Biechttopic 2

Zusje schreef:Blijkbaar hecht ze er meer waarde aan dan je denkt, waarom deelt ze het anders alleen met jou? Maar gaat ze dit op heel korte termijn dan doen of kun je niet gewoon wachten tot haar vriend weer weg is?

Ja dat is ook zo. As maandag al!

Biechtje01 schreef:

Biechtje01 schreef:Tussen alle rellen door even een biechtje van mij....

Ik heb al sinds de middelbare school dat ik een soort van 'verliefd' wordt op vrouwen die mij lesgeven/mentor zijn. Op de middelbare school op mijn mentrix, later op de leidster van een cursus etc. Zelf ben ik getrouwd met een man en verder nooit op vrouwen gevallen. Hebben jullie dit soort gevoelens ook weleens?
Ik heb geen idee waar het vandaan komt. Ik doe verder ook niet echt iets met de 'verliefdheid' ander dan leuk contact houden, googlen of ik iets over diegene kan vinden, belangstelling hebben voor het leven dat diegene heeft buiten de functie waarin ik haar tegenkom.

Ik herken dit ja, ik heb dat ook meerdere keren gehad. Ik weet niet of het echt verliefdheid is want ik had nooit seksuele gevoelens of verlangens erbij. Heb jij dit wel? Wel het betrokken willen zijn bij diegene, haar aandacht willen en heel erg met diegene bezig zijn voor een bepaalde tijd.

Ik val verder ook niet op vrouwen en zie mijzelf ook niet als een bisexueel. Maar vroeger maakte het me soms wel onzeker en was ik bang dat ik anders was dan anderen.

Waarom zou je onzeker en bang worden van een verliefdheid op iemand van hetzelfde geslacht? Helemaal als je jezelf niet als bisexueel ziet, en zegt niet op vrouwen te vallen, dan is er toch helemaal geen probleem? Iedereen is anders dan anderen. Is die onzekerheid en angst nu ook nog aan de orde?

Ik val wel op vrouwen en zie mezelf als bisexueel, en dat maakt me inderdaad anders dan anderen. Maar het feit dat ik hou van de muziek van de Beatles, ezels toffe dieren vind, een litteken op mijn schouder heb, het verschil tussen links en rechts niet weet, vaak 2 verschillende oorbellen draag, 's winters slaap met 4 dekbedden en een angst/hekel heb aan vrijwel alle dieren die in zee zwemmen, maakt mij ook al anders dan anderen. Gelukkig wel!

Ik zou er niet bang van worden. Een verliefdheid op een vrouw, maakt je niet gelijk bisexueel of lesbisch, maar al zou het je bisexueel maken, dan nog is het m.i. niets om bang van te worden als je toch niks met de verliefdheid gaat doen. Maar ik denk dat je in een goed huwelijk zulke gevoelens ook kunt bespreken met je man. Misschien verwar je verliefdheid ook wel met andere gevoelens.

Biechtje01 schreef:

Zusje schreef:Blijkbaar hecht ze er meer waarde aan dan je denkt, waarom deelt ze het anders alleen met jou? Maar gaat ze dit op heel korte termijn dan doen of kun je niet gewoon wachten tot haar vriend weer weg is?

Ja dat is ook zo. As maandag al!

Dan zou ik zeker dit weekend proberen te praten met haar. Dan heb je het in ieder geval geprobeerd... En geef dan ook aan dat je dit spreekverbod niet ok vindt. Dat ze toch op zijn minst jullie ouders moet laten weten hoe of wat. Het is en blijft een operatie.

SuperGrover schreef:Waarom zou je onzeker en bang worden van een verliefdheid op iemand van hetzelfde geslacht? Helemaal als je jezelf niet als bisexueel ziet, en zegt niet op vrouwen te vallen, dan is er toch helemaal geen probleem? Iedereen is anders dan anderen. Is die onzekerheid en angst nu ook nog aan de orde?

Ik val wel op vrouwen en zie mezelf als bisexueel, en dat maakt me inderdaad anders dan anderen. Maar het feit dat ik hou van de muziek van de Beatles, ezels toffe dieren vind, een litteken op mijn schouder heb, het verschil tussen links en rechts niet weet, vaak 2 verschillende oorbellen draag, 's winters slaap met 4 dekbedden en een angst/hekel heb aan vrijwel alle dieren die in zee zwemmen, maakt mij ook al anders dan anderen. Gelukkig wel!

