Re: Contact verbreken met zijn zoontje - update pag 12

RYW za 12 nov 2011 - 7:01

Lilou schreef:RYW, over de begeleide omgangsregeling: wanneer je je daar vrijwillig voor aanmeld moeten beide ouders inderdaad bereid zijn daarin te investeren. Maar in dit soort gevallen kan dit ook met tussenkomst van de rechter geregeld worden bij het vaststellen van een omgangsregeling of daarna, Bureau Jeugdzorg werkt bijvoorbeeld in sommige gevallen ook mee aan een BOR-regeling, en zal moeder inderdaad daaraan mee moeten werken dus. Ik weet er niet alles van, maar heb dit binnen mijn werkveld (kinderpsychiatrie) met enige regelmaat gezien in situaties waarin ouders dus lijnrecht tegenover elkaar stonden. Het zou je vriend en zijn zoon de kans bieden om contact te hebben zonder het bijzijn van moeder. Je zou het kunnen navragen bij Humanitas, informatie inwinnen bij Bureau Jeugdzorg of maatschappelijk juridische diensten, zij zullen er vast meer over kunnen vertellen.

Dit ga ik zeker doen, dank je wel.

Gast za 12 nov 2011 - 7:07

RYW schreef:
Nour schreef:Als hij besluit het contact niet te willen laten gaan, zal ik er hoogstpersoonlijk (met wat hulp van connecties van mijn connecties ) voor zorgen dat hij de beste advocaat krijgt die er is qua personen- en familierecht.

Wellicht overbodig, maar ik denk wel dat ik het tegen je kan zeggen en dat je weet dat ik je nooit bewust zou willen kwetsen, maar ik denk dat je de spijker op z'n kop slaat als je zegt er zelf ook te diep in te zitten om er nog objectief naar te kunnen kijken. De woordkeuze die forummers in dit topic gebruiken, is vanuit een perspectief van een buitenstaander gegeven en probeer daar alleen voor jezelf en voor jullie de positieve punten uit te filteren. Ik ben ervan overtuigd dat iedere forummer die hier reageert, dit doet uit pure empathie en iedereen hier het beste met jullie voorheeft; de emoties die het echter voor jullie meebrengt liggen natuurlijk veel dieper dan voor iemand zoals ik, bijvoorbeeld. Probeer daar niet over te struikelen, want... zie begin van deze alinea.

Ik weet ook dat iedereen reageert uit empathie en medelevendheid. Ik hoop ook dat ik er duidelijk over geweest ben dat ik me daarvan bewust ben. Er is niemand die zegt 'wat een lul van een vader dat hij z'n kind laat stikken', natuurlijk.

En wat betreft die advocaat: what can I say thanks

Ik heb wel een aantal suggesties: op een goed zichtbare plek op je lichaam laten tatoeëren: I I love you

diamantje, een DoKa inrichten met foto's van mijn onweerstaanbare persoonlijkheid, maar wat nog het meest gewaardeerd zou worden is de tegenprestatie om nooit meer foute grapjes te maken over mijn lengte. Wink

RYW za 12 nov 2011 - 7:07

Supertalentje schreef:Voorop gesteld dat ik dit heel erg voor je vriend en voor jou vind en absoluut niet de wijsheid in pacht heb of ook maar een pasklare oplossing. Ik heb geen idee hoe dit voor jou of je vriend moet zijn, ik kan je alleen maar mijn ervaring meegeven, in de hoop dat je er iets mee kunt.

Edit: ik doe de korte versie, het is te lang en ik kan het niet goed uitleggen ben ik bang.
De jongste was pas een paar maanden toen mijn ouders uit elkaar gingen en ik heb bij de kleintjes gezien dat ze altijd 'ja' knikten als mijn moeder zich negatief uitliet over mijn vader, maar als ze bij mijn vader waren was daar niks van te merken. Ze hadden best door dat mama papa niet aardig vond en zij vonden papa ook niet aardig als mama iets zei, maar zoals mijn vader met hen omging was heel anders dan mijn moeder zei, ze hadden dat verschil best door, maar dat kon alleen omdat mijn vader ze ook iedere 2 weken een weekend zag. Daarnaast is mijn moeder ook de instabiele factor en mijn vader de stabiele en ik heb in dat opzicht veel meer aan mijn vader dan aan mijn moeder gehad (wat een eikel mijn vader ook kon zijn, kinderen hebben behoefte aan stabiliteit en borderline is allesbehalve).

