Fysiek straffen

Mijn moeder heeft mij een keer (bijna, ik was net snel genoeg weg)op mijn achterhoofd geslagen/getikt uit machteloosheid. Ik kan mij dit nog zo ontzettend goed herinneren. Ik heb toen heel hard geroepen, als je mij nog 1x aanraakt bel ik de kinderbescherming. Toen heeft ze het nooit meer gedaan .

Mijn moeder staat hier volgens mij echt niet achter. Haar vader was zelf vroeger hardhandig en dat is iets wat zij haar vader zeer kwalijk neemt. Ik zal op dat moment wel echt het bloed onder haar nagels vandaan hebben gehaald. (weet de aanleiding niet meer).

Ik was trouwens wel een jaar of 10 denk ik.

Voor zover ik weet ben ik weet heeft mij vader mij echt nooit aangeraakt. Mijn moeder heeft het misschien 2x gedaan (een tik ofzo.. Geen idee eigenlijk. Niet echt dat ik mij goed kan herinneren. Ik weet alleen nog dat zij sneller echt boos was en mijn vader eerder teleurgesteld reageerde.)

Ik wil dit zelf ook niet gaan doen. Ik vond het (toen ik 10 jaar was) al erg dat mijn moeder het uit machteloosheid deed en dat ik mijzelf deze momenten herinner vind ik eigenlijk niet leuk. (En ik weet dat ik waarschijnlijk een kreng was op dat moment..) maar was er echt geen andere manier om iets te doen?

Nee, ik doe niet aan fysiek straffen. Fysiek straffen is altijd een uiting van machteloosheid, iets wat je verbaal niet kunt oplossen.

Dat getrek aan een kin of aan een arm vind ik ook niet zo nodig. Ze horen je toch wel en zo niet dan valt of staat het 'leren aankijken als iemand tegen je praat' niet met juist aan hun kin 'trekken' als je boos bent of wanneer zij weten dat ze iets fout doen.
Ik ben helemaal niet van plan op die manier de strijd aan te gaan met mijn kind of me op die manier te laten gelden als 'baas'.

Mocht zich een gevaarlijke situatie voordoen dan ben ik de eerste die trekt of duwt alsof mn leven ervan afhangt, maar dat is uit reflex of nood, niet als straf.

Wat CKC betreft; of je het nou traumatisch voor je kind vindt of niet, dan had je zelf als moeder maar moeten opletten.

Supertalentje schreef:Nee, ik doe niet aan fysiek straffen. Fysiek straffen is altijd een uiting van machteloosheid, iets wat je verbaal niet kunt oplossen.

Dat getrek aan een kin of aan een arm vind ik ook niet zo nodig. Ze horen je toch wel en zo niet dan valt of staat het 'leren aankijken als iemand tegen je praat' niet met juist aan hun kin 'trekken' als je boos bent of wanneer zij weten dat ze iets fout doen.
Ik ben helemaal niet van plan op die manier de strijd aan te gaan met mijn kind of me op die manier te laten gelden als 'baas'.

Mocht zich een gevaarlijke situatie voordoen dan ben ik de eerste die trekt of duwt alsof mn leven ervan afhangt, maar dat is uit reflex of nood, niet als straf.

Wat CKC betreft; of je het nou traumatisch voor je kind vindt of niet, dan had je zelf als moeder maar moeten opletten.

Dat is echt niet altijd zo hoor. Maar goed ik vind een tik verkopen als je echt boos bent ook not done. Dat zal ik ook nooit doen.

Hoe zit dat bij jullie partners? Staan die daar hetzelfde in of zouden zij wel eens een tik verkopen (of andersom, juist niet) en vinden jullie dat je wat dat betreft op 1 lijn moet zitten?

Vraag ik me af omdat mijn moeder vroeger wel tikken uitdeelde, ik herinner me sommige situaties nog heel goed. Mijn vader deed dat eigenlijk minder of nooit.

Wij zitten aardig op 1 lijn wbt straffen. Ik denk dat ik eerder bijv door echte woede een x een tikje zou uitdelen als dat manlief zou doen.

Hij is meer van de strafstoel, maar soms vind ik dan in mijn ogen dat hij die iets te vaak gebruikt.

