flits-biechttopic

Zoals ernstige vormen van schizofrenie en borderline, waarbij degene behandeling weigert.

Susan schreef:Mijn indruk was eerlijk gezegd dat ze de suggestie wilde wekken dat ze doelde op bepaalde mensen hier en daarmee een relletje wilde ontketenen.

Overigens vraag ik me wel af wat je precies verstaat onder psychisch problematische mensen.

Ja dit was ook mijn indruk.

O, dan had ik een verkeerde indruk. En ik vind het niet netjes om anoniem mensen aan te vallen dan.

ProudMama schreef:Wordt het geen tijd voor een: Biecht op dat je zwanger bent- topic?

Meiden, allemaal gefeliciteerd met jullie zwangerschap, kom maar op met jullie naam, ik wordt nu echt nieuwsgierig!!

Inderdaad! Ik wil het ook weten!!!

Ik biecht op dat ik vreselijke babykriebels heb en het liefste nu weer zwanger zou zijn.

Het is een feit dat je een keuze hebt. Hoe je die maakt en of die keuze een optie is is persoonlijk.
Mocht je te lang zwanger zijn heb je ook nog de keuze op het ter adoptie af te staan. Misschien voor veel mensen geen optie maar wel een keuze.

Ik vind ook dat er mensen zijn die beter geen kinderen kunnen krijgen, maar dat vind ik echt situatie en persoons gebonden. Niet leeftijd gebonden. ( oke geen 12 enzo )
Ik ken best wat jonge moeders waarbij ik denk oei oei had maar gewacht, maar ik ken er ook genoeg die in de 30 zijn waarbij ik denkdat was niet de slimste keuze.

Daarbij ben ik het verder ook eens met dat je situatie kan veranderen en dat het dan ineens verre van ideaal kan worden. Zo ook bij mijzelf. Mocht mijn vriend nu ineens bij mij weg gaan ja dan heb ik wel een probleem. Niet dat het niet op te lossen zou zijn maar het zou het een stuk lastiger maken dan het nu is.

@ Francaise, hahaha ik ben idd een dooddoener! Mijn oudste is trouwens zelfs al 7! haha

Mamsie schreef: Mijn oudste is trouwens zelfs al 7! haha

Hoe oud ben jij ook alweer? en je andere kinderen?

nina schreef:

Mamsie schreef: Mijn oudste is trouwens zelfs al 7! haha

Hoe oud ben jij ook alweer? en je andere kinderen?

Ik ben nu 24, mijn oudste is dus 7, dan 4.5 en dan 8 maanden.

Mamsie schreef:

nina schreef:

Mamsie schreef: Mijn oudste is trouwens zelfs al 7! haha

Hoe oud ben jij ook alweer? en je andere kinderen?

Ik ben nu 24, mijn oudste is dus 7, dan 4.5 en dan 8 maanden.

Klinkt als een mooi, compleet gezin!
(al weet ik natuurlijk niet of je hierna nog meer kinderen wilt)

nina schreef:

Mamsie schreef:

nina schreef:

Mamsie schreef: Mijn oudste is trouwens zelfs al 7! haha

Hoe oud ben jij ook alweer? en je andere kinderen?

Ik ben nu 24, mijn oudste is dus 7, dan 4.5 en dan 8 maanden.

Klinkt als een mooi, compleet gezin!
(al weet ik natuurlijk niet of je hierna nog meer kinderen wilt)

thxz, nee we zijn klaar!

Mamsie schreef:

nina schreef:

Mamsie schreef:

nina schreef:

Mamsie schreef: Mijn oudste is trouwens zelfs al 7! haha

Hoe oud ben jij ook alweer? en je andere kinderen?

Ik ben nu 24, mijn oudste is dus 7, dan 4.5 en dan 8 maanden.

Klinkt als een mooi, compleet gezin!
(al weet ik natuurlijk niet of je hierna nog meer kinderen wilt)

thxz, nee we zijn klaar!

Your welcome.
Ik zou dat tussen haakjes weglaten tot ik iemand op Hyves tegen kwam die ik ken.
Zij is 25 en heeft al 3 kinderen en wilde waarschijnlijk nog een vierde.
Toen bedacht ik me dat ik als buitenstaander daar nooit over kan oordelen!

Ik vind dat hele 'je hebt altijd een keuze' soms nogal doorgeslagen. In normale gevallen is een baby nou eenmaal een gevolg van een zwangerschap. Ja, natuurlijk is abortus een keuze, maar dat is zo zwart-wit gesteld dat ik het nogal dom vind om daar steeds op te hameren. Want het implicieert meteen dat je daarna nergens meer over mag piepen, want je had immers een keuze, en dan had je dus die andere keuze maar moeten maken. Getuigt van weinig inlevingsvermogen en wijsheid om zo met andere mensen en hun keuzes om te gaan en ze er zo op te wijzen. Mensen zijn niet zwart-wit, mensen zijn niet alleen maar rationeel, en er zijn zoveel factoren die meespelen dat je dit soort zaken niet kunt afdoen als 'ja, maar je hebt toch een kéuze?'.

