AD(H)D-topic

Ik snap je zeker, maar ik zou niet zomaar vertrouwen op een diagnose van lang geleden als je aan zware medicatie gaat. Ik slik nu lithium en daar zit ik waarschijnlijk mijn hele leven aan vast. Het helpt me goed, maar het is ontzettende rotzooi. Daarom moet ik iedere drie maanden bloed laten prikken om oa te kijken of mijn nieren nog goed werken. Mijn tip: sluit eerst alles (intern en extern) uit voor je aan pillen begint om je leven draaglijk te maken.

O ja dat ga ik sowieso doen. Eerst met een psychiater alles afwegen en dan eventueel proberen.

Dat klinkt al beter dan "Ik zit er steeds vaker aan te denken om eens Ritalin te proberen".

Succes ermee, het leven is gewoon geen sprookjes (voor de meeste mensen).

Luce schreef:Volgens mij niet, ik heb er een paar jaar terug al over gehad met een specialist. Maar goed, ik ben dus wel benieuwd naar ervaringen. Jerry, slikte jij het ook niet? Zoiets dacht ik ooit gelezen te hebben.

Nope, not me

Of je nu medicijnen gaat slikken of niet, een afspraak met de (huis)arts kan nooit kwaad denk ik. Je bent niet tevreden met hoe het nu gaat, dus er moet iets veranderd worden. Misschien kun je samen met hem/haar kijken wat dat zou moeten zijn..!

Discordia schreef:Dat klinkt al beter dan "Ik zit er steeds vaker aan te denken om eens Ritalin te proberen".

Succes ermee, het leven is gewoon geen sprookjes (voor de meeste mensen).

Ik bedoelde daar uiteraard mee dat ik langs een psychiater moet daarvoor . Vaag geformuleerd idd.

Bedankt. En nee, het leven is zeker geen sprookje.

Luce schreef:

Discordia schreef:Dat klinkt al beter dan "Ik zit er steeds vaker aan te denken om eens Ritalin te proberen".

Succes ermee, het leven is gewoon geen sprookjes (voor de meeste mensen).

Ik bedoelde daar uiteraard mee dat ik langs een psychiater moet daarvoor . Vaag geformuleerd idd.

Bedankt. En nee, het leven is zeker geen sprookje.

Waarom zeg je dat toch "het leven is geen sprookje", dat zeg je ook vaak tegen mij. Terwijl ik niet de indruk krijg van Luce dat ze denkt dat het leven een sprookje is.

Natuurlijk worden er soms verkeerde diagnoses gesteld, maar meestal zijn de diagnoses wel correct. Hele grote kans dus dat Luce wel ADHD heeft.

Mijn man en zijn dochter hebben ADHD. Mijn man heeft het heel erg. Hij gebruikt geen medicatie en zijn dochter inmiddels wel. Ik denk dat je door de medicatie wel een deel van je creativiteit wegneemt. Ik ondersteun mijn man op veel vlakken en help hem met structuur en het ordenen van zijn gedachtes. Jouw man kan je ook ondersteunen, zeker in het huishouden en structuur aanbrengen in dagelijkse dingen.

Ik vind dat ADHD-ers mooie en creatieve karakters hebben. Ik kan me voorstellen dat je ritalin overweegt, ik kan je niet adviseren, maar weet zeker dat jij zelf een weloverwogen keuze kan maken.

Discordia schreef:Chaos voor mij is mist in mijn hoofd. 100.000 dingen wel willen doen, maar uiteindelijk niets doen omdat het gewoon net niet lukt door welke redenen dan ook. Me kapot ergeren aan alles en iedereen om me heen.

Herkenbaar...

Ecrits schreef:Jouw man kan je ook ondersteunen, zeker in het huishouden en structuur aanbrengen in dagelijkse dingen.

Dit dacht ik dus ook, maar toen realiseerde ik me dat ze Luce op dit moment weinig aan hem heeft. Hij is natuurlijk druk genoeg met zichzelf.

