Dreumes straffen?

Evy schreef:

Luce schreef:Ja natuurlijk. Waarom denk je dat een kind van zo'n leeftijd slaat dan? Dat is uit frustratie

Dus dan is het goedgekeurd om te slaan?

Wat wil je nou horen?

Als jij boos bent en dan een keer uitvalt tegen bijv je vriend, wat heb jij dan liever? Dat hij je knuffelt of dat hij boos wordt en je straft?

Susan schreef:

Evy schreef:

Luce schreef:Ja natuurlijk. Waarom denk je dat een kind van zo'n leeftijd slaat dan? Dat is uit frustratie

Dus dan is het goedgekeurd om te slaan?

Wat wil je nou horen?

Ik wil niets horen, vroeg me gewoon af hoe jullie daar over denken, niet meer en niet minder.

Luce schreef:Als jij boos bent en dan een keer uitvalt tegen bijv je vriend, wat heb jij dan liever? Dat hij je knuffelt of dat hij boos wordt en je straft?

Dit is natuurlijk heel iets anders. Je kind moet je opvoeden. Dat hoef je bij je partner hopelijk niet meer te doen

Liadan schreef:Het gebeurt hier heel regelmatig dat mijn kinderen dingen blijven doen nadat ik 10 gezegd heb dat ik het niet wil hebben. Ik zeg het dan gewoon nog 10 keer of 100 keer (met uitleg erbij waarom ik het niet wil), uiteindelijk komt er een keer dat ze het begrijpen en het niet meer doen.
En anders wil ze afleiden ook nog vaak helpen. Maar vaak zit er een hele logische verklaring achter hun gedrag zoals vermoeidheid, frustratie enz.

dat inderdaad, dat merk ik heel duidelijk. Normaal staat ze heel erg open voor uitleg en alternatief. Op een moment dat ze dat niet is, dan is ze vaak moe of heeft ze honger.

Razz_ schreef:

Luce schreef:Als jij boos bent en dan een keer uitvalt tegen bijv je vriend, wat heb jij dan liever? Dat hij je knuffelt of dat hij boos wordt en je straft?

Dit is natuurlijk heel iets anders. Je kind moet je opvoeden. Dat hoef je bij je partner hopelijk niet meer te doen

Ik vind dat niet anders. De basisemotie is hetzelfde. Je kind op de gang zetten omdat het zijn frustratie niet op de voor juiste manier toont , dat begrijp ik ook niet en vind ik ook van weinig respect tonen naar je kind.

Razz_ schreef:

Luce schreef:Als jij boos bent en dan een keer uitvalt tegen bijv je vriend, wat heb jij dan liever? Dat hij je knuffelt of dat hij boos wordt en je straft?

Dit is natuurlijk heel iets anders. Je kind moet je opvoeden. Dat hoef je bij je partner hopelijk niet meer te doen

Nou.....

Razz_ schreef:

Luce schreef:Als jij boos bent en dan een keer uitvalt tegen bijv je vriend, wat heb jij dan liever? Dat hij je knuffelt of dat hij boos wordt en je straft?

Dit is natuurlijk heel iets anders. Je kind moet je opvoeden. Dat hoef je bij je partner hopelijk niet meer te doen

Ik moet mijn kind opvoeden inderdaad, maar in die opvoeding wil ik geen dingen doen die ik zelf ook niet prettig zou vinden als het bij mij zou gebeuren (straffen dus bijv.).

Luce schreef:

Ik vind dat niet anders. De basisemotie is hetzelfde. Je kind op de gang zetten omdat het zijn frustratie niet op de voor juiste manier toont , dat begrijp ik ook niet en vind ik ook van weinig respect tonen naar je kind.

Dat vind ik bij Ezra wel moeilijk, want als hij Yrsa pijn doet dan doet hij dat ook omdat hij zich op dat moment niet op een andere manier kan uiten, maar hij moet toch weten dat het echt niet kan. Daarbij is het ook een signaal naar haar toe dat wij het niet accepteren dat hij dat doet. Het is ook geen enorme straf, hij hoeft maar vrij kort op het stoeltje en het stoeltje staat gewoon in de huiskamer, maar ik had het er in het begin wel moeilijk mee.

