Biechttopic 2

Daar ben ik het helemaal mee eens, goed dat je het zo helder kunt uitdrukken Caro!

@ Biechtje, ik hoop dat je gauw het volle besef krijgt over wat er speelt en dat jullie de juiste hulp kunnen vinden, krijgen en accepteren. Veel sterkte!

---

In dit topic kun je alles kwijt wat je liever niet onder je eigen forumnaam kwijt wil.

Gebruikersnaam: Biechtje01
Wachtwoord: Welkom01

Notitie van de moderators: Dit biechtaccount dient alleen in dit topic te worden gebruikt. Bij misbruik zullen wij het biechtaccount sluiten.

Ik wilde een heel verhaal typen maar mijn gedachten komen ontzettend overeen met de laatste post van Caro.

@biechtje: ik vind het verschrikkelijk voor je dat je in deze situatie zit. Wel vind ik ook dat je er heel rustig onder bent en dat maakt het voor mij juist zo angst aanjagend. Ik wens je heel veel sterkte en kracht. Het moet vreselijk voor jou zijn dat jouw man het leven niet meer ziet zitten. En als ik het goed begrijp heb jij die gevoelens ook wel eens? Of heb ik dat fout?

Ik kreeg serieus rillingen bij de uitspraak dat het kind wel goed terecht komt...

Ik ben niet zo rustig als het lijkt wanneer ik dit typ, ik jank de ogen uit mijn kop en ik ben constant bang om een telefoontje te krijgen dat het mis is. Dat ons kind goed terecht komt zijn zijn woorden, niet die van mij. Mijn man is ook bang, dat heeft hij net nog bevestigd, vooral omdat hij niet weet waardoor het nou ineens zo getriggerd is.

Dat kind komt niet goed terecht, want dat kind heeft straks geen ouders meer als je het doet, iets waar hij de rest van zijn leven last van zal hebben. Dat is zo traumatiserend voor een kind, dat kan je je niet voorstellen. Dus al zal hij 'lichamelijk' verzorgd worden door een ander en vast en zeker liefde krijgen, zijn ouders hebben zelfmoord gepleegd. Zijn ouders wilden niet meer leven voor hém. Als hij ouder wordt krijgt hij daar zoveel last van..

Verder sluit ik me aan bij Caro, ik vind het ook absurt om te lezen hoe jij daar gewoon over kan praten. Al zou je jezelf niet top voelen, dan nog heb jij de verantwoordelijkheid over je kind. Je kunt niet alleen maar voor jezelf denken, je moet ook denken aan je kind, voornamelijk aan je kind.

Ik vind het echt te absurt voor woorden dat jouw man dit voorstel doet. Ik hoop dat je inziet hoe enorm bizar en egoistisch dit van hem is.

Biechtje01 schreef:Ik ben niet zo rustig als het lijkt wanneer ik dit typ, ik jank de ogen uit mijn kop en ik ben constant bang om een telefoontje te krijgen dat het mis is. Dat ons kind goed terecht komt zijn zijn woorden, niet die van mij. Mijn man is ook bang, dat heeft hij net nog bevestigd, vooral omdat hij niet weet waardoor het nou ineens zo getriggerd is.

Maar overweeg jij nog steeds om met hem mee te gaan dan? En wat voor artikel is dat dan?

Ik wou net zeggen, wie zegt dat ze er daadwerkelijk zo rustig over is? Ik kan me niet voorstellen hoe ik in godesnaam zou reageren als mijn vriend zoiets zou zeggen, misschien ben ik ook wel apathisch dan. Biechtje, echt goed dat je de huisarts hebt gebeld.

Nee, ik overweeg het niet eens. Het was een of ander artikel dat op nu.nl heeft gestaan over waarom je zou leven als er niks veranderd ofzo.

Ik vind het ook heel knap van je dat je hierover in gesprek gaat met de huisarts. Enerzijds is het absurd dat jullie hier over praten, anderzijds is het natuurlijk ontzettend knap van hem dat hij het bespreekbaar durft te maken. Nogmaals heel veel sterkte!!!!

Eens met Caro, Lady4 en Liva. Ik wil geen extra onrust veroorzaken, maar mijn opmerking dat ik met kind naar mijn ouders zou gaan staat nog steeds. Iemand die zulke voorstellen doet is ziek en naar mijn mening te onberekenbaar om rustig met kind en al mee onder één dak te blijven zitten. Ik krijg het gevoel dat jouw loyaliteit voornamelijk bij je man ligt, dat je hem niet in de steek wil laten of zoiets, maar de veiligheid en het welzijn van je kind zouden boven alles moeten gaan. Je bent meer verantwoordelijk voor je kind dan voor je man.

Dat is ook het moeilijke eraan, hij weet dat hij alles tegen me kan zeggen. Had alleen nooit verwacht dat dat ook dit soort dingen kunnen zijn. Ik ben alleen stom geweest, ik heb een verleden van automutilatie en ik was twee jaar vrij, kon me vanmorgen niet inhouden en heb toch weer wat gedaan.