Ik zou er niet bang van worden. Een verliefdheid op een vrouw, maakt je niet gelijk bisexueel of lesbisch, maar al zou het je bisexueel maken, dan nog is het m.i. niets om bang van te worden als je toch niks met de verliefdheid gaat doen. Maar ik denk dat je in een goed huwelijk zulke gevoelens ook kunt bespreken met je man. Misschien verwar je verliefdheid ook wel met andere gevoelens.

Ze geeft toch zelf al aan dat dat vroeger was... Ik was vroeger ook onzeker over dingen waarvan ik nu denk 'Why??'.

Zusje schreef:

SuperGrover schreef:Waarom zou je onzeker en bang worden van een verliefdheid op iemand van hetzelfde geslacht? Helemaal als je jezelf niet als bisexueel ziet, en zegt niet op vrouwen te vallen, dan is er toch helemaal geen probleem? Iedereen is anders dan anderen. Is die onzekerheid en angst nu ook nog aan de orde?

Ik val wel op vrouwen en zie mezelf als bisexueel, en dat maakt me inderdaad anders dan anderen. Maar het feit dat ik hou van de muziek van de Beatles, ezels toffe dieren vind, een litteken op mijn schouder heb, het verschil tussen links en rechts niet weet, vaak 2 verschillende oorbellen draag, 's winters slaap met 4 dekbedden en een angst/hekel heb aan vrijwel alle dieren die in zee zwemmen, maakt mij ook al anders dan anderen. Gelukkig wel!

Ik zou er niet bang van worden. Een verliefdheid op een vrouw, maakt je niet gelijk bisexueel of lesbisch, maar al zou het je bisexueel maken, dan nog is het m.i. niets om bang van te worden als je toch niks met de verliefdheid gaat doen. Maar ik denk dat je in een goed huwelijk zulke gevoelens ook kunt bespreken met je man. Misschien verwar je verliefdheid ook wel met andere gevoelens.

Ze geeft toch zelf al aan dat dat vroeger was... Ik was vroeger ook onzeker over dingen waarvan ik nu denk 'Why??'.

Het was inderdaad in mijn pubertijd dat ik dat dan had. Dan wil je toch het liefst zo normaal mogelijk zijn. De laatste keer dat ik zulke gevoelens voor een vrouw had is inmiddels al weer een aantal jaren geleden.

Mijn reactie was voor beide Biechtjes bedoeld. En ik vroeg nog of ze die onzekerheid nu nog heeft. Maar blijkbaar niet, dus prima! (maar gezien het feit dat iemand daar alleen anoniem voor uit durft te komen, vond ik dat wel binnen het plaatje passen)

Biechtje01 schreef:

Biechtje01 schreef:Tussen alle rellen door even een biechtje van mij....

Ik heb al sinds de middelbare school dat ik een soort van 'verliefd' wordt op vrouwen die mij lesgeven/mentor zijn. Op de middelbare school op mijn mentrix, later op de leidster van een cursus etc. Zelf ben ik getrouwd met een man en verder nooit op vrouwen gevallen. Hebben jullie dit soort gevoelens ook weleens?
Ik heb geen idee waar het vandaan komt. Ik doe verder ook niet echt iets met de 'verliefdheid' ander dan leuk contact houden, googlen of ik iets over diegene kan vinden, belangstelling hebben voor het leven dat diegene heeft buiten de functie waarin ik haar tegenkom.

Ik herken dit ja, ik heb dat ook meerdere keren gehad. Ik weet niet of het echt verliefdheid is want ik had nooit seksuele gevoelens of verlangens erbij. Heb jij dit wel? Wel het betrokken willen zijn bij diegene, haar aandacht willen en heel erg met diegene bezig zijn voor een bepaalde tijd.


Ik val verder ook niet op vrouwen en zie mijzelf ook niet als een bisexueel. Maar vroeger maakte het me soms wel onzeker en was ik bang dat ik anders was dan anderen.

Hier het Biechtje die dit gebiecht heeft! Precies zoals jij het omschrijft heb ik dat ook. Alleen gebeurd het mij nog vrij regelmatig. Het lijkt wel een bepaald patroon; vaak zijn de vrouwen wat ouder, begeleiden mij/ geven les etc.

