Re: Voor de trein springen egoïstisch?

Gast di 1 mei 2012 - 21:21

Minneke schreef:
Zoey schreef:

Ik kan me voorstellen dat mensen tegen euthanasie bij psychische problemen zijn. Ik heb altijd het idee, en dat is vast een kronkel in mijn brein maar ik denk het toch, dat mensen die aan een psychische stoornis lijden uiteindelijk, met de juiste hulp en begeleiding wel geholpen kunnen worden. Misschien niet helemaal genezen, dat is nou eenmaal niet altijd mogelijk, maar wel goed genoeg geholpen dat er in ieder geval weer enige levensvreugde bestaat. En dan vind ik het 'zonde' om euthanasie toe te passen. Maar nogmaals, dit is vast een kronkel in mijn brein en ik ken verder ook helemaal niemand met een psychisch probleem dus ik weet ook helemaal niet hoe dat verder zit. Maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat een psychisch probleem onbehandelbaar is.

Ik ken wel dergelijke gevallen, binnen de familie. Iemand die er zodanig aan toe is dat het leven alleen maar een hel is. Op medicijnen en met begeleiding voortslepend, maar zonder een greintje levensvreugde. Dat is wat mij betreft lijden. En er gaat ook echt niks meer in verbeteren, dus het is ook daadwerkelijk uitzichtloos, zelfs met alle hulp en ondersteuning die ze al krijgt.

Dan kan ik me wel voorstellen dat euthanasie de enige uitweg kan zijn. Maar ik heb dan altijd een stemmetje in mijn achterhoofd, 'wat als...'. Op de een of andere manier heb ik dat bij een fysieke ziekte niet, of in ieder geval minder snel.

Caribbeanlover di 1 mei 2012 - 21:28

Monte schreef:
Caribbeanlover schreef:Ik weet dat je hiermee bedoeld dat het alleen gaat om zelfmoord dmv door voor een trein te springen, maar daarmee kom je al gauw op het onderwerp zelfmoord opzich. Ik vind dat sowieso egoistisch en mensen om mijn heen ook. Het is laf en er is altijd iemand die je zo iemand zal vinden. Er zijn andere oplossingen dan de dood.
Ik snap jouw reactie erg goed en ook ik denk dat zelfmoord geen oplossing is. Maar ik kan ook snappen dat mensen heel ver heen zijn en dat doen, maar respecteren zal ik het ook nooit(denk ik).

Precies jij snapt het iig.

Angela_1986 di 1 mei 2012 - 21:39

Cimic schreef:
Toet schreef:Waarom denken jullie dan dat er een andere oplossing kan zijn? Soms ís iets niet op te lossen. Bijvoorbeeld bij ernstige depressie of een psychische stoornis waar je leven door beheerst wordt.

Ik vind dit topic sowieso een moeilijke gevoelsquestie. Kun je eigenlijk wel met feiten aankomen? Merkte gisteren ook dat sommige mensen zo emotioneel reageren dat voor die mensen de realiteit wegvalt. En dit zal voor mensen die het leven echt niet meer zien zitten ook zo zijn. Geen realiteit, geen uitweg en dan is dit misschien je enige keus. Bestaan er dan een andere oplossing? Hoe moeilijk is het om iemand ervan te overtuigen als degene heeft besloten niet meer te willen. Als ik naar mijn ref kader kijk van mijn vader heb ik nu ook een hele andere kijk terwijl ik het in het begin ook egoistisch van hem vond. Ik was boos en het enige wat ik dacht was waarom? Waarom iets doen terwijl artsen het verbieden? Nog steeds vind ik het moeilijk om te begrijpen maar als het zijn keuze was geweest en hij zelf geen uitweg meer had, moet ik dan mijn hele leven boos blijven of zelf gaan nadenken dat het misschien ook een andere reden had. Daarom vind ik het zo moeilijk om NU te roepen dat het egoistisch is. Ik probeer het voor mijzelf ook van 2 kanten te bekijken ipv te zwart/wit.

Nu even losgezien van zelfmoord plegen voor een trein.

