Geloven jullie?

Ik ben niet gelovig.
Mijn vader is christelijk opgevoed, mijn moeder katholiek. Mijn ouders hebben mij en mijn zus niet gelovig opgevoed, ze hebben ons 'geleerd' over verschillende geloven, en vonden dat wij zelf een keuze konden maken als we oud genoeg waren. Daarom zijn we ook niet gedoopt.
Ik heb op een christelijke basisschool gezeten maar dit was meer omdat de school bij mij in de straat stond plus dat het nooit weg is om iets van het geloof mee te krijgen.

Gloria schreef:

Noa schreef:Ik heb inderdaad ook gemerkt in de kerken waar ik kwam dat iedereen érg behoudend is. Moest mezelf daar ook echt inhouden. Dacht steeds: shit, ze zouden eens moeten weten.... over mijn drugsgebruik in het verleden, mijn losbandigheid op seksueel vlak, mijn uitspattingen in het uitgaansleven, mijn zwaar uit de hand gelopen electro feestjes, een abortus ondergaan, veel vrienden van me zijn homo etc. etc. .... Ik durfde daar niet eens over te beginnen... Voelde me af en toe echt iemand uit een totáál andere wereld en wist niet meer hoe ik dit met het geloof en die mensen moest verenigen...

Dat kan ik me heel goed voorstellen. Maar als je onder de oppervlakte zou gaan, zou je zien dat daar echt geen perfecte mensen rondlopen. Als het goed is, zou je daar ook met die mensen over moeten kunnen praten. Geen enkel mens is beter dan de ander en kerkmensen horen dat te weten.

Ik heb ook wel eens iets losgelaten, maar merkte toch een bepaalde ongemakkelijkheid. Ik vroeg soms ook wel recht op de man af wat zij dachten over homoseksualiteit. Ik vind het gewoon zo erg als je júist als gelovige een bepaalde groep buiten sluit... toch kwam ik deze houding steeds weer tegen. Zó jammer vind ik dat... Misschien ga ik wel theologie studeren en dan mijn eigen geloofsgemeenschap oprichten. Iedereen moet lachen als ik dat zeg, maar... waarom eigenlijk niet?

Tea-Leaf schreef:

Noa schreef:

Tea-Leaf schreef:
@Burn, precies, daarom snapte ik het ook niet.

@Coco: hoe je opgevoed bent betekend toch niet automatisch dat jij ook Christen bent of in jouw geval, was? Ik vind persoonlijk dat het iets is wat je zelf moet ontdekken. Je zegt dus, "ik was ook Christen". Maar dat ben je toch alleen met volle overtuiging, niet omdat iemand je daar constant mee in aanraking brengt? Zelf ontdekken inderdaad, en zelf uitvinden wat jij wel of niet gelooft. Wel mooi om te lezen dat je je eigen pad hebt kunnen vinden.

Ik wil als ik ooit nog een kind/kinderen krijg ze zonder geloof opvoeden, zodat ze zelf kunnen ervaren wat er bij hen past, als ze daar behoefte aan hebben.

Ik denk dat ik mijn kind over alle geloven iets zou vertellen en ze hiermee wel wil opvoeden. Al die verhalen zijn zo waardevol, maar ik zou me niet vastpinnen op 1 geloof en ook niet pretenderen dat de één beter is dan het andere.

Ik ga dat bewust niet doen, maar dat is persoonlijk. Ik heb op school ook wel geleerd over wat het geloof inhoudt, maar ik nam dat ter kennisgeving aan. Wel zou ik willen dat mijn kind(eren) leren respect te hebben voor gelovigen.

Mij lijkt het wel een behoorlijk grote 'last' om zoiets op een kind neer te leggen, die nog niet eens weet hoe de wereld in elkaar steekt.

Misschien bedoelen we dan toch redelijk hetzelfde, bedenk ik me nu.

Ik ben zelf gelovig opgevoed en ook vrij streng, maar ik vind het geen last hoor. Ik vind het een verrijking van mijn jeugd, al heb ik er nu voor gekozen er andere mee om te gaan als mijn ouders hebben gedaan. Maar de verhalen en onderliggende boodschappen had ik zeker niet willen missen.

Haha, nou, er is vast wel een geloofsgemeenschap waar je je thuisvoelt. Zeker in Nederland zijn zóveel verschillende stromingen en als je theologie gaat studeren kom je daar wel achter ;-).

O ja, misschien wel interessant voor sommige van jullie: a.s. donderdag komt The Passion naar Gouda. Je kunt het ook op tv zien, direct na DWDD. Ik ben wel blij dat zoiets georganiseerd wordt. Pas zat ik in de tuin en hadden mijn buurkinderen (12 en 15 jaar) over wat Goede Vrijdag en Pasen was. Zij wisten het niet, maar zelfs hun ouders wisten het niet. Dat vond ik toch wel redelijk schandalig .

