Hoe vrij voed jij jouw kind op?

Bij ons in de stad zit een vrije school voor voortgezet onderwijs en daar kun je ook gewoon het VWO volgen.

het is jammer dat er allemaal van die softe voorbeelden genoemd worden. Dat is géén AP/UP. AP/UP is niet soft, je wilt hetzelfde bereiken, maar op een andere manier. En dat betekent niet dat je je kind alles maar mag doen en het kind geen grenzen kent en dat je je als ouder maar van alles laat wel gevallen.

Susan schreef:Bij ons in de stad zit een vrije school voor voortgezet onderwijs en daar kun je ook gewoon het VWO volgen.

De mensen die ik ken die op de vrije school gezeten hebben, konden allemaal wel VWO volgen, maar moesten het examenjaar op een andere school doen, omdat je geen VWO-examen kan doen op een vrije school.

Rejoy. schreef:het is jammer dat er allemaal van die softe voorbeelden genoemd worden. Dat is géén AP/UP. AP/UP is niet soft, je wilt hetzelfde bereiken, maar op een andere manier. En dat betekent niet dat je je kind alles maar mag doen en het kind geen grenzen kent en dat je je als ouder maar van alles laat wel gevallen.

Snap ik, ik zei ook dat dat ongetwijfeld niet aan de antroposofie ligt. Hoe zou jij het aanpakken als je kind veel te ver gaat en het luistert gewoon absoluut niet naar jouw uitleg?

SuperGrover schreef:

Susan schreef:Bij ons in de stad zit een vrije school voor voortgezet onderwijs en daar kun je ook gewoon het VWO volgen.

De mensen die ik ken die op de vrije school gezeten hebben, konden allemaal wel VWO volgen, maar moesten het examenjaar op een andere school doen, omdat je geen VWO-examen kan doen op een vrije school.

Oh ja, dat is wel onpraktisch.

SuperGrover schreef:

Rejoy. schreef:het is jammer dat er allemaal van die softe voorbeelden genoemd worden. Dat is géén AP/UP. AP/UP is niet soft, je wilt hetzelfde bereiken, maar op een andere manier. En dat betekent niet dat je je kind alles maar mag doen en het kind geen grenzen kent en dat je je als ouder maar van alles laat wel gevallen.

Snap ik, ik zei ook dat dat ongetwijfeld niet aan de antroposofie ligt. Hoe zou jij het aanpakken als je kind veel te ver gaat en het luistert gewoon absoluut niet naar jouw uitleg?

kun je een voorbeeld noemen? Dan kan ik er wat specifieker op in haken.

Rejoy. schreef:

SuperGrover schreef:

Rejoy. schreef:het is jammer dat er allemaal van die softe voorbeelden genoemd worden. Dat is géén AP/UP. AP/UP is niet soft, je wilt hetzelfde bereiken, maar op een andere manier. En dat betekent niet dat je je kind alles maar mag doen en het kind geen grenzen kent en dat je je als ouder maar van alles laat wel gevallen.

Snap ik, ik zei ook dat dat ongetwijfeld niet aan de antroposofie ligt. Hoe zou jij het aanpakken als je kind veel te ver gaat en het luistert gewoon absoluut niet naar jouw uitleg?

kun je een voorbeeld noemen? Dan kan ik er wat specifieker op in haken.

Bijvoorbeeld als je kinderen met de tuinslang de tuin vol laten lopen (en dus ook een moeras maken van de buurtuinen).

SuperGrover schreef:

Rejoy. schreef:

SuperGrover schreef:

Rejoy. schreef:het is jammer dat er allemaal van die softe voorbeelden genoemd worden. Dat is géén AP/UP. AP/UP is niet soft, je wilt hetzelfde bereiken, maar op een andere manier. En dat betekent niet dat je je kind alles maar mag doen en het kind geen grenzen kent en dat je je als ouder maar van alles laat wel gevallen.

