Is jouw kind gezond?

Als ik aan het krijgen van kinderen denk, vind ik het eigenlijk een beetje eng. Want wat als... ons kindje niet gezond blijkt te zijn. Ik zal er net zo veel van houden, maar het is toch wel enorm moeilijk denk ik. 

Waren jullie daar bang voor bij de zwangerschap? En is jouw kindje / zijn jouw kinderen gezond? Zo nee, vind je het moeilijk om er mee om te gaan?

Ik ben verder vrij zorgeloos, maar maak me wel bang voor de 20 weken echo. Stel dat... Brrr!!

Ja,.ik maak me daar wel zorgen om, bij de eerste zwangerschap ook gedaan.. Mijn zoontje is gezond, maar van deze weet ik het nog niet, je hoopt toch op een gezond kindje.

Mijn kinderen zijn gelukkig gezond. 

Ze hebben beide wel een allergie (gehad). Dochter is daar vlak voor haar tweede verjaardag overheen gegroeid. Ik ga er van uit dat zoon dat ook doet. 
M'n zoon is trouwens wel al vaak heel erg verkouden geweest, inmiddels al vaker dan mijn dochter. 
M'n dochter is echt nooit ziek. Als mijn man en ik de griep hadden dan had dochter er nooit last van. Ze heeft ook nog geen enkele kinderziekte gehad (terwijl dat misschien wel beter geweest zou zijn).

Zo'n echo is altijd spannend. Maar het zegt niet altijd wat. Een vriendin van me was rond dezelfde termijn uitgerekend en is bevallen van een dochter met down. Terwijl ze tijdens haar zwangerschap meerdere echo's heeft gehad en ze daar ook extra naar gekeken hebben. Toch hebben ze het over het hoofd gezien (gelukkig gebeurt dat niet vaak).

Ja, ze is gezond. 
Ze heeft wel reflux gehad, en nu eczeem. 
Maar voor de rest is ze hartstikke kwiek. 

Ik denk dat je er wel naartoe groeit, je doet gewoon wat nodig is, en zeker bij een eerste kindje weet je gewoon niet beter.

Heel mn zwangerschap was ik wel bang voor dood, maar tegen de 20weken echo zag ik dan weer niet op.. 
En nu denk ik wel wat vaker; oh dit en dit kan ze nog niet, zal ze ergens op achterlopen? Of dit en dit laat ze zien, zal er iets zijn?
Raar eigenlijk..

Mijn kindjes zijn gelukkig gezond en hebben tot nu toe ook vrijwel geen gezondheidsproblemen gehad. Ik heb me er tijdens de eerste zwangerschap eigenlijk helemaal niet druk om gemaakt, bij de tweede liep ik wel vaker met de gedachte "wat als hij/zij niet gezond is, hadden we niet gewoon tevreden moeten zijn met één gezond kindje, etc." Maar ik probeerde dat van me af te zetten en toch te genieten.

Nu maak ik me ook niet veel zorgen, het komt zoals het komt en je kunt er toch niets aan veranderen (naast de minof meer vanzelfsprekende zaken als gezond eten en niet roken of drinken).

Scheelt wel dat je in België iedere maand een echo krijgt, je hebt tussendoor dan minder tijd om je zorgen te maken en weet bij iedere controle zeker dat er niets mis is.

Mijn dochter is ook gezond. Ik was er tijdens de zwangerschap niet heel erg mee bezig (dacht er natuurlijk wel eens aan). Was toen wel veel met mijn eigen gezondheid bezig (qua eten), dus indirect ook de gezondheid van mijn kind.

Ze is nu 11 maand en is nog nooit ziek geweest. Ook niet verkouden, koorts of dat soort kleine klachtjes.

Linda schreef:Mijn kinderen zijn gelukkig gezond. 

Ze hebben beide wel een allergie (gehad). Dochter is daar vlak voor haar tweede verjaardag overheen gegroeid. Ik ga er van uit dat zoon dat ook doet. 
M'n zoon is trouwens wel al vaak heel erg verkouden geweest, inmiddels al vaker dan mijn dochter. 
M'n dochter is echt nooit ziek. Als mijn man en ik de griep hadden dan had dochter er nooit last van. Ze heeft ook nog geen enkele kinderziekte gehad (terwijl dat misschien wel beter geweest zou zijn).

Zo'n echo is altijd spannend. Maar het zegt niet altijd wat. Een vriendin van me was rond dezelfde termijn uitgerekend en is bevallen van een dochter met down. Terwijl ze tijdens haar zwangerschap meerdere echo's heeft gehad en ze daar ook extra naar gekeken hebben. Toch hebben ze het over het hoofd gezien (gelukkig gebeurt dat niet vaak).

Je kunt Downsyndroom toch sowieso niet op een echo zien, daar zijn toch andere testen voor?

Mijn jongste is niet gezond. Daar kwamen we achter toen hij bijna twee was. Ja, het is zwaar, maar je groeit er ook in mee.

Wat heeft je kindje dan Rataplan?