Noa schreef:Ik heb ook wel eens iets losgelaten, maar merkte toch een bepaalde ongemakkelijkheid. Ik vroeg soms ook wel recht op de man af wat zij dachten over homoseksualiteit. Ik vind het gewoon zo erg als je júist als gelovige een bepaalde groep buiten sluit... toch kwam ik deze houding steeds weer tegen. Zó jammer vind ik dat... Misschien ga ik wel theologie studeren en dan mijn eigen geloofsgemeenschap oprichten. Iedereen moet lachen als ik dat zeg, maar... waarom eigenlijk niet?

Ja hier ben ik het helemaal mee eens. Ik vind het jammer dat sommige gelovigen zo bekrompen zijn, homosexualiteit niet accepteren e.d. Daar kan ik echt niet mee dealen, ik vind dat zo jammer. Maar goed, er zijn genoeg niet-gelovigen die precies zo denken.

Ik ben wel gelovig, namelijk protestants christelijk(evangelisch)

Coco schreef:


@ Tea-Leaf, dank je! Ik heb zelf altijd het idee dat ik hier veel dommer overkom als dat ik in werkelijkheid ben. [/color]

Dom? Nee zeg, ik vind jou juist heel wijs overkomen!

Arwyn schreef:

Travel-Addict schreef:En zo ja welk geloof?

Ikzelf ben van huis uit Atheist, me grootouders zijn wel Christelijk alleen me ouders doen niet veel aan het geloof. Ik ben sinds 5 jaar veel aan het lezen over de Islam, en ben ook bekeerd tot de Islam 1 jaar geleden.

Even heel flauw hoor, maar als je ouders Christelijk zijn, ben jij dat van huis uit ook. Van huis uit is wat je ouders zijn en je hebben meegegeven. Als die Christen zijn, kun je dus niet van huis uit atheïst zijn..

Ik zelf ben protestants. Ga niet zo vaak naar de kerk, maar in mijn dagelijks leven speelt het wel een rol.

Super Grover: Dat is dus echt een God waar ik niet in kan geloven, in de 'kwade' God die er alleen maar is om ons te straffen als we iets verkeerd doen. Ik geloof in de Vader versie zeg maar. Iemand die net als je eigen vader op je let en er altijd voor je is. Die dus blij is als jij blij bent en je raad geeft als je niet weet wat je moet. Ik ben dan ook totaal niet Godvrezend te noemen. Ik kan gewoon niet geloven dat God iemand is waar je bang voor zou moeten zijn.

Dit vind ik dus echt totale onzin...

Jade schreef:ja, ik geloof. (RK) ik weet alleen nog niet zo goed of ik alles geloof.. en wat wel/niet..

Ik vind het geloof een enorm moeilijke kwestie.. ik heb me er denk ik nooit genoeg in verdiept.

+1

Ik ben van huis uit protestants opgevoed. Ik ging naar een christelijke basisschool en later naar een R.K. middelbare school ( puur toeval, is gewoon de leukste school hier in de omgeving). Ben ook gedoopt als baby en we gingen tot ik een jaar of 8 was denk ik regelmatig naar de kerk. Niet altijd elke week maar wel met enige regelmaat. Ik weet niet waarom, maar daarna gingen we bijna nooit meer. Hooguit als er een kerkdienst vanuit school uit was geregeld waar wij dan iets moesten zingen / toneel spelen. Ik heb als klein meisje wel nog op een kerkkoor gezeten en vond de liederen zo mooi dat ik er soms emotioneel van werd. Er zat veel liefde in de liederen.

Mijn ouders doen nu helemaal niets meer met de kerk behalve zoals ik en mijn zussen het noemen "hun plekje in de hemel kopen". Ze betalen per jaar 500 euro aan kerkbijdrage pp en ze gaan niet eens en doen eigenlijk ook helemaal niets verder met het geloof.

Wij hadden een gezin in de straat met 4 kinderen, op zondag mochten ze wel knikkeren of verstoppertje spelen, maar geen tv kijken. Prima, alleen toen waren ze een keer bij ons in de tuin aan het spelen kwam de ijscoman in de straat ( die kwam elke zondag en met mooi weer kregen wij altijd een ijsje) . Mijn vader kocht voor ons gezin en de 2 kinderen van de buren een ijsje. Ijsje was 1/4 op kwam die vader krijsend bij ons de tuin in.. hoe mijn pa het in zijn hoofd haalt zijn kinderen een ijsje te geven, hij trok het ijsje uit zn kinderen hun handen en gooide het op de grond. Nam de kinderen mee.
Ik snap dat echt totaal niet, je kan geloven wat je wilt maar wat is er zo erg aan een ijsje op zondag als je ergens speelt, je kan je kinderen toch niet toe laten kijken naar ons. Ook de producten die je op maandag koopt kan op zondag voor gewerkt zijn. "s avonds keek die pa wel altijd even het 8 uur journaal op tv. Dus over hypocriet en zwaargelovig gesproken ( dit is natuurlijk niet bij iedere zwaargelovige zo, maar dit voorval heeft als klein meisje wel veel indruk gemaakt en komt ook vaker ter sprake in discussies over het geloof) .

