AD(H)D-topic

RYW schreef:Ik herken wel veel van de gevoelens die hier omschreven worden, maar ik zie mezelf voornamelijk als een raschaoot, maar dan wel een met een hele strakke planning omdat deze levensstijl anders absoluut niet is vol te houden... En ja, die post... Breek me de bek niet open. Ik heb een bak. En het is inmiddels een stapel op de bak geworden. En een tweede ernaast maar toch weet ik ook wat er betaald moet worden en op welke datum. Mysterieus.

Bij mij is het andersom. Mijn administratie is perfect verzorgd, gecategoriseerd en in mappen opgeborgen enzo, maar ik heb geen idee wat er wanneer betaald moet worden. Ik moet echt om de twee weken administratie doen, anders vergeet ik van alles en nog wat te betalen

Eucalypta schreef:Dat is een heftig medicijn en krijg je niet zomaar. Als je niet getest bent en een diagnose hebt sowieso niet. Het is niet zo dat je even langs de huisarts kunt met 'het is een beetje druk in mijn hoofd, mag ik ritalin? De oplossing wordt veel vaker gezocht in hulp met plannen de andere ondersteuning dan in pillen. En terecht, feitelijk slik je legale speed.

Mijn zusje krijgt het allemaal: Concerta, hulp op school van haar decaan, studentenbegeleider en een buddy, en buiten school van een psycholoog, psychiater en praatgroep. Ze is nog net zo hyper, maar ze zegt dat het in haar hoofd veel rustiger is.

Rood schreef:

Luce schreef:Administratie? Ik weet uit mijn hoofd welke rekeningen ik moet betalen en dat doe ik dan ook, maar in mappen doen? Lukt me niet, ik heb het ook al zo vaak geprobeerd.

Zoooo herkenbaar.

Luce schreef:Er zijn zoveel dingen in mijn leven die eronder lijden, ben er echt een beetje klaar mee.

Is er ook geen praktische hulp die je kunt krijgen? Bv. iemand die een keer per week drie uurtjes bij je komt en je aan het werk zet? Ik snap dat je medicijnen overweegt, maar ik zou eerst al het andere proberen.

Weet je, ik heb jaren lang een pgb gehad en begeleiders gehad die geprobeerd hebben mij uit alle macht te leren mijn huishouden te structureren. Ik heb er wel wát van geleerd, maar uiteindelijk is het na al die jaren hier nog steeds een puinzooi en was het alleen maar opgeruimd als mijn begeleiders zélf aan de slag gingen en mijn aanstuurden. Dat is iets wat heel fijn lijkt vooraf en van buitenaf, maar als je nóóit leert hoe je dat zelf moet doen (omdat er gewoonweg geen plekje voor over is in je hoofd, omdat je dat stofje mist) dan word dat heel frustrerend. Ik voelde me echt net een klein kind af en toe, er werd mij gewoon verteld wat ik moest doen want ik raakte serieus in paniek als mijn gezegd werd: ga jij maar even aan de slag in je atelier, want dan wist ik echt niet wat ik moest doen en waar ik moest beginnen. Feitelijk gaat het mentaal beter met mij zonder die hulp, want nu is het wel een chaos, maar het is wel mijn eigen chaos en als ik daar weer orde in weet te krijgen is dat mijn eigen verdienste. Ik sta veel minder met mijn handen in mijn haar in paniek te zijn en er ligt veel minder nadruk op dat ik het niet goed doe.

Voor mij is medicatie eigenlijk het enige wat me nog wel zou kunnen helpen...ooit. Hoop ik.

Luce schreef:

Luce schreef:

Susan schreef:Mijn administratie lijkt ook nergens op, het is al heel wat als alle post in dezelfde bak ligt.

Haha! Hier ook. Oh, ik zou ZO graag een geordend huis willen hebben en een geordend leven, zodat je tijd over hebt om te genieten van de rust enzo.

Maar dan is het toch eigenlijk wel vreemd dat ik precies weet welke rekeningen er betaald moeten worden in mijn hoofd. Ik snap niet hoe het dan kan dat ik dát niet vergeet.

