Stelling: Overgewicht heb je zelf in de hand

Antibes schreef:

Jen_ schreef:Pardon mevrouw Antibes Ik heb het gelezen, en zal vanvond reageren, goed? Ik moet er even over nadenken.

Haha, maakt niet uit hoor.. Maar ik gooide zo mijn heart on the line en ik had zoiets van halloooooooooo, hoor je me wel..

Ja je hebt ook gelijk, had best even kunnen reageren!

Eens. Mijn vader zegt altijd: 'Vreters worden niet geboren, die worden gemaakt', om aan te duiden dat er binnen de opvoeding ook veel invloed is op het eetgedrag (naast emotionele kwesties enzo).

Antibes schreef:

2CKC2 schreef:Misschien is het voor een niet-emo-eter heel moeilijk een voorstelling te maken van iemand die zich rot voelt en daarom naar eten grijpt als troost. Ikzelf, als ik me rot voel, val ik 5 kilo af in een week.. ik kan dan niets eten en zit met een knoop in mijn maag.. Ik kan me daarom dus niet een echte voorstelling maken hoe iemand zo naar eten grijpt.. zeker met een depressie.. maar ik heb ook nooit een depressie meegemaakt..

Het is beide, het was niet eens emo-eten. Ik zocht ook geen troost in eten, ik zocht GEVOEL in eten. Kotsmisselijkheid, dan voelde ik iets. Ik denk dat je het qua proces kunt vergelijken met automutilatie.

Naast de vreetbuien, at ik niets. Ik had ook dagen dat ik zo drie/vier dagen niets at, of hooguit een appel. Het zijn extremen, het is niet simpelweg een zak chips pakken, omdat je je verdrietig voelt.

Maar dit gaat natuurlijk veel verder dan overgewicht. Een echte depressie.

Ik snap goed hoe je het probeert uit te leggen maar ik denk niet dat jouw situatie van toepassing is op de 48% van de Nederlands die met overgewicht kampt. Het kan toch niet zo zijn dat die 48% ook depressief is?

JoyceVL schreef:Eens. Mijn vader zegt altijd: 'Vreters worden niet geboren, die worden gemaakt', om aan te duiden dat er binnen de opvoeding ook veel invloed is op het eetgedrag (naast emotionele kwesties enzo).

Maar als het aan je opvoeding ligt, heb je het zelf niet echt in de hand
Dus wat je vader zegt is leuk, maar wat hij ermee wil aanduiden is niet logisch.

Punk'd schreef:
Maar dit gaat natuurlijk veel verder dan overgewicht. Een echte depressie.

Ik snap goed hoe je het probeert uit te leggen maar ik denk niet dat jouw situatie van toepassing is op de 48% van de Nederlands die met overgewicht kampt. Het kan toch niet zo zijn dat die 48% ook depressief is?

Maar van die 48% weet je van de meesten niet waardoor het gekomen is, ik ben al zeg 4 jaar te dik nu. Het gewicht is er nog, omdat ik nu eigenlijk (na leven weer opbouwen etc) er pas aan toe ben. Ook al ben ik NU niet depressief meer.

Bovendien, ik denk dat je niet moet onderschatten hoeveel procent van de samenleving er niet depressief is, ik denk dat je de 5% al heel snel haalt, lichtere/andere psychische problemen meewegend haal je de 10 misschien al wel. Als je mensen gaat nemen die het ooit meegemaakt hebben (zoals ik), worden het er nog heel wat meer. En het is algemeen bekend dat eetproblemen/gewichtstoename niet bepaald zeldzame symptomen zijn psychische problemen.

Als je van die 48% ook nog een aardig percentage medische oorzaak afhaalt, dan heb je denk ik al een HELE grote groep.

Reva schreef:

JoyceVL schreef:Eens. Mijn vader zegt altijd: 'Vreters worden niet geboren, die worden gemaakt', om aan te duiden dat er binnen de opvoeding ook veel invloed is op het eetgedrag (naast emotionele kwesties enzo).

Maar als het aan je opvoeding ligt, heb je het zelf niet echt in de hand
Dus wat je vader zegt is leuk, maar wat hij ermee wil aanduiden is niet logisch.

Het is ook een uitspraak enkel gericht op opvoeding. Naast andere kwesties zoals er achter staat.

Tja, waarom worden mensen alcoholist? Daar is ook geen eenduidig antwoord op.
Een eetverslaving is net zo'n een verslaving als alcohol. En soms misschien nog wel lastiger, want eten heb je sowieso nodig, en alcohol niet. Daar kan je geheel mee stoppen.

