Wat zijn redenen voor een abortus?

Punk'd schreef:Als ik nu zwanger zou raken zou ik het nooit redden zonder hulp van mensen. En dan heb ik het echt over bijna alles moeten krijgen (van geld tot opvang tot meubels en kleding). Ik zou mijn hand bij iedereen moeten ophouden.

Nu zou ik het vreselijk vinden om die hulp aan te moeten nemen maar ik vind het leven van mijn (dan nog ongeboren kind) belangrijker dan mijn 'schaamte'. Maar ik zou het wel vreselijk vinden omdat ik het zelf wil kunnen en pas aan kinderen wil beginnen als ik hier financieel ook klaar voor ben.

Ik kan het mij dus goed voorstellen dat er mensen in mijn situatie voor abortus kiezen en gewoon niet staan te springen om een aalmoes.

(Okee dit klinkt echt weer onaardig, maar ik kan het echt niet subtieler brengen)

Dat klinkt inderdaad vrij onaardig  ik ben ook ongepland zwanger geworden op m'n 20e, we hadden geen nagel om aan onze kont te krabben, maar volgens mij hebben we ons aardig opgekrabbeld. 

Onze situatie zoals ie nu is daargelaten natuurlijk..

Bliss schreef:

Rush schreef:Maar al een tijdje gesetteld zijn zegt toch ook helemaal niets over of je er als stel samen wel of niet aan toe bent om een kindje te krijgen?

Dat is zo, maar het lijkt me logisch dat dat een betere basis dan iemand die vrijgezel is (zoals ik) en zwanger word van een one night stand bijvoorbeeld.

Precies. Het zegt niets over of je er klaar voor bent, maar als je de dertig nadert, samenwoont en een kinderwens hebt, denk je (lijkt mij) door die enigszins zekere basis waarschijnlijk anders na over zo'n situatie dan iemand van 10 jaar jonger zonder vaste relatie en zonder kinderwens. Dus het zegt niets over je gevoel, maar ik kan me zeker voorstellen dat het de situatie verandert en de keuze beïnvloedt.

Nee, Bliss, het ligt niet aan mijn huidige situatie. Zo heb ik er altijd in gestaan.
Het speelt misschien wel mee dat ik vol met hormonen zit, waardoor ik net even heel boos werd.

Zoals ik al zei: 'het is het risico van het vak'. Maar dat is mijn mening. Ik denk namelijk absoluut niet licht over seks. En dus ook niet over zwanger raken. Toen ik zelf nog maar een half jaar verkering had, ben ik ook eens vreselijk benauwd geweest omdat ik overtijd liep. Toen heb ik informatie over abortussen opgezocht voor het geval dat... Maar het besef dat ik voor eeuwig met een schuldgevoel zou blijven rondlopen, was te fel aanwezig. Misschien ben ik hierin te emotioneel, dat zou kunnen. Zoals ik al aangaf, ben ik niet anti-abortus, maar alleen in situaties als verkrachting, ziekte of een zeer labiele basis. En het soort uitspraken zoals dat Marin doet (no offence tegen Marin verder, het gaat me echt alleen om dit onderwerp), omdat zij m.i. een stabiele relatie en stabiel leven heeft, druist in tegen mijn gevoel.

Artemis schreef:

Rush schreef:Maar al een tijdje gesetteld zijn zegt toch ook helemaal niets over of je er als stel samen wel of niet aan toe bent om een kindje te krijgen?

Moet je er per se aan toe zijn dan?
Ik was er ook niet aan toe hoor, er kwam gewoon een kind, en dan pas je je aan.
Als je basis in orde is, dus huis (had ik overigens niet) en een baan (had ik ook niet) en een diploma (verrek, had ik ook niet) en een goede relatie (had ik wel) en een kinderwens, ooit (had ik ook) dan is het echt geen ramp om een kind te krijgen. Ik kan me best voorstellen als je net bij elkaar bent en je blijkt zwanger en de omstandigheden zijn naar, dat je dan voor abortus kiest. Maar bij jaren samen en een kinderwens op termijn en alles verder voor elkaar, dat vind ik echt heel erg raar.

Je hoeft niet toe te zijn aan een kind om het goed op te voeden.....

Dit..

SuperGrover schreef:

Bliss schreef:

Rush schreef:Maar al een tijdje gesetteld zijn zegt toch ook helemaal niets over of je er als stel samen wel of niet aan toe bent om een kindje te krijgen?

Dat is zo, maar het lijkt me logisch dat dat een betere basis dan iemand die vrijgezel is (zoals ik) en zwanger wordt van een one night stand bijvoorbeeld.

