Biechttopic 3

Ik zag dat de Biechttopic 2 alweer vol is! dus laat ik een nieuwe openen. (als dit trouwens de bedoeling is)

inlog: Biechtje01
wachtwoord: Welkom01

Biechtse!

Note van de Admin: LET OP; dit account is alleen voor dit topic aangemaakt. Graag niet gebruiken om zelf een los topic te openen dus.

Nou laat ik maar even gelijk beginnen!

het is eigenlijk vrij heftig, en ik denk ook wel dat mensen mij herkennen, omdat ik het er eerder over heb gehad. maar opzich vind ik dat niet erg.

ik zal het kort houden, als dat lukt. ik denk dat niemand me er echt mee kunt helpen maar ik moet gewoon echt even mijn ei kwijt, aangezien ik alleen thuis zit, en het met niemand even kan delen, mijn vriend is pas vanavond weer thuis.

ik had al eens het één en ander geschreven over mijn broer die laat ik het zo zeggen al zijn hele leven met zichzelf in de knoop zit. en daarbij grijpt naar de nodige verdovende middelen (ik spreek hier alleen over drank en wiet, maar dat is al erg genoeg) omzichzelf in de hand te houden.

ik kan over dit bepaald onderwerp niet te veel zeggen omdat wij moeten zwijgen van de advocaat. maar mijn broer is indirect betrokken bij een drama wat dit jaar gebeurt is. indirect omdat hij er niets mee te maken heb, dan dat hij alleen deze persoon kende. (het was niet eens een vriendschap te noemen)

nou is dit een beetje ge-escalleerd en is er heel wat gaande, en mijn broer kan dit niet aan, en draait volledig door, grijpt nog meer naar de verdovende middelen, is onzettend pissig, en uit zich agressief (niet naar ons personen toe gelukkig).

nou was hij vandaag bij mij, omdat er weer wat aan de hand was en hij niet alleen thuis wilde zijn. nou prima, de deur staat open, mijn moeder zou hem na haar werk wel even ophalen en er werk van maken.

hij was over zijn toeren, en ik probeerde hem te sussen, hij heeft een beetje op de gitaar gespeeld, ik dacht mooi laat hem maar afkoelen.

totdat mijn hond even naar buiten wilden, ik had haar net uitgelaten, maar ze vindt het heerlijk om een beetje op ons achterplaatsje te liggen in de zon. dus ik vroeg aan mijn broer of hij haar even naar buiten wou laten. dat deed hij!
ze begon direct te blaffen naar de buurvrouw, dit doet ze altijd als de buren er zijn (lees: ze zijn 6 maanden van het jaar pleite) dus ik zeg tegen mijn broer, laat haar maar weer binnen, want dat wil ik niet. dat deed hij.

op dat moment staat de buuf dus buiten, en begint te zeiken over dat de tuin er niet uit ziet bij ons, en dat het een gore bende is (??!!)

(ik zal even een schets geven hoe mijn buren zijn, het zijn mensen die tegen de 80 aan lopen, zitten 6 maanden van het jaar op de camping elders in het land, de dagen die ze af en toe terug komen, moet alles er aan geloven, elk grassprietje moet het leven laten, en o wee als er een blaadje ligt! ik neem het altijd voor lief, zo zijn ze nou eenmaal, ze hebben niets te doen allebij dus ja dan ga je maar wat verzinnen, maar sorry ik werk de hele week, en heb weinig zin om na het eten koken en opruimen, die 3 grassprietjes uit me tuin te halen...daarbij is onze hele tuin betegeld)

vervolgens draait mijn broer volledig door! hij geeft een scheldtirade richting buurvrouw en smijt mijn achterdeur dicht. jaa...daar kon mijn deur niet tegen...dus al het glas eruit! vervolgens is hij zo boos dat ik (2 koppen kleiner en minstens 50 kilo lichter) hem probeer tegen te houden, hij richting voordeur gaat om verhaal te halen, hij 2 schoppen tegen de deur geeft (thank god! deze heeft het wel gehouden), ik trek hem een soort van naar binnen. (ondertussen vliegt mijn hond de deur uit, en ze is een wegloper!) probeer hem te sussen, maar dit lukt me echt maar net! ik heb me volle gewicht erin gegooit!

ik stond te trillen, zag sterretjes, hartslag schoot naar 200, en dit in een toestand waarbij ik inmiddels 3 weken thuis zit vanwege herstellen van een infectie (hiermee verraad ik me ) en nog een kleintje bij me draag!

