Hoe vrij voed jij jouw kind op?

Afgelopen weekend was hier een bevriend stel met twee kleine kinderen van 1 en 2,5 jaar oud en bleven ook slapen.
Zij voeden de kinderen volgens antroposofische visie op. Straffen de kinderen niet maar zeggen tegen alles wat ze niet mogen dat ze het niet leuk vinden. Op een hele lieve toon.Kinderen mogen ook echt alles zelf beslissen. Hebben ze 's avonds nog geen zin om naar bed te gaan. Dan gaan ze niet. Dwingen heeft geen zin. En zo is het eigenlijk met alles.
Met als gevolg dat ze mij het hele huis ondersteboven hebben gezet. Overal aan hebben gezeten. De katten helemaal gek hebben gemaakt en het een bende was na het eten. Op het einde stonden ze op de bank en de salontafel te springen. Daar werd ik boos om en mijn vriend ook en toen hebben wij er wat van gezegd. Hebben de kinderen ook toe gesproken. Wij hadden de ouders al een paar keer gezegd dat wij dit niet willen hebben maar daar luisterden de kinderen helemaal niet naar. Ze vonden het niet erg dat wij het tegen ze zeiden. Maar ik had liever gehad dat ze dat zelf hadden gedaan.


Ja, iedere ouder heeft een eigen opvoeding. Maar een beetje regels zou toch fijn zijn.

Interessante discussie! Ik heb nu niet zoveel tijd om te reageren, maar ik vind dat je dat bij andere mensen sowieso niet kunt maken. In de privacy van je eigen huis mag je aanhangen wat je wil, maar je zorgt er wel voor dat je kinderen zich bij anderen inhouden en anders neem je ze maar niet mee.

Vanavond meer hierover.

Susan schreef:Interessante discussie! Ik heb nu niet zoveel tijd om te reageren, maar ik vind dat je dat bij andere mensen sowieso niet kunt maken. In de privacy van je eigen huis mag je aanhangen wat je wil, maar je zorgt er wel voor dat je kinderen zich bij anderen inhouden en anders neem je ze maar niet mee.

Vanavond meer hierover.

Dat vind ik ook hoor. Wij konden vroeger thuis van alles doen. Zolang wij bij anderen maar netjes waren.

Ik sta trouwens niet helemaal negatief tegen over deze visie. Maar om ze geen regels mee te geven vind ik niet echt handig.

Niks mis met een vrije opvoeding maar je kan het ook te ver doorvoeren in mijn ogen.

Ik had zelf zulke visite vriendelijk verzocht of hun kinderen in bedwang te houden of te vertrekken.

Wat ze thuis doen moeten ze zelf weten maar bij een ander zijn er andere waarde waar je kinderen zich een beetje aan te houden hebben.

Trouwens wel sneu voor die kinderen. Zij weten niet beter en krijgen op hun kop. Bedankt pap en mam!
Ook zal het erg moeilijk voor ze worden als ze dan naar school gaan, andere vriendjes en sport etc.

Wij voeden onze dochter in die zin ook vrij op, ze krijgt geen straf en wordt ook niet (in de praktijk zo min mogelijk) beloond. Maar er zijn zéker bepaalde grenzen en ze wordt absoluut gecorrigeerd.

Wij doen dit vanuit de overtuiging dat onze dochter dingen wel of niet doet omdat ze weet dat het wel/niet fijn is, in plaats van wel/geen straf krijgen of wel/niet beloond worden. Ik vind op de gang zetten bijvoorbeeld een hele onlogische consequentie als je bijt, ik vind het veel logischer als je verdrietig of verbaasd reageert en laat weten dat het pijn doet. Onze dochter die schrikt daar van, toont direct genegenheid (empathie) en we gaan verder waar we mee bezig waren.

Hier wordt absoluut niet geaccepteerd dat er dingen kapot gemaakt worden en bij anderen thuis gelden zeker strengere regels.

Hier gaat het hetzelfde als bij Rejoy.

Wij doen hier thuis niet aan straffen en belonen, maar dat wil niet zeggen dat alles kan en mag.
Ik heb zelf grenzen in wat wel en niet kan en ik wil niet dat ze daar overheen gaat.