SuperGrover schreef:Mijn reactie was voor beide Biechtjes bedoeld. En ik vroeg nog of ze die onzekerheid nu nog heeft. Maar blijkbaar niet, dus prima! (maar gezien het feit dat iemand daar alleen anoniem voor uit durft te komen, vond ik dat wel binnen het plaatje passen)

Hier het Biechtje uit de eerste post. Voel ik me hier onzeker over? Ja een beetje wel... ik heb dit nog nooit met iemand uit mijn omgeving gedeeld, dat geeft denk ik wel aan dat ik hier niet graag met iemand over praat.

Het verward me omdat ik een 'hetero' leven leidt (met man en kind). Ook is het niet zo dat ik een relatie met die vrouw zou willen... maar toch steeds weer dat verliefde gevoel. Vroeg me af of meer meiden dat hebben, of het 'raar' is. Een beetje herkenning zou mij helpen om het te kunnen relativeren denk ik....

Omdat het zo'n duidelijk, vast patroon is, zou het niet kunnen dat je verliefdheid verward met andere gevoelens?

Zou het bespreken met je man een optie kunnen zijn?

Ik loop al een tijd mee op dit forum (hetzij vrij anoniem). Nu is de tijd gekomen dat ik de behoefte heb een biecht te plaatsen. Oké, hoe zal ik beginnen. Ik woon al geruime tijd samen met mijn vriend. We hebben een goede relatie. Mijn vriend is betrouwbaar, rustig, zorgzaam, verstandig.. Kortom, alles dat ik in een man wens.
Maar soms vind ik hem een beetje té rustig, té betrouwbaar en té verstandig. Zeg maar ronduit saai. Nou weet ik dat de perfecte partner niet bestaat, iemand kan onmogelijk alles in zich hebben dat ik wens. Dus neem ik genoegen met zijn saaie kant en koester ik zijn zorgzaamheid en zijn vriendelijkheid.
Mijn vriend gunt mij alles dat ik wil, en dan bedoel ik niet in materiële zin, maar meer in immateriële zin. Hij steunt mij in alles, vindt het prima als ik alleen een verre rondreis maak in een ander continent, hij laat mij dus vrij en dat vind ik erg fijn.
Tóch zit daar ook het probleem. Ik ben namelijk iemand die het een ander graag naar de zin maakt. Ik noem maar een voorbeeld: als er Formule 1 op tv komt en ik heb zin om een Engels kostuumdrama op dvd te kijken, dan verdwijn ik gerust met mijn laptop naar boven zodat mij vriend F1 kan kijken. Als ik op zaterdag zin heb om te winkelen, dan doe ik dat 9 van de 10 x niet, omdat ik denk dat mijn vriend het fijn zal vinden als ik gewoon thuis blijf. Nog een ander voorbeeld: mijn vriend houdt van wandelen. Tijdens vakanties maken we dan ook veel wandeltochten. Soms wandel ik terwijl ik er eigenlijk helemaal geen zin in heb en liever met de auto er op uit ga of lekker bij het appartement blijf hangen met een boek.
En zo kan ik nog wel veel meer dingen bedenken. En het slaat zóóó nergens op.. Ik kan op zaterdag gerust gaan winkelen, vindt mijn vriend he-le-maal niet erg. Mijn vriend gunt het mij om mijn eigen dvd-tjes te kijken en zou het niet erg vinden zelf boven F1 te gaan kijken en als ik tijdens de vakantie kenbaar zou maken geen zin in wandelen te hebben, ook geen enkel probleem.
Maar waarom maak ik het mezelf dan zo moeilijk? Ik snap er helemaal niks van. En door het misplaatste aanpassingsgedrag dat ik vertoon raak ik mezelf zo langzamerhand kwijt. Wat wil ik eigenlijk, waar heb ik eigenlijk zin in. Vaak kan ik die vraag niet eens beantwoorden omdat ik het antwoord niet weet.
Misschien dat ik er daarom ook wel zo naar verlang alleen te zijn. Alleen te wonen. Ik vind het soms zo beklemmend samen te zijn. Nog iets, mijn vriend heeft ook helemaal geen dingen voor zichzelf. Hij heeft geen eigen vrienden, geen sport die hij beoefent, hij gaat nooit uit.. Zo, dat is er uit. Ik wil alleen zijn. Maar wat dan? Het is niet dat ik niet meer van mijn vriend houd, we hebben geen ruzie, er is geen sprake van vreemdgaan, dus waarom zouden we uit elkaar gaan? Maar als ik heel eerlijk ben heb ik er enorm behoefte aan om alleen te zijn. Om zo weer tot mezelf te komen.
Maar wat haal ik mezelf hiermee op de hals? Mijn vriend en ik hebben samen een koopwoning, dus een bijbehorende hypotheek die betaald moet worden. Ik kan het me niet veroorloven om én de helft van de hypotheek te betalen én nog eens de huur van een woninkje, omdat ik zonodig alleen wil zijn. Ik kan mijn vriend ook niet alleen laten opdraaien voor de kosten.
Dus blijft het zo doorsudderen. Eerder al las ik op dit forum een topic waarin genoemd werd dat stellen soms voor de verkeerde redenen bij elkaar blijven. Misschien is dat bij ons ook wel zo. Ik houd van hem, maar misschien is dat meer een soort diepe genegenheid, zoals je die ook voor een broer voelt. Ik blijf bij hem, omdat we nou eenmaal een koopwoning hebben. Ik blijf bij hem, omdat hij een veilig, betrouwbaar en voorspelbaar persoon is. Iets waar ik behoefte aan heb in mijn leven. Ik voel me veilig bij hem. Dat is ook wel wat waard, vind ik. ik heb het ook anders meegemaakt.
Wellicht zou ik eerst eens met mijn vriend moeten gaan praten over mijn gevoelens. Wellicht zou ik meer naar mezelf moeten leren luisteren. Wellicht dat ik zo een nieuwe balans kan vinden. En als het dan nóg niet goed voelt, dan kan ik wel eens gaan bedenken wat er dan moet gaan gebeuren.
Tja, dit was even om van me af te schrijven, de dingen helder krijgen voor mezelf. Ik ben van plan dit later weer te verwijderen, dus niet quoten aub.