Ik gun het kind van je vriend het warme bad dat jullie hem mi eens in de zoveel tijd kunnen bieden. De stabiliteit van jullie gezin en het hebben van een eigen vader, die niet afhankelijk is van de relatie met zijn moeder. Hoe dit er in de praktijk uit zou moeten zien en wat voor lijdensweg dit nog is voor jullie, dat weet ik niet. Ik snap niet goed dat jouw vriend zijn kind niet mag zien zonder toezicht, wellicht dat zij dat in het leven geroepen heeft, maar met een omgangsregeling van de rechter zal dit toch niet zo zijn? Mocht die omgangsregeling er komen, dan zou het wellicht een oplossing zijn (omdat zij zo lelijk doet tegen je vriend) dat zij hun zoon bij opa en oma brengt en dat hij hem daar ophaalt en weer naar opa en oma terugbrengt, mits zij in de buurt wonen en dit willen.

Hoe moeilijk ook, ik denk dat dit kleine mannetje recht heeft op zijn vader. Ergens schreef je dat zowel je vriend als zijn zoon slachtoffer zijn, dat is natuurlijk zo, maar je vriend is volwassen en heeft keuzes, die kleine man natuurlijk niet. Ik denk dat het op termijn schadelijker is om die kleine man niet te zien (alleen vanuit het kind gezien, want als jouw vriend aan de AD moet is dat ook niet gezond) dan om het contact te verbreken, juist omdat jullie hem zoveel vreugde, liefde, stabiliteit en zorg kunnen bieden.

Wat wijsheid is weet niemand en de gevolgen zijn mi ook niet met zekerheid te overzien. Beslissingen als deze kun je ook niet terugdraaien of 'goedmaken', je bent er of je bent er niet. Welke beslissing hij ook neemt, ik heb er vertrouwen in dat het een weloverwogen beslissing is en ik denk dat dat het belangrijkste is.

Dat dikgedrukte stuk zeg je erg mooi, en dat is inderdaad mijn insteek ook.

Ik weet niet of opa en oma het willen doen. Op zich zijn het redelijke mensen heb ik begrepen, dus ik kan me voorstellen dat ze daar wel in willen meegaan als het beter is voor hun kleinzoon. Ze wonen bij ex en zoontje in de straat, dus dat is makkelijk zat.

Er is op het moment geen omgangsregeling door de rechter vastgesteld. Mijn vriend heeft haar wel een voorstel gedaan op papier, een heel schema opgesteld van de weekenden, en hoe ze het contact op zouden kunnen bouwen van een aantal uur tot aan een heel weekend, zodat het jochie rustig kan wennen. Ze is wel akkoord gegaan, maar het gebeurt gewoon niet. Elke keer is er weer wat, en elke keer vult mijn vriend braaf zijn bestandje aan als ze weer eens heeft afgezegd, met de reden waarom het niet doorgaat en slaat smsjes en e-mails op. Maar het is en blijft iets onderlings, en niet iets dat door de rechter is opgelegd. Mijn vriend durfde gewoon niet, omdat hij zo bang was dat ze zou gaan flippen door die rechtszaak en dan hun hele band helemaal zou saboteren.

Morgenmiddag komt mijn vriend thuis uit de Ardennen en dan zou hij zijn zoon nog eventjes kunnen zien. Ik hoop voor hem dat het doorgaat. Hij heeft zich voorgenomen om tegen haar te zeggen dat hij verwacht dat ze NU aan zijn volwaarden voldoet en een officiele omgangsregeling laat vastleggen. En anders... ja, anders één van die twee opties.

RYW za 12 nov 2011 - 7:08

[quote="Nour"]

RYW schreef:
Nour schreef:Als hij besluit het contact niet te willen laten gaan, zal ik er hoogstpersoonlijk (met wat hulp van connecties van mijn connecties ) voor zorgen dat hij de beste advocaat krijgt die er is qua personen- en familierecht.

