Dreumes straffen?

Teddyaapje schreef:

Maar buiten dit, ik denk dat het echt heeeeel vaak voorkomt dat 'de verkeerde' gestraft wordt, al dan niet minder extreem als mijn voorbeeld. Dit is voor mij ook een heel belangrijke reden om niet te straffen maar te praten. Ik heb ook liever dat mijn kind(eren) het me gewoon durven te vertellen als er iets gebeurd is wat misschien niet de intentie was als dat ze met opzet dingen achter mn rug gaan doen, of dat, wanneer er bijv. iets per ongeluk stuk gaat, ze erover liegen of het verzwijgen omdat ze bang zijn straf te krijgen.

Linda schreef:Wat ik nooit meer zal vergeten van vroeger...
Mijn beste vriendin haar ouders hadden een blijdorp abonnement (ik was een jaar of 8 ).Ik mocht toen een keertje met hun mee. Wij deden dat soort dingen thuis niet zo vaak, daar hadden mijn ouders geen geld voor. Ik was zo gelukkig toen ik daar rond liep. Aan het einde van de dag ging ik weer naar huis. Ik was in mijn enthousiasme helemaal vergeten om die moeder te bedanken. Een dag later kreeg ik te horen dat ik die vriendin 6 weken niet mocht zien, omdat ik dus niet had bedankt en ik een slechte invloed op haar zou hebben. Ik vond dat zo erg!!
Wat zeggen die woorden nou als je een kind zo gelukkig ziet en zoveel plezier ziet hebben. Maar die moeder was echt van het straffen..

Op school had ik in groep 4 een juf. Zij had op het bord een lachende smiley en een verdrietige smiley getekend. Als je stout was schreef ze je naam onder de verdrietige smiley en kreeg je aan het einde van de dag straf. Als je goed je best deed en de hele rijd braaf met je armen over elkaar zat dan zette ze je naam bij de andere smiley. En dan mocht je aan het einde van de dag een snoepje of kadootje uit kiezen.
Ik heb me in een jaar nog nooit zo onnatuurlijk gedragen. Verschrikkelijk! Ik heb me echt ellendig gevoeld. Straffen en belonen werkte niet bij mij, zeker niet op doe manier. Zo mega gedwongen was het.

tweeling schreef:

Ik vind beide situaties wel een beetje extreem ook. Wel iets anders dan wanneer je je eigen kind heel soms op de gang zou zetten, kinderen van andere mensen straffen vind ik zoiezo super raar eigenlijk.

Watermeloen schreef:

Teddyaapje schreef:

Maar buiten dit, ik denk dat het echt heeeeel vaak voorkomt dat 'de verkeerde' gestraft wordt, al dan niet minder extreem als mijn voorbeeld. Dit is voor mij ook een heel belangrijke reden om niet te straffen maar te praten. Ik heb ook liever dat mijn kind(eren) het me gewoon durven te vertellen als er iets gebeurd is wat misschien niet de intentie was als dat ze met opzet dingen achter mn rug gaan doen, of dat, wanneer er bijv. iets per ongeluk stuk gaat, ze erover liegen of het verzwijgen omdat ze bang zijn straf te krijgen.

Maar dat is ook prima te combineren.
Wij zijn vroeger ook "gestraft". Ik vind het een beetje een raar woord om zo te gebruiken, straffen en gestraft worden klinkt in mijn oren bijna alsof je je kind dan slaat en dat is bij ons absoluut niet het geval. Anyway, als wij thusi iets deden dat echt niet door de beugel kon, dan kregen we straf ja. Bijvoorbeeld de volgende avond niet naar buiten mogen. Daarnaast werd er echt wel met ons gepraat. Het was niet zo van: Ok, je hebt dat gedaan. Morgen blijf je thuis. Klaar.
En zo doen we dat met H. (en straks met A.) ook niet.