Ik denk dat dit o.a. over mij gaat? Mijn realiteit valt écht niet weg hoor, dat wat ik gisteren heb verteld is MIJN realiteit, zijn de dingen die IK heb meegemaakt en ervaren, daar is geen woord van gelogen... Het kan echter wel haaks tegenover JOUW realiteit staan maar dat betekent niet dat ik de realiteit verlies...

Ik vind het heel erg jammer dat de mensen die een ervaring met zelfdoding hebben hier nog boos om zijn of het egoistisch vinden of op een andere manier hier een negatief gevoel bij hebben, het lijkt mij heel erg moeilijk om daar mee te leven! En ik vind het natuurlijk absoluut geen prettige ervaring, had dit ook liever niet meegemaakt maar ik snap diegenes keus wél en voel wat dat betreft geen wrok of wat dan ook...

Vergis jullie ook niet in het zorgsysteem in NL, dat lijkt allemaal heel goed geregeld maar dat is het niet altijd. Ik zou 'n boek kunnen schrijven over de 'missers' die mijn HA en de GGZ hebben gemaakt...

SuperGrover di 1 mei 2012 - 21:51

Zoey schreef:
Minneke schreef:
Zoey schreef:

Ik kan me voorstellen dat mensen tegen euthanasie bij psychische problemen zijn. Ik heb altijd het idee, en dat is vast een kronkel in mijn brein maar ik denk het toch, dat mensen die aan een psychische stoornis lijden uiteindelijk, met de juiste hulp en begeleiding wel geholpen kunnen worden. Misschien niet helemaal genezen, dat is nou eenmaal niet altijd mogelijk, maar wel goed genoeg geholpen dat er in ieder geval weer enige levensvreugde bestaat. En dan vind ik het 'zonde' om euthanasie toe te passen. Maar nogmaals, dit is vast een kronkel in mijn brein en ik ken verder ook helemaal niemand met een psychisch probleem dus ik weet ook helemaal niet hoe dat verder zit. Maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat een psychisch probleem onbehandelbaar is.

Ik ken wel dergelijke gevallen, binnen de familie. Iemand die er zodanig aan toe is dat het leven alleen maar een hel is. Op medicijnen en met begeleiding voortslepend, maar zonder een greintje levensvreugde. Dat is wat mij betreft lijden. En er gaat ook echt niks meer in verbeteren, dus het is ook daadwerkelijk uitzichtloos, zelfs met alle hulp en ondersteuning die ze al krijgt.

Dan kan ik me wel voorstellen dat euthanasie de enige uitweg kan zijn. Maar ik heb dan altijd een stemmetje in mijn achterhoofd, 'wat als...'. Op de een of andere manier heb ik dat bij een fysieke ziekte niet, of in ieder geval minder snel.

Ik ken dergelijke gevallen ook. Mensen die al jaren in een inrichting op de gesloten afdeling zitten, omdat ze zichzelf wat aandoen zodra ze ook maar enige vrijheid krijgen. Of mensen die ook door de psychiatrie gewoon zijn opgegeven, waarvan gezegd wordt: therapie gaat niet meer helpen, ik kom 1 keer per week kijken of je nog leeft. Omdat hulp bij zelfdoding een misdrijf is, wordt bij uitzichtloos en ondraaglijk lijden vaak gewoon de deur van de gesloten afdeling open gezet, zodat ze inderdaad voor de trein kunnen springen.

Gast di 1 mei 2012 - 21:57

SuperGrover schreef:
Zoey schreef:
Minneke schreef:
Zoey schreef:

Ik kan me voorstellen dat mensen tegen euthanasie bij psychische problemen zijn. Ik heb altijd het idee, en dat is vast een kronkel in mijn brein maar ik denk het toch, dat mensen die aan een psychische stoornis lijden uiteindelijk, met de juiste hulp en begeleiding wel geholpen kunnen worden. Misschien niet helemaal genezen, dat is nou eenmaal niet altijd mogelijk, maar wel goed genoeg geholpen dat er in ieder geval weer enige levensvreugde bestaat. En dan vind ik het 'zonde' om euthanasie toe te passen. Maar nogmaals, dit is vast een kronkel in mijn brein en ik ken verder ook helemaal niemand met een psychisch probleem dus ik weet ook helemaal niet hoe dat verder zit. Maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat een psychisch probleem onbehandelbaar is.

