Biechttopic

Ik vind dat niet kort door de bocht, oxazepam is een heel heftig medicijn dat inderdaad het reactievermogen vermindert. Het is misschien heel zielig voor de moeder en ook niet leuk voor haar dochter, maar ik vind dat je daar als moeder van het kind gewoon een beslissing in mag nemen. Ik zou het ook zeker niet laten afhangen van hoe het kind het ervaart. Sowieso denk ik echt niet dat ze het kind slecht behandelt, eerder dat ze gewoon minder alert is. Dat kan een peuter toch niet inschatten?

Wat Sea of Trees zegt, zo'n medicijn mag je altijd maar tijdelijk gebruiken, dus daarna kun je altijd nog verder zien.

Nou, dan helemaal.

Ik bedoel maar, dan kun je nier refereren naar hoe een kind zich daar voelt. Vooropgesteld moet zijn dat het er veilig is.

En als je nou zelf als moeder dat medicijn moet slikken en je hebt verder niemand om je heen die overdag op je kind kan passen? Dat heb je wel een probleem dan als ik dit zo lees..

Ja, dat klopt, maar dat geldt toch voor een heleboel situaties? Als je in het ziekenhuis moet worden opgenomen en je hebt niemand anders dan heb je toch ook een probleem, om maar eens wat te noemen?

Of dan regel je andere opvang, gastouder, kinderdagverblijf etc.

Ik las het verkeerd.
Wat als je zelf als moeder dus zulke medicijnen slikt? Nooit over de mogelijkheid nagedacht eigenlijk.
Maar nu ik er wel over na denk; als het zo zou zijn dat ik tijdelijk deze medicijnen zou moeten slikken, zou ik denk ik er voor zorgen dat ik geen dingen hoef te doen die een gevaarlijke situatie op kunnen leveren. Zoals autorijden (mag vaak ook niet dan) koken, beter van niet dan.

In hoeverre werkt het versuffend bij je moeder? iedereen reageert er anders op. Dan is ook het tijdstip van inname nog belangrijk en vooral de dosering. Van 10 mg oxazepam wordt je wat rustiger maar het is niet zo dat je meteen van de wereld bent.Hoeveel moeders drinken er niet smiddags of sávonds een wijntje? Dan is ook je reactievermogen verminderd.
Dit zou voor mij geen reden zijn om mijn moeder niet op te laten passen.

Nee maar ik bedoel eigenlijk of bijv. je huisarts dan ook kijkt naar jou thuissituatie als hij dit wil voorschrijven? Aan jonge moeders.

Er zijn op het forum een aantal moeders waarvan ik weet dat ze ook Oxazepam slikken, dagelijks en soms ook voor een langere tijd. Zijn deze moeders dan niet in staan om voor hun kind(eren) te zorgen? Kans bestaat dat sommigen juist beter in staat zijn voor hun kinderen te zorgen mét medicatie.

Ik vind het slikken van Oxazepam geen reden om mijn kind niet meer te brengen. Ik zou ook laten meewegen dat mijn moeder juist opknapt van het oppassen.

Vervelend dat het niet zo lekker gaat met je moeder en ze hier medicatie voor nodig heeft.

De werking van oxazepam is bij iedereen verschillend. Ik heb het vannacht nog ingenomen (10 mg) vanwege mijn vliegangst, ik was misschien een beetje slaperig (maar het was al na middernacht, dus niet zo vreemd) maar niet ontoerekeningsvatbaar oid, daarbij had ik ook nog 2 cocktails gedronken en ik was prima in staat om helder te denken. Het is niet verantwoordelijk om te gaan rijden of machines te besturen, maar oppassen? Nee ik vind het een beetje ver gezocht en ook wel wat overdreven, zeker omdat ze het voor de nacht inneemt en na zoveel uur is het al veel minder werkzaam.

Inderdaad eens met Reeza (al vind ik cocktails drinken i.c.m. met Oxazepam niet echt verantwoord trouwens). Ik heb het vroeger zelf ook een poosje voorgeschreven gekregen en ik werd er niet suf van.
Ik zou eerst goed peilen hoe hoog de dosis van je moeder is en haar zelf vragen of ze denkt goed genoeg in staat te zijn om op te passen en verantwoordelijk te zijn voor je kindje.

Autorijden mag trouwens sowieso niet met die medicijnen.

