Stoppen met werken...wat zijn de voordelen financieel?

@Jade: Er zullen altijd vooroordelen blijven. Of je nou thuis bent of werkt, er zijn altijd mensen die vinden dat ze er wat over moeten vinden en dat ook aan je laten blijken..

xxjojootjexx schreef:@Jade: Er zullen altijd vooroordelen blijven. Of je nou thuis bent of werkt, er zijn altijd mensen die vinden dat ze er wat over moeten vinden en dat ook aan je laten blijken..

ja, ik denk ook wel dat dat zo is! Alleen ben ik er zelf zo onzeker over, dat ik het mij dus wel heel erg aantrek.

xxjojootjexx schreef:@Jade: Er zullen altijd vooroordelen blijven. Of je nou thuis bent of werkt, er zijn altijd mensen die vinden dat ze er wat over moeten vinden en dat ook aan je laten blijken..

precies! Mensen hebben altijd wel commentaar maar uiteindelijk gaat het erom hoe jij (jullie als gezin) er in staat en als jullie het samen eens zijn over deze situatie is het prima. Daar heeft verder niemand iets mee te maken.
Lekker genieten van die eerste jaren full-time bij je meisje en je niks aantrekken van wat anderen en van vinden.

Qua inkomen maakt het voor ons niet echt wat uit of ik wel of niet werk (want mijn inkomen zou bijna helemaal opgaan aan kinderopvang en kinderopvang toeslag krijgen we niet).
Als ik een leuke baan zou hebben zou ik wel 2 á 3 dagen willen werken. Maar helaas vind ik mijn baan niet leuk. Vandaar dat ik na de bevalling voorlopig stop met werken. Liever thuis de opvoeding doen en mijn kind zien opgroeien dan een baan hebben waar ik met tegenzin naartoe ga.
Wie weet dat ik dan nog een thuis studie doe zodat ik mij kan omscholen tot iets wat ik wel leuk vind of een eigen bedrijfje vanuit huis opzetten lijkt mij ook wel wat (al heb ik nog geen concrete ideeën hiervoor).

Mijn partner vind het ook wel prettig als ik thuis blijf. Hij heeft en zware baan en dan is het wel fijn als hij thuis niet meer zoveel hoeft te doen. (Ik zal wrs. vooral in de nacht eruit gaan zodat hij goed uitgerust is voor zijn werk).
Ik zal tzt wel moeten wennen aan het feit dat ik mijn eigen geld niet meer verdien. Ik denk dat ik het dan lastig vind om geld uit te geven.

Paper Crown schreef:

Artemis bedoeld dat je man dan ook een andere baan kan gaan zoeken,dat is ook een keuze.

Nou ja, in dit geval is dat natuurlijk ook niet echt een keuze meer, die keuze is al jaren geleden gemaakt. Dan gaat het familiebedrijf alsnog naar de kloten, best zonde na 4 generaties. Maar goed, dat is ook vrij specifiek en uitzonderlijk natuurlijk.

Jade, ik zou zeker niet gaan werken uit angst voor de mening van anderen. Er is niks mis mee met werken, er is ook niks mis mee met thuis blijven. Als je maar zelf achter je eigen keuze staat.

Artemis schreef:
Eh, ook niets eigenlijk, ik werkte achter de kassa in de supermarkt naast mijn opleiding.'


En dat vind ik dus bizar. Die vrouw was een paar jaar ouder dan ik ,begin 30, had kinderen van inmiddels rond de 10, had nog nooit een baan gehad... Ik snap daar werkelijk geen hout van.

Ik vind daar niets bizars aan. Dat is gewoon een keuze die iemand maakt. Mijn moeder heeft van haar 15de tot 17de wel gewerkt maar toen ze met 17 zwanger was is ze gestopt. Ze is pas op haar 48ste gaan "werken" als oppasoma/gastouder. Toen was mijn zus 30, broer 28 en ik 18. Waarom is iets wat toen nog normaal was tegenwoordig bizar?
Mijn schoonmoeder werkt nog steeds niet, gaat ze ook niet doen. Jongste wordt volgende week 20. Ze is lekker aan het genieten.
Kassa is overigens net zo goed een baan(tje).

