Dreumes straffen?

Wat is daar schokkend aan? Heel wat mensen hebben vroeger op de gang gemoeten of hebben in de hoek gestaan en hebben daar niks van overgehouden hoor.

En weet je wat ik pas schokkend vind? Dat ouders die hun kindjes wel op de gang zetten hier worden aangezien als respectloze ouders. Er wordt hier nu net gedaan of die ouders zwaar aan het mishandelen zijn. Ieder z'n ding maar dit vind ik toch echt overdreven sorry

Razz_ schreef:Wat is daar schokkend aan? Heel wat mensen hebben vroeger op de gang gemoeten of hebben in de hoek gestaan en hebben daar niks van overgehouden hoor.

En weet je wat ik pas schokkend vind? Dat ouders die hun kindjes wel op de gang zetten hier worden aangezien als respectloze ouders. Er wordt hier nu net gedaan of die ouders zwaar aan het mishandelen zijn. Ieder z'n ding maar dit vind ik toch echt overdreven sorry

Heb alles eens gelezen en ik moet me wel bij Razz aansluiten!
Er wordt gezegd dat Rejoy zich moet verantwoorden voor haar manier van opvoeden, maar eigenlijk moet Razz dat nu net zo goed.

Overdrijven is ook een vak..

Mermaid Forest schreef:Nu moet ik wel eerlijk zeggen dat ik een kind in de gang/in de hoek zetten ook nou weer niet zo schokkend vind hoor, ik doe dat hier zelf ook soms en het helpt wel.

Oh, schokkend vind ik het ook zeker niet hoor. En ik geloof ook zeker dat het goed kan werken. Ik heb ook altijd zulke 'methoden' in mijn hoofd gehad om dat te gebruiken. Totdat ik ontdekte hoe het ook anders kan, wat gelijk een stuk beter en 'natuurlijker' voor mij aanvoelde.

En ik heb nergens gelezen dat iemand hier iemand anders een respectloze ouder vind hoor? In mijn ogen is dit een gewone discussie waarin twee verschillende punten uitgelicht worden.. het wel straffen en en het niet straffen. Er wordt niet gezegd wat de beste manier is, iedereen snapt dat ieder zijn eigen manier heeft. Niemand wordt hier persoonlijk 'aangevallen'.

Nou, ik heb wel al een paar keer gelezen dat je geen respect toont voor je kind als je hem of haar op de gang zet als hij of zij bijvoorbeeld slaat of aan haren trekt, ik kan me wel voorstellen dat dat in het verkeerde keelgat schiet bij Razz.

Luce schreef:Weet je dat ik het eerlijk gezegd nogal schokkend vind dat het tegenwoordig de norm blIjkt te zijn dat je je kind straft als hij iets niet doet volgens jouw manier?

Maar dat is toch niet tegenwoordig zo?
Dat was vroeger ook al. Mijn moeder heeft ons ook nooit gestraft en daar heeft ze toen ook al heel veel commentaar op gehad.

En zeker bij de generatie van onze ouders was het heel normaal om te straffen.

Jawel een paar blz terug

Maar Parisienne je hebt ook gelijk. Dit is een discussie waar toch geen einde aan komt. We zijn allemaal hier leuke lieve mama's die allemaal het beste voor onze kinderen willen en we hebben nu eenmaal andere visie's mbt het opvoeden van onze kinderen en dat is ook helemaal niet erg

Ik begrijp best dat sommige dingen die hier gezegd zijn verkeerd over kunnen komen, maar inderdaad.. aan deze discussie zal nooit een einde komen. Niemand heeft hier de intentie om elkaar neer te zetten als slechte ouder. We doen het allemaal op onze eigen manier Prima toch?

Als elk kind nou op precies dezelfde manier opgevoed zou worden, met precies dezelfde regels, straffen, etc. Zou er dan een wereld zijn met perfect luisterende kinderen? Lijkt me ook weer saai. Er moet natuurlijk ook wat uitdaging zijn voor de juffen op school!