Ik vraag me wel serieus af waarom jullie er dan voor kiezen ook niet te belonen, straffen kan ik nog wel inkomen. Maar volgens mij is dat ook weleens in een ander topic besproken?

Rouge schreef:Ik vraag me wel serieus af waarom jullie er dan voor kiezen ook niet te belonen, straffen kan ik nog wel inkomen. Maar volgens mij is dat ook weleens in een ander topic besproken?

dat is inderdaad al wel vaker voorbij gekomen. Je moet het ook niet zien dat wanneer zij met een tekening aan komt, ik er een argeloze blik op werp en verder ga met waar ik mee bezig was, maar ik benoem wat ik zie (als in: ooh, jeetje, een huis, heb je dat zelf getekend?) in plaats van 'goedzo', of 'mooi' te zeggen. Dat soort kreten zijn zo inhoudsloos. Want zeg nou eerlijk: zou jij niet veel trotser zijn wanneer je het eerste te horen krijgt?

Wat Rejoy zegt.

En verder belonen wij haar ook niet omdat we liever hebben dat ze iets doet omdat ze het zelf graag wil, dan dat ze iets doet omdat ze er dan een sticker of een cadeautje voor krijgt (bijv.).
En datzelfde geldt voor straffen, wij willen liever dat ze iets niet doet omdat ze snapt dat het niet fijn of leuk is, dan dat ze iets niet doet omdat ze anders in de gang of de hoek moet staan.

Ik vind dit ook wel een interessante discussie. Onze dochter is nu 1 dus het begint hier al een beetje.
Rejoy, ik snap nog niet helemaal hoe jullie opvoeden. Jullie straffen dus niet, maar hoe maak je dan bv duidelijk dat je niet wil dat ze iets kapot maakt of als ze zichzelf op de grond gooit in de supermarkt? Geef je dan aan dat je het niet prettig vindt wat ze doet en dat je daar verdrietig van wordt ofzo? En hoe reageerde je bv toen je dochter haar eerste stapjes deed? Wij staan dan echt te juichen, maar dat is natuurlijk ook een vorm van belonen?

Ik vind mooi niet inhoudsloos hoor.

Wij merken trouwens wel duidelijk aan Yara dat ze op het kdv wel belonen. Want als ik bijv. de was opvouw of de afwas doe, zegt Yara regelmatig 'goed zo mama' .

Eigenlijk heeft niet straffen en niet belonen dezelfde insteek. Je straft niet omdat je niet wilt dat je kind luisterde omdat hij anders straf krijgt, maar omdat hij weet waarom iets niet mag. Je beloond niet omdat je niet wilt dat je kind goed gedrag vertoond om een beloning te krijgen, maar omdat ze begrijpt waarom ze goed gedrag vertoond.

Julia, bij de eerste pasjes stonden wij ook te juichen, net als bij een heleboel andere dingen. Ik kan me voorstellen dat je juichen ook een soort van belonen vindt, ik zie dat meer als oprecht blij zijn met hem/haar, een soort van samen vieren (al klinkt dat wel heel zweverig maar ik weet niet hoe ik het anders uit kan leggen).

Susan schreef:Ik vind mooi niet inhoudsloos hoor.

+1

ik zou dan zeggen, Wat mooi! Een huis, heb je dat helemaal zelf gemaakt. Wat goed van jou

Susan schreef:Ik vind mooi niet inhoudsloos hoor.

Dat is het denk ik ook niet. Maar als je bij elke tekening of knutsel werkje reageerd met 'wat mooi!' dan wordt het meer gezegd uit gewoonte (kan het juiste woord niet helemaal vinden, uit gewoonte klinkt iets te negatief...) als je benoemd wat je ziet bijvoorbeeld, ga je inhoudelijker in op wat ze laat zien.

Even OT. Mijn kinderen mogen ook best veel thuis. Op de bank springen vind ik bijvoorbeeld niet zo erg. Maar ze, nouja vooral N, weten heel goed dat dat bij anderen niet mag. Als we op bezoek zijn gedragen ze zich eigenlijk altijd prima. Thuis pakt N bijv zelf iets uit de koelkast, bij anderen heeft hij dat zelfs nog nooit geprobeerd.