Maar je hebt het nu over frustratie. Maar stel je zit op de bank met je zoon te knuffelen en ineens trekt hij je aan je haar. Dat is toch geen frustratie maar gewoon opzettelijk jou pijn doen? En als hij het dan nog een keer doet, en nog en keer en nog een keer en hij lacht erbij dan sorry dat gebeurt hier echt niet hoor. Dan gaat hij de gang op na een uitleg en dan laat ik hem écht niet 6 keer lachend aan m'n haren trekken hoor. Dan kan hij even nadenken op de gang en daarna op zijn manier sorry zeggen tegen mij met een knuffel en een kus. Daar vind ik niks respectloos aan maar gewoon een duidelijke lijn trekken

Razz_ schreef:Maar je hebt het nu over frustratie. Maar stel je zit op de bank met je zoon te knuffelen en ineens trekt hij je aan je haar. Dat is toch geen frustratie maar gewoon opzettelijk jou pijn doen? En als hij het dan nog een keer doet, en nog en keer en nog een keer en hij lacht erbij dan sorry dat gebeurt hier echt niet hoor. Dan gaat hij de gang op na een uitleg en dan laat ik hem écht niet 6 keer lachend aan m'n haren trekken hoor. Dan kan hij even nadenken op de gang en daarna op zijn manier sorry zeggen tegen mij met een knuffel en een kus. Daar vind ik niks respectloos aan maar gewoon een duidelijke lijn trekken

Mee eens dus.

Liadan schreef:

Razz_ schreef:

Luce schreef:Als jij boos bent en dan een keer uitvalt tegen bijv je vriend, wat heb jij dan liever? Dat hij je knuffelt of dat hij boos wordt en je straft?

Dit is natuurlijk heel iets anders. Je kind moet je opvoeden. Dat hoef je bij je partner hopelijk niet meer te doen

Ik moet mijn kind opvoeden inderdaad, maar in die opvoeding wil ik geen dingen doen die ik zelf ook niet prettig zou vinden als het bij mij zou gebeuren (straffen dus bijv.).

Klopt opvoeden is bij iedereen anders. Als je er maar prettig bij voelt toch? En de een vind opvoeden volgens de UP methode helemaal het einde en de ander weer iets anders. En dat geeft ook helemaal niet. Maar je zal mij ook nooit horen zeggen dat ik iets respectloos vind van wat een ander doet. Ieder z'n eigen manier

Ik laat mijn kinderen ook niet nog 6 keer aan mijn haren trekken. Bij Kian leg ik uit dat hij ook kan aaien en doe het voor, dat vindt hij erg grappig en doet dat nog 100 keer.
Yara slaat soms als ze moe is of uit frustratie/verveling, dat benoem ik, vaak is het dan al over. Als het dan niet over is neem ik haar mee om iets te gaan doen (bijv. een puzzel, of ik leg haar in bed omdat ze moe is).
Haar sorry laten zeggen doe ik ook nooit. Als ze dat zegt, wil ik graag dat ze het uit zichzelf zegt omdat ze het meent. Niet omdat ik wil dat ze het zegt.

Je kunt toch ook een duidelijke lijn trekken zonder een kind op de gang te zetten...?

Ik wil dat ook niet hebben, maar dan zeg ik hem heel duidelijk dat ik het niet wil hebben omdat het mij pijn doet. En dat herhaal ik zo vaak als het nodig is. Ik zie het nut VAB de gang dan nog steeds niet.

Susan, ik tolereer het slaan ook niet. En ik snap ook best dat je dat heel moeilijk vind.

Razz_ schreef:
Klopt opvoeden is bij iedereen anders. Als je er maar prettig bij voelt toch? En de een vind opvoeden volgens de UP methode helemaal het einde en de ander weer iets anders. En dat geeft ook helemaal niet. Maar je zal mij ook nooit horen zeggen dat ik iets respectloos vind van wat een ander doet. Ieder z'n eigen manier

Hier moet ik je wel weer gelijk in geven, ik vind het ook wel ver gaan om dat te beweren over iemand die een peuter op de gang zet.

