Biechttopic

Maar als je het niet verteld aan je vriend, en hij komt er later achter, denk ik dat hij NOG kwader is. Het lijkt mij beter om het maar gewoon te vertellen.

Luce schreef:

Steep schreef:

Blair schreef:Mijn beste vriendin had echt een bitchslap gekregen.

Als ik jou was zou ik het mijn vriend wél vertellen, straks krijg je om een of andere reden bonje met je vriendin en dan verteld zij t alsnog tegen je vriend. Wellicht gesprek met z'n 4?

Een flinke bitchslap ook ja. .

+1. Hoezo stond je 'ineens' met de man van je vriendin te zoenen? Daar gaat toch heel wat aan vooraf..?

In de groep is het normaal om elkaar een kus op de mond te geven, dat doet iedereen bij elkaar, geen probleem.
Ik voelde de tong en ging erin mee, voor enkele seconden.
Zoveel gaat er niet aan vooraf, we kennen elkaar al een poos, het klikt vanaf het begin goed tussen ons, maar vriendschappelijk, verder niet.

Harrison schreef:Dat klinkt bijna alsof je aan de lovedrugs zat, haha! Maar dat daargelaten, ik zou echt zo boos worden op mijn beste vriendin als ze dat zou doen. Ik kan me ook gewoon niet voorstellen dat ik dat ooit zou doen. Maar goed, ik snap dus ook wel dat je vriend laaiend zou worden...

Zelf snap ik er ook echt helemaal niks van. Had ook niet gedronken ofzo, niet dat het een excuus zou zijn, maar ik was dus helemaal mijn nuchtere ik.

Wel vervelend zeg.. Ik zou er nog eens goed met je vriendin en haar vriend over praten. Want ik kan me voorstellen dat je daar nu wel een beetje behoefte aan hebt. Of niet? Wat zul jij je rot voelen nu.. Ik kan me trouwens ergens wel voorstellen dat je niks tegen je vriend wilt zeggen hoor, maar eerlijkheid duurt wel het langst en straks komt hij er via één van de anderen achter. Bijvoorbeeld omdat je vriendin toch wel boos is ofzo..

Harrison schreef:Wel vervelend zeg.. Ik zou er nog eens goed met je vriendin en haar vriend over praten. Want ik kan me voorstellen dat je daar nu wel een beetje behoefte aan hebt. Of niet? Wat zul jij je rot voelen nu.. Ik kan me trouwens ergens wel voorstellen dat je niks tegen je vriend wilt zeggen hoor, maar eerlijkheid duurt wel het langst en straks komt hij er via één van de anderen achter. Bijvoorbeeld omdat je vriendin toch wel boos is ofzo..

We hebben elkaar al uitgebreid gesproken, gisteren. De anderen gaan het ook niet zeggen, die kregen het ook niet mee. Mijn vriend ziet hun niet apart van mij, omdat het meer mijn vriendengroep is.
Zij is niet boos zegt ze, snap ik niet, want ik zou wel boos zijn.

Jip, wat vervelend dat je je zo voelt zeg. Ik denk dat het deels komt doordat je zo onzeker bent over jezelf en je heel erg druk maakt over hoe je op anderen overkomt. Ik hoop dat je die mindset kan veranderen, en weer happy bent en lekker in je vel zit. Knap van je dat je al hulp hebt gezocht bij een coach.

Biechtje met vriendin die moeder is, als ik jouw verhaal zo lees dan klinkt het voor mij alsof jouw vriendin het moederschap een stuk zwaarder vindt dan dat ze in eerste instantie had verwacht en misschien wel jaloers is op jouw vrijheid. Desondanks hoef je haar gedrag zeker niet te accepteren. Ik zou proberen het gesprek eens aan te gaan met haar. Maak haar dan geen verwijten maar vertel vooral wat haar opmerkingen met jou doen. Hopelijk komt het dan tot een goed en openhartig gesprek.

