Hoe vrij voed jij jouw kind op?

Overigens hier montessori onderwijs voor alletwee de kinderen. Werkt als een trein. Past heel goed bij de kinderen en eerlijk gezegd vind ik het prettig dat ze daar zelfstandig leren werken. Dochter van 5 leest al sinds ze 4 is, en krijgt daar ook de ruimte voor in de klas, werkt nu vaak aan werkjes voor groep 3, en qua lezen is ze verder dan dat. Zij gaat heel erg haar eigen gang op school. Op een reguliere basisschool had ze die ruimte niet gehad en ik denk ook niet dat ze dan nu al zo goed las.
En zoon is juist wat langzamer, jong voor zijn leeftijd en nog heel speels, en krijgt daar ook de ruimte voor en wat meer structuur omdat hij dat nodig heeft.
Ze passen zich erg aan aan het kind, ipv dat het kind zich aan moet passen naar school. Ze hebben ook maar 1 of 2 regels op school, en dat komt eigenlijk neer op 'wat gij niet wilt dat u geschiedt....' en dat vind ik erg prettig, geen lijsten met dingen die niet mogen, maar wel duidelijkheid.

Wij leggen veel uit aan de kinderen, praten veel, meeste dingen gaan in overleg, ze mogen veel zelf kiezen. Maar er zijn ook duidelijke regels: elkaar geen pijn doen, niet schreeuwen tegen andere mensen of elkaar, en verder wijst het zichzelf wel, meestal.

Nou ik zie ook heel veel kinderen waarvan ik mij soms verbaas dat ze dat allemaal mogen, alles uit de schappen halen bij de supermarkt, klimmen bij de kassa etc.. Dan denk ik echt ben ik nou zo streng. Net als in een restaurant, C.hristian blijft gewoon netjes zitten, ik vind niet dat je als kind wel door een restaurant mag rennen terwijl volwassen mensen dat ook niet doen.

Eucalypta schreef:ochter van 5 leest al sinds ze 4 is, en krijgt daar ook de ruimte voor in de klas, werkt nu vaak aan werkjes voor groep 3, en qua lezen is ze verder dan dat. Zij gaat heel erg haar eigen gang op school. Op een reguliere basisschool had ze die ruimte niet gehad en ik denk ook niet dat ze dan nu al zo goed las.

Ik las ook al zo jong en ik zat wel op een reguliere basisschool, volgens mij deden ze er daar ook niet echt iets mee (dat is sowieso natuurlijk wel ruim vijfentwintig jaar geleden, ik denk dat ze toen sowieso wat minder met het individuele kind bezig waren dan nu) maar ik zat evengoed op een heel hoog AVI-niveau toen ik vijf was. Misschien je dochter ook wel.

Susan schreef:

Eucalypta schreef:ochter van 5 leest al sinds ze 4 is, en krijgt daar ook de ruimte voor in de klas, werkt nu vaak aan werkjes voor groep 3, en qua lezen is ze verder dan dat. Zij gaat heel erg haar eigen gang op school. Op een reguliere basisschool had ze die ruimte niet gehad en ik denk ook niet dat ze dan nu al zo goed las.

Ik las ook al zo jong en ik zat wel op een reguliere basisschool, volgens mij deden ze er daar ook niet echt iets mee (dat is sowieso natuurlijk wel ruim vijfentwintig jaar geleden, ik denk dat ze toen sowieso wat minder met het individuele kind bezig waren dan nu) maar ik zat evengoed op een heel hoog AVI-niveau toen ik vijf was. Misschien je dochter ook wel.

Mijn ervaring is dat ik me de meeste tijd op school zat te vervelen en altijd als eerste klaar was, dat was niet zo leuk. Mijn man heeft de tegenovergesteld ervaring: die was altijd als laatste klaar en kon dus nooit de 'leuke' dingen doen als voor jezelf lezen of een spelletje, want hij was altijd als laatste. Terwijl we toch beiden HBO hebben en dus even 'slim' zijn.
Op deze school is gewoon meer ruimte voor kinderen die een ander tempo hebben, als je sneller bent krijg je moeilijker werk, ben je wat langzamer dan krijg je meer structuur en ondersteuning. In de meeste reguliere onderwijsvormen mis ik dat.

kruimelje schreef:Nou ik zie ook heel veel kinderen waarvan ik mij soms verbaas dat ze dat allemaal mogen, alles uit de schappen halen bij de supermarkt, klimmen bij de kassa etc.. Dan denk ik echt ben ik nou zo streng. Net als in een restaurant, C.hristian blijft gewoon netjes zitten, ik vind niet dat je als kind wel door een restaurant mag rennen terwijl volwassen mensen dat ook niet doen.

