Er is geen werk, of toch?

Oh ja dat was ook zo mooi. Toen ik langs de uitzendbureau's ging. Ik ben er bij 10 geweest. Bij 9 werd ik weer weggestuurd n.a.v. mijn c.v.. Ze konden niets voor mij betekenen. Alleen Randstad had wellicht iets voor me, maar uiteindelijk is daar ook niets uitgekomen.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar mensen die op hun c.v. hebben gelogen/informatie weg hebben gehaald (valt dat onder liegen? Ik vind dat zo lastig!). Voelt dat niet heel oneerlijk? Komt dat niet uit? Ik heb aan mijn collega's van de post destijds ook niet verteld dat ik hoogopgeleid was, en het kwam niet ter sprake in het gesprek, maar ik zou dat best lastig vinden om dan over te gaan moeten liegen. Ik vond het in de schoonmaak ook altijd al lastig, om met collega's te kletsen en dan vroegen ze wat ik deed.. Ik voelde me dan zo snel schuldig en vertelde dan meestal maar een half verhaal, maar dat is toch ook eigenlijk raar..

Ragazza schreef:Nou, zo weinig vind ik dat niet hoor. Ik ben zelf ook een hele tijd actief op zoek geweest naar een andere baan omdat ik het bij mijn huidige werk niet meer naar mijn zin had (dit is overigens opgelost toen een bepaalde collega uit dienst ging, maar dat terzijde). Ik ben ook zo'n 8 maanden bezig geweest en heb 40 brieven gestuurd. Dat vond ik zelf al veel.

Ik had wel veel meer brieven kunnen sturen maar het heeft toch geen zin om te solliciteren op vacatures in de bouw en techniek als je daar niet voor bent opgeleid? Andere passende vacatures waren er toen simpelweg niet in mijn regio (Friesland).

8 maanden, is 34 weken.. Dan heb je iets meer dan 1 brief per week verstuurd. Ja dat vind ik en dat is echt weinig.
Wat minder kritisch zijn. Mijn oom werkte bij een grote bank als financieel manager en is na zijn 50e ontslagen. Hij besteedde elke dag 3-4 uur aan het solliciteren en zorgde er echt voor dat er minstens 1 brief per dag de deur uit ging. Daarnaast belde hij terug naar bedrijven waar hij had gesolliciteerd, maar niks van terug hoorde of waar hij een afwijzing van heeft gehad. Zelfs hij solliciteerde in supermarkten, horecabedrijven, groenwerken etc. Hij verdiende voorheen 3x modaal en werd aangenomen voor een baantje net boven het minimum loon, de aanhouder wint. Inmiddels heeft hij weer een baan waar hij voor opgeleid is.

Wat het voor mij nog wat lastiger maakt is dat ik juist bezig ben met het opzetten van een eigen bedrijf. Ik wil daar minimaal 24 uur aan werken in de week wat er dus op neerkomt dat ik niet 40 uur voor een werkgever kan gaan werken. De meeste administratieve functies in de buurt zijn bijna allemaal fulltime. Het valt mij echt vies tegen hoe weinig parttime kantoorbanen er zijn. De enige parttime banen die ik tegenkom zijn in de zorg.

Ik heb ook bij kledingwinkels gesolliciteerd trouwens en daar word ik afgewezen omdat ik te weinig ervaring heb Joehoe moeilijk hoor mensen kleding verkopen en vriendelijk/het visitekaartje zijn.

Dat vind ik ook wel weinig brieven. Ik heb vorig jaar in 3 maanden tijd ongeveer 40 brieven verstuurd en daar zat de kerstperiode ook bij (toen heb ik een week of 4 echt geen reacties gehad).