Ik sluit me aan bij Lady4, ik vind haar gedrag echt absoluut niet kunnen. Al zouden jullie geen kinderen hebben omdat jullie ze gewoon (nog) niet willen dan vind ik haar eigenlijk al vrij onfatsoenlijk, maar in dit geval, zeker als zij op de hoogte is van jullie onvervulde kinderwens en het verdriet daaromheen vind ik het zelfs ronduit gemeen en onbeschoft. Ja, ze kan best vermoeid zijn, stress ervaren rondom het ouderschap en af en toe jaloers zijn op jouw vrijheid, maar dit kan gewoon echt, echt, echt niet. Ik zou er zeker over in gesprek gaan, of de eerstvolgende keer dat het voorkomt, of misschien zelfs voor die tijd al.

Overigens vind ik dat je haar best verwijten mag maken want ze zit gewoon faliekant fout en dat mag ze weten. Het hoeft geen ordinaire schreeuwpartij of moddergevecht te worden, maar je mag haar best in duidelijke bewoordingen vertellen wat het met je doet en wat je ervan vindt. Het is fijn als het gesprek zo kan verlopen dat het uitgepraat kan worden en de vriendschap behouden kan blijven, maar mijn grenzen aangeven zou toch echt prioriteit nummer 1 zijn in dit verhaal. Ik vind dat ze echt veel en veel te ver is gegaan en dat hoef je niet onder stoelen of banken te steken of in een mooi roze papiertje met lila lintjes te verpakken om het voor haar maar zo makkelijk mogelijk te maken.

Hi,

Ik zit met een ingewikkeld dilemma en weet echt niet meer wat ik moet doen, zal proberen het zo kort mogelijk te maken.
vorig jaar juni tot februari dit jaar een relatie gehad. In februari is dit uitgegaan en heb ik te horen gekregen dat hij tijdens onze relatie ook een relatie met een ander meisje had. Dit was toevallig de moeder van zijn kind en dit meisje bleek weer in verwachting van hem te zijn. Ik heb hem hiermee geconfronteerd en hij vertelde dat ze indd zwanger was maar dat het niet zijn kind is en dat hij geen relatie met haar had. Dit bleek allemaal 1 grote leugen, ze waren sinds augustus vorig jaar ook gewoon weer samen en ze was zwanger van zijn kind.

Nu is hij vorige maand voor de 2e keer vader geworden, hij heeft ook gewoon foto's van dit kindje op zijn profiel dus weer een bevestiging van dat het indd zijn kind is. Nu ben ik echter ook 28 weken zwanger van hem. Zijn vriendin, tevens moeder van zijn 2 kinderen, weet helemaal niks van mijn bestaan af. Laat staan van het feit dat ik zwanger ben.

Mijn vraag, moet ik haar over mijn zwangerschap inlichten of niet?
Als extra informatie wil ik erbij vermelden dat ik de vader van mijn kind amper nog spreek. Hij wilt dan ook geen contact met de kleine zodra ze is geboren. 

De reden dat ik het wel zou willen vertellen is omdat ik vind dat zij het recht heeft te weten met wat voor man zij samen is, en omdat haar 2 kinderen wel de halfbroer en haflzus van mijn kind zijn wat misschien ook wel belangrijk voor mijn kind is.
De reden dat ik het niet zou willen vertellen is omdat ik haar geen pijn wil doen met deze informatie en ik niet weet wat dit met haar kinderen doet.

Vertellen, als de rollen omgedraaid waren zou jij het toch ook willen weten?

Doen om haar te waarschuwen of omdat zij ergens recht op zou hebben, zou ik niet doen, ik zou me daar verder niet in mengen. Wel kan ik me voorstellen dat je het wil omdat haar kinderen inderdaad halfbroer en halfzus van jouw kind zijn, maar dan nog weet ik niet of dit het juiste moment is om haar te benaderen. Zij zit nu in een heel kwetsbare situatie, jij ook, als zij nog met hem samen is dan is er nog kans dat ze je niet eens gelooft ook. Ik zou me voor nu gewoon concentreren op de zwangerschap en op mijn eigen kind.

Spannend Biechtje met kinderwens!

Biechtje dat gezoend heeft, ik vind dat je het moet vertellen. Je schrijft dat jullie in een groep waren, meerdere mensen weten er dus vanaf. Dit gaat wen keer uitkomen, dan kun je het beter zelf vertellen. Sowieso vind ik eerlijkheid extreem belangrijk in een relatie, je moet elkaar mijn inziens blindelings kunnen vertrouwen en geloven.