Eens met de rest die het over de dosering hebben. Een lichte dosering werkt rustgevend en ik geloof dat het vanaf 20 of 25mg echt versuffend wordt, al werkt het bij sommige mensen ook niet zo geloof ik. Een bewoner van mij krijgt soms 50mg (in 2 keer) en die loopt daarna gewoon rond alsof hij weer normaal is (wordt gegeven bij heftige onrust en hij een gevaar wordt voor zichzelf, de andere bewoners en ons).

Ik weet niet meer hoe ik het volgende aan moet pakken en vraag jullie om hulp.

Mijn vriend is te zwaar. Ik denk zelfs zwaarder dan hij zegt. Ik geef regelmatig aan dat ik het fijn zou vinden als hij af zou vallen (vooral voor zijn eigen gezondheid). Al een jaar roept hij dit ook te willen maar het gebeurd maar niet. Elke keer heeft hij weer een reden om er nog niet mee te beginnen. En het afgelopen jaar is hij juist aangekomen in plaats van dat er gewicht af is gegaan. De reden hiervoor is vooral slecht eten en heel veel frisdrank drinken met veel suikers. Ik weet niet meer wat ik nog kan doen om tot hem door te dringen en hoop dat iemand hier daar een goed idee over heeft.

Hoe zijn jouw eetgewoontes? Ik merk bij mezelf dat ik het erg moeilijk vind om niet te snoepen als mijn vriend dat wel doet. En ik eet ook meer als we het in huis hebben. Als we niks in huis hebben eet ik ook niet veel.
Ik zou voorstellen om het samen aan te pakken. Dus samen gaan sporten, geen snoep en frisdrank in huis halen en gezond koken. Wat vindt hij van cola light, is dat een idee? Ik spreek met mezelf af dat ik 1 fles in het weekend mag drinken en verder maken we ice tea en drinken we water. Dat werkt heel goed.

Ik woon niet bij mijn vriend maar nog thuis. Door de week heb ik dus geen zicht op wat hij eet. Maar in het weekend let ik er wel op. Verder loop ik hard. Ik heb al meerdere malen aangeboden dat hij met me mee kan lopen. Dit is iets wat hij niet ziet zitten omdat het afvallen daar te langzaam mee gaat volgens hem. Zelf heb ik een gezond eetpatroon en gewicht.

Surya schreef:In hoeverre werkt het versuffend bij je moeder? iedereen reageert er anders op. Dan is ook het tijdstip van inname nog belangrijk en vooral de dosering. Van 10 mg oxazepam wordt je wat rustiger maar het is niet zo dat je meteen van de wereld bent.Hoeveel moeders drinken er niet smiddags of sávonds een wijntje? Dan is ook je reactievermogen verminderd.
Dit zou voor mij geen reden zijn om mijn moeder niet op te laten passen.

Dat is wat ik ook wilde zeggen. Oxazepam werkt echt niet bij iedereen zo heftig. Er zijn ook genoeg mensen die het chronisch gebruiken. Het gaat natuurlijk om het gevoel wat dit Biechtje erbij heeft, maar in principe zou het gebruik van oxazepam niet doorslaggevend hoeven zijn in het wel of niet laten oppassen. Ik ken in mijn nabije omgeving ook iemand die het gebruikt en wel gewoon oppast en daar zijn ook helemaal geen problemen door ontstaan.

Maar Lady, oxazepam kán wel een heftigere uitwerking hebben, zoals bij mij. Ik vind het niet raar of vreemd om daar een gesprek over aan te knopen met haar moeder, wat de mogelijkheden zijn betreft oppassen.

Ik denk dat het misschien juist beter is voor je moeder om op te passen met Oxazepam dan zonder. Nu is ze wat rustiger, heeft ze meer zelfvertrouwen en kan ze nu haar aandacht richten op haar kleinkind dan bijvoorbeeld haar angst/stress.

Bij mij doet Oxazepam bijvoorbeeld weer weinig voor mijn gevoel.

Is het anders mogelijk dat je een keer langsgaat als je moeder oppast? Dan kan je zien wat er gebeurd en misschien ook beter bepalen of je vindt dat ze nog kan oppassen of niet.