Ik heb dat ook hoor, bij ADHD heb ik het idee hoort ook dat dingen zich in je hoofd vastbijten. Ik weet vaak mijn hele agenda uit mijn hoofd, terwijl ik toch prima mijn agenda bijhoud want ik heb geleerd dat dat beter werkt. Alleen mijn hoofd zit nog steeds vol met nutteloze weetjes, zo weet ik de verjaardag van mijn zanglerares maar niet die van mijn oma. Onthoud ik precies wat ik maandag voor afspraken heb, hoe laat, met wie en waar, maar vergeet ik wel dagelijks mijn sleutels en zo kan ik nog wel even doorgaan met dingen die ik onthoud waarvan andere mensen met open mond staan te kijken.
Ik was op de academie ook degene die geraadpleegt werd voor een lokaalnummer, voor regels, voor feiten...

Haha, leuk die herkenning hier. Ik heb geen eens een bak voor post, het ligt op mijn salontafel, eettafel, aanrecht.. Misschien is een bak wel handig! Ligt het tenminste gewoon op 1 plek.
Mijn moeder dreigt zo ongeveer 1 keer per jaar om langs te komen om mijn administratie te doen (nou ja, ik moet het dan doen en zij zit erbij) en daar heb ik geen zin in dus dan doe ik het eindelijk zelf. Ofwel 1x per jaar doe ik dus mijn administratie :-).

Wat betreft het etiketje, daar heb ik voor mezelf moeite mee. Mijn moeder vind het vooral allemaal een kwestie van 'meer discipline kweken' en neemt me daarin niet serieus.
En zelf vraag ik me ook regelmatig af of ik het wel heb. En dan stop ik weer met het innemen van medicatie en een week later loop ik weer tegen allerlei dingen aan. Dus dan heb ik weer even een 'bewijs' dat het toch wel zo is.

@Luce: Er had toch laatst een vrouw aangeboden om langs te komen i.k.v. opruimen? Hoe is dat afgelopen?

Ik slik het. Hele zwangerschap niet, nu sinds kort wel weer. Ik voel me er niet goed bij, ik heb er last van de rebounds. Ik slik het niet consequent, maar wel als mijn administratie weer compleet in het honderd loopt of andere zaken.

Helaas kap ik er elke keer weer mee, omdat het meer kapot maakt dan goed. Want is een goede administratie en huishouden nou werkelijk het belangrijkste? Ik heb het er maar moeilijk mee vaak.

Charlie schreef:Ik slik het. Hele zwangerschap niet, nu sinds kort wel weer. Ik voel me er niet goed bij, ik heb er last van de rebounds. Ik slik het niet consequent, maar wel als mijn administratie weer compleet in het honderd loopt of andere zaken.

Helaas kap ik er elke keer weer mee, omdat het meer kapot maakt dan goed. Want is een goede administratie en huishouden nou werkelijk het belangrijkste? Ik heb het er maar moeilijk mee vaak.

Mijn arts zou zeggen dat je dan niet goed gemedicaliseerd bent, verkeerde dosis of verkeerde medicijn... Er bestaan een hoop middelen die kunnen helpen bij ADHD. Je hebt: Ritalin, Concerta, Dex-amfetamine, strattera, welbutrin en modiodal. Allemaal met een andere werking. Ritalin word het meest voorgeschreven omdat het het bekendst is en dat komt omdat ritalin een medicijn is wat bij heel veel mensen met ADHD goed aanslaat. Maar niet iedereen heeft het meeste baat bij ritalin, sommigen reageren daar toch niet helemaal lekker op en hebben meer baat bij iets anders, alleen weten lang niet alle psychiaters er evenveel vanaf.

тыквашка schreef:

Discordia schreef:

Ecrits schreef:

Luce schreef:

Discordia schreef:Dat klinkt al beter dan "Ik zit er steeds vaker aan te denken om eens Ritalin te proberen".

Succes ermee, het leven is gewoon geen sprookjes (voor de meeste mensen).

Ik bedoelde daar uiteraard mee dat ik langs een psychiater moet daarvoor . Vaag geformuleerd idd.

Bedankt. En nee, het leven is zeker geen sprookje.

Waarom zeg je dat toch "het leven is geen sprookje", dat zeg je ook vaak tegen mij. Terwijl ik niet de indruk krijg van Luce dat ze denkt dat het leven een sprookje is.

Ik zeg dat omdat je niet alles weg moet willen slikken met pillen. Het leven is (op sommige momenten) niet leuker dan het op dat moment is.
En als je je beseft dat het niet altijd alleen maar goed moet/kan gaan, ben je al veel verder dan de meeste mensen die in paniek raken wanneer hen iets overkomt wat niet leuk of gemakkelijk is.

