Zit jouw vriend onder de plak?

Ben ik benieuwd naar. Hoeveel vrijheid geef jij jouw man? Om zijn eigen dingen te doen, zijn eigen vrienden (vaak) te zien, zijn eigen hobby's uit te oefenen? Is er in jouw relatie sprake van iets mogen, of niet mogen van de ander? Hoeveel gun je hem? Zit jouw man onder de plak, of heeft hij nog altijd alle vrijheid om zijn eigen leven in te vullen op de manier dat hij dit wenst?

Ik vind onder de plak zitten zo negatief klinken, kan me ook niet voorstellen dat er hier meiden zijn die toegeven dat ze hun vriend enorm onder de duim houden. Lijkt me ook geen gezonde situatie trouwens. Iedereen heeft toch tijd voor zichzelf nodig en dan is het logisch dat de een de ander af en toe terugfluit.

Wij doen vrij veel samen, maar dat is meer uit gedeelde interesse en het leuk vinden om samen dingen te doen dan dat één van ons onder de plak bij de ander zit. Hij 'mag' ook gerust met z'n eigen vrienden gaan stappen ofzo, zie niet echt in wat daaraan te mogen valt, hij hoeft geen toestemming te vragen daarvoor ofzo. Wel vind ik het fijn dat als ie ergens is (zakenreis of dus idd stappen met vrienden en ergens logeren) als ie elke dag even wat laat weten, zodat ik weet dat ie nog leeft
Natuurlijk heeft ie die vrijheid en die vrijheid heb ik ook, anders zou ik vrij snel gek worden in een relatie.

In mijn vriendengroep zitten wel een aantal mannen die flink onder de plak zitten. Ze mogen gewoon echt heel veel niet. Moéten iedere avond thuis eten stipt om 6 uur. Die vriendinnen hangen erg op hun vriend, ook in gezelschap, ook letterlijk. Heel klef doen en niet echt open staan voor de rest van de vriendengroep en dan om een uur of 11 al zeggen dat ze moe zijn en dan niet alleen naar huis willen, nee ze staan erop dat hun vriend dan mee gaat  Zucht, ik kan me daar zo aan storen, hè?

Geloof dat het bij ons wel meevalt. Hij wil nog wel eens onbezonnen geld uitgeven en dan geef ik wel aan dat het misschien zonde is i.v.m. onze reis. Eigenlijk ben ik net Hanneke dus ;)Maar ik gun hem alles alleen komt het niet zo vaak voor dat hij een weekendje weg wil met vrienden o.i.d.

Minx schreef:Ik vind onder de plak zitten zo negatief klinken, kan me ook niet voorstellen dat er hier meiden zijn die toegeven dat ze hun vriend enorm onder de duim houden. Lijkt me ook geen gezonde situatie trouwens. Iedereen heeft toch tijd voor zichzelf nodig en dan is het logisch dat de een de ander af en toe terugfluit.

 Volgens mij gaat er echt niemand toegeven dat ze hun kerel onder de plak houden. Toch zítten er ontzettend veel kerels onder de plak, sommigen vinden het prima zo, anderen gaan gekke dingen doen. 

Ik ken echt wel wat stellen waarin hij nog geen duimbreed mag bewegen en ze echt alles in de gaten houden wat hun mannen aan het doen zijn: telefoon controleren, precieze verklaringen van waar, hoe, wie etc etc, en ondertussen lopen de mannen maar als slaafjes erachteraan. Ik vraag me écht af hoe dat uberhaupt moet werken op de lange termijn maar er zijn genoeg koppels die het zo volhouden. Of ze gelukkig zijn is een tweede. Vooral de mannen dan..

Nee hoor, absoluut niet. Hij kan gaan en staan waar hij wil.

Een vriend van hem zit wel verschrikkelijk onder de plak. Alles moet en gaat zoals mevrouw wil en als ze hem belt dan hoor je direct aan hem dat zij het is. Ja *naam*, nee *naam*, ik kom er aan.

Of dat ze belt met 'als je nu niet thuis komt dan ....... '. En dan rent hij alweer de deur uit.  

Mijn vriend zit absoluut niet onder de plak en andersom ook niet. We gunnen elkaar onze eigen dingen. Sowieso ben ik veel meer de hort op dan mijn vriend.