Biechtje met een mogelijk saai vriendje:

Zou je hem niet heel erg missen als 't eenmaal uit is?
Heb je sex? Voel je je aangetrokken tot hem? Maakt ie je aan het lachen? Ben je trots op hem? Of maakt hij je wel eens zo boos dat je hem wel wat kunt aandoen (voorbeeld!!)

Biechtje ik voel me echt precies hetzelfde! Ik durf t m ook niet aan te doen om te zeggen dat ik niet meer zou willen. Hij is zo lief en zorgzaam.

Ik voel me een beetje klote, en het komt hierdoor:
Afgelopen dinsdag was er een beautyfeestje waar ik 2 kaartjes voor had gewonnen (was een klein feestje voor genodigden en kaartjeswinners) dus ik vroeg een vriendin mee.
Komen we daar, wordt zij door de internationale make-up artist daar gevraagd of die haar op mag maken op het podium (!), terwijl je je daar voor op kon geven maar hebben we allebei niet gedaan. Dus ik dacht oh leuk voor haar, ook al had ik het zelf ook wel gewild. (Heel graag!)
Daarna komt die man naar haar toe en geeft haar als bedankje iets twv van 25 euro (!). Toen dacht ik nog steeds oh, leuk voor haar, maar tegelijkertijd vond ik het raar.. ik bedoel ik sta er naast en ze is met mij en hij kijkt mij niet eens aan..
En nou kijk ik op de site van het feestje naar de foto's en ik sta er op geen een, terwijl ik zeker weet dat er foto's zijn gemaakt waar ik op sta.. ik voel me echt zwaar lelijk en afgekeurd nu (en vriendin staat er natuurlijk 3x..)
Nou weet ik dat het niet chic is jaloers te zijn, maar dit vind ik niet leuk. Ben ik me nou echt aan het aanstellen?