ik heb mijn moeder maar gebeld dat ze meteen moest komen. samen hebben we het glas opgeruimd. heb ik een blik in de tuin gewerpt. fiets in de schuur gezet, tuinbankje aan de kant geschoven (die stond zo vanwege weghalen van onkruid). en dat is dan wat "vies" is in haar ogen, ik snap dat niet helemaal. want de rest van de tuin is leeg!

mijn vriend gaat vanavond even langs bij de buren om het één en ander uit te leggen. als ik me goed genoeg voel ga ik even mee. want ook al keur ik dit volledig af wat mijn broer heb gedaan (en heeft hij gelukkig alleen schade aangericht aan ons huis) vind ik ook dat zij dit anders had kunnen aanpakken, en waarom zeg tegen iemand die er niet woont dat de tuin vies is....

.....sorry toch heel lang verhaal....ik waardeer enorm de mensen die hier doorheen komen! en misschien willen reageren...het is voor mij in ieder geval al even lekker dit van mij af geschreven te hebben.

Er gaat geen lampje bij me branden

Maar ik wilde even zeggen dat ik het erg vind om te lezen, en dat ik het erg knap vind hoe rustig jij bent gebleven en hoe je er mee om bent gegaan, ik denk dat dat wel heeft voorkomen dat hij hélemaal door het lint zou gaan. Succes met het gesprek vanavond.

Pippa schreef:

Maar ik wilde even zeggen dat ik het erg vind om te lezen, en dat ik het erg knap vind hoe rustig jij bent gebleven en hoe je er mee om bent gegaan, ik denk dat dat wel heeft voorkomen dat hij hélemaal door het lint zou gaan. Succes met het gesprek vanavond.

+1

Ik heb twee dingen die ik kwijt moet, iets leuks en iets niet leuks.

1. Volgens mij heb ik een eetprobleem. Ik denk de hele dag aan eten, in de supermarkt word ik rechtstreeks naar de koek- en snoepafdeling getrokken en wil ik het liefste alles kopen + opeten. Een paar keer heb ik me al laten gaan en at ik niet 1 koek, nee ik at het hele pak. Naderhand voel ik me echt gigantisch klote erover, en neem ik me voor om het nooit meer te doen, omdat ik niet dik wil worden. Maar de week erop is het precies hetzelfde geval, en krijg ik weer het rotgevoel, omdat ik een heel pak van iets heb opgegeten. Ook doe ik het stiekem, omdat ik niet wil dat anderen het weten, en mijn vriend al helemaal niet, daar schaam ik me gewoon te veel voor. Wat moet ik doen?

2. Gisteren heel goed gepraat over kinderen, en we zijn er over uit dat we volgend jaar zomer ervoor willen gaan!

Het eerste biechtje. Is het wel slim om het zo op een openbaar forum te zetten? Als jij zegt indirecte betrokkenheid bij een drama, dan kan dat m.i. maar 1 ding zijn, en dan lijkt me dat veel dingen tegen je broer gebruikt kunnen worden.

Ik snap dat je het kwijt wil hoor, het lijkt me ontzettend heftig. Ik weet verder ook niet wat ik erover kan zeggen. Dus ik wil je veel sterkte wensen!

Biechtje 2, wat een leuk nieuws! Hmmm ja wat je moet doen. Lastig is dat he. Misschien kun je het er eens met je huisarts over hebben. Wat je beschrijft is geen eetstoornis (niet officieel zeg maar) maar dat zegt natuurlijk niet zoveel als je er wel last van hebt in je dagelijkse leven. Blijkbaar zit jij ermee dus zou ik hulp gaan zoeken!

Arden schreef:Het eerste biechtje. Is het wel slim om het zo op een openbaar forum te zetten? Als jij zegt indirecte betrokkenheid bij een drama, dan kan dat m.i. maar 1 ding zijn, en dan lijkt me dat veel dingen tegen je broer gebruikt kunnen worden.

Ik snap dat je het kwijt wil hoor, het lijkt me ontzettend heftig. Ik weet verder ook niet wat ik erover kan zeggen. Dus ik wil je veel sterkte wensen!

