Biechttopic

Biechtje met eetprobleem, ik herken het helaas maar al te goed. 

In 2011 ben ik hiermee naar de huisarts geweest, omdat ik totaal niet lekker in me vel zat, en die heeft me doorgestuurd naar een psycholoog. Hier heb ik uiteindelijk een jaar gelopen. 
Helaas merk ik dat nu met stress enzo ik weer steeds vaker in mijn oude gewoonte val. 

Ik wil je echt meegeven dat je er iets mee moet gaan doen hoor! Door bijvoorbeeld naar de huisarts te stappen. Het is heel moeilijk om dit zelf te stoppen! Je blijft op deze manier in een spiraal zitten en die moet je doorbreken.

Bedankt voor je reactie aagje! Ik weet ook wel dat het 't beste is om hulp te zoeken maar dat is zo moeilijk. Mag ik vragen wat jou er toe aangezet heeft om de stap naar de huisarts te maken ?

Ja hoor je mag alles vragen. 

Ik had al weeeeken last van hoofdpijn en had het idee dat er iets niet goed was. Eenmaal daar ben ik in huilen uitgebarsten en daar kwam alles eruit. Het was dus pure spanning. 

Eenmaal die doorverwijzing in handen vond ik dood eng! Maar heb direct gebeld zodat ik wel 'moest'! Het heeft me erg geholpen

Aagje, goed dat je die stap hebt gezet.. Bij mij is het ook niet alleen dat eetprobleem. Ook wat Jojootje zei, het heeft bij mij denk ik ook te maken met een gebrek aan zelfvertrouwen en eigenwaarde. Ook bijt ik al zolang ik me kan herinneren nagels. Ook zo'n stomme gewoonte waar ik niet af kom, ook al vind ik het enorm lelijk. Ik denk dat het een totaalplaatje is en dat nagelbijten en mijn eetprobleem daar 'symptomen' van zijn.
Oké, niet nadenken, maar bellen dus!

Biechtje over eetprobleem. Goed van je dat je bij jezelf constateerd dat er iets niet goed is. Dat is al een hele stap! 
Voor mij is het helaas ook heel herkenbaar.
Ik heb er al vanaf mijn 14e een eetstoornis en ook diverse keren voor bij een psycholoog gelopen.
Hoewel ik het nu redelijk onder controle heb kan ik moeilijk maat houden met eten en eet ik ook wel stiekem. Wat voor mij goed werkt als ik wil dieeten is een vast dieet waar precies staat wat ik wanneer mag eten. Zodat ik hou vast heb.

Sowieso al goed om afleiding te zoeken als je de neiging krijgt om te gaan eten. Het is een heel moeilijk iets. Ik hoop dat je huisarts iets voor je kan betekenen en je een goede doorverwijzing kan geven.

Ik heb 11 en 21 juni een echo gehad en beide keren waren er alleen twee lege vruchtzakjes te zien van een 5 weken termijn.
Ik weet zeker dat ik de 21ste minimaal 7 weken zwanger had moeten zijn, maar ze wilde voor de zekerheid nog afwachten of er maandag wel meer te zien is en ik niet korter zwanger ben (volgens mij onmogelijk aangezien ik 22 mei al positief heb getest). Sowieso zou er mijn inziens tussen de 11de en 21ste wel een groei te zien moeten zijn. Het irriteerde mij een beetje dat ze mij niet serieus nam. Maandag ga ik gelukkig naar een ander ziekenhuis. Ik zal dan waarschijnlijk cytotec meekrijgen om een miskraam op te wekken. Ik had vanaf het begin af aan dat ik een positieve test in de handen had er eigenlijk al geen goed gevoel over, wat wel terecht blijkt. Daardoor denk ik ook dat ik er op voorbereid was en er niet zo'n probleem mee heb en er niet echt verdrietig om ben maar het meer zie als dat het niet voor niks is dat het niet goed zit. Ik maak mij drukker om een eventuele curretage waar ik echt niet aan moet denken en dat ze mij zolang laat rond lopen nog, dan dat het een miskraam is/wordt. En nu voel ik mij best wel onmenselijk. Of zou ik het gewoon weggestopt hebben? Ergens diep van binnen?
Iemand die het herkent om er niet zoveel moeite mee te hebben?

Hoeveel kermisgeld/ vakantiegeld zouden jullie een peetkindje geven van 4,5 jaar?
Mijn vriend zegt 50 euro maar geen idee of dit overdreven is.