Wellicht overbodig, maar ik denk wel dat ik het tegen je kan zeggen en dat je weet dat ik je nooit bewust zou willen kwetsen, maar ik denk dat je de spijker op z'n kop slaat als je zegt er zelf ook te diep in te zitten om er nog objectief naar te kunnen kijken. De woordkeuze die forummers in dit topic gebruiken, is vanuit een perspectief van een buitenstaander gegeven en probeer daar alleen voor jezelf en voor jullie de positieve punten uit te filteren. Ik ben ervan overtuigd dat iedere forummer die hier reageert, dit doet uit pure empathie en iedereen hier het beste met jullie voorheeft; de emoties die het echter voor jullie meebrengt liggen natuurlijk veel dieper dan voor iemand zoals ik, bijvoorbeeld. Probeer daar niet over te struikelen, want... zie begin van deze alinea.

Ik weet ook dat iedereen reageert uit empathie en medelevendheid. Ik hoop ook dat ik er duidelijk over geweest ben dat ik me daarvan bewust ben. Er is niemand die zegt 'wat een lul van een vader dat hij z'n kind laat stikken', natuurlijk.

En wat betreft die advocaat: what can I say thanks

Ik heb wel een aantal suggesties: op een goed zichtbare plek op je lichaam laten tatoeëren: I I love you

diamantje, een DoKa inrichten met foto's van mijn onweerstaanbare persoonlijkheid, maar wat nog het meest gewaardeerd zou worden is de tegenprestatie om nooit meer foute grapjes te maken over mijn lengte. [/quote]

Die tatoeage valt over te praten, maar met dat dikgedrukte vraag je toch wel veel van me Wink

RYW za 12 nov 2011 - 7:12

Jolicious schreef:Oh, wat word ik verdrietig van dit verhaal.. Voor je vriend, maar ook vooral voor zijn zoon. Dat hij moet opgroeien met een moeder met borderline. Ik heb zelf een moeder met borderline (in combi met nog een stoornis) en ik heb daar tot op de dag van vandaag nog last van. Dat heeft zo'n impact op je leven, zeker als je daarnaast geen stabiele factor hebt. Bij zijn zoon dus in de vorm van zijn vader. Ik had dat gelukkig wel en heb daardoor geleerd dat het gedrag van mijn moeder niet normaal was en dat het niet aan mij lag.
Mijn diepste gevoel zegt: vecht voor je zoon en laat hem NIET in de steek! Maar verstandelijk kan ik het ook wel begrijpen. Maar ik denk dat zijn zoon er heel erg onder te lijden gaat hebben als je vriend zijn handen er vanaf trekt. Wat een kutwijf.

Hehehe, misschien slecht van mij, maar dit vond ik wel even lekker om te lezen Wink

Jij hebt er dus ook een ervaring in. Ongelofelijk, hoeveel mensen zoiets hebben meegemaakt. En ik maar denken dat het iets uitzonderlijks was. Was dat maar zo, zeg.

RYW za 12 nov 2011 - 7:17

AngelNyn schreef:Ik heb er zelf geen ervaring mee, dus weet ook niet of mijn mening echt een toevoeging is.. Heb ook de rest van alle reacties niet gelezen..
Maar ik snap het ergens vanuit hem wel, maar ik vraag me af of hij realiseert dat hij misschien wel voorgoed de band kapot maakt.. Als dat kind alleen maar nog een gestoorde moeder heeft, die natuurlijk van alles over jou vriend zal zeggen, dan zal hij echt in een kwaad daglicht gezet worden, en zijn zoontje zal alleen maar een 1 zijdig beeld er van krijgen.. Als zijn zoontje tenminste nog wel ziet dat zijn vader moeite doet, dan kan het over een paar jaar misschien wel een heel verschil maken.

Kan je vriend het niet gaan aanvechten? Bedoel, als zij zo gestoord, en de zoon van je vriend bij je vriend weg houdt.. Dat moet toch aan te vechten zijn? Ik kan me gewoon niet voorstellen dat een moeder zoveel invloed kan hebben dat ze idd gewoon niet de afspraken hoeft na te komen die gemaakt zijn.. Daar moet je toch iets mee kunnen doen, desnoods in de rechtbank uitvechten..

Ik zou iig nooit mijn kind opgeven.. Hoeveel energie het ook kost, maarja dat is hoe ik er nu over denk.. Ik heb er geen ervaring mee, dus misschien is het te makkelijk geoordeeld..

