Fysiek straffen

Ik denk ook wel dat het goed is dat een kind grenzen zoekt en de strijd aangaat. Dat zullen ze op een andere manier doen wanneer ze 2 zijn dan wanneer ze 5 zijn, maar ze doen het wel. Door uitleg te geven voorkom je niet dat ze er de volgende dag bij nadenken zo van; mama heeft het gister al uitgelegd, ik hoef het niet meer te vragen.

Ik ben wel benieuwd hoe het met jouw dochter gaat Rejoy als ze 5,6,7,8 is. Niet als 'zie je wel' of 'wacht maar' meer van hoe je er dan tegenaan kijkt en welke vruchten je plukt van de opvoeding zoals je die nu geeft.

Rejoy. schreef:

kruimelje schreef:

Rejoy. schreef:misschien ligt het ook wel gewoon aan de aanpak die kinderen gewend zijn en wat minder aan de leeftijd.

Ja maar Rejoy jouw zoon (toch?) is nog geen 2 jaar, met 5 zijn ze toch verbaal iets sterker dan met 2 jaar.

daarnet zat er nog geen piemeltje aan


met 5 jaar zijn w.b. taalbegrip ook een stuk verder. Ik ben ervan overtuigd als kinderen vanaf het begin gewend zijn om op deze manier benaderd te worden, dat het over een jaar of 5 ook geen problemen op gaat leveren. Het is een manier van benaderen waarop kinderen gaan rekenen lijkt me, ze kennen die andere kant niet (niet van ons in ieder geval).

en eigenlijk vind ik dit weer zo'n: wacht maar tot ze wat ouder zijn-opmerking..

Dat denk ik dus ook. Want waarom zou een kind het gevoel hebben dat hij flink moet gaan manipuleren en liegen als zijn ouders hem de ruimte geven om dat niet te hoeven doen?

Jolicious schreef:

Rejoy. schreef:

kruimelje schreef:

Rejoy. schreef:misschien ligt het ook wel gewoon aan de aanpak die kinderen gewend zijn en wat minder aan de leeftijd.

Ja maar Rejoy jouw zoon (toch?) is nog geen 2 jaar, met 5 zijn ze toch verbaal iets sterker dan met 2 jaar.

daarnet zat er nog geen piemeltje aan


met 5 jaar zijn w.b. taalbegrip ook een stuk verder. Ik ben ervan overtuigd als kinderen vanaf het begin gewend zijn om op deze manier benaderd te worden, dat het over een jaar of 5 ook geen problemen op gaat leveren. Het is een manier van benaderen waarop kinderen gaan rekenen lijkt me, ze kennen die andere kant niet (niet van ons in ieder geval).

en eigenlijk vind ik dit weer zo'n: wacht maar tot ze wat ouder zijn-opmerking..

Dat denk ik dus ook. Want waarom zou een kind het gevoel hebben dat hij flink moet gaan manipuleren en liegen als zijn ouders hem de ruimte geven om dat niet te hoeven doen?

Omdat een kind naar mijn idee nooit volledig zal denken dat het die ruimte heeft. Ik denk dat het kind-eigen is om meer ruimte te willen dan de ruimte die je krijgt. En ik denk ook dat dat gezond is trouwens. Maar ik denk dus niet dat het te vermijden is.

Hoe je het ook wend of keert, ik heb geen zin en geen tijd, om de hele tijd de discussie aan te gaan. Mijn zoon kan er wat van hoor, als het tegenzit zeurt hij uren lang om iets. En dan heb ik al tig argumenten gegeven waarom iets niet kan. En hij snapt het dan ook, maar dat is dan voor hem toch niet (meer) voldoende.

Ik denk ook dat manier van opvoeden ook aangepast wordt aan hoe het kind opgevoed kan worden.Dat voel je als ouder zelf goed aan, denk ik.

Als jij een kind hebt die 10x in 30minuten je uitdaagt en grenzen opzoekt, je natuurlijk als ouder daar ook eens genoeg van krijgt en je manier van opvoeden aanpast aan kind. Soms moeten kinderen schikken naar wat een ouder zegt. Stel je overlegt alles met je kind en kind heeft ook wat in te brengen, en het is ijskoud buiten maar kind wil heel graag een zomer jackje aan dat kun je als ouder toch niet toestaan? Als ik naar mijn nicht kijk die 2 kindjes heeft, met de ene kan je alles overleggen en hij staat open voor alles en neemt dingen van je aan, terwijl de ander continu grenzen zoekt. Ookal legt mijn nicht iets 10x uit aan d'r ze luistert niet goed genoeg om haar die ruimte te geven.