Als H. iets doet dat niet mag dan waarschuwen we 3 keer.
We leggen uit waarom we niet willen dat ze dat doet. Doe ze het een vierde keer, dan gaat ze of in de stoel of op de gang.
Na een minuutje gaan we haar halen en meestal begint ze dan zelf te vertellen wat ze gedaan heeft en waarom het niet mag.
En *klopt af* over het algemeen doet ze het daarna ook niet meer.

Ik zie het absoluut niet als iets respectloos naar mijn kind toe.
Dit werkt voor ons allemaal het beste. Op deze manier leert ze het snelste dat iets niet mag en hoeven we niet nog ik weet niet hoe vaak haar ergens weg te halen en nee te zeggen. Wat ons allemaal frustraties bespaart.
Ze is trouwens absoluut niet stiekem en doet ook geen dingen achter onze rug om.

Susan schreef:Maar dat vind ik ook wel erg extreme voorbeelden, Linda. Dat soort straffen staan totaal niet in verhouding tussen een minuut op de gang staan of zoiets dergelijks. Straffen die veel te lang duren, straffen die totaal niet in verhouding staan tot wat er is gebeurd, straffen die vernederend zijn of het gevoel van eigenwaarde aantasten, dat soort straffen vind ik hoe dan ook verkeerd. Ik denk de meeste mensen wel.

Teddyaapje schreef:

Hoe weet je dat zo zeker? Deze uitspraak vind ik een beetje als 'ik lieg nooit'...geloof je dat of niet, haha

Linda schreef:Wat ik nooit meer zal vergeten van vroeger...
Mijn beste vriendin haar ouders hadden een blijdorp abonnement (ik was een jaar of 8 ).Ik mocht toen een keertje met hun mee. Wij deden dat soort dingen thuis niet zo vaak, daar hadden mijn ouders geen geld voor. Ik was zo gelukkig toen ik daar rond liep. Aan het einde van de dag ging ik weer naar huis. Ik was in mijn enthousiasme helemaal vergeten om die moeder te bedanken. Een dag later kreeg ik te horen dat ik die vriendin 6 weken niet mocht zien, omdat ik dus niet had bedankt en ik een slechte invloed op haar zou hebben. Ik vond dat zo erg!!
Wat zeggen die woorden nou als je een kind zo gelukkig ziet en zoveel plezier ziet hebben. Maar die moeder was echt van het straffen..

Op school had ik in groep 4 een juf. Zij had op het bord een lachende smiley en een verdrietige smiley getekend. Als je stout was schreef ze je naam onder de verdrietige smiley en kreeg je aan het einde van de dag straf. Als je goed je best deed en de hele rijd braaf met je armen over elkaar zat dan zette ze je naam bij de andere smiley. En dan mocht je aan het einde van de dag een snoepje of kadootje uit kiezen.
Ik heb me in een jaar nog nooit zo onnatuurlijk gedragen. Verschrikkelijk! Ik heb me echt ellendig gevoeld. Straffen en belonen werkte niet bij mij, zeker niet op doe manier. Zo mega gedwongen was het.

Teddyaapje schreef:

Hoe weet je dat zo zeker? Deze uitspraak vind ik een beetje als 'ik lieg nooit'...geloof je dat of niet, haha

Opzich denk ik dat jullie aanpak best zal werken maar toch heb ik liever dat die van mij dingen niet, of juist wel zal doen, omdat ze zien dat ze anderen, en dus ook zichzelf, er verdriet mee doen of er juist gelukkig mee maken, niet omdat ze anders morgen niet naar buiten mogen.

Susan schreef:Nou, ik zal dan ook wel heel fout zijn, maar Yrsa heeft soms de neiging om heel dramatisch te gaan huilen om iets heel kleins en dan zeg ik wel tegen haar dat ik het gek vind om te huilen om niks.

Watermeloen schreef:Linda: Een vriendin vertelde me dat laatst ook over haar zoontje.
Hij kan zich erg moeilijk concentreren en maakt regelmatig geluidjes. (Een tic)
Nu had de juffrouw steeds een streepje op het bord gezet als hij een geluidje had gemaakt. Iedereen kon dat zien, ik vond zoooo triest voor haar zoontje. Dat is gewon bewust een kleuter de grond in trappen tegenover al zijn klasgenootjes.