Ik heb 2 kinderen gekregen voor mijn 25e. In een niet zo ideale situatie. Was het makkelijker geweest als ik abortus had gepleegd? Vast. Mijn leven had er totaal anders uitgezien, en ik zal nooit zeggen 'maar je krijgt er zoveel voor terug' want dat vind ik de grootste doodoener en onwaarheid die ik ooit gehoord heb. Je krijgt er inderdaad veel voor terug, maar dat weegt vaak helemaal niet op tegen de moeilijkheden die erbij komen kijken, het maakt het heus niet makkelijker omdat je er zoveel voor terug krijgt (wat krijg je er dan precies voor terug, vraag ik me dan af? Liefde? genieten? Er valt weinig te genieten als je het druk hebt met problemen oplossen, en liefde van een gillende krijsende peuterpuber is ook niet echt herkenbaar )

Alleen abortus is en was voor mijn geen optie en ik heb er ook nog nooit spijt van gehad dat ik geen abortus heb gepleegd. Omdat ik er niet zo in geloof om kinderen weg te gooien totdat het je wél goed uitkomt, omdat ik het belangrijk vind om je leven te accepteren zoals het is ipv alles naar je hand te zetten, omdat ik denk dat ik best een goede moeder ben, met al met tekortkomingen en ik betwijfel of ik het heel anders en beter had gedaan op mijn 40e.

Was dat een keuze? Ja, vast. Maar als iemand tegen mij zegt 'heb je zelf voor gekozen' reageer ik ook meestal met dat het me min of meer overkomen is (de eerste dan ) Ja, ik had abortus kunnen plegen, maar dat heb ik niet gedaan, maar dat maakt nog steeds niet dat ik bewust voor die zwangerschap heb gekozen, dus is het me overkomen.

Hebben mijn kinderen eronder te lijden dat we het financieel zwaar hebben gehad? Neuh, ik denk het niet. Ze merkten er weinig van, eten is er altijd geweest bijvoorbeeld. Moesten we af en toe lenen? Ja. Nu lees ik dat ik dan dus geen kinderen had moeten krijgen? Waarom niet? Omdat de eerste paar jaar lastiger waren? Dan zouden ze meteen opgroeien tot minder stabiele volwassenen ofzo?
Kom nou, wat een onzin. Elke ouder beschadigt zijn kind in meer of mindere mate, of je het nou leuk vind of niet, zelfs als je het héél goed doet. Doe je niets aan, geeft ook niets, dat hoort erbij, iedereen maakt fouten, ook ouders.
En dan zijn er nog tal van situaties te bedenken die ook schadelijk zijn voor kinderen

Dan krijg je dus dat alleen heterovrouwen tussen de 25 en 25 zich mogen voortplanten bij minimaal zoveel jaar stabiele relatie en een keuring door een relatietherapeut en een arts en een psychologische test natuurlijk, die minimaal HBO hebben (want je wilt niet dat kinderen opgevoed worden door ongeschool volk, toch? Richt enórme schade aan) en een salaris met een minimumeis die een eind boven modaal ligt (want je moet er níet aan denken dat iemand een keer geen geld heeft voor een nieuwe broek en dat een kind een maandje moet wachten, onherstelbaar trauma...). En dan onder strak toezicht van de overheid mag er een kind verwekt worden, moet er een opvoedingscursus gevolgd worden en dán en alleen dán krijg je normale burgers. Wijk je iets van dat pad af, dan wordt er met opgetrokken wenkbrauwen gekeken of je het allemaal wel goed doet. Straal je even niet of vind je het even lastig, dan word je meteen gewezen op het feit dat je er ZELF voor gekozen hebt.

Volgens mij zegt niemand dat je na die keuze voor een kind niet meer mag piepen.

Fauve schreef:Volgens mij zegt niemand dat je na die keuze voor een kind niet meer mag piepen.

Wat heeft het anders voor zin om iemand steeds maar weer te wijzen op 'ja, maar je hebt er zelf voor gekozen'?

Wat voor zin heeft dat?

Vertellen en zelfs zeuren over hoe zwaar het is, vind ik niet erg. En als ze dan zegt: "Maar ja, ik had geen kéuze", dan klinkt dat voor mij als: "Als ik een keuze had gehad, had ik het anders gedaan.".
Die laatste alinea van Persephone: niemand zegt daar iets over.

Ik krijg anders heel veel liefde van een gillende en krijsende peuterpuber.

Persephone, ik ben het helemaal met je eens.

Ik ben het met de laatste alinea van Persphone eens. Ik kan me alleen niet vinden in de alinea over dat de leuke dingen niet opwegen tegen de moeilijkheiden. Ik vind dat namelijk wel, de liefde, dat snoetje, dat weegt voor mij duizend maal op tegen alle moeilijkheden. Als ik er af en toe de balen van heb en mijn dochter is goed te pas, dan is mijn slechte humeur echt ineens weg en kan ik ineens de hele wereld weer aan.