Dat is dus het dilemma, aanvechten of loslaten. Hij kan het aanvechten, en er zijn geen belemmeringen voor omgang met zijn zoon (geen strafblad, gewoon een huis en inkomen, niet gewelddadig, heeft altijd alimentatie betaald, heeft altijd zijn best gedaan om zoon te zien, is er altijd bij geweest in ziekenhuis en alles) dus de kans is aanzienlijk dat hij die omgangsregeling gewoon krijgt. Alleen de angst is: hoe wordt die omgang ingevuld? Hoe gaat zij ermee om? Gaat dan echt de trukendoos open en gaat ze zo hard terroriseren dat de kleine er nog verder door beschadigd raakt dan nu al gebeurt? Ze heeft al 'beloofd' dat ze ons leven tot een hel gaat maken als hij dat doorzet, en het kan niet anders dan dat die kleine een stukje hel meekrijgt...

Maar het alternatief is duidelijk ook verschrikkelijk. Hopelijk is er met één en ander aan aangedragen suggesties een tussenweg mogelijk.

RYW za 12 nov 2011 - 7:19

Possom schreef:Zoals iemand anders ook al zei: wat een raar mens is die moeder. Ik vraag me echt af hoe het kan dat zij nog steeds de voogdij heeft. Ik bedoel, ik snap dat ze het had toen je vriend zijn kind nog niet had kunnen erkennen, maar nu heeft het kind officieel twee ouders, waarvan er een duidelijk niet helemaal goed functioneert. Raar dat daar verder niks meer mee wordt gedaan. Is er ook nog geen instantie die zich met je vriend zijn zoontje bemoeit? Het lijkt me stug dat die moeder ook geen hulp heeft en dat er dan niet een alarmbel afgaat bij die mensen als ze een kind krijgt.

Erkennen is daar helaas nog niet genoeg voor. Mijn vriend is nu alleen zijn juridische vader, wat 3 dingen oplevert: 1) het recht om zijn zoon te zien, 2) de plicht om in zijn levensonderhoud te voorzien dmv alimentatie, en 3) het recht om informatie over hem op te vragen. Het heeft helaas niks met voogdij en gezag te maken, daarvoor moet je nog naar de rechter als je niet getrouwd bent (geweest). En zij weigert dat natuurlijk. Dat is, naast de omgangsregeling, de tweede inzet van het geheel.

RYW za 12 nov 2011 - 7:21

Verona schreef:Wat een enorm verdrietige situatie! Ik snap heel erg dat het hem onwijs veel energie kost, helemaal omdat hij ook bij een psycholoog loopt toch? Toch zou ik proberen om voor zijn zoontje te vechten. Kan hij het niet aanvechten via de rechter waardoor hij volledige voogdij kan krijgen. Zijn moeder is natuurlijk niet de meest stabiele factor en een slechte invloed als ik het zo lees. Het zou enorm moeilijk zijn voor hem en voor zijn zoontje als hij echt het contact stopt. Zo te lezen steun je hem al enorm en blijf dat ook echt doen. Ik hoop dat hij voor zichzelf een goede beslissing maakt waarmee hij vrede heeft.

Waar ik wel aan zat te denken...geen idee of het al geopperd was hier...heeft zijn zoontje contact met de moeder van jou vriend? Want anders kan je vriend eventueel een brief voor hem schrijven waarin hij uitlegt waarom hij het contact verbroken heeft en deze aan zijn moeder geven. Hierdoor kan zijn zoontje er altijd bij wanneer hij er om gaat vragen.

Dat dikgedrukte is ook niet de bedoeling... moeder en kind uit elkaar halen is al net zo slecht als vader en kind uit elkaar halen, en ik ben zelf moeder, ik zou nooit een kind bij zijn moeder willen weghalen behalve als het echt in gevaar is, en dat is gewoon niet aan te tonen of in te schatten.

RYW za 12 nov 2011 - 7:21

Zo hehe, ik heb het bijgewerkt smile

Gast za 12 nov 2011 - 7:22

RYW, ik kan je geen advies geven, ik kan me er nog niet eens een voorstelling bij maken hoe complex en vreselijk deze situatie voor jullie en zijn zoontje moet zijn. Wil je wel even een knuffel geven hug

en een hart onder de riem steken. Zijn zoontje en hij boffen maar dat er zo'n geweldige vrouw zoals jij in hun leven is! Hopelijk kunnen jullie binnenkort de beste oplossing kiezen!

