geloven jullie in geesten?

waarom wel of waarom niet?

Ik weet zelf niet of ik het geloof hoor er altijd veel mensen over in ieder geval dus ben nieuwsgierig of jullie geloven.

Ik weet het niet..
Mijn vader gelooft zoiets totaal niet, maar heeft een ervaring gehad waardoor hij als een blad aan een boom is omgekeerd.
En mijn vriend schrikt de laatste tijd vaak snachts van dat hij 'iets' ziet

Hmmmmmmmmm.... ik wil er graag in geloven, of ik het echt doe.... hmmmmm....

Ja ik geloof in geesten. Heb al een aantal keren iets meegemaakt wat niet fijn was.

Ik geloof er ook in.

Heb ook een paar keer wat meegemaakt waardoor ik er niet omheen kan.

Krijg wel altijd de rillingen van dit soort verhalen

Geesten ik vind het zo naar omschreven. Want bij het woord geest denken de meeste vrij snel negatief en eng.

Ja ik geloof dat er meer is tussen hemel en aarde en ik heb het zelf ook mogen ervaren.
Ik weet dat ik spiritueel ben aangelegd maar ik sta er nog niet volledig voor open waardoor ik dingen nu nog vaak mis.

Ik heb er een hele grote interesse voor en hoop dit ook veel meer te gaan ontwikkelen !

Shopaholic schreef:Ik geloof er ook in.

Heb ook een paar keer wat meegemaakt waardoor ik er niet omheen kan.

Ik ook. Heb gelukkig geen nare dingen meegemaakt, alleen vreemd of grappig. En verhalen van mensen om me heen die ook dingen hebben meegemaakt, al zijn sommige verhalen wel een beetje creepy

Willen jullie die verhalen ook delen?

Stuiterbal schreef:Geesten ik vind het zo naar omschreven. Want bij het woord geest denken de meeste vrij snel negatief en eng.

Ja ik geloof dat er meer is tussen hemel en aarde en ik heb het zelf ook mogen ervaren.
Ik weet dat ik spiritueel ben aangelegd maar ik sta er nog niet volledig voor open waardoor ik dingen nu nog vaak mis.

Ik heb er een hele grote interesse voor en hoop dit ook veel meer te gaan ontwikkelen !

helemaal +1

Ik voel heel regelmatig iemand bij me. Ik krijg dan over mijn hele lichaam kippenvel. Dat is trouwens mijn oma !
Ik vind het verder niet eng en baal dat ik niet kan communiceren.

Laatst had ik het speelgoed van mijn zoon helemaal opgeruimd. Er lig dan verder niks op de grond. Toen ik eenmaal op de bank zat en even om me heen keek, lagen er opeens 2 speelgoed dingen op de grond die ik zeker weten had opgeruimd !

Maar verder ben ik vooral op mijn gevoel aangewezen.

Dat wil ik wel

Heb ooit in een huis gewoond waar continue dingen gebeurden en niet alleen ik had daar 'last' van. Dingen die verplaatst werden, kasten die zomaar opengingen.

Als ik ging douchen stond de laptop in de gang met de telefoon ernaast, kwam ik onder de douche vandaan was de laptop dicht en stond de telefoon in de houder in de woonkamer. Of als ik in m'n slaapkamer was legde ik iets neer op mijn tafel, liep naar de woonkamer, kwam nog geen halve minuut later terug en dan was het gewoon van mijn tafel verdwenen én nergens meer te vinden.
Ook heb ik ooit een iemand 'gezien' toen ik diegene later aan m'n moeder omschreef herkende zij het als mijn oma, die ik nooit gekend heb!

Af en toe weet ik ook dingen over mensen die ik niet kan weten en voel ik het als mijn zus bijvoorbeeld haar hoofd stoot ofzo. Dan krijg ik inene een onverklaarbare pijn in m'n hoofd.

Oh ja, voel ook vaak kattenpootjes op mijn dekbed. Net alsof een kat rondloopt op zoek naar een lekker plekje! Heb wel een kat maar die komt niet in mijn slaapkamer.

