Er is geen werk, of toch?

Kim, nu doe je net alsof iedereen hier gewoon maar thuis zit en het handje open houd voor een uitkering en totaal geen moeite doet om werk ze zoeken. Er wordt diverse keren aangegeven dat werk zoeken in deze tijd niet meevalt. Iedereen hier zoekt buiten haar kader maar het is gewoon heel moeilijk.

Ik ben wel heel benieuwd hoe je dat voor je ziet Kim.
Als je werkloos bent en je een eigen bedrijfje gaat starten. Stel je gaat teksten redigeren. Op freelance basis dan ben je niet elke maand verzekerd van een vast inkomen. Je had hiervoor een baan van 40 uur en krijgt met een uitkering ongeveer 1000 netto per maand. Nu ga je voor jezelf beginnen en zegt tegen het UWV dat je hier 10 uur per week aan gaat spenderen. Dat houdt dan in dat je van 1000 netto naar 750 netto per maand gaat.
Ik weet niet hoe jij dan voor je ziet hoe je dan je vaste lasten kan gaan betalen?
Zeker als je alleenstaand bent en geen partner inkomen hebt om op terug te vallen.
Je stelt het allemaal wel heel erg makkelijk!
Elk uur wat jij meer gaat werken voor jezelf daarvoor wordt je gekort op je uitkering.
Dus ik begrijp dat mensen in deze tijd voor "financiële zekerheid " kiezen van een uitkering.
En wie zegt dat je passief thuis op de bank gaat zitten als je werkloos bent?

Ik zou jou wel eens willen horen als je werkloos bent. Ik zou het je bijna toe wensen.

Kim, een netwerk opbouwen kost juist veel energie en geld. Naamsbekendheid krijgen is 1 van de moeilijkste dingen die er is. Jammer dat je daar zo makkelijk over praat. Weet je wel waar je het over hebt?

Haha ik vind het vrij apart dat je hier überhaupt op door gaat. Een eigen bedrijf beginnen is leuk maar het begint al bij een idee. Als je dat al niet kunt bedenken houdt het snel op... Ik heb altijd gezocht naar passies maar ze nooit echt gevonden. Dan is het vrij lastig iets te bedenken om een eigen bedrijf in te beginnen. Ik zou liever mijn tijd en energie steken in solliciteren, vacatures zoeken en bij uitzendbureau's langs gaan. Voor mij haalt dat veel meer uit dan thuis zitten en het geniale plan bedenken wat dan ook nog maar uit te voeren moet kunnen zijn... Trouwens, ik zou niet eens een eigen bedrijf willen, zou mij te weinig zekerheid geven als alleenstaande met een eigen huis en daarbij behorende vaste lasten.

Al ruim tien jaar is het mijn droom om een eigen zaak te openen. Het concept is goed, al zeg ik het zelf, maar ik ben bang dat er in mijn omgeving weinig animo voor is. Daarnaast klapt alles hier wat een eigen opzet heeft. Ik heb nu zoveel uniek winkeltjes zien sneuvelen, dat ik mijn idee maar terug in de doos heb geschoven.

Het klinkt heel leuk om zonder startkapitaal te beginnen, wat in theorie met mijn idee ook mogelijk is. Het netwerk is aanwezig. Maar als het idee niet opgepikt wordt door de klant. Dan ben ik nog nergens. Een reden om het zeker niet te doen.

Kim, je blijft jouw theorie verkondigen, maar ik blijf van mening dat je de praktijk niet helder hebt.

Wat een kromme reactie Nyx. Als je geen startkapitaal nodig hebt, je geen werk hebt en wel een idee dan heb je toch niets te verliezen? Dan begrijp ik dus niet dat je het niet probeert...

[quote="Zus"]Wat een kromme reactie Nyx. Als je geen startkapitaal nodig hebt, je geen werk hebt en wel een idee dan heb je toch niets te verliezen? Dan begrijp ik dus niet dat je het niet probeert...[/quote

Het komt gewoon niet van de grond. Ik ga het niet proberen.