Jolicious schreef:

Rejoy. schreef:

kruimelje schreef:

Rejoy. schreef:misschien ligt het ook wel gewoon aan de aanpak die kinderen gewend zijn en wat minder aan de leeftijd.

Ja maar Rejoy jouw zoon (toch?) is nog geen 2 jaar, met 5 zijn ze toch verbaal iets sterker dan met 2 jaar.

daarnet zat er nog geen piemeltje aan


met 5 jaar zijn w.b. taalbegrip ook een stuk verder. Ik ben ervan overtuigd als kinderen vanaf het begin gewend zijn om op deze manier benaderd te worden, dat het over een jaar of 5 ook geen problemen op gaat leveren. Het is een manier van benaderen waarop kinderen gaan rekenen lijkt me, ze kennen die andere kant niet (niet van ons in ieder geval).

en eigenlijk vind ik dit weer zo'n: wacht maar tot ze wat ouder zijn-opmerking..

Dat denk ik dus ook. Want waarom zou een kind het gevoel hebben dat hij flink moet gaan manipuleren en liegen als zijn ouders hem de ruimte geven om dat niet te hoeven doen?

Ja idd dat vraag je je dan af, en toch doen ze het.

2CKC2 schreef:Ik denk ook dat manier van opvoeden ook aangepast wordt aan hoe het kind opgevoed kan worden.Dat voel je als ouder zelf goed aan, denk ik.

Als jij een kind hebt die 10x in 30minuten je uitdaagt en grenzen opzoekt, je natuurlijk als ouder daar ook eens genoeg van krijgt en je manier van opvoeden aanpast aan kind. Soms moeten kinderen schikken naar wat een ouder zegt. Stel je overlegt alles met je kind en kind heeft ook wat in te brengen, en het is ijskoud buiten maar kind wil heel graag een zomer jackje aan dat kun je als ouder toch niet toestaan? Als ik naar mijn nicht kijk die 2 kindjes heeft, met de ene kan je alles overleggen en hij staat open voor alles en neemt dingen van je aan, terwijl de ander continu grenzen zoekt. Ookal legt mijn nicht iets 10x uit aan d'r ze luistert niet goed genoeg om haar die ruimte te geven.

Daar ben ik het helemaal mee eens. En ook dat kan dan per leeftijd/fase nog wisselen bij een kind.

Minneke schreef:

2CKC2 schreef:Ik denk ook dat manier van opvoeden ook aangepast wordt aan hoe het kind opgevoed kan worden.Dat voel je als ouder zelf goed aan, denk ik.

Als jij een kind hebt die 10x in 30minuten je uitdaagt en grenzen opzoekt, je natuurlijk als ouder daar ook eens genoeg van krijgt en je manier van opvoeden aanpast aan kind. Soms moeten kinderen schikken naar wat een ouder zegt. Stel je overlegt alles met je kind en kind heeft ook wat in te brengen, en het is ijskoud buiten maar kind wil heel graag een zomer jackje aan dat kun je als ouder toch niet toestaan? Als ik naar mijn nicht kijk die 2 kindjes heeft, met de ene kan je alles overleggen en hij staat open voor alles en neemt dingen van je aan, terwijl de ander continu grenzen zoekt. Ookal legt mijn nicht iets 10x uit aan d'r ze luistert niet goed genoeg om haar die ruimte te geven.

Daar ben ik het helemaal mee eens. En ook dat kan dan per leeftijd/fase nog wisselen bij een kind.

Ja en hoe leg je kind nu uit dat alles overlegd wordt maar bepaalde dingen uitgesloten zijn? Zoals bijv een zomerjackje in de winter? Lijkt mij heel verwarrend.

Mijn nicht zit de hele dag te roepen:
'E.lena, je mag je broer niet slaan..'
'E.lena je mag niet van tafel, eerst je eten opeten'
'E.lena je mag niet uit het raam hangen..'
'E.lena, niet je brood door het toilet spoelen!'
'E.lena niet doen..'
'E.lena niet de tv likken..'

het gaaaaaat maar door, en daarbij ze heeft nog een kind die door E.lena vaak aandacht tekort komt omdat die clown altijd alle mogelijke manieren opzoekt om aandacht te krijgen. Heel grappig als wij daar zijn maar ik snap echt wel dat E.lena afentoe heel hard bij dr arm gepakt wordt en in de hoek gezet wordt.

