Stoppen met werken...wat zijn de voordelen financieel?

Laurientje schreef:

Paper Crown schreef:

Laurientje schreef:Ik weet niet wat de meeste gezinnen hier hebben kwa inkomsten maar ik vind 3000 euro per maand echt veel geld dan hoor!

Nou zijn onze inkomsten helemaal niet vergelijkbaar, dat weet ik, maar ik vind €3000.- per maand niet echt een bedrag waarvoor je zou stoppen. Het is toch juist fijn om dan het geld dat je dan nodig hebt voor de vaste lasten betalen kan, en goed spaarcentje kan wegzetten, en niet op de kleintjes te letten? Geld maakt niet gelukkig, maar gelukkig is er geld hoor.

Ik ben het met je eens hoor, maar ik vind het het tijdelijk wel waard om het even met wat minder geld te doen, het is maar zolang de kinderen nog niet op de basisschool zitten..
Nu is het wel zo dat we gelukkig niet heel erg op de kleintjes moeten letten maar ik kan niet zomaar luk raak alles meer kopen, wat ik voorheen wel deed.

Ook prima toch? Bij mij speelt ook dit heel erg mee.. iedereen weet dat wij het wel goed hebben, dat is ook geen schande, maken wij ook geen geheim van. Maar wat me ontzettend stoort is dat mensen automatisch denken dat alles wat we doen, mogelijk is doordat mijn man goed verdiend. Nou, bluh. Ik werk toch ook? Zijn oma bijv die zegt altijd: 'Heb je weer nieuwe kleren aan?' (tegen mij dan) en dan tegen mijn man: 'Je verwend d'r veel te veel..' dat zegt ze wel als een grapje, ik ken haar goed genoeg om dat in te schatten maar wat voelt het lekker als mijn man dan terugkaatst: 'Ze werkt zelf toch ook?'

Laurientje schreef:Artemis wij wonen in Z.eeland.

Ja, kijk ik woon in het midden van Nederland, al een stuk duurder, en gisteren was ik in Den Haag en omgeving en daar is het nog veel en veel erger. Plus een aflossingsvrije hypotheek mag niet meer, dat hebben wij dan ook niet. Hier huur je niet eens wat voor 400,-

Artemis schreef:Ik word ook gelukkig van mijn kinderen, maar niet al ik ze de hele dag zie. Plus, dat ik er gelukkiger van zou worden vind ik niet echt een reden om het ook te doen en mijn man op te zadelen met alle verantwoordelijkheden voor een gezin en hem tijd met zijn kinderen te ontnemen eigenlijk.

Eens.

Sea of Trees schreef:

Artemis schreef:Ik word ook gelukkig van mijn kinderen, maar niet al ik ze de hele dag zie. Plus, dat ik er gelukkiger van zou worden vind ik niet echt een reden om het ook te doen en mijn man op te zadelen met alle verantwoordelijkheden voor een gezin en hem tijd met zijn kinderen te ontnemen eigenlijk.

Eens.

Hier ben ik het ook mee eens.

@PC, dat is net zo krom als het volgende: Wanneer een man wat dikker wordt, dan wordt er gezegd: Zo je vrouw zorgt wel goed voor je.
En als een vrouw wat dikker wordt: Poepoe, jij mag wel opletten op wat je eet
Hier krijg ik trouwens ook regelmatig te horen als ik wat nieuws koop, "mocht dat zomaar van je man"????

Paper Crown schreef:

Laurientje schreef:

Paper Crown schreef:

Laurientje schreef:Ik weet niet wat de meeste gezinnen hier hebben kwa inkomsten maar ik vind 3000 euro per maand echt veel geld dan hoor!

Nou zijn onze inkomsten helemaal niet vergelijkbaar, dat weet ik, maar ik vind €3000.- per maand niet echt een bedrag waarvoor je zou stoppen. Het is toch juist fijn om dan het geld dat je dan nodig hebt voor de vaste lasten betalen kan, en goed spaarcentje kan wegzetten, en niet op de kleintjes te letten? Geld maakt niet gelukkig, maar gelukkig is er geld hoor.