Biechtje met vriend die te dik is: Lastig, je kunt iemand niet dwingen te gaan sporten of afvallen. Nadeel is inderdaad dat je niet samenwoont zodat je niet goed weet wat hij doordeweeks eet. Niet dat je hem moet controleren, maar misschien kan je (op een leuke manier) elke avond foto's maken van datgene wat je eet als je niet bij elkaar bent, dus jij een foto van jouw eten, hij een foto van zijn (zelfgekookte) eten. Op die manier leert ie iets speelser met eten om gaan en wil hij misschien geen slechte hap aan jou laten zien. Dit werkt voor mij en m'n vriend wel als we niet samen eten, deden we ook veel toen we nog niet samenwoonden. Mijn vriend heeft ook overgewicht en ik probeer hem gewoon positief te stimuleren. Ik ben altijd enthousiast als hij gesport heeft (ik vind het ook echt goed), en in de winter gingen we samen naar de sportschool. Dat je samen gaat motiveert echt enorm! Zeker omdat je dan sneller van die bank af gaat, want de ander sleurt je wel mee of er ontstaat schuldgevoel, maar ook in de sportschool zelf. Wij gaan dan vaak naast elkaar sporten met dezelfde oefening en zo daag je elkaar uit nét even iets meer te geven omdat je nét beter dan de ander wilt zijn. En nu in de zomer gaan we niet naar de sportschool, maar sporten we buiten. Hij fietst en ik loop hard, dus eigenlijk past dat niet goed samen. Dus doen we ieder ons eigen ding, en doen we omgekeerde routes, zodat we elkaar halverwege tegenkomen. Even een high five aan elkaar en we gaan weer zelf verder. Dat werkt ook echt best lekker. Ik ga minder vaak hardlopen dan m'n vriend fietst, en dan stimuleer ik hem gewoon dat 't super goed is dat ie dat zo vaak doet. 

Als je vriend zegt dat ie niet wilt hardlopen omdat je daar niet snel genoeg mee afvalt, prima, maar dan moet ie met een alternatief komen. Het alternatief is dan niet: Maar niks doen. Je moet ergens beginnen. Misschien is hij ook wel bang om het onder ogen te zien dat hij te dik is en moet afvallen en bovendien is het niet alleen sporten, het is een hele leefstijl die moet veranderen. Dat is best lastig om dat te accepteren en dan ook nog eens te gaan uitvoeren. Ik weet niet hoeveel overgewicht jouw vriend heeft, maar in het geval van mijn vriend is het echt een meerjaren plan. Prima, dat doen we samen. Hij doet het, en ik steun hem. En het gaat echt niet altijd goed, we eten echt wel eens een beetje ongezond, maar dat vangen we op door er niet te moeilijk over te doen maar wel gewoon te accepteren dat het dan even wat minder gaat, en daarna weer zorgen dat het beter gaat. Probeer hem maar positief te steunen waar kan.

Afvallen is iets wat hij zelf zou moeten willen/doen. Ik vind het goed van je dat je hem stimuleert, maar uiteindelijk moet bij hem de knop om. Ik snap dat jij het vervelend vindt, maar jij kan hem niet slank maken. Pas als iemand er echt voor wil gaan heeft wat jij doet (het goede stimuleren) echt nut omdat je dan ook binnenkomt bij die persoon.

Marin, bedankt voor je tips. Er zitten zeker dingen bij waar ik wat aan heb. Vooral dat in de winter samen de sportschool in gaan. Dan is het toch geen weer om buiten te gaan rennen. Bij het maken van foto's van ons avondeten ben ik bang dat hij dat als controle van mijn kant uit gaat zien. Hij kan er helemaal niet tegen als ik hem ga controleren. Hij heeft het afgelopen jaar 2x gesport en daar reageerde ik enthousiast op. Maar dat bleef toch bij die twee keer.
Steep, ik weet dat er bij hem een knop om goed gaan maar ik zie gewoon dat het hem ook wel dwars/in de weg zit. Daarom probeer ik hem toch over die streep te krijgen.

Biechtje schreef:Bij het maken van foto's van ons avondeten ben ik bang dat hij dat als controle van mijn kant uit gaat zien. Hij kan er helemaal niet tegen als ik hem ga controleren.

Ja kan ik me ook wel voorstellen hoor, daar moet je ook voor waken. Bij ons werkt dat denk ik goed omdat we sowieso erg van koken houden allebei dus je creaties laten zien doen we sowieso. Dat je dan niet ineens met een bord friet wilt aankomen is een goede bijkomstigheid, het stimuleert het gezonde koken omdat je dan iets gezonds kunt laten zien. Maar het is wel enige vorm van controle ja (maar dat hebben wij allebei nodig, die controle van de ander, daarom werkt het ook)

Wat voor sport vindt hij wel leuk? Daar lag voor mij ook een deel van die knop. Vriendje wilde dat ik naar de sportschool zou gaan. Ik vind dat verschrikkelijk en ik heb ze al twee jaar gesponsord. Toen ben ik gaan zwemmen, wat ik wel leuk vind om te doen en dat doe ik ook veel sneller.