Onze zoon is gelukkig gezond en daar ben ik echt heel erg dankbaar voor. Wel heeft hij problemen met de stand van zijn voetjes en daarmee lopen we bij het ziekenhuis. Maar dat komt wel goed.

Sven heeft een chromosoomafwijking.

Ja, ze is gezond.

Oh oke. Misschien een stomme vraag maar hoe uit zich dat dan? Is hij vaak ziek of heeft hij een achterstand of beperking?

Ezra heeft autisme, maar ik vind dat zelf iets anders dan 'niet gezond'.

Bij hem uit zich dat in een groei-, eet-, slaap- en gedragsprobleem. Dat gedrag moet je even tussen aanhalingstekens zetten hoor, het uit zich vooral in énorm eigenwijs zijn en woede aanvallen. Nee is nee en zal bij hem nooit geen ja worden. Verder google maar op 22.q.11.

Als mensen vragen of onze kinderen gezond zijn zeg ik altijd ja... soort automatisme. Wij merken niet dagelijks dat er iets mis is met ze en daarbij functioneren ze ook gewoon als ieder ander kindje. 

Wij hebben in ieder geval 2 kindjes met een nierafwijking, we twijfelen nog of we de andere 2 laten testen. 

Onze zoon heeft hydrofrenose. Dit werd in de zwangerschap door echoscopie ontdekt bij de 30 weken groeiecho. Bij de 20 weken echo is dit onopgemerkt gebleven en volgens de gyn had de verloskundige dat echt niet kunnen missen. Het moet normaal 6mm zijn, maximaal mag 10 mm zijn qua waarden daarna vindt vervolgonderzoek plaats. Bij O. was het 17mm dus zwaar vergroot. 
We hebben buiten het vervolg tot bijna 2 jaar bij de kinderarts nog niet echt gevolgen gekend. Zijn urine kan terugstromen van zijn blaas naar zijn nieren dus dat kan ontstekingen veroorzaken. Hij heeft hier meerdere keren pijnlijke scans voor gehad. Contrastvloeistof werd dan ingebracht via zijn plasbuis. Nu hebben we geluk dat hij een jongen is en jongens gewoon niet zo vaak blaasontsteking hebben. Als hij koorts heeft wat niet te herleiden is of blaasontsteking heeft moeten wij direct contact opnemen met het ziekenhuis.

Onze jongste dochter heeft extrarenaal pyelum. Een plaatsingsstoornis van het nierbekken. Normaal zit het aan de "binnenkant" van de nier. Bij haar ligt het er meer buiten. Zij heeft antibiotica gekregen preventief tegen ontstekingen. Ik ben geen grote voorstander hiervan  ( moet officieel tot het eerste jaar) maar na 3 mnd zijn we onder begeleiding van haar kinderarts hiermee gestopt. Bij haar is het pas ontdekt toen ze net geboren was. Ik heb elke 2 weken een echo gehad in mijn zwangerschap zo ongeveer maar nooit is het gezien. Het schijnt ook lastig te zien te zijn omdat alles zo "in elkaar " zit in je buik. Als haar broer geen afwijking heeft gehad waren we er nooit achtergekomen want dan doen ze dit onderzoek niet standaard. Wij hebben nog wel wat scans gehad bij haar maar het is niet negatief ontwikkeld. Als ze urinewegproblemen heeft/ krijgt moeten we het altijd vermelden en laatst was ze 3dagen erg ziek en koortsig en toen heb ik ook haar urine extra laten onderzoeken op advies van de arts. 

Zij heeft ook "vlekjes"op de hersenen. Niet in ernstige mate maar het kan wel cognitieve/gedragsstoornissen betekenen voor later. Dit is iets wat wij meenemen tijdens haar opgroeien. Ze loopt nu sowieso achter door haar prematuriteit dus nu is er nog niet veel van te zien. Maar ze heeft meer kans op ADHD bijv. 

Onze oudste dochter heeft een noten en pinda allergie maar dat vind ik niet vallen onder gezond of niet. Dat is een aanpassing van je voedselpatroon.


*niet quoten ajb*

Ja, zijn beiden gezond.

Onze oudste wel. Onze jongste niet, heeft hemofilie. Maar inderdaad, je leeft er mee leven. Het geeft wat meer zorgen dan normaal (elke week medicijnen en rekening houden met bepaalde dingen) maar over het algemeen ervaar ik het leven niet anders. Ik denk dat een chromosoomafwijking bij bijv Rataplan heftiger is.

Ik moet zeggen dat het hier ook erg scheelt dat er een goed medisch team achter ons staat. Goed toegankelijk en aardig. Als er iets is, kun je altijd bellen of mailen. En zaken worden goed en snel geregeld.

De oudste had een hartafwijking. De middelste is( voor zover we nu weten) gezond. De jongste heeft een hartafwijking,astma en een afweerstoornis. 
Bij de oudste hadden we geen kans om er mee om te gaan. De ene dag was hij voor ons een gezonde baby en de andere dag kregen we te horen dat hij zou overlijden. Nu heeft de jongste ook een hartafwijking maar ik vind het best lastig om hier mee om te gaan. Als ik maar iets zie dat anders is dan anders aan hem dan bel ik het liefst de kinderarts.  Gelukkig begrijpt de kinderarts dat en ze kijkt hem dan ook altijd wel ff na.

