Stelling: Overgewicht heb je zelf in de hand

Atelier Madame schreef:
En dit klinkt mss heel erg fout maar ik hou niet van dikke mensen en ik vind vet vies . En ik kan ook echt verwijtend kijken als dikke mensen lopen te snacken, dan denk ik zou je dat nou wel doen?

Oeh, nice! Jij bent dan zo'n persoon waar ik vrolijk naar terugkijk: "oefff, gelukkig voor haar is ze slank want wát een rotkop"..

Oh nee juist niet! Ik las het verhaal nogal sceptisch omdat ik het gewoon niet begreep Tótdat je die vergelijking met automutileren maakte, toen ging er bij mij een lichtje branden zeg maar. Nu snap ik beter waarom.

Antibes schreef:

Atelier Madame schreef:
En dit klinkt mss heel erg fout maar ik hou niet van dikke mensen en ik vind vet vies . En ik kan ook echt verwijtend kijken als dikke mensen lopen te snacken, dan denk ik zou je dat nou wel doen?

Oeh, nice! Jij bent dan zo'n persoon waar ik vrolijk naar terugkijk: "oefff, gelukkig voor haar is ze slank want wát een rotkop"..

Laat je niet kennen joh..

Antibes schreef:Automutilatie is natuurlijk nog wel wat ernstiger dan vreetbuien, het is toch heel wat anders om in jezelf te snijden, of om er een pizza in te proppen.

Dat ligt er maar net aan hoeveel je bij zo'n vreetbui naar binnen propt, hoe vaak je ze hebt, of je daarna ook braakt enzovoorts. Als je op boulimia-wijze vreetbuien hebt, denk ik dat je dat toch wel kunt vergelijken met automutilatie. Je brengt jezelf schade toe. Als je vaak braakt, beschadig je je slokdarm en uiteindelijk kan je maag zelfs scheuren. Maar dat zijn dan wel ernstige situaties. (Ik bedoel: niet iedereen met vreetbuien zal dat zo heftig hebben).

Vischje schreef:

Antibes schreef:Automutilatie is natuurlijk nog wel wat ernstiger dan vreetbuien, het is toch heel wat anders om in jezelf te snijden, of om er een pizza in te proppen.

Dat ligt er maar net aan hoeveel je bij zo'n vreetbui naar binnen propt, hoe vaak je ze hebt, of je daarna ook braakt enzovoorts. Als je op boulimia-wijze vreetbuien hebt, denk ik dat je dat toch wel kunt vergelijken met automutilatie. Je brengt jezelf schade toe. Als je vaak braakt, beschadig je je slokdarm en uiteindelijk kan je maag zelfs scheuren. Maar dat zijn dan wel ernstige situaties. (Ik bedoel: niet iedereen met vreetbuien zal dat zo heftig hebben).

Uiteraard, maar ik denk dat de drang wel ernstiger moet zijn wil je een mes in je eigen huid kerven, of wil je vier potten ben en jerry leegeten. Maar dat is puur de drempel en als je die één keer over bent, wordt het daarna steeds makkelijker natuurlijk.

Niet altijd eens. Ik geloof wel dat de meeste mensen met overgewicht dit aan hun eigen gedrag te danken hebben ( te veel en te slecht eten ), maar dat er ook oorzaken zijn waardoor men er gewoon echt niks aan kan doen.

Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik bij dikke mensen eerder denk "zou je dat nu wel eten?" of "zou je wel zo veel nemen?"
Ja, lullig misschien, maar denken we dat niet bijna allemaal bij écht dikke mensen?

Princess schreef:

Atelier Madame schreef:Ik ben van mening dat je er zelf heel erg veel van in de hand hebt. Wat je eet bepaal je zelf, elk pondje gaat door het mondje. Natuurlijk heeft de een een snellere spijsvertering dan de ander, en hebben mensen last van psychische dingen soms. Maar verreweg het gros wil gewoon niet inzien dat je van slecht eten écht dik wordt en je dat dus moet aanpassen om niet dik te zijn.

En dit klinkt mss heel erg fout maar ik hou niet van dikke mensen en ik vind vet vies . En ik kan ook echt verwijtend kijken als dikke mensen lopen te snacken, dan denk ik zou je dat nou wel doen?