Ik ben het met je eens hoor, maar ik vind het het tijdelijk wel waard om het even met wat minder geld te doen, het is maar zolang de kinderen nog niet op de basisschool zitten..
Nu is het wel zo dat we gelukkig niet heel erg op de kleintjes moeten letten maar ik kan niet zomaar luk raak alles meer kopen, wat ik voorheen wel deed.

Ook prima toch? Bij mij speelt ook dit heel erg mee.. iedereen weet dat wij het wel goed hebben, dat is ook geen schande, maken wij ook geen geheim van. Maar wat me ontzettend stoort is dat mensen automatisch denken dat alles wat we doen, mogelijk is doordat mijn man goed verdiend. Nou, bluh. Ik werk toch ook? Zijn oma bijv die zegt altijd: 'Heb je weer nieuwe kleren aan?' (tegen mij dan) en dan tegen mijn man: 'Je verwend d'r veel te veel..' dat zegt ze wel als een grapje, ik ken haar goed genoeg om dat in te schatten maar wat voelt het lekker als mijn man dan terugkaatst: 'Ze werkt zelf toch ook?'

Ja dat is wel heel irritant net alsof jij niets inbrengt..

Het was ook wel iets waar ik wel aan moest wennen, dat ik zelf geen inkomen meer had, dus daarom werk ik af en toe nog wat bij.

Fiwen schreef:

Paper Crown schreef: Geld maakt niet gelukkig, maar gelukkig is er geld hoor.

Maar bij mijn dochter zijn maakt mij veel gelukkiger dan het geld dat ik met werken verdien...

Maar ik denk ook dat er een verschil is in wat je gewend bent, jullie zijn inderdaad gewend dat je nergens op hoeft te letten en dan is het ineens een hele omschakeling om dat wel te moeten doen.
Hier moeten we sowieso al op onze uitgaven letten, niet dat we nooit iets kunnen maar we moeten wel keuzes maken. En als ik full-time ga werken, ja dan hebben we het financieel veel beter en kunnen we 2 keer per jaar op vakantie en alles kopen wat we willen maar of ik daar gelukkig van wordt... Ik weet wel zeker van niet!

Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest als de afgelopen 4 maanden dat ik thuis was bij J.

Dat is dan inderdaad een keuze die je maakt. Ik word ook dolgelukkig van Julian, laat ik dat voorop stellen, hij is mijn alles en doet me ook echt pijn als hij zo klein is en mijn moeder whatsappt me foto's/video's waarin hij heel vrolijk weer wat nieuws doet en ik mis dat. Maar het voelt voor mij, mijn eigenwaarde, nog beter als ik dus werk. Ik werk sinds vorige week weer en ik dacht aanvankelijk dat het echt heel erg zou zijn maar ik heb me in mijn hele verlofperiode na de bevalling nog niet zo goed gevoeld als vorige week.

Artemis schreef:

Laurientje schreef:Artemis wij wonen in Z.eeland.

Ja, kijk ik woon in het midden van Nederland, al een stuk duurder, en gisteren was ik in Den Haag en omgeving en daar is het nog veel en veel erger. Plus een aflossingsvrije hypotheek mag niet meer, dat hebben wij dan ook niet. Hier huur je niet eens wat voor 400,-

Weg

Mijn moeder was ook thuis de eerste jaren van mijn leven en ik heb dat heel fijn gevonden. Als de mogelijkheid er zou zijn, zou ik er ook voor kiezen thuis te blijven. Nu past mijn moeder bij ons thuis op, op de dagen dat ik werk dus voor de kinderen is dat eigenlijk net zo fijn,

Wij verdienen samen iets minder als € 3.000,- netto maar krijgen verder geen toeslagen, dus ik denk dat je weinig rechten hebt op toeslagen.

