Biechttopic

Elliot schreef:

Biechtje schreef:Ik word tante!!!!      
Nog 10 maanden geduld, maar zo leuk!

 Is dat een ontzettend lange zwangerschap of gaat het via een andere weg?

In ieder geval wel gefeliciteerd, tante zijn is superleuk!

Zo hyper ben ik dus! Nog 7 maanden:D 
Ik ben moeder, maar tante lijkt mij zo leuk. Lekker knuffelen, maar niet de slapeloze nachten.

Haha ok  Ik dacht, misschien gaat het via adoptie.

Maar dat is inderdaad het fijne aan tante zijn. Als je het zat bent kun je het kindje zo weer teruggeven aan zijn/haar moeder

Gefelicteerd Razz, super leuk voor je! 

Gefeliciteerd Razz! Wat leuk!

Razz, gefeliciteerd!

En wat een hoop zwangerschapsvermoedens en daadwerkelijk zwangeren hier :-)

Biechtje schreef:Ik word normaal gesproken erg regelmatig ongesteld omdat ik aan de pil ben, altijd op zondag. Nu had ik gisteren ongesteld moeten worden, maar ik ben het nog steeds niet. Ik heb al wel sinds gisteren de hele dag zeurende pijn in mijn buik, soort krampen. Dat heb ik normaal gesproken niet zo erg.
Nu maak ik me dus een beetje zorgen, want ik wil absoluut niet zwanger zijn. Wie kan me gerust stellen?

Zou me er niet zo druk over maken. Slik ook de pil en 9 van de 10 keer kan ik ook timen wanneer ik ongesteld word. Hele enkele keer is het wel eens een dag of 2 dagen later.

Biechtje schreef:

slaatje schreef:

Aimee schreef:

Biechtje schreef:Hier het biechtje weer van 2 weken geleden; toen schreef ik over dat ik vanaf de dag nadat ik seks met mijn vriend gehad (de eerste keer zonder voorbehoedsmiddelen) buikpijn en rugpijn had. Dit heeft een week aangehouden. Gisteren had mijn menstruatie moeten beginnen (heb een regelmatige cyclus, altijd tussen 25-27, en ik voel het altijd heel goed aankomen). Sinds woensdag heb ik echter al erge krampen in mijn buik en rug, echt precies alsof ik ongesteld moet worden, inclusief rommelende darmen etc. Heb er vanochtend maar een test tegenaan gegooid: negatief. Maar wat kan dit dan zijn?? Ik heb nog nooit zo lang menstruatieklachten gehad terwijl er niets doorzette...

Ik heb het volgens mij al eerder hier geschreven, maar dat hoort echt een beetje bij het zwanger willen worden. Voorheen was alles regelmatig, maar besteedde je er ook niet teveel aandacht aan als het wel anders was(en bleef dat misschien ook niet hangen) want dan had het niets te beteken. Nu zou het kunnen zijn dat je zwanger bent, en voel je alles veel duidelijker (en let je er ook gewoon meer op). Heel frustrerend, maar hoort er dus bij helaas...

Helemaal met Aimee eens. En nu ik bevallen ben en weer regelmatig ongesteld, vallen deze dingen me opeens op tijdens elke menstruatie, terwijl zwanger zijn of worden niet aan de orde is :-)

Ik begrijp heel goed wat jullie schrijven hoor, zeker als je het zelf eens meegemaakt hebt. Maar het kán toch ook gewoon dat ik er helemaal niet zoveel mee bezig zijn (zoveel haast heb ik niet, ik vind het prima als er nog even wat tijd overheen gaat etc.) en dat dit niet áltijd per se veroorzaakt wordt doordat je lichaam je voor de gek houdt, of dat je je lichaam niet goed genoeg kent? Ik ben nu nog steeds niet ongesteld, en dat ik voor mijn doen gewoon echt heel raar. Ik ben nooit over tijd, nu opeens wel + krampen in mijn buik en rug waar ik afgelopen week een paar keer wakker van ben geworden.... Maar goed, het blijft een kwestie van afwachten
-------------------------

Hier weeeeeeer biechtje met de rare klachten. Ik ben nu 7/8 dagen overtijd volgens mijn kortste cyclus, en 2 volgens mijn langste. Clear Blue test zei zondag nog 'niet zwanger'. Vanochtend een Kruidvattest gedaan. Resultaat; een HEEL lichtje streep. Echt heel licht, maar wel binnen de tijd. Is een streep nou altijd een streep of niet?! Zucht, wat een onzekerheid dit zeg![/quote]

Als het een heel licht streepje is zou ik alsnog een clearblue test doen.
Spannend!