Ik vind de dikgedrukte zin echt heel triest.

Dat vind ik ook. Hoezo "vet vies"? Edit: oh, je bedoeld dat je vet vies vind. Nou ja, sowieso rare opmerking. Je houdt dus alleen van mensen als ze niet dik zijn? Hmm. Gezellig met jou

Tea-Leaf schreef:Niet altijd eens. Ik geloof wel dat de meeste mensen met overgewicht dit aan hun eigen gedrag te danken hebben ( te veel en te slecht eten ), maar dat er ook oorzaken zijn waardoor men er gewoon echt niks aan kan doen.

Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik bij dikke mensen eerder denk "zou je dat nu wel eten?" of "zou je wel zo veel nemen?"
Ja, lullig misschien, maar denken we dat niet bijna allemaal bij écht dikke mensen?

Ik niet..

Tea-Leaf schreef:Niet altijd eens. Ik geloof wel dat de meeste mensen met overgewicht dit aan hun eigen gedrag te danken hebben ( te veel en te slecht eten ), maar dat er ook oorzaken zijn waardoor men er gewoon echt niks aan kan doen.

Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik bij dikke mensen eerder denk "zou je dat nu wel eten?" of "zou je wel zo veel nemen?"
Ja, lullig misschien, maar denken we dat niet bijna allemaal bij écht dikke mensen?

Uiteraard zullen veel mensen het denken, maar om er nou ook nog eens een verwijtende blik bij te doen? Dat vind ik echt belachelijk.

In the end is overgewicht 95% eigen gedrag, en komt het gewoon door wat je zelf allemaal naar binnen werkt, absoluut. Maar men vergeet zovaak; waarom werkt men dat allemaal naar binnen. Er ligt zoveel tussen gewoon te veel eten, en een medische reden hebben.

Tea: Niet iedereen, velen wel denk ik. Maar ik denk ook niet dat er iets mis mee is om dat te denken, maar dat het er vanaf hangt in hoeverre je er vervolgens negatief/veroordelend tegenover staat (en zelfs je ermee bemoeit via blikken/opmerkingen).

Ik heb een eetstooris gehad (BED) en ik vond die starende en verwijtende blikken verschrikkelijk.

Tea-Leaf schreef:

Princess schreef:

Atelier Madame schreef:Ik ben van mening dat je er zelf heel erg veel van in de hand hebt. Wat je eet bepaal je zelf, elk pondje gaat door het mondje. Natuurlijk heeft de een een snellere spijsvertering dan de ander, en hebben mensen last van psychische dingen soms. Maar verreweg het gros wil gewoon niet inzien dat je van slecht eten écht dik wordt en je dat dus moet aanpassen om niet dik te zijn.

En dit klinkt mss heel erg fout maar ik hou niet van dikke mensen en ik vind vet vies . En ik kan ook echt verwijtend kijken als dikke mensen lopen te snacken, dan denk ik zou je dat nou wel doen?

Ik vind de dikgedrukte zin echt heel triest.

Dat vind ik ook. Hoezo "vet vies"?

Ik kan me voorstellen dat je het bij jezelf vies vindt, of bij een partner, of als je naast zo iemand moet zitten in de bus. Maar dan ga je toch lekker ergens anders zitten, of draai je je hoofd om als je er niet naar wilt kijken? Ik zie het probleem niet zo.

Uitzonderingen daar gelaten... Vind ik dat je het wel zelf in de hand hebt.

En dan ben ik zelf iemand met fliiiink wat overgewicht

Antibes schreef:Tea: Niet iedereen, velen wel denk ik. Maar ik denk ook niet dat er iets mis mee is om dat te denken, maar dat het er vanaf hangt in hoeverre je er vervolgens negatief/veroordelend tegenover staat (en zelfs je ermee bemoeit via blikken/opmerkingen).

Ik zeg nergens dat ik een verwijtende blik geef Gizmo, ik denk alleen wel vaak wat ik schreef.

