flits-biechttopic

Marin schreef:Ach ik wil eigenlijk ook het liefst thuis moeder worden, en lijkt me op zich ook niets mis met die aspiratie.

Dat zeg ik ook niet

Weet ik :-) ik gaf t gewoon aan.

Het is wel zo dat je wel plannen kunt maken, maar dat je nooit kunt weten of die plannen uitkomen. Stel dat wij ieder 32 uur hadden gewerkt, dan had dat in het begin prima gekund, maar nu was dat anders geweest en had een van ons toch moeten minderen of misschien zelfs moeten stoppen als er geen werkgever was geweest met werktijden die passen in het leven dat we nu hebben. Wat dat betreft ben ik wel blij dat ik toch al niet buitenshuis werkte, dat dat in elk geval geen extra kopzorg is.

Maar Marin, je hebt zoveel gestudeerd, wil je die kennis dan niet in de praktijk brengen? Vind je het niet 'zonde' om dat op te geven voor kinderen? Of bedoel je het thuismoeder-zijn meer voor latere jaren?

Fauve, dat zou inderdaad kunnen. Maar ik heb die behoefte ook helemaal niet, dus dat is voor ons niet aan de orde. Ik werk nu 3 jaar fulltime en vind het heerlijk! Ik zou nog minimaal 2 jaar fulltime willen werken en dan misschien eens aan kinderen gaan denken. Het geeft me een goed gevoel dat ik dan alvast een flink cv heb opgebouwd, dat ik, als de kinderen groter zijn, weer kan inzetten om verder mee te gaan voor 3 of 4 dagen per week.

Youandi schreef:Maar Marin, je hebt zoveel gestudeerd, wil je die kennis dan niet in de praktijk brengen? Vind je het niet 'zonde' om dat op te geven voor kinderen? Of bedoel je het thuismoeder-zijn meer voor latere jaren?

Nee dat vind ik niet zonde. Ik studeerde voor m'n eigen ontwikkeling en om te leren en omdat ik het leuk vind. Ik zie dat niet als opgeven.

(maar misschien is het financieel niet haalbaar hoor, maar ik zou het wel het liefst willen).

Marin schreef:

Youandi schreef:Maar Marin, je hebt zoveel gestudeerd, wil je die kennis dan niet in de praktijk brengen? Vind je het niet 'zonde' om dat op te geven voor kinderen? Of bedoel je het thuismoeder-zijn meer voor latere jaren?

Nee dat vind ik niet zonde. Ik studeerde voor m'n eigen ontwikkeling en om te leren en omdat ik het leuk vind. Ik zie dat niet als opgeven.

(maar misschien is het financieel niet haalbaar hoor, maar ik zou het wel het liefst willen).

Daar zit wat in.

Ik heb nu soms wel spijt dat ik niet een andere studie(richting) heb gekozen, zoals logopedie, orthopedagogiek of ontwikkelingspsychologie, ik denk dat ik daar heel veel aan zou hebben nu, ook zonder dat ik buiten de deur zou werken. Maar ja, dat kan je van tevoren ook allemaal niet weten.

Marin schreef:

Youandi schreef:Maar Marin, je hebt zoveel gestudeerd, wil je die kennis dan niet in de praktijk brengen? Vind je het niet 'zonde' om dat op te geven voor kinderen? Of bedoel je het thuismoeder-zijn meer voor latere jaren?

Nee dat vind ik niet zonde. Ik studeerde voor m'n eigen ontwikkeling en om te leren en omdat ik het leuk vind. Ik zie dat niet als opgeven.

(maar misschien is het financieel niet haalbaar hoor, maar ik zou het wel het liefst willen).

Ik ben het helemaal met je eens! Hier is het waarschijnlijk financieel niet haalbaar. Ik vind het ook belangrijk om bij te blijven met alle ontwikkelingen en blijf daarom 2/3 dagen werken, verwacht ik.

Ik zie het niet zo zwart-wit, want ik denk dat moederschap en carrière gewoon wel te combineren is. Ik ben het zelf wel van plan in ieder geval. Het vergt veel planning, maar de manier waarop ik nu leef (universitaire studie+24 uur werken+kind) vergt dat ook.

Ik zie het ook niet als weggooien van je opleiding als je 2 dagen werkt bijv, want alsnog heb je een leuke baan eraan over gehouden.

Maar Youandi, jij zou er dus helemaal uit willen als je kinderen krijgt? Want dan ben je er ook wel even uit en ik verwacht dan eigenlijk niet dat je zo makkelijk er weer in kunt rollen. Tegenwoordig is dat niet meer zo, vroeger misschien wel.

Susan schreef:Ik heb nu soms wel spijt dat ik niet een andere studie(richting) heb gekozen, zoals logopedie, orthopedagogiek of ontwikkelingspsychologie, ik denk dat ik daar heel veel aan zou hebben nu, ook zonder dat ik buiten de deur zou werken. Maar ja, dat kan je van tevoren ook allemaal niet weten.

Kan je niet nog een master doen in 1 van die richtingen?

Nu met al die maatregelen in het hoger onderwijs? Ik denk niet dat dat financieel haalbaar is.

James schreef:Ik zie het niet zo zwart-wit, want ik denk dat moederschap en carrière gewoon wel te combineren is. Ik ben het zelf wel van plan in ieder geval. Het vergt veel planning, maar de manier waarop ik nu leef (universitaire studie+24 uur werken+kind) vergt dat ook.

Ik zie het ook niet als weggooien van je opleiding als je 2 dagen werkt bijv, want alsnog heb je een leuke baan eraan over gehouden.

Maar Youandi, jij zou er dus helemaal uit willen als je kinderen krijgt? Want dan ben je er ook wel even uit en ik verwacht dan eigenlijk niet dat je zo makkelijk er weer in kunt rollen. Tegenwoordig is dat niet meer zo, vroeger misschien wel.

