Re: Moeder zijn als bijkomstigheid.

Linda za 1 jun 2013 - 8:33

Wat vervelend dat je je zo voelt! Ik hoop dat het lukt om die torenhoge verwachtingen en dat perfectionisme van je af te schudden. Ik denk dat je daar een veel gelukkiger mens van wordt. hug

- De taak van huisvrouw is inmiddels in feite gedegradeerd tot inferieur. Opvoeden, hoeden en beschermen van kroost was gereduceerd tot bijkomstigheid. Ervaar jij dit zelf zo? En ervaar jij dat de maatschappij dit uitdraagt?

Ik merk wel dat het tegenwoordig voor veel mensen noodzakelijk is om allebei te moeten werken. Hierdoor moet alles gecombineerd worden. Maar ik vind niet dat opvoeden daardoor een bijkomstigheid is.

- Ben jij een werkende mama of een thuisblijfmama?

Werkend.
- Hoe ervaar jij dit?

Soms heel goed en soms totaal niet. Als ik werk dan lijkt het me heerlijk om fulltime thuis te zijn en als ik thuis ben dan verlang ik er weer naar om te gaan werken. Bij mij ligt m'n issue meer bij het soort werk dat ik doe. Ik doe geen werk waar ik gelukkig van word en dat belemmerd me enorm.

- Indien jij werkt: wat zijn hiertoe jouw beweegredenen? Financieel? Persoonlijke voorkeur?

Financieel gezien is het sowieso noodzakelijk. Maar aan de andere kant heb ik nooit de ambitie gehad om thuis te blijven. Het voelde voor mij vrij normaal om te gaan studeren en daarna te gaan werken.

- Indien jij thuisblijfmama bent: wat is hiervoor de reden?

- Voelen jullie je anders bekeken door de maatschappij sinds jij mama bent?

Nee

- Welke opvoeding kreeg jij van huis uit mee op dit vlak?

Bij ons was het helemaal anders dan hoe het hoort. Mijn moeder werkte en mijn vader was fulltime thuis. Als kind heb ik me daar heel erg om geschaamd. Achteraf echt idioot. Maar dat was toen der tijd helemaal nog niet geaccepteerd. Mijn klasgenoten reageerden heel raar als ik dat vertelde.

Na de middelbare school wilde ik een jaartje gaan werken. Maar mijn ouders vonden het verstandiger als ik gelijk naar de hogeschool zou gaan. Dat is het enige wat ze er door gedrukt hebben. Voor de rest hebben ze me altijd m'n ding laten doen. Ik ben heel vrij gelaten. Ze hebben me altijd zelf laten nadenken en me nooit een vast beeld voorgehouden.
Op de middelbare school wilde ik van VWO overstappen naar havo. Eigenlijk alleen maar omdat ik het leuker vond om uit te gaan, dan om te leren. Dat hebben ze ook laten gebeuren. Achteraf gezien hadden ze me misschien iets meer moeten stimuleren, dat had ik denk ik beter gevonden. Maar mijn ouders zij nogal van het "doe maar waar je gelukkig van wordt".

Gast za 1 jun 2013 - 8:34

Susan schreef:
Carrie schreef:Totaal offtopic, sorry alvast. Maar dat heb ik wel eens met meiden die hier over hun relaties praten. Gaan ze dansen in de regen, fiets hij 10km om cholola voor haar te halen, hebben elke dag seks, en brengt ze naakt een serenade begeleid op de gitaar. (Bij wijze van) dan voel ik me wel eens jaloers, want wij hebben nog nooit gedanst in de regen of die andere dingen.

Herkenbaar, dat heb ik ook wel bij die topics.

Oh gelukkig! Was al bang ik de enige was Very Happy

studiebol za 1 jun 2013 - 8:38

Carrie schreef:
Susan schreef:
Carrie schreef:Totaal offtopic, sorry alvast. Maar dat heb ik wel eens met meiden die hier over hun relaties praten. Gaan ze dansen in de regen, fiets hij 10km om cholola voor haar te halen, hebben elke dag seks, en brengt ze naakt een serenade begeleid op de gitaar. (Bij wijze van) dan voel ik me wel eens jaloers, want wij hebben nog nooit gedanst in de regen of die andere dingen.

Herkenbaar, dat heb ik ook wel bij die topics.
Oh gelukkig! Was al bang ik de enige was

Nee hoor ook heel herkenbaar. Ik heb nog nooit ontbijt op bed gehad. Dat lijkt me gewoon gezellig,haha.

