Oppas irritaties

Dat zal misschien maar aangezien het dacht ik ineens over opvoeding ging kan ik me voorstellen dat je met een stiefkind ook weet hoe het is om een kind op te voeden en daar 'volwaardig' over mee kan praten. In die context plaatste ik het. Vond het gewoon nogal had over komen tegenover Lady, vooral omdat ik haar er altijd zo liefdevol en vol vechtlust over hoor praten.

KimRosenberg85 schreef:

Feline schreef:

Sanne schreef:Kim, jouw moeder was vast erg flexibel, maar op andere gebieden heeft ze de plank volledig misgeslagen.

Wilde me er niet in mengen omdat ik de ballen verstand heb van kinderen en dus ook van opvoeden maar dit vind ik echt een hele lage opmerking en ik hoop niet dat deze ooit tegen jouw kind gemaakt wordt.

Overigens wordt hier meerdere keren gezegd dat Lady geen moeder is maar volgens mij geeft ze haar volledige hart, liefde en zorg aan het kindje van haar vriend dus in mijn ogen is ze net zo goed moeder. Je bent niet pas moeder als je zelf gebaard hebt.

Ja, het is ook een lage opmerking. Ik heb ook besloten niet meer te reageren in dit topic wanneer de sfeer zo blijft als die nu is.

En ook eens met je andere opmerking. Er zijn genoeg vrouwen die veel weten over kinderen en/of houden van een kind dat ze niet zelf hebben gebaard, beetje vreemd om alleen die vrouwen serieus te nemen die daadwerkelijk een kind uit zich hebben geperst.

Veel over kinderen weten of van een kind houden is wel iets heel anders dan er zelf een hebben. Niemand zal ontkennen dat je van een kind kan houden wat niet van jezelf is of dat je er veel over kan weten. Maar het is toch echt anders als het je eigen kindje is waar je 24/7 voor moet zorgen en die compleet afhankelijk is van jou. Dan kun je het nog zoveel in je omgeving zien, er boeken over lezen, erbij zijn enz. Je weet pas echt hoe het is als je dat zelf meemaakt.

Wat mij vooral vaak opvalt is dat Lady altijd een beetje stellig is in opvoeding e.d en net zoals Kim in dit topic doet overkomen alsof ze het allemaal wel weet en de rest niet zeg maar. En natuurlijk kan ze op bepaalde vlakken mee praten, maar ik mis soms de nuancering een beetje. En feit blijft gewoon wel dat een stiefkind (die waarschijnlijk niet volledig haar zorg heeft) toch echt wel heel anders is dan een kind dat 24/7 bij je is en je vanaf de geboorte af aan hebt opgevoed. Dit bedoel ik niet naar.

Jawel, maar dit staat los van de liefde voor een kind. Ik denk dat het ook komt doordat lady al eerder opmerkingen heeft geplaatst over de reacties van moeders hier, op het slaapgedrag van hun kind. Dat zij niet snapte dat ouders hun kind bij hen lieten slapen etc.


Edit: als reactie op feline

Tania schreef:

KimRosenberg85 schreef:

Feline schreef:

Sanne schreef:Kim, jouw moeder was vast erg flexibel, maar op andere gebieden heeft ze de plank volledig misgeslagen.

Wilde me er niet in mengen omdat ik de ballen verstand heb van kinderen en dus ook van opvoeden maar dit vind ik echt een hele lage opmerking en ik hoop niet dat deze ooit tegen jouw kind gemaakt wordt.

Overigens wordt hier meerdere keren gezegd dat Lady geen moeder is maar volgens mij geeft ze haar volledige hart, liefde en zorg aan het kindje van haar vriend dus in mijn ogen is ze net zo goed moeder. Je bent niet pas moeder als je zelf gebaard hebt.

Ja, het is ook een lage opmerking. Ik heb ook besloten niet meer te reageren in dit topic wanneer de sfeer zo blijft als die nu is.

En ook eens met je andere opmerking. Er zijn genoeg vrouwen die veel weten over kinderen en/of houden van een kind dat ze niet zelf hebben gebaard, beetje vreemd om alleen die vrouwen serieus te nemen die daadwerkelijk een kind uit zich hebben geperst.