Hij krijgt normaal 3 keer per jaar een groot cadeau voor zijn verjaardag/ sinterklaas en met de vakantie maar in geld weet ik het even niet. Ik zou liever een cadeau geven maar het kind heeft echt alles al.

Ik vind 50 euro echt belachelijk veel geld voor een kind van 4.5 jaar voor de vakantie. Ik zou 15/20 euro geven, maximaal, zodat hij daar wat leuks van kan gaan kopen en wat dingen op de kermis kan doen, meer heeft een kind niet nodig, lijkt me.

Biechtje schreef:Hoeveel kermisgeld/ vakantiegeld zouden jullie een peetkindje geven van 4,5 jaar?
Mijn vriend zegt 50 euro maar geen idee of dit overdreven is.

Hij krijgt normaal 3 keer per jaar een groot cadeau voor zijn verjaardag/ sinterklaas en met de vakantie maar in geld weet ik het even niet. Ik zou liever een cadeau geven maar het kind heeft echt alles al.

50 euro?! Voor de kermis kreeg mijn petekindje 5 euro. Die kleintjes gaan niet overal 2000 keer in en hier krijgt ze van mijn ouders ook nog geld en ook nog van beide opa's en oma's. Kind had geld over..
Voor de vakantie krijgt ze een euro of 10 mee. Ook hier krijgt ze nog geld van andere... Maar 50 euro? Waar moet een kínd dat in hemelsnaam aan opmaken? Ik vind dat echt zwaar overdreven.

Dat vind ik ook inderdaad Roza, daarom zou ik 15-20 hooguit doen voor kermis/vakantie samen! Meestal geven de opa's oma's ook nog wat & wat moet zo'n kind nou betalen/kopen, dat doen de ouders ook gewoon zelf toch?

15 euro zou ik doen. Als je nu 50 geeft kun je over tien jaar 500 geven.

Biechtje met leeg vruchtzakje, ik herken het niet, omdat ik het zelf nooit meegemaakt heb, maar kan me wel indenken dat je het letterlijk en figuurlijk los wilt laten. Het zit niet goed, dus dan kan het maar beter weg zijn. Sterkte met alles.

Sowieso geld geven voor vakantie of kermis?
Wij kregen alleen van opa en oma kermisgeld (5 gulden) en toen waren we al wat ouder. Opa en oma vonden het leuk, kermis was voor hun deur. Voor de vakantie kregen we een rolletje snoep.

Ik zou 5 euro geven voor de kermis en een leuk boekje of speeltje voor onderweg op de vakantie.

Biechtje met lege vruchtzakjes. Wat moeilijk lijkt me dat. Misschien omdat je er zelf al helemaal geen goed gevoel bij had, dat het meer een bevestiging is voor waar je al bang voor was? Dat je het daarom niet moeilijk vindt, omdat je het al verwachte? Sterkte iig.

Huh? Kermisgeld/ vakantiegeld geven? Dat heb ik echt nog nooit gehoord.. ja, we kregen vroeger van mijn ouders als we op vakantie waren iedere dag wat geld, maar van ooms/ tantes echt niet. Ik doe het nu bij mijn neefje ook niet eigenlijk.

Maar anders is een tientje toch voldoende? Het kind is 4!

Ik zou ook zeggen 5 of 10 euro.

Maar ik begrijp even niet waarom dit in het biechttopic moet.

Ik voel me enorm rot m.b.t. mijn beste vriendin, weet niet wat ik ermee moet en lig er zelfs wakker van.