Engelse Drop schreef:om een uur of 11 al zeggen dat ze moe zijn en dan niet alleen naar huis willen, nee ze staan erop dat hun vriend dan mee gaat

Afhankelijk van waar we zijn, vind ik dat op zich wel: Samen uit, samen thuis. Maar dan wel beetje op eerlijke manier. Ik zal niet gaan staan zeuren dat ik naar huis wil, maar stel ik ben niet lekker of doodop, dan waardeer ik het wel dat m'n vriend met me mee gaat (maar grote kans dat we ook samen met de auto of scooter zijn, dus dan moet je wel samen terug gaan). Andersom zou ik hem ook niet ergens vast houden als hij graag naar huis wilt.

Hij doet maar wat hij wilt. Gelukkig is hij goed bij z'n verstand en wilt hij nooit rare (oké bijna nooit) dingen doen/kopen.

We overleggen de dingen gewoon en eigenlijk weten we toch al van te voren hoe de ander er over denkt. Wat meestal het zelfde is als de ander. Makkelijk dus.

Volgens mij is het gewoon een kwestie van instemmen hoor. De man kiest er zelf voor om er mee akkoord te gaan. Ik vind het altijd zo irritant, mannen wegzetten als kleine kinderen..

Ik kan wel zeuren en claimerig zijn. Maar mijn vriend is zo'n type die zich daar niks van aantrekt en toch gewoon zijn eigen gang gaat, en aan de ene kant is dit wel goed want ik leun(de) ook best veel op hem. Hij vindt dit wel vervelend af en toe want hij gaat liever zijn eigen gang, en hoopt dat ik dit ook doe.

Daarnaast, je ziet zoiets van een afstandje. We kennen nooit het hele verhaal, behalve wat er gezien wordt door de buitenwereld. Maar de rest zie je niet.

Overigens waren we afgelopen week bij een etentje bij iemand thuis en ik werd niet goed. Ben op de bank gaan liggen en zei tegen m'n vriend dat hij gewoon weer terug moest gaan maar dat ging met heel veel moeite. Hij wilde me echt niet alleen laten! Voor hetzelfde geld trekken mensen dan ook al hun conclusie terwijl het toch echt z'n eigen wil was en niet de mijne.

Marin schreef:

Engelse Drop schreef:om een uur of 11 al zeggen dat ze moe zijn en dan niet alleen naar huis willen, nee ze staan erop dat hun vriend dan mee gaat

Afhankelijk van waar we zijn, vind ik dat op zich wel: Samen uit, samen thuis. Maar dan wel beetje op eerlijke manier. Ik zal niet gaan staan zeuren dat ik naar huis wil, maar stel ik ben niet lekker of doodop, dan waardeer ik het wel dat m'n vriend met me mee gaat (maar grote kans dat we ook samen met de auto of scooter zijn, dus dan moet je wel samen terug gaan). Andersom zou ik hem ook niet ergens vast houden als hij graag naar huis wilt.

Ik vind het een beetje vreemd dat je altijd samen óf weg moet óf moet blijven. Wij wonen allemaal in dezelfde stad en vaak is de plek waar we afspreken op 5 tot 10 minuten van onze huizen. Als zo'n wijf dan begint te zeiken en aan de arm van haar vriend gaat trekken, omdat ze weg wil, terwijl die vriend van me gewoon nog gezellig een biertje aan het drinken is, dan vind ik dat echt ongepast. Laat hem toch lekker even met zijn vrienden ouwehoeren, het leven gaat niet altijd om jou. Als je moe bent ga je lekker slapen, prima, maar ga niet van andere eisen dat ze ook hun gezellige avondje inleveren, alleen maar vanwege jouw moeheid.

Ik denk dat wij elkaar heel veel vrijheid geven. We hebben ieder onze eigen hobby's en vrienden. Onze tijd samen is eigenlijk ook een beetje om die tijd heen gebouwd ipv andersom.
We verbieden elkaar bijna niks, maar geven wel onze mening. Zo wilde ik een tattoo en zei vriend dat ik het zelf moest weten, maar hij het niet mooi vind. Heb het toch gedaan en hij vind het gelukkig wel een mooie  . Ook wilde ik toch weer verder studeren en dat stimuleerde hij ook heel erg. Andersom laat ik hem daar ook helemaal vrij in.