Ik heb ook een vriendin met ADHD. Ze slikt geen medicijnen, maar heeft een man die orde voor haar aanbrengt. Daarnaast heeft ze een kind gekregen en dat is het beste wat haar is overkomen. Het kind legt haar een ritme op en dat vindt ze heel fijn.

Rood schreef:

Ecrits schreef:Jouw man kan je ook ondersteunen, zeker in het huishouden en structuur aanbrengen in dagelijkse dingen.

Dit dacht ik dus ook, maar toen realiseerde ik me dat ze Luce op dit moment weinig aan hem heeft. Hij is natuurlijk druk genoeg met zichzelf.

Ik heb ook een vriendin met ADHD. Ze slikt geen medicijnen, maar heeft een man die orde voor haar aanbrengt. Daarnaast heeft ze een kind gekregen en dat is het beste wat haar is overkomen. Het kind legt haar een ritme op en dat vindt ze heel fijn.

Nee i

Ecrits schreef:

Luce schreef:

Discordia schreef:Dat klinkt al beter dan "Ik zit er steeds vaker aan te denken om eens Ritalin te proberen".

Succes ermee, het leven is gewoon geen sprookjes (voor de meeste mensen).

Ik bedoelde daar uiteraard mee dat ik langs een psychiater moet daarvoor . Vaag geformuleerd idd.

Bedankt. En nee, het leven is zeker geen sprookje.

Waarom zeg je dat toch "het leven is geen sprookje", dat zeg je ook vaak tegen mij. Terwijl ik niet de indruk krijg van Luce dat ze denkt dat het leven een sprookje is.

Ik zeg dat omdat je niet alles weg moet willen slikken met pillen. Het leven is (op sommige momenten) niet leuker dan het op dat moment is.
En als je je beseft dat het niet altijd alleen maar goed moet/kan gaan, ben je al veel verder dan de meeste mensen die in paniek raken wanneer hen iets overkomt wat niet leuk of gemakkelijk is.

Discordia schreef:

Ecrits schreef:

Luce schreef:

Discordia schreef:Dat klinkt al beter dan "Ik zit er steeds vaker aan te denken om eens Ritalin te proberen".

Succes ermee, het leven is gewoon geen sprookjes (voor de meeste mensen).

Ik bedoelde daar uiteraard mee dat ik langs een psychiater moet daarvoor . Vaag geformuleerd idd.

Bedankt. En nee, het leven is zeker geen sprookje.

Waarom zeg je dat toch "het leven is geen sprookje", dat zeg je ook vaak tegen mij. Terwijl ik niet de indruk krijg van Luce dat ze denkt dat het leven een sprookje is.

Ik zeg dat omdat je niet alles weg moet willen slikken met pillen. Het leven is (op sommige momenten) niet leuker dan het op dat moment is.
En als je je beseft dat het niet altijd alleen maar goed moet/kan gaan, ben je al veel verder dan de meeste mensen die in paniek raken wanneer hen iets overkomt wat niet leuk of gemakkelijk is.

Ik snap je insteek, maar ik vind die opmerking niet gepast. Luce zegt nergens dat ze slechte periodes niet kan ondergaan en het alleen maar leuk wil hebben. Ik denk dat de meeste mensen heel goed weten dat het leven niet altijd leuk is. In sprookjes trouwens ook niet, maar daarin komt alles goed. Luce wil het waarschijnlijk niet leuker maken, maar dragelijk en dat is iets heel anders.

Ik zie niet waarom jij hier de wijze levensles het leven kan niet altijd leuk zijn, deal with it, komt verkondigen. Niet van toepassing en niet nodig.

Discordia schreef:

Luce schreef:Ik snap je niet, hoe tegen een muur? Ik antwoord toch gewoon?

En dat laatste wat je beschrijft is heel herkenbaar.

