Biechttopic

Overdag is inderdaad het beste. Neem een kop koffie, ga op de bank zitten met al je briefjes om je heen en ga 'lekker' zitten piekeren. Zie het als een soort brainstorm sessie. Zet desnoods een timer. Vervolgens schrijf je nog wat dingen op, legt het briefje in een lade (uit het zicht dus) en zet al die gedachten van je af. 

Dit doe ik vaak wat betreft dingen voor mijn studie, maar ook als ik ergens anders mee zit. Ik weet dat ik er later nog een keer goed over na kan denken, zonder afgeleid te worden en zodat het niet ten koste gaat van andere dingen (slaap, plezier, etc.)

En in je hoofd liedjes zingen? Muziek luisteren (radiowekker aan)? Teksten in je hoofd opzeggen? Ik noem maar wat 

Jipje, ik zou toch echt proberen je verhaal aan iemand te vertellen! Meestal als ik me druk maak en ik vertel het aan iemand voel ik me al veel beter. En hoeveel problemen ik ook heb, ik zou het heel erg vinden als een vriendin me niet zou vertellen dat ze zich zo rot voelt omdat ik problemen heb. Het kan juist ook fijn zijn voor diegene om zich even niet met haar eigen problemen bezig te houden! Verder geen tips maar ik hoop dat je je snel beter voelt . Sterkte!

Ik probeer mezelf steeds weer naar het hier en nu te krijgen door naar mijn buik adem te halen, naar mijn hartslag te luisteren of te luisteren wat er in huis of buiten gebeurt. En dat elke keer als ik weer afdwaal. Misschien moet ik eens schaapjes tellen

's Nachts lijkt inderdaad alles groter. Ik kan zo vreselijk piekeren 's avonds, en ik ben al zo'n slechte slaper. Ik lig gerust nog twee uur wakker, dus ik dwing mezelf dan echt tot lezen, zodat m'n hersenen afgeleid zijn en ik vanzelf moe word. Anders lig ik uren wakker te piekeren.
Ik ga dat ook proberen van die briefjes overdag. Sowieso zijn het vaak dingen die overdag minder erg zijn, en soms kan je even vrij simpel concrete oplossingen bedenken en als je ze direct uitvoert, dan valt het allemaal wel mee. Dat haalt weer een hoop stress weg. Over de dingen die je niet direct in de hand hebt, kan je dan misschien met je coach bespreken, maar misschien proberen dan niet alleen je hart te luchten (wat wel belangrijk is), maar ook constructief te kijken naar oplossingen. Dus niet alleen bange gedachten hebben over dat ene meisje bijvoorbeeld, maar dan ook oplossingsgericht denken zodat je er sterker uit komt. Dat haalt misschien ook weer wat zorgen weg.

Wat rot Jip.. Als ik eerlijk ben mis ik je vriend een beetje in dit geheel. Hoe staat hij hierin? Kan hij je helpen en kan je met hem praten? Ook met het in slaap komen?

Dat heb ik trouwens ook. Dat iets 's avonds/'s nachts een wereldprobleem lijkt en de volgende ochtend heb ik geen idee meer waarom ik me zo druk maakte. Mij helpt het soms om inderdaad gewoon heel concreet te bedenken wat nou eigenlijk het probleem is waar ik me zo druk over maak, wat het ergste is dat er kan gebeuren en dat dan weer relativeren, want zo erg is het allemaal niet (bij mij dan meestal haha).

Ja dat heb ik ook. 's Nachts is alles eng. Vannacht heb ik mijn vriend ook wakker gemaakt omdat ik een zombiefilm had gezien. Hij stelt me meestal wel gerust of hij brengt me tot rust. Niet dat hij nou zoveel zegt ofzo maar ik weet dat hij er is. Daarom vraag ik ook naar haar vriend.
's Nachts vraag ik me altijd af waar ik mee bezig ben in mijn leven, of ik de juiste keuzes maak en hoe het allemaal zo ver heeft kunnen komen. Volgens mij verkeer ik meestal ook nog in een halve droom, heel naar.

SoGood schreef:Ja dat heb ik ook. 's Nachts is alles eng. Vannacht heb ik mijn vriend ook wakker gemaakt omdat ik een zombiefilm had gezien. Hij stelt me meestal wel gerust of hij brengt me tot rust. Niet dat hij nou zoveel zegt ofzo maar ik weet dat hij er is. Daarom vraag ik ook naar haar vriend.
's Nachts vraag ik me altijd af waar ik mee bezig ben in mijn leven, of ik de juiste keuzes maak en hoe het allemaal zo ver heeft kunnen komen. Volgens mij verkeer ik meestal ook nog in een halve droom, heel naar.