Biechtje met het saaie vriendje: Kun je niet proberen om in elk geval meer tijd voor jezelf te krijgen/tijd voor jezelf vrij te maken en te zorgen dat je je eigen ik niet kwijt raakt door de dingen te doen die jij graag wilt. Misschien verandert daardoor je relatie ook wel, wordt die wel weer beter. Ga op zaterdag de stad in, neem de stap om de dingen te doen en te noemen die jij leuk vind, ga anders zelf eerst eens een weekend of week weg zodat je even alleen weg en kunt doen wat jezelf wilt en even niet met iemand rekening gaat houden. Je noemt dat je vriend dit soort dingen allemaal wel goed vind maar dat je dit uit jezelf laat. Neem de stap/neem jezelf op dit punt eens onderhanden en probeer daar beetje voor beetje aan te werken. Of zoek iemand dit je op dit punt kan helpen, die je duwtjes geeft. Praten met je vriend over dit soort dingen lijkt me ook niet verkeerd. Misschien wandelt hij bv. wel omdat hij denkt dat jij dat graag doet. Ik kan me voorstellen dat als je wel je eigen dingen gaat doen binnen je relatie dat je je dan al een stuk beter gaat voelen en dat daardoor je relatie ook wel beter kan worden. Als dit niet werkt kun je altijd nog een stap verder gaan en even alleen gaan wonen of in relatietherapie te gaan.

Nee, ik geloof dat ik dat ook zou voelen, 'beauty'biechtje..
Jij hebt haar tenslotte meegevraagd en dan gaat alle 'eer' naar haar!

Lejow schreef:Nee, ik geloof dat ik dat ook zou voelen, 'beauty'biechtje..
Jij hebt haar tenslotte meegevraagd en dan gaat alle 'eer' naar haar!

Ik zou me inderdaad ook kl*te voelen, biechtje! Wat raar..

2CKC2 schreef:Biechtje met een mogelijk saai vriendje:

Zou je hem niet heel erg missen als 't eenmaal uit is?
Heb je sex? Voel je je aangetrokken tot hem? Maakt ie je aan het lachen? Ben je trots op hem? Of maakt hij je wel eens zo boos dat je hem wel wat kunt aandoen (voorbeeld!!)

Daar ben ik ook benieuwd naar. Zoals ik het zo lees, zou ik eerder geneigd zijn om te denken dat je wellicht zou kunnen werken aan die vervelende eigenschap van jou (om het een ander (teveel) naar z'n zin te maken). Denk je dat als je daar een balans in zou kunnen vinden, dat je wel een stuk gelukkiger met jezelf en je relatie zou voelen?

@ Biechtje naar het beautyfeest: waarom voel je je dan naar? Had je van tevoren al het idee dat je lelijk was? Hij was vast gewoon wat hij 'zocht', dat betekent niet dat hij jou lelijk vindt. Of dat je lelijk bent. Als jij was gevraagd op een feestje waarvoor je vriendin kaartjes had gewonnen, zou je toch ook niet denken dat het komt omdat zij lelijk is?

2CKC2 schreef:Biechtje met een mogelijk saai vriendje:

Zou je hem niet heel erg missen als 't eenmaal uit is?
Heb je sex? Voel je je aangetrokken tot hem? Maakt ie je aan het lachen? Ben je trots op hem? Of maakt hij je wel eens zo boos dat je hem wel wat kunt aandoen (voorbeeld!!)

Ja ik zou hem wel heel erg missen. Dat weet ik omdat hij een keer zonder mij op vakantie is gegaan. Ik dacht dat ik het heerlijk zou vinden om alleen te zijn, maar ik heb hem vreselijk gemist.
Ook heb ik regelmatig (fijne) seks met hem. Ik kan niet zeggen dat ik me nou echt heel erg tot hem voel aangetrokken, maar dat was in het begin wel zo. We hebben veel plezier samen en we lachen wat af. Ook kan ik zeggen dat ik trots op hem ben. En soms maakt hij me inderdaad wel eens heel boos..

rapa nui schreef:Biechtje met het saaie vriendje: Kun je niet proberen om in elk geval meer tijd voor jezelf te krijgen/tijd voor jezelf vrij te maken en te zorgen dat je je eigen ik niet kwijt raakt door de dingen te doen die jij graag wilt. Misschien verandert daardoor je relatie ook wel, wordt die wel weer beter. Ga op zaterdag de stad in, neem de stap om de dingen te doen en te noemen die jij leuk vind, ga anders zelf eerst eens een weekend of week weg zodat je even alleen weg en kunt doen wat jezelf wilt en even niet met iemand rekening gaat houden. Je noemt dat je vriend dit soort dingen allemaal wel goed vind maar dat je dit uit jezelf laat. Neem de stap/neem jezelf op dit punt eens onderhanden en probeer daar beetje voor beetje aan te werken. Of zoek iemand dit je op dit punt kan helpen, die je duwtjes geeft. Praten met je vriend over dit soort dingen lijkt me ook niet verkeerd. Misschien wandelt hij bv. wel omdat hij denkt dat jij dat graag doet. Ik kan me voorstellen dat als je wel je eigen dingen gaat doen binnen je relatie dat je je dan al een stuk beter gaat voelen en dat daardoor je relatie ook wel beter kan worden. Als dit niet werkt kun je altijd nog een stap verder gaan en even alleen gaan wonen of in relatietherapie te gaan.