Biechtje 2, wat een leuk nieuws! Hmmm ja wat je moet doen. Lastig is dat he. Misschien kun je het er eens met je huisarts over hebben. Wat je beschrijft is geen eetstoornis (niet officieel zeg maar) maar dat zegt natuurlijk niet zoveel als je er wel last van hebt in je dagelijkse leven. Blijkbaar zit jij ermee dus zou ik hulp gaan zoeken!

hier biechtje 1: het is geen geheim wat er allemaal gebeurt is, en het is ook openbaar, het is meer dat ik veel meer informatie weet en heb, wat niet openbaar mag worden. althans nu niet. dus alles wat ik nu heb gezegt is al bekend en geen geheim. maar ik voel wel dat ik voor mijn eigen gevoel op het randje zit... ik wil ook eind van de dag dit berichtje weer verwijderen, ik moest echt even mijn verhaal kwijt. Bedankt voor de reacties!

Ook ik wil graag een biecht plaatsen.

Ik en mijn vrouw hebben een grote kinderwens. Ondertussen zijn we al bijna 2 jaar bezig en het wil maar niet lukken.
Na 1 ICSI en 15 IUI (1x mk) behandelingen staat we nog steeds met lege handen..

Nu hetgeen waar ik zo ongelooflijk mee zit, en ik weet niet zo goed wat ik met mijn gevoel aan moet.

Toen we besloten het traject in te gaan om een kindje te krijgen hebben we eicellen gedoneerd. Wij vonden én vinden dit erg belangrijk omdat wij immers ook iets nodig hebben en daarbij is het een ontzettend mooi gegeven als je iemand hiermee kunt helpen.

Je voelt het al aankomen.. Uit de donatie is een kindje geboren. Erg mooi en het is ze ook zó ontzettend gegund, en dat meen ik oprecht. Nu wil het bij ons niet lukken en moeten we over op IVF.. Het voelt alsof het einde in zicht is. Na IVF is het klaar voor ons/mijn vrouw. Het pijnlijke daaraan is dat ze misschien wel nooit een kindje zal dragen. Maar er loopt wel een 'kindje' van haar rond..
We hebben er zelf voor gekozen om het op deze manier te doen. Spijt zullen we niet krijgen. Maar ik ben bang voor een hele hoop verdriet. Soms vraag ik me af of we te naïef hierin zijn gestapt. Achteraf denk ik wel eens; we hadden misschien eerst aan onszelf moeten denken en daarná doneren. Ik voel me schuldig dat ik af en toe denk dat we het beter anders hadden moeten doen.

Het is na de IVF pogingen niet helemaal einde verhaal. Mocht het niet lukken dan ga ik proberen zwanger te worden. Maar ik gun het mijn vrouw zo… ook om haar donatie…

De moed en positiviteit is ondertussen echt ver te zoeken.

Biechtje01 schreef:Ook ik wil graag een biecht plaatsen.

Ik en mijn vrouw hebben een grote kinderwens. Ondertussen zijn we al bijna 2 jaar bezig en het wil maar niet lukken.
Na 1 ICSI en 15 IUI (1x mk) behandelingen staat we nog steeds met lege handen..

Nu hetgeen waar ik zo ongelooflijk mee zit, en ik weet niet zo goed wat ik met mijn gevoel aan moet.

Toen we besloten het traject in te gaan om een kindje te krijgen hebben we eicellen gedoneerd. Wij vonden én vinden dit erg belangrijk omdat wij immers ook iets nodig hebben en daarbij is het een ontzettend mooi gegeven als je iemand hiermee kunt helpen.

Je voelt het al aankomen.. Uit de donatie is een kindje geboren. Erg mooi en het is ze ook zó ontzettend gegund, en dat meen ik oprecht. Nu wil het bij ons niet lukken en moeten we over op IVF.. Het voelt alsof het einde in zicht is. Na IVF is het klaar voor ons/mijn vrouw. Het pijnlijke daaraan is dat ze misschien wel nooit een kindje zal dragen. Maar er loopt wel een 'kindje' van haar rond..
We hebben er zelf voor gekozen om het op deze manier te doen. Spijt zullen we niet krijgen. Maar ik ben bang voor een hele hoop verdriet. Soms vraag ik me af of we te naïef hierin zijn gestapt. Achteraf denk ik wel eens; we hadden misschien eerst aan onszelf moeten denken en daarná doneren. Ik voel me schuldig dat ik af en toe denk dat we het beter anders hadden moeten doen.

Het is na de IVF pogingen niet helemaal einde verhaal. Mocht het niet lukken dan ga ik proberen zwanger te worden. Maar ik gun het mijn vrouw zo… ook om haar donatie…

De moed en positiviteit is ondertussen echt ver te zoeken.

Ik snap dat gevoel wel hoor!! Dat het toch steekt dat het dus bij die ander wel gelukt is en bij je vrouw wel.