Ik ken wel dergelijke gevallen, binnen de familie. Iemand die er zodanig aan toe is dat het leven alleen maar een hel is. Op medicijnen en met begeleiding voortslepend, maar zonder een greintje levensvreugde. Dat is wat mij betreft lijden. En er gaat ook echt niks meer in verbeteren, dus het is ook daadwerkelijk uitzichtloos, zelfs met alle hulp en ondersteuning die ze al krijgt.

Dan kan ik me wel voorstellen dat euthanasie de enige uitweg kan zijn. Maar ik heb dan altijd een stemmetje in mijn achterhoofd, 'wat als...'. Op de een of andere manier heb ik dat bij een fysieke ziekte niet, of in ieder geval minder snel.
Ik ken dergelijke gevallen ook. Mensen die al jaren in een inrichting op de gesloten afdeling zitten, omdat ze zichzelf wat aandoen zodra ze ook maar enige vrijheid krijgen. Of mensen die ook door de psychiatrie gewoon zijn opgegeven, waarvan gezegd wordt: therapie gaat niet meer helpen, ik kom 1 keer per week kijken of je nog leeft. Omdat hulp bij zelfdoding een misdrijf is, wordt bij uitzichtloos en ondraaglijk lijden vaak gewoon de deur van de gesloten afdeling open gezet, zodat ze inderdaad voor de trein kunnen springen.

Gebeurt dit echt? Dat vind ik wel heel schokkend eigenlijk! :shock:

Gast di 1 mei 2012 - 22:25

Inderdaad!

Dan vind ik euthenasie een veel betere 'oplossing'. Als iemand psychisch uitbehandeld is (en ik geloof dat dit net als lichaamlijk echt wel kan) dan is het toch veel respectvoller om voor euthenasie te kiezen.

Sowieso ben ik 'voor' euthenasie. Mijn oma is ook dmv euthenasie overleden. Zij had een kankergezwel in haar keel, uiteindelijk zou ze stikken omdat ze niet meer kon ademhalen. Dit wilde ze gewoon niet. Iets wat ik me ontzettend goed kan voorstellen.

Voor haar (en andere mensen) ben ik blij dat die optie voor euthenasie er wel is.

SuperGrover di 1 mei 2012 - 22:27

Zoey schreef:
SuperGrover schreef:
Ik ken dergelijke gevallen ook. Mensen die al jaren in een inrichting op de gesloten afdeling zitten, omdat ze zichzelf wat aandoen zodra ze ook maar enige vrijheid krijgen. Of mensen die ook door de psychiatrie gewoon zijn opgegeven, waarvan gezegd wordt: therapie gaat niet meer helpen, ik kom 1 keer per week kijken of je nog leeft. Omdat hulp bij zelfdoding een misdrijf is, wordt bij uitzichtloos en ondraaglijk lijden vaak gewoon de deur van de gesloten afdeling open gezet, zodat ze inderdaad voor de trein kunnen springen.

Gebeurt dit echt? Dat vind ik wel heel schokkend eigenlijk!

Dit gebeurt echt. Het gaat hierbij om mensen die dus al jaren op de gesloten afdeling zitten, met als enige doel om ze in leven te houden. Er is niets meer wat ze voor die mensen kunnen doen, behalve ze 'vrijheden' geven, in de wetenschap dat die mensen voor de eerste de beste trein lopen.

Gast di 1 mei 2012 - 22:28

Jeetje dat vind ik echt heftig hoor! Hoe reageert familie van de patient daar dan op? Of gaat het in overleg?

SuperGrover wo 2 mei 2012 - 0:15

Zoey schreef:Jeetje dat vind ik echt heftig hoor! Hoe reageert familie van de patient daar dan op? Of gaat het in overleg?