Ja, idd, rondrennen in de supermarkt, of in een restaurant. Maar het lastige vind ik als je met andere mensen bent. In het zwembad hebben ze hier kluisjes, van die grote, en daar passen kindjes makkelijk in. Mijn zoon mag absoluut niet met die kluisjes spelen omdat ik het gevaarlijk vindt (iemand kan het ding van buiten op slot draaien) en kluisjes zijn geen speelgoed, dus daar blijf je met je vingers vanaf. Dus ik loop de halve zwemles van dochter mijn zoon daar weg te halen, en ben dan heel streng, terwijl alle andere kinderen er wél mee mogen spelen en erin klimmen. Tja. Ik wil het gewoon níet hebben, maar de rest van de ouders boeit het gewoon niet geloof ik, want ik word aangekeken alsof ik gek ben.

Of dan zeg ik ergens iets van en dan ís het 'ja, maar dat kindje mag het ook' en dat is dan ook zo. Maar ik wil het gewoon niet hebben. Met familie is dat nog lastiger. Die laten hun kinderen rustig een restaurant rondrennen en ik wil het gewoon écht écht écht hebben en daar krijg ik dan weer commentaar op.

Eucalypta schreef:
Mijn ervaring is dat ik me de meeste tijd op school zat te vervelen en altijd als eerste klaar was, dat was niet zo leuk. Mijn man heeft de tegenovergesteld ervaring: die was altijd als laatste klaar en kon dus nooit de 'leuke' dingen doen als voor jezelf lezen of een spelletje, want hij was altijd als laatste. Terwijl we toch beiden HBO hebben en dus even 'slim' zijn.
Op deze school is gewoon meer ruimte voor kinderen die een ander tempo hebben, als je sneller bent krijg je moeilijker werk, ben je wat langzamer dan krijg je meer structuur en ondersteuning. In de meeste reguliere onderwijsvormen mis ik dat.

Dat is wel zo, maar ik denk toch dat dat op alle onderwijsvormen nu wel wat is verbeterd ten opzichte van toen wij jong waren.

Op zich had ik best een Jenaplanschool gewild, maar die zit veel te ver weg, dus Yrsa gaat straks toch naar een reguliere basisschool. Ik denk dat dat tegenwoordig ook wel prima is. Ik vind het wel belangrijk dat ze in de buurt op school zit. Wel heb ik er een beetje spijt van dat ik ze niet heb aangemeld voor de katholieke basisschool omdat ik daar veel goede verhalen over hoor, maar Dion wilde dat liever niet en de school waar ze wel naartoe gaat staat ook goed bekend.

Eucalypta schreef:

kruimelje schreef:Nou ik zie ook heel veel kinderen waarvan ik mij soms verbaas dat ze dat allemaal mogen, alles uit de schappen halen bij de supermarkt, klimmen bij de kassa etc.. Dan denk ik echt ben ik nou zo streng. Net als in een restaurant, C.hristian blijft gewoon netjes zitten, ik vind niet dat je als kind wel door een restaurant mag rennen terwijl volwassen mensen dat ook niet doen.

Ja, idd, rondrennen in de supermarkt, of in een restaurant. Maar het lastige vind ik als je met andere mensen bent. In het zwembad hebben ze hier kluisjes, van die grote, en daar passen kindjes makkelijk in. Mijn zoon mag absoluut niet met die kluisjes spelen omdat ik het gevaarlijk vindt (iemand kan het ding van buiten op slot draaien) en kluisjes zijn geen speelgoed, dus daar blijf je met je vingers vanaf. Dus ik loop de halve zwemles van dochter mijn zoon daar weg te halen, en ben dan heel streng, terwijl alle andere kinderen er wél mee mogen spelen en erin klimmen. Tja. Ik wil het gewoon níet hebben, maar de rest van de ouders boeit het gewoon niet geloof ik, want ik word aangekeken alsof ik gek ben.