Ohhhh heerlijk.
Doe mij zo'n klas

Ik denk ook niet dat op de gang zetten meteen werkt, maar ik denk dat je hem wel kunt duidelijk maken dat dat gedrag gewoon niet kan. Kindje waar ik het over had gaat in Januari naar groep 1. Bij C. op school word het niet getollereerd dat je andere kinderen slaat, het kind ziet het als een spel want volgens moeder ziet hij er geen kwaad in. Ik vind dat je dus wel duidelijk moet kunnen stellen dat niet elk gedrag gewenst is. En Rejoy, sorry dat ik jou als voorbeeld stelde, maar dat kwam omdat ik las dat je je zoon ook knuffelt als hij slaat, kan het verkeerd gelezen hebben.
Als C. zoiets deed liet ik hem toch echt heel duidelijk weten dat dat niet mag, bleef hij slaan moest hij op een stoeltje of even in de hoek. Als hij nu een driftbui heeft laat ik hem gaan maar leg daarna ook op hele duidelijke toon uit dat we zo niet met elkaar om gaan.
En over "je kind moet naar je luisteren, want ouders zijn de baas" in zekere zin ben ik het ermee eens, hier is ook ruimte voor overleg maar ik hou al rekening met de behoeftes van hem, dus als ik zeg dat iets niet mag, of juist moet gebeurd dat 9 van de 10 keer. Het staat er nu zo alsof kinderen maar moeten luisteren ookal is de situatie absurd, het is eerder zo dat hij moet luisteren omdat ik weet dat het goed voor hem is om bijvoorbeeld om 20u naar bed te gaan.
Ik denk niet dat straffen perse werkt, maar denk wel dat het voor kinderen duidelijk moet zijn dat er conseqenties hangen aan je gedrag, juist nu ik dat zie bij het kindje waar ik het over heb ben ik het daarmee nog meer eens geworden.

Rejoy heeft een dochter en (nog) geen zoon

@ Bolleke: dan denk ik dat het desbetreffende kind wel echt alles mag. Die heeft vast geen grenzen, geen duidelijkheid, etc. Ik ken daarover ook een voorbeeld en zie hoe die kinderen kunnen zijn. Dat is alleen niet te vergelijken met ons hier, want zoals al vaker gezegd hebben wij zeker wel grenzen en zijn wij heel duidelijk tegenover het kind. Ze mogen echt niet alles. Maar ik vind dat je daaraan geen consequenties (straf) hoeft te hangen. En dat gaat hier eigenlijk heel goed.

Susan schreef:Nou, ik heb wel al een paar keer gelezen dat je geen respect toont voor je kind als je hem of haar op de gang zet als hij of zij bijvoorbeeld slaat of aan haren trekt, ik kan me wel voorstellen dat dat in het verkeerde keelgat schiet bij Razz.

Ja en bij mij ook, dat is gewoon niet zo leuk om te lezen voor moeders die dat doen. Zo respectloos vind ik het nou ook weer niet.

Bolleke, jij snapt het 'niet straffen' waar wij het hier over hebben volgens mij gewoon niet. Want steeds in een discussie zeg je hetzelfde, hoevaak wij ook uitleggen dat dat niet betekent dat kinderen dan maar gewoon alles mogen.

Mijn dochter gaat straks trouwens naar een basisschool waar volgens de directeur ook niet gestraft wordt, ik weet natuurlijk niet hoe dat straks in de praktijk blijkt te gaan want ze gaat nog niet naar school.
Ik denk trouwens ook niet dat mijn dochter er veel moeite mee zal hebben als het op school anders gaat dan thuis. Nu op het kdv gaat het ook anders en thuis krijgt ze onze manier van opvoeden mee van de mensen die het belangrijkst voor haar zijn, een goede basis denk ik.