Ik heb sinds mijn 12/13e niet veel met de kerk, behalve de lessen die ik op school kreeg en de catechese ( schrijf ik dat zo?) lessen bij iemand thuis.Ik voelde me daar zo verplicht iets te voelen wat er niet was, mijn vader is alleen de vader die thuis is.. ik voel geen andere connectie met iets anders wat mij beschermt of iets..dat vonden de anderen maar raar en ben toen eerder gestopt met die lessen en nooit meer een kerk ingegaan ( nou ja, op vakantie kerken kijken , maar echte kerkdiensten volgen.. nee. Ik voelde me niet echt in mijn waarde gelaten en kan er ook niets aan doen dat ik dat gevoel mis. Soms zou ik willen dat ik iets voelde, iets waarop je mentaal kan terugvallen, steunen etc. Maar het is er niet.
Ik sta er nog ingeschreven, heb me al 3x uitgeschreven, maar ze zijn hardnekkig daar;) Blijf post ontvangen etc.

Ik ben toen ik 20/21 was en zwanger was van M. nog paar keer meegeweest naar een jeugddienst van een collega. Ik vond de sfeer heel fijn, ik voelde me welkom ondanks ik echt niet tussen al die zwaargelovigen thuis hoorde.
Ik was niet getrouwd, zwanger en mijn vriend was er vandoor met een ander. Toch miste ik iets.. zij hadden een band met een hoger iets, iets wat ik niet kon bereiken.. ik voel die connectie niet en kan het moeilijk pushen. Ik ben een keer of 3 meegeweest, het waren mooie diensten en ook heel mooi om toch nog eens te kijken of ik wel juiste beslissingen nam in mijn leven om niets met het geloof waarmee ik ben opgevoed te doen.

Mijn vriend is van huis uit atheïst en heeft werkelijk niets met de kerk. Hij is er volgens mij alleen een keer geweest bij een uitvaart van mijn oma en stiefopa ( hij was toen denk ik al 26/27?). Ik vind dat ook weer niet normaal. Tuurlijk, ik begrijp maar al te goed dat je geloof niet kan opleggen..en als je ouders niet geloven word het pad makkelijker voor je uitgestippeld om niet te geloven... maar als ouders zijnde vind ik wel dat je best wat informatie mag meegeven over geloven. Je kan best uitleggen wat pasen inhoud en dat kerst niet draait om het krijgen van kado's voor veel mensen op de wereld.

Ondanks ik niet echt iets met mijn roots qua geloof heb gedaan wilde ik mijn kinderen absoluut niet naar een openbare school. Vroeger zat onze Christelijke school direct naast een openbare. Op de Christelijke school zaten de netjes opgevoede kinderen ( over het algemeen) en op de openbare zaten de wat "asocialere" kinderen, schelden, vloeken alles ging daar over het schoolplein. Hoewel we het geloof dus niet actief meegeven wil ik absoluut niet hebben dat mijn kinderen gaan vloeken. Je kan er zelf weinig mee doen, maar je moet niet vergeten dat veel mensen heel veel waarde hechten aan het geloof en dat het hun pijn kan doen. Buiten dat vind ik het ook gewoon niet netjes.

Uiteindelijk bleven er 2 scholen over waar tussen we konden kiezen.. vrije school of rk. montessori onderwijs. We hebben gekozen voor de vrije school. De school van deze tijd qua geloof vind ik. Ze besteden aandacht aan alle geloven, christelijk, jodendom, islam, boeddhisme etc. Ook zaken van vroeger als de Noorse mythologie komt aan bod. Ook wordt aan de feestdagen van de verschillende geloven aandacht besteed.



Voor de mama's, hoe doen jullie dat met kinderen en geloof?

Ik geloof ook niet in een God,heb dit overigens ook niet van thuis uit meegekregen. Ik vind het belangrijk dat mijn eigen zoontje hierin zijn eigen keuze kan maken, ik zal hem dan ook wel de verhalen vertellen van Kerst etc. ( ik werk ook op een Katholieke school en daar besteden we ook aandacht aan de feestdagen en het verhaal erachter)
Ik zal hem er dan wel bij vertellen dat ik denk dat het een oud mooi verhaal is maar dat er ook mensen zijn die denken dat het echt gebeurd is. Hij moet dan zelf als hij ouder is een keuze maken wat zijn ideeen hierbij zijn.