Ik zou of alsnog een clearing blue test doen. Of morgen nog een kruidvat test doen met ochtend urine kijken of de streep donkerder wordt.

Een streep is een streep, gefeliciteerd!

Wat spannend zeg, het zou toch bijzonder zijn wanneer je echt gelijk zwanger bent geraakt!

Plaats anders een foto biechtje. Via pm mag evt ook.

Ik heb 2x met een Kruidvat test een indroger gehad. Dus een streep hoeft niet altijd een streep te zijn..

Razz schreef:Plaats anders een foto biechtje. Via pm mag evt ook.

Ik heb 2x met een Kruidvat test een indroger gehad. Dus een streep hoeft niet altijd een streep te zijn..

 Ook binnen de 5 minuten een indroogstreep?

Ik vind de clearblue echt uitsluitsel geven. Geen gedoe met vage streepjes of wel of niet binnen de tijd. Er staat gewoon of je zwanger bent of niet.  Doe die morgen en je weet het!

SDL schreef:

Razz schreef:Plaats anders een foto biechtje. Via pm mag evt ook.

Ik heb 2x met een Kruidvat test een indroger gehad. Dus een streep hoeft niet altijd een streep te zijn..

 Ook binnen de 5 minuten een indroogstreep?

Jep

Lady4 schreef:Wat spannend zeg, het zou toch bijzonder zijn wanneer je echt gelijk zwanger bent geraakt!

Ja dat zou echt een wonder zijn! Als ik mijn eisprong goed gevoeld heb, dan waren we ook nog eens een paar dagen te laat ook! Mijn vriend zei al helemaal beteuterd dat dit toch nog maar een oefenrondje was?!  

Ik ga vrijdagochtend weer testen, met een kruidvattest en een clearbluetest. De timing qua testen is echt killing!! Mijn zusje en broertje logeren hier nu (stond al lang vast, ze wonen niet in de buurt) en we willen, mocht ik echt zwanger zijn, dit eerst nog voor onszelf houden... Vandaar vrijdagochtend! Zo spannend!

@ Razz: ik heb geen foto die ik online kan plaatsen momenteel

Ik wil gewoon even mijn hart luchten maar hoef dat niet anoniem te doen....


IK ben teleurgesteld in mijn moeder. Deze zwangerschap is tot de 28ste week supergoed verlopen! Toen kreeg ik teveel harde buiken steeds dat ik minder moest gaan werken. Mijn moeder heeft toen vaak aangegeven supertrots op me te zijn dat ik het al zo ver gered had maar dat ik nu aan mezelf moest gaan denken, rust nemen en dingen uit handen geven. Dat heb ik wel geteld 2 weken volgehouden op die manier, tot ik op een zaterdag in het ziekenhuis belanden met verdenking op Pre Eclampsie (zwangerschapsvergiftiging)

Heb direct het advies gekregen volledig te stoppen met werken. Zo gezegd, zo gedaan. Mijn moeder belde me heel lief de eerste dagen elke dag om te vragen hoe het ging en als ik hulp nodig had moest ik het maar zeggen. Dat heb ik nu tot 3 keer toe gedaan, vorige week, gister en ook vandaag zou ze met me mee gaan. Vorige week ging niet door omdat ze ineens een afspraak met mijn zus had gemaakt, gister zat ik te wachten en kwam ze maar niet, bel ik later mijn zus om iets te vragen over een vrijgezellenfeest wat we zaterdag hebben, is ze met mijn moeder in de stad. Afgelopen zaterdag tijdens mijn babyshower nog besproken dat we vandaag naar de markt zouden, dat zouden we dinsdag verder afspreken omdat we elkaar dan toch zouden zien. Nu zit ik thuis... heb niks van mijn moeder gehoord en ga nu ook niet zelf bellen, ben bijzonder teleurgesteld in haar!!

Juist nu in zo hard hulp nodig heb, laat ze het afweten!

Ik heb even een lang verhaal te typen, dus bereid je vast voor...