Situatie: zwanger worden / kinderen is bij mij een gevoelige snaar door problemen op dat gebied en het was daardoor best even moeilijk toen vriendin vertelde onverwacht zwanger te zijn. Na even slikken was ik enorm blij voor haar, heb ik aan alle kanten voor haar klaar gestaan, stond als eerste aan haar kraambed en ben ik gek op dr kleine meid (wordt 1 deze maand). Zij is mijn beste vriendin, al 8 jaar heel close, weet alle ins en outs rond mijn kinderwens en waarom dat zo gevoelig ligt. En nu wringt het. Want sinds vlak na de geboorte van haar dochter komen er regelmatig opmerkingen van haar mijn richting uit die me kwetsen, waarbij ik me gekleineerd voel en die ik niet kan plaatsen. Ze is blij met kleine, maar haar relatie loopt moeizaam en het moederschap vindt ze zwaar. Ik doe mijn best om haar tot steun te zijn, sta altijd klaar met een luisterend oor en helpende hand, maar dat wordt me niet altijd in dank afgenomen. Opmerkingen als 'wacht maar tot je zelf een kind hebt' en 'dat snap jij toch niet', rechtuit inspelend op onze kinderwens (auch), doen alsof ik geen flauw idee van kinderen heb, een sneer toen dochter in haar armen overstuur was en bij mij direct tot rust kwam (onzekerheid?) en sinds kort komen daar nu ook opmerkingen bij waarbij het lijkt alsof ze jaloers is. Over ons grote lege huis, ons leven, over het hogere salaris van mijn man, grappend hoe 'gemakkelijk' ons leven is en hoe 'onwetend' wij zijn (we hebben nogal wat ellende gehad de laatste jaren...). Als niet-ouder lijk ik ook niet mee te tellen. Kan ik onmogelijk weten wat liefde is, wat zorgen zijn, wat organiseren is. Ik ben een onnozele ziel, zij een alwetende moeder, arme ik. Ik heb er lang niets van gezegd, gedacht dat ze moeite had met wennen aan het moederschap en het allemaal niet zo bedoelde. Soms heeft ze ook gelijk: ik ben inderdaad geen moeder, ik weet inderdaad niet alles over kinderen, ik kan inderdaad nog wél eens uitslapen en zonder oefening is het inderdaad ónmogelijk dat ik kind aan wist te kleden dus check dat gerust 6 keer. Langzamerhand voelt het echt als doelbewust kleineren, competitie of venijnige jaloezie, steken onder water, een lange neus maken en 'nanananana' omdat zij een kind heeft waar ik dat zo graag wil en tot voor kort nog niet zwanger kon worden, terwijl ze tegelijkertijd soms zo gefrustreerd lijkt te zijn in haar rol als moeder. Ik heb gesteund, geluisterd, de 'onwetende' gespeeld met allerlei baby-vragen omdat ik merkte dat ze daar als pasgeboren mama wat zekerder van werd, met haar gepraat, gezwegen als zij happy family speelde terwijl niet zij, maar haar man me vertelt hoe ze vlak ervoor met een scheiding had staan dreigen. Na de zoveelste opmerking heb ik maar even afstand genomen nu, maar ik mis onze vriendschap heel erg, heb haar belangrijk nieuws niet eens durven vertellen. Over 2 weken is haar dochter jarig, gisteren een vrolijke mail van haar, naast die momenten van continue opmerkingen is het tussendoor ook vaak opeens weer gewoon gezellig, relaxt, close. Ik snap er niets van, probeer haar te begrijpen, maar voel me soms ook zo gekwetst. Ik ben geen moeder, misschien zijn er Yes-mama's (of niet-mama's) die voor mij nieuw licht hierop kunnen schijnen?

Dit klinkt mij als pompen of verzuipen. Er wat aan doen óf het contact kwijtraken wantvolgens mij is er geen tussenweg. Ga met je criendin praten vóór het onheldtelbaar beschadigd is, als het dat al niet is en vertel haar dat je haar vriendschap enorm mist en hoe jij je voelt, hoeveel pijn dingen je doen. Maak haar geen verwijten maar vertel gewoon hoe verdrietig jij er van word en dat jij het idee bent dat je als niet-moeder niet goed genoeg voor haar bent terwijl dát juist is wat je zo graag wil. Vertel haar dat je zo je best gedaan hebt maar dat het nutoch gewoon niet langer zo kan en genoeg is geweest.
Moeilijk, maar volgens mij is een eerlijk open gesprek voeren de enige oplossing!

Even onder het biechtaccount, omdat ik het nog even voor mezelf wil houden dat we 'proberen'  

Afgelopen zaterdag hebben we voor het eerst zonder condoom gesekst omdat we graag een kindje willen (momentje!). Ik weet dat mijn eisprong (ongeveer) de dag ervoor was. Gisteren heb ik nogal buikpijn gehad, en nu merk ik vanochtend dat het nog niet weg is. Het voelt een beetje als lichte menstruatiekramp. Mijn darmen lijken wat van slag, en het straalt uit naar lage rugpijn. Nu was ik altijd in de veronderstelling dat je echt echt echt de eerste weken na bevruchting niks kunt merken aan je lichaam, maar wat is dit dan? Ik ken mijn lichaam best goed, weet wanneer de eisprong was ongeveer, en weet ook dat ik eigenlijk, buiten menstruatie om, nooit buikpijn heb. 