Veel over kinderen weten of van een kind houden is wel iets heel anders dan er zelf een hebben. Niemand zal ontkennen dat je van een kind kan houden wat niet van jezelf is of dat je er veel over kan weten. Maar het is toch echt anders als het je eigen kindje is waar je 24/7 voor moet zorgen en die compleet afhankelijk is van jou. Dan kun je het nog zoveel in je omgeving zien, er boeken over lezen, erbij zijn enz. Je weet pas echt hoe het is als je dat zelf meemaakt.

Dit dus.

Wat te denken over adoptiekinderen in deze context? Dat is dan ook heel anders, dan een biologisch kind?

Ik vind de discussie verder wat uit de hand lopen. Ik beweer nergens dat ik mezelf op hetzelfde niveau plaats als een moeder, mijn God, nee zeg, alsjeblieft niet. Whaha, ik ben het helemaal met jullie eens dat je pas weet hoe het is, wanneer je zelf een kind onder je hoede hebt (al neem ik die grens wat ruimer, een stiefmoeder, of moeder die een kind heeft geadopteerd is óók een moeder!!)

Máár dat betekent niet dat ik geen enkele uitspraak mag doen over kinderen, ik baseer mijn uitspraken op álle moeders die ik in mijn naaste omgeving ken, mijn moeder, mijn schoonmoeder, mijn beste vriendinnen en hoe zij erin staan, etc. etc. Maar iedereen is vrij om mijn uitspraken tegen te spreken, of niet serieus te nemen, maar wanneer je enkel mijn niet-moeder-schap als argument aanhaalt, dan vind ik dat een nogal zwak argument.

Een stiefkind met nog een biologische moeder staat mijns inziens inderdaad niet gelijk aan een adoptiekind waar jij als ouder zijnde voor kiest.

Deels zal 't helpen dat je als moeder makkelijk bent maar soms heef een kind een dusdanig karakter dat 't niet uitmaakt hoe makkelijk je bent. Deze kinderen varen wel bij een goed en strak ritme, terwijl een ander kind uit het zelfde gezin makkelijk opzich is en gewoon anders in elkaar steekt. De dochters van Rejoy, komen uit dezelfde baarmoeder en hebben dezelfde vader maar verschillen gewoon in karakter. Maakt niet uit hoe makkelijk rejoy is, als je merkt dat je kind zich beter gedraagd wanneer je een ritme hanteert vind ik 't ook wel spreken voor de moeder dat je dan toch op een bepaalde manier 't voor jezelf makkelijk maakt.

Mijn moeder past op Julian, ze heeft gezond verstand en doet niets zonder aan mij te vragen als ze twijfelt. Andersom ben ik makkelijker dan ik in de eerste instantie dacht. Ik vind en vond t helemaal geen probleem als hij bijv met name door mijn vader met elke kick uit de box wordt gepakt. Julian geeft perfect aan wat hij nodig heeft, hoe klein hij ook is. Honger? Dan schreeuwt hij wel om t flesje, verveling? Dan zorgt hij ervoor dat hij vermaakt wordt, en als hij slapen wil dan dwingt hij dat ook wel af. Ik ken hem het allerbeste maar ik besefte al supersnel dat hij geen voorgeprogrameerde robot is die elke dag hetzelfde doet. Hij slaapt soms wel/soms niet en soms ben je 1 uur bezig voor 1 kwartiertje slaap. Ik snap dat mijn moeder daar gewoon geen zin in heeft, dat gevecht aan te gaan. Als ze dan om die reden is gaan wandelen: fijn! Hopelijk hadden ze beide rust op die manier.

Kortom: ik denk dat 't kind dat je krijgt je leert om makkelijk te kunnen zijn of te schikken met de regels die voor je kind werken. Dat kan je vam te voren niet zeggen.

Flower_L schreef:Een stiefkind met nog een biologische moeder staat mijns inziens inderdaad niet gelijk aan een adoptiekind waar jij als ouder zijnde voor kiest.

Inderdaad.

Het gaat erom dat je 24/7 een kind voor je rekening hebt. Een adoptieouder heeft dat toch net zo goed?

Luce schreef:

Flower_L schreef:Een stiefkind met nog een biologische moeder staat mijns inziens inderdaad niet gelijk aan een adoptiekind waar jij als ouder zijnde voor kiest.

Inderdaad.

Het gaat erom dat je 24/7 een kind voor je rekening hebt. Een adoptieouder heeft dat toch net zo goed?

