Stoppen met werken...wat zijn de voordelen financieel?

Printje schreef:

Charles schreef:Leuke discussie dit .

Vind ik ook, vind het wel alleen altijd apart dat 'in de echte wereld' mensen om mij heen er allemaal toch anders over denken, als je kijkt naar het gemiddelde. Maar das niet alleen over dit maar over veel dingen, vraag me dan af waar dat in zit. Hier zitten toch ook wel verschillende type mensen, verschillende opleidingniveau's etc maar toch zit er een groot verschil in meningen in het echt als dat ik hier lees, als jullie het nog snappen.

Ik snap het! Ik gaf het hier eerder ook al aan. Ik heb juist allemaal carrierevrouwen in mijn omgeving en weinig thuisblijfmoeders evenals moeder met bepaalde (licht antroposofische) denkbeelden. Je haalt toch je vrienden uit je omveld he.

Ik heb trouwens ook de indruk (hier weer) dat dames uit de iets 'rijkere' milieus graag thuis willen blijven. Misschien omdat hun moeders dit vroeger ook deden?

Ow dat heb ik dan niet gelezen Charles. Ik heb, als ik naar mijn vriendinnen kijk, niet echte carrière mensen maar ook geen mensen die fulltime thuis zouden willen zijn.

Ik weet niet of het te maken heeft met een 'rijker' milieu, mijn moeder was vroeger ook veel thuis maar we waren echt niet rijk haha. Ik riep vroeger altijd ik word mama en blijf altijd thuis....euh nou....dat beeld is toch wel erg veranderd;)

Ik vind het jammer maar mijn man wil geen papadag, hij werkt nu 4 dagen en ik 3. Op zich ideaal maar 4:4 lijkt me nog beter.

Printje schreef:Ow dat heb ik dan niet gelezen Charles. Ik heb, als ik naar mijn vriendinnen kijk, niet echte carrière mensen maar ook geen mensen die fulltime thuis zouden willen zijn.

Ik weet niet of het te maken heeft met een 'rijker' milieu, mijn moeder was vroeger ook veel thuis maar we waren echt niet rijk haha. Ik riep vroeger altijd ik word mama en blijf altijd thuis....euh nou....dat beeld is toch wel erg veranderd;)

Ik vind het jammer maar mijn man wil geen papadag, hij werkt nu 4 dagen en ik 3. Op zich ideaal maar 4:4 lijkt me nog beter.

Maar als hij 4 dagen werkt is er toch één papadag of niet?

Printje schreef:

Charles schreef:Leuke discussie dit .

Vind ik ook, vind het wel alleen altijd apart dat 'in de echte wereld' mensen om mij heen er allemaal toch anders over denken, als je kijkt naar het gemiddelde. Maar das niet alleen over dit maar over veel dingen, vraag me dan af waar dat in zit. Hier zitten toch ook wel verschillende type mensen, verschillende opleidingniveau's etc maar toch zit er een groot verschil in meningen in het echt als dat ik hier lees, als jullie het nog snappen.

Ik denk dat mensen in de echte wereld hun mening minder omstreden ventileren. Het is niet echt leuk om keihard in het gezicht van een werkende moeder te verkondigen dat kinderen niet op een kinderdagverblijf horen, maar bij de moeder thuis. Of andersom natuurlijk. Op fora is het makkelijker om je mening ongenuanceerd te geven.

Al merk ik helaas in het echte leven ook wel dat mijn keuze om te werken niet ieders keuze is en dat wordt dan ook via vervelende opmerkingen naar voren gebracht, maar goed, volgens mij werkt het in zijn algemeenheid zoals ik hierboven schrijf.

Charles schreef:

Printje schreef:Ow dat heb ik dan niet gelezen Charles. Ik heb, als ik naar mijn vriendinnen kijk, niet echte carrière mensen maar ook geen mensen die fulltime thuis zouden willen zijn.

Ik weet niet of het te maken heeft met een 'rijker' milieu, mijn moeder was vroeger ook veel thuis maar we waren echt niet rijk haha. Ik riep vroeger altijd ik word mama en blijf altijd thuis....euh nou....dat beeld is toch wel erg veranderd;)

Ik vind het jammer maar mijn man wil geen papadag, hij werkt nu 4 dagen en ik 3. Op zich ideaal maar 4:4 lijkt me nog beter.

Maar als hij 4 dagen werkt is er toch één papadag of niet?

hahha fout geschreven hij werkt er 5..