Ik krijg soms echt de kriebels van dit soort discussies. Met de jaren voel ik me steeds zekerder over mezelf en toch blijf ik met overgewicht kampen. Ik geloof niet dat het psychologisch of medisch "moet" zijn, ook niet dat het per definitie door een slecht eetpatroon komt, maar dat sommige mensen er 'gewoon' zo zijn. En geloof me, dat is echt kl0te om te accepteren.

Antibes schreef:

Jen_ schreef:Tuurlijk ben ik blij dat mij dat niet is overkomen. Ik zou het psychische probleem dan zsm aanpakken, dus de oorzaak van het probleem. Kan het me niet voorstellen, ik ga juist minder eten bij psychische problemen. Dat ik het me niet voor kan stellen daar bedoel ik niet mee dat het niet voorkomt, dat weet ik ook wel.

Tjah, maar dat is dus mijn punt. Dat is niet altijd een optie. Ik was ernstig depressief, ik wilde niet eens leven, ik at niet omdat ik het lekker vond, ik at om misselijk te worden, om IETS te voelen, ik haatte mezelf, ik haatte de wereld. En ik begon met ondergewicht, dus de eerste 10 kg juichde iedereen het toe. Mij interesseerden die kilo's niet en zelfs al maakte ik me er druk om (de tweede 15), ik kón er niets aan doen, daar was ik toch te erg voor uh, afgeleid? Bezig met andere dingen? :face:

Ik snap het wel, maar omdat ik het (gelukkig) nooit mee heb gemaakt om depressief te zijn, kan ik me er niet goed in verplaatsen. Ik snap het wel, maar ik begrijp het niet. Trouwens lieve meid, ik vind en heb jou nog nooit dik gevonden trouwens. Je bent zwaarder dan ik ja, maar het is je echt niet aan te zien.

zegmaar_ schreef:Ik krijg soms echt de kriebels van dit soort discussies. Met de jaren voel ik me steeds zekerder over mezelf en toch blijf ik met overgewicht kampen. Ik geloof niet dat het psychologisch of medisch "moet" zijn, ook niet dat het per definitie door een slecht eetpatroon komt, maar dat sommige mensen er 'gewoon' zo zijn. En geloof me, dat is echt kl0te om te accepteren.

Mooi gezegd! Daar sluit ik me bij aan.

Ik denk dat overgewicht bij veel mensen een psychische oorzaak heeft. Als dat er niet is, dan kun je makkelijker tegen jezelf zeggen dat je gaat fietsen ipv een koekje pakken als je je verdrietig voelt.

Maar bij een psychisch iets gaat het niet om het eten zelf. Vaak proef je niet eens wat je nou precies aan het eten bent, vind je het niet eens lekker! Het eten staat voor iets anders. Bij mij was eten mijn allerbeste vriend. Was ik blij/verdrietig/gestressed/wat dan ook, dat deelde ik met eten ipv met een vriendin. Eten was voor mij een gevoel van veiligheid en het wegeten van mijn eenzaamheid.

En nadat je hulp hebt gezocht, heb je misschien de oorzaak 'opgelost', maar zit je wel nog steeds met je overgewicht. Dat is er niet zo vanaf. Je bent moe van het vechten tegen/leren omgaan met je psychische probleem. Er zit een gewoonte in die je af moet leren. Je moet leren je leven opnieuw in te delen. En het gevaar van terugvallen ligt altijd op de loer...

Het is zo makkelijk te zeggen 'elk pondje gaat door het mondje' en feitelijk is dat ook zo. Maar vaak zit er veel meer achter dan alleen maar lekker eten en te lui zijn om te sporten.

Ik herken veel in jouw verhaal Antibes en ben het ook volledig met jou eens. Ik denk dat overgewicht vaak een psychische oorzaak heeft en dat er ook mensen zijn die een bepaald eetpatroon gewend zijn. Overgewicht brengt zoveel nadelen met zich mee, maar dat besef ik pas nu ik veel afgevallen ben. En als je in een depressie zit, dan kun je daar geen rem op zetten. Mijn gewicht is verdubbeld in zes jaar tijd, maar ik heb toentertijd niet in de gaten gehad dat het zo de spuigaten uitliep. Eten om misselijk te worden, dat was inderdaad ook mijn manier om te voelen. Daarvoor heb ik ook een paar jaar ondergewicht gehad en amper gegeten. Maar je hoort vaak dat mensen die voorheen weinig eten, overschakelen naar overmatig eten (met psychische reden dan). Iedereen heeft zijn eigen verhaal en eigenlijk heb je daar gewoon niet over te oordelen.

