Stoppen met werken...wat zijn de voordelen financieel?

Printje schreef:Ja daar heb je denk ik wel een punt Mandarijn, in het echt ga je denk ik minder snel die discussies aan, ook kun je hier op een forum natuurlijk ook dingen anders lezen dan dat het bedoeld wordt, waardoor hetgeen dat je zegt zwaarder overkomt ofzo.

Het ligt aan het gezelschap. In mijn eigen kringen boeit het niet of je werkt of niet, of hoeveel, alles van thuisblijfmoeders tot 5 dagen werken komt voor, en overal is goed over nagedacht. Maar zit ik in familiekringen dan is de norm niet-werken en is daar ook nog eens niet over nagedacht, maar dat is gewoon zo omdat het zo hoort, want als je een kind baart stop je met werken,en moet je toch nog werken dan mag je daar elke dag over zeuren, een onbetrouwbare werknemer zijn (want kind gaat voor dus voortdurend thuisblijven) en commentaar leveren op mensen die wel werken. Die zijn ook zonder uitzondering medewerker bij de thuiszorg, kassajuf of iets anders in die geest. Daar ga ik de discussies wel aan.

Maar bij een vriendin die thuisblijfmoeder is omdat ze daar voorlopig voor kiest, een prima cv heeft om op terug te vallen en over een jaar of 2 weer wil gaan werken echt niet. Dat snap ik namelijk best, maar dat hele onnozele 'mijn moeder deed het dus zo hoort het en de man is de kostwinner' zonder een seconde over de gevolgen na te denken, daar word ik echt vals van helemaal als ik daarbij opmerkingen krijg als 'oh, wat erg voor je dat je zoveel moet werken' en 'vind je het niet erg dat je zoveel mist?' Omdat ze werken echt zien als een tekortkoming van je man, omdat die niet genoeg verdient. Dat ik evenveel verdien als mijn man laat ik meestal maar buiten beschouwing.

Charles, wat dat betreft snap ik je wel, al ben ik echt niet continue met hem bezig hoor. Zelf leren spelen is ook een belangrijke vaardigheid.

En wie bepaald het verschil he? Wanneer is een carrière een carrière, en wanneer doet iemand zijn werk er 'maar' bij. Kan best zijn dat een kassière die fulltime werkt het net zo druk heeft hoor.

Ik denk dat in jou geval (charles) je ontslag mede bepaald heeft dat je nu deze kant op gaat, en het is dan prettig dat het ook kan. Menig ander mens zou met de handen in het haar zitten en niet weten wat te doen. Jij weet het wel, en kunt het je permitteren om te doen. Win-win zou ik dan denken.

Printje schreef:Charles, wat dat betreft snap ik je wel, al ben ik echt niet continue met hem bezig hoor. Zelf leren spelen is ook een belangrijke vaardigheid.

Tuurlijk! Ik bedoel er echt niet mee dat ik ze de hele dag loop te entertainen.

Charles schreef:

Printje schreef:Charles, wat dat betreft snap ik je wel, al ben ik echt niet continue met hem bezig hoor. Zelf leren spelen is ook een belangrijke vaardigheid.

Tuurlijk! Ik bedoel er echt niet mee dat ik ze de hele dag loop te entertainen.

Nee maar dat bedoelde ik er ook niet mee. Ik vind het ook erg belangrijk om hem bepaalde vaardigheden etc te leren, maar ook vind ik het belangrijk dat hij zichzelf leert vermaken.

Charles, mijn kinderen lopen beiden voor op de ontwikkeling, ik maar denken dat dat door de opvang kwam

Als ik het zo lees, dan denk ik dat het een goede beslissing is als je de komende 3 en half jaar (of in ieder geval een periode) thuis blijft bij je kinderen. Als het kan financieel, je wil het zelf, je man heeft er geen moeite mee, waarom niet? Als de kinderen over 3½ naar school gaan, dan heb je misschien een gat op je CV, maar hopelijk is de economie weer aangetrokken en vindt je dan weer een leuke, uitdagende baan.

Mijn moeder is tot ik in groep 6 zat ook altijd thuis gebleven en ik heb dat als heel fijn ervaren.