 Mijn vriend zegt altijd: maar Jannie, ik bescherm je toch? En dan slaat ie een arm om me heen, zo lief .

Mijn vriend slaapt gewoon 

Mijn vriend vind het heel erg dat ik me zo ongelukkig voel en hij weet niet zo goed hoe hij mij kan helpen. Behalve aan te horen en er te zijn. Maar ik wil ook niet steeds bij hem 'klagen'.

Jip83 schreef:Mijn vriend vind het heel erg dat ik me zo ongelukkig voel en hij weet niet zo goed hoe hij mij kan helpen. Behalve aan te horen en er te zijn. Maar ik wil ook niet steeds bij hem 'klagen'.

 Dat herken ik wel heel erg Jippie. Ik voel me ook niet heel denderend de laatste tijd, heel onzeker over m'n eigen capaciteiten, en hoewel m'n vriend er echt wel voor me is door middel van lieve woorden, begrijpt hij het toch niet echt goed. Hij probeert me echt op alle manieren vrolijk te maken, gerust te stellen en lief voor me te zijn, maar het werkt op de een of andere manier toch gewoon niet echt, ik blijf gevoelig voor verdrietige gedachten. En ik wil niet constant elk gesprek daarop uit laten draaien, dus probeer ik dat ook maar beetje af te houden. Ik weet ook niet goed wat je daar aan kunt doen. Proberen te accepteren dat hij er echt wel voor je wilt zijn, maar dat hij uiteindelijk toch echt niet jijzelf bent. Hoe goed hij het ook wilt proberen te helpen, uiteindelijk kan hij niets meer doen dan gewoon je steunen en moet je het uiteindelijk zelf oplossen. Niet leuk, maar het is niet echt anders denk ik. Ik laat gewoon merken dat ik zijn steun die hij op zijn manier geeft gewoon wel echt waardeer, maar dat het gewoon niet altijd helpt. Dat is gewoon maar even zo.

Marin schreef:

Jip83 schreef:Mijn vriend vind het heel erg dat ik me zo ongelukkig voel en hij weet niet zo goed hoe hij mij kan helpen. Behalve aan te horen en er te zijn. Maar ik wil ook niet steeds bij hem 'klagen'.

 Dat herken ik wel heel erg Jippie. Ik voel me ook niet heel denderend de laatste tijd, heel onzeker over m'n eigen capaciteiten, en hoewel m'n vriend er echt wel voor me is door middel van lieve woorden, begrijpt hij het toch niet echt goed. Hij probeert me echt op alle manieren vrolijk te maken, gerust te stellen en lief voor me te zijn, maar het werkt op de een of andere manier toch gewoon niet echt, ik blijf gevoelig voor verdrietige gedachten. En ik wil niet constant elk gesprek daarop uit laten draaien, dus probeer ik dat ook maar beetje af te houden. Ik weet ook niet goed wat je daar aan kunt doen. Proberen te accepteren dat hij er echt wel voor je wilt zijn, maar dat hij uiteindelijk toch echt niet jijzelf bent. Hoe goed hij het ook wilt proberen te helpen, uiteindelijk kan hij niets meer doen dan gewoon je steunen en moet je het uiteindelijk zelf oplossen. Niet leuk, maar het is niet echt anders denk ik. Ik laat gewoon merken dat ik zijn steun die hij op zijn manier geeft gewoon wel echt waardeer, maar dat het gewoon niet altijd helpt. Dat is gewoon maar even zo.

Ja dit dus. En dat jullie mij nu jipje en jippie noemen vind ik hele lief klinken.
Met de coach kijk ik ook zeker naar hoe ik gedachten en gedrag kan omdraaien naar iets anders. Anders is het weinig constructief.

jip doe je veel dingen omdat het moet omdat het altijd zo gegaan is? En doe je ook wel genoeg dingen omdat jij dat wil? Sinds ik dat ben gaan veranderen zit ik een stuk beter in mij vel,  maar een belangrijk deel is dan ook loslaten met denken wat anderen van je vinden.

Ik doe veel dingen omdat het moet en altijd zo gegaan is, dat herken ik wel. Daar tegenover doe ik ook genoeg dingen die ik zelf wil.

Biechtje schreef:Blair, aan de ene kant wel en aan de andere kant niet. Klinkt misschien heel raar, maar opzich zal er niks in haar leven veranderen als ze het niet zou weten want hij wilt geen contact met mijn kind. Misschien dat ik dan zelf liever niks weet in de zin van, wat niet weet wat niet deert. Ook al klinkt dat misschien heel vreemd.

Susan, Klopt. Maar dan zou ik het ook altijd nog later kunnen vertellen, het eerste jaar zal mijn kind er sowieso nog niks van begrijpen.