2CKC2 schreef:Ik denk ook dat manier van opvoeden ook aangepast wordt aan hoe het kind opgevoed kan worden.Dat voel je als ouder zelf goed aan, denk ik.

Als jij een kind hebt die 10x in 30minuten je uitdaagt en grenzen opzoekt, je natuurlijk als ouder daar ook eens genoeg van krijgt en je manier van opvoeden aanpast aan kind. Soms moeten kinderen schikken naar wat een ouder zegt. Stel je overlegt alles met je kind en kind heeft ook wat in te brengen, en het is ijskoud buiten maar kind wil heel graag een zomer jackje aan dat kun je als ouder toch niet toestaan? Als ik naar mijn nicht kijk die 2 kindjes heeft, met de ene kan je alles overleggen en hij staat open voor alles en neemt dingen van je aan, terwijl de ander continu grenzen zoekt. Ookal legt mijn nicht iets 10x uit aan d'r ze luistert niet goed genoeg om haar die ruimte te geven.

Dit klopt precies, en dan is iedere situate ook anders. Heel vaak zeg ik nee, en dan accepteerd hij het gewoon. Andere keren blijft hij de grens opzoeken. Dus echt 1 specifieke aanpak hanteren werkt gewoon niet. En ik denk dat ieder kind inderdaad de grenzen blijft opzoeken, dat hebben ze ook nodig. Ookal geef je alle ruimte, ze moeten toch uiteindelijk weten waar de grens ligt.

Minneke schreef:

2CKC2 schreef:Ik denk ook dat manier van opvoeden ook aangepast wordt aan hoe het kind opgevoed kan worden.Dat voel je als ouder zelf goed aan, denk ik.

Als jij een kind hebt die 10x in 30minuten je uitdaagt en grenzen opzoekt, je natuurlijk als ouder daar ook eens genoeg van krijgt en je manier van opvoeden aanpast aan kind. Soms moeten kinderen schikken naar wat een ouder zegt. Stel je overlegt alles met je kind en kind heeft ook wat in te brengen, en het is ijskoud buiten maar kind wil heel graag een zomer jackje aan dat kun je als ouder toch niet toestaan? Als ik naar mijn nicht kijk die 2 kindjes heeft, met de ene kan je alles overleggen en hij staat open voor alles en neemt dingen van je aan, terwijl de ander continu grenzen zoekt. Ookal legt mijn nicht iets 10x uit aan d'r ze luistert niet goed genoeg om haar die ruimte te geven.

Daar ben ik het helemaal mee eens. En ook dat kan dan per leeftijd/fase nog wisselen bij een kind.

Ik ook. Ik merk het hier ook, G heeft een andere aanpak nodig dan V.

kruimelje schreef:

2CKC2 schreef:Ik denk ook dat manier van opvoeden ook aangepast wordt aan hoe het kind opgevoed kan worden.Dat voel je als ouder zelf goed aan, denk ik.

Als jij een kind hebt die 10x in 30minuten je uitdaagt en grenzen opzoekt, je natuurlijk als ouder daar ook eens genoeg van krijgt en je manier van opvoeden aanpast aan kind. Soms moeten kinderen schikken naar wat een ouder zegt. Stel je overlegt alles met je kind en kind heeft ook wat in te brengen, en het is ijskoud buiten maar kind wil heel graag een zomer jackje aan dat kun je als ouder toch niet toestaan? Als ik naar mijn nicht kijk die 2 kindjes heeft, met de ene kan je alles overleggen en hij staat open voor alles en neemt dingen van je aan, terwijl de ander continu grenzen zoekt. Ookal legt mijn nicht iets 10x uit aan d'r ze luistert niet goed genoeg om haar die ruimte te geven.

Dit klopt precies, en dan is iedere situate ook anders. Heel vaak zeg ik nee, en dan accepteerd hij het gewoon. Andere keren blijft hij de grens opzoeken. Dus echt 1 specifieke aanpak hanteren werkt gewoon niet. En ik denk dat ieder kind inderdaad de grenzen blijft opzoeken, dat hebben ze ook nodig. Ookal geef je alle ruimte, ze moeten toch uiteindelijk weten waar de grens ligt.