Waarom slik jij dan pillen? Kom op dat moet jij toch juist begrijpen? ADHD is niet iets wat even maakt dat het leven wat minder makkelijk loopt, ADHD is iets waardoor je hele leven van struikelblokken aan elkaar hangt. En net zoals dat jij zonder pillen slecht functioneert, maar wel functioneert, net zo is dat bij veel mensen met ADHD. Het is niet een levensstijl en het is niet iets met hele grote ups en downs, het is er áltijd! En je kunt in een rustige periode zonder chaos om je heen daar vaak best mee leven, maar het is een enorm energiekostend en slopend eeuwig gevecht. Dat heeft niks te maken met iets weg willen slikken met pillen, dat heeft te maken met normaal willen kunnen functioneren. Dat lijkt me toch niet te veel gevraagd?

Wauw Pompoen je verwoord het mooi en je omschrijft hoe ik mij vaak voelde zonder medicatie. Ik slik Concerta maar daarvoor Ritalin. Maar van Ritalin krijg ik een heftige Rebound dan van Concerta waarbij ik op het einde van de dag drukker, onrustiger en chaotischer word.

Ik weet trouwens heel erg goed dat het geen smartie snoepjes zijn maar ik ben echt blij met de medicatie. Waar ik voorheen continue tegen een onzichtbare muur liep en niet mee kon komen qua denken lukt me dit nu wel. Ik ben veel rustiger in mijn hoofd kan beter hoofd- en bijzaken scheiden en naar mijn gevoel kan ik beter analyseren. Alleen doe ik het soms iets te veel waardoor het alsnog een warboel voor mezelf kan worden, vooral met school. Als ik iets interessant vind, wil ik wel vaak alles weten. En dan krijg ik een beetje het waarom verhaal.

Ik dacht vroeger dat ik echt dom was. Ik heb nooit moeite met de leerstof gehad. Ik kon alleen niks ordenen en onthouden was vaak ook een drama. Ik merk zeker wel verschil van voor de medicatie en nu. En het klinkt misschien raar maar ik heb het gevoel dat ik eindelijk mijn grijze massa kan gebruiken en ik ben er maar wat blij mee.

Luce, ik kan de keuze niet maken of je medicatie gaat gebruiken of niet. Maar als ik jou zo hoor sta je er wel open voor en dan kun je het altijd proberen. Ik ben er geen ander mens van geworden. Zelf mijn vriend vind dat ik meer rust heb.

Confusion schreef:

@Luce: Er had toch laatst een vrouw aangeboden om langs te komen i.k.v. opruimen? Hoe is dat afgelopen?

Is nog niet langs geweest, komt 8 november

Ik heb vanmiddag contact gehad met een psychiater waar ik heen kan en die zei dat er wellicht meer opties waren en dat we er samen naar zouden gaan kijken. Dus nu even een verwijsbrief regelen en dan hopelijk gauw een afspraak.

Dropdraakje, fijn om te lezen dat het bij jou zo goed uit pakt! Ik zou trouwens ook de voorkeur geven aan Concerta als ik mocht kiezen hoor, die rebounds lijken me niks. Mijn broertje heeft ook ADHD en slikte ook Ritalin en had daar ook altijd erg last van, nu met Concerta heeft hij daar geen last meer van. Mijn vader had al eens aangeboden om een lage dosering te proberen van mijn broertje, maar ik denk dat ik eerst maar even wacht op de afspraak met de psychiater

Dropdraakje schreef:

тыквашка schreef:

Waarom slik jij dan pillen? Kom op dat moet jij toch juist begrijpen? ADHD is niet iets wat even maakt dat het leven wat minder makkelijk loopt, ADHD is iets waardoor je hele leven van struikelblokken aan elkaar hangt. En net zoals dat jij zonder pillen slecht functioneert, maar wel functioneert, net zo is dat bij veel mensen met ADHD. Het is niet een levensstijl en het is niet iets met hele grote ups en downs, het is er áltijd! En je kunt in een rustige periode zonder chaos om je heen daar vaak best mee leven, maar het is een enorm energiekostend en slopend eeuwig gevecht. Dat heeft niks te maken met iets weg willen slikken met pillen, dat heeft te maken met normaal willen kunnen functioneren. Dat lijkt me toch niet te veel gevraagd?