Dan zal dat persoonlijk wel aan mij liggen maar ik zou het echt wel willen weten als mijn man vreemd zou gaan of zelfs een kind zou krijgen bij een ander terwijl hij met MIJ in een relatie zit. Voor mij geld dan ook echt niet "wat niet weet wat niet deert", zijn vrouw wordt gewoon bedonderd.

Jip83 schreef:Ik doe veel dingen omdat het moet en altijd zo gegaan is, dat herken ik wel. Daar tegenover doe ik ook genoeg dingen die ik zelf wil.

hoe moeilijk ook dat patroon moet je doorbreken. Want jij word er niet gelukkiger van.

Ik vind het echt vervelend voor je! Ik snap wel dat je vriend je niet echt kan helpen. Misschien helpt het als je wat vaker met je coach af kunt spreken? Het is heel lief dat je je druk maakt om andermans problemen! Maar dat je je zo druk maakt om wat anderen van je vinden is echt heel vervelend, het belangrijkst is toch dat jij achter je keuzes staat? Lekker belangrijk wat anderen er van vinden, zolang je ze niet opzettelijk kwetst en dat doe je niet! Dus zij zouden zich daar niet druk over moeten maken en als ze dat wel doen is dat hun probleem en niet de jouwe!

Blair schreef:

Biechtje schreef:Blair, aan de ene kant wel en aan de andere kant niet. Klinkt misschien heel raar, maar opzich zal er niks in haar leven veranderen als ze het niet zou weten want hij wilt geen contact met mijn kind. Misschien dat ik dan zelf liever niks weet in de zin van, wat niet weet wat niet deert. Ook al klinkt dat misschien heel vreemd.

Susan, Klopt. Maar dan zou ik het ook altijd nog later kunnen vertellen, het eerste jaar zal mijn kind er sowieso nog niks van begrijpen.

Dan zal dat persoonlijk wel aan mij liggen maar ik zou het echt wel willen weten als mijn man vreemd zou gaan of zelfs een kind zou krijgen bij een ander terwijl hij met MIJ in een relatie zit. Voor mij geld dan ook echt niet "wat niet weet wat niet deert", zijn vrouw wordt gewoon bedonderd.

 Ik zou het ook willen weten.

Minx schreef:

Jip83 schreef:Ik doe veel dingen omdat het moet en altijd zo gegaan is, dat herken ik wel. Daar tegenover doe ik ook genoeg dingen die ik zelf wil.

hoe moeilijk ook dat patroon moet je doorbreken. Want jij word er niet gelukkiger van.

 Daar ben ik het wel mee eens. Het is lang niet altijd haalbaar om alles te doen wat jij zelf wilt, want een leven brengt nou eenmaal bepaalde verplichtingen met zich mee, maar het is wel een mooi streven om daar zo bewust mogelijk van te zijn. 



Misschien heb je iets aan dit filmpje Jip. Ik heb die spreuken in m'n studeerkamer ingelijst staan. Zo zie ik het dagelijks. Ik ben normaal helemaal niet zo van die spreuken, maar ik vind deze erg mooi en het maakt me elke keer toch weer vrolijk en bewust. Dat zijn in mijn ogen de kleine dingen die je zelf kunt doen om wat vrolijker te worden als je in een dipje zit. Natuurlijk helpen die momentjes niet op de lange termijn, maar je hebt gewoon af en toe kleine fijne momentjes voor jezelf nodig.

oh meiden ik heb gister een knobbeltje in mijn borst ontdekt. Ik moet straks naar de huisarts. Ben zo bang

Biechtje schreef:oh meiden ik heb gister een knobbeltje in mijn borst ontdekt. Ik moet straks naar de huisarts. Ben zo bang

 Oef, sterkte en succes bij de huisarts!

Oh bah, naar Biechtje! Hopelijk is het niets ergs!

Mooi filmpje Marin. Ik ga nu maar eens fietsen dan :-) onee, moet nog even wachten, ik moet mijn fiets ergens af leveren voor een servicebeurt.

Ik lees op dit moment dit boek: 'Leren relativeren' van psycholoog Janneke Gaanderse. In dat boek leer je zoals al gezegd wordt in de titel relativeren. Een bepaalde gedachte/vooroordeel/ervaring wordt uitgeplozen: is het écht zo of dénk je dat het zo is. Ik vind het een heerlijk verhelderend boek en kan het ook vaak op mezelf toepassen. Het maakt het piekeren een stuk minder in ieder geval, omdat je beseft dat gedachten maar gedachten zijn. Het zijn niet per definitie waarheden, maar puur percepties van wat jij gevormd hebt door ervaringen en ideeën die je mee hebt gekregen van je ouders. 

http://www.bol.com/nl/p/leren-relativeren/9200000001153912/