Minneke, in het geval met de jas, je overlegt dan toch net zo goed, alleen je verteld dat het te koud is, dat is toch niet verwarrend.

hahahahah en dan nog wil dat er niet altijd in. Ik heb met V wel is die strijd gehad. Hij moest en zou een shirt aan met korte mouwen, midden in de winter. Zonder jas. Jaa daaag!! Kwaad dat hij was.
Later gingen we naar buiten en zei hij "ja is toch wel koud hoor".

Mamsie schreef:

kruimelje schreef:

2CKC2 schreef:Ik denk ook dat manier van opvoeden ook aangepast wordt aan hoe het kind opgevoed kan worden.Dat voel je als ouder zelf goed aan, denk ik.

Als jij een kind hebt die 10x in 30minuten je uitdaagt en grenzen opzoekt, je natuurlijk als ouder daar ook eens genoeg van krijgt en je manier van opvoeden aanpast aan kind. Soms moeten kinderen schikken naar wat een ouder zegt. Stel je overlegt alles met je kind en kind heeft ook wat in te brengen, en het is ijskoud buiten maar kind wil heel graag een zomer jackje aan dat kun je als ouder toch niet toestaan? Als ik naar mijn nicht kijk die 2 kindjes heeft, met de ene kan je alles overleggen en hij staat open voor alles en neemt dingen van je aan, terwijl de ander continu grenzen zoekt. Ookal legt mijn nicht iets 10x uit aan d'r ze luistert niet goed genoeg om haar die ruimte te geven.

Dit klopt precies, en dan is iedere situate ook anders. Heel vaak zeg ik nee, en dan accepteerd hij het gewoon. Andere keren blijft hij de grens opzoeken. Dus echt 1 specifieke aanpak hanteren werkt gewoon niet. En ik denk dat ieder kind inderdaad de grenzen blijft opzoeken, dat hebben ze ook nodig. Ookal geef je alle ruimte, ze moeten toch uiteindelijk weten waar de grens ligt.

Minneke, in het geval met de jas, je overlegt dan toch net zo goed, alleen je verteld dat het te koud is, dat is toch niet verwarrend.

hahahahah en dan nog wil dat er niet altijd in. Ik heb met V wel is die strijd gehad. Hij moest en zou een shirt aan met korte mouwen, midden in de winter. Zonder jas. Jaa daaag!! Kwaad dat hij was.
Later gingen we naar buiten en zei hij "ja is toch wel koud hoor".

Ze zijn gewoon niet vaardig genoeg om te snappen dat jij niet zegt dat ze jas aan moeten om hen te pesten maar omdat het koud is en jij als moeder niet wil dat je kind kou lijdt. Nu krijg je weer dat argument dat je dan maar zomerkleding moet opruimen zodat kind het niet kan zien en dus niet uit kan kiezen..

Ik heb niet alles gevolgd hoor, maar hier woont een buurjongentje (2huizen verder) nou die mag van mij echt wel wat harder aangepakt worden! Die ouders doen er in mijn ogen niks aan. Van het zomer kun je niet fatsoenlijk buiten zitten of meneer Sem(mie) terroriseert zijn broertje! (+ de rest van het blok).

Het moest mijn kind zijn, die had ik echt wel even een keer flink aangepakt. Ik snap ook dat kinderen geluid maken, maar dit is zo ondragelijk dat bijna het hele blok gewoon binnen zit omdat het daar echt zo hard tekeer gaat.....pf niet normaal! En ook gerust om 7uur a 8uur in de ochtend...

Wat betreft het voorbeeld van die jas, zou ik trouwens mijn kind gewoon zonder jas naar buiten laten gaan (of met zomerjas, net wat het kind wil). En dan zelf de winterjas meenemen. Na twee minuten hebben ze heus wel door dat het te koud is en trek ik die winterjas aan. Dan heeft je kind zelf ervaren dat het daadwerkelijk te koud is en hoef je niet meer te discussieren.

2CKC2 schreef:

Mamsie schreef:

kruimelje schreef:

2CKC2 schreef:Ik denk ook dat manier van opvoeden ook aangepast wordt aan hoe het kind opgevoed kan worden.Dat voel je als ouder zelf goed aan, denk ik.

