Stoppen met werken...wat zijn de voordelen financieel?

Gewoon even brainstormen. Stel een vrouw stopt met werken...om voor de kindjes te zorgen. Traditionele roldverdeling...man zorgt voor het inkomen en zou 3000 euro netto verdienen. Wat zou dit financieel voor veranderingen met zich meebrengen in de zin van: zijn er toeslagen waar je dan recht op hebt?

Even afgezien van het hele verhaal dat je contacten op de werkvloer mist, pensioenopbouw e.d.

Effe helemaal offtopic.
Maar als mijn man 3000 netto zou verdienen stopte ik direct met werken.
Dan verdiende hij ons beider loon in zijn uppie

Er zijn allerlei toeslagen waar je recht op zou kunnen hebben: kindgebonden budget, zorgtoeslag, eventueel huurtoeslag. Volgens mij kun je het op de site van de belastingdienst zo uitrekenen, maar veel zal het niet zijn.

Je bespaart natuurlijk op kinderopvang.

Catwoman79 schreef:Effe helemaal offtopic.
Maar als mijn man 3000 netto zou verdienen stopte ik direct met werken.
Dan verdiende hij ons beider loon in zijn uppie

Haha, ja ik ook
Meer zelfs...

Verder wat Twellie zegt!
Alleen volgens mij heb je dan geen recht op inkomens afhankelijke combinatie korting, dat is toch alleen als je werkt?

Kindgebonden budget en huurtoeslag krijg je dan niet. Dat is bij een veel lager inkomen. Volgens mij zal de zorgtoeslag ook niet meer zijn als 10,- schat ik zo. Als ik naar onze situatie kijk.

Idd met 3000,- netto als inkomen zou ik gelijk stoppen.

Dat is inderdaad alleen als je werkt, vanaf 4818 euro geloof ik.

Wij verdienen trouwens om en nabij de 3000 netto en hebben nergens recht op.

Ik zie dat je heffingskorting krijg...1607 per jaar. Verder niks. Hm.

Nou, dat is tóch een lekker bedrag, mooi meegenomen!

Zou je echt helemaal willen stoppen met werken? Op de een of andere manier vind ik je daar totaal het type niet voor. Niet dat er ook maar iets mis mee is, maar je bent ongeveer de laatste moeder op dit forum van wie ik zou verwachten dat ze zich in deze rolverdeling zou kunnen vinden .

Mijn man verdient geen 3000 euro netto, he. Denk zeg het er even bij. Maar dat kunnen we er misschien wel sort of van maken met wat slimmigheidjes van de accountant over ca. een jaar.

Ik wil écht écht écht thuisblijfmoeder zijn en niet mijn kids naar de opvang sturen de komende tijd. Omdat er hier geen goede opvang zit/gastouders. Ik zit hier echt een beetje mee in de knoop.

Daarnaast wil ik mijn eigen bedrijfje opbouwen maar we moeten kijken of we het risico aankunnen alléén mijn bedrijfje op te bouwen, of daarnaast nog een mini-baan zoeken voor de zekerheid en een vast inkomen. Dit komt allemaal door mijn ontslag ook, ik kan niet echt helder denken. En ik wil niet te veel inleveren qua levensstijl, we willen ook nog ons huis verder opknappen enzo.

Catwoman79 schreef:Effe helemaal offtopic.
Maar als mijn man 3000 netto zou verdienen stopte ik direct met werken.
Dan verdiende hij ons beider loon in zijn uppie

Maar ik kan me zo voorstellen dat dat geen mogelijkheid is; meestal is je leven toch wel enigszins ingericht naar je inkomen. Wij zouden het daar nu ook niet mee redden...alhoewel, de kinderopvangkosten gaan er dan vanaf natuurlijk.

Twellie schreef:Zou je echt helemaal willen stoppen met werken? Op de een of andere manier vind ik je daar totaal het type niet voor. Niet dat er ook maar iets mis mee is, maar je bent ongeveer de laatste moeder op dit forum van wie ik zou verwachten dat ze zich in deze rolverdeling zou kunnen vinden .

Gek, he? Ik had dit ook nooit gedacht, maar ik ben hier enorm mee bezig. Ik vind steeds meer dat veel mensen de opvoeding van kinderen als iets zien dat ze 'erbij' doen, naast hun werk, carriere, hobby's en eigen levens. Snap ik helemaal, prima, ieder zijn ding. Maar persoonlijk vind ik de opvoeding van kinderen iets heel groots, moois en iets dat ik niet 'naast' een baan wil doen. Dat ervaar ik nu steeds meer. Mijn kindjes hebben mij nodig en ik ze zijn maar zo kort klein. Hier komen waarschijnlijk geen andere kindjes meer. Als ze 4 zijn is deze tijd voorgoed voorbij en ik wil er niks van missen.