Mamsie schreef:

Supertalentje schreef:Nee, ik doe niet aan fysiek straffen. Fysiek straffen is altijd een uiting van machteloosheid, iets wat je verbaal niet kunt oplossen.

Dat is echt niet altijd zo hoor. Maar goed ik vind een tik verkopen als je echt boos bent ook not done. Dat zal ik ook nooit doen.

Maar wanneer niet dan? Wanneer zou je fysiek straffen als je engelengeduld niet op is, je geen stress hebt, je goed geslapen hebt en je kind luistert als je hem toespreekt?

Supertalentje schreef:

Mamsie schreef:

Supertalentje schreef:Nee, ik doe niet aan fysiek straffen. Fysiek straffen is altijd een uiting van machteloosheid, iets wat je verbaal niet kunt oplossen.

Dat is echt niet altijd zo hoor. Maar goed ik vind een tik verkopen als je echt boos bent ook not done. Dat zal ik ook nooit doen.

Maar wanneer niet dan? Wanneer zou je fysiek straffen als je engelengeduld niet op is, je geen stress hebt, je goed geslapen hebt en je kind luistert als je hem toespreekt?

Omdat het dan misschien de enige manier is om hem te laten inzien dat hij moet stoppen. Als ik voor mijzelf spreek, mijn zoon kan echt ontzettend dwars zijn, extra dingen doen of vragen waarvan hij weet dat ik zeg dat dat niet mag en dan ontzettend boos worden, niet zomaar boos, maar schreeuwen, gooien met deuren en spullen. Als hij dan rustig is, maar zijn boze bui is nog niet over vraagt hij weer zoiets en dan begint het weer opnieuw. In die situatie heb ik hem eens een tik op zijn billen gegeven. Het schreeuwen en gooien met dingen hield meteen op, vooral omdat hij inzag dat ikt er ECHT niet van gediend ben dat er dingen sneuvelen, of dat hij tegen mij staat te schreeuwen.

Hier is het bijv wel eens gebeurd dat ik in de keuken sta te koken en dat de oudste (die was toen 6 of 7) continue de keuken in kwam. Ik had hem al 3 x gevraagd/gezegd dat hij niet in de keuken mocht komen nu. Hij wou het gewoon toch en toen hij dus voor de 5e keer met "schijt" in de keuken kwam heb ik hem omgedraaid en een "duwende" pets tegen zn achterhoofd gegeven. Met de woorden "en nu wegwezen!"


Ik was op dat moment niet super boos ofzo maar het gewoon beu en ik had geen tijd en geen zin om met een kind van 6 de discussie aan te gaan want daar zat meneer gewoon op te azen.


Kijk het is niet dat dit hier wekelijks gebeurt maar soms dus wel.

Ik geloof dus niet dat fysiek straffen de enige manier kan zijn om een kind iets duidelijk te maken. Dat zou in theorie betekenen dat de kinderen van ouders die niet fysiek straffen hun spullen continue door de kamer zien vliegen of te pas en te onpas toegeschreeuwd worden. Of dat jouw zoon het enige kind ter wereld is dat dit gedrag vertoont en je gelijk hebt dat fysiek straffen het enige is dat helpt.

Supertalentje schreef:Ik geloof dus niet dat fysiek straffen de enige manier kan zijn om een kind iets duidelijk te maken. Dat zou in theorie betekenen dat de kinderen van ouders die niet fysiek straffen hun spullen continue door de kamer zien vliegen of te pas en te onpas toegeschreeuwd worden. Of dat jouw zoon het enige kind ter wereld is dat dit gedrag vertoont en je gelijk hebt dat fysiek straffen het enige is dat helpt.

Serieus?

Supertalentje schreef:Ik geloof dus niet dat fysiek straffen de enige manier kan zijn om een kind iets duidelijk te maken. Dat zou in theorie betekenen dat de kinderen van ouders die niet fysiek straffen hun spullen continue door de kamer zien vliegen of te pas en te onpas toegeschreeuwd worden. Of dat jouw zoon het enige kind ter wereld is dat dit gedrag vertoont en je gelijk hebt dat fysiek straffen het enige is dat helpt.