Als jij een kind hebt die 10x in 30minuten je uitdaagt en grenzen opzoekt, je natuurlijk als ouder daar ook eens genoeg van krijgt en je manier van opvoeden aanpast aan kind. Soms moeten kinderen schikken naar wat een ouder zegt. Stel je overlegt alles met je kind en kind heeft ook wat in te brengen, en het is ijskoud buiten maar kind wil heel graag een zomer jackje aan dat kun je als ouder toch niet toestaan? Als ik naar mijn nicht kijk die 2 kindjes heeft, met de ene kan je alles overleggen en hij staat open voor alles en neemt dingen van je aan, terwijl de ander continu grenzen zoekt. Ookal legt mijn nicht iets 10x uit aan d'r ze luistert niet goed genoeg om haar die ruimte te geven.

Dit klopt precies, en dan is iedere situate ook anders. Heel vaak zeg ik nee, en dan accepteerd hij het gewoon. Andere keren blijft hij de grens opzoeken. Dus echt 1 specifieke aanpak hanteren werkt gewoon niet. En ik denk dat ieder kind inderdaad de grenzen blijft opzoeken, dat hebben ze ook nodig. Ookal geef je alle ruimte, ze moeten toch uiteindelijk weten waar de grens ligt.

Minneke, in het geval met de jas, je overlegt dan toch net zo goed, alleen je verteld dat het te koud is, dat is toch niet verwarrend.

hahahahah en dan nog wil dat er niet altijd in. Ik heb met V wel is die strijd gehad. Hij moest en zou een shirt aan met korte mouwen, midden in de winter. Zonder jas. Jaa daaag!! Kwaad dat hij was.
Later gingen we naar buiten en zei hij "ja is toch wel koud hoor".

Ze zijn gewoon niet vaardig genoeg om te snappen dat jij niet zegt dat ze jas aan moeten om hen te pesten maar omdat het koud is en jij als moeder niet wil dat je kind kou lijdt. Nu krijg je weer dat argument dat je dan maar zomerkleding moet opruimen zodat kind het niet kan zien en dus niet uit kan kiezen..

Ja ik zeg dat ook altijd "dat doe ik niet om je te pesten, mama wilt ook graag een jurkje aan met blote benen maar daar is het nu te koud voor dan worden we ziek".
Ach zelfs al zien ze het niet kunnen ze het nog in hun kop halen. De shirt lagen op zolder maar hee op tv had ook iemand een shirt aaaaaaaan!!!

2CKC2 schreef:

Mamsie schreef:

kruimelje schreef:

2CKC2 schreef:Ik denk ook dat manier van opvoeden ook aangepast wordt aan hoe het kind opgevoed kan worden.Dat voel je als ouder zelf goed aan, denk ik.

Als jij een kind hebt die 10x in 30minuten je uitdaagt en grenzen opzoekt, je natuurlijk als ouder daar ook eens genoeg van krijgt en je manier van opvoeden aanpast aan kind. Soms moeten kinderen schikken naar wat een ouder zegt. Stel je overlegt alles met je kind en kind heeft ook wat in te brengen, en het is ijskoud buiten maar kind wil heel graag een zomer jackje aan dat kun je als ouder toch niet toestaan? Als ik naar mijn nicht kijk die 2 kindjes heeft, met de ene kan je alles overleggen en hij staat open voor alles en neemt dingen van je aan, terwijl de ander continu grenzen zoekt. Ookal legt mijn nicht iets 10x uit aan d'r ze luistert niet goed genoeg om haar die ruimte te geven.

Dit klopt precies, en dan is iedere situate ook anders. Heel vaak zeg ik nee, en dan accepteerd hij het gewoon. Andere keren blijft hij de grens opzoeken. Dus echt 1 specifieke aanpak hanteren werkt gewoon niet. En ik denk dat ieder kind inderdaad de grenzen blijft opzoeken, dat hebben ze ook nodig. Ookal geef je alle ruimte, ze moeten toch uiteindelijk weten waar de grens ligt.

Minneke, in het geval met de jas, je overlegt dan toch net zo goed, alleen je verteld dat het te koud is, dat is toch niet verwarrend.

hahahahah en dan nog wil dat er niet altijd in. Ik heb met V wel is die strijd gehad. Hij moest en zou een shirt aan met korte mouwen, midden in de winter. Zonder jas. Jaa daaag!! Kwaad dat hij was.
Later gingen we naar buiten en zei hij "ja is toch wel koud hoor".