Bedoel je dat je man in werkelijkheid meer of minder verdient? Want als hij gewoon minder verdient dan dat, heb je misschien wel ineens recht op toeslagen.

Twellie schreef:Bedoel je dat je man in werkelijkheid meer of minder verdient? Want als hij gewoon minder verdient dan dat, heb je misschien wel ineens recht op toeslagen.

Ja, hij verdient nu minder. Nu direct stoppen met werken is ook geen optie. Maar vanaf december zouden we een hoger inkomen kunnen creëren en is het wellicht een optie.

Ik denk dat er heel veel ouders meer aandacht aan hun kinderen zouden willen besteden, aan de opvoeding, en iedereen op een bepaald moment hetzelfde gevoel ervaart als wat jij nu hebt. Het is alleen lang niet in alle gevallen mogelijk, natuurlijk.

Daarnaast vind ik de kinderopvang in welke vorm dan ook heel erg bijdragen aan de ontwikkeling van (in ieder geval mijn) een kind. Ze leren daar zoveel sociale vaardigheden.

Ik voel me met recht af en toe schuldig dat ik zoveel werk, maar wij zullen wel moeten. Heerlijk als dat kan, thuisblijven en doen wat je zelf wilt.

Edit; en als het kán, en je wil het, zou je gek wezen het niet te doen. Ik denk dat als jij doet wat je echt graag wilt, ook op werkgebied, dat je dan helemaal op en top gelukkig bent.

Ja, dat kan ik me voorstellen Parel, dat meer mensen het zo ervaren.

Vanuit mijn omgeving herken ik dit (helaas) niet. De moeders die ik ken die zijn allemaal onwijs blij weer te mogen gaan werken en vervelen zich thuis. Ik denk dat als je je thuis verveelt met je kids, wat betreft opvoeding, je iets niet helemaal goed doet. Maargoed, ik wil geen discussie starten. In ieder geval herken ik dit gevoel totáál niet.

Mijn moeder was vroeger altijd thuis, en ik ervaar dit in toenemende mate als waardevol. Ik ben er ook het type voor. Het heeft ook te maken met mijn werk, ik werk met opvoeding en jonge kinderen en haal er veel voldoening uit en merk dat mij dit op het gebied van mijn vak doet groeien. Ik wil gewoon niks missen...het is een gevoel.

Ook speelt mee dat ik een tweeling heb, en we gewoon maar twee kids willen. Deze tijd is dubbel zo snel voorbij, als ze eenmaal naar school zijn komt het nooit meer terug. Plus, ik kan elk kindje maar de helft van de aandacht geven omdat ik mijn aandacht moet verdelen. En onze band is zo sterk, ik merk gewoon dat ze er wel bij varen dat ik veel bij ze ben.

Ik wil niet helemaal niks doen. Ik wil naast mijn moederschap 16 uur per week mijn eigen bedrijfje opbouwen. Dit is een realistisch iets dat ik in het verleden al heb gedaan, maar ik ga graag voor zekerheid. Die heb je alleen niet als zelfstandige. Het bedrag van mijn man, die 3000 euro is een fictief bedrag ter illustratie.

Ik wil geen discusie starten, iedere moeder zal dit anders ervaren en dat is prima zo. Ik ben echter door mezelf echt verrrast en verwonderd. Ik voel heel sterk dat ik gewoon voorlopig nog thuis wil zijn.

Ik denk, wat twellie al zei, dat je inderdaad iedereen verrast.
Maar ik snap absoluut je beweegredenen.

Ik ben het eerste jaar constant met L geweest, ze zat bij mij op de groep waar ik werkte, ik zag haar non stop. Voor ons wat dit niet echt bevorderlijk, ik ben een leukere moeder als ik werk, met hoeveel tegenzin ik soms ook aan de slag ga. Het thuiskomen is het mooiste moment van de dag, en dat zorgt dat we elkaar meer waarderen en het leuker vinden als we wel thuis zijn samen. Ik kan meer van haar hebben, merk ik.

Het feit dat je een paar jaar geleden nog dikke carrière maakte, zegt ook eigenlijk niks over je gevoel nu. Ten eerste omdat je dit gevoel nu echt ontwikkelt en denk ik pas echt nu je moeder bent voelt. Ten tweede maakte je niet alleen carrière maar was je ook echt kei en kei hard aan t werk, misschien jezelf wel aan t kapot werken. Misschien had je dan even goed nu thuis gezeten, maar dan zonder kindjes. Blijft speculeren, maar ik zal wel toegeven dat ik me destijds echt best af en toe zorgen maakte om je. Dus al met al denk ik dat jij het met je kindjes ook echt heel druk hebt, maar dat dat toch je een bepaalde rust geeft. En dat heb jij, je kindjes en je man en gewoon als hele gezin nodig. Ik geef je echt groot gelijk en het verbaast mij juist eigenlijk echt niet.