Wat een rare reactie zeg, ik neem aan dat je zelf ook we snapt dat ik het helemaal zo niet zie. Er zijn ook mensen die koud water in het gezicht van een kind gooien om hem af te leiden en te laten inzien wat ze aan het doen zijn.

Trouwens het staat er zo alsof mijn zoon in het programma van Supernanny terecht kan en dat is nou ook weer niet zo. Alleen de laatste tijd heeft hij die buien af en toe. En daarna is het ook gewoon weer goed.

Mamsie schreef:Hier is het bijv wel eens gebeurd dat ik in de keuken sta te koken en dat de oudste (die was toen 6 of 7) continue de keuken in kwam. Ik had hem al 3 x gevraagd/gezegd dat hij niet in de keuken mocht komen nu. Hij wou het gewoon toch en toen hij dus voor de 5e keer met "schijt" in de keuken kwam heb ik hem omgedraaid en een "duwende" pets tegen zn achterhoofd gegeven. Met de woorden "en nu wegwezen!"


Ik was op dat moment niet super boos ofzo maar het gewoon beu en ik had geen tijd en geen zin om met een kind van 6 de discussie aan te gaan want daar zat meneer gewoon op te azen.


Kijk het is niet dat dit hier wekelijks gebeurt maar soms dus wel.

Je was het beu, je had geen tijd, je had geen zin, je had het al 4 keer gezegd, hij deed het express etc. Verbaal kon je het niet af, want hij luisterde niet. Ik snap het wel, ik zie jou zo staan in de keuken, maar zelf zou ik hier dus niet voor kiezen.
Daarnaast; ik heb het over fysiek straffen, een duw uit de keuken in deze setting vind ik geen typisch voorbeeld van 'fysiek straffen'.

kruimelje schreef:Trouwens het staat er zo alsof mijn zoon in het programma van Supernanny terecht kan en dat is nou ook weer niet zo. Alleen de laatste tijd heeft hij die buien af en toe. En daarna is het ook gewoon weer goed.

joh ga je niet verontschuldigen.

Supertalentje schreef:

Mamsie schreef:Hier is het bijv wel eens gebeurd dat ik in de keuken sta te koken en dat de oudste (die was toen 6 of 7) continue de keuken in kwam. Ik had hem al 3 x gevraagd/gezegd dat hij niet in de keuken mocht komen nu. Hij wou het gewoon toch en toen hij dus voor de 5e keer met "schijt" in de keuken kwam heb ik hem omgedraaid en een "duwende" pets tegen zn achterhoofd gegeven. Met de woorden "en nu wegwezen!"


Ik was op dat moment niet super boos ofzo maar het gewoon beu en ik had geen tijd en geen zin om met een kind van 6 de discussie aan te gaan want daar zat meneer gewoon op te azen.


Kijk het is niet dat dit hier wekelijks gebeurt maar soms dus wel.

Je was het beu, je had geen tijd, je had geen zin, je had het al 4 keer gezegd, hij deed het express etc. Verbaal kon je het niet af, want hij luisterde niet. Ik snap het wel, ik zie jou zo staan in de keuken, maar zelf zou ik hier dus niet voor kiezen.
Daarnaast; ik heb het over fysiek straffen, een duw uit de keuken in deze setting vind ik geen typisch voorbeeld van 'fysiek straffen'.

Dat kon ik wel, ik wou het alleen niet. Ik koos er voor om hem op dat moment gewoon zo weg te sturen ipv een discussie te gaan staan voeren met een kind van 6. Had ik die discussie wel gevoerd dan had ik het nog opgelost maar dat duurde mij nu te lang en ik gunde hem die discussie ook niet. Ik stond te koken, zoek het uit.

Waarom valt dat dan niet onder 'fysiek straffen' ik raakte hem toch aan en hij voelde hem ook nog.

kruimelje schreef:

Supertalentje schreef:Ik geloof dus niet dat fysiek straffen de enige manier kan zijn om een kind iets duidelijk te maken. Dat zou in theorie betekenen dat de kinderen van ouders die niet fysiek straffen hun spullen continue door de kamer zien vliegen of te pas en te onpas toegeschreeuwd worden. Of dat jouw zoon het enige kind ter wereld is dat dit gedrag vertoont en je gelijk hebt dat fysiek straffen het enige is dat helpt.