Ze zijn gewoon niet vaardig genoeg om te snappen dat jij niet zegt dat ze jas aan moeten om hen te pesten maar omdat het koud is en jij als moeder niet wil dat je kind kou lijdt. Nu krijg je weer dat argument dat je dan maar zomerkleding moet opruimen zodat kind het niet kan zien en dus niet uit kan kiezen..

Dat is ook zo, ik verplaats me ook in C. op het moment dat iets niet mag, ik snap de teleurstelling als hij iets heel graag wil en het gaat niet. Het lijkt dan heel onrechtvaardig voor een kind. En ik denk dat welke je aanpak je ook kiest, dat iedere ouder dat wel mee gaat maken.
Maar goed de laatste tijd is een favoriete uitspraak van C. :"Ik mag ook NIKS!"

Minneke schreef:Wat betreft het voorbeeld van die jas, zou ik trouwens mijn kind gewoon zonder jas naar buiten laten gaan (of met zomerjas, net wat het kind wil). En dan zelf de winterjas meenemen. Na twee minuten hebben ze heus wel door dat het te koud is en trek ik die winterjas aan. Dan heeft je kind zelf ervaren dat het daadwerkelijk te koud is en hoef je niet meer te discussieren.

Ja daar zou ik andere keer ook voor kunnen kiezen, je merkt het vanzelf. Maar elke situatie is weer anders. Hier was het bijvoorbeeld net voor dat ze naar school moesten. Ze eten hier eerst een boterham en kleden zoch daarna aan. Ik leg hun kleren weg en meneer was het dus niet eens met lange mouwen. Ja dikke pech, aantrekken en naar school.

kruimelje schreef:

2CKC2 schreef:

Mamsie schreef:

kruimelje schreef:

2CKC2 schreef:Ik denk ook dat manier van opvoeden ook aangepast wordt aan hoe het kind opgevoed kan worden.Dat voel je als ouder zelf goed aan, denk ik.

Als jij een kind hebt die 10x in 30minuten je uitdaagt en grenzen opzoekt, je natuurlijk als ouder daar ook eens genoeg van krijgt en je manier van opvoeden aanpast aan kind. Soms moeten kinderen schikken naar wat een ouder zegt. Stel je overlegt alles met je kind en kind heeft ook wat in te brengen, en het is ijskoud buiten maar kind wil heel graag een zomer jackje aan dat kun je als ouder toch niet toestaan? Als ik naar mijn nicht kijk die 2 kindjes heeft, met de ene kan je alles overleggen en hij staat open voor alles en neemt dingen van je aan, terwijl de ander continu grenzen zoekt. Ookal legt mijn nicht iets 10x uit aan d'r ze luistert niet goed genoeg om haar die ruimte te geven.

Dit klopt precies, en dan is iedere situate ook anders. Heel vaak zeg ik nee, en dan accepteerd hij het gewoon. Andere keren blijft hij de grens opzoeken. Dus echt 1 specifieke aanpak hanteren werkt gewoon niet. En ik denk dat ieder kind inderdaad de grenzen blijft opzoeken, dat hebben ze ook nodig. Ookal geef je alle ruimte, ze moeten toch uiteindelijk weten waar de grens ligt.

Minneke, in het geval met de jas, je overlegt dan toch net zo goed, alleen je verteld dat het te koud is, dat is toch niet verwarrend.

hahahahah en dan nog wil dat er niet altijd in. Ik heb met V wel is die strijd gehad. Hij moest en zou een shirt aan met korte mouwen, midden in de winter. Zonder jas. Jaa daaag!! Kwaad dat hij was.
Later gingen we naar buiten en zei hij "ja is toch wel koud hoor".

Ze zijn gewoon niet vaardig genoeg om te snappen dat jij niet zegt dat ze jas aan moeten om hen te pesten maar omdat het koud is en jij als moeder niet wil dat je kind kou lijdt. Nu krijg je weer dat argument dat je dan maar zomerkleding moet opruimen zodat kind het niet kan zien en dus niet uit kan kiezen..

