AD(H)D-topic

Ik ben van het idee niet enthousiast, maar ik zit er steeds vaker aan te denken om eens Ritalin te proberen. Ik heb soms weken waarin ik heel weinig kan omdat ik zo overprikkeld ben. De afgelopen dagen had ik dat weer. Vandaag stond ik helder op en dan zie ik 'ineens' (nou ja niet ineens, want ik had het wel door maar ik had de kracht niet in mijn hoofd) wat voor zooi het is in huis. Die periodes van overprikkeling volgen zich steeds meer op en dat belemmert mij ontzettend. Ik heb het een hele tijd afgekund met extra zink slikken maar dat is niet meer genoeg. Wie slikt er Ritalin/Concerta en kan mij de voor en nadelen geven? En het beeld van ervoor en erna?

Ik ben er wel een beetje klaar mee dat het leven (planning, ordening) elke dag zo'n strijd is...

Dat is een heftig medicijn en krijg je niet zomaar. Als je niet getest bent en een diagnose hebt sowieso niet. Het is niet zo dat je even langs de huisarts kunt met 'het is een beetje druk in mijn hoofd, mag ik ritalin? De oplossing wordt veel vaker gezocht in hulp met plannen de andere ondersteuning dan in pillen. En terecht, feitelijk slik je legale speed.

Ik heb al jaren een diagnose dus daar ligt het probleem niet. Ik wilde er alleen nooit aan (medicijnen)

Heb je ADHD?
Zo niet, dan is het niet handig om Ritalin te slikken om te 'kalmeren': mensen met ADHD zijn juist ONDERprikkeld (hebben wel een 'prikkeldrempel' nodig, gaan op zoek naar meer prikkels om die drempel te halen, dat uit zich in hyperactiviteit) en Ritalin zorgt er (kort door de bocht) voor dat ze meer prikkels opnemen. Dus zonder ADHD en mét Ritalin, wordt je alleen maar nog meer geprikkeld...

Die diagnose had je óók al? jeetje, ik hou het soms niet meer bij, excuus.

Oké, wel gediagnosticeerd dus Waarom wil je geen medicijnen slikken als die er voor kunnen zorgen dat jij beter functioneert?

Eucalypta schreef:Die diagnose had je óók al? jeetje, ik hou het soms niet meer bij, excuus.

Ik weet niet waar dit nou weer op slaat, maar ik ga er verder ook niet op in.

Jerry schreef:Oké, wel gediagnosticeerd dus Waarom wil je geen medicijnen slikken als die er voor kunnen zorgen dat jij beter functioneert?

Omdat ik het eerder wel redelijk af kon zonder en ik Ritalin een heftig medicijn vind. Maar mijn leven wordt drukker en dan gaat organiseren niet meer zo best

Ik snap heel goed dat je dit lastig vind. Zijn er geen minder heftige medicijnen die hetzelfde effect hebben? Of een lagere dosering?ik zou eens met je ha overleggen (of specialist)

Luce, als er dingen zijn die je moet nemen om je beter te voelen, dan moet je dat gewoon doen. Het heeft geen enkele nut om jezelf zo 'aan te pakken' omdat je niet aan medicijnen wil. Voor sommige mensen is het een uitkomst, dus ik zou zeggen, bel de huisarts op en begin er gewoon mee. Je hebt 2 kinderen, een baan en een huishouden + nog de nodige issues op prive gebied, dus ik kan me voorstellen dat je dit even tijdelijk nodig hebt, om in ieder geval jezelf niet te verliezen.

Volgens mij niet, ik heb er een paar jaar terug al over gehad met een specialist. Maar goed, ik ben dus wel benieuwd naar ervaringen. Jerry, slikte jij het ook niet? Zoiets dacht ik ooit gelezen te hebben.

Mijn broertje nam Ritalin, maar het was niet het juiste medicijn voor hem waardoor de problemen alleen maar erger werden.

Ik zou het even met je huisarts/specialist overleggen.