Bolleke schreef:Ik denk ook niet dat op de gang zetten meteen werkt, maar ik denk dat je hem wel kunt duidelijk maken dat dat gedrag gewoon niet kan. Kindje waar ik het over had gaat in Januari naar groep 1. Bij C. op school word het niet getollereerd dat je andere kinderen slaat, het kind ziet het als een spel want volgens moeder ziet hij er geen kwaad in. Ik vind dat je dus wel duidelijk moet kunnen stellen dat niet elk gedrag gewenst is. En Rejoy, sorry dat ik jou als voorbeeld stelde, maar dat kwam omdat ik las dat je je zoon ook knuffelt als hij slaat, kan het verkeerd gelezen hebben.
Als C. zoiets deed liet ik hem toch echt heel duidelijk weten dat dat niet mag, bleef hij slaan moest hij op een stoeltje of even in de hoek. Als hij nu een driftbui heeft laat ik hem gaan maar leg daarna ook op hele duidelijke toon uit dat we zo niet met elkaar om gaan.
En over "je kind moet naar je luisteren, want ouders zijn de baas" in zekere zin ben ik het ermee eens, hier is ook ruimte voor overleg maar ik hou al rekening met de behoeftes van hem, dus als ik zeg dat iets niet mag, of juist moet gebeurd dat 9 van de 10 keer. Het staat er nu zo alsof kinderen maar moeten luisteren ookal is de situatie absurd, het is eerder zo dat hij moet luisteren omdat ik weet dat het goed voor hem is om bijvoorbeeld om 20u naar bed te gaan.
Ik denk niet dat straffen perse werkt, maar denk wel dat het voor kinderen duidelijk moet zijn dat er conseqenties hangen aan je gedrag, juist nu ik dat zie bij het kindje waar ik het over heb ben ik het daarmee nog meer eens geworden.

Ik heb vanmorgen nog goed gekeken, maar toen zat er nog geen piemeltje aan hoor

en je hebt niet goed gelezen. Ik knuffel mijn dochter niet op het moment dat ze slaat, dan neem ik juist wat afstand van haar. Ik troost haar pas als ze gekalmeerd is, dan hebben we het over wat gebeurd is, dat het niet fijn was en mag zij bij mij uithuilen. Denk je nou werkelijk dat als zij mij een mep verkoopt, ik haar daarvoor een knuffel geef?

Hier hangt wel degelijk een consequentie aan haar gedrag, volgens mij heb ik dat nu al meerdere keren gezegd.



En w.b. school: ik ben er niet bang voor dat ze het moeilijk gaat krijgen op school. Er zullen vast dingen gebeuren die ze niet gewend is van thuis, maar school=school en thuis=thuis. Thuis gelden er nou eenmaal andere regels dan op school, maar dat is toch voor ieder kind zo? Ik denk dat maar weinig kinderen in precies dezelfde thuissituatie als schoolsituatie zitten.

Razz_ schreef:Wat is daar schokkend aan? Heel wat mensen hebben vroeger op de gang gemoeten of hebben in de hoek gestaan en hebben daar niks van overgehouden hoor.

En weet je wat ik pas schokkend vind? Dat ouders die hun kindjes wel op de gang zetten hier worden aangezien als respectloze ouders. Er wordt hier nu net gedaan of die ouders zwaar aan het mishandelen zijn. Ieder z'n ding maar dit vind ik toch echt overdreven sorry

Je hebt mij nérgens zien zeggen dat ik jou een respectloze ouder vind. Ik vind je kind op de gang zetten omdat het niet reageert zoals jij wil respectloos naar het kínd toe. Dat is echt heel wat anders. En dat heb ik hier ook al eerder gezegd.

En niets aan straffen overhouden, daar ben ik het niet mee eens. Mijn moeder was juist heel erg de andere kant op. Als wij iets deden wat niet mocht werd er meteen gestraft. Waarschijnlijk doet niet iedereen hier dat zo extreem, maar als ik voor mezelf mag spreken: ik heb daar wel wat aan over gehouden. Daarom wil ik mijn kinderen ook zo min mogelijk straffen en daarom vind ik je kind van 1,5 straffen omdat het niet op jouw manier reageert ook respectloos. Zo voelde ik dat wel. Alsof mijn gevoel er niet mocht zijn.