Paper Crown za 1 jun 2013 - 8:49

Luce schreef:Gelukkig Artemis, zo verloopt mijn gemiddelde week ook. Je wil ook niet zien wat voor bende het nu is. De bedden van de kinderen heb ik toevallig net verschoond maar wij slapen volgens mij al 4 wkn onder dezelfde. Elke avond zeggen we tegen elkaar ' morgenochtend toch even doen' en dan gebeurt het weer niet, want die is wakker er die moet haasten en die moet dit en dat...

Loooool weet je? Ik ben ook zo fakking lui maar bedden verschonen doe ik wel.. Kost veel moeite en soms slapen we 2 weken in t bed. Dus ik dacht mezelf slim af te zijn door in de ochtend mijn beddengoed af te halen want dan móést het.. Guess what? Om 22:30 was ik zo moe dan ik gewoon op een bed zonder beddengoed heb geslapen. 3 dagen. Ik leef nog. lol!

Printje za 1 jun 2013 - 9:12

Susan schreef:Wat verstonden ze dan onder geflauwekul?

Niet eindeloos met je kind aanturen maar soms is nee nee, en al die adviezen van overal en nergens niet altijd allemaal serieus nemen, hetzelfde met zogenaamde sprongetjes.

Gewoon dat geneuzel soms, soms is iets klaar en dan is het ook klaar en geen gedoe meer. Zo zeg maar.

Ons mam is heel lief maar houdt dus niet van deze bovenstaande dingen. Als ik eens iets zeg over weet ik veel over opvoeden zegt ze... Die flauwekul heb je zeker weer van je forum. Ons mam is ewoon niet van dat eindeloos getut enzo, gewoon heel duidelijk en consequent dus.

Deels deel ik dat allemaal maar dat weet iedereen hier wel. Overigens heb ik hier nooit het idee, deze weken soms daargelaten, dat het hier een chaos is. Ik kan daar zelf namelijk totaal niet tegen.

Twellie za 1 jun 2013 - 9:15

studiebol schreef:
Carrie schreef:
Susan schreef:
Carrie schreef:Totaal offtopic, sorry alvast. Maar dat heb ik wel eens met meiden die hier over hun relaties praten. Gaan ze dansen in de regen, fiets hij 10km om cholola voor haar te halen, hebben elke dag seks, en brengt ze naakt een serenade begeleid op de gitaar. (Bij wijze van) dan voel ik me wel eens jaloers, want wij hebben nog nooit gedanst in de regen of die andere dingen.

Herkenbaar, dat heb ik ook wel bij die topics.
Oh gelukkig! Was al bang ik de enige was

Nee hoor ook heel herkenbaar. Ik heb nog nooit ontbijt op bed gehad. Dat lijkt me gewoon gezellig,haha.

Ik ook niet, mijn smetvrezerige vriend heeft een hekel aan kruimels in bed haha. Als hij op vakantie is, ga ik 's avonds in bed altijd chips eten Moeder zijn als bijkomstigheid. - Pagina 3 3079029344

Moeder zijn als bijkomstigheid. - Pagina 3 3079029344

.

Luce za 1 jun 2013 - 9:16

Susan schreef:
Carrie schreef:Totaal offtopic, sorry alvast. Maar dat heb ik wel eens met meiden die hier over hun relaties praten. Gaan ze dansen in de regen, fiets hij 10km om cholola voor haar te halen, hebben elke dag seks, en brengt ze naakt een serenade begeleid op de gitaar. (Bij wijze van) dan voel ik me wel eens jaloers, want wij hebben nog nooit gedanst in de regen of die andere dingen.

Herkenbaar, dat heb ik ook wel bij die topics.

Haha, hier ook!

Luce za 1 jun 2013 - 9:18

Paper Crown schreef:
Luce schreef:Gelukkig Artemis, zo verloopt mijn gemiddelde week ook. Je wil ook niet zien wat voor bende het nu is. De bedden van de kinderen heb ik toevallig net verschoond maar wij slapen volgens mij al 4 wkn onder dezelfde. Elke avond zeggen we tegen elkaar ' morgenochtend toch even doen' en dan gebeurt het weer niet, want die is wakker er die moet haasten en die moet dit en dat...

Loooool weet je? Ik ben ook zo fakking lui maar bedden verschonen doe ik wel.. Kost veel moeite en soms slapen we 2 weken in t bed. Dus ik dacht mezelf slim af te zijn door in de ochtend mijn beddengoed af te halen want dan móést het.. Guess what? Om 22:30 was ik zo moe dan ik gewoon op een bed zonder beddengoed heb geslapen. 3 dagen. Ik leef nog.

