Oppas irritaties

Ik heb hier nog wel boeken liggen, ontwikkelingspsychologie van het kind, met veel aandacht van de rol van de ouders en/of de belangrijkste verzorgers. De rol van de moeder is zéér groot, dat wordt eigenlijk al járen aangenomen als gegeven. Maargoed, dat moet je zelf toch ook wel enigszins gemerkt hebben...

Steep schreef:Daarnaast vind ik ook dat je kind zich niet enkel moet aanpassen aan jou, maar dat je als gezin moet groeien en daarin (met de tijd) aanpassingen doet naar elkaar. De eerste periode zal toch echt om de baby draaien. Een baby heeft naar mijn mening niet het vermogen om zich aan te passen. Als hij honger heeft wil hij een voeding, dan kan het jou niet goed uitkomen, daar heeft hij echt lak aan.

Ja inderdaad en dan heb je kinderen die best even kunnen wachten zoals mijn dochter. Maar ook kinderen die NU honger en hebben en ook NU willen eten zoals mijn zoontje. Nou dan kun je makkelijk zijn wat je wil maar dan geef je je kind echt voeding want iets anders doen met een kind dat over de rooie gaat is bijna niet te doen.

Waarom moet Kim zichzelf wetenschappelijk onderbouwen, terwijl jullie wel als ervaringsdeskundigen 'mogen' praten? Omdat zij geen moeder is, móet ze zichzelf wetenschappelijk onderbouwen andere zijn haar argumenten ongeldig?

De nature/nurture discussie is natuurlijk heel interessant, maar er is niet één wetenschappelijke theorie die daar antwoord op geeft. Die discussie is al zo oud als de weg naar Rome en er zijn locisxherwijs meer goed onderbouwde wetenschappelijke standpunten, anders was t geen discussie meer.

KimRosenberg85 schreef:Ik heb hier nog wel boeken liggen, ontwikkelingspsychologie van het kind, met veel aandacht van de rol van de ouders en/of de belangrijkste verzorgers. De rol van de moeder is zéér groot, dat wordt eigenlijk al járen aangenomen als gegeven. Maargoed, dat moet je zelf toch ook wel enigszins gemerkt hebben...

jammer dat er blijkbaar 'tal van onderzoeken zijn', maar je nu met zo'n flutantwoord aankomt. Je snapt zelf ook wel dat ik hier niks mee kan.

Ik heb als moeder juist het omgekeerde gemerkt namelijk. Vanaf dag één had ik twee totaal verschillende kinderen die ik op dezelfde manier aan het grootbrengen ben. Ik geloof echt wel dat je als ouder invloed hebt op de ontwikkeling van het kind, maar het aandeel dat ouders zouden hebben in het moeilijk of makkelijk 'maken' van een kind vind ik schromelijk overdreven.

Marin schreef:Waarom moet Kim zichzelf wetenschappelijk onderbouwen, terwijl jullie wel als ervaringsdeskundigen 'mogen' praten? Omdat zij geen moeder is, móet ze zichzelf wetenschappelijk onderbouwen andere zijn haar argumenten ongeldig?

De nature/nurture discussie is natuurlijk heel interessant, maar er is niet één wetenschappelijke theorie die daar antwoord op geeft. Die discussie is al zo oud als de weg naar Rome en er zijn locisxherwijs meer goed onderbouwde wetenschappelijke standpunten, anders was t geen discussie meer.

Kim geeft aan dat er tal van wetenschappelijke onderzoeken zijn die haar mening onderbouwen. Ik ben dan heel benieuwd welke onderzoeken dat zijn, want ik heb net even vlug zitten zoeken, maar ik kan er zo gauw geen één vinden die dit zo stellig zal beweren. Ik lees vooral dat er nog lopende studies zijn over effecten van de opvoeding of dat nature versterkt kan worden door nuture. Ze komt zelf met 'tal van wetenschappelijke onderzoeken' op de proppen, dan ben ik benieuwd naar deze onderzoeken.

Ik spreek inderdaad vanuit ervaring, ik kan uit mijn ervaring haar argumenten van tafel werpen. Zij geeft uit haar ervaring heel stellig aan dat het makkelijk of moeilijk zijn van kinderen komt door de opvoedstijl van ouders. Ik geef aan dat mijn opvoedstijl bij beide kinderen gelijk is, maar ik toch een moeilijk en een makkelijk kind heb. Niets meer, niets minder toch?