Als je het niet probeert komt het inderdaad niet van de grond. Je hebt geen startkapitaal nodig, wat heb je te verliezen?

Zus, ik kan het wel uitleggen. Ik heb op het moment van starten geen startkapitaal nodig, maar ergens heb ik wel een kapitaal nodig. Dat gaat dus op dit moment niet werken. Mijn vader vindt het ook dom dat ik niet start, maar ik durf het gewoon echt niet. Misschien ook een deel bang voor gezichtsverlies.

Ik heb nergens beweert dat iedereen maar een bedrijf moet opzetten, er werd mij alleen gevraagd voor welke bedrijven je geen startkapitaal nodig hebt, dat heb ik uitgelegd. Ik heb zelf trouwens een eigen bedrijf en dat loopt prima (al ben ik blij dat ik er niet afhankelijk van hoef te zijn qua inkomen), dus ik weet er wel het een en ander van.

Voor de mensen die mij werkloosheid toewensen: denk eens even na over wat je zegt. Ik weet echt wel dat ik heftig kan zijn in een discussie, maar iemand zoiets toewensen vind ik erg laag bij de grond. Ik wens iedereen het beste toe, hoop zelfs dat iedereen snel een baan vindt, want ik vind het schrijnend om te zien, dat sommige mensen het in deze tijden echt niet meer redden. Vooral als ze kinderen hebben vind ik dat heel erg, die kunnen er immers niets aan doen en zijn afhankelijk van de zorg van hun ouders...

KimRosenberg85 schreef:Ik heb nergens beweert dat iedereen maar een bedrijf moet opzetten, er werd mij alleen gevraagd voor welke bedrijven je geen startkapitaal nodig hebt, dat heb ik uitgelegd. Ik heb zelf trouwens een eigen bedrijf en dat loopt prima (al ben ik blij dat ik er niet afhankelijk van hoef te zijn qua inkomen), dus ik weet er wel het een en ander van.

Voor de mensen die mij werkloosheid toewensen: denk eens even na over wat je zegt. Ik weet echt wel dat ik heftig kan zijn in een discussie, maar iemand zoiets toewensen vind ik erg laag bij de grond. Ik wens iedereen het beste toe, hoop zelfs dat iedereen snel een baan vindt, want ik vind het schrijnend om te zien, dat sommige mensen het in deze tijden echt niet meer redden. Vooral als ze kinderen hebben vind ik dat heel erg, die kunnen er immers niets aan doen en zijn afhankelijk van de zorg van hun ouders...

Het is niet netjes dat ze jou werkloosheid toewensen, maar ergens begrijp ik het wel.
Dat is denk ik de enige manier waarop jouw ogen worden geopend voor "onze" kant van het verhaal.
Het lijkt iedere keer weer of jij je boven iedereen hier verheven voelt en jij je absoluut niet in kunt leven in ons verhaal. Want zou het niet zo kunnen zijn dat je niet helemaal gelijk hebt met je verhaal? Aangezien er hier zo ontzettend veel voorbeelden komen van mensen waar alles niet zo makkelijk en vanzelfsprekend gaat?

Ik zeg niet dat het makkelijk is, dat zéker niet! Ik vraag me alleen af of er écht geen werk is, of dat mensen ook vaak allerlei zaken niet wíllen doen, of werk weigeren waar ze zich te goed voor voelen. Op zo'n moment is er geen sprake meer van geen werk hebben, maar geen werk willen.

Ik heb hier al een aantal voorbeelden voorbij zien komen. Sommige vrouwen zeggen hun baan op, omdat de reistijd ze teveel werd met hun kind. Ok, maar dan heb je wel zélf gekozen om je baan op te zeggen. Mijn vader en moeder werkte bijvoorbeeld allebei op 1 - 1.5 uur reizen van onze woonplaats en dat werkte verder prima voor ons allemaal. Marin wil niet meer terug het onderwijs in, omdat ze een slechte ervaring heeft gehad. Natuurlijk is dat haar goed recht, aan de andere kant laat ze hiermee wel kansen op werk liggen. Een ander wil niet in de fabriek werken en weer een ander niet in de horeca of niet schoonmaken.