Ik vind het fijn dat we zo met elkaar om kunnen gaan en toch een super sterke relatie hebben. Het zou mij heel erg benauwen als ik beperkt zou zijn in mijn vrijheid. Zo wil ik soms iets met een vriendin afspreken en dan is het zo van 'dan kan ik wel, maar dat moet ik eerst even overleggen/vragen aan mijn vriend'. Echt, daar krijg ik de kriebels van! Niet dat wij nooit iets overleggen, maar dit soort kleine dingen niet. Aan de andere kant denk ik ook wel dat sommige meiden echt niet zo'n relatie als die van mijn vriend en mij willen.

Maar ed heb je dan nooit tegen je man gezegd van goh zullen we zo gaan?

ik vind het altijd ironisch dat andere mensen vinden dat een man onder de plak zit, maar de man in kwestie daar vaak anders tegenaan kijkt. Wie weet vinden ze het op deze manier wel heel prettig. Niet alle relaties zijn hetzelfde en waar de een het beauwd van krijgt kan voor de ander heel prettig zijn. Ik denk dat mijn mam en ik volgens buitenstaanders allebei bij elkaar onder de plak zitten. En ik vind het fijn zo.

Engelse Drop schreef:

Marin schreef:

Engelse Drop schreef:om een uur of 11 al zeggen dat ze moe zijn en dan niet alleen naar huis willen, nee ze staan erop dat hun vriend dan mee gaat

Afhankelijk van waar we zijn, vind ik dat op zich wel: Samen uit, samen thuis. Maar dan wel beetje op eerlijke manier. Ik zal niet gaan staan zeuren dat ik naar huis wil, maar stel ik ben niet lekker of doodop, dan waardeer ik het wel dat m'n vriend met me mee gaat (maar grote kans dat we ook samen met de auto of scooter zijn, dus dan moet je wel samen terug gaan). Andersom zou ik hem ook niet ergens vast houden als hij graag naar huis wilt.

Ik vind het een beetje vreemd dat je altijd samen óf weg moet óf moet blijven. Wij wonen allemaal in dezelfde stad en vaak is de plek waar we afspreken op 5 tot 10 minuten van onze huizen. Als zo'n wijf dan begint te zeiken en aan de arm van haar vriend gaat trekken, omdat ze weg wil, terwijl die vriend van me gewoon nog gezellig een biertje aan het drinken is, dan vind ik dat echt ongepast. Laat hem toch lekker even met zijn vrienden ouwehoeren, het leven gaat niet altijd om jou.

Ik neem aan dat je het nu niet over mij hebt, want zo ben ik niet nee. Maar gezien ik niet auto kan rijden en we niet altijd overal met het OV zijn/kunnen (onze vrienden wonen niet persé bij ons in de buurt), zou ik, als ik me echt niet lekker voel, het wel waarderen als ie mee naar huis gaat ja. Of ik ga ergens liggen. Nou is dat nog nooit voorgekomen hoor, maar meer ter illustratie. In zo'n geval vind ik wel: Samen uit, samen thuis. Andersom zou ik dat ook doen. Maar verder zijn we nogal zelfstandig en mag ie gerust bier zuipen met z'n vrienden met of zonder mij er bij, ik zal de laatste zijn die daar moeilijk over doet.

Hij heeft niet meer alle vrijheid om te doen waar hij zin in heeft, net zo min als ik, want we hebben twee kinderen waar we samen voor hebben gekozen. Bij ons ligt het dan nog wat moeilijker omdat we een zoon hebben die in veel gevallen gewoon een op een begeleiding nodig heeft. Ik hoef hem dat gelukkig niet te vertellen, dat is iets wat hij zichzelf realiseert en gewoon ziet als zijn (mede)verantwoordelijkheid, waardoor hij mij ook niet in de positie brengt om hem iets te 'verbieden'.

Ik lees hier vaak dat het raar is om elkaar als partners iets te verbieden, ik vind het juist raar om het over verbieden te hebben als twee mensen samen verantwoordelijkheid dragen en een van de twee eenzijdig wil beslissen die verantwoordelijkheid volledig op de ander af te schuiven. Natuurlijk kan dat best wel eens een keertje en is het niet zo dat als je eenmaal kinderen hebt, je nooit meer iets voor jezelf kunt doen, maar het feit blijft wel staan dat als je een gezin hebt en je neemt beslissingen over je eigen vrijetijdsinvulling, je daarmee ook een beslissing neemt over de ander en dat de ander dus alle recht heeft om dat ter discussie te stellen.

Onder de plak zitten vind ik helemaal een kinderachtige term trouwens.