Ik denk dat je voor nu de spijker op zijn kop slaat. Mijn drang het anderen (mijn vriend) naar de zin te maken, komt voort uit een diepgeworteld gebrek aan zelfvertrouwen dat ik heb. Hier heb ik het wel eens over met mijn vriend, maar ik denk dat hij niet zo goed weet hoe hij hiermee om moet gaan. En dat is logisch, als ik dat zelf al niet weet.. Wel zegt hij dat het helemaal niet nodig is, dat ik goed ben zoals ik ben en dat hij trots op me is.
Lief van hem, maar het komt niet echt aan bij me.

Biechtje01 schreef:

2CKC2 schreef:Biechtje met een mogelijk saai vriendje:

Zou je hem niet heel erg missen als 't eenmaal uit is?
Heb je sex? Voel je je aangetrokken tot hem? Maakt ie je aan het lachen? Ben je trots op hem? Of maakt hij je wel eens zo boos dat je hem wel wat kunt aandoen (voorbeeld!!)

Ja ik zou hem wel heel erg missen. Dat weet ik omdat hij een keer zonder mij op vakantie is gegaan. Ik dacht dat ik het heerlijk zou vinden om alleen te zijn, maar ik heb hem vreselijk gemist.
Ook heb ik regelmatig (fijne) seks met hem. Ik kan niet zeggen dat ik me nou echt heel erg tot hem voel aangetrokken, maar dat was in het begin wel zo. We hebben veel plezier samen en we lachen wat af. Ook kan ik zeggen dat ik trots op hem ben. En soms maakt hij me inderdaad wel eens heel boos..

Dit doet wel denken dat er nog steeds iets is. Tuurlijk, je kan niet verwachten dat je relatie even sprankelend als het begin is en blijft. Houdt geen mens vol. Je moet goed nadenken,voordat je schepen achter je verbrand.

Youandi schreef:

Lejow schreef:Nee, ik geloof dat ik dat ook zou voelen, 'beauty'biechtje..
Jij hebt haar tenslotte meegevraagd en dan gaat alle 'eer' naar haar!

Ik zou me inderdaad ook kl*te voelen, biechtje! Wat raar..

Daar kan die vriendin toch niets aan doen? Dat is eerder jouw gebrek aan zelfvertrouwen dat hier parten speelt.

mozzarella schreef:

Youandi schreef:

Lejow schreef:Nee, ik geloof dat ik dat ook zou voelen, 'beauty'biechtje..
Jij hebt haar tenslotte meegevraagd en dan gaat alle 'eer' naar haar!

Ik zou me inderdaad ook kl*te voelen, biechtje! Wat raar..

Daar kan die vriendin toch niets aan doen? Dat is eerder jouw gebrek aan zelfvertrouwen dat hier parten speelt.

+1, vind het ook niet raar verder. Ze mogen toch zelf kiezen met wie ze iets willen doen?

Ava schreef:

mozzarella schreef:

Youandi schreef:

Lejow schreef:Nee, ik geloof dat ik dat ook zou voelen, 'beauty'biechtje..
Jij hebt haar tenslotte meegevraagd en dan gaat alle 'eer' naar haar!

Ik zou me inderdaad ook kl*te voelen, biechtje! Wat raar..

Daar kan die vriendin toch niets aan doen? Dat is eerder jouw gebrek aan zelfvertrouwen dat hier parten speelt.

+1, vind het ook niet raar verder. Ze mogen toch zelf kiezen met wie ze iets willen doen?

Ja jemig stel je voor je gaat met een vriendin leuks iets doen, zij heeft jou uitgenodigd en jij krijgt een leuke kans en je vriendin staat ernaast te zuurpruimen. Gezellig zulke types!

Ik zou er absoluut niet naast staan te zuurpruimen, maar ik zou wel zo iets hebben van 'hallo, dank zij mij ben je hier...'