Wauw Pompoen je verwoord het mooi en je omschrijft hoe ik mij vaak voelde zonder medicatie. Ik slik Concerta maar daarvoor Ritalin. Maar van Ritalin krijg ik een heftige Rebound dan van Concerta waarbij ik op het einde van de dag drukker, onrustiger en chaotischer word.

Ik leg het graag nog een keer uit. Het leven van Luce bevindt zich momenteel in een grotere chaos dan de chaos die ze normaal kon ervaren in haar hoofd. Dit heeft voor een groot deel te maken met externe, te veranderen, factoren. Voorheen wilde ze geen medicatie slikken, want die chaos was (blijkbaar) leefbaar en draaglijk, terwijl ze de diagnose toen ook al jaren had. Ik zeg alleen dat het:
1. verstandig is om zeker te weten dat het echt ADHD is (en daar gaat ze dan ook achterkomen als ze ritalin gaat slikken)
2. kijken wat er/je in je omgeving kan veranderen.

Dat heeft niets te maken met "Jij slikt toch ook pillen. Dan zou jij het toch moeten begrijpen". Ik probeer wat bewustwording te creeeren, dat sommige dingen rot en moeilijk mogen zijn. Ik heb mezelf jaren meegemaakt zonder medicatie en nu sinds een paar maanden met. Ik heb zo'n beetje alles wat rot is aan het leven zonder medicatie meegemaakt en overleefd. Ik weet dat het lukt, maar nu ga ik het met proberen en dat bevalt (vooral de mensen om me heen) heel goed. Ik mis mijn "fratsen" soms wel.

Discordia schreef:

Dropdraakje schreef:

тыквашка schreef:

Waarom slik jij dan pillen? Kom op dat moet jij toch juist begrijpen? ADHD is niet iets wat even maakt dat het leven wat minder makkelijk loopt, ADHD is iets waardoor je hele leven van struikelblokken aan elkaar hangt. En net zoals dat jij zonder pillen slecht functioneert, maar wel functioneert, net zo is dat bij veel mensen met ADHD. Het is niet een levensstijl en het is niet iets met hele grote ups en downs, het is er áltijd! En je kunt in een rustige periode zonder chaos om je heen daar vaak best mee leven, maar het is een enorm energiekostend en slopend eeuwig gevecht. Dat heeft niks te maken met iets weg willen slikken met pillen, dat heeft te maken met normaal willen kunnen functioneren. Dat lijkt me toch niet te veel gevraagd?

Wauw Pompoen je verwoord het mooi en je omschrijft hoe ik mij vaak voelde zonder medicatie. Ik slik Concerta maar daarvoor Ritalin. Maar van Ritalin krijg ik een heftige Rebound dan van Concerta waarbij ik op het einde van de dag drukker, onrustiger en chaotischer word.

Ik leg het graag nog een keer uit. Het leven van Luce bevindt zich momenteel in een grotere chaos dan de chaos die ze normaal kon ervaren in haar hoofd. Dit heeft voor een groot deel te maken met externe, te veranderen, factoren. Voorheen wilde ze geen medicatie slikken, want die chaos was (blijkbaar) leefbaar en draaglijk, terwijl ze de diagnose toen ook al jaren had. Ik zeg alleen dat het:
1. verstandig is om zeker te weten dat het echt ADHD is (en daar gaat ze dan ook achterkomen als ze ritalin gaat slikken)
2. kijken wat er/je in je omgeving kan veranderen.

Dat heeft niets te maken met "Jij slikt toch ook pillen. Dan zou jij het toch moeten begrijpen". Ik probeer wat bewustwording te creeeren, dat sommige dingen rot en moeilijk mogen zijn. Ik heb mezelf jaren meegemaakt zonder medicatie en nu sinds een paar maanden met. Ik heb zo'n beetje alles wat rot is aan het leven zonder medicatie meegemaakt en overleefd. Ik weet dat het lukt, maar nu ga ik het met proberen en dat bevalt (vooral de mensen om me heen) heel goed. Ik mis mijn "fratsen" soms wel.