Al jaren ken ik een jongen, ik noem hem voor het gemak even X. Ik heb hem in 2007 leren kennen via de vriendengroep van mijn ex. Een tijdje zaten we in dezelfde vriendengroep en daardoor sprak ik hem regelmatig. Op de één of andere manier, ik weet echt niet meer hoe dat kwam, zijn we op een gegeven moment gaan sms-en. Toen maakte hij mij duidelijk dat hij gevoelens voor mij had. Ik ben er eerst niet op ingegaan, maar toen de relatie tussen mij en mijn ex niet zo soepel meer verliep, ben ik koffie gaan drinken met X. Er is toen niets gebeurd. Een paar weken later waren wij met de vriendengroep ergens aan het eten. Tijdens het eten kreeg ik enorme ruzie met mijn ex (toen natuurlijk nog mijn vriend). Ik ben huilend naar buiten gelopen en X kwam achter mij aan. Toen hebben we buiten gezoend. Ondanks dat ik wist dat het verkeerd was bleef ik daarna met X afspreken, wat leidde tot een 'affaire' van anderhalf jaar. Na anderhalf jaar werd X het zat om altijd maar 'die ander' te zijn en wilde hij niet meer met me afspreken. Ik was compleet in de ban van mijn (foute) ex en durfde de stap niet te zetten om de relatie te verbreken. Een half jaar later werd ik alsnog gedumpt door mijn ex. X wist hier vanaf, maar had inmiddels een relatie met een ander meisje. We hebben elkaar toen tijden niet gesproken, maar we bleven elkaar wel volgen op Facebook etc.

Op een gegeven moment kreeg ik een smsje van hem, dat hij het toch wel jammer vond dat ik precies single was op het moment dat hij in een relatie zat. Egoïstisch als ik ben heb ik hem toen gevraagd (of eigenlijk misschien zelfs gesmeekt) om met mij af te spreken, maar hij gaf niet toe.

Een paar maanden later leerde ik mijn huidige vriend kennen, inmiddels een jaar of twee geleden. Al die tijd heb ik X niet gesproken. Sinds begin dit jaar is X echter weer single, en hij zoekt nu weer regelmatig contact. Meestal reageer ik niet of heel kortaf, maar dit weekend smste hij precies op het moment dat ik in de kroeg zat met een vriendinnetje en wat borrels teveel op had. Het gevolg was een heel lang gesprek wat uiteindelijk leidde tot een soort 'whatsappsex'. Ik kan het niet anders beschrijven. En nu ben ik weer helemaal in de war door hem. Ik heb telkens de drang om X te smsen en begin ook onwijs te twijfelen aan mijn relatie (terwijl we samen wonen en ik tot voor kort echt dacht dat dit de man was met wie ik oud zou worden). Ik ontvlucht telkens het huis om mijn vriend maar niet te hoeven zien zodat ik me niet schuldig hoef te voelen tegenover hem en ondertussen sms ik met X. Ik zit zelfs al plannen te maken en smoesjes te verzinnen zodat ik met X kan afspreken.

Ik WEET dat ik moet ophouden en X gewoon moet negeren, maar ik kan het niet. Ik ben verslaafd aan die jongen.

Daarnaast maak ik me zorgen om mijn relatie. Als ik zo makkelijk naar een ander toe trek, moet er toch iets verkeerds zitten bij ons? Maar aan de andere kant, ik kan hem toch niet zomaar aan de kant zetten? We wonen in een koophuis, we verzinnen namen voor onze toekomstige kinderen.. Ik ben zo in de war!

Pien, ik zou júíst bellen, hoe moet ze er anders achterkomen dat je haar houding zo naar vind? Ik kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent.

Ik vind het heel moeilijk om hulp te vragen...  Gadverderrie, zit nu weer te huilen.
Maar goed, vind het dus heel moeilijk om hulp te vragen, de enige die ik eigenlijk durf te vragen is mijn zus en mijn moeder, mijn zus is erg druk met haar eigen kids en met vrijgezellenfeest te regelen voor een vriendin van ons. Haar wil ik dus niet vragen nu. Mijn moeder daarentegen werkt weinig en aangezien ze zelf ook graag naar de markt hier 2 dorpen verderop gaat dacht ik dat dat mooi uitkwam.