Blair, aan de ene kant wel en aan de andere kant niet. Klinkt misschien heel raar, maar opzich zal er niks in haar leven veranderen als ze het niet zou weten want hij wilt geen contact met mijn kind. Misschien dat ik dan zelf liever niks weet in de zin van, wat niet weet wat niet deert. Ook al klinkt dat misschien heel vreemd.

Susan, Klopt. Maar dan zou ik het ook altijd nog later kunnen vertellen, het eerste jaar zal mijn kind er sowieso nog niks van begrijpen.

Taeda schreef:Spannend Biechtje met kinderwens!

Biechtje dat gezoend heeft, ik vind dat je het moet vertellen. Je schrijft dat jullie in een groep waren, meerdere mensen weten er dus vanaf. Dit gaat wen keer uitkomen, dan kun je het beter zelf vertellen. Sowieso vind ik eerlijkheid extreem belangrijk in een relatie, je moet elkaar mijn inziens blindelings kunnen vertrouwen en geloven.

Dit inderdaad! Al is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaald hem wel. Nu met de billen bloot of het komt wellicht over tijden eens uit. Mss wel alsje al jaren verder bent e het mss zelf al vergeten bent maar iemand anders het leuk vind om het ineens op te rakelen.

Jip: heel vervelend zeg dat je je zo voelt. Rustiger worden misschien door je gevoelens op te schrijven voor je gaat slapen? De woorden vervolgens ergens weg te leggen symbolisch zodat ze daadwerkelijk weg zijn? Geen idee hoor maar wellicht raak je het dan kwijt?

Biechtje dat zwanger is van man met kinderen: ik zou heel goed bedenken of je hem in je leven wil hebben hierna nog. Je kind heeft natuurlijk recht om te weten wie de vader is. Maar heeft zijn vriendin er wat aan? Ik zou hem eerst inlichten en hem eieren voor z'n geld laten kiezen. Eerst zelf vertellen of anders licht jij zijn vriendin in.

Atelier Madame, ik wil wel dat mijn kind weet wie zijn vader is maar dan wel wanneer en hoe is het wil. Ik wil bijvoorbeeld ook geen alimentatie van hem omdat ik niet wil dat hij dan een omgangsregeling kan eisen als hij opeens het licht ziet.

Biechtje schreef:Atelier Madame, ik wil wel dat mijn kind weet wie zijn vader is maar dan wel wanneer en hoe is het wil. Ik wil bijvoorbeeld ook geen alimentatie van hem omdat ik niet wil dat hij dan een omgangsregeling kan eisen als hij opeens het licht ziet.

Ik vraag me af of je dit allemaal kunt eisen. Je kunt hem niet doodleuk vertellen dat hij een kind heeft en vervolgens een omgangsregeling weigeren. Ik denk dat je heel goed moet nadenken hoe of wat. Het lijkt me ook verschrikkelijk als je kind op een gegeven moment vraagt wie zijn vader is en vervolgens jij moet zeggen ja die is er niet oid.

Atelier Madame schreef:

Biechtje schreef:Atelier Madame, ik wil wel dat mijn kind weet wie zijn vader is maar dan wel wanneer en hoe is het wil. Ik wil bijvoorbeeld ook geen alimentatie van hem omdat ik niet wil dat hij dan een omgangsregeling kan eisen als hij opeens het licht ziet.

Ik vraag me af of je dit allemaal kunt eisen. Je kunt hem niet doodleuk vertellen dat hij een kind heeft en vervolgens een omgangsregeling weigeren. Ik denk dat je heel goed moet nadenken hoe of wat. Het lijkt me ook verschrikkelijk als je kind op een gegeven moment vraagt wie zijn vader is en vervolgens jij moet zeggen ja die is er niet oid.

Voor zover ik het begrijp wéét die man al dat hij de vader is en wil hij er niks mee te maken hebben.