Charles, als je je bewaard voelt om je vriend's geld *nou ja jullie geld* uit te geven kan je misschien afspreken dat hij maandelijks een x bedrag naar je over maakt en jij dit gewoon voor jezelf besteed zonder je er rot om te voelen. Ik heb er geen last van hoor, ik geef lekker zijn geld uit aan mezelf. haha

Je moet doen wat voor jou goed voelt, Charles. Al denk ik wel dat je situatie nu je gevoel ook kan beïnvloeden. Er zijn zat vrouwen die, eenmaal in hun verlof, zich op en top thuisblijfmoeder voelen (Printje alvast uitgezonderd) en die zich niet kunnen voorstellen dat ze weer moeten werken en daar dan ook weer zin in hebben. Als je het niet probeert, kun je denk ik ook moeilijker beoordelen of dat wat voor je is, werken en moeder zijn. Het is echt niet zo dat je van alles mist, ik ben nog altijd vaker bij mijn kind dan aan het werk. Juist door te werken, waardeer ik de momenten met mijn dochter veel meer. Het kan best zijn dat werken jou best goed bevalt, in een leuke baan, maar dat het je nu niets lijkt, omdat je het nog niet geprobeerd hebt (of kunnen proberen).

Artemis schreef:Charles, mijn kinderen lopen beiden voor op de ontwikkeling, ik maar denken dat dat door de opvang kwam

Hahaha, ik dacht al...dit is een risky uitspraak...artemis of printje reageren er vast op haha...nouja...ik hou mezelf lekker voor dat het door mijn ge-wel-di-ge kennis en ervaring komt...

Ik denk trouwens dat je wel heel goed moet realiseren dat thuiswerken voor je eigen bedrijfje alleen gaat werken op de dag dat je er echt voor plant en dan echt boven gaat zitten en even de zorg voor de kinderen los kan laten. Ik heb wel eens opgepast op m'n nichtje terwijl ik moest werken en dat schoot echt voor geen meter op, laat staan met twee kleintjes. Denk ook dat je die tijd veel beter gewoon goed kan indelen, volledige aandacht voor je kinderen op dat moment. Emailtje hier en daar (dat is wat ik ook veel doe voor m'n eigen bedrijf) gaat prima tussendoor, maar echt de grotere dingen, zal je toch je volledige aandacht bij moeten hebben. Maar dan is het heel fijn als dat kan op een dag dat je kinderen bij je man zijn.

Je kan misschien eens kijken of je over een tijdje dit zo op kan zetten en of dat werkt.

Sanne schreef:Je moet doen wat voor jou goed voelt, Charles. Al denk ik wel dat je situatie nu je gevoel ook kan beïnvloeden. Er zijn zat vrouwen die, eenmaal in hun verlof, zich op en top thuisblijfmoeder voelen (Printje alvast uitgezonderd) en die zich niet kunnen voorstellen dat ze weer moeten werken en daar dan ook weer zin in hebben. Als je het niet probeert, kun je denk ik ook moeilijker beoordelen of dat wat voor je is, werken en moeder zijn. Het is echt niet zo dat je van alles mist, ik ben nog altijd vaker bij mijn kind dan aan het werk. Juist door te werken, waardeer ik de momenten met mijn dochter veel meer. Het kan best zijn dat werken jou best goed bevalt, in een leuke baan, maar dat het je nu niets lijkt, omdat je het nog niet geprobeerd hebt (of kunnen proberen).

Nouja, ik ga ook niet niets doen. Ik ga voor mezelf beginnen...of het weer oppakken...heb ik jaren geleden ook al gedaan en dat liep goed.

Dan zal ik het wel niet goed doen

Ik ben als ik thuis ben met de kinderen vooral veel bezig in het huishouden. Mijn kinderen hebben er helemaal geen trek in om met mij te spelen haha! Mijn oudste wil met vriendjes spelen en de jongste is alleen nog maar bezig met op een lompe manier speelgoed uit de kist aan het gooien .