5 weken terug heb ik mijn moeder ook al gevraagd even te helpen met de naaimachine, de naald zit er scheef in en ik krijg het niet voor elkaar, aangezien ik deze naaimachine van mijn moeder heb gehad wilde ik graag dat zij even keek. Was geen probleem, ze zou zsm langs komen... Tot op heden nog niet geweest waardoor ik nu dus niet doorkan!

Biechtje met mister X.. Wat vervelend dat je zo in de war bent. Je hebt soms van die mensen die je enorm snel je  hoofd op hol kunnen brengen. Bedenk goed wat je nu hebt in je relatie want volgens mij is X niet heel erg leuk in een relatie (vanwege het feit dat hij in zijn relatie zegt dat hij het jammer vindt dat ie dan niet met jou kan afspreken).

Je hebt zelf de keuze in handen. Verbreek het contact met X of beëindig je relatie want je beseft zelf ook dat je nu niet eerlijk bezig bent tegenover je vriend.

Pien, bel je moeder op en vraag of je een keertje langs kunt komen, en geef het dan 'gewoon' aan dat je dit helemaal niet fijn vindt. Dat je het moeilijk vindt om hulp te vragen weet je moeder denk ik wel, daar is ze je moeder voor, ze kent je. Dat je het waarschijnlijk nog moeilijker vindt om aan te geven dat je teleurgesteld in d'r bent, weet ze ook wel denk ik, dan is het alleen maar des te beter dat je het aangeeft, want dan weet ze dat het je echt hoog zit.

Ze gaan morgen voor 3 weken op vakantie en aangezien het met mij lichamelijk echt k*t gaat kan ik niet even bij ze langs. Telefonisch wil ik gewoon echt niet.... weet je, mijn moeder is mijn alles. Het is een schat van een mens, maar de laatste tijd lijkt het net of ze me zo min mogelijk wilt zien. Als ik mijn moeder vraag voor iets is het altijd moeilijk maar met mijn zus gaat ze 2 keer per week op pad. Terwijl mijn zus een rijbewijs heeft en overal zelf heen kan, ik ben nu volledig afhankelijk van andere, fietsen durf ik niet meer, rijbewijs heb ik niet en lopen kan ik amper.

Ik weet dat als ik mijn moeder er op aanspreek ik haar kwets, dat wil ik niet. Ze heeft het al moeilijk genoeg en wil
niet dat ze mij als probleem daar nog bij krijgt.

Terwijl ik weet dat het voor mezelf zo zou opluchten als ik wel mijn mond eens overtrek!

@Pien: Kan je haar niet nu opbellen en zeggen dat je dacht dat jullie naar de markt zouden gaan? Dat je het leuk zou vinden om haar nog even te zien voor de vakantie en of jullie niet alsnog even de markt op kunnen? Hoef je geen verwijten te maken, wel kan je aangeven dat je teleurgesteld bent.

Pien schreef:Ze gaan morgen voor 3 weken op vakantie en aangezien het met mij lichamelijk echt k*t gaat kan ik niet even bij ze langs. Telefonisch wil ik gewoon echt niet.... weet je, mijn moeder is mijn alles. Het is een schat van een mens, maar de laatste tijd lijkt het net of ze me zo min mogelijk wilt zien. Als ik mijn moeder vraag voor iets is het altijd moeilijk maar met mijn zus gaat ze 2 keer per week op pad. Terwijl mijn zus een rijbewijs heeft en overal zelf heen kan, ik ben nu volledig afhankelijk van andere, fietsen durf ik niet meer, rijbewijs heb ik niet en lopen kan ik amper.

Ik weet dat als ik mijn moeder er op aanspreek ik haar kwets, dat wil ik niet. Ze heeft het al moeilijk genoeg en wil
niet dat ze mij als probleem daar nog bij krijgt.

Terwijl ik weet dat het voor mezelf zo zou opluchten als ik wel mijn mond eens overtrek!

 Wat vervelend dat het je zo dwars zit! Ik zou haar toch even opbellen, is toch helemaal niet erg? Ik denk dat je moeder het helemaal niet door heeft en dat ze het fijn vindt als je haar opbelt! Doe nou maar, anders zit je er straks 3 weken mee! Het is echt niet erg om om hulp te vragen! En mensen aan te spreken op het feit dat ze je laten zitten .