Biechtje schreef:Even onder het biechtaccount, omdat ik het nog even voor mezelf wil houden dat we 'proberen'  

Afgelopen zaterdag hebben we voor het eerst zonder condoom gesekst omdat we graag een kindje willen (momentje!). Ik weet dat mijn eisprong (ongeveer) de dag ervoor was. Gisteren heb ik nogal buikpijn gehad, en nu merk ik vanochtend dat het nog niet weg is. Het voelt een beetje als lichte menstruatiekramp. Mijn darmen lijken wat van slag, en het straalt uit naar lage rugpijn. Nu was ik altijd in de veronderstelling dat je echt echt echt de eerste weken na bevruchting niks kunt merken aan je lichaam, maar wat is dit dan? Ik ken mijn lichaam best goed, weet wanneer de eisprong was ongeveer, en weet ook dat ik eigenlijk, buiten menstruatie om, nooit buikpijn heb. 

Op internet word ik niet veel wijzer. Er is altijd wel een een of ander wonderbaarlijk geval te vinden dat overeenkomt met jouw vage klachten  

Ik begrijp dat het gewoon een kwestie van afwachten is, en dat het eigenlijk niet kan dat het een met het ander te maken heeft, maar ik ben toch benieuwd of iemand van jullie dit herkent.

Normaal gesproken had je niets achter deze klachtjes gezocht, maar nu het iets zou kunnen betekenen voel je ineens ieder pijntje, steekje en veranderingetje. Het zegt 9 van de 10x helaas niets... Hoort allemaal bij het zwanger willen worden

Susan schreef:

Atelier Madame schreef:

Biechtje schreef:Atelier Madame, ik wil wel dat mijn kind weet wie zijn vader is maar dan wel wanneer en hoe is het wil. Ik wil bijvoorbeeld ook geen alimentatie van hem omdat ik niet wil dat hij dan een omgangsregeling kan eisen als hij opeens het licht ziet.

Ik vraag me af of je dit allemaal kunt eisen. Je kunt hem niet doodleuk vertellen dat hij een kind heeft en vervolgens een omgangsregeling weigeren. Ik denk dat je heel goed moet nadenken hoe of wat. Het lijkt me ook verschrikkelijk als je kind op een gegeven moment vraagt wie zijn vader is en vervolgens jij moet zeggen ja die is er niet oid.

Voor zover ik het begrijp wéét die man al dat hij de vader is en wil hij er niks mee te maken hebben.

Oh zo had ik het niet gelezen. Hij wil idd gen contact met het kindje als het is geboren lees ik. Lastig hoor.

Susan schreef:

Atelier Madame schreef:

Biechtje schreef:Atelier Madame, ik wil wel dat mijn kind weet wie zijn vader is maar dan wel wanneer en hoe is het wil. Ik wil bijvoorbeeld ook geen alimentatie van hem omdat ik niet wil dat hij dan een omgangsregeling kan eisen als hij opeens het licht ziet.

Ik vraag me af of je dit allemaal kunt eisen. Je kunt hem niet doodleuk vertellen dat hij een kind heeft en vervolgens een omgangsregeling weigeren. Ik denk dat je heel goed moet nadenken hoe of wat. Het lijkt me ook verschrikkelijk als je kind op een gegeven moment vraagt wie zijn vader is en vervolgens jij moet zeggen ja die is er niet oid.

Voor zover ik het begrijp wéét die man al dat hij de vader is en wil hij er niks mee te maken hebben.

Toen ik er achter kwam dat ik zwanger was het ik de vader van mijn kind gelijk ingelicht. Hij heeft mij toen laten weten dat ik het maar weg moest halen want hij was er niet klaar voor weer vader te worden enz. Toen ik heb besloten het te houden, heeft hij te kennen gegeven er niks mee te maken te willen hebben. Het is dus niet zo dat ik zijn vader bij mijn kind weg ga houden, de vader heeft hier zelf voor gekozen. Dat ik nu heb besloten geen omgangsregeling te willen als hij toch wel straks het licht ziet, vind ik mijn goed recht. En voor mijn kind wil ik inderdaad niks liever dan contact met zijn vader, maar dit wil ik dan niet in de vorm van een omgangsregeling.