PC, doe je nog steeds hetzelfde werk als voorheen? (die drukke baan) en voor hoeveel uur als ik vragen mag?

xxjojootjexx schreef:@PC, dat is net zo krom als het volgende: Wanneer een man wat dikker wordt, dan wordt er gezegd: Zo je vrouw zorgt wel goed voor je.
En als een vrouw wat dikker wordt: Poepoe, jij mag wel opletten op wat je eet
Hier krijg ik trouwens ook regelmatig te horen als ik wat nieuws koop, "mocht dat zomaar van je man"????

Hallelujaaa! Inderdaad. Echt van de zotte. Mijn moeder heeft er ook een handje van man. Die zegt - 'HUH, jij was gisteravond met *naam vriendin* weg?' Ik: 'Jaa' mijn moeder met grote ogen: 'Wie was dan bij JULIAN???' eh.. hij heeft toch ook een vader? En dat snapt mijn moeder niet, like wtf.

Jongens, lees even, 3000 euro is een fictief bedrag.

Sea of Trees schreef:PC, doe je nog steeds hetzelfde werk als voorheen? (die drukke baan) en voor hoeveel uur als ik vragen mag?

Ja, zeker. Ik neem nu 2 dagen ouderschapsverlof op en werk daarmee 24 uur per week. Nog steeds erg druk, maar ik heb een stagiaire die ik gewoon uitbuit (graaaaaaaaaaapje) hij mag dus doen wat ik niet red. Er komt een overname aan, dus ik ben benieuwd of ik deze reorganisatie ook zal overleven.

Paper Crown schreef:

xxjojootjexx schreef:@PC, dat is net zo krom als het volgende: Wanneer een man wat dikker wordt, dan wordt er gezegd: Zo je vrouw zorgt wel goed voor je.
En als een vrouw wat dikker wordt: Poepoe, jij mag wel opletten op wat je eet
Hier krijg ik trouwens ook regelmatig te horen als ik wat nieuws koop, "mocht dat zomaar van je man"????

Hallelujaaa! Inderdaad. Echt van de zotte. Mijn moeder heeft er ook een handje van man. Die zegt - 'HUH, jij was gisteravond met *naam vriendin* weg?' Ik: 'Jaa' mijn moeder met grote ogen: 'Wie was dan bij JULIAN???' eh.. hij heeft toch ook een vader? En dat snapt mijn moeder niet, like wtf.

Oh, hier ook. Mijn moeder vraagt als ik moet werken 's Avonds, of ik ben een dag en avond bij hen op bezoek: oh, wat moet m. dan met het eten?

Mam, de beste man is 34 en de helft van de tijd alleen met de kinderen, hij kan koken.. Echt. Hij verhongert niet als ik er niet ben.

En toch krijg ik altijd eten voor hem mee, als ik bij mijn ouders ben geweest

Paper Crown schreef:

Sea of Trees schreef:PC, doe je nog steeds hetzelfde werk als voorheen? (die drukke baan) en voor hoeveel uur als ik vragen mag?

Ja, zeker. Ik neem nu 2 dagen ouderschapsverlof op en werk daarmee 24 uur per week. Nog steeds erg druk, maar ik heb een stagiaire die ik gewoon uitbuit (graaaaaaaaaaapje) hij mag dus doen wat ik niet red. Er komt een overname aan, dus ik ben benieuwd of ik deze reorganisatie ook zal overleven.

Is het de bedoeling dat je straks weer fulltime gaat werken of wil je 24 uur blijven werken?
Gewoon puur nieuwsgierigheid!

Er zijn natuurlijk ook mannen die willen dat hun vrouw bij de kinderen blijft en zelf genoegen nemen met een weekend met de kids.

Voor 3000 zou ik stoppen overwegen, alleen vrees ik dat ik me zo ga vervelen, dat ik alleen maar meer geld uit ga geven.