Linda schreef:

Watermeloen schreef:Linda: Een vriendin vertelde me dat laatst ook over haar zoontje.
Hij kan zich erg moeilijk concentreren en maakt regelmatig geluidjes. (Een tic)
Nu had de juffrouw steeds een streepje op het bord gezet als hij een geluidje had gemaakt. Iedereen kon dat zien, ik vond zoooo triest voor haar zoontje. Dat is gewon bewust een kleuter de grond in trappen tegenover al zijn klasgenootjes.

Ik vind dat echt schokkend!
Dit soort dingen zullen ongetwijfeld niet zo vaak voorkomen, maar dat het voorkomt vind ik al erg genoeg. Bah... Wat zal dat ventje zich vreselijk gevoeld hebben...

Watermeloen schreef:

Teddyaapje schreef:

Hoe weet je dat zo zeker? Deze uitspraak vind ik een beetje als 'ik lieg nooit'...geloof je dat of niet, haha

Opzich denk ik dat jullie aanpak best zal werken maar toch heb ik liever dat die van mij dingen niet, of juist wel zal doen, omdat ze zien dat ze anderen, en dus ook zichzelf, er verdriet mee doen of er juist gelukkig mee maken, niet omdat ze anders morgen niet naar buiten mogen.

Omdat ze nu op een leeftijd is dat ik dat wel snel op zou merken als ze toch iets doet.
(Ik heb het over nu, niet over wat er in de toekomst gebeurd als ze een puber is natuurlijk, ik kan niet in de toekomst kijken)
H. is erg direct, niet verlegen en zeker niet bang voor ons.
Als ze al een keer iets doet waarvan ze weet dat het niet mag (ik ben buiten een was ophangen en ze heeft in haar leesboek zitten tekenen bijvoorbeeld) komt ze me dat vol trots laten zien.
En ja, ze zal later vast wel een keer iets stiekem doen.
Ik denk dat elk kind dat wel een keer doet, of het nu wel of niet gestraft is toen hij/zij klein was.

Luce schreef:Ik vind jou niet fout . Maar ik zou dat geloof ik niet zo snel zeggen nee. Denken is een ander iets

Luce schreef:Zo liep ik stage bij een juf die bij een woordjesdictee (dus goed of fout oplezen) naast het kind ging zitten met een rode pen. En als het kind dan een woordje fout deed, ging ze strepen op haar lijstje. Je zag de kinderen met de seconde zenuwachtiger worden en meer fouten maken.

Dit en nog tig van dit soort voorbeelden heeft ervoor gezorgd dat ze nooit meer stagiaires in de klas mag

Susan schreef:

Luce schreef:Ik vind jou niet fout . Maar ik zou dat geloof ik niet zo snel zeggen nee. Denken is een ander iets

Het gaat er dan bijvoorbeeld om dat ze een filmpje wil zien en dat ik in eerste instantie het verkeerde filmpje kies. Ik vind dat ze dan best mag leren dat ze dat ook gewoon kan zeggen, en niet meteen met zo'n huilstem hoeft te gaan praten. Ik ben niet een boeman die expres verkeerde filmpjes gaat opzetten.

Printje schreef:

Luce schreef:Zo liep ik stage bij een juf die bij een woordjesdictee (dus goed of fout oplezen) naast het kind ging zitten met een rode pen. En als het kind dan een woordje fout deed, ging ze strepen op haar lijstje. Je zag de kinderen met de seconde zenuwachtiger worden en meer fouten maken.

Dit en nog tig van dit soort voorbeelden heeft ervoor gezorgd dat ze nooit meer stagiaires in de klas mag

Ik heb ooit bij een leerkracht gezeten die een TOUW gespannen had met aan de ene kant de '' goede'' kinderen en aan de andere kant de '' slechte'' als je aan de slechte kant zat werd je niet geholpen bij een vraag en andere idiote dingen. Het zal niemand verbazen dat, god zij dank, hij geen leerkracht meer mocht zijn.