Charles schreef:Ja, dat kan ik me voorstellen Parel, dat meer mensen het zo ervaren.

Vanuit mijn omgeving herken ik dit (helaas) niet. De moeders die ik ken die zijn allemaal onwijs blij weer te mogen gaan werken en vervelen zich thuis. Ik denk dat als je je thuis verveelt met je kids, wat betreft opvoeding, je iets niet helemaal goed doet. Maargoed, ik wil geen discussie starten. In ieder geval herken ik dit gevoel totáál niet.

Mijn moeder was vroeger altijd thuis, en ik ervaar dit in toenemende mate als waardevol. Ik ben er ook het type voor. Het heeft ook te maken met mijn werk, ik werk met opvoeding en jonge kinderen en haal er veel voldoening uit en merk dat mij dit op het gebied van mijn vak doet groeien. Ik wil gewoon niks missen...het is een gevoel.

Ook speelt mee dat ik een tweeling heb, en we gewoon maar twee kids willen. Deze tijd is dubbel zo snel voorbij, als ze eenmaal naar school zijn komt het nooit meer terug. Plus, ik kan elk kindje maar de helft van de aandacht geven omdat ik mijn aandacht moet verdelen. En onze band is zo sterk, ik merk gewoon dat ze er wel bij varen dat ik veel bij ze ben.

Ik wil niet helemaal niks doen. Ik wil naast mijn moederschap 16 uur per week mijn eigen bedrijfje opbouwen. Dit is een realistisch iets dat ik in het verleden al heb gedaan, maar ik ga graag voor zekerheid. Die heb je alleen niet als zelfstandige. Het bedrag van mijn man, die 3000 euro is een fictief bedrag ter illustratie.

Ik wil geen discusie starten, iedere moeder zal dit anders ervaren en dat is prima zo. Ik ben echter door mezelf echt verrrast en verwonderd. Ik voel heel sterk dat ik gewoon voorlopig nog thuis wil zijn.

Nou je hebt het al heel goed uitgedacht, kunt het voor jezelf volledig verantwoorden en hebt volgens mij ook al een idee hoe jullie dit financieel zouden kunnen oplossen. Ik zeg: volg je hart en doen! Daar word je het gelukkigst van!

Jade schreef:

ja, ik denk ook wel dat dat zo is! Alleen ben ik er zelf zo onzeker over, dat ik het mij dus wel heel erg aantrek.

Niet doen hoor. Lekker van je meisje gaan genieten. Jij weet waarom je thuis bent en dan nog, al wilde je niet werken ondanks dat je kerngezond zou zijn. Leef en laat leven. Belangrijkste is dat jullie als gezin er geen probleem mee hebben. Anderen hebben toch altijd wel wat aan te merken.

Ik denk dat ik het straks ook makkelijker kan accepteren omdat ik dan de zorg voor ons kindje op mij neem! Nu is het alleen het huishouden.

Ik herken heel erg wat je zegt Jade, ik zit in een soortgelijke situatie. In elk geval ook thuis door gezondheidsproblemen, en doordat bij mij niet duidelijk is wat het nu precies is ook niet echt zicht op verandering. Ik herken heel erg wat je zegt over de vooroordelen en onzeker zijn tegenover anderen omdat je niet werkt. Ik vind thuis zijn bij A. nu heerlijk, maar zou met alle liefde ruilen tegen een gezond lijf en daarmee dan wel werken. Al zou ik niet fulltime gaan werken als ik met minder zou kunnen rondkomen, want zoveel mogelijk thuis zijn voor A. blijf ik wel belangrijk vinden.