Snap ik, ik zei ook dat dat ongetwijfeld niet aan de antroposofie ligt. Hoe zou jij het aanpakken als je kind veel te ver gaat en het luistert gewoon absoluut niet naar jouw uitleg?

kun je een voorbeeld noemen? Dan kan ik er wat specifieker op in haken.

Bijvoorbeeld als je kinderen met de tuinslang de tuin vol laten lopen (en dus ook een moeras maken van de buurtuinen).

hypothetisch natuurlijk, maar dan zou ik ervoor kiezen om haar mee te nemen naar de buren, te laten zien wat ze gedaan heeft en haar een oplossing laten verzinnen waar de buren mee akkoord gaan (passend bij de leeftijd natuurlijk en er wel voor zorgen dat de buren geen onredelijke eisen stellen). Ze krijgt dan dus geen straf, maar heeft wel goed door wat ze gedaan heeft, wat de buren ervan vinden en als het goed is, zal ze vervelend vinden wat ze gedaan heeft. Ik denk dat dit véél effectiever is dan wanneer ze naar haar kamer gestuurd wordt.

Maar Rejoy, buitenstaanders hebben er niet altijd behoefte aan om daarin betrokken te worden. Sommige mensen willen gewoon dat de overlast stopt en hebben verder geen zin om er zelf ook energie in te steken. Wat doe je als je het moet laten stoppen zonder inmenging van de buren?

Maar even heel praktisch, op het moment dat jouw kind dat aan het doen is en je ziet het, wat doe je dan? Ga je dan praten totdat ze zelf besluit te stoppen met het wangedrag, of stop je wel het wangedrag en ga je daarna praten?

dan nog zou ik haar willen laten zien wat ze gedaan heeft, misschien kan ze dan een andere oplossing verzinnen als een bloempje kopen en met excuus aan de deur afgeven. Als de buren dát dan nog niet willen, dan vind ik dat ik onfatsoenlijk, botte buren heb.

Susan schreef:Maar Rejoy, buitenstaanders hebben er niet altijd behoefte aan om daarin betrokken te worden. Sommige mensen willen gewoon dat de overlast stopt en hebben verder geen zin om er zelf ook energie in te steken. Wat doe je als je het moet laten stoppen zonder inmenging van de buren?

Haha ja ik was echt not amused geweest als de buurvrouw ook daadwerkelijk onze tuin in gestapt was met die koters. Ik denk ook niet dat ik op dat moment begripvol was geweest.

Wat een interessant topic. Leuk om te lezen hoe iedereen het doet. Ik vraag me af of jullie dat eerst met je partner hebben gesproken en of jullie helemaal op een lijn zitten. Mijn vriend is echt van de oude stempel, komt vast omdat hij al erg oud is en ik ben heel makkelijk en vind veel goed, zolang ik maar respect krijg en iedereen in het gezin respect voor elkaar heeft. Mijn vriend vindt dat hij bepaalt en zijn dochter moet luisteren, hij gaat niet in discussie. Nee is nee. Dus als kind vraagt om een snoepje en hij zegt nee dan wordt daar niet over gediscussieerd, want nee is nee en doorgaan is drammen. En zo gaat dat met alles, hij is streng en staat zeker niet open voor discussie omtrent regels. Ik denk dat ik heel anders ben als moeder. Van mij meer als in ravotten in huis en in de tuin, luidruchtig zijn en ik zal sneller uitzonderingen maken. Ik denk dat ik ook meer luister en minder straf. Al zou ik het nooit goed vinden dat kind zelfstandig eten pakt.

Ik vind wel dat de aanpak van mijn vriend bij ons (zijn kind) erg goed uitpakt. Ze luistert goed en alles is heel duidelijk voor haar. Ze kent de grenzen en als ze er overheen gaat weet ze wat de consequentie is (straf), daarom tast ze grenzen ook niet erg af. Ze weet waar ze aan toe is en dat nee nee is. Op het moment dat nee niet altijd nee is, is er ook meer ruimte om grenzen af te tasten. In de zomer ging het wel even wat minder, maar toen waren er onderliggende problemen waar wij niets van af wisten. Na gesprekken komt dat dan toch naar boven en dan wordt er wel gepraat en samen gekeken naar oplossingen. Dus aan kind gevraagd hoe denk jij dat we dit kunnen oplossen en hoe kunnen wij jou daar bij helpen.

