flits-biechttopic

Maar Goochempie, je hoeft toch geen enorm dure bruiloft te hebben?

Ik biecht op dat ik nu even niet meer weet wat de beste basis is voor een goede relatie voor mij

Of een intens verliefd gevoel met alle nare onzekerheden van dien.
Of iets wat niet zo intens voelt maar wel heel erg veel rust brengt.

James schreef:Maar Goochempie, je hoeft toch geen enorm dure bruiloft te hebben?

haha heb mijn vorige bericht net uitgebreid met een biecht naar jou

Nee is ook zo, maar mijn vriend en ik willen wel erg graag een groot feest geven... En ja dat wil ik nog liever dan morgen trouwen... ik wil eigenlijk gewoon volgend jaar mijn droomhuwelijk en dat zit er niet in.

En mijn vriend is dus wel tevreden, en die zegt ook: waarom zo'n haast? het komt toch wel! als we even wachten dan kunnen we sparen en krijgen we precies de dag die we willen en kunnen we onze kinderen geven wat we ze willen geven.

en daar heeft hij helemaal gelijk in...

Ik denk dat het ook met mijn moeder te maken heeft stiekem, in combi met dat ik dit jaar 7 (!) bruiloften heb, ik wil zo graag trouwen als mijn moeder er nog bij is en we weten gewoon niet hoelang dat nog is. Dat kan ook zomaar 5 jaar zijn, maar ook een half jaar of een maand.

misschien word ik daar ook wel onrustig van

Goochem, wat lastig! Je hebt het feitelijk allemaal 'voor elkaar', en toch moet je nog zo lang wachten. Ik kan me voorstellen dat dat af en toe heel frustrerend voelt. Ik zelf heb natuurlijk totaal nog geen uitzicht daarop en daarom voelt het veel meer als een ver van m'n bed show. Dat komt allemaal ooit wel. Maar daarom denk ik dat jouw kriebels des te heftiger zijn, je hebt het zo binnen handbereik, maar toch moet je wachten. Jouw tijd met al die mooie dingen komt wel, en probeer inderdaad ook te genieten van wat je nu hebt. Weet niet zo goed hoe je dat zou kunnen doen, maar probeer jezelf er gewoon bewust van te maken, van alle mooie dingen die je hebt. Hopelijk ben je dan niet zo aan het 'wachten op', maar aan het leven in het nu.

TGR, is het niet iets om een tijdje gewoon echt vrijgezel te zijn zonder je al die relationele kwesties af te vragen? Waarschijnlijk groei je dan vanzelf wel in een soort duidelijkheid over wat je in een relatie zoekt. Probeer je niet te veel op een antwoord te pinnen, zou ik zeggen.

Ik biecht op dat ik heel graag iemand naast me wil hebben, een soort rechterhand die dingen voor me doet waar ik zelf geen zin/tijd voor heb..

Ze schuiven van directie een hele hoop (soms best wel leuke) klusjes op me af, maar vaak hebben die high prio en daar heb ik gewoon de tijd niet voor.. Het moet dan allemaal naast m`n gewone bezigheden en dat kan gewoon niet..

TGR schreef:Ik biecht op dat ik nu even niet meer weet wat de beste basis is voor een goede relatie voor mij

Of een intens verliefd gevoel met alle nare onzekerheden van dien.
Of iets wat niet zo intens voelt maar wel heel erg veel rust brengt.

ok, even een enorme 'jij bent zwart' verwijt van mij de (kook)pot

het hoeft niet nu toch?

ik dekn dat het tijd kost om zoiets uit te vinden,
misschien komt er wel een intense liefde die ook rust brengt.

het kan, weet ik uit ervaring, het bestaat

Goochempie schreef:

James schreef:Maar Goochempie, je hoeft toch geen enorm dure bruiloft te hebben?

haha heb mijn vorige bericht net uitgebreid met een biecht naar jou

Nee is ook zo, maar mijn vriend en ik willen wel erg graag een groot feest geven... En ja dat wil ik nog liever dan morgen trouwen... ik wil eigenlijk gewoon volgend jaar mijn droomhuwelijk en dat zit er niet in.

En mijn vriend is dus wel tevreden, en die zegt ook: waarom zo'n haast? het komt toch wel! als we even wachten dan kunnen we sparen en krijgen we precies de dag die we willen en kunnen we onze kinderen geven wat we ze willen geven.

en daar heeft hij helemaal gelijk in...