Ik blijf ook liever werken,ik dacht dat jij van de carriere was charles. Of voelt dat nu niet meer zo omdat je minder werk?

Dat is ook goed dat je dat herkent, Parel. Een werkomgeving lijkt me ook anders dan gewoon thuis. Lijkt me ook niks.

Het is gewoon een combinatie van factoren. Geen opvang waar ik me goed bij voel en die aansluit bij onze ideeën en waarden, zelf graag thuis wíllen zijn, ontslag gekregen en gebrek aan mogelijk op een gelijkwaardige nieuwe job binnen de gewenste termijn, man die een zware baan heeft en het als fijn ervaart dat ik graag bereid ben het leeuwendeel overdag wat betreft opvoeding op me te nemen, opdachtgevers die eventueel klussen voor mij hebben als ik zzp-er wordt en tot slot de mogelijkheid financieel wat lucht en mogelijkheden te scheppen (o.a. door de lease-auto niet te nemen in ruil voor een salarisverhoging).

Ik begrijp je ook heel goed hoor Charles. Hoe jij het verteld zo voel ik het precies. Ik werk nu 21 uur maar ben ook alle opties aan het bekijken om nog minder te gaan werken. Helemaal stoppen zal nog even niet gaan maar mocht het mogelijk zijn binnekort doe ik het gelijk!

Ik zou echt gek worden van thuis zitten, mijn oudste dochter ontbeert het vermogen om langer dan anderhalve seconde niet aan het woord te zijn en ik schat dat ze zo'n driehonderd keer per dag een waaromvraag stelt. En verder heeft ze overal een heel erg Duidelijke Mening over die ze het liefst uitgebreid met mij deelt en als ik het niet met haar eens ben, belt ze mijn oma op om haar beklag te doen over mijn houding. Ze is wel heel lief hoor .

Ik ben dus wel blij als ik naar mijn werk kan, dat is gewoon relaxen in principe. Ik heb ook respect voor thuisblijfmoeders, werken is voor mij echt peanuts in vergelijking met fulltime moeder zijn.

Marin schreef:Het feit dat je een paar jaar geleden nog dikke carrière maakte, zegt ook eigenlijk niks over je gevoel nu. Ten eerste omdat je dit gevoel nu echt ontwikkelt en denk ik pas echt nu je moeder bent voelt. Ten tweede maakte je niet alleen carrière maar was je ook echt kei en kei hard aan t werk, misschien jezelf wel aan t kapot werken. Misschien had je dan even goed nu thuis gezeten, maar dan zonder kindjes. Blijft speculeren, maar ik zal wel toegeven dat ik me destijds echt best af en toe zorgen maakte om je. Dus al met al denk ik dat jij het met je kindjes ook echt heel druk hebt, maar dat dat toch je een bepaalde rust geeft. En dat heb jij, je kindjes en je man en gewoon als hele gezin nodig. Ik geef je echt groot gelijk.

Ja dit dus.

Ik heb aan carriere geproefd, gezien hoe men je toch als een baksteen laat vallen als je niet meer 'nodig' bent, er bijna aan onderdoor gegaan, nu een burn-out en al met al (op harde wijze) de conclusie dat dit toch echt niks voor mij is. Ik ben nu veel gelukkiger en rustiger als dit allemaal verwerkt is. Ik ben ook heel erg ziek geweest zoals jullie weten, en gewoon niet meer zo energiek en snel en fit als vroeger en ik wil gewoon in een andere flow komen.

Veel mensen hier zeggen dat ze dit niet van mij verwachtten. Ik snap dat, maar omdat ik een carriere had betekent dit niet automatisch dat ik 'dat type vrouw' ben. Wie mij in het echt zou kennen, zou het misschien eerder snappen. Mijn omgeving vind het wél bij me passen. Ik ben eigenlijk geen carrieretype. Ik ben veel te zachtaardig (ja echt ) voor een harde zakenwereld en ik ben veel te zweverig en gepassioneerd speel-therapie-kundige om mijn éigen spruiten zomaar af te geven aan een opvang die me niet bevalt.

Ik vind het helemaal geen slecht idee. Zorg dragen voor je kinderen, zelf ook je rust weer vinden en het opbouwen van je eigen bedrijf. Tegen de tijd dat ze 2 zijn gaan ze ook naar een Psz ofzo dus kindjes leren ze wel kennen etc.

Je hebt geen makkelijke tijd had dus ik vind het alleen maar goed dat je nu ook denkt aan wat jij graag wilt.

Je hebt recht op bepaalde toeslagen en kortingen idd maar dat ligt aan het inkomen. Soms is het de tering naar de nering zetten zeg ik altijd maar. Ook vind ik persoonlijk dat kinderen na een jaar minder duur worden.

Dankje Mamsie, ik vind je reactie lief en die doet me goed.