Wat een rare reactie zeg, ik neem aan dat je zelf ook we snapt dat ik het helemaal zo niet zie. Er zijn ook mensen die koud water in het gezicht van een kind gooien om hem af te leiden en te laten inzien wat ze aan het doen zijn.

Het is geen persoonlijke aanval.

Je begint je eerste zin dat voor jou fysiek straffen kan voorkomen uit iets anders dan machteloosheid, nl om je kind iets duidelijk te maken. Ook dat zou ik niet fysiek doen en ik geloof gewoon niet dat dat de enige manier kan zijn.

Mamsie schreef:

Supertalentje schreef:

Mamsie schreef:Hier is het bijv wel eens gebeurd dat ik in de keuken sta te koken en dat de oudste (die was toen 6 of 7) continue de keuken in kwam. Ik had hem al 3 x gevraagd/gezegd dat hij niet in de keuken mocht komen nu. Hij wou het gewoon toch en toen hij dus voor de 5e keer met "schijt" in de keuken kwam heb ik hem omgedraaid en een "duwende" pets tegen zn achterhoofd gegeven. Met de woorden "en nu wegwezen!"


Ik was op dat moment niet super boos ofzo maar het gewoon beu en ik had geen tijd en geen zin om met een kind van 6 de discussie aan te gaan want daar zat meneer gewoon op te azen.


Kijk het is niet dat dit hier wekelijks gebeurt maar soms dus wel.

Je was het beu, je had geen tijd, je had geen zin, je had het al 4 keer gezegd, hij deed het express etc. Verbaal kon je het niet af, want hij luisterde niet. Ik snap het wel, ik zie jou zo staan in de keuken, maar zelf zou ik hier dus niet voor kiezen.
Daarnaast; ik heb het over fysiek straffen, een duw uit de keuken in deze setting vind ik geen typisch voorbeeld van 'fysiek straffen'.

Dat kon ik wel, ik wou het alleen niet. Ik koos er voor om hem op dat moment gewoon zo weg te sturen ipv een discussie te gaan staan voeren met een kind van 6. Had ik die discussie wel gevoerd dan had ik het nog opgelost maar dat duurde mij nu te lang en ik gunde hem die discussie ook niet. Ik stond te koken, zoek het uit.

Waarom valt dat dan niet onder 'fysiek straffen' ik raakte hem toch aan en hij voelde hem ook nog.

Joh ga je niet verontschuldigen

whahahaha

Supertalentje schreef:

kruimelje schreef:

Supertalentje schreef:Ik geloof dus niet dat fysiek straffen de enige manier kan zijn om een kind iets duidelijk te maken. Dat zou in theorie betekenen dat de kinderen van ouders die niet fysiek straffen hun spullen continue door de kamer zien vliegen of te pas en te onpas toegeschreeuwd worden. Of dat jouw zoon het enige kind ter wereld is dat dit gedrag vertoont en je gelijk hebt dat fysiek straffen het enige is dat helpt.

Wat een rare reactie zeg, ik neem aan dat je zelf ook we snapt dat ik het helemaal zo niet zie. Er zijn ook mensen die koud water in het gezicht van een kind gooien om hem af te leiden en te laten inzien wat ze aan het doen zijn.

Het is geen persoonlijke aanval.

Je begint je eerste zin dat voor jou fysiek straffen kan voorkomen uit iets anders dan machteloosheid, nl om je kind iets duidelijk te maken. Ook dat zou ik niet fysiek doen en ik geloof gewoon niet dat dat de enige manier kan zijn.

Het staat er zo alsof ik het zie als de enige oplossing. En misschien is het ook wel machteloosheid. Het is niet leuk als je kind niet goed in zijn velletje zit en daarom zo' n gedrag vertoont. Ik ben zelf wel eens opstandig en wil dan het liefste overal ruzie om maken, en dat herken ik op zo' n momenten in hem. Praten heeft geen zin dat heb ik natuurlijk geprobeerd. Niet naar buiten laten gaan, of geen tv kijken levert op het moment dat ik dat zeg een bui op, en op het moment dat hij toch vraagt of hij tv mag kijken. En toen heb ik dus eens heel bewust, niet in een kwade bui hem een tik gegeven. En toen was het ineens over en hebben we kunnen praten.