Ik zeg dat er vaak verkeerde diagnoses worden gesteld. Jij antwoordt met: "ik ben gediagnostiseerd en dat is niet zomaar"

Maar op dezelfde manier zijn er heel veel mensen met verkeerde diagnoses opgezadeld (toen ze jong(er) waren).

Weet je dat van de bevolking 0,8 % een bipolaire stoornis heeft en van de ADHD'ers 8%, het hoeft helemaal geen verkeerde diagnose te zijn als iemand met ADHD een bipolaire stoornis heeft, dat kan juist héél goed, het is niet altijd of of, het is ook vaak én én en dan versterkt het elkaar!

Jij hebt het de hele tijd over een verkeerde diagnose, maar waarom zou de diagnose van Luce verkeerd zijn? Welke reden is er om aan te nemen dat die niet klopt? Als ik nu heel hard ga roepen dat jij vast geen bipolaire stoornis hebt maar ADHD, dat ze die diagnose vaak verkeerd stellen, zou jij dan niet zoiets hebben van, Hallo ik weet toch zelf wel of iets klopt of niet?

Ik heb een diagnose ADHD, maar omdat dat vaak niet goed gesteld word zou ik het dan ineens niet hebben? Nee daarvoor klopt die diagnose veel te goed! Het is geen populariteitsziekte, het is een naam voor een aandoening waar heel lang geen naam voor is geweest. Een kaartje wat er aan gehangen kan worden zodat de juiste behandeling voor die persoon gevonden kan worden. Dat vroeger die diagnose niet bestond, betekend niet dat de aandoening vroeger niet bestond! En dat betekend ook niet dat die mensen vroeger wél gelukkig waren!

Stel je voor dat ze geen ADHD heeft en ze begint met ritalin.

Ecrits schreef:

Discordia schreef:

Ecrits schreef:

Luce schreef:

Discordia schreef:Dat klinkt al beter dan "Ik zit er steeds vaker aan te denken om eens Ritalin te proberen".

Succes ermee, het leven is gewoon geen sprookjes (voor de meeste mensen).

Ik bedoelde daar uiteraard mee dat ik langs een psychiater moet daarvoor . Vaag geformuleerd idd.

Bedankt. En nee, het leven is zeker geen sprookje.

Waarom zeg je dat toch "het leven is geen sprookje", dat zeg je ook vaak tegen mij. Terwijl ik niet de indruk krijg van Luce dat ze denkt dat het leven een sprookje is.

Ik zeg dat omdat je niet alles weg moet willen slikken met pillen. Het leven is (op sommige momenten) niet leuker dan het op dat moment is.
En als je je beseft dat het niet altijd alleen maar goed moet/kan gaan, ben je al veel verder dan de meeste mensen die in paniek raken wanneer hen iets overkomt wat niet leuk of gemakkelijk is.

Ik snap je insteek, maar ik vind die opmerking niet gepast. Luce zegt nergens dat ze slechte periodes niet kan ondergaan en het alleen maar leuk wil hebben. Ik denk dat de meeste mensen heel goed weten dat het leven niet altijd leuk is. In sprookjes trouwens ook niet, maar daarin komt alles goed. Luce wil het waarschijnlijk niet leuker maken, maar dragelijk en dat is iets heel anders.

Ik zie niet waarom jij hier de wijze levensles het leven kan niet altijd leuk zijn, deal with it, komt verkondigen. Niet van toepassing en niet nodig.

Niet deal with it, maar dat het niet per se nodig is om pillen te slikken om een periode in je leven minder onaangenaam (mag ik dat wel zo zeggen?) te maken.

Rood schreef:

Ecrits schreef:Jouw man kan je ook ondersteunen, zeker in het huishouden en structuur aanbrengen in dagelijkse dingen.

Dit dacht ik dus ook, maar toen realiseerde ik me dat ze Luce op dit moment weinig aan hem heeft. Hij is natuurlijk druk genoeg met zichzelf.