Misschien komt het omdat ik echte armoede heb gezien tijdens mijn rondreis door Afrika, maar deze mensen zouden je om dergelijke redenen uitlachen. Ze zouden niet begrijpen dat je sowieso wel 1000 euro op je bankrekening krijgt gestort iedere maand, van de overheid. Ze zouden niet begrijpen hoe je in een groot huis kunt wonen, elke dag te eten hebt, terwijl je niet werkt en ook het werk niet wil oppakken wat er ligt. Eigenlijk is het ook te bizar voor woorden, maar wij zijn verwend geraakt de afgelopen 50 jaar en wij - als 20-30 ers - weten niet beter, dan dat welvaart heel normaal is, wij voelen zelfs dat we er récht op hebben...

Dit is eigenlijk de kern wat mij steekt: de mentaliteit is zo verschoven. Ik ben me daar erg goed bewust van. Ok, ik heb allemaal mooie diploma's mogen behalen - deels was dit gewoon een mazzeltje, omdat ik in de goede tijd, op de goede plek ben geboren - maar als er crisis is en er zijn geen banen op mijn specialistische gebiedje, dan ga je gewoon weer terug naar de basis: werk = werk! Blijkbaar is die stap voor velen hier moeilijk te maken. Zelf zou ik dat misschien ook minder hebben ingezien wanneer ik nooit gereisd zou hebben...

KimRosenberg85 schreef: Marin wil niet meer terug het onderwijs in, omdat ze een slechte ervaring heeft gehad. Natuurlijk is dat haar goed recht, aan de andere kant laat ze hiermee wel kansen op werk liggen.

Klopt Wel goed dat je mijn voorbeeld laat zien op zich, dat is precies een voorbeeld van kansen laten liggen, daar ben ik me ook heus wel bewust van. Maar ik klaag er toch niet over? Of althans, ja ik klaag op zich wel dat het heel lastig is om werk te vinden, maar ik ga niet bij de pakken neerzitten. Mede daarom heb ik ook die master al gedaan, nog voordat ik ooit het werkveld in ging, al met de gedachte dat ik daar mee meer achter de schermen kon doen, mocht ik niet in het onderwijs willen blijven. Dus ik ben erg blij dat ik dat heb gedaan, nu heb ik nog iets van kans op een andere baan. Hopelijk ga ik die gauw weer vinden (heb nu gewoon nog een baan achter de schermen in 't onderwijs hoor, eindigt pas eind van de zomer, dus geen acute haast, maar de drang en stress is wel erg vervelend).
Ik heb gisteren overigens weer wat onderwijsvacatures bekeken n.a.v. dit topic, om te kijken wat er is en ik had wel eentje gevonden voor aantal uur wat me geschikt leek, dus opgeslagen, maar toen keek ik 's avonds televisie en zag ik jongeren die een gezagvoerder tegenspraken en toen ik die attitude zag, kreeg ik direct weer zulke kriebels, ik wil het niet, ik wil het niet, denk ik dan direct. Dus ik geloof toch niet dat dit al het moment is om terug te gaan
Wie weet ooit. Ik sluit het niet uit, maar voor nu wil ik eerst nog een ander pad bewandelen. Maar dat ik daarmee kansen ingooi, heb je helemaal gelijk in.

Verder ben ik het ook best wel een beetje met je eens hoor: Er hangt al vrij snel een negatieve sfeer over solliciteren. "Ja maar" hoor je echt heel snel van mensen, niet alleen hier maar ook in m'n omgeving. Er is al vrij snel wel een nadeel. En dat is niet handig in een tijd waar je niet zo veel te wensen hebt. Wat ik gisteren al zei: Mijn ideale baan zou 3 dagen zijn. Maar als ik straks een baan van 2 dagen of juist 40 uur vind, ja shit hee, dan ga ik echt niet nee daarop zeggen. Zo veel heb ik niet te wensen, mag al blij zijn dat ik dan iets vind.