Nee ik vind de stelling veel te makkelijk.

Overgewicht ligt ook heel erg aan je spijsvertering, iemand die toevallig een slechte spijsvertering heeft en ook niet van sporten houd is gewoon de lul, terwijl een ander met een goede spijsvertering en een hekel aan bewegen hier minder last van zal hebben.
Ik heb altijd gesport maar ik kom toch nog 5 x sneller aan dan vriendinnetjes die helemaal geen sport doen en de ene na de andere reep inslikken. Dat is erg zuur, want ga ik met ze mee doen dan wordt ik na een paar weken een zeekoe en zij krijgen enkel een klein bandje, maar ja...

Phileine schreef:Iedereen heeft zijn eigen verhaal en eigenlijk heb je daar gewoon niet over te oordelen.

Ik denk dat jouw slotzin de kern heel mooi samenvat.

Ik ben van mening dat je er zelf heel erg veel van in de hand hebt. Wat je eet bepaal je zelf, elk pondje gaat door het mondje. Natuurlijk heeft de een een snellere spijsvertering dan de ander, en hebben mensen last van psychische dingen soms. Maar verreweg het gros wil gewoon niet inzien dat je van slecht eten écht dik wordt en je dat dus moet aanpassen om niet dik te zijn.

En dit klinkt mss heel erg fout maar ik hou niet van dikke mensen en ik vind vet vies . En ik kan ook echt verwijtend kijken als dikke mensen lopen te snacken, dan denk ik zou je dat nou wel doen?

Atelier Madame schreef:Ik ben van mening dat je er zelf heel erg veel van in de hand hebt. Wat je eet bepaal je zelf, elk pondje gaat door het mondje. Natuurlijk heeft de een een snellere spijsvertering dan de ander, en hebben mensen last van psychische dingen soms. Maar verreweg het gros wil gewoon niet inzien dat je van slecht eten écht dik wordt en je dat dus moet aanpassen om niet dik te zijn.

En dit klinkt mss heel erg fout maar ik hou niet van dikke mensen en ik vind vet vies . En ik kan ook echt verwijtend kijken als dikke mensen lopen te snacken, dan denk ik zou je dat nou wel doen?

Echt belachelijk. Laat mensen dat lekker zelf bepalen zeg, op jouw verwijtende blik zitten ze écht niet wachten en ze zullen er ook niks van aantrekken.

Sproet schreef:

Atelier Madame schreef:Ik ben van mening dat je er zelf heel erg veel van in de hand hebt. Wat je eet bepaal je zelf, elk pondje gaat door het mondje. Natuurlijk heeft de een een snellere spijsvertering dan de ander, en hebben mensen last van psychische dingen soms. Maar verreweg het gros wil gewoon niet inzien dat je van slecht eten écht dik wordt en je dat dus moet aanpassen om niet dik te zijn.

En dit klinkt mss heel erg fout maar ik hou niet van dikke mensen en ik vind vet vies . En ik kan ook echt verwijtend kijken als dikke mensen lopen te snacken, dan denk ik zou je dat nou wel doen?

Echt belachelijk. Laat mensen dat lekker zelf bepalen zeg, op jouw verwijtende blik zitten ze écht niet wachten en ze zullen er ook niks van aantrekken.

Helaas kunnen zulke blikken ook ontzettend veel pijn doen. Terwijl diegene wellicht voor het eerst sinds tijden weer eens van een ijsje of wat dan ook geniet....

Atelier Madame schreef:Ik ben van mening dat je er zelf heel erg veel van in de hand hebt. Wat je eet bepaal je zelf, elk pondje gaat door het mondje. Natuurlijk heeft de een een snellere spijsvertering dan de ander, en hebben mensen last van psychische dingen soms. Maar verreweg het gros wil gewoon niet inzien dat je van slecht eten écht dik wordt en je dat dus moet aanpassen om niet dik te zijn.

En dit klinkt mss heel erg fout maar ik hou niet van dikke mensen en ik vind vet vies . En ik kan ook echt verwijtend kijken als dikke mensen lopen te snacken, dan denk ik zou je dat nou wel doen?

Ik vind de dikgedrukte zin echt heel triest.

Atelier Madame schreef:Ik ben van mening dat je er zelf heel erg veel van in de hand hebt. Wat je eet bepaal je zelf, elk pondje gaat door het mondje. Natuurlijk heeft de een een snellere spijsvertering dan de ander, en hebben mensen last van psychische dingen soms. Maar verreweg het gros wil gewoon niet inzien dat je van slecht eten écht dik wordt en je dat dus moet aanpassen om niet dik te zijn.