Heel wat jaren terug fietste ik (vaak alleen) van het ene dorp naar het andere dorp om 's ochtends de trein te halen. Ik kwam dan langs een heel donker stuk waar veel bomen en een oud gebouw stond/staat.
Iedere keer wanneer ik daar was, kwam er een schim voorbij die naar mij zwaaide. Vond dit dood eng en fietste dan snel door. Op een ochtend fietste ik samen met iemand op. Ook toen zag ik de schim weer achter de bomen voorbij komen en weer zwaaien, heb dit toen tegen die gene, met wie ik mee fietste, verteld. Zij vond het ook doodeng. Ik heb daarna die witte schim nooit meer gezien.
Heel wat jaren erna vertelde ik dit aan mijn zus. Ze zei: Dit is niet vreemd, want die schim die jij daar zag, is mijn beste vriend die daar verongelukt is! Iedere keer als ik er nu langs kom, is het nu met de auto of fiets, moet ik er weer aan denken en geeft me dan altijd een naar gevoel. Een gevoel als ik het nooit had mogen vertellen, omdat het ons geheim was.

Toen ik nog thuis woonde, sprong de radio vaak aan of de tv knitste vaak uit of op een andere zender, terwijl mijn vader, noch ik, niet aan de afstandsbediening, van de radio kwam, omdat die zoek is.
Mijn vader en ik schrokken ons wild toen de radio ineens aansprong en niet zacht, nee heel luid. Mijn vader vroeg aan mij, wat ben jij ineens aan het doen? Hij draaide zich om en zag dat ik gewoon op de bank zat en hij stond in de keuken. Em zo snel kon ik niet van de bank naar de radio lopen en weer terug.

Nu ik niet meer thuis woon gebeurt dit ook niet meer. Heel af en toe, wanneer ik bij mijn vader ben, gebeurt dit nog wel. Maar als mijn vader alleen is niet.
Nu ik samenwoon is het rustig. Er gebeurt nu niets meer. *Klopt af*

Ook toen ik nog thuis woonde, mijn vader liet vaak de afwas op het aanrecht drogen, en ik op bed lag, viel uren later nog eens een koekenpan van het aanrecht af. Mijn vader had nachtdienst en ik was dus alleen thuis. Ik schrok me kapot, maar durfde niet van bed te gaan, de volgende ochtend zag ik dus die koekenpan op de grond liggen. Ik wist zeker dat die koekenpan niet zomaar uit het rek kon vallen, omdat er veel dingen bovenoplag, maar alleen de koekenpan was dus gevallen.

Ik denk dat dit mijn tante was. Zij had er altijd een hekel aan als er spullen lang op een aanrecht bleven liggen. Mijn tante is al 9 jaar overleden. Maar dit was een teken van meteen alles opruimen, dan kom je het de volgende dag niet tegen.
Ook met de muziek en tv denk ik dat het mijn tante was. Het was altijd wel in een soort programma die haar niet aansprak en met de radio was het net bij een nummer die ik vaak met haar zong toen ik nog jong was. Het nummer was van Gun's en Roses, Knocking on Heavens Door. Ik kan met moeite nu naar dat nummer luisteren. Als het op de radio komt zet ik de radio ook zacht of uit.

Ja ik geloof er in. Heb er een keer een heel duidelijk gezien en degene die bij mij was zag t toen ook, daar kan je niet meer omheen. Plus voel ik ook wel eens de aanwezigheid van. Volgens Derek Oglivi hebben ze geen kwade bedoelingen. Maar ik vind t doodeng, ben dan ook ontzettend bang in het donker dan 'voel' ik ze nog beter lijkt wel.

Vooral in onze vorige woning was het heel erg. Op de babykamer, mijn dochtertje had daar ook erg last van en wilde daar nooit slapen. Een keer stond ik in haar kamer naast haar bedje, ze sliep net. Zag ik de klink van haar deur heel langzaam helemaal naar beneden gaan met veel gekraak en langzaam weer naar boven. Mijn dochtertje hoorde dit ook want ze schrok er wakker van. Ik was zo boos dat ik gelijk naar de deur toe liep en die open trok maar er was.niks. ik dacht eerst.dat.het.onze katten waren maar die lagen aan de andere kant van de woning op ons bed te slapen, en mijn vriend moest overwerken dus die was niet thuis.
Toen we haar op de kamer ernaast legden was t gelijk een stuk minder.
Nu we verhuisd zijn slaapt ze perfect.