Susan schreef:Ik vind mooi niet inhoudsloos hoor.

nietszeggend is misschien beter.

en ik kan me helemaal vinden in de aanvulling van liadan en maiadebij.

@ Julia: ik weet niet meer precies hoe ik reageerde, maar ik denk dat ik iets in de trant van: 'ben je nou helemaal zelf aan het stappen?!' (en dan helemaal blij natuurlijk) heb gezegd. Supermarktscènes hebben wij nog niet gehad, maar bijvoorbeeld slaan en bijten wel. Ik pak haar hoofd of handjes vast, zeg dan: 'Y., niet bijten/slaan, dat doet pijn'. Meestal stort ze zich vervolgens met een heleboel drama ten aarde, dan moet ze zich even afreageren (en dat mag, ze moet haar emoties kwijt), als ze haar emotie/frustratie kwijt is komt ze vaak uitsnikken bij mij, we drogen de tranen en dan gaat ze weer verder met spelen. Ik ben van mening dat je je kind moet leren om met emoties om te gaan en m.i. lukt dat niet als je een kind op de gang zet bijvoorbeeld. Het kind wordt boos/raakt overstuur van op de gang staan en we vergeten vervolgens waar het nou daadwerkelijk om ging.

Rejoy> een kind weet vaak nog heel goed waar het over ging (heb ik het wel over leeftijd vanaf ong 2,5/3 jaar) als je van te voren duidelijk uitlegt waarom je hem/haar op de gang zet.

theedoosje: dan nog vind ik het geen logische consequentie. En zoals ook al eerder geschreven, wil ik niet dat mijn dochter iets niet doet omdat ze er straf voor krijgt, maar omdat ze zelf weet dat het niet goed is (empathie)

Als ik net doe of ik moet huilen of heel verdrietig kijk als hij mij pijn gedaan heeft rent hij weleens gillen van pret weg om vervolgens iets anders uit te halen.. Draak!

ok, ik snap de gedachtengang erachter. Maar het komt op mij ook wat geforceerd over; en dat je daardoor heel bewust moet nadenken over wat je zegt. Ik zou al snel eruit floepen 'goed gedaan, wat knap van jou' en dan denken oh nee ik moest zeggen 'ik zie dat je een huis hebt getekend'. Je kan het toch ook prima combineren, zo van 'wat goed zeg, je hebt een huis getekend'. En doen jullie dat dan ook niet naar jullie partners toe (nooit zeggen dat je iets mooi of goed vindt) ? Ik zou het niet kunnen iig.

Jullie hebben allemaal nog vrij jonge kinderen dus er gaan echt nog wel dingen veranderen. Natuurlijk pakt je kind nog niks bij een ander uit de koelkast. Maar wat doe je op het moment dat hij/zij dat wel gaat doen als hij/zij een jaar of 5 is?

Ik beloon en straf mijn kinderen wel. Ze weten precies waar ze aan toe zijn en het is onze taak om hun dat te leren. Er zijn veel dingen waar ze zichzelf in mogen ontwikkelen maar sommige dingen ook niet.

Ik heb wel is een kindje over de vloer wat dus echt geen normen en waarde kent en alles mag. Nou geloof me die zie ik liever gaan dan komen. Erg jammer natuurlijk want het jongetje kan er niks aan doen.

Mamsie, hier op het forum wordt al tegen me gezegd vanaf dat mijn dochter nog geen jaar is 'wacht maar tot ze ouder is dan wil ik wel weten of je het nog zo doet' en ja, ze is nu bijna 3 en het gaat hier nog op dezelfde manier. Ik weet vrij zeker dat het nog zo zal gaan als ze 5 jaar is of ouder.
Mijn dochter weet ook precies wat hier thuis wel en niet kan en ik heb geen straf of beloning nodig om haar dat te leren.
Het is ook helemaal niet zo dat mijn kinderen alles mogen, ik heb grenzen en wil ook niet dat ze daarover heen gaat.

Maia: als N dingen zelf uit de koelkast mag pakken, mag hij dan ook zelf een snoepje of iets lekkers pakken wanneer hij wilt?

En inderdaad ben ik wel benieuwd naar de vraag van rouge, of jullie dan ook zo praten tegen jullie partners?