Ik heb ook een vriendin met ADHD. Ze slikt geen medicijnen, maar heeft een man die orde voor haar aanbrengt. Daarnaast heeft ze een kind gekregen en dat is het beste wat haar is overkomen. Het kind legt haar een ritme op en dat vindt ze heel fijn.

Mijn man is nog chaotischer , dus daar heb ik weinig aan vrees ik Ik breng juist enigzins structuur in zijn leven.

Discordia schreef:

Ecrits schreef:

Luce schreef:

Discordia schreef:Dat klinkt al beter dan "Ik zit er steeds vaker aan te denken om eens Ritalin te proberen".

Succes ermee, het leven is gewoon geen sprookjes (voor de meeste mensen).

Ik bedoelde daar uiteraard mee dat ik langs een psychiater moet daarvoor . Vaag geformuleerd idd.

Bedankt. En nee, het leven is zeker geen sprookje.

Waarom zeg je dat toch "het leven is geen sprookje", dat zeg je ook vaak tegen mij. Terwijl ik niet de indruk krijg van Luce dat ze denkt dat het leven een sprookje is.

Ik zeg dat omdat je niet alles weg moet willen slikken met pillen. Het leven is (op sommige momenten) niet leuker dan het op dat moment is.
En als je je beseft dat het niet altijd alleen maar goed moet/kan gaan, ben je al veel verder dan de meeste mensen die in paniek raken wanneer hen iets overkomt wat niet leuk of gemakkelijk is.

Ik wil mijn leven niet zozeer leuker maken maar ik wil het makkelijker kunnen dragen omdat het op dit vlak altijd een gevecht is. Ik geniet soms helemaal niet meer van het leven en zie bij anderen hoe leuk het kan zijn.

Ik zou van onaangenaam dragelijk maken. Denk dat je dan meer in de goede hoek zit.

Misschien moet ze juist ritalin slikken, dan weet je het meteen. Als je geen ad(h)d hebt, dan heeft het de werking van speed.

Discordia schreef:Stel je voor dat ze geen ADHD heeft en ze begint met ritalin.

Dan merk ik dat toch snel genoeg? Ik weet donders goed wat daar de consequenties van zijn, daar heb ik me allang in verdiept. Ik ben niet 1 of ander meisje dat niet weet waar ze het over heeft.

Luce schreef:

Discordia schreef:Stel je voor dat ze geen ADHD heeft en ze begint met ritalin.

Dan merk ik dat toch snel genoeg? Ik weet donders goed wat daar de consequenties van zijn, daar heb ik me allang in verdiept. Ik ben niet 1 of ander meisje dat niet weet waar ze het over heeft.

Ik ben benieuwd

Ik vind wat Discordia zegt juist heel waardevol. Juist het besef dat het leven soms lastig kan zijn, en vooral het leven met jezelf, en dat dat eerder regel dan uitzondering is, geeft mij vaak wat gemoedsrust. Haalt de druk eraf. Dat wanneer het allemaal niet goed gaat, ik dan in ieder geval NIET denk: al die anderen zijn wel gelukkig, wat is er met mij aan de hand?

Klein voorbeeldje: veel vrouwen maken zich druk om hun huishouden, dat het thuis niet netjes (genoeg) is. Het grappige is dat die vrouwen denken dat het bij anderen altijd netjes is, en dat zij een uitzondering zijn. Terwijl ik alleen maar zie dat het bij iederéén een zooitje is. Heel veel verwachtingen ontstaan doordat we denken dat anderen het van ons verwachten. Als ik dan bedenk dat die verwachtingen niet kloppen en dat de meeste levens nu eenmaal geen opgeruimde huizen hebben, dan scheelt dat weer in de chaos in mijn hoofd.

Oké, dit is de meest onsamenhangende tekst die ik ooit heb geschreven, maar jullie snappen als medechaoten vast de verbandjes wel hè.