En dit klinkt mss heel erg fout maar ik hou niet van dikke mensen en ik vind vet vies . En ik kan ook echt verwijtend kijken als dikke mensen lopen te snacken, dan denk ik zou je dat nou wel doen?

Heb je zelf ervaring met overgewicht?
En heb je met ieder zwaar persoon gepraat over achterliggende problemen? Bah, wat kom je veroordelend en naar over...

Gizmo schreef:

Sproet schreef:

Atelier Madame schreef:Ik ben van mening dat je er zelf heel erg veel van in de hand hebt. Wat je eet bepaal je zelf, elk pondje gaat door het mondje. Natuurlijk heeft de een een snellere spijsvertering dan de ander, en hebben mensen last van psychische dingen soms. Maar verreweg het gros wil gewoon niet inzien dat je van slecht eten écht dik wordt en je dat dus moet aanpassen om niet dik te zijn.

En dit klinkt mss heel erg fout maar ik hou niet van dikke mensen en ik vind vet vies . En ik kan ook echt verwijtend kijken als dikke mensen lopen te snacken, dan denk ik zou je dat nou wel doen?

Echt belachelijk. Laat mensen dat lekker zelf bepalen zeg, op jouw verwijtende blik zitten ze écht niet wachten en ze zullen er ook niks van aantrekken.

Helaas kunnen zulke blikken ook ontzettend veel pijn doen. Terwijl diegene wellicht voor het eerst sinds tijden weer eens van een ijsje of wat dan ook geniet....

Ik bedoelde ook aantrekken in de zin van dat alsof ze ineens nooit meer zouden snacken en compleet hun leven omgooien vanwege een verwijtende blik van een onbekende.
Dat zo'n blik je raakt kan ik me heeeeel goed voorstellen.

Ah, op die manier Sproet. Ik las het anders

Gizmo schreef:Ah, op die manier Sproet. Ik las het anders

Ja het is op meerdere manieren te interpreteren zie ik nu

Atelier Madame schreef:Ik ben van mening dat je er zelf heel erg veel van in de hand hebt. Wat je eet bepaal je zelf, elk pondje gaat door het mondje. Natuurlijk heeft de een een snellere spijsvertering dan de ander, en hebben mensen last van psychische dingen soms. Maar verreweg het gros wil gewoon niet inzien dat je van slecht eten écht dik wordt en je dat dus moet aanpassen om niet dik te zijn.

En dit klinkt mss heel erg fout maar ik hou niet van dikke mensen en ik vind vet vies . En ik kan ook echt verwijtend kijken als dikke mensen lopen te snacken, dan denk ik zou je dat nou wel doen?

Wow, kom jij even uit de hoek als bitch...

Jen_ schreef:Ik ben daar altijd vrij hard in, maar dat zegt meer over mezelf eigenlijk.

Ik vind wel, elk pondje gaat door het mondje (wederom ziektes uitgesloten). Maar dit komt gewoon omdat ik het zelf nooit zo ver zou laten komen. Kom ik aan van bij wijze ‘lucht’ zou ik meer gaan sporten. Me meer inlezen in gezonde voeding, om erachter te komen wat ik verkeerd doe. Ik snap heel goed dat men zeker verkeerde dingen aangeleerd kan zijn door de ouders, maar als volwassene heb je ook de mogelijkheid zelf op onderzoek uit te gaan en andere dingen te leren.

Hier ben ik het helemaal mee eens!

Edit: heb dit bericht geplaatst en ben daarna pas verder gaan lezen. Ik snap dat het in sommige situaties niet zo makkelijk is als dat het hier gezegd wordt. Dat ik het er wel mee eens ben komt door mijn eigen ervaringen. Heb mijn portie depressies ook wel gehad, sterker nog, ik zit er nu middenin.
Antibes had het erover dat overmatig eten te vergelijken is met automutilatie. Ik snij mezelf om iets te kunnen voelen, dus toen ik dat las kwam er wel een stuk herkenning naarboven.
Wilde toch nog even editten om te laten weten dat na het lezen van het gehele topic mijn mening wel iets veranderd is.

Ik zal je niet quoten, maar ik hoop dat het niet verkeerd bij je over is gekomen. Automutilatie is natuurlijk nog wel wat ernstiger dan vreetbuien, het is toch heel wat anders om in jezelf te snijden, of om er een pizza in te proppen. Zelf heb ik nooit gesneden, maar ik herken die drang om IETS te voelen dus wel, ik denk dat die vergelijkbaar is.