Ik vind het ook niet veel als je het in die tijdspan bekijkt (ik heb denk ik wel het dubbele gehaald in die periode), maar ik kan me wel voorstellen dat het als heel veel voelt. Elke brief is zo lastig om te schrijven, om je weer voor te motiveren. Soms wéét je gewoon dat je n.a.v. een brief niet eens uitgenodigd gaat worden omdat je je er gewoon niet toe kon zetten een goede brief te schrijven, wéér energie in een vacature te steken, uitzoeken en bedenken waarom jij geschikt bent en dat op papier zetten. Ik vind dat best zwaar. Zeker voor vacatures waar je eigenlijk helemaal niet zo goed in past, maar ja, je wilt toch solliciteren dus probeert toch een (goede) brief te schrijven. Ik schrijf dan ook voor elke vacature een afzonderlijke brief, hoewel er wel overlapping in zit natuurlijk. Dus op zich vind ik 40 brieven schrijven wel veel, maar ook weet niet, zeg maar. Maar het blijft gewoon veel moeite die je ergens in steekt in de hoop op iets en dan elke keer weer een teleurstelling.

Marin, ik moet zeggen dat hier de hoop al heeft plaatsgemaakt voor teleurstelling. Bij elke sollicitatie denk ik nu bijna van oh wordt toch weer een teleurstelling. (maar ik doe er wel mijn best voor, maar al die afwijzingen zijn zo demotiverend)

Er zijn wel vacatures, maar in mijn regio is het merendeel werk wat niet iedereen kan doen. Monteurs, lassers, stratenmakers, metselaars, loodgieters. Heel leuk en aardig, maar met alle wil van de wereld kan ik nog geen stratenmaker worden.

Ik heb vorig jaar ook veel gezocht naar banen. In oude sollicitatietopics kom je me met grote regelmaat tegen. Toch ben ik nooit echt werkloos geweest. Elke keer tijdelijke banen gehad, en vanuit de ene tijdelijke baan kreeg ik weer een nieuwe tijdelijke baan. Ik heb me nooit te goed gevoeld voor bepaald werk. Ik heb 50 uur gewerkt op de Vakantiebeurs in de horeca en had geen voeten meer over, maar de week erna ging ik rustig weer op de Jaarbeurs staan. Het betaalde kut, kreeg geen reiskostenvergoeding, en het was hard werken, maar ik deed het wel. Liever dat dan thuis op de bank zitten, daar werd ik pas echt depressief van.

Ik weet niet eens wat ik hiermee wil zeggen. Misschien heb ik mazzel gehad met al mijn tijdelijke banen. Inmiddels heb ik een vaste baan (op een veel lager niveau, maar hé) en ik moet er niet aan denken op dit moment om weer die sollicitatiemolen in te moeten.

Ik ben ook aan het solliciteren en heb met verschillende uitzendbureaus contact gehad maar de meeste willen mij niet inschrijven omdat ik te hoog opgeleid ben. Ik sta nu wel bij een aantal ingeschreven die het wel wilden, heb ook een aantal keer gesolliciteerd via ze maar tot nu toe zonder succes. Verder heb ik nu een heel aantal brieven verstuurd in een paar weken tijd, voor baantjes binnen mijn werkveld maar ook daarbuiten zoals administratief, en in een flinke straal in aantal km om me heen, en meer uur dan ik eigenlijk zou willen. Nog niet succesvol. In een winkel werken zou ik prima vinden, ik kan alleen geen lichamelijk zwaar werk doen ivm mijn bekken en een (aangeboren) knieafwijking.

Wat gek, ik ben langsgegaan bij uitzendbureaus toen ik mijn MA al had en ze hadden er allemaal geen probleem mee dat ik hoog was opgeleid. Dat zagen ze wel meer, zeiden ze, door de crisis. Wat ze wél belangrijk vonden was dat ik naast dat diploma óók veelzijdige werkervaring op had gedaan op een hele hoop gebieden (administratief, horeca, callcenter etc.), en dat ik niet te beroerd was werk aan te nemen beneden mijn niveau en met een minumumloon, hierdoor konden ze mij inzetten op veel verschillende functies. Ik denk eerder dat wanneer ze zeggen 'te hoog opgeleid', dat ze bedoelen: 'geen relevante werkervaring in sectoren waar functies open staan'.