Dus een gescheiden vader staat lager op die ladder dan een getrouwde vader bijvoorbeeld?

Ik snap jullie wel, maar toch klopt er iets niet in de redenering.

Ik vind het niet eens zoveel uitmaken of je zelf moeder bent, want ik vind die stelligheid bij iedereen irritant. Je kunt ook niet dat soort conclusies trekken uit je eigen ervaring, want er zijn zoveel verschillende situaties en je weet gewoon niet hoe het bij een ander gaat, je kunt daar niet over oordelen. Dus waarom we nou in de discussie verzeild raken wie er nu wel of niet recht van spreken heeft, dat snap ik niet. Wat mij betreft heeft iedereen recht van spreken, maar die stellige uitspraken dat je blijkbaar zelf makkelijke of juist moeilijke kinderen creëert, die vind ik nergens op slaan. Of ze nu gemaakt worden door moeders of niet.

Hmmz... dus als een man en een vrouw scheiden en beiden 50% van de tijd de zorg voor hun kinderen hebben, dan zijn ze ineens geen échte moeder en vader meer ?

Ik ga me hier verder weer buiten houden. Ben hier niet zo vaak om de hele voorgeschiedenis te weten dus mijn opmerkingen waren alleen op dit topic gebaseerd.

Volgens mij begint PC weer inhoudelijk en PC, jouw antwoord klinkt echt heel fijn trouwens haha.. Ik ben een extreme controlfreak maar hoop ooit jouw houding aan te kunnen nemen

Btw: voordat Julian kwam had ik het helemaal voor ogen: ik doe zus of zo en daarmee uit. Wíst ik veel. Ik doe namelijk helemaal niet hoe ik dacht dat ik 't zou doen. Ik heb moeder leren zijn van hem op ZIJN manier. Als ik nog een kind krijg en die is totaal anders moet ik opnieuw t wiel uitvinden, denk ik. In ieder geval: nooit doe ik meer uitspraken over hoe ik t zal doen. Puntje bij paaltje bepaald een klein baby'tje de regels.

KimRosenberg85 schreef:Hmmz... dus als een man en een vrouw scheiden en beiden 50% van de tijd de zorg voor hun kinderen hebben, dan zijn ze ineens geen échte moeder en vader meer ?

Ging jij niet weg uit de discussie omdat je uitgeluld was?

Het ging mij om de stelligheid. Net zoals wat Susan beschrijft dus.

Luce schreef:

KimRosenberg85 schreef:Hmmz... dus als een man en een vrouw scheiden en beiden 50% van de tijd de zorg voor hun kinderen hebben, dan zijn ze ineens geen échte moeder en vader meer ?

Ging jij niet weg uit de discussie omdat je uitgeluld was?

Het ging mij om de stelligheid. Net zoals wat Susan beschrijft dus.

Nee, omdat de sfeer in dit topic me te grimmig werd. Nu gaat het wel weer.

Ah, natuurlijk

Minneke schreef:

Luce schreef:

Flower_L schreef:Een stiefkind met nog een biologische moeder staat mijns inziens inderdaad niet gelijk aan een adoptiekind waar jij als ouder zijnde voor kiest.

Inderdaad.

Het gaat erom dat je 24/7 een kind voor je rekening hebt. Een adoptieouder heeft dat toch net zo goed?

Dus een gescheiden vader staat lager op die ladder dan een getrouwde vader bijvoorbeeld?

Ik snap jullie wel, maar toch klopt er iets niet in de redenering.

Ligt eraan welke ladder.
Ik denk dat de verdeling verzorging en opvoeding bij de meeste stellen niet 50/50 is...hier iig niet.

Flower_L schreef:

Minneke schreef:

Luce schreef:

Flower_L schreef:Een stiefkind met nog een biologische moeder staat mijns inziens inderdaad niet gelijk aan een adoptiekind waar jij als ouder zijnde voor kiest.

Inderdaad.

Het gaat erom dat je 24/7 een kind voor je rekening hebt. Een adoptieouder heeft dat toch net zo goed?

Dus een gescheiden vader staat lager op die ladder dan een getrouwde vader bijvoorbeeld?

Ik snap jullie wel, maar toch klopt er iets niet in de redenering.