Of dan zeg ik ergens iets van en dan ís het 'ja, maar dat kindje mag het ook' en dat is dan ook zo. Maar ik wil het gewoon niet hebben. Met familie is dat nog lastiger. Die laten hun kinderen rustig een restaurant rondrennen en ik wil het gewoon écht écht écht hebben en daar krijg ik dan weer commentaar op.

Ja dat klopt, als je ergens bent waar meerdere kinderen zij is dat moeilijk, maar ik blijf er dan toch bij dat ik het niet wil hebben. En met eten rond lopen heb ik zo' n hekel aan, mijn ex-schoonzusje die heeft een dochtertje en die kwam met een boterham met pasta in haar handjes op bezoek, iedere keer als ze op bezoek kwamen, dat kind moest schijnbaar om die tijd eten. En kwam dan overal aan, smeerde haar boterham af aan onze tv, en niemand zei er iets van.. Verschrikkelijk vond ik dat. Toen heb ik besloten dat mijn kind dus gewoon aan tafel zit als hij eet. Ik vraag mij dan ook af of het soms gemakszucht is van de ouders die daat wel toestaan.
En sommige dingen " horen" horen gewoon, of niet natuurlijk.

kruimelje schreef:Ik vraag mij dan ook af of het soms gemakszucht is van de ouders die daat wel toestaan.

Als je kind ontzettend slecht eet dan is het soms heel moeilijk om te bepalen waar je prioriteit ligt, dan kan het best zijn dat je op een punt komt waarop je denkt: neem die boterham dan maar mee, als je in vredesnaam maar éét.

Susan schreef:

kruimelje schreef:Ik vraag mij dan ook af of het soms gemakszucht is van de ouders die daat wel toestaan.

Als je kind ontzettend slecht eet dan is het soms heel moeilijk om te bepalen waar je prioriteit ligt, dan kan het best zijn dat je op een punt komt waarop je denkt: neem die boterham dan maar mee, als je in vredesnaam maar éét.

Snap ik heel goed, maar kan dat dan niet netjes op een stoeltje? Dat er een boterham word meegenomen vind ik geen probleem, alleen ze at niet, maar smeerde het overal waar het niet hoorde..

Interessant om alle standpunten en ervaringen te lezen. Ik heb zelf wel wat ideeën, maar ik denk dat ik later vanzelf wel zie wat mijn gevoel me ingeeft en wat bij mijn kind wel en niet werkt.

Susan, wil je sterkte wensen. De jongere broer van mijn man heeft PDD-NOS en ook een heel eigen gebruiksaanwijzing, dat heeft een behoorlijke impact gehad op de rest van het gezin en het zoeken naar de juiste diagnose en hulp heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Maar ik heb het idee dat er tegenwoordig veel meer bekend en mogelijk is om E.'s ontwikkeling in goede banen te leiden. Knap in ieder geval dat je er zo strijdlustig en open in staat, dat lijkt me zeker niet gemakkelijk.

Susan schreef:

Eucalypta schreef:
Mijn ervaring is dat ik me de meeste tijd op school zat te vervelen en altijd als eerste klaar was, dat was niet zo leuk. Op deze school is gewoon meer ruimte voor kinderen die een ander tempo hebben, als je sneller bent krijg je moeilijker werk, ben je wat langzamer dan krijg je meer structuur en ondersteuning. In de meeste reguliere onderwijsvormen mis ik dat.

Dat is wel zo, maar ik denk toch dat dat op alle onderwijsvormen nu wel wat is verbeterd ten opzichte van toen wij jong waren.

Op zich had ik best een Jenaplanschool gewild, maar die zit veel te ver weg, dus Yrsa gaat straks toch naar een reguliere basisschool. Ik denk dat dat tegenwoordig ook wel prima is. Ik vind het wel belangrijk dat ze in de buurt op school zit. Wel heb ik er een beetje spijt van dat ik ze niet heb aangemeld voor de katholieke basisschool omdat ik daar veel goede verhalen over hoor, maar Dion wilde dat liever niet en de school waar ze wel naartoe gaat staat ook goed bekend.