Ik heb Ritalin (Methylfenidaat) geslikt en voor mij werkte het totaal niet. Ik zat op de maximale dosis (4x 20mg per dag) en merkte er echt niks van, behalve dat mijn eetlust verdween. Daarna heb ik Dexamfetamine voorgeschreven en dat werkt voor mij wel heel goed. Ik kan me een stuk beter concentreren en merk dat vooral tijdens mijn studie. Voorheen had ik nooit rust in mijn hoofd, nu wel. Ik wordt niet door ieder klein dingetje meer afgeleid, ik heb de rust in mijn hoofd om, wanneer ik iets niet snap, dat rustig uit te zoeken, nog een keer te lezen, nog een keer die oefening proberen te maken. Voorheen ging dat gewoon echt niet. Ik kan eindelijk eens gewoon studeren voor een examen, ik voel me niet meer zo dom. Voor mijn studie zou ik dus niet meer zonder kunnen. In mijn eerste studiejaar, voor de diagnose en medicatie heb ik slechts 26 van de 60 studiepunten behaald, afgelopen jaar had ik een vakkenpakket van 54 studiepunten en heb alles gehaald. Het was zo'n enorme opluchting voor me, ik wist altijd wel dat ik het kwa verstand wel zou moeten kunnen, maar het lukte gewoon nooit. Ik wilde wel studeren, maar ik KON het gewoon niet.

De nadelen merk ik vooral op de momenten dat het uitgewerkt raakt. Als ik op mijn kot alleen ben valt het nog wel mee, maar als ik op vrijdag avond thuis kom, is net mijn medicatie uitgewerkt, heb dan nog tot half 6 les gehad, een uur in de auto gezeten en merk dan dat ik gewoon geen rust in mijn hoofd heb en wordt dan juist nogal hyper. Even lekker rustig op de bank zitten met mijn vriend lukt me dan niet, en juist omdat hij gek wordt van mijn onrust, ervaar ik het ook als een probleem. Als ik alleen op mijn kot zit, heb ik niemand om rekening mee te houden dus dan ervaar ik dat minder als een last.

Ook merk ik dat ik veel meer hoofdpijn heb, zeker als het uit begint te werken. Het andere nadeel is constant er aan denken op tijd je pillen in te nemen, als je weggaat altijd voldoende pillen mee nemen.

Wat een nadeel kan zijn, maar waar ik wel blij mee was, was het gebrek aan eetlust. Ik ben zo'n 8 kilo afgevallen in de eerste maanden.

Je kan altijd eens naar een psychiater gaan voor medicatie. Waar ik zit wordt de medicatie gecombineerd met coaching, en dat werkt voor mij heel goed.
Ik zou niet naar de huisarts gaan voor die medicatie, mijn huisarts had het eerst ook voorgeschreven maar al snel bleek dat die er helemaal geen verstand van had. Er zaten teveel uren tussen, de dosis was veels te laag etc.

Hé Angelnyn, bedankt voor je reactie. Ik denk dat ik maandag even langs de huisarts ga voor een doorverwijzing. Misschien dat ik het toch gewoon eens moet proberen.

Als ik nu wil ontprikkelen, moet ik echt even gaan slapen. Maar ja dat kan heel vaak niet dus dat is gewoon echt lastig.

Je leven staat op zijn kop en nu borrelen de legale mogelijkheden om tot rust te komen in je op. "Oh ja, ik had ook nog ADHD. Daar kun je ritalin voor krijgen om tot rust te komen." Jarenlang redde je het zonder of wilde je zonder en ging het goed en nu ineens zou je aan die medicatie willen. Het is troep, ieder medicijn is troep.

Je hebt een rustiger leven, een rustigere gemoedsrust nodig, geen ritalin, denk ik. En.. je moet je niet meer zo blijven bekommeren om anderen maar vooral om jezelf. Je hebt zelf iemand nodig die jouw keuzes en gedrag kan spiegelen zoals je dat bij je anderen doet.

Het lijkt inderdaad zo alsof het pas nu zo is, maar het is mijn hele leven al zo hoor. Alleen ik weet gewoon dat het zo niet langer kan. De persoonlijke situatie maakt het niet makkelijker idd maar die chaos in mijn hoofd is er altijd al geweest. Met extra zink slikken was het wat minder maar nooit echt weg. Daarnaast is het gewoon zo dat je aan bepaalde normen moet voldoen in deze maatschappij qua ordening etc. En ik kan daar wel wat van afwijken , maar niet zoals nu. Mijn huishouden kan ik bijv niet op orde houden, ja een paar dagen. Kijk, als ik nou alleen was of met z'n 2en, dan hadden we alleen onszelf ermee. Maar ik heb wel 2 kinderen snap je.. En daarnaast is het gewoon altijd strijd wat betreft ordelijke dingen (huishouden, administratie) in mijn hoofd, waardoor ik het idee heb dat ik Cónstant bezig ben en daar word je heel moe van..