Nee, ik ben niet gelovig en ga ook niet naar een kerk.

Nee, ik vind het geloof heel interessant, maar ik kan mij er niet voldoende in vinden. Ik vind atheist ook een nare term. Ik geloof niet in God, maar daar wil ik geen labeltje atheist aan hangen.

Ik denk dat ik agnost ben.

Ik heb teveel kanten van het geloof gezien om er eigenlijk nog wat van te vinden.
Betreft God; als hij bestaat, is hij erg oneerlijk bezig vind ik. Misschien dat hij daar zijn redenen voor heeft, maar hoe moeilijk is het nu om even de telefoon op te pakken en te zeggen; hallo dit is God - hey jongens luister eens... die oorlog en zo, stop daar eens mee. Doe eens zuinig met mijn werk!

Ik geloof best dat moeder aarde zelf wel terug slaat als we haar teveel misbruiken, maar God... misschien is die helemaal niet zo machtig als men altijd heeft gedacht. Misschien is hij verder door de melkweg gezuist om te kijken of hij dat kunstje met de aarde nog een keertje kon. En misschien houden mensen zichzelf voor de gek en zijn ze uiteindelijk gewoon de zon aan het aanbidden.

Who knows. Ik zal in elk geval niet claimen te weten of er een God bestaat of niet.

Ik geloof niet in een god en ik heb niets met religie. Ik ben ook niet gedoopt. Ik ben wel altijd naar christelijke scholen geweest en ik woonde naast de kerk, dus ik heb er op zich wel wat van meegekregen in mijn jeugd. Het lijkt me trouwens best fijn om gelovig te zijn, als een soort houvast of zo, maar ik geloof er gewoon echt niks van dus dat zit er voor mij niet in.

Mijn overgrootouders waren zwaar gelovig. Welk geloof ze precies aanhingen is mij nooit duidelijk geworden. Wel zie ik nog steeds de kamer van mijn overgrootmoeder met een kalender welke elke dag een nieuwe spreuk gaf vol wijsheid, wat betrekking had op het geloof.

Mijn grootouders zijn beiden niet gelovig, maar hebben zussen en broers welke wel geloven. En ondanks dat mijn ouders ook niet gelovig zijn, ben ik door de zussen en broers van mijn grootouders wel opgegroeid met het geloof. Ondanks dat ze niet bekerend bezig waren, wilden de broers en zussen ons wel kennis laten maken met het geloof. Ik stond hiervoor open, mijn broer bv niet en dan was het ook goed.

In mijn kindertijd ben ik vaak naar de zondagschool en herfstschool geweest van de Baptistenkerk. Ondanks dat ik dit als zeer leerzaam heb ervaren, ook zeer heb genoten van de school tijdens schoolvakanties, heb ik nooit echt geloofd. En ik geloof ook niet dat ik ooit zal kunnen geloven in iets dat ik niet eerst heb gezien.

Nee ik geloof niet.

Ik ben niet gelovig. Mijn familie ook niet. Ik ben me wel aan het verdiepen in het boeddhisme.

Mijn ouders geloven wel (ik ben in de hervormde kerk gedoopt) en hebben 'geprobeerd' dat ook op ons over te brengen. Zo gingen we (bij vlagen) naar de kerk, lazen we (bij vlagen) uit de bijbel en baden we (bij vlagen) voor en na het eten.
Mijn ouders waren er dus niet consequent in bij ons.
Toen ik een paar jaar op mezelf woonde, heb ik er bewust voor gekozen me bij de kerk uit te schrijven. Dit omdat ik al jaren niet meer naar de kerk ging, behalve met huwelijken en begrafenissen. En dat waren geen goede kerkervaringen voor me. Misschien heb ik ook wel steeds de verkeerde dominees getroffen, maar er werd steevast over hel en verdoemenis gepreekt en als je níet geloofde en níet naar de kerk ging, kwam je níet in de hemel maar juist in de hel.
1. Ik geloof niet in de hel
2. ik ben opgevoed met het idee dat god van iedereen houdt, en mensen niet de stuipen op het lijf jaagt.

Ik voelde me dus niet welkom in de kerk en dat gevoel kreeg ik steeds sterker, dus heb ik me uitgeschreven. De kerk is op dit moment niet het toevluchtsoord wat het naar mijn mening moet zijn in tijden van nood. Ik vond er niet wat ik zocht.

Natuurlijk, ik blijf naar huwelijks- en begrafenisdiensten gaan, dat doe ik puur om familie, vrienden en kennissen te steunen. Daarvoor wil ik het wel 'verdragen'. En dat is hoe ik er nu over denk.