Paper Crown schreef:

Fiwen schreef:

Paper Crown schreef: Geld maakt niet gelukkig, maar gelukkig is er geld hoor.

Maar bij mijn dochter zijn maakt mij veel gelukkiger dan het geld dat ik met werken verdien...

Maar ik denk ook dat er een verschil is in wat je gewend bent, jullie zijn inderdaad gewend dat je nergens op hoeft te letten en dan is het ineens een hele omschakeling om dat wel te moeten doen.
Hier moeten we sowieso al op onze uitgaven letten, niet dat we nooit iets kunnen maar we moeten wel keuzes maken. En als ik full-time ga werken, ja dan hebben we het financieel veel beter en kunnen we 2 keer per jaar op vakantie en alles kopen wat we willen maar of ik daar gelukkig van wordt... Ik weet wel zeker van niet!

Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest als de afgelopen 4 maanden dat ik thuis was bij J.

Dat is dan inderdaad een keuze die je maakt. Ik word ook dolgelukkig van Julian, laat ik dat voorop stellen, hij is mijn alles en doet me ook echt pijn als hij zo klein is en mijn moeder whatsappt me foto's/video's waarin hij heel vrolijk weer wat nieuws doet en ik mis dat. Maar het voelt voor mij, mijn eigenwaarde, nog beter als ik dus werk. Ik werk sinds vorige week weer en ik dacht aanvankelijk dat het echt heel erg zou zijn maar ik heb me in mijn hele verlofperiode na de bevalling nog niet zo goed gevoeld als vorige week.

Dan is het toch prima, iedere moeder moet doen waar ze zich goed bij voelt. Bij mij is het gewoon totaal niet zo. Ik heb de eerste 2 jaar kei hard gestudeerd en regelmatig meer dan 40 uur per week stage gelopen en daar werd hier niemand gelukkig van. En als ik zie hoe J is opgebloeid sinds ik thuis ben (en ik ook), dan zie ik er echt mega tegenop dat ik volgende week met mijn nieuwe baan ga beginnen. Echt ik kan er nachten van wakker liggen maar er is gewoon geen andere optie, onze spaarrekeningen zijn leeg en mijn man verdient niet genoeg om alles te kunnen betalen dus ik moet wel. Maar met heel veel pijn in mijn hart, en dat lijken maar heel weinig mensen te kunnen begrijpen. Ik vind dat er altijd zo snel geoordeeld wordt als je als moeder liever niet zou willen werken of niet werkt (en dan bedoel ik niet meteen hier hoor maar over het algemeen) terwijl er net zo veel 'negatiefs' te zeggen is over een moeder die wel werkt maar daar hoor je (bijna) nooit iemand over.

Artemis schreef:Ik word ook gelukkig van mijn kinderen, maar niet al ik ze de hele dag zie. Plus, dat ik er gelukkiger van zou worden vind ik niet echt een reden om het ook te doen en mijn man op te zadelen met alle verantwoordelijkheden voor een gezin en hem tijd met zijn kinderen te ontnemen eigenlijk.

Nouja, zo zwart-wit is het (hier) gelukkig niet. Ik draag wel degelijk bij, hoe, dat ga ik hier niet tot in het detail vertellen. En natuurlijk blijf ik wel geld verdienen door de opdrachten die ik heb. Maar weet je, of het geld nou naar de opvang gaat of er iets minder binnenkomt omdat ik 'de opvang' ben, daar vind ik dus weinig verschil in zitten. Sterker nog, gevoelsmatig voelt dit voor ons allebei beter.

Enw eet je, ik zeg de hele tijd, iedereen doet dit op zijn eigen manier en ziet dit anders. Maar als ik kies voor deze optie betekent dat niet automatisch dat ik mijn man uitbuit of opzadel met lasten. Soms is iets ook een goede oplossing omdat iedereen er het blijste mee is.