Precies. Het zegt niets over of je er klaar voor bent, maar als je de dertig nadert, samenwoont en een kinderwens hebt, denk je (lijkt mij) door die enigszins zekere basis waarschijnlijk anders na over zo'n situatie dan iemand van 10 jaar jonger zonder vaste relatie en zonder kinderwens. Dus het zegt niets over je gevoel, maar ik kan me zeker voorstellen dat het de situatie verandert en de keuze beïnvloedt.

(Oops, typfout!! )
Maar idd, dat is toch een verschil. En ook al nader ik de 30 met rasse schreden, toch zou ik hoogstwaarschijnlijk voor een abortus gaan op dit moment. Ik heb zelf al moeite om rond te komen, ik zou niet weten hoe ik een kind moet bekostigen. En dat is dan alleen het financiële gedeelte nog maar.

SuperGrover schreef:Maar Exo, als ik het me goed herinner, gebruikte jij geen anticonceptie, maar periodieke onthouding oid toch? Ik vind dat een andere situatie dan door pil en condoom zwanger raken. Periodieke onthouding en voor het zingen de kerk uit zorgen ervoor dat je minder kans hebt om zwanger te raken, maar het is algemeen bekend dat dit onbetrouwbare methoden zijn. Dat je dan in je achterhoofd rekening houdt met een zwangerschap, vind ik dan ook terecht. Door pil en condoom heen zwanger raken kan ook, maar die kans is zo klein, dat ik snap dat je er dan anders in staat en je niet met dit idee in je achterhoofd rondloopt. Je staat er dan op voorhand al heel anders in. 

En om dan maar geen seks te hebben, tja, dat lijkt me voor een vaste relatie nou niet de meest voor de hand liggende optie.

Ja, maar dat was in de afgelopen anderhalf jaar. In de 5 jaren daarvoor heb ik altijd anticonceptie gebruikt. En als ik bang was voor een verminderde werking, gebruikten we er voor de zekerheid condooms bij.

Maar dat anderen er niet aan toe waren, toch een kind kregen en daarna ontzettend gelukkig zijn met hun kind, is toch geen reden voor iedereen om dat kind dan maar te houden? Ik vind het prachtig om te zien dat ongeplande kindjes ontzettend liefdevol worden opgevoed, natuurlijk kan dat en zal het in de meeste gevallen ook wel op zijn pootjes terecht komen. Alleen zegt dat mij persoonlijk verder niets.

Sea of Trees schreef:

Artemis schreef:

Rush schreef:Maar al een tijdje gesetteld zijn zegt toch ook helemaal niets over of je er als stel samen wel of niet aan toe bent om een kindje te krijgen?

Moet je er per se aan toe zijn dan?
Ik was er ook niet aan toe hoor, er kwam gewoon een kind, en dan pas je je aan.
Als je basis in orde is, dus huis (had ik overigens niet) en een baan (had ik ook niet) en een diploma (verrek, had ik ook niet) en een goede relatie (had ik wel) en een kinderwens, ooit (had ik ook) dan is het echt geen ramp om een kind te krijgen. Ik kan me best voorstellen als je net bij elkaar bent en je blijkt zwanger en de omstandigheden zijn naar, dat je dan voor abortus kiest. Maar bij jaren samen en een kinderwens op termijn en alles verder voor elkaar, dat vind ik echt heel erg raar.

Je hoeft niet toe te zijn aan een kind om het goed op te voeden.....

Dit..

Ook mee eens. Onze dochter was ook een verrassing, maar omdat we toch een kinderwens hadden (ook al was het nog niet op dat moment) was ze meer dan welkom. We hebben er geen seconde over nagedacht om de zwangerschap af te breken.

Sea of Trees schreef:

Artemis schreef:

Rush schreef:Maar al een tijdje gesetteld zijn zegt toch ook helemaal niets over of je er als stel samen wel of niet aan toe bent om een kindje te krijgen?

Moet je er per se aan toe zijn dan?
Ik was er ook niet aan toe hoor, er kwam gewoon een kind, en dan pas je je aan.
Als je basis in orde is, dus huis (had ik overigens niet) en een baan (had ik ook niet) en een diploma (verrek, had ik ook niet) en een goede relatie (had ik wel) en een kinderwens, ooit (had ik ook) dan is het echt geen ramp om een kind te krijgen. Ik kan me best voorstellen als je net bij elkaar bent en je blijkt zwanger en de omstandigheden zijn naar, dat je dan voor abortus kiest. Maar bij jaren samen en een kinderwens op termijn en alles verder voor elkaar, dat vind ik echt heel erg raar.

Je hoeft niet toe te zijn aan een kind om het goed op te voeden.....

Dit..

Ook eens. Hoewel iedereen natuurlijk zelf moet weten wat ze doet, vind ik het ook raar.