Zenna schreef: Ik zeg: volg je hart en doen! Daar word je het gelukkigst van!

Eens!

Charles schreef:
Ik heb trouwens ook de indruk (hier weer) dat dames uit de iets 'rijkere' milieus graag thuis willen blijven. Misschien omdat hun moeders dit vroeger ook deden?

Misschien...
Ik heb het zelf in elk geval als heel erg fijn ervaren dat m'n moeder altijd thuis was, en ook als ik het er nu tegenwoordig over heb met m'n moeder dat zij het zo ontzettend fijn vond. Ze had dat echt niet anders gewild. Het enige is dat ze nu dus niet meer terug kan naar haar eigen werkveld, maar dat heeft ze gewoon de laatste tien jaar opgelost door andere banen aan te nemen en dat doet ze ook met plezier.
Misschien dat ik haar vanwege die positieve ervaring van haar en eigen gewenning als voorbeeld zou nemen? En op zich is het ook wel logisch dat rijke mensen minder snel allebei 'hoeven' te werken, dus dat je die keuze dan makkelijker maakt.

Het enige wat mij dus best lastig lijkt is het geld van m'n vriend uitgeven. Daar heb ik nu althans nog veel moeite mee en zit ik altijd mee te worstelen hoe daar nou mee om te gaan, veel meer dan verwacht. Maar ik denk dat op den duur dat ook wel went en dat schuldgevoel beetje verdwijnt. Bij mij in de familie ken ik eigenlijk maar 1 vrouw die echt veel en hard werkt en de kostwinnaar is, verder zijn het allemaal thuisblijfmoeders (geweest). Is dus ook maar net wat je vanuit je eigen omgeving gewend bent. Collega's heb ik trouwens toch niet echt, dus daar hoef ik me niet aan te meten.

Ik zou nooit alleen maar op het geld van mijn man willen leven, stel dat het ooit mis gaat heb je zelf helemaal niets. En ik vind het gewoon fijn en belangrijk om zelf ook geld te verdienen.

Bovendien heeft dit zwangerschapverlof wederom bewezen, ook al vind ik dat thuis keutelen best even gezellig, nog 2,5 week en ik ga weer werken, en daar heb ik enorm veel zin in. Aan de ene kant moeilijk natuurlijk maar aan de andere kant heeeeeeeeerlijk. Ik ben geen mens om alleen maar thuis te zitten, beetje te poetsen, beetje met de kids wat doen ik mis dan gewoon iets.

Charles schreef:

Printje schreef:

Charles schreef:Leuke discussie dit .

Vind ik ook, vind het wel alleen altijd apart dat 'in de echte wereld' mensen om mij heen er allemaal toch anders over denken, als je kijkt naar het gemiddelde. Maar das niet alleen over dit maar over veel dingen, vraag me dan af waar dat in zit. Hier zitten toch ook wel verschillende type mensen, verschillende opleidingniveau's etc maar toch zit er een groot verschil in meningen in het echt als dat ik hier lees, als jullie het nog snappen.

Ik snap het! Ik gaf het hier eerder ook al aan. Ik heb juist allemaal carrierevrouwen in mijn omgeving en weinig thuisblijfmoeders evenals moeder met bepaalde (licht antroposofische) denkbeelden. Je haalt toch je vrienden uit je omveld he.

Ik heb trouwens ook de indruk (hier weer) dat dames uit de iets 'rijkere' milieus graag thuis willen blijven. Misschien omdat hun moeders dit vroeger ook deden?

Nee ik heb juist de omgekeerde indruk. Want de meeste thuisblijvers moeten oppassen met geld en krijgen toeslagen die het thuisblijven mogelijk maken als ik het zo lees. Juist in wat 'rijkere' milieus is de taakverdeling niet zo ouderwets, in mijn ogen zijn het vooral de arbeidersgezinnen waar de moeders thuisblijven, net als bij mijn ouders. En juist de mensen met een hoge opleiding en een leuke baan zullen minder snel thuisblijven en minder lang.
Als ik moest kiezen tussen kassawerk tegen een heel laag salaris of thuisblijven met de kinderen zou ik ook sneller thuis blijven.