Ik vind het ook niet altijd nodig om in discussie te gaan. Soms meoten ze maar gewoon luisteren. Het was ook vast de eerste keer niet dat hij de keuken uit moest

Dolcis_ schreef:Ik vind het ook niet altijd nodig om in discussie te gaan. Soms meoten ze maar gewoon luisteren. Het was ook vast de eerste keer niet dat hij de keuken uit moest

Nee idd, dat weet hij gewoon en hij had daarvoor zijn zin niet gekregen en kwam nu mooi in de keuken verder lopen stieren etc. Doeiiii echt niet dus he.
Normaal als ik zeg jongens uit de keuken, gaan ze ook meteen omdat ze weten dat dat hier zo gaat.

kruimelje schreef:

Supertalentje schreef:

kruimelje schreef:

Supertalentje schreef:Ik geloof dus niet dat fysiek straffen de enige manier kan zijn om een kind iets duidelijk te maken. Dat zou in theorie betekenen dat de kinderen van ouders die niet fysiek straffen hun spullen continue door de kamer zien vliegen of te pas en te onpas toegeschreeuwd worden. Of dat jouw zoon het enige kind ter wereld is dat dit gedrag vertoont en je gelijk hebt dat fysiek straffen het enige is dat helpt.

Wat een rare reactie zeg, ik neem aan dat je zelf ook we snapt dat ik het helemaal zo niet zie. Er zijn ook mensen die koud water in het gezicht van een kind gooien om hem af te leiden en te laten inzien wat ze aan het doen zijn.

Het is geen persoonlijke aanval.

Je begint je eerste zin dat voor jou fysiek straffen kan voorkomen uit iets anders dan machteloosheid, nl om je kind iets duidelijk te maken. Ook dat zou ik niet fysiek doen en ik geloof gewoon niet dat dat de enige manier kan zijn.

Het staat er zo alsof ik het zie als de enige oplossing. En misschien is het ook wel machteloosheid. Het is niet leuk als je kind niet goed in zijn velletje zit en daarom zo' n gedrag vertoont. Ik ben zelf wel eens opstandig en wil dan het liefste overal ruzie om maken, en dat herken ik op zo' n momenten in hem. Praten heeft geen zin dat heb ik natuurlijk geprobeerd. Niet naar buiten laten gaan, of geen tv kijken levert op het moment dat ik dat zeg een bui op, en op het moment dat hij toch vraagt of hij tv mag kijken. En toen heb ik dus eens heel bewust, niet in een kwade bui hem een tik gegeven. En toen was het ineens over en hebben we kunnen praten.

Gelukkig reageer je nog, het is echt geen persoonlijke aanval. Ik vind je geen slechte moeder, dat jij je zoon die tik geeft is je goed recht en dat veroordeel ik ook niet. Ik snap prima waarom je hem die ene keer een tik gegeven hebt, dat je hem niet iedere dag van de trap gooit en hij de rest van de tijd het liefste engeltje van de wereld is.

Ik heb vroeger die pedagigisch verantwoorde (en de niet-pedagogisch verantwoorde) tik gehad en ik vind fysiek straffen een uiting van machteloosheid. Dus doorgeslagen naar de andere kant, ik heb me voorgenomen dit nooit te doen. Ik geloof niet dat je kind een trauma krijgt of heeft gekregen van die ene tik, ik zou er alleen niet voor kiezen en ik ben er nog steeds niet van overtuigd dat het wél goed is.

Natuurlijk reageer ik nog

Zijn jullie niet 'bang' dat jullie kinderen slaan of een tik geven als iets gaan zien wat mag? Ik ben wel benieuwd naar hoe jullie het je kinderen uitleggen dat zij niet mogen slaan, maar zij zelf wel af en toe een tik krijgen.

Ik denk niet dat de kinderen standaart een tik krijgen als ze iets doen wat niet mag. Volgens mij is het iets wat een enkele keer gebeurd.