Maar ik denk dat je je ook moet realiseren dat die negatieve sfeer al snel voortkomt uit het slopende proces. Het is écht niet leuk om tientallen, soms wel honderden brieven te schrijven, elke keer weer gemotiveerd te raken. Dat doet echt iets met je. Ik kan me dus goed voorstellen dat bij sommige mensen de hoop af en toe echt even inzakt en dat het dan behoorlijk moeilijk is om nog positief te zijn over een vacature die je eigenlijk helemaal niet aanspreekt, en dan dus de "Ja maar'tjes" tevoorschijn komen. Ik heb echt wel respect voor mensen die hun koppie hoog weten te houden in het sollicitatieproces wanneer het al even duurt, echt.

Ik ben het meer dan eens met "Werk is werk". En dat lijken sommigen te vergeten.. Het is belangrijker dat je bezig blijft, dan wat je doet. Je gaat echt niet dood van een half jaartje ergens werken tegen je zin in. En het kan je soms nog veel meer opleveren ook! Als ik naar mijn vriend kijk; HBO geschoold, maar geen kloot aan werk te vinden in zijn branche. Solliciteert naar een kutbaan, met echt een enorme hork van een werkgever (netjes verwoord zelfs), krijgt de baan en wil er eigenlijk na twee weken alweer weg. Maar ging gewoon door. Nu heeft hij een soortgelijke baan gekregen, maar bij een ander bedrijf waar het hem onwijs goed bevalt. Dan maar niks doen met je HBO papiertje, je bent tenminste aan de slag en er komt geld binnen.

Mensen die bepaald werk niet willen doen, vind ik onwijs verwend.

Dat van Afrika vind ik trouwens altijd een lastig argument. Ja, mensen daar hebben het slechter dan dat wij het ooit gehad hebben hier. Maar dat betekent dus ook dat ONZE opvoeding en onze normen en waarden gebaseerd zijn op onze eigen (werk)cultuur. Dus eigenlijk kan je die twee helemaal niet vergelijken. Ja het is goed om bewust te zijn van dat mensen het minder hebben, maar dat neemt niet weg dat je zelf naar meer mag streven, ook niet in moeilijke tijden. Als iets voor jou minder is, kan nog altijd meer zijn dan wat een Afrikaanse vrouw ooit zal hebben/bezitten/kunnen, maar dat neemt niet weg dat het voor jou minder is dan wat je ooit had/hebt gewild/voor ogen hebt gehad.

NYX: Ik ben nou wel heel benieuwd wat voor bedrijfje je zou willen beginnen?

Kim: Als je werkloos bent en je voelt je te goed voor bijvoorbeeld callcenterwerk, dan vind ik dat je wel een punt hebt inderdaad. Er zijn echt wel mensen die wel ergens aan de slag zouden kunnen, maar het niet willen.
Dat voorbeeld van het onderwijs vind ik toch weer anders. Het onderwijs is gewoon echt niet voor iedereen geschikt. Veel mensen hebben er een heel leuk beeld van: korte dagen en lekker veel vakantie. Maar het onderwijs is ook gewoon zwaar. Er komt steeds meer op je bordje te liggen en er zijn genoeg kinderen met echt een grote mond tegen de leerkracht, vooral tegen invallers. Tegen al die druk(te) moet je ook maar net kunnen, dat ligt gewoon niet iedereen.

Arwyn schreef:NYX: Ik ben nou wel heel benieuwd wat voor bedrijfje je zou willen beginnen?

Ja ik ook! Als dat echt je droom is, zou dat zo zonde zijn om op te geven omdat je bang bent voor wat anderen denken.

n.a.v. dit topic heb ik nu wel besloten om ook te solliciteren op vacatures die me niet zo aanspreken. Als het zo lastig is om werk te vinden heb ik nu niet heel veel te kiezen en aangezien het ook lang duurt voordat je eindelijk werk gevonden hebt ...