Daarom ben ik na groep 3 geswitched van regulier naar Jenaplan, ik ging anderen van hun werk houden omdat ik allang klaar was.

freakielief schreef:

Susan, wil je sterkte wensen. De jongere broer van mijn man heeft PDD-NOS en ook een heel eigen gebruiksaanwijzing, dat heeft een behoorlijke impact gehad op de rest van het gezin en het zoeken naar de juiste diagnose en hulp heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Maar ik heb het idee dat er tegenwoordig veel meer bekend en mogelijk is om E.'s ontwikkeling in goede banen te leiden. Knap in ieder geval dat je er zo strijdlustig en open in staat, dat lijkt me zeker niet gemakkelijk.

Dank je voor je lieve woorden.

Wat je zegt is zeker waar, ik ben ook heel blij dat we in een land leven waar zoveel mogelijkheden zijn en in een tijd waarin er zoveel is ontdekt.
Mijn vader heeft laatst bij een tweedehandswinkel een psychologieboek uit de jaren zestig gekocht en in die tijd was het nog heel normaal om kinderen met autisme elektische schokken toe te dienen, dus kan je nagaan hoe het ooit was.

Susan schreef:Mijn vader heeft laatst bij een tweedehandswinkel een psychologieboek uit de jaren zestig gekocht en in die tijd was het nog heel normaal om kinderen met autisme elektische schokken toe te dienen, dus kan je nagaan hoe het ooit was.

Och dat meen je niet, daar schrik ik gewoon van. Vrienden van mij hebben ook een kind met een autistische stoornis (noem je dat zo?) en ik zie aan hen hoe moeilijk het is, dus ook ik wil je veel succes en sterkte wensen. Ze kunnen tegenwoordig gelukkig hartstikke veel doen en aan jou posts te lezen ben je een hele sterkte down to earth vrouw, dat komt wel goed.

Dank je Lieskuh!

Susan ik begrijp dat jullie erachter zijn wat E.zra mankeert, dat lijkt mij wel fijn, dat jullie een diagnose hebben.

kruimelje schreef:

Susan schreef:

kruimelje schreef:Ik vraag mij dan ook af of het soms gemakszucht is van de ouders die daat wel toestaan.

Als je kind ontzettend slecht eet dan is het soms heel moeilijk om te bepalen waar je prioriteit ligt, dan kan het best zijn dat je op een punt komt waarop je denkt: neem die boterham dan maar mee, als je in vredesnaam maar éét.

Snap ik heel goed, maar kan dat dan niet netjes op een stoeltje? Dat er een boterham word meegenomen vind ik geen probleem, alleen ze at niet, maar smeerde het overal waar het niet hoorde..

ik heb hier zo'n dochter dat nauwelijks brood eet en sowieso een issue-eter is. Eten gaat hier vanaf de geboorte al lastig. Zij heeft tot een paar weken terug een aversie tegen brood gehad, zonder dat zij gepusht is. Ik was zo blij toen ze af en toe een hapje brood wilde eten onder het spelen! Nu eet ze nog steeds niet als ze in de kinderstoel wordt gezet (alleen haar warme eten), dus zij mag haar boterham tijdens het spelen/op de bank op eten. In ons geval is het kiezen tussen helemaal niet eten (en dan nog meer melkproducten krijgen voor de pap ter vervanging) of toch eten op een plek waar je niet blij mee bent. Hier is het dus echt geen gemakzucht, ik had heel graag gewild dat zij tegelijk met mij in haar kinderstoel haar boterham op zou eten. Hoe het in het geval van je ex-schoonzus is weet ik natuurlijk niet precies, maar soms moet je ook even verder kijken.

Mamsie schreef:Daarom heb ik bewust niet gekozen voor de middelbare van de vrije school. Veel oude klasgenootjes zijn ook niet geslaagd voor hun diploma. Ik moet wel zeggen ( mijn 2e moeder werkt er ) dat er veel veranderingen zijn en ze meer werken met de stof van nu etc. Maar wel op de Steiner manier zeg maar.

Ik heb naar mijn kinderen gekeken en ik vond het niet bij hun passen. Het is iets wat je moet liggen.

Heb jij zelf regulier onderwijs gedaan op de middelbare school? Ik ben hier heel benieuwd naar aangezien M. naar Leiden of Den Haag moet anders als ze net 12 is.. Zie het nog niet helemaal voor me, mijn kleine meisje met de trein of de bus naar school in dr uppie ( wellicht wat klasgenootjes maar toch...)