RYW za 12 nov 2011 - 7:23

Rejoy. schreef:RYW, ik kan je geen advies geven, ik kan me er nog niet eens een voorstelling bij maken hoe complex en vreselijk deze situatie voor jullie en zijn zoontje moet zijn. Wil je wel even een knuffel geven en een hart onder de riem steken. Zijn zoontje en hij boffen maar dat er zo'n geweldige vrouw zoals jij in hun leven is! Hopelijk kunnen jullie binnenkort de beste oplossing kiezen!

Wat lief! Dank je smile

Aletta za 12 nov 2011 - 8:44

Ik snap wel jullie twijfel, maar ik zou toch echt ervoor kiezen om contact te houden met die zoon.

Ten eerste, ik denk dat veel kinderen liever leven met een situatie waarin de ouders ruzie hebben, dan dat ze opgroeien zonder contact met hun vader. Het is verschrikkelijk voor kinderen als hun ouders geen contact met ze willen. Ook al hebben ouders dan best begrijpelijke redenen, van wat ik heb gehoord voelen kinderen zich vaak verlaten en begrijpen ze niet waarom hun ouders niet voor hen zijn blijven vechten. Sowieso is het ook heel belangrijk om een vaderfiguur te hebben.

Ten tweede, als ik zo het verhaal lees over die moeder, dan vermoed ik dat ze voor meer problemen gaat zorgen. De redenatie van je vriend is nu dat hij niet wil dat zijn zoon in zo'n conflictsituatie blijft leven. Dat snap ik, maar denk je dat als hij uit het leven van zijn zoontje verdwijnt, alle conflictsituaties zullen verdwijnen? Ik denk het niet. Wie weet krijgt die moeder op een dag een nieuwe relatie, die net zo slecht wordt als de relatie tussen haar en jouw vriend. En wat als het zoontje ouder wordt en een eigen willetje gaat krijgen? Wie weet krijgt hij dan wel verschrikkelijke ruzie met zijn moeder.
Met andere woorden, ik vraag me af of het leven makkelijker wordt voor dit jongetje als jullie geen contact meer met hem zoeken. Het is verschrikkelijk moeilijk voor kinderen om op te groeien met een ouder met borderline. Juist dan is het belangrijk voor kinderen om iemand anders te hebben om op terug te vallen. Zoals een gezonde vader.

Ten derde, zou de rechter je hierbij ook niet kunnen helpen? Ik ben geen juridisch expert, maar ik kan me voorstellen dat een rechter er extra druk achter kan zetten. Jullie zijn bang dat de moeder erge dingen gaat doen als jullie naar de rechter stappen. Maar ook daar kan een rechter rekening mee houden. Het lijkt mij in dit geval vrij duidelijk dat wat de moeder nu doet niet goed is voor het kind. En daar kan de rechter consequenties aan verbinden. (Heeft die moeder trouwens een officiele diagnose gekregen? Want dat kan ook helpen).

Kabouter za 12 nov 2011 - 9:00

Wat een moeilijke situatie is dit zeg. Eigenlijk doe je het nooit goed. Ik kan je helemaal geen tips geven, wil je alleen even een hug

geven. Ik vind het heel knap hoe je met de situatie omgaat. Lijkt me heel erg moeilijk om je vriend in deze situatie te zien. Heel erg veel sterkte voor jullie beide.

Gast za 12 nov 2011 - 9:05

Ik heb niet alle reacties gelezen.

Is het niet een idee om het in elk geval te proberen? Dat jullie het aanvechten en een omgangsregeling krijgen. Duidelijke afspraken amken via de advocaat die na geleefd moeten worden. Gebeurd het niet, kan er altijd nog een andere keue gemaakt worden.
Als ik het verhaal een beetje zie, kunnen jij en je vriend juist een fijne omgeving voor dat ventje zijn. Misschien niet meteen, en er kan best wat strijd zijn. Maar ik kan me best voorstellen dat het zoontje het wel fijn vind in een stabiel gezin.
Ik heb verder geen idee, en begrijp je vriend zijn standpunt. Mijn idee was denk ik geweest om wel een omgangsregeling proberen te krijgen. en te zien hoe het dan verloopt. Misschien valt het reuze mee, misschien ook niet. Maar dan heeft je vriend wel zijn best nog gedaan..