Ik kom ook biechten! Ik heb een koop verslaving en ik weet niet hoe ik dit moet stoppen. Ik weet dat er meer meiden nu zullen denken oh dat heb ik ook, maar het is bij mij echt heel erg en ik heb zelfs het vermoeden dat ik in therapie moet.
15 % van de kleding in mijn kast (en ik overdrijf niet het is echt heel veel) zit het kaartje nog aan.
10% is het kaartje vanaf maar heb ik nog nooit aangehad.
30% heb ik een aantal weken heel intensief gedragen en beland dan in de kast en ik vergeet gewoon dat ik het heb.
40% draag ik met grote regelmaat.
De overige 5% ligt maar gewoon te liggen in mijn kast. Hetzelfde gaat op voor mijn schoenen. Ik denk dat ik zonder overdrijven als ik mijn slippers enzo mee tel wel 130 paar schoenen heb. Zo gaat dit ook met sieraden ik koop gerust een paar oorbellen wat ik leuk vind gelijk in 3 verschillende kleuren want ik hou er ook niet van om teveel kleuren te mengen. Dus doe ik een zwart vestje aan dan moeten daar zwarte schoen en zwarte oorbellen bij. Het is wel zo dat het vooral om goedkopere kleding gaat zoals primark, h&m en zara vooral in de sale maar omdat het zo goedkoop is word ik nog hebberiger. Misschien klinkt het voor sommigen niet als een mega probleem maar ik schaam mij gewoon als ik mijn eigen kast open doe.

Francaise_ schreef:

Pippa schreef:

Maar ik wilde even zeggen dat ik het erg vind om te lezen, en dat ik het erg knap vind hoe rustig jij bent gebleven en hoe je er mee om bent gegaan, ik denk dat dat wel heeft voorkomen dat hij hélemaal door het lint zou gaan. Succes met het gesprek vanavond.

+1

+2

Mijn ex is na 6 jaar nog steeds een obsessie voor mij. Ik droom over hem, en het merendeel van de dag denk ik aan hem, ik zoek hem op Google, enzovoorts.

En dit terwijl ik gewoon een vriend heb en een kindje.

Volgens mij is mijn liefde voor mijn partner over.

Biechtje01 schreef:Volgens mij is mijn liefde voor mijn partner over.

Hoe lang zijn jullie samen? Is er een huis / kind in het spel?
Soms kan het nou eenmaal zo lopen, dat dingen niet eindigen hoe je het verwacht of hoe je het hoopt.
Ik denk dat het verstandig is dat je alles goed voor jezelf op een rijtje zet!!

...

Storm schreef:

Francaise_ schreef:

Pippa schreef:

Maar ik wilde even zeggen dat ik het erg vind om te lezen, en dat ik het erg knap vind hoe rustig jij bent gebleven en hoe je er mee om bent gegaan, ik denk dat dat wel heeft voorkomen dat hij hélemaal door het lint zou gaan. Succes met het gesprek vanavond.

+1

+2

denk dat je heel goed gehandeld hebt! en wat een stomme buurvrouw zeg!

Ik weet niet zo goed of ik dit hier wel moet posten. Maar krijg een vreemd gevoel over het forum. Voor mijn gevoel is er weer een faker bezig. Of is het een forummer met een dubbel account.

En dat moet onder Biechtje?

Daar schiet toch helemaal niemand iets mee op?
Of ben je dezelfde persoon met het dubbele account en heb je gewoon zin in een rel?

Het is meer dat ik het vermoed dus het niet zeker weet.

Het punt is dat dit soort dingen altijd uitkomen, dus dat zien we dan vanzelf wel...? En onder 2 namen reageren mag toch niet?

zou dit over dezelfde personen gaan?? Volgens mij mag het ook niet. Heb de regels door gelezen en provoceren mag niet eens.

Fairytale schreef:zou dit over dezelfde personen gaan?? Volgens mij mag het ook niet. Heb de regels door gelezen en provoceren mag niet eens.

Nee... Maar daarin wordt vaak met 2 maten gemeten

klopt heb ik ook wel eens gezien maar ja wat is provoceren, soms post je een reactie om reactie uit te lokken. In het geval van betweter waar ik ook vermoed dat de biecht over gaat zitten er al behoorlijk kwetsende opmerkingen bij

Klopt en van Jada precies zo.

Supertalentje schreef:Het punt is dat dit soort dingen altijd uitkomen, dus dat zien we dan vanzelf wel...?

Exact, dus sit back, relax and enjoy the show.