Maargoed, we moeten het doen met de situatie zoals hij is denken we dan maar! En voor kinderen zorgen vind ik ook niet bepaald een onbelangrijke taak.

Marin schreef:

Paper Crown schreef:

Artemis bedoeld dat je man dan ook een andere baan kan gaan zoeken,dat is ook een keuze.

Nou ja, in dit geval is dat natuurlijk ook niet echt een keuze meer, die keuze is al jaren geleden gemaakt. Dan gaat het familiebedrijf alsnog naar de kloten, best zonde na 4 generaties. Maar goed, dat is ook vrij specifiek en uitzonderlijk natuurlijk.

Jade, ik zou zeker niet gaan werken uit angst voor de mening van anderen. Er is niks mis mee met werken, er is ook niks mis mee met thuis blijven. Als je maar zelf achter je eigen keuze staat.

Ja zonde, maar als hij het echt niet zou willen.. Er kan ook iemand anders het bedrijf overnemen. Dus het blijft een kwestie van keuzes maken.

Charles als ik jou hoor praten over de zorg voor je kindjes en je werksituatie dan is het zo duidelijk waar jouw geluk nu ligt. Als het kan zou ik dus kiezen voor thuisblijven. Als je man dan nog steeds 4 dagen blijft werken heb je in ieder geval 1 dag waarop je aan je bedrijfje kunt werken, toch?

Nou ja dan valt er misschien wel een mouw aan te passen ja, maar gelukkig is dat niet aan de orde.

Harrison schreef: Als je man dan nog steeds 4 dagen blijft werken heb je in ieder geval 1 dag waarop je aan je bedrijfje kunt werken, toch?

In theorie zou je dan dus misschien boven op je werkzolder kunnen werken als je man thuis is met de kindjes? En misschien moet je dan af en toe ook de deur uit voor je werk, dus dat kan dan best.

Ik denk dat het wel kan werken op die manier, voor jullie.

Marin schreef:Nou ja dan valt er misschien wel een mouw aan te passen ja, maar gelukkig is dat niet aan de orde.

Hoezo is dat gelukkig niet aan de orde? Als je vriend het echt niet zou willen dan is dat toch gewoon zijn keuze? Of zie je hem zelf wel liever het bedrijf overnemen? Ik zou het zelf echt niets vinden om echt alleen voor mijn kinderen te zorgen terwijl ik een partner heb. Nu doe ik het natuurlijk ook alleen, maar om allebei echt aparte taken te hebben (jij kinderen/hij bedrijf), nee dat zou ik niet willen.
Charles, uit jouw openingspost straalt zoveel liefde en warmte dat ik het echt het idee heb dat het voor jou een hele goede keuze is. Ik heb zelf ook 1,5 jaar alleen voor C. gezorgd, daarna gaan werken omdat ik alleenstaand werd, maar ik heb gelukkig altijd genoeg tijd voor C. gehad en daar ben ik heel blij om. Nu is hij bijna 7 en die kleine tijd is nu gewoon voorbij en het is omgevlogen.

Ik werk trouwens 4 dagen, heb altijd gewerkt (uit noodzaak, sociale contacten en bezig blijven) maar wel altijd een beroep kunnen uitoefenen wat niet bijster goed betaald, maar waar ik wel heel gelukkig in ben. Mijn vriend is hoofdkostwinner, en zonder hem zouden we het nog geen maand volhouden qua financiën, in dat opzicht ben ik dus wel afhankelijk van mijn partner, maar kan ik wél doen wat ik wil.

Ik heb trouwens een vrij welvarende vader, maar jaren terug hebben we het contact vanuit mijn kant verbroken en heb ik voor mijn geluk gekozen. Ik ben liever gelukkig en wat minder vermogend, dan ongelukkig en stinkend rijk. Ik creër graag mijn eigen geluk, en ik denk dat iedereen dat moet doen, wat het dan ook is dat je blij maakt.