Wat een vreselijk moeilijke situatie zo voor jullie beide!

Gast za 12 nov 2011 - 9:35

Is door een professional vastgesteld dat zijn ex borderline heeft of is dat jullie eigen diagnose op basis van haar geflipte gedrag? Ik dacht het eerste, toch?

Weet je wat het is... ook al is het door een professional vastgesteld, het maakt niet uit als je een zaak ervan maakt. Er moet dan aannemelijk gemaakt worden dat deze vrouw vanwege haar stoornis een wig drijft tussen haar zoontje en ex (dus de vader). Daar zal een rechter niet in meegaan, op basis van een diagnose die in het verleden is vastgesteld en een psychologisch onderzoek wordt niet om deze reden ingesteld. Oftewel: een bezoekregeling + eventuele dwangsom vorderen (laatstgenoemde alleen als zij niet nakomt) is alleen in deze situatie haalbaar.

Mamsie za 12 nov 2011 - 9:53

Ondervindt zijn zoontje ook echt last van haar bordeline? Ik bedoel is het zo dat ze onverantwoordelijke dingen doet etc?
Want dan zou hij wel de voogdij kunnen aanvechten. Ik weet dat ik een ots heb gekregen toen ik bij mijn moeder woonde en mijn vader de voogdij had.

RYW za 12 nov 2011 - 10:08

Mamsie schreef:Ondervindt zijn zoontje ook echt last van haar bordeline? Ik bedoel is het zo dat ze onverantwoordelijke dingen doet etc?
Want dan zou hij wel de voogdij kunnen aanvechten. Ik weet dat ik een ots heb gekregen toen ik bij mijn moeder woonde en mijn vader de voogdij had.

Niet dat ik weet, niet dat hard te maken is in elk geval, behalve dan dit hele verhaal.

*weg*

Het is een vreselijke beschuldiging, en je kan zoiets nooit hardmaken. En het is dus nu al een jaar niet voorgekomen.

Gast za 12 nov 2011 - 10:14

Wat een vreselijke situatie zeg. Ik weet niet goed wat ik er op moet zeggen. Maar een gevoel dat bij mij boven blijft komen en ik weet niet of het gepast is om te zeggen.. maar als ik (een) kind(eren) zou hebben zouden die hoe dan ook op de eerste plaats staan. Boven mijzelf. In iedergeval tot ze op hun eigen benen kunnen staan en voor zichzelf kunnen opkomen en zichzelf kunnen verzorgen.

Ik wil jullie ontzettend veel sterkte wensen de aankomende tijd en ik hoop uit het diepste van mijn hart dat zijn zoontje een mooie toekomst tegemoed gaat.

RYW za 12 nov 2011 - 10:18

Punk'd schreef:Wat een vreselijke situatie zeg. Ik weet niet goed wat ik er op moet zeggen. Maar een gevoel dat bij mij boven blijft komen en ik weet niet of het gepast is om te zeggen.. maar als ik (een) kind(eren) zou hebben zouden die hoe dan ook op de eerste plaats staan. Boven mijzelf. In iedergeval tot ze op hun eigen benen kunnen staan en voor zichzelf kunnen opkomen en zichzelf kunnen verzorgen.

Ik wil jullie ontzettend veel sterkte wensen de aankomende tijd en ik hoop uit het diepste van mijn hart dat zijn zoontje een mooie toekomst tegemoed gaat.

Hij zet zichzelf ook niet boven zijn zoontje, Punk'd. Echt niet, geloof me daar maar op. Ik zou niet met iemand samen willen zijn die dat zou doen.

Dank je voor je sterktewensen, ik hoop het ook heel erg.

Merai za 12 nov 2011 - 10:18

Punk'd schreef:Wat een vreselijke situatie zeg. Ik weet niet goed wat ik er op moet zeggen. Maar een gevoel dat bij mij boven blijft komen en ik weet niet of het gepast is om te zeggen.. maar als ik (een) kind(eren) zou hebben zouden die hoe dan ook op de eerste plaats staan. Boven mijzelf. In iedergeval tot ze op hun eigen benen kunnen staan en voor zichzelf kunnen opkomen en zichzelf kunnen verzorgen.