Poetsen hou ik ook niet van, maar ik verveel me dus echt serieus nooit thuis. Ook toen ik werkloos was. Ik haatte de financiele stress natuurlijk en werd daar echt heel ongelukkig van, maar vervelen? Echt gewoon niet. Ik heb altijd wat leuks te doen, binnen of buiten. Kan me wel voorstellen dat jij er ongelukkig van wordt, Printje, maar ik kan me anderzijds echt niet voorstellen dat je niks meer te doen hebt. Maar misschien hou ik gewoon van allemaal kleine projectjes die me bezig houden, dat vind ik gewoon leuk.

Mijn ouders hebben een behoorlijk inkomen, maar bij ons wordt het gewoon normaal gevonden dat je allebei werkt. Die instelling heb ik zelf ook. Ik kan me jouw redenen wel goed voorstellen, dus als je daarna gelukkig mee wordt en je partner is het er ook mee eens..

Ik vraag me altijd alleen een beetje af wat je gehele dag moet doen.. Ik zou heel snel een opgesloten gevoel krijgen ben ik bang.

Ik ben nu 14 dagen vrij geweest en dat is best lekker, maar ik merk dat ik toch nadenk over mijn werk, me afvraag hoe het gaat, hoe dit afgelopen is en hoe het daarmee gaat, hoe ik zus zal gaan aanpakken en hoe ik zo zal gaan doen. Het begint dan ook eer echt enorm te kriebelen, ik word ongedurig, niet dat ik me verveel, huishouden en afspraken genoeg, maar ik wil gewoon weer werken! Ik heb genoeg hobby's en projectjes, maar dat vervangt werken gewoon niet.

Marin schreef:

Het enige wat mij dus best lastig lijkt is het geld van m'n vriend uitgeven. Daar heb ik nu althans nog veel moeite mee en zit ik altijd mee te worstelen hoe daar nou mee om te gaan, veel meer dan verwacht. Maar ik denk dat op den duur dat ook wel went en dat schuldgevoel beetje verdwijnt. Bij mij in de familie ken ik eigenlijk maar 1 vrouw die echt veel en hard werkt en de kostwinnaar is, verder zijn het allemaal thuisblijfmoeders (geweest). Is dus ook maar net wat je vanuit je eigen omgeving gewend bent. Collega's heb ik trouwens toch niet echt, dus daar hoef ik me niet aan te meten.

Hahahah, weet je, heel eerlijk...dit is gewoon de enige reden dat ik nog twijfel. Ik ben bestwel dol op shoppen, mode, kleding...en heb al vanaf mijn 18e een eigen inkomen en woon al meer dan 10 jaar op mezelf en heb altijd eigenlijk geld gehad om te besteden. Ik kan het echt niet maken met het geld van mijn man te gaan smijten (ten eerste omdat we ons dat dat ff niet kunnen permitteren, en ten tweede omdat dat gewoon niet goed voelt). En ik weet nog of ik dat wel kan .

Marin schreef:Poetsen hou ik ook niet van, maar ik verveel me dus echt serieus nooit thuis. Ook toen ik werkloos was. Ik haatte de financiele stress natuurlijk en werd daar echt heel ongelukkig van, maar vervelen? Echt gewoon niet. Ik heb altijd wat leuks te doen, binnen of buiten. Kan me wel voorstellen dat jij er ongelukkig van wordt, Printje, maar ik kan me anderzijds echt niet voorstellen dat je niks meer te doen hebt. Maar misschien hou ik gewoon van allemaal kleine projectjes die me bezig houden, dat vind ik gewoon leuk.

Nou ja ongelukkig is een (veel) te groot woord en ik heb ook wel vanalles te doen maar heb dat inmiddels wel weer gezien. Met twee kleine kinderen kom ik ook niet echt toe aan alleen maar eigen dingetjes doen, we hebben inmiddels al zoveel taarten/cakejes etc gebakken dat het neit meer te tellen is. Kan het ook niet uitleggen, maar vind mijn werk heerlijk en zou het nooit willen missen.

Artemis schreef:En juist de mensen met een hoge opleiding en een leuke baan zullen minder snel thuisblijven en minder lang.

Dit is een beetje de essentie van het topic in Werk&Studie wat ik laatst geopend hebt. Een leuke, goede baan is niet zo vanzelfsprekend meer met een hoge opleiding in deze tijd. Ik ken echt ZO veel hoogopgeleiden (ook hier op het forum, dat bleek maar weer uit dat topic), die echt graag willen werken in een leuke baan, maar waarbij die carriere gewoon maar niet echt van de grond komt. Ik ben daar ook iemand van. Dus dan is het op zich ook makkelijker, als je man wél een goede baan heeft, om op een gegeven moment te stoppen met werken en je mogelijke carriere op te geven zodra er kinderen zijn, vaak wel met pijn en moeite. Volgens mij gaat daar een heel psychisch proces aan vooraf bij mensen en heb het gevoel dat Charles juist daar een beetje mee zit. De wíl kan er wel zijn, maar dan moet de baan er ook nog wel zijn.