Lees anders eens 'Wij zijn ons brein' van Swaab, veel van de invloed van de moeder begint zelfs al in de baarmoeder. Wanneer een moeder veel stress heeft tijdens de zwangerschap, dan ontwikkelen de hersenen van het kind zich al anders. Er is zoveel dat invloed kan hebben, ieder klein dingetje dat je doet, wat je uitstraalt naar je kind hééft invloed. Ik vind het best een eng idee dat zoveel moeders zich dat kennelijk niet realiseren. Neem zoiets als een eetstoornis, vaak heeft een kind dat een dergelijke stoornis ontwikkelt dit overgenomen van de moeder, die veel bezig was met lijnen en haar eigen lichaam niet mooi vond. Wat straalt zij daarmee uit naar haar kind? Welke boodschap wil je je kind meegeven? Ik denk dat dit soort invloeden niet pas beginnen op latere leeftijd, maar direct al vanaf de baby tijd.

Daarnaast begrijp ik de woede niet over mijn opmerking over stoornissen. Ik heb niemand persoonlijk aangesproken, het was een algemene opmerking, een antwoord op de vraag wat náást de invloed van de moeder een rol kan spelen in de ontwikkeling van een kind. Ik vind een mogelijke stoornis bij een kind niet iets om boos om te worden, je voor te schamen, of afkeer tegen te hebben. Het betekent alleen dat je kind zich ánders ontwikkelt dan de ontwikkeling die volgens het normale mag worden aangenomen. Maarja, wat is normaal?

Kim haalt er zelf wetenschappelijke onderzoeken bij, van mij hoeft ze niks te onderbouwen.

En natuurlijk is de rol van de moeder groot, dat betwist ik niet, maar wat ik wel betwist is dat een kind zo maakbaar is dat als je als moeder makkelijk bent, je kind ook automatisch makkelijk is, of andersom. Dat gaat me te ver. Of dat het beter is om een makkelijke ouder te zijn dan een ouder die meer aan structuur hecht. Natuurlijk zijn er wel richtlijnen en dingen waarvan iedereen het erover eens is dat ze in een opvoeding thuishoren of juist totaal niet. Maar ouders hebben gelukkig nog wel wat bewegingsvrijheid in de opvoeding die ze willen geven, en het recht om die opvoeding zo in te vullen dat het past bij je karakter of bij het karakter van je kind. Ik geloof er ook niet in dat een makkelijke opvoeding per definitie beter is en ik geloof er ook niet in dat een opvoeding met veel grenzen en structuren per definitie beter is. Het heeft allebei plus- en minpunten en het is maar net wat bij jou, je kind en je hele gezin en je situatie past. Ik geloof ook niet dat de pedagogiek en de ontwikkelingspsychologie ervoor bedoeld zijn om ouders zo voor te schrijven wat ze moeten doen en een waardeoordeel te hangen aan de manier waarop ze hun gezinsleven invullen.

Ik heb ontzettend veel stress tijdens en na mijn bevalling gehad. Maar mijn zoon, nu bijna 6, is absoluut geen moeilijk kind. Waar de meeste hier over vallen bij jou reacties is dat je zo stellig beweerd makkelijk kind = makkelijke moeder en andersom, maar dat is niet zo, een makkelijke moeder kan evengoed een moeilijk kind hebben, en zoals bij mij; andersom. Wat jij zegt KAN allemaal, maar het hoeft niet per definitie zo te ZIJN.

Ik weet trouwens niet of mensen echt boos waren over je opmerking over stoornissen, ik denk meer dat ze het onzin vinden, omdat jij het bracht alsof alleen zoiets heftigs als een stoornis ook invloed kan hebben op de ontwikkeling, terwijl er natuurlijk ook gewoon zoiets is als karakter. Ik heb in mijn opleiding al geleerd dat baby's ook verschillende temperamenten hebben, makkelijk, afwachtend, snel geprikkeld, enzovoort. Het gaat in mijn ogen te ver om te stellen dat een kind met een prikkelbaar temperament een stoornis heeft, terwijl het wel invloed heeft op de ontwikkeling en maakt dat het een minder 'makkelijk' kind is.