Rejoy. schreef:

kruimelje schreef:

Susan schreef:

kruimelje schreef:Ik vraag mij dan ook af of het soms gemakszucht is van de ouders die daat wel toestaan.

Als je kind ontzettend slecht eet dan is het soms heel moeilijk om te bepalen waar je prioriteit ligt, dan kan het best zijn dat je op een punt komt waarop je denkt: neem die boterham dan maar mee, als je in vredesnaam maar éét.

Snap ik heel goed, maar kan dat dan niet netjes op een stoeltje? Dat er een boterham word meegenomen vind ik geen probleem, alleen ze at niet, maar smeerde het overal waar het niet hoorde..

ik heb hier zo'n dochter dat nauwelijks brood eet en sowieso een issue-eter is. Eten gaat hier vanaf de geboorte al lastig. Zij heeft tot een paar weken terug een aversie tegen brood gehad, zonder dat zij gepusht is. Ik was zo blij toen ze af en toe een hapje brood wilde eten onder het spelen! Nu eet ze nog steeds niet als ze in de kinderstoel wordt gezet (alleen haar warme eten), dus zij mag haar boterham tijdens het spelen/op de bank op eten. In ons geval is het kiezen tussen helemaal niet eten (en dan nog meer melkproducten krijgen voor de pap ter vervanging) of toch eten op een plek waar je niet blij mee bent. Hier is het dus echt geen gemakzucht, ik had heel graag gewild dat zij tegelijk met mij in haar kinderstoel haar boterham op zou eten. Hoe het in het geval van je ex-schoonzus is weet ik natuurlijk niet precies, maar soms moet je ook even verder kijken.

Nee dat snap ik allemaal heel goed, maar stel dat jouw dochter haar boterham tegen andermans tv gaat af smeren zou je er dan niets van zeggen? Dat is namelijk waar ik op doelde. Als ze er mee liep en ze at het normaal op, dan zou ik er geen problemen mee hebben gehad. Maar echt alles zat onder de pasta en stukjes afgelebberde boterham als zij op visite waren geweest, ik persoonlijk vond dat niet zo fris.

kruimeltje: nee, dat zou ik niet toe staan, dan zou ik ervoor kiezen om haar op schoot te nemen en ondertussen een boekje te kijken o.i.d. (of sowieso geen brood laten eten bij iemand anders thuis)

Roodkapje schreef:

Mamsie schreef:Daarom heb ik bewust niet gekozen voor de middelbare van de vrije school. Veel oude klasgenootjes zijn ook niet geslaagd voor hun diploma. Ik moet wel zeggen ( mijn 2e moeder werkt er ) dat er veel veranderingen zijn en ze meer werken met de stof van nu etc. Maar wel op de Steiner manier zeg maar.

Ik heb naar mijn kinderen gekeken en ik vond het niet bij hun passen. Het is iets wat je moet liggen.

Heb jij zelf regulier onderwijs gedaan op de middelbare school? Ik ben hier heel benieuwd naar aangezien M. naar Leiden of Den Haag moet anders als ze net 12 is.. Zie het nog niet helemaal voor me, mijn kleine meisje met de trein of de bus naar school in dr uppie ( wellicht wat klasgenootjes maar toch...)

Ja, ik ben naar een gewone middelbare school gegaan na de vrije school. Ik heb er verder geen problemen van ondervonden. Ik vond het juist wel fijn, ik had de vrije school basis en daarna leerde ik op de middelbare dus de "gewone" gang van zaken in de maatschappij. Niet dat ik dat niet wist maar je begrijpt wel wat ik bedoel denk ik.

Owjee wilde eigenlijk reageren met dat ik inderdaad best vrij ben in de opvoeding .. nu ik dit alles doorgelezen heb kom ik tot de conclusie dat ik vrij streng ben

Heb hier 2 kinderen die volgens hun "persoons schets" uitzonderlijk energiek , ondernemend en nieuwschierig zijn .. en tel daar bij T.eun nog een portie zelfvertrouwen van een olifant bij op en je krijgt ws wel een beeld.