Ik ben niet hoogopgeleid en toen ik enkele jaren geleden werkloos werd, was er ook maar 1 uitzendbureau die me wilde helpen. Terwijl ik duidelijk aangaf dat ik al het werk aan wilde pakken behalve fabriekswerk (of het moest echt nodig zijn wilde ik dat ook nog doen)

KimRosenberg85 schreef:Wat gek, ik ben langsgegaan bij uitzendbureaus toen ik mijn MA al had en ze hadden er allemaal geen probleem mee dat ik hoog was opgeleid. Dat zagen ze wel meer, zeiden ze, door de crisis. Wat ze wél belangrijk vonden was dat ik naast dat diploma óók veelzijdige werkervaring op had gedaan op een hele hoop gebieden (administratief, horeca, callcenter etc.), en dat ik niet te beroerd was werk aan te nemen beneden mijn niveau en met een minumumloon, hierdoor konden ze mij inzetten op veel verschillende functies. Ik denk eerder dat wanneer ze zeggen 'te hoog opgeleid', dat ze bedoelen: 'geen relevante werkervaring in sectoren waar functies open staan'.

In mijn geval was het letterlijk zo dat ik bij een aantal uitzendbureaus niet eens hoefde te gaan zitten. Ik gaf m'n cv aan een medewerkster, waarop ik te horen kreeg dat ze niets voor me hadden. Waarop ik dan zei dat een andere sector of lager niveau ook absoluut mocht, maar nee, dat mocht niet baten. Ik heb ook redelijk wat ervaring in lagere baantjes, maar niet horeca.

Pommes schreef:Marin, ik moet zeggen dat hier de hoop al heeft plaatsgemaakt voor teleurstelling. Bij elke sollicitatie denk ik nu bijna van oh wordt toch weer een teleurstelling. (maar ik doe er wel mijn best voor, maar al die afwijzingen zijn zo demotiverend)

Heel herkenbaar dit. Maar dan voor mijn man. Hij heeft weet ik het hoeveel brieven de deur uitgedaan. Solliciteren, solliciteren, solliciteren. Overal en nergens. Telkens maar weer afgewezen worden. Het maakte hem niet uit waar naartoe, als hij maar aan het werk kon.
Uiteindelijk is hij in een fabriek terecht gekomen en vanuit daar is hij verder gaan solliciteren. Nu werkt hij ergens, waar hij het enorm naar zijn zin heeft.
Nu hopen dat zij. Contract verlengt gaat worden. Dit is ook nog maar afwachten in deze tijd.

Ik had geluk dat ik na 1 brief schrijven weer aan de bak kon.
Maar het is echt niet gemakkelijk in deze tijd.

Er is weinig werk (tenminste hier in het noorden) en op vacatures wordt vaak door honderden mensen gereageerd, merk ik. De enige eis die ik stel, is dat het parttime is (max 24 uur) en in de buurt (max zo'n 30 km). Het soort werk maakt me niet veel uit. Over een paar weken ga ik weer huisjes schoonmaken, om in ieder geval iets te doen. Dat maakt me dus niet uit, en het is lekker dicht bij huis. Het liefst zou ik een baan voor het hele jaar hebben maar dat is me nog niet gelukt. Ik weet wel dat er in de plaats waar ik eerst werkte wel werk is, maar dat is voor mij 3 uur reizen op een dag en dat wil ik even niet meer (ivm klein zoontje). Maar goed, ik zit dan ook in de luxe positie dat het financieel niet nodig is dat ik werk. Als het wel nodig zou zijn, dan zou ik mijn eisen bijstellen en had ik (waarschijnlijk) sneller werk. Maar het blijft gewoon lastig momenteel.