Voorbeeldje: ik had gisteren een cursus die 3 uur duurde. 3 uur lang in een lokaal met van die TL-verlichting. Nou, dan kan je me echt wel opvegen. Die TL-verlichting dringt bij mij zo binnen dat ik daarna niks anders meer kan dan slapen. Dat soort dingen heb ik zo vaak, echt zo vermoeiend. Die filter werkt bij mij niet goed.

Luce schreef:Het lijkt inderdaad zo alsof het pas nu zo is, maar het is mijn hele leven al zo hoor. Alleen ik weet gewoon dat het zo niet langer kan. De persoonlijke situatie maakt het niet makkelijker idd maar die chaos in mijn hoofd is er altijd al geweest. Met extra zink slikken was het wat minder maar nooit echt weg. Daarnaast is het gewoon zo dat je aan bepaalde normen moet voldoen in deze maatschappij qua ordening etc. En ik kan daar wel wat van afwijken , maar niet zoals nu. Mijn huishouden kan ik bijv niet op orde houden, ja een paar dagen. Kijk, als ik nou alleen was of met z'n 2en, dan hadden we alleen onszelf ermee. Maar ik heb wel 2 kinderen snap je.. En daarnaast is het gewoon altijd strijd wat betreft ordelijke dingen (huishouden, administratie) in mijn hoofd, waardoor ik het idee heb dat ik Cónstant bezig ben en daar word je heel moe van..

Ik volg nu een cursus MD (manisch depressief) en daar zitten veel mensen die verkeerd gediagnosticeerd waren met ADHD. Er wordt nogal snel met ADD/ADHD gegooid als het allemaal onduidelijk is wat er aan de hand is. Pas als er eens een manie of een hypomanie om de hoek komt kijken, met soms zelfs een psychose, wordt er verder gekeken.

Als je écht aan de ritalin wilt (ik herken die chaos ook wèl enorm), dan zou ik nog een keer naar een arts gaan om die diagnose te laten bevestigen voor je als een wild dier door je huis gaat rennen omdat ritalin heel anders werkt bij mensen die geen ADHD hebben.

Luce schreef:Ik ben van het idee niet enthousiast, maar ik zit er steeds vaker aan te denken om eens Ritalin te proberen. Ik heb soms weken waarin ik heel weinig kan omdat ik zo overprikkeld ben. De afgelopen dagen had ik dat weer. Vandaag stond ik helder op en dan zie ik 'ineens' (nou ja niet ineens, want ik had het wel door maar ik had de kracht niet in mijn hoofd) wat voor zooi het is in huis. Die periodes van overprikkeling volgen zich steeds meer op en dat belemmert mij ontzettend. Ik heb het een hele tijd afgekund met extra zink slikken maar dat is niet meer genoeg. Wie slikt er Ritalin/Concerta en kan mij de voor en nadelen geven? En het beeld van ervoor en erna?

Ik ben er wel een beetje klaar mee dat het leven (planning, ordening) elke dag zo'n strijd is...

Ik slik niks, zeker niet nu ik zwanger ben, maar ik heb ritalin en concerta geprobeerd. Bij mij had dat niet de juiste werking maar ik ben eigenlijk een uitzonderingsgeval, ik zie in mijn omgeving mensen die er ontzettend veel baat bij hebben. Mijn zusje bijvoorbeeld krijgt gewoon eindelijk een beetje rust in haar kop (die heeft ADD) en kan alle gedachten beter stroomlijnen. Hoewel ik dus slechte ervaringen heb ben ik er na een gesprek met een nieuwe arts nog niet zo lang geleden wel meer van overtuigd geraakt om nog een keer medicatie voor de ADHD (of tegen het is maar hoe je het bekijkt) te gaan proberen.
ADHD is namelijk niet iets wat je kunt oplossen of wegnemen met therapie, je kunt allerlei trucjes leren om bepaalde problemen te ondervangen maar uiteindelijk als puntje bij paaltje komt is het nog net zo'n chaos in je kop. Want ADHD zou je gewoon kunnen zien als een defect in je hersenen en je kunt dat defect niet 'helen' met een therapie. Eigenlijk zei mijn arts zou je het moeten vergelijken met een andere ziekte waarbij je een stof niet goed aanmaakt. Bij suikerziekte ga je ook eerst proberen om zonder insuline zoveel mogelijk met een dieet te regelen, maar uiteindelijk als het problemen blijft geven dan ga je ook aan de insuline om het goed te regelen.
Nou is suikerziekte natuurlijk veel levensbedreigender dan ADHD, maar als je het bekijkt als een ziekte/defect waarvoor je medicijnen nodig hebt omdat je anders niet kan functioneren, in dit geval meer psychisch dan lichamelijk, dan vind ik het persoonlijk veel beter te behappen dat ik daar medicijnen voor nodig heb.