Biechtje... ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen om je te helpen of een hart onder de riem te steken, maar je berichten klinken nog steeds allarmerend. Weet je zeker dat het tot donderdag kan wachten? Ik zou proberen NU iemand in vertrouwen te nemen uit jullie omgeving, dit is veel te zwaar om nu alleen te dragen.

Jeetje meid, ik weet niet waar je bent maar ga NU op zoek naar hulp. Jullie hebben een KIND en dragen daar de verantwoordelijkheid voor. Ik wil niet hard en gevoelloos overkomen maar ik voel gewoon dat dit niet goed gaat als er niks gedaan wordt. Je bent nu op het punt dat je actie moet ondernemen. Je vriend/man is labiel maar jij wordt er ook niet beter van!

Ik ga sowieso wel donderdag pas naar de huisarts, ik ben nu alles voor mezelf aan het uitschrijven. Zodat ik ook helder op papier heb wat er nou allemaal is en ik ga zo mijn vader bellen en hem dat geven. En er daarna over praten. Maar praten vind ik juist zo moeilijk, daarom doe ik het zo, dat is in ieder geval een opening.

Goed van je!!

Heel goed van je. Ze zullen ongetwijfeld schrikken maar liever dat dan dat ze zich straks af moeten vragen hoe ze niks hebben kunnen merken van dit drama.

Ik vind het zelf ook verschrikkelijk dat ik dit allemaal zo 'klinisch' kan vertellen. Het is net alsof het niet om mij en mijn gezin gaat, maar alsof ik er op een afstandje boven zweef zeg maar. Maar ik blijf er voor vechten.

Biechtje01 schreef:Ik ga sowieso wel donderdag pas naar de huisarts, ik ben nu alles voor mezelf aan het uitschrijven. Zodat ik ook helder op papier heb wat er nou allemaal is en ik ga zo mijn vader bellen en hem dat geven. En er daarna over praten. Maar praten vind ik juist zo moeilijk, daarom doe ik het zo, dat is in ieder geval een opening.

Goed zo!

Bel dan ook echt je vader en zeg dat hij NU naar je toe moet komen. Vertel hem alles. Echt niet denken dat je het vertrouwen van je vriend schaadt of dat je hem in bescherming moet nemen, want dat is in deze situatie van ondergeschikt belang.

Wacht niet met bellen!

Goed van je!

Ik wilde je ook echt geen verwijten maken dat je mijn inziens apatisch was onder deze situatie. Volgens mij is dat ook iets dat je hersens doen om ervoor te zorgen dat je maar functioneert maar ik vond wel dat je enigzins de ogen open moest doen. Dat je niet meer kon blijven toekijken.. maar dat doe je nu ook niet dus dat is heel goed!

Verder eens met Susan. Ik denk dat je iemand bent met een enorm verantwoordelijkheidsgevoel naar je man toe. Dat is goed, dat is heel goed maar in dit geval denk ik dat je even voorrang moet geven aan je kind. Zodat jij je daarna weer volledig je aandacht op hem (en jezelf) kan richten.. Maar eerst zou ik ervoor zorgen dat je kindje veilig is en dat jij er niet meer alleen voorstaat.
Succes!

Liva schreef:

Biechtje01 schreef:Ik ga sowieso wel donderdag pas naar de huisarts, ik ben nu alles voor mezelf aan het uitschrijven. Zodat ik ook helder op papier heb wat er nou allemaal is en ik ga zo mijn vader bellen en hem dat geven. En er daarna over praten. Maar praten vind ik juist zo moeilijk, daarom doe ik het zo, dat is in ieder geval een opening.

Goed zo!

Inderdaad, goed dat je van jezelf weet dat de stap om te praten makkelijker is als je eerst alles opschrijft en dat laat lezen en goed dat je die stap ook echt neemt!

Tjee, wat een heftig bericht hier! Biechtje, heel goed dat je nu de kracht hebt om mensen in te lichten! Dat ben je ook verplicht aan je kind. Doe voorzichtig!

Hoe is het eigenlijk inmiddels met 'Geweldbiechtje'? Sorry om deze naam zo te gebruiken maar je moet iets met die verschillende biechtjes ;-).

Heb jij al gesprek gehad met de arboarts? Hoe is het thuis?

Biechtje01 schreef:Joyce, ik lees je onderschrift net pas en nu waardeer ik je lieve reactie des te meer, thanks

hoe gaat het met je? heb je nog binnekort een afspraak staan, om te kijken of alles schoon is?

het is wel goed teken dat je veel bloed heb veloren met stolsels, het lijkt er dan in ieder geval op dat het doorgezet heeft.

ik wil je nogmaals sterkte wensen!

of het nou gewenst is of niet, het blijft een hele moeilijke tijd. ik hoop dat je het snel een plekje kunt geven...

@ Biechtje met de suïcidale man: Heb je met je vader kunnen praten? Sterkte morgen bij de dokter!