Bolleke schreef:

Marin schreef:Nou ja dan valt er misschien wel een mouw aan te passen ja, maar gelukkig is dat niet aan de orde.

Hoezo is dat gelukkig niet aan de orde? Als je vriend het echt niet zou willen dan is dat toch gewoon zijn keuze? Of zie je hem zelf wel liever het bedrijf overnemen?

Gelukkig omdat ik het leuk vind om te zien dat die familie dat bedrijf vol passie heeft. Natuurlijk moet ie het zelf weten, als hij ergens niet gelukkig van zou worden, moet ie dat veranderen. Maar ik vind het wel heel erg leuk om te zien. Het is iets wat ik totaal niet ken vanuit m'n eigen familie, dus leuk om die passie te zien. Hij is daar echt mee opgegroeid, dus ik vind het heel leuk om te zien dat ie nu elke dag met plezier naar z'n werk gaat, langs de steen die hij op z'n 5e zelf heeft gelegd. Dat bedoelde ik

(niet quoten)

Uiteindelijk denk ik dat in mijn geval ik gewoon m'n bedrijf blijf houden. Dat is vrij sporadisch werk en vaak in het weekend en daarom goed te combineren. Maar goed, dat duurt nog wel even, t.z.t. maar eens kijken hoe het qua mijn werk zit dan, wie weet ben ik echt super succesvol en wie weet is alles doodgebloed en moet ik iets anders zoeken. Maar ik zou het zelf heerlijk vinden hoor, zoveel tijd met de kindjes.

Ik zou blijven werken als mijn man € 3000 zou verdienen. Ik werk nu 36 uur over 4 dagen en dan zou ik graag 24 uur over 3 dagen gaan werken.

Oh zo bedoel je haha! Ja dat snap ik dat lijkt mij ook heel mooi om te zien. Ja ik heb het een hele waardevolle tijd gevonden. Ik werkte dan wel, maar flexibel en had gelukig genoeg tijd met de kleine C. En die tijd komt nooit meer, en omdat ik geen kinderen meer wil besef ik des te meer dat ik nooit meer een lekker klein mannetje of meisje zal hebben.

Jaa kan ik me voorstellen dat je die tijd als bijzonder hebt ervaren. Maar ik zie nu ook zo vaak van die leuke gezellige foto's van jullie tweetjes. Volgens mij doen jullie leuke dingen samen.

Parel schreef:Ik werk trouwens 4 dagen, heb altijd gewerkt (uit noodzaak, sociale contacten en bezig blijven) maar wel altijd een beroep kunnen uitoefenen wat niet bijster goed betaald, maar waar ik wel heel gelukkig in ben. Mijn vriend is hoofdkostwinner, en zonder hem zouden we het nog geen maand volhouden qua financiën, in dat opzicht ben ik dus wel afhankelijk van mijn partner, maar kan ik wél doen wat ik wil.

Ik heb trouwens een vrij welvarende vader, maar jaren terug hebben we het contact vanuit mijn kant verbroken en heb ik voor mijn geluk gekozen. Ik ben liever gelukkig en wat minder vermogend, dan ongelukkig en stinkend rijk. Ik creër graag mijn eigen geluk, en ik denk dat iedereen dat moet doen, wat het dan ook is dat je blij maakt.

Hier ben ik het mee eens!

Ja we doen nog heel veel leuke dingen natuurlijk, maar het kleine is er nu gewoon vanaf. Hij is ook nog eens heel lang voor zijn leeftijd en past niet meer normaal op schoot haha! En die foto's, vaak zijn het gezellige momentjes thuis of hij zit heel inspannend iets te doen dan vind ik hem heel schattig