Ik kan ook echt geen begrip opbrengen voor mensen die alles voor elkaar hebben, het over een paar jaar wel willen en een zwangerschap nu laten afbreken. Het is inderdaad hun goed recht om er toch voor te kiezen, het is ook mijn recht om het af te keuren. Je hebt mijn begrip of dat van anderen er toch ook niet bij nodig om de keuze te maken die je maakt? Die maak je voor jezelf, anderen hebben er geen zeggenschap over maar zijn het jou ook niet verplicht om die keuze goed te keuren.

Dat scheelt weer dan. Wij naderen nog lang de 30 niet en zijn ook nog geen jaren samen.   

Ik heb pas net het gevoel dat ik misschien wel kinderen wil, maar dan wel pas over 5-6 jaar, als we wel een lange tijd samen zijn, samen een huisje hebben etc. etc.

Het 'ik ben er nog niet aan toe' speelt voor mij wel heel erg mee. Want ik ben er gewoon echt totaal niet aan toe. En mijn stabiele leven zou trouwens ook in 1 klap over zijn als ik nu zwanger raak en het kindje besluit te houden, want dan sta ik er alleen voor. En nu even allemaal roepen 'ahhh, zo`n vent hoef ik niet' , dan hebben we dat ook weer gehad .

Wij willen nu beide geen kinderen en ik zie niet in waarom we het maar zouden moeten houden als ik toch zwanger blijk te zijn. Maar misschien doelden jullie inderdaad meer op tegen de 30 en al jaren samen, en reageer ik teveel vanuit m`n eigen situatie.

Sadie_ schreef:Maar dat anderen er niet aan toe waren, toch een kind kregen en daarna ontzettend gelukkig zijn met hun kind, is toch geen reden voor iedereen om dat kind dan maar te houden? Ik vind het prachtig om te zien dat ongeplande kindjes ontzettend liefdevol worden opgevoed, natuurlijk kan dat en zal het in de meeste gevallen ook wel op zijn pootjes terecht komen. Alleen zegt dat mij persoonlijk verder niets.

 Mee eens.

Ik heb het in mijn voorbeelden dan ook vaak over mensen die echt niets hebben. Denk aan 17/18/19/20-jarige dames uit bijvoorbeeld de Bijlmer. (Ja, er wonen daar vast ook mensen die het perfect voor elkaar hebben!) Ik heb het over vrouwen die zwanger worden omdat iedereen het zonder condoom doet, omdat hun 'vriend' geen condoom wilt gebruiken dus het risico maar nemen etc. etc.

Laat ik het zo stellen.. Ik denk dat kinderen die die zijn geboren in een liefdevol gezin (ook al was het ongepland) meer geluk zullen hebben in het leven dan de kinderen uit de bovengeschetste situatie. (Weer niet aardig.. Maar ik kan mijn voorbeelden niet grijs brengen. Alleen zwart/wit )

Sadie_ schreef:Maar dat anderen er niet aan toe waren, toch een kind kregen en daarna ontzettend gelukkig zijn met hun kind, is toch geen reden voor iedereen om dat kind dan maar te houden? Ik vind het prachtig om te zien dat ongeplande kindjes ontzettend liefdevol worden opgevoed, natuurlijk kan dat en zal het in de meeste gevallen ook wel op zijn pootjes terecht komen. Alleen zegt dat mij persoonlijk verder niets.

Helemaal mee eens. Er zijn zat mensen die ongepland zwanger raken en waarbij dat zeker geen nadelige uitwerking heeft op de kinderen. Maar helaas zijn er ook zat mensen waarbij dat niet geldt, waarbij de kinderen er wel degelijk schade van ondervinden. Kinderen van tienermoeders doen het bijvoorbeeld gemiddeld op ontzettend veel gebieden minder goed dan andere kinderen. Er zijn uiteraard mensen bij wie het fantastisch gaat, maar het is niet de meest ideale situatie en het gaat ook vaak niet goed. Het is aan die persoon om te beslissen of diegene dat kan handelen. Als iemand dan kiest voor abortus, lijkt me dat ook de juiste keuze. Als iemand echt geen kind wil, maar er toch een krijgt, kan ik me goed voorstellen dat dat kind daardoor benadeeld wordt.

Helemaal mee eens SG!

Jij verwoord precies wat ik wil wil verwoorden maar dan op een (inderdaad ) diplomatieke manier!

Susan schreef:Ik kan ook echt geen begrip opbrengen voor mensen die alles voor elkaar hebben, het over een paar jaar wel willen en een zwangerschap nu laten afbreken. Het is inderdaad hun goed recht om er toch voor te kiezen, het is ook mijn recht om het af te keuren. Je hebt mijn begrip of dat van anderen er toch ook niet bij nodig om de keuze te maken die je maakt? Die maak je voor jezelf, anderen hebben er geen zeggenschap over maar zijn het jou ook niet verplicht om die keuze goed te keuren.