Ja ik geloof in geesten. Of tenminste, ik geloof dat er meer is tussen hemel en aarde.
Zo heb ik een paar keer dingen meegemaakt die echt niet te verklaren zijn en waar ik doodsbang van ben geworden.
En soms als ik 's nachts in bed lig, heb ik heel sterk het gevoel dat er iets aanwezig is in de slaapkamer. Zo zag ik laatst dat er een vrouw op de rand van mijn kant van het bed ging zitten. Ik schrok toen zo dat ik het lampje aan heb gedaan en toen was er niks meer. Vaak blijft het alleen maar bij 'voelen', en zie ik niks. Mijn vriend ziet of voelt nooit iets trouwens en hij gelooft er ook niet in. Hij denkt dat ik dit soort dingen droom en misschien is dat ook wel zo?

Nee. Ben ik denk ik net iets te nuchter voor.

Geloof trouwens best dat anderen ze wel (denken te) kunnen zien hoor.

Ja, ik geloof dat er meer is tussen hemel en aarde sinds de dood van de oma van mijn man.

Afgelopen zaterdag was ik werken en kwam thuis. Mijn man was helemaal van slag. Hij had zijn oma gezien, ze stond buiten voor het raam. Het was rond 23 uur en mijn man dacht dat ik eerder was thuis gekomen van het werk. De honden waren aan het blaffen en toen hij vond dat het wel erg lang duurde, besloot hij te kijken en zag hij dus zijn oma. Toen hij dat verhaal vertelde kreeg ik kippenvel over mijn hele lichaam, wat ik altijd krijg als er iemand in de buurt is.

Ook heb ik zelf wel het e.e.a. meegemaakt. Ik kan het alleen niet zien, maar voel het wel heel sterk aan. Gelukkig is het nu vaak rustig in huis, maar in het begin was het vaak onrustig in huis. Zo hebben wij last van krakende stoelen, geklop op de muren en flinke voetstappen boven, lijkt meer op stampen. Heel ons gezin heeft er last van, maar we kunnen het een plaatsje geven. In het begin was ik ook echt doodsbang, nu niet meer.

Ik geloof zeker in geesten, heb al het een en ander meegemaakt daar mee. Ik zie regelmatig zwarte schimmen voorbij rennen en ik voel ze ook.

Ik kan wel een aantal ervaringen delen maar het is te veel om ze allemaal te beschrijven haha.

Storm schreef:Ik kan wel een aantal ervaringen delen maar het is te veel om ze allemaal te beschrijven haha.

Zie en/of voel je dan overleden die je kent of ook onbekenden? En ben jij de enige die daar last van heeft of heeft jouw vriend er ook last van?

En nee je hoeft niet je ervaringen te delen als je dat niet wilt.

@ Stuit.. Jouw verhaal in het dagcafe is ook erg heftig.

Ik geloof wel dat er íets is ja, of dat geesten zijn.. Don't know!
Maar ik heb nog niks meegemaakt waardoor ik deze mening heb, denk gewoon dat er meer is..

@Jelin: Het was ook best heftig om mee te maken. Ik was echt doodsbang vannacht ! Maar ik weet nu wel beter dus dat neemt de angst wel weer weg !

Jelin schreef:

Storm schreef:Ik kan wel een aantal ervaringen delen maar het is te veel om ze allemaal te beschrijven haha.

Zie en/of voel je dan overleden die je kent of ook onbekenden? En ben jij de enige die daar last van heeft of heeft jouw vriend er ook last van?

En nee je hoeft niet je ervaringen te delen als je dat niet wilt.

@ Stuit.. Jouw verhaal in het dagcafe is ook erg heftig.

Vooral onbekenden, ik heb niet zoveel mensen in mijn omgeving die overleden zijn. Mijn vriend merkt het af en toe maar sluit zich er helemaal voor af.