Marin schreef:

KimRosenberg85 schreef:Wat gek, ik ben langsgegaan bij uitzendbureaus toen ik mijn MA al had en ze hadden er allemaal geen probleem mee dat ik hoog was opgeleid. Dat zagen ze wel meer, zeiden ze, door de crisis. Wat ze wél belangrijk vonden was dat ik naast dat diploma óók veelzijdige werkervaring op had gedaan op een hele hoop gebieden (administratief, horeca, callcenter etc.), en dat ik niet te beroerd was werk aan te nemen beneden mijn niveau en met een minumumloon, hierdoor konden ze mij inzetten op veel verschillende functies. Ik denk eerder dat wanneer ze zeggen 'te hoog opgeleid', dat ze bedoelen: 'geen relevante werkervaring in sectoren waar functies open staan'.

In mijn geval was het letterlijk zo dat ik bij een aantal uitzendbureaus niet eens hoefde te gaan zitten. Ik gaf m'n cv aan een medewerkster, waarop ik te horen kreeg dat ze niets voor me hadden. Waarop ik dan zei dat een andere sector of lager niveau ook absoluut mocht, maar nee, dat mocht niet baten. Ik heb ook redelijk wat ervaring in lagere baantjes, maar niet horeca.

Ik heb ook administratieve ervaring en ervaring met callcenterwerk, maar dat maakte niet uit. Daar willen ze me gewoon niet voor hebben.

xxjojootjexx schreef:

Ragazza schreef:Nou, zo weinig vind ik dat niet hoor. Ik ben zelf ook een hele tijd actief op zoek geweest naar een andere baan omdat ik het bij mijn huidige werk niet meer naar mijn zin had (dit is overigens opgelost toen een bepaalde collega uit dienst ging, maar dat terzijde). Ik ben ook zo'n 8 maanden bezig geweest en heb 40 brieven gestuurd. Dat vond ik zelf al veel.

Ik had wel veel meer brieven kunnen sturen maar het heeft toch geen zin om te solliciteren op vacatures in de bouw en techniek als je daar niet voor bent opgeleid? Andere passende vacatures waren er toen simpelweg niet in mijn regio (Friesland).

8 maanden, is 34 weken.. Dan heb je iets meer dan 1 brief per week verstuurd. Ja dat vind ik en dat is echt weinig.
Wat minder kritisch zijn. Mijn oom werkte bij een grote bank als financieel manager en is na zijn 50e ontslagen. Hij besteedde elke dag 3-4 uur aan het solliciteren en zorgde er echt voor dat er minstens 1 brief per dag de deur uit ging. Daarnaast belde hij terug naar bedrijven waar hij had gesolliciteerd, maar niks van terug hoorde of waar hij een afwijzing van heeft gehad. Zelfs hij solliciteerde in supermarkten, horecabedrijven, groenwerken etc. Hij verdiende voorheen 3x modaal en werd aangenomen voor een baantje net boven het minimum loon, de aanhouder wint. Inmiddels heeft hij weer een baan waar hij voor opgeleid is.

Maar in Friesland zijn wel veel minder vacatures dan in bijvoorbeeld de Randstad. Je kunt natuurlijk ook open sollicitaties doen,maar mijn ervaring is ook dat het in Friesland soms best lastig is om een sollicitatie per week te doen, zelfs in betere tijden. Een brief per week vind ik trouwens niet perse weinig hoor. Het is maar net wat het aanbod qua vacatures op dat moment is. Ik ben het wel met je eens dat het goed is om breder te solliciteren want vanuit een werkende positie kom je er vaak beter weer tussen, ook als dat beneden je niveau is.

Aoi schreef:
Ik heb ook administratieve ervaring en ervaring met callcenterwerk, maar dat maakte niet uit. Daar willen ze me gewoon niet voor hebben.

Ja erg is dat he Aoi. Ik hoop dat je heel gauw iets vindt.

Marin schreef:

Aoi schreef:
Ik heb ook administratieve ervaring en ervaring met callcenterwerk, maar dat maakte niet uit. Daar willen ze me gewoon niet voor hebben.

Ja erg is dat he Aoi. Ik hoop dat je heel gauw iets vindt.

Thanks. Als ik niks vind ga ik een tweede master oppakken in september. Maar ik hoop daarvoor werk te hebben!