Ik zelf wilde nooit meer omdat ik bang ben de creativiteit te verliezen en mijn innerlijke drive. Maar mijn arts zegt dus dat je gewoon niet goed gemedicaliseerd bent als je dat soort dingen verliest.

Kortom, ik sta sceptisch tegen over medicijnen maar ben wel gaan beseffen dat ik ze misschien wel gewoon nodig heb om normaal te kunnen functioneren!

Ik heb al een diagnose hè, het komt niet uit de lucht vallen. Daarnaast ook al zelf veel geprobeerd. Ik bekijk zelf altijd van alle kanten onderzoeken die voor of tegen zijn, dus ben wat dat betreft wel onderzoekend genoeg. Ik denk idd wel dat er snel met ADHD gegooid wordt hoor, kom het zelf tegen in mijn werk. Het is ook niet zozeer dat ik mezelf de stempel add wil geven/mezelf add'er noemen, ik wil gewoon iets tegen die chaos. en als het Ritalin/Concerta is dat helpt, dan helpt dat.

Hoe herken jij die chaos?

Wat jij zegt, herken ik ook Pompoen. Maar aan de andere kant: ik ben heel creatief van mezelf maar ik kom er door de chaos in mijn hoofd niet aan toe. Er is áltijd ruis. Gisteren kon ik niet in slaap komen omdat mijn hoofd vol zat met ruis en ineens was ik er helemaal klaar mee. Ik ben er een beetje meer dan zat van dan ik veel dingen niet kan doen omdat ik dan zo overprikkeld raak en dagen niet normaal kan functioneren.

Luce schreef:Ik heb al een diagnose hè, het komt niet uit de lucht vallen. Daarnaast ook al zelf veel geprobeerd. Ik bekijk zelf altijd van alle kanten onderzoeken die voor of tegen zijn, dus ben wat dat betreft wel onderzoekend genoeg. Ik denk idd wel dat er snel met ADHD gegooid wordt hoor, kom het zelf tegen in mijn werk. Het is ook niet zozeer dat ik mezelf de stempel add wil geven/mezelf add'er noemen, ik wil gewoon iets tegen die chaos. en als het Ritalin/Concerta is dat helpt, dan helpt dat.

Hoe herken jij die chaos?

Praat ik tegen een muur? Ik zeg toch dat er veel mensen verkeerd gediagnosticeerd worden. Zoals bij mij in de groep nu (wat klinkt dat AA-achtig).

Chaos voor mij is mist in mijn hoofd. 100.000 dingen wel willen doen, maar uiteindelijk niets doen omdat het gewoon net niet lukt door welke redenen dan ook. Me kapot ergeren aan alles en iedereen om me heen. Het is een eenzaam bestaan uiteindelijk, maar ik voel me ongelooflijk onbegrepen als ik me weer eens zo chaotisch voel.

Ik snap je niet, hoe tegen een muur? Ik antwoord toch gewoon?

En dat laatste wat je beschrijft is heel herkenbaar.

Luce schreef:Ik snap je niet, hoe tegen een muur? Ik antwoord toch gewoon?

En dat laatste wat je beschrijft is heel herkenbaar.

Ik zeg dat er vaak verkeerde diagnoses worden gesteld. Jij antwoordt met: "ik ben gediagnostiseerd en dat is niet zomaar"

Maar op dezelfde manier zijn er heel veel mensen met verkeerde diagnoses opgezadeld (toen ze jong(er) waren).

Ik denk dat die diagnose bij mij wel juist kan zijn, omdát ik al zoveel geprobeerd heb en er niks verandert. Ik werk met kinderen met een diagnose ADHD en bij hen is het vaak wel zo dat als je een andere aanpak pakt ze de klachten ineens niet of veel minder hebben. Dat heb ik nooit echt gehad dus vandaar dat ik denk dat de diagnose wel goed kan zijn. Je weet het pas echt totdat ze neurologisch onderzoek gaan doen, maar dat doen ze dus niet. Dus zeker weten doe je het nooit. Maar de kans is denk ik wel aanwezig dat de diagnose klopt. Snap je me nog?