Biechttopic 4

Nou idd, wat een naar verhaal....lijkt me zo erg als je stemmen hoort....

Ik voel me vreselijk verdrietig. Loop al een hele tijd tegen dezelfde dingen aan maar heb de ballen niet om een andere weg in te slaan.

Verdrietig Biechtje, waarom voel je je zo verdrietig? En wat voor andere weg zou je willen inslaan?

Ik wil er niet teveel over zeggen, maar zie het als een T splitsing, waarin ik steeds rechtsaf sla. Vervolgens stoot ik mijn kop keer op keer. En toch blijf ik steeds reachts af slaan. Puur omdat ik niet linksaf durf te slaan. Want ook daar kan ik mijn kop stoten.

Hm lijkt me een moeilijke situatie. En als je linksaf slaat, wat zal er dan veranderen?

Ik kom ook wat biechten...

Vandaag in een flinke ruzie met mijn ouders gehoord dat zij mijn vriend liever zien gaan dan komen, omdat hij zo 'aanwezig' is in een groep. Zijn ze alleen, dan is hij prima, maar in een groep dan kunnen ze hem niet uitstaan. Hij is 'anders' dus past hij volgens hen niet bij mij. Ik moet van hen eigenlijk iemand zoeken die het liefste een boer is, en niet meer boven de ogen heeft dan mijn zwagers zodat hij dom mee kan lullen over auto's. Mijn ouders maakten zich zorgen over mijn toekomst als ik samen met hem bleef. I beg you pardon? Hij heeft gewoon gestudeerd, heeft alles prima voor elkaar, werkt altijd hard. Maar omdat hij niet is zoals mijn zwagers, is hij niet goed en maken ze zich zorgen over mijn toekomst? Mijn oren klapperden echt op dat moment en op dat moment heb ik me ook afgesloten voor wat zij verder nog zeiden.
Ze vroegen zich zelfs af hoe ik telkens aan zulke kneuzen kwam. Nou echt... Niemand in onze familie heeft doorgestuurd (dat maakt natuurlijk verder ook niet veel uit) maar ik en mijn vriend wel waardoor we andere interesses hebben en op een ander niveau zitten en dan is hij opeens een kneus?

Terwijl ik al 3 jaren met hem samen ben en gewoon gelukkig ben! We hebben plannen om binnen +/- 1 jaar samen te gaan wonen en het is gewoon echt serieus. Daarom kwetst mij dit ook enorm en krijg ik het gevoel tussen twee vuren te zitten. Voor mijn vriend is dit ook niet prettig, nu zal hij zich helemaal niet meer welkom voelen bij mij thuis. Gelukkig zijn we hier ook niet veel, maar dat zal nu nog minder worden.

Wat vervelend biechtje dat ze dat hebben gezegd. Lijkt me erg lastig. Wellicht kan het zijn dat je ouders zichzelf niet helemaal op hun gemak bij hem voelen omdat ze niet gestudeerd hebben? Ik denk dat ze daarom zo reageren.
Ik denk dat dat twee vuren blijven. Je ouders kunnen zich moeilijk aanpassen en je vriend wel van auto's laten houden is ook wat lastig.

biechtje met ruzie om vriend, wat onwijs naar om te horen! Geloof meteen dat je tussen twee vuren zit! Zijn je ouders misschien "bang" dat ze zich dommer voelen naast je vriend, omdat hij wel heeft doorgeleerd en jouw ouders/de rest van je familie niet?

Als dat zo zou zijn, zullen ze dat nooit en te nimmer toegeven. Ze schuiven het nu vooral af op het gedrag van mijn vriend. Ik voelde me altijd al anders dan mijn zussen en nu met dit gezeik voel ik me er helemaal buiten vallen.. Ik ben gewoon niet zoals hen, maak niet dezelfde keuzes zoals zij hebben gedaan. Woon niet op mijn 18e samen en heb niet op mijn 20e vast werk. Ook heb ik op mijn 24e geen kind. Ik denk dat mijn ouders dit ook meenemen in de gedachte dat ze 'vrezen' voor mijn toekomst. Nou, toevallig zie ik mijn toekomst heel rooskleurig, juist omdat ik iemand heb gevonden waar mee ik op één lijn zit.

Heb je dat ook aan je ouders verteld, op die manier? misschien zijn ze wel bang voor het onbekende? Jij gaat immers een andere weg in dan de rest van het gezin. Kan het me best wel voorstellen hoor, dat ze er bang voor zijn en zich misschien wel minder goed/slim voelen ten opzichte van je vriend?