Dat weet ik eigenlijk niet. Ik denk dat daar wel iets van overleg over is. Maar sowieso gebeurt dit alleen bij meerderjarigen natuurlijk, en als je al sinds mensenheugenis op een gesloten afdeling in een inrichting zit, hou je natuurlijk ook weinig contacten over.

Bolleke wo 2 mei 2012 - 1:49

Ik vind het geen egoistische daad, maar ik snap wel dat het als lastig ervaren kan worden. Ik heb ook wel eens een dik uur vertraging gehad doordat iemand voor de trein sprong en dat vond ik ook irritant op het moment zelf, tegelijkertijd denk je eraan hoe heftig het is voor de familie en machinist etc.

In onze familie is een ongeval geweest met een trein, misschien weten mensen het nog, mijn nicht is verongelukt door een treinbotsing en mijn oom is machinist, hij mocht 2 weken thuis blijven en daarna kamen ze vragen wanneer hij weer de trein op ging. Hij is tot op de dag van vandaag nog niet in staat een trein te besturen.

Toet wo 2 mei 2012 - 2:19

Cimic schreef:
Toet schreef:Waarom denken jullie dan dat er een andere oplossing kan zijn? Soms ís iets niet op te lossen. Bijvoorbeeld bij ernstige depressie of een psychische stoornis waar je leven door beheerst wordt.

Ik vind dit topic sowieso een moeilijke gevoelsquestie. Kun je eigenlijk wel met feiten aankomen? Merkte gisteren ook dat sommige mensen zo emotioneel reageren dat voor die mensen de realiteit wegvalt. En dit zal voor mensen die het leven echt niet meer zien zitten ook zo zijn. Geen realiteit, geen uitweg en dan is dit misschien je enige keus. Bestaan er dan een andere oplossing? Hoe moeilijk is het om iemand ervan te overtuigen als degene heeft besloten niet meer te willen. Als ik naar mijn ref kader kijk van mijn vader heb ik nu ook een hele andere kijk terwijl ik het in het begin ook egoistisch van hem vond. Ik was boos en het enige wat ik dacht was waarom? Waarom iets doen terwijl artsen het verbieden? Nog steeds vind ik het moeilijk om te begrijpen maar als het zijn keuze was geweest en hij zelf geen uitweg meer had, moet ik dan mijn hele leven boos blijven of zelf gaan nadenken dat het misschien ook een andere reden had. Daarom vind ik het zo moeilijk om NU te roepen dat het egoistisch is. Ik probeer het voor mijzelf ook van 2 kanten te bekijken ipv te zwart/wit.

Nu even losgezien van zelfmoord plegen voor een trein.

Maar wat is de realiteit? Hoe kun je iemand ervan overtuigen dat het leven nog wel zin heeft als zijn hele leven beïnvloed wordt? Heeft zo'n leven uberhaupt nog zin? Denk bijvoorbeeld aan iemand met schizofrenie, je kunt dan niet eens meer zelf beslissingen nemen, alles wat je doet wordt beheerst door de stemmen in je hoofd.. Is daarmee verder leven dan de oplossing? Kun je dat aan?
Ik ken twee mensen (waarvan één dicht bij mij stond) die hierdoor zelfmoord hebben gepleeg en ik was voor beide direct 'blij' dat ze voor hun eigen rust gekozen hebben. Ik snap ook werkelijk waar niet hoe een mens dit egoïstisch kan vinden, dan kijk je naar mijn mening niet verder dan je neus lang is en kun je jezelf slecht verplaatsen in een ander. Ik doelde met mijn reactie trouwens meer op de opmerkingen van CBL en Monte, maar dat terzijde.

Gympie wo 2 mei 2012 - 7:36

Gast wo 2 mei 2012 - 7:40

Gympie, ik denk ook dat het komt omdat mensen er geen ervaring mee hebben en niet weten waar ze het over hebben. Ik heb er zelf gelukkig ook geen ervaring mee en weet dus ook totaal niet waar ik over praat en hoe ik zou denken als iemand in mijn naaste omgeving zelfmoord pleegt.
Maar het is wel lastig dat je, zodra je een mening geeft die niet aansluit op de mening die de mensen hebben die het wel van dichtbij hebben meegemaakt, meteen met de nek wordt aangekeken door sommigen hier. Zo wordt het lastig voor anderen om er oprecht geinteresseerde vragen over te stellen uit angst iemand voor het hoofd te stoten.