K heb niet het hele topic gelezen, 10 pagina's is me een beetje teveel. Daarbij is deze discussie al vaak gevoerd dus ik weet denk ik al wel wat de reacties zijn. Zelf zit ik in de situatie die je in je OP schetst; thuisblijfmoeder en een partner die netto 3000 (nou ja vooruit, 2900) verdient. Volgens mij hebben we wel recht op zorgtoeslag, maar die krijgen we niet. Veel zal het toch niet zijn en nodig hebben we het niet. Verder weet ik niet precies hoe het met toeslagen zit, dat regelt onze accountant allemaal. Dat zou ik persoonlijk niet meenemen in mijn beslissing aangezien je nooit garantie hebt dat die toeslag nog jaren bestaat. Eerlijk gezegd denk ook niet dat het realistisch is om financieel niet achteruit te gaan als je nu beide een betaalde baan hebt. Je kunt nou eenmaal niet alles hebben, maar in mijn ervaring kun je makkelijk rondkomen met een gezin van zo'n netto salaris.

Ik zou doen waar jij gelukkig van wordt en waar je het samen met je partner over eens bent. Zelf werk ik niet omdat ik daar geen zin in heb, ik ben veel liever thuis bij mijn dochter en gelukkig kan di financieel. Sommige mensen zullen het dom vinden om zo afhankelijk te zijn van mijn vriend in financieel toezicht. Ik weet heus wel da de kans bestaat dat we in de toekomst uit elkaar zouden kunnen gaan. Maar ik heb geen zin om mijn leven nu heel anders in te richten dan ik zelf en mijn partner wil alleen omdat er een kans bestaat dat dat gebeurt. Mocht dat echt gebeuren dan zie ik dan wel wat ik doe. Mijn moeder heeft in soortgelijke situatie gezeten. Ze werd op 52-jarige leeftijd weduwe met een universitair diploma uit de jaren zeventig en nooit een dag in haar leven een betaalde baan gehad, wel altijd vrijwilligerswerk gedaan. En nu heeft ze een baan waar ze het goed naar haar zin heeft, leuke collega's en heeft ze het financieel ruimer dan ze het ooit heef gehad toen mijn vader er nog was. Nu besef ik best dat zij misschien een uitzondering is, maar het geeft me wel vertrouwen dat ik op mijn pootjes terecht zal komen kom ik er alleen voor te staan.

En zou ik wel een baan hebben dan is minder werken voor mijn vriend echt geen optie. Hij heef een eigen bedrijf en moet gewoon echt 5 dagen werken. Minder kan niet, en wil hij ook niet. Dan zou hij voor een werkgever moeten gaan werken en daar zou hij, als hij er nu in staat, doodongelukkig worden. Zou ik een baan hebben dan zou ik toch maar twee dagen werken en zou N. naar de opvang gaan.

Leuke discussie dit .

Marin schreef:

Harrison schreef: Als je man dan nog steeds 4 dagen blijft werken heb je in ieder geval 1 dag waarop je aan je bedrijfje kunt werken, toch?

In theorie zou je dan dus misschien boven op je werkzolder kunnen werken als je man thuis is met de kindjes? En misschien moet je dan af en toe ook de deur uit voor je werk, dus dat kan dan best.

Ik denk dat het wel kan werken op die manier, voor jullie.

Ja precies, ik zou één dag werken in mijn kamer als mijn man thuis is en één dag in de week gaan ze sowieso naar mijn moeder. Zo kom ik dus aan die 16 uur.

En Luce, jouw punten kloppen. Heb ik wel allemaal in mijn achterhoofd. Ik heb gelukkig een zeer uitgebreid en lang cv en het geluk dat ik bepaalde (financiele) zekerheden voor de toekomst heb...zwart op wit.

Charles schreef:Leuke discussie dit .

Vind ik ook, vind het wel alleen altijd apart dat 'in de echte wereld' mensen om mij heen er allemaal toch anders over denken, als je kijkt naar het gemiddelde. Maar das niet alleen over dit maar over veel dingen, vraag me dan af waar dat in zit. Hier zitten toch ook wel verschillende type mensen, verschillende opleidingniveau's etc maar toch zit er een groot verschil in meningen in het echt als dat ik hier lees, als jullie het nog snappen.