Ik ben het wel eens met jou dus Antibes. Ik sta er ook niet enorm bij stil ofzo, die gedachtes komen gewoon in me op. Nooit zou ik iemand raar aankijken of er iets van zeggen, dat vind ik echt laag.

Maple schreef:Ik heb een eetstooris gehad (BED) en ik vond die starende en verwijtende blikken verschrikkelijk.

Ik neem aan dat dat is wat ik een beetje beschrijf? Dat was zeg vijf tot tien jaar terug nog niet echt bekend vrees ik, het was pas een probleem als je het weer uitkotste, niet als je dertig kg aankwam.. Echt heel jammer, want ik had er veel aan gehad als ik er TOEN al hulp bij had gehad.

Antibes schreef:

Vischje schreef:

Antibes schreef:Automutilatie is natuurlijk nog wel wat ernstiger dan vreetbuien, het is toch heel wat anders om in jezelf te snijden, of om er een pizza in te proppen.

Dat ligt er maar net aan hoeveel je bij zo'n vreetbui naar binnen propt, hoe vaak je ze hebt, of je daarna ook braakt enzovoorts. Als je op boulimia-wijze vreetbuien hebt, denk ik dat je dat toch wel kunt vergelijken met automutilatie. Je brengt jezelf schade toe. Als je vaak braakt, beschadig je je slokdarm en uiteindelijk kan je maag zelfs scheuren. Maar dat zijn dan wel ernstige situaties. (Ik bedoel: niet iedereen met vreetbuien zal dat zo heftig hebben).

Uiteraard, maar ik denk dat de drang wel ernstiger moet zijn wil je een mes in je eigen huid kerven, of wil je vier potten ben en jerry leegeten. Maar dat is puur de drempel en als je die één keer over bent, wordt het daarna steeds makkelijker natuurlijk.

Maar het gevoel is wel te vergelijken toch.. De drang, het willen voelen van pijn of misselijkheid.

En misschien richt je met overeten en overgeven wel meer schade aan, aan je lichaam.

Smikkell schreef:

Antibes schreef:

Vischje schreef:

Antibes schreef:Automutilatie is natuurlijk nog wel wat ernstiger dan vreetbuien, het is toch heel wat anders om in jezelf te snijden, of om er een pizza in te proppen.

Dat ligt er maar net aan hoeveel je bij zo'n vreetbui naar binnen propt, hoe vaak je ze hebt, of je daarna ook braakt enzovoorts. Als je op boulimia-wijze vreetbuien hebt, denk ik dat je dat toch wel kunt vergelijken met automutilatie. Je brengt jezelf schade toe. Als je vaak braakt, beschadig je je slokdarm en uiteindelijk kan je maag zelfs scheuren. Maar dat zijn dan wel ernstige situaties. (Ik bedoel: niet iedereen met vreetbuien zal dat zo heftig hebben).

Uiteraard, maar ik denk dat de drang wel ernstiger moet zijn wil je een mes in je eigen huid kerven, of wil je vier potten ben en jerry leegeten. Maar dat is puur de drempel en als je die één keer over bent, wordt het daarna steeds makkelijker natuurlijk.

Maar het gevoel is wel te vergelijken toch.. De drang, het willen voelen van pijn of misselijkheid.

En misschien richt je met overeten en overgeven wel meer schade aan, aan je lichaam.

Ik ken alleen het gevoel van snijden dus weet niet of het wel hetzelfde is. Het is bij mij ook niet zo dat ik het bijvoorbeeld dagelijks 'moet' doen, of dat ik het als beloning naar mezelf toe doe. Ik doe het echt als ik zo diep zit en mijn hart zo veel pijn doet dat ik het gevoel heb uit elkaar te klappen als ik geen uitweg kan vinden. Dán snij ik, op het moment dat ik het doe voel ik het niet eens, de pijn komt een paar minuten later en is dan zo overweldigend dat ik alleen nog maar aan de pijn in m'n arm kan denken en nergens anders meer aan.