Ik wil jullie ontzettend veel sterkte wensen de aankomende tijd en ik hoop uit het diepste van mijn hart dat zijn zoontje een mooie toekomst tegemoed gaat.

Hij overweegt dit toch juist voor zijn kind, om hem niet in de strijd te laten opgroeien? Dit is zeker geen keuze om er zelf gemakkelijk vanaf te komen. Als hij het zelf voor het kiezen had zou hij juist vol voor het contact met hem gaan volgens mij.

Gast za 12 nov 2011 - 10:26

RYW schreef:
Punk'd schreef:Wat een vreselijke situatie zeg. Ik weet niet goed wat ik er op moet zeggen. Maar een gevoel dat bij mij boven blijft komen en ik weet niet of het gepast is om te zeggen.. maar als ik (een) kind(eren) zou hebben zouden die hoe dan ook op de eerste plaats staan. Boven mijzelf. In iedergeval tot ze op hun eigen benen kunnen staan en voor zichzelf kunnen opkomen en zichzelf kunnen verzorgen.

Ik wil jullie ontzettend veel sterkte wensen de aankomende tijd en ik hoop uit het diepste van mijn hart dat zijn zoontje een mooie toekomst tegemoed gaat.

Hij zet zichzelf ook niet boven zijn zoontje, Punk'd. Echt niet, geloof me daar maar op. Ik zou niet met iemand samen willen zijn die dat zou doen.

Dank je voor je sterktewensen, ik hoop het ook heel erg.

Nee dat maak ik ook echt niet op uit je verhaal! Zo bedoelde ik het ook echt niet. Het lijkt mij alleen zo ontzettend pijnlijk om met je eigen kind (op zo'n jonge/kwetsbare leeftijd) het contact voor altijd te verbreken. Vind zijn ex dan geen andere manier om zijn aandacht te krijgen (de aandacht van je vriend op het moment dat hij het -contact- verbreekt)?

Het is zo ontzettend defenitief en dat lijkt mij zo ontzettend pijnlijk voor een kind. (natuurlijk ook voor je vriend, maar zo'n klein mensje kan nog niet voor zichzelf praten). Ik hoop dat ik geen verkeerde dingen roep maar ik krijg echt een brok in mijn keel bij de gedacht dat een klein mannetje op moet groeien zonder vaderfiguur (en zoals jij hem beschrijft echt een geweldige vader).

Gast za 12 nov 2011 - 10:28

Merai schreef:
Punk'd schreef:Wat een vreselijke situatie zeg. Ik weet niet goed wat ik er op moet zeggen. Maar een gevoel dat bij mij boven blijft komen en ik weet niet of het gepast is om te zeggen.. maar als ik (een) kind(eren) zou hebben zouden die hoe dan ook op de eerste plaats staan. Boven mijzelf. In iedergeval tot ze op hun eigen benen kunnen staan en voor zichzelf kunnen opkomen en zichzelf kunnen verzorgen.

Ik wil jullie ontzettend veel sterkte wensen de aankomende tijd en ik hoop uit het diepste van mijn hart dat zijn zoontje een mooie toekomst tegemoed gaat.

Hij overweegt dit toch juist voor zijn kind, om hem niet in de strijd te laten opgroeien? Dit is zeker geen keuze om er zelf gemakkelijk vanaf te komen. Als hij het zelf voor het kiezen had zou hij juist vol voor het contact met hem gaan volgens mij.

Ik ben blij dat ik die woorden ook niet in mijn mond gehad heb.

RYW za 12 nov 2011 - 10:32

Punk'd schreef:
RYW schreef:
Punk'd schreef:Wat een vreselijke situatie zeg. Ik weet niet goed wat ik er op moet zeggen. Maar een gevoel dat bij mij boven blijft komen en ik weet niet of het gepast is om te zeggen.. maar als ik (een) kind(eren) zou hebben zouden die hoe dan ook op de eerste plaats staan. Boven mijzelf. In iedergeval tot ze op hun eigen benen kunnen staan en voor zichzelf kunnen opkomen en zichzelf kunnen verzorgen.