Luce schreef:
Ik vraag me altijd alleen een beetje af wat je gehele dag moet doen.. Ik zou heel snel een opgesloten gevoel krijgen ben ik bang.

Ik ben echt wel de hele dag met mijn twins in de weer. Spelen, eten, oefenen, wassen, tussendoor snel wasje hier/stofzuigen daar/afwasmachine. Twins weer uit bed...wandelen...koken als het lukt kom ik nu al amper aan toe. Ben ook altijd al een huismus geweest...ik verveel me eigenlijk nooit. Als ik tijd 'over' heb lees ik een boek, speel ik gitaar, schrijf ik.

Artemis schreef:

Charles schreef:

Printje schreef:

Charles schreef:Leuke discussie dit .

Vind ik ook, vind het wel alleen altijd apart dat 'in de echte wereld' mensen om mij heen er allemaal toch anders over denken, als je kijkt naar het gemiddelde. Maar das niet alleen over dit maar over veel dingen, vraag me dan af waar dat in zit. Hier zitten toch ook wel verschillende type mensen, verschillende opleidingniveau's etc maar toch zit er een groot verschil in meningen in het echt als dat ik hier lees, als jullie het nog snappen.

Ik snap het! Ik gaf het hier eerder ook al aan. Ik heb juist allemaal carrierevrouwen in mijn omgeving en weinig thuisblijfmoeders evenals moeder met bepaalde (licht antroposofische) denkbeelden. Je haalt toch je vrienden uit je omveld he.

Ik heb trouwens ook de indruk (hier weer) dat dames uit de iets 'rijkere' milieus graag thuis willen blijven. Misschien omdat hun moeders dit vroeger ook deden?

Nee ik heb juist de omgekeerde indruk. Want de meeste thuisblijvers moeten oppassen met geld en krijgen toeslagen die het thuisblijven mogelijk maken als ik het zo lees. Juist in wat 'rijkere' milieus is de taakverdeling niet zo ouderwets, in mijn ogen zijn het vooral de arbeidersgezinnen waar de moeders thuisblijven, net als bij mijn ouders. En juist de mensen met een hoge opleiding en een leuke baan zullen minder snel thuisblijven en minder lang.
Als ik moest kiezen tussen kassawerk tegen een heel laag salaris of thuisblijven met de kinderen zou ik ook sneller thuis blijven.

Dat idee heb ik juist ook! Bij mij in de klas zaten maar een paar kinderen uit rijkere gezinnen en zij moesten juist naar de naschoolse opvang omdat beide ouders aan het werk waren. De kinderen van de gewone 'arbeiders' gingen naar huis en bij mama aan de thee.

[quote="Sanne"]

Printje schreef:

Charles schreef:Leuke discussie dit .

Vind ik ook, vind het wel alleen altijd apart dat 'in de echte wereld' mensen om mij heen er allemaal toch anders over denken, als je kijkt naar het gemiddelde. Maar das niet alleen over dit maar over veel dingen, vraag me dan af waar dat in zit. Hier zitten toch ook wel verschillende type mensen, verschillende opleidingniveau's etc maar toch zit er een groot verschil in meningen in het echt als dat ik hier lees, als jullie het nog snappen.

Ik denk dat mensen in de echte wereld hun mening minder omstreden ventileren. Het is niet echt leuk om keihard in het gezicht van een werkende moeder te verkondigen dat kinderen niet op een kinderdagverblijf horen, maar bij de moeder thuis. Of andersom natuurlijk. Op fora is het makkelijker om je mening ongenuanceerd te geven.

Al merk ik helaas in het echte leven ook wel dat mijn keuze om te werken niet ieders keuze is en dat wordt dan ook via vervelende opmerkingen naar voren gebracht, maar goed, volgens mij werkt het in zijn algemeenheid zoals ik hierboven schrijf.[/quote

Ik werk met ouderen (bejaarden) en dan is het helemaal uit den boze soms dat je werkt. Ze zeggen je dat dan ook gewoon. 'Heb je je kinderen weer alleen thuis gelaten?'
En ach, van uit hen begrijp ik het nog best, maar aan de andere kant is het leven ook gewoon een stuk duurder geworden.