Nu hopen dat er meerdere vacatures bijkomen voor parttime werk.

Marin schreef:

Arwyn schreef:NYX: Ik ben nou wel heel benieuwd wat voor bedrijfje je zou willen beginnen?

Ja ik ook! Als dat echt je droom is, zou dat zo zonde zijn om op te geven omdat je bang bent voor wat anderen denken.

Ik zou graag een kledingwinkel beginnen wat ik in eerste instantie online kan beginnen. Waardoor ik dus geen echt startkapitaal nodig ben. Daarna zou ik een pand willen huren en de samenwerking willen aangaan met verschillende bedrijven in het dorp. Om zo een metamorfose te kunnen aanbieden. Of gewoon een verwendag. Ook zou ik exclusief (dus duurdere merken) en simpele merken willen aanbieden.

Het is heel uitgebreid. Maar het werkt om verschillende redenen niet in mijn omgeving.

1) Na de 40 trekken ze hier een joggingbroek aan en vinden ze het wel prima zoals ze eruit zien.
2) Ze geven niet graag al te veel geld uit aan zichzelf. Vinden anderen altijd belangrijker.
3) Willen ze weleens veel geld uitgeven dan gaan ze trouwen en ik wil geen bruidjes kleden.
3) Als mijn naam op de gevel staat of het uitlekt dat ik de eigenaar ben, dan komt er geen kip meer.

Een kledingwinkel zowel online als in een pand schiet op dit moment ook niet echt op denk ik, aangezien er heel veel kledingzaken zowel online als gewone winkels failliet gaan.

Ik denk dat als je geen eisen hebt, er altijd wel werk is.

***

Natuurlijk zijn er het merendeel mensen die graag willen werken, maar of te goed zijn voor een bepaalde baan, of ze de benodogde diploma's niet hebben. En heb je dan iets passends, dan solliciteren er tig mensen op die baan.
Ik denk dat passend werk vinden stukken moeilijker is dan een aantal jaar geleden.

Sam, er is niet altijd werk. Kijk maar in het sollicitatietopic. Parel heeft gesolliciteerd op een vacature om te poetsen en zelfs daarvoor is ze afgewezen.

En ja ik ben met dit weer ook lekker buiten. Maar ik neem 1 dag in de week de tijd om te solliciteren en als ik heb standaard in mijn tas c.v.`s zitten dat als ik ergens een vacature zie hangen, meteen mijn c.v. daar af kan geven. Ik kan toch niet fulltime bestede aan solliciteren. Zoveel vacatures zijn er momenteel gewoon niet.

Ik ben nu sinds 3 weken opzoek naar een bijbaan voor de zaterdag en zelfs dat is een ramp.. Ik ben net gebeld door PostNL en ik was niet geschikt, waarom? Omdat ik aangaf in eerste instantie iets voor +/- 8 uur te vinden, maar postNL alleen iets voor 3 tot 6 uur kon aanbieden. Toen ik aangaf dat ik dat helemaal prima vond, beter iets dan niets, kreeg ik te horen dat ze me niet geschikt vonden omdat ze bang waren dat ik dan snel weer weg zou zijn omdat ik eigenlijk meer uur wil werken. Ja euhm ik zou het graag willen, die meer uur, maar als het er niet is, en wel een vacature voor minder uur, is het dan zo gek dat ik daar op reageer??
Volgende keer ben ik dus niet meer eerlijk over het aantal uur wat ik zou willen werken..

Zazou, daar heb je ook gelijk in. Er zijn er al zoveel.

Asperges steken of bessen plukken kan nu bij zo ongeveer elke boer.
Maar wie wil dat doen?
Er is wel werk, maar niet wat graag gedaan wordt. Zou ik ook niet graag doen hoor.

En natuurlijk ga je niet 24/7 solliciteren, maar je bent er wel goed mee bezig. Door je cv bij je te hebben. Dat vind ik een goede instelling.