Hopelijk komt het niet tussen jou en je vriend in te staan, dat jullie het een plekje kunnen geven. En misschien is het ook een optie om je vriend niet altijd me te laten gaan als jij naar je ouders gaat (of woon je nog thuis?). Wellicht minder leuk voor jou, maar misschien wel wat meer rust voor zowel je ouders als je vriend?

Biechtje01 schreef:Als dat zo zou zijn, zullen ze dat nooit en te nimmer toegeven. Ze schuiven het nu vooral af op het gedrag van mijn vriend. Ik voelde me altijd al anders dan mijn zussen en nu met dit gezeik voel ik me er helemaal buiten vallen.. Ik ben gewoon niet zoals hen, maak niet dezelfde keuzes zoals zij hebben gedaan. Woon niet op mijn 18e samen en heb niet op mijn 20e vast werk. Ook heb ik op mijn 24e geen kind. Ik denk dat mijn ouders dit ook meenemen in de gedachte dat ze 'vrezen' voor mijn toekomst. Nou, toevallig zie ik mijn toekomst heel rooskleurig, juist omdat ik iemand heb gevonden waar mee ik op één lijn zit.

Je moet je echt niks van je ouders aantrekken! Maar wat vervelend dat ze je zo het idee geven dat je er niet bij zou horen. Als je studeert is het niet gemiddeld om op je 24e een kind te hebben, volgens mij is het daar 29 (je kan de onderzoeken er bij halen). Als je studeert heb je op je 20e geen vaste baan en woon je niet op je 18e samen. Jammer dat ze dat niet zien.
Proberen er maar niet te veel van aan te trekken

/

Ik voel me rot omdat mijn vriend de laatste weken geen tijd voor me heeft. We wonen niet samen en normaal zien we elkaar soms doordeweeks en in het weekend. Meestal 5x per week.

De laatste 3 weken heeft hij een kennis op bezoek die bij hem slaapt. (familie vanuit buiten europa) Hij heeft me 1x uitgenodigd om kennis te maken en verder heeft hij nooit tijd. Vroeger smste we elke dag en stuurde hij me bijna elke dag dat hij van me houd etc en nu dus 3 weken bijna niks. Ja alleen het hoognodige.

Hij zegt dat ik hem niet begrijp en dat ik geen begrip toon. Hij heeft het druk met deze man die op bezoek is en ik moet dat maar snappen. Ik vind dat hij me een soort van aan de kant schuift.

Hij beloofd al 3 weken dat we naar de bioscoop samen gaan omdat ik graag een film wil zien maar we zijn nog steeds niet geweest. Ik heb echt zo zin om zo boos te worden als het deze week weer niet doorgaat. Deze film wil ik zo graag zien en anders ga ik met iemand anders.

Vinden jullie dat ik me aanstel?

Biechtje dat haar verhaal heeft weggehaald, ik hoop dat je zo in slaap kan komen en dat je er morgen anders naar kan kijken. Een goedkope huur is nooit een reden om bij iemand te blijven. Heb je het er weleens over gehad met hem hoe je je voelt?

Biechtte dat weinig hoort van haar vriendje, ik kan ke voorstellen dat je het niet leuk vindt. Maar aan de andere kant, die vriend is er maar voor 3 weken. Begrijp wel dat je het gevoel kan hebben dat je aan de kant wordt geschoven maar ik denk niet dat je het zo moet zien. Hij kan na die 3 weken gewoon weer veel met jou afspreken maar deze vriend ziet hij niet vaak. Ik zou proberen het toch een plekje te geven. Over de film, als je hem graag wilt zien en j vriend kan niet of wilt niet, neem anders een vriendin mee, ook gezellig.

Sweety schreef:Biechtte dat weinig hoort van haar vriendje, ik kan ke voorstellen dat je het niet leuk vindt. Maar aan de andere kant, die vriend is er maar voor 3 weken. Begrijp wel dat je het gevoel kan hebben dat je aan de kant wordt geschoven maar ik denk niet dat je het zo moet zien. Hij kan na die 3 weken gewoon weer veel met jou afspreken maar deze vriend ziet hij niet vaak. Ik zou proberen het toch een plekje te geven. Over de film, als je hem graag wilt zien en j vriend kan niet of wilt niet, neem anders een vriendin mee, ook gezellig.

+ 1

Dit is wat ik ook wilde zeggen.

Ik biecht op dat ik al meer dan 1,5 week ongesteld ben en mij zorgen maak omdat het niet rood is maar donkerbruin en er allemaal stolsels inzitten. Is het terecht dat ik mij zorgen maak?

Ben je bang dat het een miskraam is?
Hoelang ben je normaal ongesteld? En heb je normaal wel rood bloed?