Razz_ schreef:

Liadan schreef:

Razz_ schreef:

Luce schreef:Als jij boos bent en dan een keer uitvalt tegen bijv je vriend, wat heb jij dan liever? Dat hij je knuffelt of dat hij boos wordt en je straft?

Dit is natuurlijk heel iets anders. Je kind moet je opvoeden. Dat hoef je bij je partner hopelijk niet meer te doen

Ik moet mijn kind opvoeden inderdaad, maar in die opvoeding wil ik geen dingen doen die ik zelf ook niet prettig zou vinden als het bij mij zou gebeuren (straffen dus bijv.).

Klopt opvoeden is bij iedereen anders. Als je er maar prettig bij voelt toch? En de een vind opvoeden volgens de UP methode helemaal het einde en de ander weer iets anders. En dat geeft ook helemaal niet. Maar je zal mij ook nooit horen zeggen dat ik iets respectloos vind van wat een ander doet. Ieder z'n eigen manier

Iedereen doet het inderdaad op zijn eigen manier. Maar daarom mag je er toch wel een mening over hebben?

Razz_ schreef:

Liadan schreef:

Razz_ schreef:

Luce schreef:Als jij boos bent en dan een keer uitvalt tegen bijv je vriend, wat heb jij dan liever? Dat hij je knuffelt of dat hij boos wordt en je straft?

Dit is natuurlijk heel iets anders. Je kind moet je opvoeden. Dat hoef je bij je partner hopelijk niet meer te doen

Ik moet mijn kind opvoeden inderdaad, maar in die opvoeding wil ik geen dingen doen die ik zelf ook niet prettig zou vinden als het bij mij zou gebeuren (straffen dus bijv.).

Klopt opvoeden is bij iedereen anders. Als je er maar prettig bij voelt toch? En de een vind opvoeden volgens de UP methode helemaal het einde en de ander weer iets anders. En dat geeft ook helemaal niet. Maar je zal mij ook nooit horen zeggen dat ik iets respectloos vind van wat een ander doet. Ieder z'n eigen manier

Ja tuurlijk is het belangrijk dat je jezelf prettig voelt bij de manier van opvoeden. Ieder doet het inderdaad op zijn eigen manier. Maar niemand zegt hier toch dat het respectloos is hoe een ander met zijn kinderen omgaat? (of lees ik daaroverheen?).

Luce schreef:

Susan, ik tolereer het slaan ook niet. En ik snap ook best dat je dat heel moeilijk vind.

Ik zeg ook niet dat jij het slaan wel tolereert, maar bij Ezra is het dus niet genoeg om te zeggen dat het niet mag, uitleggen werkt ook niet.

Luce schreef:

Razz_ schreef:

Liadan schreef:

Razz_ schreef:

Luce schreef:Als jij boos bent en dan een keer uitvalt tegen bijv je vriend, wat heb jij dan liever? Dat hij je knuffelt of dat hij boos wordt en je straft?

Dit is natuurlijk heel iets anders. Je kind moet je opvoeden. Dat hoef je bij je partner hopelijk niet meer te doen

Ik moet mijn kind opvoeden inderdaad, maar in die opvoeding wil ik geen dingen doen die ik zelf ook niet prettig zou vinden als het bij mij zou gebeuren (straffen dus bijv.).

Klopt opvoeden is bij iedereen anders. Als je er maar prettig bij voelt toch? En de een vind opvoeden volgens de UP methode helemaal het einde en de ander weer iets anders. En dat geeft ook helemaal niet. Maar je zal mij ook nooit horen zeggen dat ik iets respectloos vind van wat een ander doet. Ieder z'n eigen manier

Iedereen doet het inderdaad op zijn eigen manier. Maar daarom mag je er toch wel een mening over hebben?

Tuurlijk, maar om het nou respectloos met je kind omgaan te noemen?