Pommes schreef:Ik ben niet hoogopgeleid en toen ik enkele jaren geleden werkloos werd, was er ook maar 1 uitzendbureau die me wilde helpen. Terwijl ik duidelijk aangaf dat ik al het werk aan wilde pakken behalve fabriekswerk (of het moest echt nodig zijn wilde ik dat ook nog doen)

Waarom geen fabriekswerk?

Ik werd trouwens ook bij de meeste UZB meteen weggestuurd. Met de opmerking: schrijf je online maar in. Alleen bij StartPeople heb ik een uitgebreide intake gehad. Maar die wilden me niet echt voordragen voor lagere functies, ook niet na verzoek daartoe van mijn kant.

omdat je vaak ik wisseldiensten werkt en dat wilde ik niet. Maar nu sta ik voor alles open (mits het haalbaar is met opvang voor F)

Ik denk dat iedereen wel iets heeft wat ie absoluut niet ziet zitten. Zo vind ik horeca juist heel erg leuk om te doen, maar ik zou nooit in de verpleging kunnen werken. Schoonmaken, afwassen, allemaal geen probleem, maar oude mensen verzorgen past gewoon echt niet bij me.

En een eigen bedrijf opzetten is wel erg makkelijk gezegd, maar de meeste bedrijven maken het eerste jaar geen winst. Je moet dus wel met een enorm goed idee komen wil je zomaar een eigen bedrijf op kunnen zetten en daar ook nog eens je inkomen uit kunnen halen (naast de nieuwe investeringen die je wilt/moet doen van de winst)

Ik weet uit ervaring dat je vooral heel veel geld moet investeren als je een eigen bedrijf begint. Dat is echt geen oplossing als je geen geld meer hebt en geen werk kunt vinden. Gelukkig was het mogelijk hier, maar voor het geld hoef ik het echt niet te doen hoor.

Luce schreef:Ik weet uit ervaring dat je vooral heel veel geld moet investeren als je een eigen bedrijf begint. Dat is echt geen oplossing als je geen geld meer hebt en geen werk kunt vinden. Gelukkig was het mogelijk hier, maar voor het geld hoef ik het echt niet te doen hoor.

Nee inderdaad, rijk word je er niet van. Wel is het heel fijn om maar íets te kunnen doen. Een beetje geld binnenbrengen is nog altijd meer dan niks, en zolang je er wel iets naast kunt doen in de eerste tijd, kan het wel. Maar het is niet zo dat wanneer je van de ene op andere dag een bedrijf opricht, je een maandelijks salaris hebt natuurlijk. Ook afhankelijk van de sector natuurlijk, maar meestal moet je klantenbestand of vraag of wat dan ook wel eerst groeien. Ik had zelf relatief weinig investeringen (meeste camera apparatuur had ik al, alleen paar duizend euro geïnvesteerd in nieuwe camera en lenzen), maar voor een ander bedrijf zal dat weer heel anders zijn. Het is het waard hoor, daar niet van, maar niet voor iedereen de oplossing natuurlijk.

Het is het vooral waard omdat je voor jezelf werkt. Dat het jouw product is en jíj kan bepalen hoe het gaat. Maar voor het geld hoef je het niet te doen vind ik.

Ja en ik vind het heel fijn omdat het mij een gevoel van eigenwaarde geeft. Dat ik zelf iets bereikt heb en blijkbaar m'n krachten weet in te zetten dat ik iets zelfstandig kan doen. Dat ik daar geen heel sollicitatieproces voor door hoef te lopen (hoewel, elk kennismakingsgesprek is als het ware een sollicitatiegesprek haha), maar dat ík dit doe. Dat werkt heel positief bovenop de negatieve sfeer van het solliciteren en elke keer een afwijzing. In nood van een baan zijn is echt zo k.u.t., dus alle beetje positiviteit zijn welkom, en omdat ik intussen in m'n ene werkveld echt zo ongeveer het idee heb dat ik waardeloos ben (ik weet dat het niet zo is, maar dat gevoel), is het fijn om iets anders te kunnen betekenen voor mezelf (en anderen natuurlijk).