Als ik de methode van alles tot in de treure uitleggen zou gebruiken was mijn huis ws al ontploft met ons allen erbij

Ik laat ze redelijk vrij in het nemen van bepaalde keuzes zoals wat ze ( nou ja M.iek is véél te klein natuurlijk ) aanwillen , T.eun mag soms mee beslissing wat we eten , en kiezen wat we die dag gaan doen in bijvoorbeeld het weekend.

Maar verder is het hier echt wel van belang dat we het dagelijkse schema aanhouden , hebben ook een duidelijke structuur in de dag.

En heb duidelijke regels waar ook gevolgen aan zitten als het niet gebeurd , een ander pijn doen is in de hoek ( ja ook M.iek heeft al met dr dikke billen in de hoek gezeten vond T.eun het eerlijkst had hem pijn gedaan ) en ik moet zeggen dat er hier niemand meer pijn gedaan word , en of dat nu is omdat hij niet meer bijt omdat hij niet in de hoek wil of omdat hij beseft dat het pijn doet blabla maakt mij weinig uit.

Ook moet T.eun echt wel al dankje wel en alsjeblieft zeggen , netjes spreken ( naar verwachting van een bijna 3 jarige dan he ), en zich gewoon gedragen.

Maar ook zelfredzaamheid en verantwoordelijkheid vind ik heel erg belangrijk , hij kan al met een beetje hulp zijn kipjes en konijntjes zelf verzorgen , weet hoe je planten moet planten en verzorgen , hoe je met dieren , planten en andere mensen moet omgaan. Maar ook wanneer hij het te warm heeft dat hij dan wat uit doet , zeggen als hij het koud heeft , honger heeft / dorst heeft ..

Ben ook het type moeder waar sommigen echt wel raar naar kijken , dat gerust haar kind terechtwijst in bijvoorbeeld de supermarkt ..


Hmmm ben dus inderdaad best streng

frolic schreef:
En heb duidelijke regels waar ook gevolgen aan zitten als het niet gebeurd , een ander pijn doen is in de hoek ( ja ook M.iek heeft al met dr dikke billen in de hoek gezeten vond T.eun het eerlijkst had hem pijn gedaan ) en ik moet zeggen dat er hier niemand meer pijn gedaan word , en of dat nu is omdat hij niet meer bijt omdat hij niet in de hoek wil of omdat hij beseft dat het pijn doet blabla maakt mij weinig uit.

Haha, dit komt echt grappig over, je hele stukje trouwens, maar ik denk dat een kind op latere leeftijd wel gaat beseffen dat je iemand pijn doet en dat het uitleggen aan een klein kind tot in den treure geen effect heeft.

Ik ben ergens tot halverwege gekomen met lezen dus met gevaar dat ik een beetje een spuit-elf ben reageer ik nu toch, vind het een super interessant topic.
Ik ben zelf heel erg aan het nadenken over opvoeden omdat ik graag een kind wil. Ik heb ook een klein beetje ervaring omdat ik de kinderen van mijn man van jongs af aan over de vloer heb gehad (de jongste was 3 de oudste 6), ware het niet dat dat heel erg lastig was omdat het echt mijn eigen kinderen niet waren en ze mij ook niet echt accepteerden in het begin.

Hoe ik uiteindelijk als ouder ben weet ik natuurlijk niet maar ik worstel er wel mee. Ik ben zelf door mijn ouders heel vrij opgevoed maar daar heb ik eigenlijk heel veel problemen door gehad. Mijn ouders zeiden niet dat ze iets niet goed vonden, maar dat ze het liever niet hadden. De keuze was dan vaak aan mij. Complimenten werden er thuis eigenlijk weinig gegeven. Straf overigens wel.

Ik heb ADHD en had zo'n enorme behoefte aan structuur, maar die kreeg ik nooit. Ik verlangde als kind ernaar om naar een kostschool te gaan of in het leger. Ik wilde grenzen en zocht ook altijd naar de grenzen. Maar die waren thuis nooit duidelijk. Er mocht heel veel, maar tegelijkertijd konden mijn ouders het niet hebben dat ik zo ontzettend druk was. Er was veel ruzie en ze konden soms zomaar vanuit het niets uit hun slof schieten.