Hoewel ik begrijp wat je zegt, vind ik het toch raar klinken, dat jij het recht hebt om iemands beslissingen af te keuren. Ja, je hebt vrijheid van meningsuiting, maar in dat licht kun je ook zeggen dat je het recht hebt om iemand tot het bot af te kraken. Diegene heeft jouw goedkeuring vast niet nodig, maar je afkeuring helpt in elk geval ook niet.

Het hebben van een afkeurende mening is toch een manier van mening uiten? Het zijn woorden, geen daden.

SuperGrover schreef:
Hoewel ik begrijp wat je zegt, vind ik het toch raar klinken, dat jij het recht hebt om iemands beslissingen af te keuren. Ja, je hebt vrijheid van meningsuiting, maar in dat licht kun je ook zeggen dat je het recht hebt om iemand tot het bot af te kraken. Diegene heeft jouw goedkeuring vast niet nodig, maar je afkeuring helpt in elk geval ook niet.

Dat ben ik niet met je eens. Ik ga geen vrouwen die onder deze omstandigheden abortus plegen opzoeken en ongevraagd mijn mening ventileren, dat recht heb ik inderdaad niet, maar ik heb wel het recht om er een negatief standpunt over te hebben (net als dat je het recht hebt om een negatieve mening te hebben over degene die je in jouw voorbeeld tot op het bot zou afkraken) en als er naar wordt gevraagd dan vind ik dat ik dat mag uiten. Ik ga niet te pas en te onpas met die mening strooien en zou iemand mij vertellen hiervoor gekozen te hebben maar daar verder vrede mee hebben dan zou ik waarschijnlijk ook niet ongevraagd gaan zeggen wat ik ervan vind, maar mijn mening erover (die ik dus niet per se altijd maar uit, iets wat jij volgens mij wel denkt, gezien je vergelijking met het afkraken) is niet positief. Ik voel me namelijk niet verplicht om altijd en eeuwig maar overal begrip voor op te brengen. Dus op het moment dat diegene wel begrip wil vind ik niet dat ik dat hoef te geven.

Exogenesis schreef:Het hebben van een afkeurende mening is toch een manier van mening uiten? Het zijn woorden, geen daden.

 Ja maar zo'n mening kan mensen wel alsnog veel pijn doen. Dat betekent niet dat je die mening niet mag hebben natuurlijk.

Gelukkig is het in deze gevallen allemaal hypothetisch!

Ik vraag me wel af welke verklaring je dan aflegt in de abortuskliniek. Zoiets als, ja mijn vriend en ik hebben het prima voor elkaar hoor en ook een onwijs grote kinderwens, maar ach over een jaar of drie komt ons gewoon een stuk beter uit, dus laat dit maar weghalen  

Engelse Drop schreef:Ik vraag me wel af welke verklaring je dan aflegt in de abortuskliniek. Zoiets als, ja mijn vriend en ik hebben het prima voor elkaar hoor en ook een onwijs grote kinderwens, maar ach over een jaar of drie komt ons gewoon een stuk beter uit, dus laat dit maar weghalen  

 Ja inderdaad, zo gaat dat dan.

Engelse Drop schreef:Ik vraag me wel af welke verklaring je dan aflegt in de abortuskliniek. Zoiets als, ja mijn vriend en ik hebben het prima voor elkaar hoor en ook een onwijs grote kinderwens, maar ach over een jaar of drie komt ons gewoon een stuk beter uit, dus laat dit maar weghalen  

Ja, ik denk nog met een hoop gegiechel er bij ook.

Ja, dat zeg ik, je hebt vrijheid van meningsuiting, dus je mag inderdaad je afkeuring uitspreken. Maar om dat nou een recht te noemen, vind ik raar klinken. In die trant kan ik ook zeggen dat ik het recht heb om tegen mensen te zeggen dat hun zus een koe is. Ik mag mensen beledigen, maar ik noem dat niet het recht op belediging. En zeker in een situatie waarin het gaat om zo'n grote persoonlijke beslissing, vind ik dat je je afkeuring misschien maar niet moet uitspreken, ook al heb je dat 'recht'.

Gelukkig is hetgeen Engelse Drop zegt ook hypothetisch. Happerdehap

Wij hebben twee hele gewenste en (voor zover dat kan) geplande kinderen. We doen er alles aan om een zwangerschap te voorkomen, maar mocht ik ondanks alle voorzichtigheid toch zwanger raken, dan zou hier de overweging voor een abortus ook voorbij komen. En het zou een serieuze optie zijn ook. Als we het kindje met tegenzin zouden laten komen, dan zou ik bij ieder moeilijk moment denken: 'hadden we maar...' of 'waren we maar voorzichtiger geweest', of iets in die richting.