Ik zou ook wel zo'n toegewijde moeder willen zijn, maar in mijn hoofd zou ik me vervelen.
Ik vind het mooi hoe jij er over spreekt, echt. Ben er echt een beetje jaloers op .

Marin schreef:Ik denk trouwens dat je wel heel goed moet realiseren dat thuiswerken voor je eigen bedrijfje alleen gaat werken op de dag dat je er echt voor plant en dan echt boven gaat zitten en even de zorg voor de kinderen los kan laten. Ik heb wel eens opgepast op m'n nichtje terwijl ik moest werken en dat schoot echt voor geen meter op, laat staan met twee kleintjes. Denk ook dat je die tijd veel beter gewoon goed kan indelen, volledige aandacht voor je kinderen op dat moment. Emailtje hier en daar (dat is wat ik ook veel doe voor m'n eigen bedrijf) gaat prima tussendoor, maar echt de grotere dingen, zal je toch je volledige aandacht bij moeten hebben. Maar dan is het heel fijn als dat kan op een dag dat je kinderen bij je man zijn.

Je kan misschien eens kijken of je over een tijdje dit zo op kan zetten en of dat werkt.

Dat heb ik ook. Ik kan overdag echt niks doen. Ja even een mailtje sturen. Maar verder? Daar moet ik echt tijd voor inplannen.

Paper Crown schreef:Charles, als je je bewaard voelt om je vriend's geld *nou ja jullie geld* uit te geven kan je misschien afspreken dat hij maandelijks een x bedrag naar je over maakt en jij dit gewoon voor jezelf besteed zonder je er rot om te voelen. Ik heb er geen last van hoor, ik geef lekker zijn geld uit aan mezelf. haha

Haha, daar had ik ook geen moeite mee toen ik nog een laag inkomen had. Je moet het maar zo zien: als jij zou gaan werken, moeten je kinderen naar de opvang. Dat kost geld. Dat bespaar je nu je thuis blijft. Plus dat je thuis natuurlijk alles regelt. Dat had anders ook iemand anders moeten doen.

Charles schreef:

Artemis schreef:Charles, mijn kinderen lopen beiden voor op de ontwikkeling, ik maar denken dat dat door de opvang kwam

Hahaha, ik dacht al...dit is een risky uitspraak...artemis of printje reageren er vast op haha...nouja...ik hou mezelf lekker voor dat het door mijn ge-wel-di-ge kennis en ervaring komt...

Het is maar net wat werkt en wat voor kind je hebt. Mijn dochter is gewoon heel erg slim en las met 4 jaar, en ze zit nu in groep 3 en leest op niveau van groep 6, daar heb ik echt niets aan gedaan, behalve haar helpen als ze wat vroeg.

Als ik eens een middag thuis ben wil ik ze graag ophalen in plaats van naar de bso, maar ze gaan meestal liever toch naar de bso, gewoon omdat het daar leuk is, die mama zien ze later wel weer.

Luce schreef:

Marin schreef:Ik denk trouwens dat je wel heel goed moet realiseren dat thuiswerken voor je eigen bedrijfje alleen gaat werken op de dag dat je er echt voor plant en dan echt boven gaat zitten en even de zorg voor de kinderen los kan laten. Ik heb wel eens opgepast op m'n nichtje terwijl ik moest werken en dat schoot echt voor geen meter op, laat staan met twee kleintjes. Denk ook dat je die tijd veel beter gewoon goed kan indelen, volledige aandacht voor je kinderen op dat moment. Emailtje hier en daar (dat is wat ik ook veel doe voor m'n eigen bedrijf) gaat prima tussendoor, maar echt de grotere dingen, zal je toch je volledige aandacht bij moeten hebben. Maar dan is het heel fijn als dat kan op een dag dat je kinderen bij je man zijn.

Je kan misschien eens kijken of je over een tijdje dit zo op kan zetten en of dat werkt.

Dat heb ik ook. Ik kan overdag echt niks doen. Ja even een mailtje sturen. Maar verder? Daar moet ik echt tijd voor inplannen.