Ik wil en kán mijn kind zo niet opvoeden. Ik heb zelf behoefte aan structuur en mijn kind zal dat ook krijgen, zoveel mogelijk. Tegelijkertijd ben ik niet moeilijk, wil ik dat een kind z'n eigen fouten maakt, daarvan leert etc.
Waar ik bang voor ben is dat ik heel rigide en streng zal zijn terwijl ik mijn kind juist een liefdevolle omgeving wil bieden. Maar ik ben zelf niet zo flexibel en vind het heel moeilijk om als ik iets in mijn hoofd heb op een bepaalde manier om dat dan anders te doen.
Ik wil heel graag een opvoeding op basis van wederzijds respect, maar als jij altijd de regels stelt en niet naar je kind luistert word dat vrij moeilijk denk ik.

Wat ik precies wil weet ik niet, moet ik ook denk ik aanvoelen, maar ik vind dit dus een interessante discussie omdat ik aan de ene kant het gevoel heb dat een vrije opvoeding bij een kind gewoon echt niet altijd werkt, kinderen soms gewoon echt behoefte hebben aan iets anders, aan een rust die gevormd word door een duidelijke structuur. En aan de andere kant wil ik gewoon dat een kind kan ravotten, spelen, genieten, complimentjes krijgen etc. Ik heb het gevoel dat die dingen nog niet helemaal bij elkaar komen.

тыквашка schreef:[..]

Wat ik precies wil weet ik niet, moet ik ook denk ik aanvoelen, maar ik vind dit dus een interessante discussie omdat ik aan de ene kant het gevoel heb dat een vrije opvoeding bij een kind gewoon echt niet altijd werkt, kinderen soms gewoon echt behoefte hebben aan iets anders, aan een rust die gevormd word door een duidelijke structuur. En aan de andere kant wil ik gewoon dat een kind kan ravotten, spelen, genieten, complimentjes krijgen etc. Ik heb het gevoel dat die dingen nog niet helemaal bij elkaar komen.

opvoeden volgens up/ap kan ook heel veel structuur brengen. Een vrije opvoeding wil niet zeggen dat een kind alles mag, ook dan heb je regels.

Ik heb het hele topic gelezen, erg interessant. Wat mij opviel in dit topic, en ik probeer dit zorgvuldig te formuleren want ik bedoel het absoluut niet verkeerd, is dat de antroposofische wijze als 'moreel beter' wordt belicht. Ik krijg het niet helemaal verwoord hoe ik het bedoel, het staat ook nergens expliciet, maar het is een gevoel dat ik krijg in het algemeen. Bij de moeders die hun kinderen niet zo antroposofisch opvoeden, lees ik regelmatig het woord 'streng', wat voor mij wel een negatieve lading heeft. En in de berichtjes van de antroposofische moeders lees ik dingen in de strekking dat ze de keuze van hun opvoeding baseren op liefde en waardering voor hun kind, terwijl dat m.i. net zo goed geldt voor de andere moeders.

Ik begin nog lang niet aan kinderen, maar ik vind het een interessant onderwerp. Waar ligt de grens tussen heel vrij opvoeden en niet opvoeden? De buurkinderen van mijn moeder worden vrij opgevoed, aldus de ouders. In mijn ogen worden ze gewoon niet opgevoed. Uitleggen waarom het vervelend is als ze de hun tuin (en dus de tuinen van het hele huizenblok) onder water zetten met de tuinslang, roept bij mij ongelooflijke ergernis op. Ik denk dan: pak dat kind bij z'n kladden, zet die tuinslang uit en spreek dat kind eens ferm toe, in plaats van dat softe gelul. Ook worden ze niet naar bed gestuurd 's avonds, maar wordt hen uitgelegd dat slaap belangrijk is, etc. Met als gevolg dat die kleine heksen mij uit de slaap houden om 23:00 's avonds en me vervolgens om 7:00 's ochtends wakker brullen omdat ze moe zijn.

Hoewel dit ongetwijfeld niet ligt aan de antroposofie, heeft het bij mij een behoorlijke afkeer veroorzaakt. Ik ben zelf opgevoed met straffen en beloning, maar dat heeft niet tot gevolg gehad dat ik niet begrijp waarom dingen al dan niet toegestaan zijn. Voor een vrije school zou ik ook niet gauw kiezen, al zou het alleen maar zijn omdat een VWO-diploma halen daar niet mogelijk is. Leonardoscholen vind ik wel een mooi concept, maar ik weet daar niet genoeg van af om echt een mening over te hebben.