Ik vind het overigens wel heel prettig dat ik naast thuisblijven ook nog twee 0-uren contracten heb dus de mogelijkheid is er wel om bijv veel te gaan werken als het zou moeten..
Ik word bijna dagelijks gebeld of gemaild of ik wil komen werken, dus als ik zou willen zou ik zo fulltime aan de slag kunnen.

Sea of Trees schreef:

Paper Crown schreef:

Sea of Trees schreef:PC, doe je nog steeds hetzelfde werk als voorheen? (die drukke baan) en voor hoeveel uur als ik vragen mag?

Ja, zeker. Ik neem nu 2 dagen ouderschapsverlof op en werk daarmee 24 uur per week. Nog steeds erg druk, maar ik heb een stagiaire die ik gewoon uitbuit (graaaaaaaaaaapje) hij mag dus doen wat ik niet red. Er komt een overname aan, dus ik ben benieuwd of ik deze reorganisatie ook zal overleven.

Is het de bedoeling dat je straks weer fulltime gaat werken of wil je 24 uur blijven werken?
Gewoon puur nieuwsgierigheid!

Als Julian 6 maandjes is en 2 dagen naar de opvang gaat en 2 naar mijn moeder ga ik 4 dagen werken. En dan wordt mijn contract ook aangepast naar 32 uur. De branch waarin ik zit geeft me heel veel doorgroeimogenlijkheden en uiteindelijk wil ik verder als investor relations manager. Maar daarvoor moet ik nu wel even mijn tanden erin zetten.

Parel schreef:Er zijn natuurlijk ook mannen die willen dat hun vrouw bij de kinderen blijft en zelf genoegen nemen met een weekend met de kids.

Voor 3000 zou ik stoppen overwegen, alleen vrees ik dat ik me zo ga vervelen, dat ik alleen maar meer geld uit ga geven.

Dat is waar, dat is alleen niet het soort man waar ik kinderen mee zou willen.

Fiwen, andersom wordt er natuurlijk ook geoordeeld, veel vrouwen zeggen dat ze hun kind 'liever zelf op willen voeden' en het daarom niet naar de opvang brengen. Ik sta daar heel anders in, en dat mag ook, iedereen doet het uiteindelijk op haar manier

Fiwen schreef:

Paper Crown schreef:

Fiwen schreef:

Paper Crown schreef: Geld maakt niet gelukkig, maar gelukkig is er geld hoor.

Maar bij mijn dochter zijn maakt mij veel gelukkiger dan het geld dat ik met werken verdien...

Maar ik denk ook dat er een verschil is in wat je gewend bent, jullie zijn inderdaad gewend dat je nergens op hoeft te letten en dan is het ineens een hele omschakeling om dat wel te moeten doen.
Hier moeten we sowieso al op onze uitgaven letten, niet dat we nooit iets kunnen maar we moeten wel keuzes maken. En als ik full-time ga werken, ja dan hebben we het financieel veel beter en kunnen we 2 keer per jaar op vakantie en alles kopen wat we willen maar of ik daar gelukkig van wordt... Ik weet wel zeker van niet!

Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest als de afgelopen 4 maanden dat ik thuis was bij J.

Dat is dan inderdaad een keuze die je maakt. Ik word ook dolgelukkig van Julian, laat ik dat voorop stellen, hij is mijn alles en doet me ook echt pijn als hij zo klein is en mijn moeder whatsappt me foto's/video's waarin hij heel vrolijk weer wat nieuws doet en ik mis dat. Maar het voelt voor mij, mijn eigenwaarde, nog beter als ik dus werk. Ik werk sinds vorige week weer en ik dacht aanvankelijk dat het echt heel erg zou zijn maar ik heb me in mijn hele verlofperiode na de bevalling nog niet zo goed gevoeld als vorige week.