Vixen schreef:ik vind het altijd ironisch dat andere mensen vinden dat een man onder de plak zit, maar de man in kwestie daar vaak anders tegenaan kijkt. Wie weet vinden ze het op deze manier wel heel prettig. Niet alle relaties zijn hetzelfde en waar de een het beauwd van krijgt kan voor de ander heel prettig zijn. Ik denk dat mijn mam en ik volgens buitenstaanders allebei bij elkaar onder de plak zitten. En ik vind het fijn zo.

 Dat is wat ik ook al zei: sommige mannen vinden het blijkbaar prima zo. Die gaan ermee accoord, gaan met de wensen van hun vrouw mee en alles is prima. Er zijn er ook die zich er wel tegen verzetten, maar dan op andere gebieden. 

Over het algemeen ben ik vooral van het; laat en laat leven. Als ik ergens ben en het loopt uit: so be it. Ga maar naar bed als je al moe bent. En zo andersom ook (ok.. ik heb geen vriend maar hypotetisch). Ik had een kerel twee keer gezien en die begon me al te controleren. Brr.. kreeg er de kriebels van. 

Maar het storende aan het hele verhaal van 'onder de plak' zitten vind ik gewoon dat sommige kerels gewoon hun eigen gezonde verstand verloren lijken te zijn. Zélf nadenken hoeven ze niet meer en het wórdt allemaal bepaald. Maar goed: zo zit ik in elkaar :-).

Ik vind het ook wel logisch dat je vaak samen naar huis gaat. Wij overleggen gewoon even. Vorige keer wilde ik naar huis omdat ik nog moest rijden en bang was anders in slaap te vallen. Vriend wilde nog even blijven dus ik vroeg of ie in de auto dan wakker wilde blijven om mij ook alert te houden. Toen we wegreden lag hij binnen 3 minuten te slapen haha.. Gelukkig voelde ik me prima en heb ik 'm lekker laten slapen.

Minx schreef:Maar ed heb je dan nooit tegen je man gezegd van goh zullen we zo gaan?

Nee, zo werkt dat bij ons niet echt. Ik zou dan eerder zeggen: ik heb het hier wel gezien, wil zo wel weg, wat doe jij? Vaak vinden we het fijn om samen weg te gaan, maar soms als een van ons nog wil blijven, dan is dat ook prima.

Engelse Drop schreef:
Ik vind het een beetje vreemd dat je altijd samen óf weg moet óf moet blijven. Wij wonen allemaal in dezelfde stad en vaak is de plek waar we afspreken op 5 tot 10 minuten van onze huizen. Als zo'n wijf dan begint te zeiken en aan de arm van haar vriend gaat trekken, omdat ze weg wil, terwijl die vriend van me gewoon nog gezellig een biertje aan het drinken is, dan vind ik dat echt ongepast. Laat hem toch lekker even met zijn vrienden ouwehoeren, het leven gaat niet altijd om jou. Als je moe bent ga je lekker slapen, prima, maar ga niet van andere eisen dat ze ook hun gezellige avondje inleveren, alleen maar vanwege jouw moeheid.

Zo'n wijf?

En misschien wil die vriendin wel helemaal niet slapen, maar heeft ze haar nieuw Victoria's Secret-setje aan onder haar kleren en wil ze heel andere dingen met hem doen. Of misschien heeft die vriend zelf wel gezegd dat hij op tijd weg wil en of zij hem daaraan wil helpen herinneren, omdat hij de volgende dag op tijd op moet/een drukke week voor de boeg heeft/moet leren voor een tentamen en al snel de tijd vergeet als het leuk is. Ik vind het in dat geval net zo goed raar om er maar vanuit te gaan dat die vriendin een zeikerd is. Daarbij, dat is toch iets tussen hen?

Engelse Drop schreef:

Minx schreef:Maar ed heb je dan nooit tegen je man gezegd van goh zullen we zo gaan?

Nee, zo werkt dat bij ons niet echt. Ik zou dan eerder zeggen: ik heb het hier wel gezien, wil zo wel weg, wat doe jij? Vaak vinden we het fijn om samen weg te gaan, maar soms als een van ons nog wil blijven, dan is dat ook prima.

En je gaat nooit, zeg, naar de andere kant van 't land naar mensen toe waar je toch echt samen terug moet gaan? Bovendien vind ik zeggen dat jij het wel gezien hebt, hetzelfde als vragen of we zo zullen gaan. Denk niet dat wie dan ook dan direct eist dat ie z'n biertje weggooit en direct mee sprint naar de deur. Zoiets gaat altijd in overleg.