Ik heb pas een jaar geleden de diagnose ADHD gekregen. Waarom heb ik mezelf laten onderzoeken? Ik heb al sinds ik me kan herinneren chaos in mijn hoofd en in mijn doen en laten, maar ook voor mij was het tot 1,5 jaar geleden "dragelijk" waardoor het niet eerder in me op gekomen was me op ADHD te laten testen, waarom? Als kind zijnde zorgde mijn moeder er voor dat ik niet alles vergat, zij was mijn back-up, zonder dat ik me op dat moment er bewust van was. Zij dacht altijd 10 stappen vooruit, en voordat ik bijvoorbeeld weer eens mijn agenda of portemonnee vergeten was, had zij er al aan gedacht om deze in mijn tas te stoppen.
Op school redde ik me wel, want ik haalde het allemaal zonder echt hard te studeren. Leren voor een examen deed ik hooguit een avond, of paar uur op voorhand en meer was ook nooit nodig, dus ondervond ik er weinig last van. Behalve dan altijd die opmerkingen "je bent lui, je kan veel beter", maar ik haalde mijn examens, en daar draaide het voor mij om.
Ik ben altijd diegene geweest die eerst deed en dan pas nadacht, chaotisch was, druk, maar ach zo was ik nou eenmaal en daar was toch niks geks aan? Ik redde me wel, dus zag ik er nooit iets negatiefs in.

Tot het moment dat ik ging samenwonen, en in de maand er na met mijn studie startte. Mijn vriend is super geordend, en al snel begon me steeds meer duidelijk te worden dat het me gewoon echt niet lukte om alles op orde te houden. Mijn vriend omschreef de weekenden dat ik thuis was altijd alsof er een orkaan door het huis gewoed had, en ik zág het gewoon echt niet. Ik begreep gewoon niet waarom het bij anderen wel opgeruimd bleef en er bij mij altijd zo'n chaos was als ik alleen maar gewoon een avondje voor de bank gehangen had.
Het werd in mijn hoofd ook steeds drukker en chaotischer, en ik merkte op school dat ik totaal niet mee kwam. Het niveau lag zoveel hoger, en met een avondje van te voren half mijn cursus doorlezen redde ik het gewoon niet. Dus telkens mijzelf voorgenomen écht te gaan studeren maar hoe graag ik ook wilde, het lukte me niet. Hoe interessant ik het ook vond, na een paar minuten raakte ik door van alles afgeleid in mijn kamer en zo overprikkeld dat ik dood en dood moe werd.
Van alles er zelf aan geprobeerd, maar die chaos in mijn hoofd ging maar niet weg. Voor het eerst in mijn leven ondervond ik écht last van wat altijd al bij mij gehoord had. Ik ging aan mezelf twijfelen, concludeerde dat ik gewoon te dom was voor deze opleiding, en heb meerdere malen op het punt gestaan dan maar te stoppen. Het is ZO frustrerend als je iets zo enorm graag wilt, maar het je niet lukt.

Toen ik eens een artikel over ADHD gelezen had herkende ik zoveel dingen, maar het heeft me nog een half jaar gekost voordat ik de stap durfde te zetten. Sinds ik weet dat ik ADHD heb, coaching krijg en medicatie slik gaat het zoveel beter, en dan voornamelijk met mijn studie. Afgelopen jaar heb ik alles gehaald, en ben echt verbaasd geraakt over mijn kunnen. Ik betwijfel of ik zonder de diagnose, de coaching en medicatie ooit deze opleiding had kunnen afmaken.

Mijn situatie is dan iets anders dan die van Luce, zij heeft die diagnose al en komt nu op een punt dat het niet meer lukt, ik heb de diagnose gekregen nadat ik op dat punt ben gekomen. Maar in feite komt het wel op hetzelfde neer.. In het begin lukte het misschien ook wel, maar op welke manier? Luce is nu op een punt gekomen waarbij het niet meer lukt om alle ballen in de lucht te houden, is dat een reden om te gaan twijfelen aan een diagnose?! Juist niet!
ADHD betekend niet dat je nooit kan functioneren zonder medicatie en dat wanneer je geen medicatie nodig hebt een tijd, dat je dan maar geen ADHD hebt?

Juist die ADHD zorgt er voor dat doordat er nu nog meer chaos is, dat het niet meer dragelijk is. Ik denk echt niet dat het Luce in het verleden zonder problemen af ging, maar juist hetgeen wat je zelf kan proberen zonder medicatie, blijkt nu niet meer voldoende.. Dan is het toch juist slim om te kijken of het met medicatie wél gaat? Bevalt het niet dan stop je er weer mee, het is niet iets waar je echt verslaafd aan raakt. Als ik een dag besluit geen medicatie te pakken, heb ik geen afkick verschijnselen oid, het enige waar ik last van heb is de ADHD dan.