Verder vind ik het jammer dat jonge moeders gelijk gesteld worden aan moeders die het niet voor elkaar hebben. En bovendien: wanneer heb je het voor elkaar. Er zijn genoeg mensen die het dan misschien wel nooit voor elkaar zullen hébben, sommige mensen blijven ongeschoold, sommige mensen blijven in een huurhuis wonen. En stel dat je nog studeert, maar wel een stabiele relatie, financiele mogelijkheden hebt en een huis, heb je het dan ook geen goede basis als je 21 bent? En als je 30 bent, huurwoning, doet ongeschoold werk, maar je hebt wel een stabiele relatie, heb je het dan wel (genoeg) voor elkaar om kinderen te mogen krijgen?

Melis_je schreef:Vertellen en zelfs zeuren over hoe zwaar het is, vind ik niet erg. En als ze dan zegt: "Maar ja, ik had geen kéuze", dan klinkt dat voor mij als: "Als ik een keuze had gehad, had ik het anders gedaan.".
Die laatste alinea van Persephone: niemand zegt daar iets over.

Helemaal mee eens.

Dromertje schreef:Ik ben het met de laatste alinea van Persphone eens. Ik kan me alleen niet vinden in de alinea over dat de leuke dingen niet opwegen tegen de moeilijkheiden. Ik vind dat namelijk wel, de liefde, dat snoetje, dat weegt voor mij duizend maal op tegen alle moeilijkheden. Als ik er af en toe de balen van heb en mijn dochter is goed te pas, dan is mijn slechte humeur echt ineens weg en kan ik ineens de hele wereld weer aan.

Verder vind ik het jammer dat jonge moeders gelijk gesteld worden aan moeders die het niet voor elkaar hebben. En bovendien: wanneer heb je het voor elkaar. Er zijn genoeg mensen die het dan misschien wel nooit voor elkaar zullen hébben, sommige mensen blijven ongeschoold, sommige mensen blijven in een huurhuis wonen. En stel dat je nog studeert, maar wel een stabiele relatie, financiele mogelijkheden hebt en een huis, heb je het dan ook geen goede basis als je 21 bent? En als je 30 bent, huurwoning, doet ongeschoold werk, maar je hebt wel een stabiele relatie, heb je het dan wel (genoeg) voor elkaar om kinderen te mogen krijgen?

Eens

Ik voel me alleen. Van de vrienden/vriendinnen van wie ik nu graag iets zou willen horen, hoor ik gewoon niets!

En ik voel me rot, rot om een jongen die ik niet eens goed ken. Dom schaap dat ik be!

Dromertje schreef:Ik ben het met de laatste alinea van Persphone eens. Ik kan me alleen niet vinden in de alinea over dat de leuke dingen niet opwegen tegen de moeilijkheiden. Ik vind dat namelijk wel, de liefde, dat snoetje, dat weegt voor mij duizend maal op tegen alle moeilijkheden. Als ik er af en toe de balen van heb en mijn dochter is goed te pas, dan is mijn slechte humeur echt ineens weg en kan ik ineens de hele wereld weer aan.

Verder vind ik het jammer dat jonge moeders gelijk gesteld worden aan moeders die het niet voor elkaar hebben. En bovendien: wanneer heb je het voor elkaar. Er zijn genoeg mensen die het dan misschien wel nooit voor elkaar zullen hébben, sommige mensen blijven ongeschoold, sommige mensen blijven in een huurhuis wonen. En stel dat je nog studeert, maar wel een stabiele relatie, financiele mogelijkheden hebt en een huis, heb je het dan ook geen goede basis als je 21 bent? En als je 30 bent, huurwoning, doet ongeschoold werk, maar je hebt wel een stabiele relatie, heb je het dan wel (genoeg) voor elkaar om kinderen te mogen krijgen?

Helemaal mee eens!

Een 'ideale situatie' om kinderen te krijgen is voor iedereen anders. De een is tevreden met iets minder (kleding van de Hema, C&A, huurhuis/klein koophuis, balkon, etc.), de ander wil graag meer (een twee-onder-een-kap, zwembad in de tuin, twee grote auto's, merkkleding, etc.). Wanneer heb je genoeg om kinderen te mogen krijgen? Hier is gewoonweg niet een antwoord op.

Burn schreef:Ik voel me alleen.*knip* !

Ahh Vervelend. Waarom voel je je rot?

Dolcis_ schreef:

Burn schreef:Ik voel me alleen.*knip* !

Ahh Vervelend. Waarom voel je je rot?

Heb gister de hele dag ongeveer met een jongen gesmst. Stel ik een vraag waar ik erg nieuwsgierig oer ben, smst hij niet meer terug. En daar word ik dan onzeker van, denken dat ik iets verkeerds heb gedaan etc.

En daardoor hoopte ik op een reactie van een vriendin ofzo, maar helaas. Die zijn me alleen nodig als het hun uit komt..

Wat naar, Burn...