Nee, bij een eerste kind zou ik 3 of zelfs 4 dagen willen blijven werken. Bij een tweede zou ik gaan minderen, maar nog steeds niet stoppen. En als het tweede kind naar school gaat, wil ik weer meer. Maar ach, dat is slechts een wens. Wie weet loopt het heel anders..

Ik vind het echt knap van je dat je een studie, werk en het moederschap combineert!! Dat is nu echt multi-tasken! Daar heb ik wel bewondering voor!

Susan schreef:Nu met al die maatregelen in het hoger onderwijs? Ik denk niet dat dat financieel haalbaar is.

Via een thuisstudie of niet reguliere studie ook niet?

Ik biecht op dat ik verliefd ben!

Dat is een fijn gevoel, Princess!!

Hoe lang al?

Het is een heerlijk gevoel! Voor het eerst ook dat ik niet onzeker ben of hij mij wel net zo leuk vind !

Ik ken hem nu een maand, en na de eerste date vond ik hem wel al echt leuk, maar na twee lieve telefoontjes van vannacht en vanochtend ben ik wel echt verliefd!

Leuk dat je zo verliefd ben Princess! Lekker van genieten

Ik biecht op dat ik sinds het laatste topic niet meer heb gereageerd op die jongen. Hij ook niet meer op mij dus dat zal wel voorbij zijn. En ik zeg nu iedere dag tegen mijzelf de 2 zinnen die onder mijn post staan, paar keer per dag en dat voelt goed. Plus mijn ex smste vrijdag en ik reageerde er niet direct op. Ik laat niks meer vanuit mijzelf horen aan hem en volgens mij vind hij dat niks. Dus bij deze biecht nog een biecht.. Eigenlijk ben ik wel blij met dit alles.

Wat goed Sweety!

Dank je wel

Ik wil eigenlijk niet meer aan het werk. Helemaal niet meer

Vind je je werk niet meer leuk Biechtje?

sorry voor de late reactie,

mijn vriend heeft wel een vast contract ja, dus die zekerheid hebben we. maar we kunnen niet rondkomen van 1 salaris.

het lijkt mij ook dat mijn werkgever dit, met een beetje logisch nadenken, had kunnen weten toen ie me aannam.
ik ben 26, heb een huis, paar jaar relatie, dus dan kun je het als werkgever een beetje aan zien komen toch?

we hebben gister besloten om deze strip af te maken (nog ruim 2 weken te gaan) en dan stoppen. ja het zal even spannend zijn met mijn baan, maar ach, het komt allemaal el op zn pootjes terecht.

Sweety schreef:Vind je je werk niet meer leuk Biechtje?

Nee. Ik heb er de laatste tijd enorm veel druk gevoelt. Het laatste weekend voor mijn vader overleed moest ik ook werken. Ik wilde dolgraag naar mijn vader toe. Maar het kon niet omdat ik aan het werk moest. Niemand wilde voor mij werken. Die maandag wilde ik ook heel graag naar mijn vader toe, maar moest weer werken. Het waren avond diensten en mijn vader woonde niet om de hoek. Dus ik kon het niet rond krijgen.
Toen ik die dinsdag aan gaf dat ik echt niet meer kon komen werken omdat mijn vader dus nog maar enkele dagen had. Zei mijn leidinggevende: dan zet ik je uren op vakantie.
Dus ik heb toen 2 weken 'vakantie' gehad :S Juist. Fijne vakantie.. Ik heb me gewoon teveel gegeven voor mijn werk en daarbij mezelf uit het oog verloren en alles om me heen. De opleiding en alles hebben zoveel van mij gevraagd en dan ook nog een kutrelatie die op knappen stond. Ik wil het gewoon niet meer.
Het liefste neem ik ontslag en ben ik overal van af. Ik dacht eindelijk even echt rust te krijgen. Want ik moet eind juni weer naar de psychiater en de bedrijfsarts.
Dus er viel een enorme last van mijn schouders af. Want ik had dus echt even geen verplichtingen meer. Dacht ik.
Krijg ik mail van mijn baas dat ik morgen langs moet komen voor zijn plan van aanpak door te nemen om mij weer op de werkvloer te krijgen.
Nou ja, en hup, daar gaat mijn hele stemming naar de strond. Slaap alweer 2 nachten slecht, mijn lichaam is verkrampt, ik maak me vreselijk druk overal om, ik heb hoofdpijn en voel me gewoon echt nog rotter dan dat ik al deed. Ik ben overal gewoon zat van. Ik heb er geen zin meer in. Is rust nou gewoon echt even teveel gevraagd? Al dat getrek steeds aan mijn lijf en me moeten verantwoorden aan mensen over hoe het met mij gaat. Dat kost me ook steeds energie, en geeft mij het gevoel dat ik me steeds moet bewijzen dat het gewoon echt even niet meer gaat. En daar heb ik geen zin in. Laat mij toch gewoon even bij komen van alles. Maar tot nu toe krijg ik steeds weer gezeur om mijn kop dat ik naar mijn werk moet, en naar de bedrijfsarts steeds, gezeik van de maatschappelijk werkster dat ik daar moet komen.
Zo, wat een gezeur van mezelf. Maar zit er echt mee. Ben echt in staat om ontslag te nemen. Maar dat is gewoon geen slimme actie, ik moet ook nog verder met mijn opleiding en alles. Maar als ik daar aan denk slaat de paniek al helemaal toe. Bah..
Ik snap dat ik wel weer aan het werk moet, maar nu gewoon nog even niet. Ben er echt niet aan toe.

Biechtje, je biecht niet anoniem.

weet ik.