Dan is het toch prima, iedere moeder moet doen waar ze zich goed bij voelt. Bij mij is het gewoon totaal niet zo. Ik heb de eerste 2 jaar kei hard gestudeerd en regelmatig meer dan 40 uur per week stage gelopen en daar werd hier niemand gelukkig van. En als ik zie hoe J is opgebloeid sinds ik thuis ben (en ik ook), dan zie ik er echt mega tegenop dat ik volgende week met mijn nieuwe baan ga beginnen. Echt ik kan er nachten van wakker liggen maar er is gewoon geen andere optie, onze spaarrekeningen zijn leeg en mijn man verdient niet genoeg om alles te kunnen betalen dus ik moet wel. Maar met heel veel pijn in mijn hart, en dat lijken maar heel weinig mensen te kunnen begrijpen. Ik vind dat er altijd zo snel geoordeeld wordt als je als moeder liever niet zou willen werken of niet werkt (en dan bedoel ik niet meteen hier hoor maar over het algemeen) terwijl er net zo veel 'negatiefs' te zeggen is over een moeder die wel werkt maar daar hoor je (bijna) nooit iemand over.

Misschien is het anders als Julian ook 2.5 jaar is hoor. Want nu maakt het Julian geen zier uit wie hem zijn flesje geeft en wie hem verschoond. Ik vind het niet negatief als je thuis blijft bij de kinderen. Mijn moeder was er altijd en dat was echt oprecht heel erg leuk.

Charles schreef:

Artemis schreef:Ik word ook gelukkig van mijn kinderen, maar niet al ik ze de hele dag zie. Plus, dat ik er gelukkiger van zou worden vind ik niet echt een reden om het ook te doen en mijn man op te zadelen met alle verantwoordelijkheden voor een gezin en hem tijd met zijn kinderen te ontnemen eigenlijk.

Nouja, zo zwart-wit is het (hier) gelukkig niet. Ik draag wel degelijk bij, hoe, dat ga ik hier niet tot in het detail vertellen. En natuurlijk blijf ik wel geld verdienen door de opdrachten die ik heb. Maar weet je, of het geld nou naar de opvang gaat of er iets minder binnenkomt omdat ik 'de opvang' ben, daar vind ik dus weinig verschil in zitten. Sterker nog, gevoelsmatig voelt dit voor ons allebei beter.

Enw eet je, ik zeg de hele tijd, iedereen doet dit op zijn eigen manier en ziet dit anders. Maar als ik kies voor deze optie betekent dat niet automatisch dat ik mijn man uitbuit of opzadel met lasten. Soms is iets ook een goede oplossing omdat iedereen er het blijste mee is.

Oh joh, ik heb het ook niet over jou. Als dat tijdelijk iets is waar je je beter door voelt en de ruimte hebt om je bedrijf op te zetten, prima toch. Ik heb vooral een broertje dood aan vrouwen die denken dat de kinderen hun nummer 1 verantwoordelijkheid zijn en dat werken optioneel is als je een kind hebt, want werken is voor mannen.

Plus, mijn kinderen gaan elke dag van half 9 tot 2 naar school, ik zou toch oprecht lui zijn al ik nu nog zou thuisblijven voor het huishouden en de kinderen.

Mijn man is trouwens een dag minder gaan werken. Hij heeft een hele dag alleen met de kids.

Ik denk, en merk, dat ik toch anders in het leven sta dan vele anderen. Waarom worden daar al snel vooroordelen aan gehangen? Ik veroordeel mensen toch ook niet die wél veel werken en kids hebben...al heb ik daar ook heus gedachten over.

Ik zit niet onder de plak, mijn man is niet ouderwets, we zijn niet mega rijk en ik ben niet lui. Misschien komt het ook doordat ik door mijn ziekte echt heb geleerd hoe snel een leven voorbij kan zijn en ik graag dat wil doen waarvan ik het meeste geniet en voldoening uithaal. En dat zijn bij mij nu mijn kinderen. Als ze naar school gaan, gaat het qua werk toch ook gewoon weer verder?