Van uit mezelf bekeken; ik zou denk ik beide wel kunnen. Ik zou best een thuisblijfmoeder kunnen zijn, maar ik hou ook erg van de combinatie zoals ik het nu doe. Ik hou van mijn werk, en zou het voor nu niet willen missen. Mits de opvang voor de kinderen goed geregeld is.

Marin schreef:

Artemis schreef:En juist de mensen met een hoge opleiding en een leuke baan zullen minder snel thuisblijven en minder lang.

Dit is een beetje de essentie van het topic in Werk&Studie wat ik laatst geopend hebt. Een leuke, goede baan is niet zo vanzelfsprekend meer met een hoge opleiding in deze tijd. Ik ken echt ZO veel hoogopgeleiden (ook hier op het forum, dat bleek maar weer uit dat topic), die echt graag willen werken in een leuke baan, maar waarbij die carriere gewoon maar niet echt van de grond komt. Ik ben daar ook iemand van. Dus dan is het op zich ook makkelijker, als je man wél een goede baan heeft, om op een gegeven moment te stoppen met werken en je mogelijke carriere op te geven zodra er kinderen zijn, vaak wel met pijn en moeite. Volgens mij gaat daar een heel psychisch proces aan vooraf bij mensen en heb het gevoel dat Charles juist daar een beetje mee zit. De wíl kan er wel zijn, maar dan moet de baan er ook nog wel zijn.

Ja precies. Ik moet er trouwens wel bij zeggen dat ik door de omstandigheden heb geléérd thuis te zijn. Ik was zo misselijk, weten jullie nog. Werd van de een of de andere dag uit mijn carriere en masterstudie gestrokken. Nou, ik vond het de eerste maanden hel, moest echt afkicken. Dat is gelukt en nu zie ik alles anders.

Ja daar heb je denk ik wel een punt Mandarijn, in het echt ga je denk ik minder snel die discussies aan, ook kun je hier op een forum natuurlijk ook dingen anders lezen dan dat het bedoeld wordt, waardoor hetgeen dat je zegt zwaarder overkomt ofzo.

Dat is ook zo, maar een leuke baan hoeft niet meteen een carrière te zijn. Ik heb ook twee jaar aangelummeld als managementassistente, geen opleiding voor, best leuk en uitdagend en het verdiende prima. Echt veel uitdaging zat er niet in, maar het was vlak bij huis en op precies de goede dagen. Ideaal, al was het onder mijn niveau en niet heel spannend. En tijdelijk een suffe baan zou ik ook geen ramp vinden, als de economie aantrekt is er wel meer werk. Als ik zeker wist dat ik de komende 30 jaar alleen achter de kassa zou staan wordt het anders. Maar voor een jaar of twee tussendoor? Prima toch?

Charles schreef:

Luce schreef:
Ik vraag me altijd alleen een beetje af wat je gehele dag moet doen.. Ik zou heel snel een opgesloten gevoel krijgen ben ik bang.

Ik ben echt wel de hele dag met mijn twins in de weer. Spelen, eten, oefenen, wassen, tussendoor snel wasje hier/stofzuigen daar/afwasmachine. Twins weer uit bed...wandelen...koken als het lukt kom ik nu al amper aan toe. Ben ook altijd al een huismus geweest...ik verveel me eigenlijk nooit. Als ik tijd 'over' heb lees ik een boek, speel ik gitaar, schrijf ik.

Nu misschien, maar 4 jaar lang? Ik krijg nu uit je berichten al het idee dat je contacten enz mist. Maar misschien heb ik dat wel fout hoor..

Artemis schreef:Dat is ook zo, maar een leuke baan hoeft niet meteen een carrière te zijn. Ik heb ook twee jaar aangelummeld als managementassistente, geen opleiding voor, best leuk en uitdagend en het verdiende prima. Echt veel uitdaging zat er niet in, maar het was vlak bij huis en op precies de goede dagen. Ideaal, al was het onder mijn niveau en niet heel spannend. En tijdelijk een suffe baan zou ik ook geen ramp vinden, als de economie aantrekt is er wel meer werk. Als ik zeker wist dat ik de komende 30 jaar alleen achter de kassa zou staan wordt het anders. Maar voor een jaar of twee tussendoor? Prima toch?