KimRosenberg85 schreef:Ik heb hier nog wel boeken liggen, ontwikkelingspsychologie van het kind, met veel aandacht van de rol van de ouders en/of de belangrijkste verzorgers. De rol van de moeder is zéér groot, dat wordt eigenlijk al járen aangenomen als gegeven. Maargoed, dat moet je zelf toch ook wel enigszins gemerkt hebben...

Over welke boeken heb je t dan? Ik heb er namelijk ook tig liggen. Als je even zegt in welke het staat, dan zoek ik het voor je op .

KimRosenberg85 schreef:Lees anders eens 'Wij zijn ons brein' van Swaab, veel van de invloed van de moeder begint zelfs al in de baarmoeder. Wanneer een moeder veel stress heeft tijdens de zwangerschap, dan ontwikkelen de hersenen van het kind zich al anders. Er is zoveel dat invloed kan hebben, ieder klein dingetje dat je doet, wat je uitstraalt naar je kind hééft invloed. Ik vind het best een eng idee dat zoveel moeders zich dat kennelijk niet realiseren. Neem zoiets als een eetstoornis, vaak heeft een kind dat een dergelijke stoornis ontwikkelt dit overgenomen van de moeder, die veel bezig was met lijnen en haar eigen lichaam niet mooi vond. Wat straalt zij daarmee uit naar haar kind? Welke boodschap wil je je kind meegeven? Ik denk dat dit soort invloeden niet pas beginnen op latere leeftijd, maar direct al vanaf de baby tijd.

Daarnaast begrijp ik de woede niet over mijn opmerking over stoornissen. Ik heb niemand persoonlijk aangesproken, het was een algemene opmerking, een antwoord op de vraag wat náást de invloed van de moeder een rol kan spelen in de ontwikkeling van een kind. Ik vind een mogelijke stoornis bij een kind niet iets om boos om te worden, je voor te schamen, of afkeer tegen te hebben. Het betekent alleen dat je kind zich ánders ontwikkelt dan de ontwikkeling die volgens het normale mag worden aangenomen. Maarja, wat is normaal?

We hebben het in deze discussie over het makkelijk máken van kinderen toch? Ik zal als laatste beweren dat je als ouder geen invloed hebt op de ontwikkeling van je kinderen. Wij voeden niet voor niets op een hele bewuste (en in veel ogen, afwijkende) manier op.

Het is ook geen één op één relatie, stress tijdens de zwangerschap = een moeilijk kind, dat beweer ik ook nergens. Ik zeg alleen dat dit allemaal zaken zijn die invloed kúnnen hebben. Wat precies de oorzaak is van een moeilijk kind, dat erg hecht aan structuur is lastig te zeggen. Wat wél meespeelt is de invloed van de belangrijkste verzorgers. Zoals ik dus zie bij mijn vrienden makkelijke moeder= makkelijk kind, dit gaat niet op in álle gevallen, maar wel bij de moeders die ik in mijn omgeving meemaak. Je kunt je na deze observatie ook nog afvragen, hoe komt het dan dat hier een verband tussen bestaat, dit kan zowél wijzen op gedrag van de omgeving van het kind, als ook op mogelijke invloed van de genen van de ouders, die zij natuurlijk delen met hun kind.

Maar nu spreek je jezelf toch ook een beetje tegen met stress in je zwangerschap? Als stress in de zwangerschap zorgt voor een moeilijk kind, dan heb je er als ouder na de geboorte toch weinig invloed op, dan kun je nog zo moeilijk of makkelijk zijn lijkt me.

Volgens mij kunnen we concluderen dat aan het makkelijk of moeilijk zijn van een kind veel meer afhangt dan alleen het makkelijk of moeilijk zijn als ouder.

Als je als mens opgefokt in het leven staat, de wereld ziet als een gevaarlijke plek, waar je zelf bang voor bent en waarvoor je je kind zoveel mogelijk wilt afschermen, dan zal dit zowel tijdens de zwangerschap invloed hebben op je kind, als ook daarna. Het hangt allemaal met elkaar samen.