Ik denk dat het ook met mijn moeder te maken heeft stiekem, in combi met dat ik dit jaar 7 (!) bruiloften heb, ik wil zo graag trouwen als mijn moeder er nog bij is en we weten gewoon niet hoelang dat nog is. Dat kan ook zomaar 5 jaar zijn, maar ook een half jaar of een maand.

misschien word ik daar ook wel onrustig van

Hahaha, ja die jurk was mooi he?

Ja, ik snap je vriend wel. Zo dachten wij eerst ook. Wij hebben namelijk ook een beperkt budget. Maar toch wil ik niet langer wachten, puur omdat ik uit ervaring weet dat er toch altijd wel weer iets tussen komt waardoor het wéér uitgesteld wordt. En het is echt waar, hoe meer ik me er in verdiep, hoe meer truucjes ik vind om een bruiloft te krijgen met zowat alles erop en eraan voor een beperkt budget.

Ik kan me ook voorstellen dat je je moeder er graag bij wilt hebben. Juist daarom kan ik me voorstellen als je het niet meer te lang zou uitstellen. Is je moeder erg ziek?

Wil iemand nog weten hoe het met mijn (en mijn vriend's) trouw-issue is verlopen?

Youandi schreef:Wil iemand nog weten hoe het met mijn (en mijn vriend's) trouw-issue is verlopen?

Ja ja ja!

Youandi schreef:Wil iemand nog weten hoe het met mijn (en mijn vriend's) trouw-issue is verlopen?

Ofcourse! Wat was de issue?

jaaa Youandi! ben je eruit? niet meer zo koppig en nu officieel verloofd?

@James, mijn moeder heeft MS en twee weken geleden een hersen infarct gehad wat erg schrikken was maar ze lijkt er weer redelijk bovenop te komen (althans, zoals ze was voor de erin ging) Het dat is wat het lastig maakt, we hebben geen idee... het kan ook zomaar zijn dat we nu alles gaan plannen en dat ze een maand daarvoor ineens wegvalt, of dat we het op 2014 houden en ze er nog gewoon bij is...

Moeilijk Goochem!! Maar stel je dromen niet al te lang uit, dat is de enige tip die ik je mee kan geven.

Heb je 't wel met je vriend er over dan, Goochem, en met name dan over je wens dat je moeder er bij is, en wat zegt hij daarop? Ik kan me voorstellen dat hij ideaal gezien nog even zou wachten, maar dat er ook andere factoren zoals je moeder mee tellen, waardoor het toch even wat anders wordt.

ja hoor, dat weet hij, en dat snapt hij heel goed...
maar hij weet ook wat voor dag ik wil, en dat dat niet binnen een jaar bij elkaar te sparen is...

hij vind het ook erg moeilijk om 'rekening' te houden met mijn moeder, juist omdat het zo onvoorspelbaar is. We willen zo graag een groot feest geven voor iedereen, en we zijn ook bang dat als we nu alles snel snel doen we misschien spijt krijgen achteraf omdat als we langer gewacht hadden het wel had gekund (en het wat mijn moeder betreft ook bleek te kunnen)

klinkt misschien hard zo, maar het zijn gewoon twijfels waar we het best vaak over hebben.

ik denk ook dat mijn vriend een soort van de andere kant op is geschrokken van de afgelopen weken, hij is bang dat als we alles gaan regelen en mijn moeder ineens wegvalt terwijl we speciaal voor haar dan zijn begonnen het voor altijd aan die dag zal blijven kleven.

en ik snap die angst ook wel weer

haha nog best een ingewikkeld verhaal zo

ohw en hij wil dat het een verassing is als hij me vraagt: succes

Ik biecht op dat ik al ruim 8 maanden niet echt gelukkig kan zijn, ik wil het wel graag, maar over het algemeen gaat alles op de automatische piloot (voor de kinderen zorgen, huishouden doen enzo).
Ik ben daar overigens ook voor in therapie, maar heb nog niet het gevoel eruit te komen, het gaat de laatste weken weer iets beter dan een paar maanden geleden. Was ook wel confronterend om een brief te krijgen met een GAF-score van 55 en dat er nadrukkelijk bij stond dat dat de hoogste score was van afgelopen jaar.

Weetjewel schreef:Ik biecht op dat ik al ruim 8 maanden niet echt gelukkig kan zijn, ik wil het wel graag, maar over het algemeen gaat alles op de automatische piloot (voor de kinderen zorgen, huishouden doen enzo).
Ik ben daar overigens ook voor in therapie, maar heb nog niet het gevoel eruit te komen, het gaat de laatste weken weer iets beter dan een paar maanden geleden. Was ook wel confronterend om een brief te krijgen met een GAF-score van 55 en dat er nadrukkelijk bij stond dat dat de hoogste score was van afgelopen jaar.