Ik wil jullie ontzettend veel sterkte wensen de aankomende tijd en ik hoop uit het diepste van mijn hart dat zijn zoontje een mooie toekomst tegemoed gaat.

Hij zet zichzelf ook niet boven zijn zoontje, Punk'd. Echt niet, geloof me daar maar op. Ik zou niet met iemand samen willen zijn die dat zou doen.

Dank je voor je sterktewensen, ik hoop het ook heel erg.

Nee dat maak ik ook echt niet op uit je verhaal! Zo bedoelde ik het ook echt niet. Het lijkt mij alleen zo ontzettend pijnlijk om met je eigen kind (op zo'n jonge/kwetsbare leeftijd) het contact voor altijd te verbreken. Vind zijn ex dan geen andere manier om zijn aandacht te krijgen (de aandacht van je vriend op het moment dat hij het -contact- verbreekt)?

Het is zo ontzettend defenitief en dat lijkt mij zo ontzettend pijnlijk voor een kind. (natuurlijk ook voor je vriend, maar zo'n klein mensje kan nog niet voor zichzelf praten). Ik hoop dat ik geen verkeerde dingen roep maar ik krijg echt een brok in mijn keel bij de gedacht dat een klein mannetje op moet groeien zonder vaderfiguur (en zoals jij hem beschrijft echt een geweldige vader).

Het is ook een verschrikkelijk verdrietige situatie. Het breekt mijn hart ook.

Ik heb hem gevraagd of hij, indien hij het contact zou verbreken, dan wel zijn telefoonnummer + adres bij zijn ex achter zou laten, zodat zijn zoontje eventueel later contact kan zoeken als hij dat wil. Hij zei nee, omdat hij niet wil dat zijn ex op wat voor manier dan ook nog contact met hem kan opnemen. Dan kan ze hem dus niet meer opzoeken en aandacht trekken, maar dan is de deur ook definitief gesloten. Ik weet niet of hij dat écht zo wil, hij zei dat wel in de emotie nadat ze hem toegang tot zijn kind ontzegd had op zijn verjaardag. Misschien is hij na het weekend wat milder.

Ik denk niet dat hij de optie van het contact verbreken echt overboord gaat zetten. Misschien kan ik nog wat tijd rekken om wat juridische zaken uit te zoeken, maar uit zijn hoofd zetten is heel moeilijk, denk ik. Dat speelt al langer in zijn hoofd, en dat hij het nu tegen mij heeft uitgesproken is voor mij veelzeggend. Hij is iemand voor wie iets 'echt' wordt als je het uitspreekt, namelijk, en dat heeft hij nu gedaan. Dat vertelt mij dat hij in de laatste fase zit voordat hij ook echt die keuze maakt.

RYW za 12 nov 2011 - 10:33

En hij is inderdaad een geweldige vader, ook voor mijn zoons. Die heeft hij, net als zijn eigen zoon, onvoorwaardelijk lief, en doet alles voor ze. Juist daarom is het zo erg, hij zou dat jochie zoveel te bieden hebben als hij maar de kans kreeg.

Mamsie za 12 nov 2011 - 10:37

[quote="RYW"]

Mamsie schreef:Ondervindt zijn zoontje ook echt last van haar bordeline? Ik bedoel is het zo dat ze onverantwoordelijke dingen doet etc?
Want dan zou hij wel de voogdij kunnen aanvechten. Ik weet dat ik een ots heb gekregen toen ik bij mijn moeder woonde en mijn vader de voogdij had.

quote]

Hm ja dat klinkt dubieus maar wat je zegt dat bewijs je nooit. Vreselijk zo'n situatie maar ik blijf bij mijn punt dat hij juist nu moet doorzetten. Als hij nu doorzet en zijn zoontje komt op een leeftijd dat hij zelf dingen gaat zien en gaat willen dan is de stap makkelijker gezet dan wanneer hij nu "weg" loopt.
Ik begrijp echt dat het heel moeilijk is voor hem en misschien praat ik nu te veel vanuit mijn eigen ervaring maar als ouder moet je gewoon vechten tot het bittere eind en verder.
Daarbij kan het gewoon niet zo zijn dat als hij zijn zoon erkend heeft hij geen omgangsregeling krijgt.

Gesponsorde inhoud