Dat is ook zo, ik verplaats me ook in C. op het moment dat iets niet mag, ik snap de teleurstelling als hij iets heel graag wil en het gaat niet. Het lijkt dan heel onrechtvaardig voor een kind. En ik denk dat welke je aanpak je ook kiest, dat iedere ouder dat wel mee gaat maken.
Maar goed de laatste tijd is een favoriete uitspraak van C. :"Ik mag ook NIKS!"

hahaha die hoor ik ook van G regelmatig.

Mamsie schreef:

Minneke schreef:Wat betreft het voorbeeld van die jas, zou ik trouwens mijn kind gewoon zonder jas naar buiten laten gaan (of met zomerjas, net wat het kind wil). En dan zelf de winterjas meenemen. Na twee minuten hebben ze heus wel door dat het te koud is en trek ik die winterjas aan. Dan heeft je kind zelf ervaren dat het daadwerkelijk te koud is en hoef je niet meer te discussieren.

Ja daar zou ik andere keer ook voor kunnen kiezen, je merkt het vanzelf. Maar elke situatie is weer anders. Hier was het bijvoorbeeld net voor dat ze naar school moesten. Ze eten hier eerst een boterham en kleden zoch daarna aan. Ik leg hun kleren weg en meneer was het dus niet eens met lange mouwen. Ja dikke pech, aantrekken en naar school.

Ik wilde iets soortgelijks typen, soms kan dat. Maar andere keren gewoon niet (geld niet aleen voor een shirt met lange mouwen). Als je naar school/weg moet is er gewoon geen tijd voor discussie.

w.b. die leeftijd: ik zal altijd vanuit UP/AP proberen te reageren en het is inderdaad waar dat ik anders reageer bij een 2-jarig kind, dan bij een 5-jarig kind. Een 5-jarig kind ziet de wereld anders, begrijpt meer, heeft andere vaardigheden (positief en negatief) dan een 2-jarig kind, daar moet je rekening mee houden. Wat nu werkt voor mijn 2-jarige, hoeft niet te werken voor mijn 5-jarige, maar ook een 5-jarige kun je op een UP-manier benaderen. UP/AP is niet één juiste manier, het uitgangspunt is kijken naar je kind, maar met bepaalde waarden in je achterhoofd. Daarom werkt AP/UP voor zoveel ouders ook zo goed.

En hier werkt uitleg de ene keer ook beter dan de andere keer. Vandaag is mijn dochter bijna de hele dag aan het mopperen en aan mijn been aan het hangen. Nu accepteert ze dus never nooit niet de 'nee'. Ik zal echter wel proberen om begrip op te brengen voor hoe zij zich nu voelt, want als ik zo'n dag heb vind ik het ook fijn als mijn man iets meer moeite voor me doet en me positief blijft benaderen. Als hij me als lastig bestempelt en vind dat ik 'normaal' (ook zo'n relatief begrip) moet doen, dan maakt hij het op dat moment alleen maar erger.


@ Mamsie: heb je 'm dat shirt aangegeven? Zoals ik het lees wel toch? Dat had ik ook gedaan als zij niet open zou staan voor mijn argumenten. Door het zelf te ervaren leert ze het beste. Maar ik snap wel dat het frustrerend is als het net op een stress-moment gebeurt. Ik had dan denk ik een vest in de tas gedaan ofzo. Voor de meeste problemen kun je prima een middenweg vinden en hoeft het niet per se het één of het andere te zijn. Dit vind ik juist zo fijn, het levert zoveel minder gedoe en geruzie op.

@ Kruimeltje: om nog even op je voorbeeld van het buitenspelen in te gaan: Hier is dat niet van toepassing, omdat ze niet zelf naar buiten kan, maar ik had geprobeerd om haar af te leiden met iets anders dat ze leuk vindt. Zij is heel gevoelig voor kleine opdrachtjes, vind ze geweldig, dus dikke kans dat ze dat hele buitenspelen helemaal vergeten is zodra ze met haar 'opdrachtje' bezig is.

en nog even een aanvulling: hier is het dus zéker niet zo dat ze alles mag, wat volgens mij over het algemeen wel gedacht wordt als je het over UP hebt. We lossen het alleen op een andere manier op.