Razz_ schreef:Maar je hebt het nu over frustratie. Maar stel je zit op de bank met je zoon te knuffelen en ineens trekt hij je aan je haar. Dat is toch geen frustratie maar gewoon opzettelijk jou pijn doen? En als hij het dan nog een keer doet, en nog en keer en nog een keer en hij lacht erbij dan sorry dat gebeurt hier echt niet hoor. Dan gaat hij de gang op na een uitleg en dan laat ik hem écht niet 6 keer lachend aan m'n haren trekken hoor. Dan kan hij even nadenken op de gang en daarna op zijn manier sorry zeggen tegen mij met een knuffel en een kus. Daar vind ik niks respectloos aan maar gewoon een duidelijke lijn trekken

Dan denk ik dat mijn dochter op dat moment dus écht niet begrijpt dat ze mij daarmee pijn doet. Waarom zou ze mij in vredesnaam opzettelijk pijn willen doen als zij begrijpt wat pijn inhoudt? Ik denk eerder dat zij mijn reactie ontzettend grappig vindt en het daarom nog een keer doet. Als zij op de gang zou staan, zou ze alsnog niet begrijpen dat ze mij pijn heeft gedaan. Dan heb je toch niks aan die knuffel en kus, dat is dan in feite nikszeggend.
Als hier zoiets voor zou komen, dan zou ik eerder opstaan en weglopen bij haar.


Susan: jouw situatie lijkt me ook wel moeilijk, je kunt niet vanuit je eigen referentiekader kijken, omdat hij dingen anders bekijkt/voelt (?) dan jij. In hoeverre heeft Ezra empatisch vermogen? Begrijpt hij het als hij anderen pijn doet en toont hij zelf emoties?

Ik zeg dat ik het respectloos vind naar het kind toe. En ja, dat meen ik ook echt. Voor mijn gevoel ga je voorbij aan de emotie en gevoel van het kind.

Luce schreef:Ik zeg dat ik het respectloos vind naar het kind toe. En ja, dat meen ik ook echt. Voor mijn gevoel ga je voorbij aan de emotie en gevoel van het kind.

Maar haren trekken en/of slaan is wel een vorm van respect van het kind naar de moeder toe?

Evy schreef:

Luce schreef:Ik zeg dat ik het respectloos vind naar het kind toe. En ja, dat meen ik ook echt. Voor mijn gevoel ga je voorbij aan de emotie en gevoel van het kind.

Maar haren trekken en/of slaan is wel een vorm van respect van het kind naar de moeder toe?

Mijn hemel, je kind dénkt helemaal niet zo op die leeftijd. Ik vind het apart dat jij denkt dat je kind dat opzettelijk doet om mama even pijn te doen.

Luce schreef:

Evy schreef:

Luce schreef:Ik zeg dat ik het respectloos vind naar het kind toe. En ja, dat meen ik ook echt. Voor mijn gevoel ga je voorbij aan de emotie en gevoel van het kind.

Maar haren trekken en/of slaan is wel een vorm van respect van het kind naar de moeder toe?

Mijn hemel, je kind dénkt helemaal niet zo op die leeftijd. Ik vind het apart dat jij denkt dat je kind dat opzettelijk doet om mama even pijn te doen.

Nee, maar hij moet het wel leren (dat het niet mag dus) en dat doe je naar mijn inziens niet door het gedrag te negeren.

Rejoy. schreef:
Susan: jouw situatie lijkt me ook wel moeilijk, je kunt niet vanuit je eigen referentiekader kijken, omdat hij dingen anders bekijkt/voelt (?) dan jij. In hoeverre heeft Ezra empatisch vermogen? Begrijpt hij het als hij anderen pijn doet en toont hij zelf emoties?

Ezra toont zeker wel emoties, maar hij begrijpt het niet goed als hij anderen pijn doet. Hij kent sowieso vaak zijn eigen krachten niet, ook als hij het lief bedoelt kan hij haar of ons pijn doen, dan gaat hij niet op het stoeltje, maar dan halen we hem gewoon weg of pakken zijn handjes beet en zeggen dat hij niet aan haren moet trekken of op ogen moet drukken, maar moet aaien. Als hij Yrsa wel echt pijn doet dan is dat meestal op een moment dat hij moe en overprikkeld is, zij kan heel druk en aanwezig zijn en heeft ook nog een heel hoog en schel stemmetje, dus vaak is dat net de druppel. Het is niet dat hij er continu op uit is om haar pijn te doen of zo, maar ik denk dat hij zichzelf dan echt even niet in de hand heeft.