Echt AN, wat aan D's verhaal begrijp je niet? Je hoeft je gelijk niet te halen, Discordia probeert alleen maar de andere kant van het verhaal te laten zien. Dat houdt de boel in balans. Elke zaak heeft namelijk twee kanten en ze zijn allebei waar in dit geval. Laat dat gewoon lekker staan, in plaats van dat je weer dingen leest die er niet staan.

Rood schreef:Echt AN, wat aan D's verhaal begrijp je niet? Je hoeft je gelijk niet te halen, Discordia probeert alleen maar de andere kant van het verhaal te laten zien. Dat houdt de boel in balans. Elke zaak heeft namelijk twee kanten en ze zijn allebei waar in dit geval. Laat dat gewoon lekker staan, in plaats van dat je weer dingen leest die er niet staan.

En wat begrijp je niet van mijn verhaal? Ja zij mag haar kant vertellen, ik reageer daar nu (voor het eerst?) op, dat mag dan toch ook?

Ik zie Discordia nergens twijfelen aan de diagnose? Ze geeft alleen aan dat de medicatie voor ADHD geen kattenpis is, en áls je eerst andere stappen kunt ondernemen om je leven voor jezelf ordelijk en overzichtelijk te houden, dat dat 100x wenselijker is dan medicatie.

Quote je nu mij of Pompoen, Discordia?

Bij mij is pas begin dit jaar de diagnose vastgesteld. Ik ben gelijk begonnen met medicatie, hoewel ik zeker getwijfeld heb hierdoor. Ik Begrijp je standpunt wel, medicatie is niet alles. Ik overweeg trouwens ook nog een afspraak met een psychiater ,sowieso wel fijn ivm school

Dropdraakje schreef:Quote je nu mij of Pompoen, Discordia?

Bij mij is pas begin dit jaar de diagnose vastgesteld. Ik ben gelijk begonnen met medicatie, hoewel ik zeker getwijfeld heb hierdoor. Ik Begrijp je standpunt wel, medicatie is niet alles. Ik overweeg trouwens ook nog een afspraak met een psychiater ,sowieso wel fijn ivm school

Pompoen.

Dropdraakje schreef:Quote je nu mij of Pompoen, Discordia?

Bij mij is pas begin dit jaar de diagnose vastgesteld. Ik ben gelijk begonnen met medicatie, hoewel ik zeker getwijfeld heb hierdoor. Ik Begrijp je standpunt wel, medicatie is niet alles. Ik overweeg trouwens ook nog een afspraak met een psychiater ,sowieso wel fijn ivm school

Mij volgens mij want ze citeert mij ook in haar tekst.

Ik begrijp je punt nu beter Discordia, ik las het als twijfelen aan de diagnose en pillen maar onzin vinden omdat er nu veel speelt. Ik reageer ook vaak ietwat allergisch omdat het zó vaak voor komt dat buitenstaanders mensen met ADHD niet echt serieus nemen. Opmerkingen als: "oh maar ik ben ook wel eens onrustig" en "ik vergeet mijn sleutels ook wel eens hoor" zijn vaak niet van lucht en hoe vaak er wel niet bij gehaald word dat "ADHD een modeziekte is" en dat "men vroeger ook geen ADHD had". Ik word er helemaal gallisch van af en toe want mensen gaan echt heel snel voorbij aan hoe ernstig ADHD kan zijn, dus ik heb de neiging het allemaal iets feller te verdedigen én sneller in negatieve zin te interpreteren.

Edit: overigens onderschrijf ik wel jou 'probleem' dat je met medicatie voor de omgeving een stuk leuker bent, maar dat je er zelf nog niet helemaal over uit bent of je dat nou wel zo ok vind. Ik heb dat ook gehad met de ritalin en ik had op een gegeven moment sterk het gevoel dat ik die pillen moest slikken zodat ik beter in de maatschappij zou passen en dat stond me dan ook heel erg tegen.
Maar inmiddels ben ik er achter dat ik zélf geen steek verder kom, hoe hard ik het ook probeer, ik loop vast. Ik heb therapie een wajonguitkering, niet hoe ik het graag zou zien. Eigenlijk is het enige wat mij rest in de toekomst meer therapie en medicatie, niet zodat ik leuker ben voor de omgeving, maar zodat ik leuker ben voor mezelf!