Op internet word ik niet veel wijzer. Er is altijd wel een een of ander wonderbaarlijk geval te vinden dat overeenkomt met jouw vage klachten  

Ik begrijp dat het gewoon een kwestie van afwachten is, en dat het eigenlijk niet kan dat het een met het ander te maken heeft, maar ik ben toch benieuwd of iemand van jullie dit herkent.

Ik biecht op dat ik afgelopen weekend met de man van een van mijn beste vriendinnen heb gezoend. Het ging allemaal snel, paar seconden, toen stond ze achter ons. Met haar en haar man alles uitgepraat en het is wel goed weer nu. We hebben met ons 3en afgesproken niks te vertellen aan mijn vriend. Hij zou laaiend worden. 
Het is zo gek, het ging zo snel. We waren de hele avond al aan het dansen en knuffelig met de hele groep eigenlijk, 10 mensen waren we, en plots staan wij te zoenen. ik ben echt helemaal  

Mijn beste vriendin had echt een bitchslap gekregen.

Als ik jou was zou ik het mijn vriend wél vertellen, straks krijg je om een of andere reden bonje met je vriendin en dan verteld zij t alsnog tegen je vriend. Wellicht gesprek met z'n 4?

Blair schreef:Mijn beste vriendin had echt een bitchslap gekregen.

Als ik jou was zou ik het mijn vriend wél vertellen, straks krijg je om een of andere reden bonje met je vriendin en dan verteld zij t alsnog tegen je vriend. Wellicht gesprek met z'n 4?

Een flinke bitchslap ook ja. .

Ik biecht op dat het even niet zo goed met mij gaat. Ik voel me huilerig, heb steeds hoofdpijn,slaap slecht. Ik kan niet in slaap vallen doordat mijn hoofd zo ontiegelijk druk is. Ik kan het niet stopzetten. Gedachten vliegen van het ene naar het andere. Ik kan mezelf dan geen halt toe roepen.

Ik ben niet zenuwachtig voor de grote race die gaat komen, maar ik ben wel klaar met het trainen er voor. Ik ben lichamelijk sterk, maar mijn hoofd is zo moe. Ik heb er ook wel erg veel zin in, omdat de sport zo leuk is en de prestatie gaaf is.

Jullie hebben ook wel gemerkt dat ik veel bezig ben met anderen. Dat het goed met ze gaat, dat ik me zorgen om ze maak, dat ik aardig gevonden wil worden,etc. Ik heb een coach en ga daar woensdag weer heen. Zij schreef al in het weekend een goed berichtje: merk je wat jij jezelf toelaat? Je gaat vanmiddag zeker weten winnen, waarom geniet je er nu niet van?

Ik zag het meer als afleiding. Als ik sport denk ik veel rustiger na of helemaal niet. Ik voel me dan vrij. Ik kan moeilijk de hele dag rondjes gaan fietsen... Tijdens de wedstrijd genoot ik wel. Nergens over nadenken, behalve over hetgeen waar je mee bezig bent 'heb ik zin in een slokje water of niet?' Heerlijk. Daarna kan ik dan niet echt genieten van mijn (eerste) overwinning.

Hebben jullie tips hoe ik mijn hoofd wat rustiger krijg in de avond zodat in elk geval het in slaap vallen beter gaat? En hoe ik weer snel meer geniet van wat ik allemaal kan en doe?

Steep schreef:

Blair schreef:Mijn beste vriendin had echt een bitchslap gekregen.

Als ik jou was zou ik het mijn vriend wél vertellen, straks krijg je om een of andere reden bonje met je vriendin en dan verteld zij t alsnog tegen je vriend. Wellicht gesprek met z'n 4?

Een flinke bitchslap ook ja. .

+1. Hoezo stond je 'ineens' met de man van je vriendin te zoenen? Daar gaat toch heel wat aan vooraf..?

Dat klinkt bijna alsof je aan de lovedrugs zat, haha! Maar dat daargelaten, ik zou echt zo boos worden op mijn beste vriendin als ze dat zou doen. Ik kan me ook gewoon niet voorstellen dat ik dat ooit zou doen. Maar goed, ik snap dus ook wel dat je vriend laaiend zou worden...