Aimee schreef:

Biechtje schreef:Even onder het biechtaccount, omdat ik het nog even voor mezelf wil houden dat we 'proberen'  

Afgelopen zaterdag hebben we voor het eerst zonder condoom gesekst omdat we graag een kindje willen (momentje!). Ik weet dat mijn eisprong (ongeveer) de dag ervoor was. Gisteren heb ik nogal buikpijn gehad, en nu merk ik vanochtend dat het nog niet weg is. Het voelt een beetje als lichte menstruatiekramp. Mijn darmen lijken wat van slag, en het straalt uit naar lage rugpijn. Nu was ik altijd in de veronderstelling dat je echt echt echt de eerste weken na bevruchting niks kunt merken aan je lichaam, maar wat is dit dan? Ik ken mijn lichaam best goed, weet wanneer de eisprong was ongeveer, en weet ook dat ik eigenlijk, buiten menstruatie om, nooit buikpijn heb. 

Op internet word ik niet veel wijzer. Er is altijd wel een een of ander wonderbaarlijk geval te vinden dat overeenkomt met jouw vage klachten  

Ik begrijp dat het gewoon een kwestie van afwachten is, en dat het eigenlijk niet kan dat het een met het ander te maken heeft, maar ik ben toch benieuwd of iemand van jullie dit herkent.

Normaal gesproken had je niets achter deze klachtjes gezocht, maar nu het iets zou kunnen betekenen voel je ineens ieder pijntje, steekje en veranderingetje. Het zegt 9 van de 10x helaas niets... Hoort allemaal bij het zwanger willen worden

 Is ook helemaal zo hoor, ik ben me er ook erg van bewust dat ik me niet moet laten meeslepen door gekke klachtjes. Ik heb ook helemaal geen haast, en ga er helemaal vanuit dat we minstens een paar maanden verder zijn voordat er iets gebeurt. Klachten als andere afscheiding, of gevoelige borsten oid zou ik idd ook helemaal niet opvallend vinden, maar juist omdát ik nooit buikpijn heb (en om deze buikpijn kan ik echt niet heen) en nu dus wel is het toch wel erg gek.

Opschrijven helpt niet. Ik probeer onder de douche even te piekeren en dan moet het klaar zijn. Ben vandaag vrij en dan vliegt er ook vanalles door mijn hoofd... Het liefst ga ik slapen, maar dat kan niet de hele dag en vind ik niks aan.

Ik heb de tip gekregen om jezelf op een bepaalde tijd te mogen laten piekeren, daarna op te schrijven wat je nog dwars zit, wat je nog moet regelen of waar je nog over na moet denken, om het vervolgens van jezelf los te mogen laten. De volgende dag plan je een moment in waarop je het lijstje erbij pakt en weer mag gaan zitten piekeren. Het klinkt misschien even heel raar, maar het kan écht werken.

Parisienne schreef:Ik heb de tip gekregen om jezelf op een bepaalde tijd te mogen laten piekeren, daarna op te schrijven wat je nog dwars zit, wat je nog moet regelen of waar je nog over na moet denken, om het vervolgens van jezelf los te mogen laten. De volgende dag plan je een moment in waarop je het lijstje erbij pakt en weer mag gaan zitten piekeren. Het klinkt misschien even heel raar, maar het kan écht werken.

 Dat is wel een goed idee.
En dan denk ik het liefst overdag dat doen, begin van de ochtend of ergens in de middag ofzo. Ik pieker nogal veel in bed 's avonds, maar ik probeer dat niet te doen. Het enige wat dan helpt is lezen, zo kom ik tot rust want anders maken m'n hersenen overuren.

Het is juist dat zodra het licht uit gaan mijn hersens beginnen. Ik moet eigenlijk vroeg naar bed, maar dat lukt niet omdat ik geen zin heb om wakker te liggen.

Ik baal ook dat ik me een tijdje terug weer beter voelde en nu weer zo slecht. En ik kan nergens mijn verhaal kwijt (behalve bij m'n coach) want degene bij wie ik dan zou willen hebben zo hun eigen problemen. En daar denk ik dan ook weer over na, hoe ik hun kan helpen. Kost mij weer energie en zo is de cirkel weer rond. Ook loslaten is zoiets. Ik kan gebeurtenissen maar moeilijk loslaten. En ik wil zo graag gaan genieten volgende week. Ik zoek nog een leuk kadootje voor mezelf om mezelf op te peppen. Vorig jaar een armbanden met never give up maar die zat niet lekker. Zoiets zou ik nu wel weer willen, maar dan iets wat wel lekker zit. Even een mentale oppepper. Hebben jullie een ideetje hiervoor?