Ja haha volgens mij is dat echt heel moeilijk! Daar zit ik ook al over na te denken voor een volgend huis haha, welke werkplek nou handig is.. Iets in de woonkamer zodat je beneden wat kunt doen, of juist boven zodat je daar wat kan doen als 't kindje slaapt. Gisteren toevallig net gezegd dat we toch wel echt dolgraag een grote werkkamer willen, lekker ruimte daarvoor als dat kan. Ik ben echt heel benieuwd hoe dat in werkelijkheid zal gaan met een kindje, moet me maar niet te veel illusies maken dat dat van een leien dakje gaat

Luce schreef:

Paper Crown schreef:Charles, als je je bewaard voelt om je vriend's geld *nou ja jullie geld* uit te geven kan je misschien afspreken dat hij maandelijks een x bedrag naar je over maakt en jij dit gewoon voor jezelf besteed zonder je er rot om te voelen. Ik heb er geen last van hoor, ik geef lekker zijn geld uit aan mezelf. haha

Haha, daar had ik ook geen moeite mee toen ik nog een laag inkomen had.

Ik vind het nu zelf echt enorm klote dat dat af en toe moet. Niet echt voor leuke uitgaven, ik krijg geen shopgeld ofzo, maar hij heeft wel 't een en 't ander voor me moeten betalen afgelopen tijd en dat voelt zooooooo k*t. Had dat niet verwacht, dat ik dat zo erg zou vinden.

Mijn man heeft daar nooit een probleem van gemaakt. Die geeft echt totaal niet om geld. Misschien dat ik het daarom ook niet erg vond.

Ja Marin, dat realiseer ik me wel degelijk, dat dat 'erbij doen' niet werkt. Ik kan ook in het huis van mijn ouders nog gaan zitten, daar is een werkruimte. Die wonen 5 minuten hier vandaan. Echt, ik heb geloof ik al tijden alle voors- en tegens afgewogen. Weet alleen niet belastingtechnisch wat me dit nog zou kunnen opleveren. Vandaar dit topic.

Marin schreef:

Luce schreef:

Paper Crown schreef:Charles, als je je bewaard voelt om je vriend's geld *nou ja jullie geld* uit te geven kan je misschien afspreken dat hij maandelijks een x bedrag naar je over maakt en jij dit gewoon voor jezelf besteed zonder je er rot om te voelen. Ik heb er geen last van hoor, ik geef lekker zijn geld uit aan mezelf. haha

Haha, daar had ik ook geen moeite mee toen ik nog een laag inkomen had.

Ik vind het nu zelf echt enorm klote dat dat af en toe moet. Niet echt voor leuke uitgaven, ik krijg geen shopgeld ofzo, maar hij heeft wel 't een en 't ander voor me moeten betalen afgelopen tijd en dat voelt zooooooo k*t. Had dat niet verwacht, dat ik dat zo erg zou vinden.

Doet je vriend daar moeilijk over Marin?

Ok gelukkig maar Ik ging er ook wel vanuit dat je alle voor's en tegen's wel aan het overwegen bent. Handig ook dat je evt bij je ouders kan zitten, dan voelt het misschien nog iets rustiger. Maar dat moet je t.z.t. maar zien natuurlijk, je merkt vanzelf wel wat werkt voor je.

Paper Crown schreef:
Doet je vriend daar moeilijk over Marin?

Zolang ik het maar terugbetaal, maakt het hem allemaal niet zoveel uit. Het is meer m'n eigen gevoel er over.

Mijn man doet er totaal niet moeilijk over maar voor mij is de lol er zo wel af haha. Hij heeft laatst nog een oude (vergeten ) rekening voor me gesloten die 1000 in de min stond (lang verhaal...zo'n rekening waarbij je bij het openen 'gratis' 100 euro krijgt....denk...dat is handig voor ooit...even vergetend dat je daar elke maand 25 euro voor betaalt voor die rekening) (jeugdzonde/studietijdzonde) (laat ook verder maar zitten) zonder me daarvan wat te zeggen of moeilijk over te doen. Nou, dan ga ik niet een week later lekker nieuwe laarzen kopen ofzo...zou best mogen maargoed dat doe je gewoon niet vind ik.

Dan wacht je een maandje .

inderdaad dan wacht je een maandje