Rejoy. schreef:w.b. die leeftijd: ik zal altijd vanuit UP/AP proberen te reageren en het is inderdaad waar dat ik anders reageer bij een 2-jarig kind, dan bij een 5-jarig kind. Een 5-jarig kind ziet de wereld anders, begrijpt meer, heeft andere vaardigheden (positief en negatief) dan een 2-jarig kind, daar moet je rekening mee houden. Wat nu werkt voor mijn 2-jarige, hoeft niet te werken voor mijn 5-jarige, maar ook een 5-jarige kun je op een UP-manier benaderen. UP/AP is niet één juiste manier, het uitgangspunt is kijken naar je kind, maar met bepaalde waarden in je achterhoofd. Daarom werkt AP/UP voor zoveel ouders ook zo goed.

En hier werkt uitleg de ene keer ook beter dan de andere keer. Vandaag is mijn dochter bijna de hele dag aan het mopperen en aan mijn been aan het hangen. Nu accepteert ze dus never nooit niet de 'nee'. Ik zal echter wel proberen om begrip op te brengen voor hoe zij zich nu voelt, want als ik zo'n dag heb vind ik het ook fijn als mijn man iets meer moeite voor me doet en me positief blijft benaderen. Als hij me als lastig bestempelt en vind dat ik 'normaal' (ook zo'n relatief begrip) moet doen, dan maakt hij het op dat moment alleen maar erger.


@ Mamsie: heb je 'm dat shirt aangegeven? Zoals ik het lees wel toch? Dat had ik ook gedaan als zij niet open zou staan voor mijn argumenten. Door het zelf te ervaren leert ze het beste. Maar ik snap wel dat het frustrerend is als het net op een stress-moment gebeurt. Ik had dan denk ik een vest in de tas gedaan ofzo. Voor de meeste problemen kun je prima een middenweg vinden en hoeft het niet per se het één of het andere te zijn. Dit vind ik juist zo fijn, het levert zoveel minder gedoe en geruzie op.

@ Kruimeltje: om nog even op je voorbeeld van het buitenspelen in te gaan: Hier is dat niet van toepassing, omdat ze niet zelf naar buiten kan, maar ik had geprobeerd om haar af te leiden met iets anders dat ze leuk vindt. Zij is heel gevoelig voor kleine opdrachtjes, vind ze geweldig, dus dikke kans dat ze dat hele buitenspelen helemaal vergeten is zodra ze met haar 'opdrachtje' bezig is.

Ja met een tweejarige werkt dat zo. Hier ook af en toe hoor, maar als hij in een dwarse bui is dan wil hij alleen datgeen wat hij in zijn hoofdje heeft. En bij alles wat ik dan zeg geeft hij als antwoord: " daar heb ik geen zin in"

Nee hij heeft gewoon zn shirt met lange mouwen aangekregen. Ik had geen eens een shirt met korte mouwen die lagen allemaal op zolder. Als hij nou een ander shirt met lange mouwen aan wou had ik gezegd nou loop maar naar boven en pak er 1.
Hij was boos, ja jammer. Ik ben gewoon verder gegaan met wat ik moest doen en na 10 min mokken en stampen (wat ik negeerde) was het over. Zo kan het ook. Maar een andere x is het niet zo over.

Ik heb best wat dingen over up gelezen en in veel dingen kan ik mij zeker vinden en pas ik ook toe. Misschien niet altijd met die waardes die jij bedoelt (?) in mijn achterhoofd. Maar niet alles. Niet alles past en kan voor mij of mijn kinderen. Of bij de situatie. Daarnaast speelt leeftijd in mijn ogen ook echt wel een rol. Ik benader mijn kind van 1,5 anders dan die van 5,5 en die van 8 ook weer anders. Ook zit er weer een verschil in jongens en meisjes.
Als iemand mij 3 jaar geleden had gezegd dat G bijv zulke driftbuien zou krijgen had ik hem echt voor gek verklaard.

@ CKC ik kan niet quoten met mn telefoon... misschien zou je nicht eens kunnen benoemen wat ze wél mag. Lijkt me behoorlijk vervelend om de hele dag te horen wat je niet mag...daar zou ik ook rebels van worden. Misschien kan ze How2talk2kids eens lezen

@ Mamsie: ik ben wel benieuwd wat jij toepast, ik denk dat jij het over uitleggen e.d. hebt? Ik zie UP niet als een methode, maar meer als visie en ik denk dat daar het verschil tussen jou en mij ligt. Ik doe juist dingen met die waarden als uitgangspunt en ik heb het idee dat jij de losse dingen toepast, zonder dat jij je echt in die waarden kunt vinden (en dat is niet negatief bedoelt, maar ik denk dat dit wel het verschil is).