Ligt eraan welke ladder.
Ik denk dat de verdeling verzorging en opvoeding bij de meeste stellen niet 50/50 is...hier iig niet.

Dus een vader staat sowieso niet gelijk aan een moeder?
Dat lijkt me best vreemd.

Dus je bent alleen een echte moeder wanneer je 24/7 bij je kind bent. En werkende moeders dan, zijn dat ook mindere moeders? En vaders, zijn die automatisch mindere opvoeders dan vrouwen, omdat ze vaker meer werken? En wordt je minder moeder wanneer je kind uit huis wordt geplaatst, omdat je dan niet meer de volle verantwoordelijkheid draagt, maar dit deels wordt overgenomen? En wanneer je een zwaar gehandicapt kind krijgt, je kind in een verpleegtehuis zit, ben je dan geen moeder, of in dat geval weer wel? En als een moeder bij de geboorte overlijdt, de vader krijgt snel een nieuwe vriendin, die het kind - alsof het haar eigen kind is - samen met de vader opvoedt vanaf dat het een paar maanden is?

Ik vind de grenzen die jullie stellen enorm vaag en ook wel beledigend voor vrouwen die een kind niet zelf hebben gebaard, maar zich wél moeder voelen over het kind, om de één of andere gegronde reden.

Natuurlijk vind jij dat. Vooral als je een verhaal zo lekker uit zijn verband gaat rukken zodat je weer even je ongezouten mening kan komen geven om vooral te laten zien dat je toch niet uitgeluld bent en om mensen op de kast te jagen. Of maak ik de sfeer nou weer te grimmig voor je?

Ik heb in ieder geval weer een vermakelijk avond gehad met het bij lezen van dit topic. Bij deze heeft Kim mijn dochter een label opgeplakt met één of andere stoornis, aangezien ik met 100% zekerheid durf te stellen dat ik een makkelijke moeder ben. Kim, namens mijn dochter: bedankt!

Feline schreef:

Sanne schreef:Kim, jouw moeder was vast erg flexibel, maar op andere gebieden heeft ze de plank volledig misgeslagen.

Wilde me er niet in mengen omdat ik de ballen verstand heb van kinderen en dus ook van opvoeden maar dit vind ik echt een hele lage opmerking en ik hoop niet dat deze ooit tegen jouw kind gemaakt wordt.

Overigens wordt hier meerdere keren gezegd dat Lady geen moeder is maar volgens mij geeft ze haar volledige hart, liefde en zorg aan het kindje van haar vriend dus in mijn ogen is ze net zo goed moeder. Je bent niet pas moeder als je zelf gebaard hebt.

Nou, dan heb ik een keer een lage opmerking gemaakt... Kim doet niet anders en daar doel ik op. Als je kind niet makkelijk is, en jij als moeder wel, dan zal je kind wel een een of andere stoornis hebben. Alsof dat zo leuk zeggen is. Ze mist iedere vorm aan tact. En omdat ze denkt dat alles maakbaar is in plaats van dat een mens karaktertrekken kan hebben, dacht ik 'laat ik eens op haar communicatieve niveau gaan zitten'. Blijkbaar is haar gebrek aan tact dus een gebrek geweest in de opvoeding.

Uitdelen kan ze wel, incasseren niet. Ze heeft een huiliehuilie topic geopend over wat wel en niet kan. En uiteraard kan volgens haar zo'n uitspraak niet.

Minneke schreef:

Flower_L schreef:

Minneke schreef:

Luce schreef:

Flower_L schreef:Een stiefkind met nog een biologische moeder staat mijns inziens inderdaad niet gelijk aan een adoptiekind waar jij als ouder zijnde voor kiest.

Inderdaad.
Het gaat erom dat je 24/7 een kind voor je rekening hebt. Een adoptieouder heeft dat toch net zo goed?

Dus een gescheiden vader staat lager op die ladder dan een getrouwde vader bijvoorbeeld?

Ik snap jullie wel, maar toch klopt er iets niet in de redenering.

Ligt eraan welke ladder.
Ik denk dat de verdeling verzorging en opvoeding bij de meeste stellen niet 50/50 is...hier iig niet.

Dus een vader staat sowieso niet gelijk aan een moeder?
Dat lijkt me best vreemd.

dat hangt dus af van de verschillende 'ladders' waar je over spreekt...