Wat vervelend dat je je niet echt gelukkig voelt! Ik hoop dat de therapie toch zijn vruchten gaat afwerpen en je er uiteindelijk baat bij hebt. Wat is een GAF score precies?

Hier wordt het duidelijk uitgelegd wat een Gaf-score is http://nl.wikipedia.org/wiki/GAF-score.

Ik hoop ook dat ik me snel beter ga voelen, want alles wat ik moet gaan doen kost zo verschrikkelijk veel energie zowel lichamelijk als geestelijk. Ik moet bij alles wat ik ga doen 20 keer nadenken of het wel verstandig is en ik moet keuzes maken om dingen wel of niet te gaan doen. Dus daarom focus ik me nu ook puur op de zorg van de kinderen, want als ik er wat naast ga doen red ik het gewoon niet om en en te doen, het is nu echt de keuze of of.

Het issue was, dat mijn vriend en ik wat om elkaar heen draaiden.
Ik wil trouwen. Hij wil kinderen.
Ik wil alleen kinderen als we getrouwd zijn...
Op een gegeven moment wilde ook hij wel en hebben we het serieus over gehad (ook een datum).. Ik had het toen zelfs al aan mijn ouders verteld (onder voorbehoud), maar een hele poos later deed hij net of we het er nooit over gehad hebben!!
Daardoor had ik iets van: 'Laat maar!'
Laatst begon ik er weer over en toen had hij als argument: 'Je hebt geen zekerheid met je werk (klopt, elk jaar rond de zomervakantie is dat onzeker, want ik zit in het onderwijsvak) en het is zo onzeker met je zus (zij is ziek en we weten niet hoe dat gaat aflopen)...' Het was voor mij in ieder geval redelijk duidelijk: Hij is er niet aan toe! Of hij wil (me) niet?!

Nu heeft hij afgelopen weekend gezegd dat hij er uit is en het écht wil. Dat hij zeker weet dat het de juiste beslissing is.
Ik had iets van: 'Wat?? Nu opeens wel? En dan vervolgens weer teleurgesteld worden? Ik verheug me nergens meer op..'

Anyway... Ik heb het er over gehad met hem. We hebben dikke ruzie gekregen. Hij vond dat ik zijn uitspraken verkeerd had geïnterpreteerd.
De dag erna ben ik er wederom over begonnen, toen we weer waren afgekoeld. En ja. Hij wil het echt! We hebben zelf al wat concrete zaken doorgesproken. Ik denk dat we komende week dingen gaan realiseren en dus o.a. gaan kijken voor een datum

(En even over mijn zus... Dat kan twee kanten op gaan. Even rauw gezegd: Of ze wordt beter; niks aan de hand. Of ze wordt niet beter; dan geven ze haar nog een jaar en kan ze het in ieder geval nog meemaken.. Dus voor mij absoluut geen reden om het nu niet te doen. Sterker nog: ik denk dat dit de juiste tijd is.)

Youandi: Gefeliciteerd!

Caroow schreef:Youandi: Gefeliciteerd!

+1!!

Goochem, wat lastig zeg...
Eigenlijk hebben we hetzelfde probleem. De omstandigheden vallen niet te plannen! Dus wat James zegt: niet uitstellen!
Ik wil je heel veel sterkte wensen met je moeder...

Weetjewel, kunnen jouw gevoelens ook voortkomen uit je zwangerschappen? Is het misschien te snel gegaan? Misschien zit ik helemaal mis hoor en ik wil jou absoluut niet kwetsen met mijn woorden, maar dat is de eerste gedachte die in mij opkomt.

Thanks Caroow en Dolcis!

Ja ze hebben er wel zitten denken aan een postpartum depressie, maar ik ben sowieso heel depressie gevoelig. Dus ze vonden het ook niet nodig om te bekijken of het daar nou wel of niet van is.
Wel ben ik door de medische molen gegooid qua bloed controleren enzo, omdat er geen aanleidingen waren waardoor ik weer dieper de depressie in ging. Maar daar kwam niks uit.

Wat naar dat je je zo voelt. Misschien wordt het nu toch allemaal een beetje teveel en dat is ook heel begrijpelijk. Ik denk dat mensen zich er al snel op jouw situatie verkijken omdat jij altijd heel sterk overkomt en met veel humor over jezelf en je kinderen vertelt, daarbij heb je natuurlijk een prachtig gezin en ook alle reden om trots te zijn. Daardoor wordt misschien nog wel eens vergeten dat het ook heel zwaar is.

Ik sluit me volledig bij Susan aan.