Binge was een jaar of 10 terug ook al wel bekend. Ik had echt vreetbuien en kon eten tot ik erbij neerviel. Ik was een emotie-eter en ging eten als ik me alleen voelde, en dat was vroeger nogal vaak, op een gegeven moment zat ik dagelijks aan de chips en patat. Ben uiteindleijk van 60 kilo naar ruim 90 kilo gegaan.
Ik heb er overigens nooit hulp voor gehad, maar heb uiteindelijk wel zelf de knop om kunnen zetten, blijkbaar was het mij mij nog niet heel ernstig, anders had dat me niet gelukt denk ik. Maar ik merk wel dat het nog altijd sluimert, en dat het nu heel soms doorslaat naar de andere kant, naar het te weinig eten en maaltijden overslaan. Echt vreetbuien heb ik héél soms nog wel, eten blijft sowieso een lastig punt bij mij. Toen ik bezig was met afvallen maakte ik er een sport van om zo gezond mogelijk te eten, ik at genoeg, maar was wle heel obsessief bezig met dingen tegen elkaar afwegen.

Tea-Leaf schreef:

Antibes schreef:Tea: Niet iedereen, velen wel denk ik. Maar ik denk ook niet dat er iets mis mee is om dat te denken, maar dat het er vanaf hangt in hoeverre je er vervolgens negatief/veroordelend tegenover staat (en zelfs je ermee bemoeit via blikken/opmerkingen).

Ik zeg nergens dat ik een verwijtende blik geef Gizmo, ik denk alleen wel vaak wat ik schreef.

Ik ben het wel eens met jou dus Antibes. Ik sta er ook niet enorm bij stil ofzo, die gedachtes komen gewoon in me op. Nooit zou ik iemand raar aankijken of er iets van zeggen, dat vind ik echt laag.

Je tweede bericht kruiste met de mijne. Ik dacht dat je in bovenstaande al reageerde op Atelier Madame, en het dus met haar eens was. Pas in je bericht erna merkte ik dat je haar opmerking nog niet gelezen had.

Hmm, stom dan zeg, want mijn behandelaars wisten van mijn eetbuien en zagen me groeien (ik bedoel, 30 kg in 2 jaar dat valt wel op) en wisten dat ik er op een gegeven moment ook wel serieus problemen mee had. Maar we hebben het er nóóit over gehad dat het echt een eetstoornis was. Terwijl ze daar juist ontzettend veel met anorexia/boulimia bezig waren. Maar misschien dat ze alleen met eetproblemen hielpen als je intern zat ofzo.

Ik weet nog wel dat ik 10-12 jaar terug een artikel in de Fancy las over Binge en dat dat een feest (nouja, joepie, wat een feest ) der herkenning was. Maar toch heb ik het voor de buitenwereld wel lang ontkend en gooide het op de pil en m'n medcatie. Ik ben overigens 30 kilo in, wat zal het zijn... 7 jaar aangekomen, dus als je het zo bekijkt valt het op zich wel mee. Maar toch, 30 kilo teveel.

Ik weet niet of ik die blikken krijg, ik vind het te genant om om me heen te kijken als ik wat lekkers uit een schap pak, wetend dat er altijd mensen zijn die dergelijke gedachtes hebben of blikken werpen... Vreselijk. Oh ja, en dat lekkers ligt echt bijna nooit in mijn mandje.

zegmaar_ schreef:Ik weet niet of ik die blikken krijg, ik vind het te genant om om me heen te kijken als ik wat lekkers uit een schap pak, wetend dat er altijd mensen zijn die dergelijke gedachtes hebben of blikken werpen... Vreselijk. Oh ja, en dat lekkers ligt echt bijna nooit in mijn mandje.

Echt? Doe je dan ooit ontspannen boodschappen of zo?

zegmaar_ schreef:Ik weet niet of ik die blikken krijg, ik vind het te genant om om me heen te kijken als ik wat lekkers uit een schap pak, wetend dat er altijd mensen zijn die dergelijke gedachtes hebben of blikken werpen... Vreselijk. Oh ja, en dat lekkers ligt echt bijna nooit in mijn mandje.

Ik wist niet eens dat je overgewicht hebt/had.

Maple, ik heb respect voor je bekentenis. Lijkt me echt zwaar als je zo diep bent gegaan, en dan ook nog eens zelf eruit gekomen. Petje af.