Als ik ongesteld was (ben ik al geruime tijd niet meer ivm spiraaltje) had ik alleen de eerste twee dagen rood bloed, daarna had ik ook vaak bruin bloed en regelmatig ook stolsels. Dat was volgens mij niets bijzonders.
Maar aangezien het jou wel zorgen baart zal je het normaal denk ik nooit zo hebben.

Ik zou gewoon morgen even met de huisarts bellen voor de zekerheid als je dat gerust stelt.

Biechtje01 schreef:Ik biecht op dat ik al meer dan 1,5 week ongesteld ben en mij zorgen maak omdat het niet rood is maar donkerbruin en er allemaal stolsels inzitten. Is het terecht dat ik mij zorgen maak?

Ik heb er geen verstand van, maar had dit momenteel wel kunnen schrijven Alleen maak ik me er geen zorgen over. Normaal heb ik dat nooit, maar slik de pil, dus normaal officieel eeb ontrekkingsbloeding natuurlijk. Nu door de pil heen door stress en gekloot met de strip en gelijk heel heftig, lang en met stolsels. Kan gewoon een keer gebeuren volgens mij. Mijn lichaam ruimt op Voorjaarsschoonmaak.

Hier weer het Biechtje dat tijdelijk ergens anders woonde. Ik voel me keihard in de steek gelaten door degene waar ik woonde. Ik had, blijkbaar, een foute opmerking gemaakt. Meteen was het beter als ik weer thuis ging slapen/eten. Dus ik heb meteen al mijn spullen gepakt. Ik wil het met diegene uitpraten, maar zij vindt dat ik het moet laten rusten en dat het dan wel weer goedkomt tussen ons.

Verder is het wel duidelijk dat ik uit elkaar ga. Ik ben wel bang voor reacties van mensen, aangezien we aangekondigd hadden te gaan trouwen. Vooral voor zijn moeder ben ik bang. Ook ben ik zo ontzettend bang de foute beslissing te maken, maar ook bang voor het onbekende. Zit er wel over te denken om hier te blijven wonen. Maar hoe zit het met uitkopen en zo (voorop gesteld dat ik het maandelijks kan opbrengen..)?

Biechtje01 schreef:Ik biecht op dat ik al meer dan 1,5 week ongesteld ben en mij zorgen maak omdat het niet rood is maar donkerbruin en er allemaal stolsels inzitten. Is het terecht dat ik mij zorgen maak?

Ik denk dat het gewoon een goede opschoning is. Bij mij duurt het dan wel niet zo lang, maar de laatste paar dagen zijn bij mij ook bruinig en stolsels komen dan ook nog wel voor.

Het kan een verhaal worden.

Ik heb een man leren kennen zo een 2 jaar terug. Die man is een vriend geworden maar langzaam aan begonnen er meer gevoelens voor elkaar te ontstaan. We weten samen dat we nooit aan die gevoelens kunnen toegeven maar ik merk dat mijn gevoelens voor hem minder zijn.

Maar waarom word ik dan elke keer verlegen als ik hem zien? Als ik een gesprek met hem moet aangaan.
Waarom verander ik dan in een heel verlegen persoon wat ik normaal absoluut niet ben..

Ik snap mijzelf nu gewoon niet.

Biechtje met de man. Verwarring misschien? Er zijn gevoelens dus je gaat een persoon al heel anders bekijken, die gevoelens worden minder maar je wilt iemand wel nog graag te vriend houden dat kan lastig zijn helemaal omdat je de persoon ook anders bekeken hebt terwijl weet dat er nooit iets zal gebeuren. Verlegen worden geeft mij een beetje het idee dat je geen idee hoe jij je moet gedragen bij deze man. Als er echt alleen maar een vriendschap was geweest kijk je met een andere blik dan dat je ineens gevoelens krijgt. Is het geen optie om het met hem bespreekbaar te maken, misschien heeft hij wel hetzelfde gevoel?

hier een vervelende situatie: mijn schoonzusje die getrouwd is en een kind heeft gaat vreemd met haar ex en iedereen weet het maar niemand durft er wat van te zeggen. ik heb er een naar gevoel in me onderbuik van want het meisje ken ik en ze woont pas een paar maanden samen hier en is voor hem hier heen verhuist ze woonde 80 km hiervandaan. Mijn schoonzusje is haar daarbij zwart aan het maken zo triest. ik weet niet zo goed wat ik hier mee aan moet.

Als je er echt zo'n naar gevoel aan over houdt zou ik het vertellen. Weet de man van je schoonzusje dat ze vreemd gaat?

nee haar man weet het niet maar dat is een heel appart geval die het heel normaal vind hele nare opmerkingen te plaatsen naar mijn schoonzusje. dus hoe gek het ook klinkt daar vind ik het niet zo erg voor.