(Maar goed, mijn moeder spoort dan ook niet.)

Vervelend Luce! Wel enigszins 'fijn' dat je heel goed weet hoe je het bij jouw kinderen in ieder geval niet wil doen. Goed van je dat je dat je je daaraan vasthoudt.

Verder moet ik zeggen dat ik steeds meer vanuit mijn dochter ben gaan kijken. Je moet je eens inleven in een kind, hoe die de wereld zien. Alles willen ontdekken, alles voelen, proeven, horen, uitzoeken hoe dingen werken, etc. Hoe ze dit het beste kunnen doen weten ze nog niet. Hun nieuwsgierigheid neemt de overhand, ze gaan compleet 'los' in hun ontdekkingstocht (dingen uit elkaar halen/kapot maken, dingen op de grond gooien om te kijken wat er gebeurt). In de ogen van veel volwassenen is dit ongewenst gedrag. Maar zou je ze moeten 'straffen' voor hun pure nieuwsgierigheid? Ik probeer daarin zoveel mogelijk mee te gaan en niet gelijk iets af te remmen omdat ik het 'vervelend' vind of omdat het buiten mijn grens gaat.

Kat1980 schreef:Teddyaapje: Verwacht je dat je echt nooit straf gaat geven, ook niet als je kind 2 jaar ouder is?

Een beetje een late reactie, heb t topic ook niet echt meer doorgelezen...tis een beetje veel geworden... maar ik hoop idd dat ik in staat ben om geen straf te hoeven geven. In mijn ogen is straffen een teken van wanhoop, niet weten wat je met de situatie aan moet, maar omdat je vind dat er wat aan het gedrag gedaan moet worden geef je dan straf. Ik heb thuis geregeld straf gehad, ook ontzettend vaak voor dingen die ik niet eens gedaan had maar waar bijv. mijn broertje achter zat, of gewoon vanuit frustratie of wantrouwen naar mij toe van mijn ouders. Zo heb ik bijv. eens 6w huisarrest gekregen (in de zomervakantie notabene) omdat mn vader dacht dat ik aan de drugs zat, terwijl ik echt helemaal anti die rommel ben, ik heb zelfs nog nooit gerookt. Ik was toen net 16 geworden. Mijn vader wilde er verder niet met me over in discussie gaan, hij zei dat t zo was en ik moest ervoor boeten.

Misschien een extreem voorbeeld, maar in mijn ogen is straf geven in veel gevallen gewoon niet eerlijk. Vaak zit er een andere gedachte achter vanuit het kind of is het helemaal niet bedoeld zoals het door volwassenen wordt gezien.

Er over praten en uitleggen (vanuit beide kanten) is volgens mij veel effectiever, ookal denkt de omgeving misschien dat je er 'niks aan doet', op de lange termijn pluk je er de vruchten van.

Ik heb niet alles gelezen, maar kan me van meerdere kanten de meningen wel voorstellen.

Zo ben ik zelf vroeger gestraft door mijn ouders, maar heb niet het idee dat ik daar iets aan over heb gehouden. Al weet je niet hoe ik was geweest als ze het anders hadden aangepakt natuurlijk. Maar ik kijk er zelf in elk geval zeker niet met een naar gevoel op terug. Dus in die zin denk ik niet dat je een kind meteen zwaar beschadigt als je straft, al ligt het er zeker aan hoe je dat uitvoert en hoe je kindje erop reageert.