Ik denk dat wij nog veel moeten praten om samen dezelfde consequente opvoeding te geven.

Rejoy. schreef:dan nog zou ik haar willen laten zien wat ze gedaan heeft, misschien kan ze dan een andere oplossing verzinnen als een bloempje kopen en met excuus aan de deur afgeven. Als de buren dát dan nog niet willen, dan vind ik dat ik onfatsoenlijk, botte buren heb.

Dat zullen de buren vast wel willen, het gaat erom dat buren niet altijd zin hebben om een actieve rol te spelen in het opvoedproces. Je bent niet altijd in de gelegenheid om anderen erbij te betrekken.

Daarbij is de vraag wat je doet om het gedrag in eerste instantie te laten stoppen.

Rejoy. schreef:dan nog zou ik haar willen laten zien wat ze gedaan heeft, misschien kan ze dan een andere oplossing verzinnen als een bloempje kopen en met excuus aan de deur afgeven. Als de buren dát dan nog niet willen, dan vind ik dat ik onfatsoenlijk, botte buren heb.

Ik vond het nogal onfatsoenlijke buren, dat ze omwille van een opvoedstrategie, het wangedrag van hun kind niet stopzetten op het moment dat het duidelijk schade berokkend bij andere mensen. Het zijn niet onze kinderen, maar uiteindelijk ben ik het wel die er last van heeft.

nee, dat wangedrag stop ik, ik zet de kraan uit en haal de slang weg. En dat zie ik dan niet als straf, maar als logische consequentie. Ik vind dat je kinderen daarin wel moet sturen. Het wangedrag wordt dan toch gestopt? Mijn dochter mag de boel absoluut niet afbreken/vernielen. Soms gaat dat per ongeluk, maar dan wordt daar altijd wat mee gedaan.

en dat kijken wat ze gedaan heeft, hoeft niet letterlijk te zijn dat ze inderdaad tot de enkels weg zakken in de tuin, maar bij bijvoorbeeld de tuindeur kijken kan ook toch? Ik weet niet hoe het precies gedaan is, maar als jullie tuin vanuit de tuin van de buren vol is gelopen zien de kinderen ook niet wat ze gedaan hebben toch? Dat lijkt me vrij belangrijk voor kinderen om te beseffen waar ze mee bezig waren.

* edit: en dan sta ik echt niet poeslief met een hoog stemmetje te vertellen aan mijn dochter waar ze mee bezig was. Ze mag best begrijpen dat het niet kan wat ze gedaan heeft, maar dan moet ze ook de gevolgen zien.

Nee oké, dat eerste is wel cruciaal. Mijn buren bleven vriendelijk uitleggen waarom het storend is als de tuin volloopt en dat het gedrag moest stoppen, terwijl ik dacht: zet die kraan uit, idioten! Dan begrijp ik je beter.

In onze specifieke situatie, wij hebben alleen een gaashekje van zo'n 50 cm als grens tussen de tuinen, dus dat kind zag het wel, maar die vond het hilarisch.

Ik voed dan wel met regels en "straf" op, maar heb wel degelijk respect voor wat mijn zoon wil. Alleen als dat niet kan dan kan het niet. En dan kan hij blijven drammen en zeuren tot hij omvalt maar dan blijf ik bij mijn standpunt. Ik leg dan 1 of 2 keer uit waarom en daarna niet meer. HIj snapt het wel na 2 keer uitleggen waarom iets kan of niet.