Gympie wo 2 mei 2012 - 7:52

Nouja, je mag altijd je mening verkondigen, maar ook bij mij schieten sommige uitspraken in het verkeerde keelgat. Het is echt een moeilijke en pijnlijke gebeurtenis, zeker als dit om je eigen moeder of vader gaat...als ik dan bepaalde uitspraken tegenkom, denk ik wel; houd alsjeblieft je mond, je hebt geen idee. En dat mag ik, en anderen, ook vinden net als die persoon haar mening heeft en ja, ik kijk die persoon daar eerlijk gezegd wel op aan. Ik vind het te kortzichtig en simpel gedacht, dat kan ik niet begrijpen.

Gast wo 2 mei 2012 - 7:57

Ik snap wel wat je bedoelt hoor, maar op die manier kan je altijd iemand mening teniet doen door te zeggen dat jij zoiets van dichtbij hebt meegemaakt en jij daarom gelijk hebt. Twee mensen die precies hetzelfde hebben meegemaakt kunnen over die gebeurtenis een totaal andere mening hebben. Dat is niet direct kortzichtig, maar gewoon een andere mening.

Gympie wo 2 mei 2012 - 8:05

Ik zeg toch niet dat ik gelijk heb, daar gaat het me niet om. Ik wil niet winnen ofzo, ik begrijp het gewoon niet en vind dat je wel mag oppassen met bepaalde uitspraken als je domweg gewoon niet weet waar je over praat. Het is geen begrotingstekort waar we het over hebben, maar een gevoelskwestie en daar gooi ik mijn eigen ervaring in en hopelijk zet dat mensen aan het denken. Iedreen heeft recht op een eigen mening, maar je kan ook leren of nadenken van anderen en wat zij meegemaakt hebben.

Gast wo 2 mei 2012 - 8:13

Deze discussie komt toch niet tot een eind.
Heb ik gisteren nl ook algehad.

Gast wo 2 mei 2012 - 8:14

Dat is waar. En ik vind ook dat sommigen hier hun mening erg lomp en ongenuanceerd verkondigen. Dat is jammer, want dat maakt dat een normale discussie uit de hand loopt omdat emoties de overhand krijgen.

Gast wo 2 mei 2012 - 8:15

Ik vind idd dat je t wel gewoon netjes kunt houden.

Gympie wo 2 mei 2012 - 8:17

Nouja, dat is het ook denk ik. Emoties gaan uiteindelijk leiden. Kan ook bijna niet anders in een onderwerp als dit. Ik denk ook dat het een eindeloze discussie is.

Gast wo 2 mei 2012 - 8:28

Het is en blijft inderdaad een eindeloze discussie, net als de BV/FV discussie bij de mama's. Al ligt dat onderwerp natuurlijk een stuk minder gevoelig en komen daar veel minder emoties aan te pas.

Gast wo 2 mei 2012 - 8:30

Ach het was natuurlijk al weer even geleden dat we zo'n topic hadden. laughcry

Gast wo 2 mei 2012 - 8:31

En ik had expres nog in de openingspost gezet dat ik NIET de zelfmoorddiscussie wilde aangaan maar dat het specifiek over het voor de trein springen ging. Jammer!

Gast wo 2 mei 2012 - 8:34

Zoey schreef:En ik had expres nog in de openingspost gezet dat ik NIET de zelfmoorddiscussie wilde aangaan maar dat het specifiek over het voor de trein springen ging. Jammer!

Krijg je toch altijd, mensen hebben daar vaak een sterke mening over.

Gast wo 2 mei 2012 - 8:36

Klopt, ik had het aan kunnen zien komen. Ik heb mijn lesje weer geleerd.. Voor de trein springen egoïstisch? - Pagina 9 827601

Gesponsorde inhoud