Klopt ook helemaal en valt ook wel weer wat voor te zeggen. Alleen als er iets is wat ik heb geleerd van m'n burn out is dat ik m'n eigen geluk toch ook echt voorop wil zetten. Ik neem niet genoeg met een middelmatige baan. Als het moet, ok, dan moet het, ik heb ook klote baantjes gehad in tijden van nood. Maar als het niet hoeft, waarom dan wel? Als ik/Charles/wie dan ook, oprecht gelukkiger zou worden van thuis bij de kinderen blijven, gelukkiger dan in een leuke baan zonder giga carriere, dan is dat toch prima?

Luce schreef:

Charles schreef:

Luce schreef:
Ik vraag me altijd alleen een beetje af wat je gehele dag moet doen.. Ik zou heel snel een opgesloten gevoel krijgen ben ik bang.

Ik ben echt wel de hele dag met mijn twins in de weer. Spelen, eten, oefenen, wassen, tussendoor snel wasje hier/stofzuigen daar/afwasmachine. Twins weer uit bed...wandelen...koken als het lukt kom ik nu al amper aan toe. Ben ook altijd al een huismus geweest...ik verveel me eigenlijk nooit. Als ik tijd 'over' heb lees ik een boek, speel ik gitaar, schrijf ik.

Nu misschien, maar 4 jaar lang? Ik krijg nu uit je berichten al het idee dat je contacten enz mist. Maar misschien heb ik dat wel fout hoor..

Ik heb contacten...veel zelfs...maar hele anderen. Ik mis wel eens mijn oude bepaalde vrienden, maar dat is een ander verhaal.

Luce, ik vind dat als je je écht moet opvoeding bezighoudt...op een pedagogisch en educatief waardevolle manier, je je met een tweeling eigenlijk nooit hoeft te vervelen. Als je jouw vakgebied laat spreken denk ik dat je eigenlijk wel begrijpen zal wat ik hiermee bedoel. En daarmee bedoel ik zeer zeker niet de dagen volproppen met Ballorig, kinderboerderij en zwembad. Nee, ik ben uren zoet hier met spelen papier en oude kranten...met eten uitproberen, wandelen, naar twee vriendinnen met kindjes...muziek maken en de twins zien genieten...en verder heb ik ook nog zelf hobbys. Ik ski elke vrijdag, ga naar de psycholoog(ok...geen hobby, wel best leuk), doe mindfullness, loop 2x per week hard en in het weekend ben ik nooit online bijna, dan zijn we met z'n allen op pad.

Ik hoor veel dat mijn kindjes zo alert, helder, vrolijk en snel zijn. Ik denk dat dit er ook wel door komt doordat we hier veel interactief bezig zijn.

De momenten dat ik iets mis, denk ik eerder dat ik iets móet missen door de druk die ik voel vanuit de maatschappij en mijn omveld. Dat mijn keuze die mijn hart me ingeeft wellicht 'abnormaal' is. Ik ben echter geen persoon die zich verveelt. Heb heel veel hobby's en zeker nu de twins groter worden kan ik steeds meer met ze op pad.

Charles schreef: Ik heb trouwens ook de indruk (hier weer) dat dames uit de iets 'rijkere' milieus graag thuis willen blijven. Misschien omdat hun moeders dit vroeger ook deden?

Ik weet niet of dat zozeer met rijkere mileus te maken heeft. Mijn ouders waren niet rijk, maar wel boven modaal voor die tijd. Maar mijn vader van dan ook altijd van 5.00 tot 22.00 van huis en kreeg de reistijd ook in werkuren uitbetaald bovenop de reiskosten. Ik heb een hele grote familie en niemand van de kinderen is ooit naar een kinderopvang geweest. De dochter van mijn broer is de eerste die in de afgelopen 40 jaar geboren is. Ik weet dus eigenlijk ook niet beter. Net als mijn man. Ik denk dat dat ook wel mee speelt. Als wij het financieel slechter hadden, was de situatie wellicht ook zo geweest, maar zaten we in een sociale huurwoning met huurtoeslag. Ook dan kun je rondkomen.
Ik ken meerdere meiden (wel marokkaans, dat wel) die fulltime thuis zijn en met 1200 euro aan inkomen prima rondkomen in een appartement van 400 euro. Zij ontvangen 500 aan toeslagen (kind, zorg, huur).