Er is een jongetje in zijn klas trouwens die word ook erg vrij opgevoed, met als gevolg dat zijn vader 20 minuten bezig is dat jongetje in de auto te krijgen, op een drukke weg. Hij rent om de auto heen, weer terug naar school. En die vader maar uitleggen "B. het zou fijn zijn als je nu kwam.." B. Ben je nu klaar met rennen?" Ja echt eerlijk, mijn zoon had ik al lang bij de kladden gepakt en in de auto gezet. De eerste keer dacht ik wat heeft die man een geduld, naderhand hoorde ik dat die moeder tegen de juf zei dat ze hem maar meer moest lkaten kiezen wat hij wilde gaan doen...

Op deze manier krijgt die vrije manier van opvoeden natuurlijk ook een negatieve lading, ik hoop dat ouders hun kinderen toch nog leren wat wel en niet kan en bij sommige situaties moet je meteen ingrijpen anders loopt het uit de hand (voorbeeld met de tuin).

Kruimelje, ik vind het ook niet erg als Yara nog even wil rennen of spelen als ik haar op kom halen van het kdv, ze zou van mij alleen niet om de auto heen mogen rennen, want dat vind ik gevaarlijk. Dat leg ik haar uit en dan mag ze van mij gerust nog even op de stoep rennen. Ik denk vaak bij mezelf 'waarom kan het niet' en meestal heb ik daar geen antwoord op en mag ze dus nog best even haar energie kwijt op zo'n manier.
Ik vind ook niet dat zo'n voorbeeld deze manier van opvoeden een negatieve lading geeft.
Maar zoals al eerder gezegd, UP/AP opvoeden wil niet zeggen dat je kinderen alles mogen en alles zelf kunnen beslissen. Ik probeer Yara hetzelfde bij te brengen als de meeste andere ouders, maar gebruik hier geen straffen en belonen bij. En ook ik grijp meteen in als een situatie gevaarlijk is of gewoon niet kan op zo'n moment (dus de tuin van iemand anders onder water zetten zou ik ook niet toelaten).

Ik heb niks met dat antroposofisch opvoeden. Ik vind het belangrijk dat mijn
kind gelukkig is en respect heeft voor anderen. Dat betekent dus ook dat hij/zij
moet accepteren dat elders andere regels gelden. Dus dat op de bank springen
zou ik al niet tolereren en als ze iets doen wat niet mag dan is het na 1 keer
waarschuwen jammer. Kinderen moeten weten waar de grens ligt. Dit vinden ze
zelf ook prettig!

Sjirafje schreef:Ik heb niks met dat antroposofisch opvoeden. Ik vind het belangrijk dat mijn
kind gelukkig is en respect heeft voor anderen. Dat betekent dus ook dat hij/zij
moet accepteren dat elders andere regels gelden. Dus dat op de bank springen
zou ik al niet tolereren en als ze iets doen wat niet mag dan is het na 1 keer
waarschuwen jammer. Kinderen moeten weten waar de grens ligt. Dit vinden ze
zelf ook prettig!

Mijn dochter weet ook heel goed waar de grens ligt.

Liadan schreef:Mijn dochter weet ook heel goed waar de grens ligt.

Huh? Ik heb het niet over jouw dochter? Ik bekijk even het voorbeeld van
het bezoek dat niks aangeeft en de kinderen maar laten springen op het
bankstel van anderen. (eerste onderwerp)

Oooh ok, het leek alsof je reageerde op de vorige berichtjes .

Liadan schreef:Oooh ok, het leek alsof je reageerde op de vorige berichtjes .

Ik dacht al "HUH?" Ik teruglezen.... nee hoor!

Liadan, Ch.ristian mag ook op het schoolplein vaak nog even spelen. Maar die vader staat serieus 20 minuten te smeken of zijn kind alsjeblieft wilt komen. Nou dat gaat er bij mij niet in. Als ik wil gaan dan gaan we ook, hooguit nog een rondje en dan is het klaar.
En belonen, ja dat doe ik eigenlijk wel. Ik beloon hem altijd als hij iets goed doet en dan vertel ik erbij waarom. Hij groeit altijd helemaal van trots als hij een complimentje krijgt, dat zou ik hem niet willen afpakken.