Het mag bij iedereen dan wel een zooi zijn, maar ik heb ook echt last van de zooi hier dus dan wordt het weer een ander probleem haha!

...

Ik heb Ritalin nooit geprobeerd (het paar keer per dag om tijdstip x een pilletje slikken gaat bij mij gewoonweg niet) maar ik gebruik Concerta. Ik heb de laagste dosering en niet alle klachten zijn over (misschien dat dat wel zo is bij een hogere dosering maar die wilde ik niet) maar ik kan nu de tijd nemen om te plannen.

Ik heb nu alles ingepland in mijn agenda. Wat ik wanneer ga eten, wanneer ik boodschappen ga doen, wanneer ga ik mijn huis schoonmaken en wat ga ik precies schoonmaken, wanneer ga ik mijn administratie doen, wanneer een 'beautyuurtje' etc. En dan het liefst op vaste dagen in de week. Het klinkt heel saai en stom maar het werkt enigszins. De belangrijkste dingen krijg ik nu gedaan.
En ik heb het bovenstaande geprobeerd met en zonder medicatie want eigenlijk vind ik medicatie ook maar niks. Maar zonder medicatie kan ik me er op de een of andere reden weer niet aan houden. Dan loopt de planning helemaal in de soep en ik weet eigenlijk niet eens waarom.

Ik denk dat je ook kan leven met ADD zonder medicatie maar dan moet je een manier vinden om je prikkels tegen te gaan en dat is vaak erg lastig omdat de prikkels uit je omgeving komen. Misschien dat een hutje op de hei een oplossing is :-)
Of je moet idd een partner hebben die jou kan sturen in bepaalde dingen.

Misschien dat medicatie voor jou voor nu je even op weg kan helpen maar dat hoeft m.i. niet te betekenen dat je er je hele leven aan vast hoeft te zitten.

Ecrits schreef:

Luce schreef:

Discordia schreef:Dat klinkt al beter dan "Ik zit er steeds vaker aan te denken om eens Ritalin te proberen".

Succes ermee, het leven is gewoon geen sprookjes (voor de meeste mensen).

Ik bedoelde daar uiteraard mee dat ik langs een psychiater moet daarvoor . Vaag geformuleerd idd.

Bedankt. En nee, het leven is zeker geen sprookje.

Waarom zeg je dat toch "het leven is geen sprookje", dat zeg je ook vaak tegen mij. Terwijl ik niet de indruk krijg van Luce dat ze denkt dat het leven een sprookje is.

Natuurlijk worden er soms verkeerde diagnoses gesteld, maar meestal zijn de diagnoses wel correct. Hele grote kans dus dat Luce wel ADHD heeft.

Mijn man en zijn dochter hebben ADHD. Mijn man heeft het heel erg. Hij gebruikt geen medicatie en zijn dochter inmiddels wel. Ik denk dat je door de medicatie wel een deel van je creativiteit wegneemt. Ik ondersteun mijn man op veel vlakken en help hem met structuur en het ordenen van zijn gedachtes. Jouw man kan je ook ondersteunen, zeker in het huishouden en structuur aanbrengen in dagelijkse dingen.

Ik vind dat ADHD-ers mooie en creatieve karakters hebben. Ik kan me voorstellen dat je ritalin overweegt, ik kan je niet adviseren, maar weet zeker dat jij zelf een weloverwogen keuze kan maken.

Kan best dat dat bij mensen het geval is hoor, en ik bedoel het niet aanvallend, maar bij mij is juist helemaal niet het geval dat mijn creativiteit er minder door geworden is. Ik kan juist mijn creativiteit nu veel beter kwijt omdat ik ergens aan kan beginnen en het ook af kan maken. Mijn ideeën omzetten in iets. Dus in mijn geval stimuleert het juist.
Maar nogmaals: niet voor iedereen geldt dat inderdaad, ik ken ook mensen die heel erg afgevlakt zijn qua emoties en juist als een zombie alleen nog maar op de bank willen zitten.