De drama in huis was een paar maand nadat B is geboren. Maar het gevoel van echt niet meer kunnen handelen was met de geboorte van B. Ik kán het wel, het leven is alleen niet leuk. Gisteren werd ik wakker en was het een dag dat ik weer 'helder' was. En toen heb ik besloten dat ik niet meer zo wil leven. Het was er altijd al Discordia maat ik dacht altijd: in de toekomst gaat het goed komen en gisteren realiseerde ik me dat dit de toekomst is en dat het niet beter is geworden. En nu wil ik het niet meer. Er is gewoon een knop om gegaan, heeft niks met mijn man te maken.

Maple schreef:Ik zie Discordia nergens twijfelen aan de diagnose? Ze geeft alleen aan dat de medicatie voor ADHD geen kattenpis is, en áls je eerst andere stappen kunt ondernemen om je leven voor jezelf ordelijk en overzichtelijk te houden, dat dat 100x wenselijker is dan medicatie.

Maar wat als je nou vrijwel alles al hebt geprobeerd dan?

Luce schreef:

Maple schreef:Ik zie Discordia nergens twijfelen aan de diagnose? Ze geeft alleen aan dat de medicatie voor ADHD geen kattenpis is, en áls je eerst andere stappen kunt ondernemen om je leven voor jezelf ordelijk en overzichtelijk te houden, dat dat 100x wenselijker is dan medicatie.

Maar wat als je nou vrijwel alles al hebt geprobeerd dan?

Ik hou me buiten de discussie, ik zei alleen maar dat ik wat anders gelezen heb dan AN.

Luce schreef:

Maple schreef:Ik zie Discordia nergens twijfelen aan de diagnose? Ze geeft alleen aan dat de medicatie voor ADHD geen kattenpis is, en áls je eerst andere stappen kunt ondernemen om je leven voor jezelf ordelijk en overzichtelijk te houden, dat dat 100x wenselijker is dan medicatie.

Maar wat als je nou vrijwel alles al hebt geprobeerd dan?

Weet je, mensen hebben gewoon géén idee wat ADHD eigenlijk inhoud. Het is niet gewoon een beetje druk en vrolijk door het huis springen en een beetje chaotisch zijn. Maar hoe leg je dat uit? ADHD is iets waar je alleen maar trucjes voor kunt leren, maar drukte in je hoofd, die ruis in je hoofd kun je nooit uitzetten. Dát kan alleen met medicatie. Dan kan iedereen wel roepen dat medicatie minder wenselijk is dan je leven op een andere manier op de rit te houden, maar hoe hard je je leven ook op de rit hebt, die ruis en chaos in je hoofd houd NOOIT op. Dat is namelijk iets wat je niet weg kunt poetsen met een therapie of een trucje. ADHD is geen gedragsprobleem, ADHD kan gedragsproblemen veroorzaken. En ik heb vaak het gevoel dat mensen zich dáár in vergissen. ADHD is een defect in de hersenen, een bio-neurologisch probleem en de enige manier dat je daar écht wat aan kunt doen is met medicatie, alle andere dingen zijn lapmiddelen.

Ik heb laatst van een klasgenoot te horen gekregen dat ik maar ecologisch moest gaan eten want daar zou mijn ADHD van verdwijnen. Dezelfde klasgenoot wat roept dat ze ook wel eens druk en vergeetachtig is en dat iedereen het kan overkomen. Ik kan wel in discussie gaan. Maar waarom zou ik met iemand in discussie gaan die ADHD niet begrijpt? Ik heb geen zin om me continue te verdedigen. Dus Pompoen, ik kan het zeker voorstellen.

Ben het niet helemaal met jullie eens. Ik ben van mening dat de psyche dan wel het gedrag bepaalt, maar dat vice versa gedragsveranderingen ook hun effect op de psyche hebben. Net als je bij depressies met CGT de serotoninehuishouding weer kunt beinvloeden, denk ik ook dat dit bij AD(H)D mogelijk is. Ik wil het zeker niet zo ver doortrekken dat pilletjes te vangen zijn met therapie, absoluut niet, maar het is ook niet zo dat iedere vorm van ADHD absoluut alleen met medicijnen aan te pakken is.