Dochter heeft een vergrote rechternier. Een beetje hetzelfde verhaal als bij O. van Roodkapje. De leider tussen haar nier en blaas is vernauwd. Hierdoor kan er urine terugstromen. N. heeft bijna een jaar preventief antibiotica gehad, om ontstekingen voor te zijn. Ook heeft ze meerdere nucleaire onderzoeken gehad en heel veel echo's. De groei van de nier wordt in de gaten gehouden. Voor nu is de situatie stabiel. Haar niertje is niet groter geworden, echter ook niet kleiner. Zolang dit blijft is het goed en is er nog een kans dat beide nieren in verhouding goed meegroeien. Bij ons geldt ook: bij plotselinge hoge koorts, pijn bij plassen, te weinig plasluiers of een vermoedelijke ontsteking moeten we gelijk bellen. Om de zoveel tijd hebben we controles en onderzoeken, ze houden het goed in de gaten. Een operatie is vooralsnog niet nodig geweest gelukkig. Ze hebben dit ook pas later tijdens mijn zwangerschap ontdekt. Op de 20-weken-echo hebben ze het niet gezien. 

Ook is er een kans dat N. drager is van Thalassemie, net als ik. Dit is bij mij pas tijdens mijn zwangerschap naar voren gekomen. Als draagster ben je niet ziek, maar het neemt wel wat risico's met zich mee en je kunt er lichte symptomen bij hebben. Zo heb ik chronische bloedarmoede. Niet ernstig, prima mee te leven. De kans dat N. dit ook heeft is groot, maar we hebben haar nog niet laten testen. 

Met beide dingen is goed te leven. Ze ondervind er geen last van in het dagelijks leven in ieder geval.

Lijkt me logisch toch, Yvonne.. Waarschijnlijk moet je daar gewoon vertrouwen in krijgen. Dat snapt de arts vast ook! Het is niet niks wat je mee maakt!

Als ik terug denk aan de eerste maanden heb ik ook echt vertrouwen moeten krijgen hoor. Weet nog dat hij 2 blauwe plekken had met wat bloed eronder en wij naar de eerste hulp En die lui daar wisten ook niet beter dus meteen medicatie geven. Sprak ik een maand later de hematoloog: 'ach welnee, dat gaat vanzelf weer weg'

Nu heeft hij soms gigantische blauwe plekken (die niet zeer doen hoor), maar nu kijken we er niet meer van op want het stelt eigenlijk niks voor.

Rataplan schreef:Bij hem uit zich dat in een groei-, eet-, slaap- en gedragsprobleem. Dat gedrag moet je even tussen aanhalingstekens zetten hoor, het uit zich vooral in énorm eigenwijs zijn en woede aanvallen. Nee is nee en zal bij hem nooit geen ja worden. Verder google maar op 22.q.11.

Ik zal eens op google kijken. Maar het lijkt me heftig hoor. Voor jullie maar ook voor hem.

Parisienne schreef:Dochter heeft een vergrote rechternier. Een beetje hetzelfde verhaal als bij O. van Roodkapje. De leider tussen haar nier en blaas is vernauwd. Hierdoor kan er urine terugstromen. N. heeft bijna een jaar preventief antibiotica gehad, om ontstekingen voor te zijn. Ook heeft ze meerdere nucleaire onderzoeken gehad en heel veel echo's. De groei van de nier wordt in de gaten gehouden. Voor nu is de situatie stabiel. Haar niertje is niet groter geworden, echter ook niet kleiner. Zolang dit blijft is het goed en is er nog een kans dat beide nieren in verhouding goed meegroeien. Bij ons geldt ook: bij plotselinge hoge koorts, pijn bij plassen, te weinig plasluiers of een vermoedelijke ontsteking moeten we gelijk bellen. Om de zoveel tijd hebben we controles en onderzoeken, ze houden het goed in de gaten. Een operatie is vooralsnog niet nodig geweest gelukkig. Ze hebben dit ook pas later tijdens mijn zwangerschap ontdekt. Op de 20-weken-echo hebben ze het niet gezien. 

Ook is er een kans dat N. drager is van Thalassemie, net als ik. Dit is bij mij pas tijdens mijn zwangerschap naar voren gekomen. Als draagster ben je niet ziek, maar het neemt wel wat risico's met zich mee en je kunt er lichte symptomen bij hebben. Zo heb ik chronische bloedarmoede. Niet ernstig, prima mee te leven. De kans dat N. dit ook heeft is groot, maar we hebben haar nog niet laten testen. 

Met beide dingen is goed te leven. Ze ondervind er geen last van in het dagelijks leven in ieder geval.

Ik lees idd precies wat we met O. ook hebben. Hier wordt hij alleen niet actief opgevolgd nu meer. Het bleef stabiel en groeide zo met elkaar mee.