Mensen zeggen ook dat ik een makkelijke moeder ben. Mijn oudste was ook heel makkelijk, mijn jongste niet. Terwijl ik bij de jongste alleen maar makkelijker ben geworden. Hoe verklaar je dat dan Kim?

Rejoy. schreef:Volgens mij kunnen we concluderen dat aan het makkelijk of moeilijk zijn van een kind veel meer afhangt dan alleen het makkelijk of moeilijk zijn als ouder.

Jep.

KimRosenberg85 schreef:Als je als mens opgefokt in het leven staat, de wereld ziet als een gevaarlijke plek, waar je zelf bang voor bent en waarvoor je je kind zoveel mogelijk wilt afschermen, dan zal dit zowel tijdens de zwangerschap invloed hebben op je kind, als ook daarna. Het hangt allemaal met elkaar samen.

Ik zie hier geen moeders die aan deze profielschets voldoen eigenlijk..

KimRosenberg85 schreef:Als je als mens opgefokt in het leven staat, de wereld ziet als een gevaarlijke plek, waar je zelf bang voor bent en waarvoor je je kind zoveel mogelijk wilt afschermen, dan zal dit zowel tijdens de zwangerschap invloed hebben op je kind, als ook daarna. Het hangt allemaal met elkaar samen.

Nu doe je het weer, dat overdrijven en op de spits drijven. Alsof er niks is tussen een makkelijke moeder die met haar kind in een draagdoek door Afrika reist en een panische moeder die de wereld ziet als een gevaarlijke plek. Als je het zo chargeert dan valt er toch ook geen normale discussie te voeren? Wat wil je nou eigenlijk?

Rejoy. schreef:Volgens mij kunnen we concluderen dat aan het makkelijk of moeilijk zijn van een kind veel meer afhangt dan alleen het makkelijk of moeilijk zijn als ouder.

Dat zeg ik ook al de hele tijd, het kind kan een stoornis hebben in de hersenen, het kind kan een gedrágsstoornis hebben, of een ontwikkelingsstoornis die losstaat van wat jij vandáág doet met je kind. Al kan dit wel samenhangen met wat je tijdens de zwangerschap hebt gedaan (je veel te druk gemaakt bijvoorbeeld), of je algehele toestand/kijk op de wereld etc. etc. Dit alles heeft invloed, daarvan ben ik echt overtuigd (al is iedereen vrij om me tegen te spreken natuurlijk, zo werkt een discussie).

Dat zeg je niet de hele tijd, dat is het nou juist.

Ik ga de discussie niet opnieuw voeren, zie dat er alweer vragen worden gesteld waar ik volgens mij voldoende antwoord op heb gegeven. Ik heb het nog proberen te verduidelijken vandaag, maar heb geen zin om me te laten meeslepen door een herhaling van zetten. Schaken is ook saai wanneer je de hele tijd dezelfde zetten herhaalt, ik reageer wel weer wanneer de discussie wat verder is, áls dat nog gebeurd, want momenteel draaien we nogal in een kringeltje.

KimRosenberg85 schreef:

Rejoy. schreef:Volgens mij kunnen we concluderen dat aan het makkelijk of moeilijk zijn van een kind veel meer afhangt dan alleen het makkelijk of moeilijk zijn als ouder.

Dat zeg ik ook al de hele tijd, het kind kan een stoornis hebben in de hersenen, het kind kan een gedrágsstoornis hebben, of een ontwikkelingsstoornis die losstaat van wat jij vandáág doet met je kind. Al kan dit wel samenhangen met wat je tijdens de zwangerschap hebt gedaan (je veel te druk gemaakt bijvoorbeeld), of je algehele toestand/kijk op de wereld etc. etc. Dit alles heeft invloed, daarvan ben ik echt overtuigd (al is iedereen vrij om me tegen te spreken natuurlijk, zo werkt een discussie).

heeeeeele diepe zucht. Snap je het nou écht niet, of doe je alsof? Ik geef het op hoor..

Kim, als je gewoon duidelijk antwoord gaf, dan hoefde de vraag niet opnieuw gesteld te worden. Maar discussiëren is niet jouw sterkste punt merk ik.

Ik denk dat Kim een Burgemeester is (niet van het forum). Burgemeesters praten ook altijd alles wat krom is, recht.