Ondanks dat ik zelf dus niet negatief terugkijk op het straffen van mijn ouders, probeer ik het zelf wel anders te doen. Dat komt mede door dit forum, ik ben boeken gaan lezen en er is wat dat betreft een wereld voor me open gegaan. Je kunt het op zoveel andere manieren aanpakken, zonder straffen. Zolang me dat lukt en we ons er beiden goed bij voelen dan zal ik zeker zo doorgaan. Als het werkt, dan bereik ik hopelijk hetzelfde als degenen die wel straffen. Alleen met het verschil dat het gedrag van mijn kind niet is gebaseerd op straffen en/of belonen, maar uit haarzelf komt. En dat vind ik een mooie gedachte. Of ik het zover kan laten slagen moet de toekomst natuurlijk nog maar uitwijzen.

Teddyaapje schreef:Zo heb ik bijv. eens 6w huisarrest gekregen (in de zomervakantie notabene) omdat mn vader dacht dat ik aan de drugs zat, terwijl ik echt helemaal anti die rommel ben, ik heb zelfs nog nooit gerookt. Ik was toen net 16 geworden. Mijn vader wilde er verder niet met me over in discussie gaan, hij zei dat t zo was en ik moest ervoor boeten.

Maar zoals je zelf ook al een beetje aangeeft is dat natuurlijk ook wel heel erg oneerlijk, straf krijgen voor iets wat je niet hebt gedaan en dan nog wel zo lang en in die periode. Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die dat een goede zet van je vader vinden, óók niet ouders die nog steeds gebruik maken van straf. Het gaat dan eigenlijk ook niet meer om het feit op zich dat hij straffen toepast, maar om de absurde onrechtvaardigheid hiervan.

Hoe kijkt je vader hier zelf eigenlijk op terug nu?

Susan schreef:

Teddyaapje schreef:Zo heb ik bijv. eens 6w huisarrest gekregen (in de zomervakantie notabene) omdat mn vader dacht dat ik aan de drugs zat, terwijl ik echt helemaal anti die rommel ben, ik heb zelfs nog nooit gerookt. Ik was toen net 16 geworden. Mijn vader wilde er verder niet met me over in discussie gaan, hij zei dat t zo was en ik moest ervoor boeten.

Maar zoals je zelf ook al een beetje aangeeft is dat natuurlijk ook wel heel erg oneerlijk, straf krijgen voor iets wat je niet hebt gedaan en dan nog wel zo lang en in die periode. Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die dat een goede zet van je vader vinden, óók niet ouders die nog steeds gebruik maken van straf. Het gaat dan eigenlijk ook niet meer om het feit op zich dat hij straffen toepast, maar om de absurde onrechtvaardigheid hiervan.

Hoe kijkt je vader hier zelf eigenlijk op terug nu?

Geen idee, ik heb niet zo'n goede band met mijn ouders. Praten was ook niet echt aan de orde thuis, dat doe ik dus nog steeds niet (met hun). Ik heb er nog wel eens een sarcastische opmerking over gemaakt (laatst nog) en hij zal nu vast wel weten dat hij fout zat maar that's it. Het 'grappige' is dat mijn 'lieve schattige broertje' wel degelijk foute vrienden heeft getroffen en aan de drugs heeft gezeten (jaren na mijn huisarrest dus dat heeft er verder niks mee te maken, anders zou ik het nog enigszins kunnen snappen), boontje komt om zijn loontje was mijn eerste gedachte toen.

Maar buiten dit, ik denk dat het echt heeeeel vaak voorkomt dat 'de verkeerde' gestraft wordt, al dan niet minder extreem als mijn voorbeeld. Dit is voor mij ook een heel belangrijke reden om niet te straffen maar te praten. Ik heb ook liever dat mijn kind(eren) het me gewoon durven te vertellen als er iets gebeurd is wat misschien niet de intentie was als dat ze met opzet dingen achter mn rug gaan doen, of dat, wanneer er bijv. iets per ongeluk stuk gaat, ze erover liegen of het verzwijgen omdat ze bang zijn straf te krijgen.

Ik hoop ook dat mijn kinderen dat doen, Teddyaapje. Daarom vind ik straffen ook zo zinloos.