Haha! Is hier ook vaak genoeg voorgekomen Very Happy

. Mijn man heeft sinds 1,5e week ofzo een nieuw matras. Moet nog steeds een matrashoes omheen. Hij slaapt gewoon zo op het matras! Laughing

Floor za 1 jun 2013 - 9:23

- De taak van huisvrouw is inmiddels in feite gedegradeerd tot inferieur. Opvoeden, hoeden en beschermen van kroost was gereduceerd tot bijkomstigheid. Ervaar jij dit zelf zo? En ervaar jij dat de maatschappij dit uitdraagt?
Ik ervaar het gedeeltelijk zo. Een deel van de mensen om mij heen vind het inderdaad gedegradeerd en nodig dat we (vrouwen) allemaal werken en een deel om mij heen vind thuisblijfmoeder 'het beste' voor de kinderen.
- Ben jij een werkende mama of een thuisblijfmama? beide, onze zoon is de gehele dag bij mij maar ik heb een eigen bedrijf dus werk ook 'de gehele' dag om hem heen, terwijl ik met hem bezig ben maar ook met mijn werk.
- Hoe ervaar jij dit? ik ervaar het soms als zwaar vooral als het druk is dan is het lastiger te werken met een peuter aan mijn been die om de 2 minuten Mama?!? roept maar ik ben wel blij met deze keuze, het opvoeden/hoeden/beschermen zoals jij het omschrijft, daar besteed ik ook mijn gehele dag aan.
- Indien jij werkt: wat zijn hiertoe jouw beweegredenen? Financieel? Persoonlijke voorkeur? Financieel en persoonlijke voorkeur, 'buitenhuis' werken is gezien mijn gezondheid een stuk lastiger, voordat onze zoon er was ben ik al met het bedrijf gestart, mede doordat dit gemakkelijker te combineren was met mijn gezondheid.
- Indien jij thuisblijfmama bent: wat is hiervoor de reden? Aangezien ik thuis werk is het vooraf wel besproken hoe dit met opvang ed geregeld zou worden, bewuste keus om als thuisblijfmama te handelen.
- Voelen jullie je anders bekeken door de maatschappij sinds jij mama bent? ja
- Welke opvoeding kreeg jij van huis uit mee op dit vlak? mijn moeder was thuis voor ons (mij+broertje) mijn vader werkte, toen ik een jaar of 12 was is mijn moeder gaan werken, parttime zodat als wij uit school kwamen mijn moeder thuis was voor ons.

Laurientje za 1 jun 2013 - 9:24

Luce schreef:
Paper Crown schreef:
Luce schreef:Gelukkig Artemis, zo verloopt mijn gemiddelde week ook. Je wil ook niet zien wat voor bende het nu is. De bedden van de kinderen heb ik toevallig net verschoond maar wij slapen volgens mij al 4 wkn onder dezelfde. Elke avond zeggen we tegen elkaar ' morgenochtend toch even doen' en dan gebeurt het weer niet, want die is wakker er die moet haasten en die moet dit en dat...

Loooool weet je? Ik ben ook zo fakking lui maar bedden verschonen doe ik wel.. Kost veel moeite en soms slapen we 2 weken in t bed. Dus ik dacht mezelf slim af te zijn door in de ochtend mijn beddengoed af te halen want dan móést het.. Guess what? Om 22:30 was ik zo moe dan ik gewoon op een bed zonder beddengoed heb geslapen. 3 dagen. Ik leef nog.

Haha! Is hier ook vaak genoeg voorgekomen . Mijn man heeft sinds 1,5e week ofzo een nieuw matras. Moet nog steeds een matrashoes omheen. Hij slaapt gewoon zo op het matras!

Ach ja, wij doen soms ook gewoon de "deksel" dicht als ons bed al lang niet verschoond is, whaha

Flower_L za 1 jun 2013 - 9:26

Mamsie za 1 jun 2013 - 9:39

- De taak van huisvrouw is inmiddels in feite gedegradeerd tot inferieur. Opvoeden, hoeden en beschermen van kroost was gereduceerd tot bijkomstigheid. Ervaar jij dit zelf zo? En ervaar jij dat de maatschappij dit uitdraagt?
Nee ik ervaar dit niet zo, ik merk juist dat mensen er steeds meer op terug komen.

- Ben jij een werkende mama of een thuisblijfmama?
Ik was altijd thuisblijfmama en nu studeer ik en loop ik stage. Ik ben 3 dagen van huis.

- Hoe ervaar jij dit?
Als hectisch en als iets wat nu moet vanwege mijn studie. Ik doe voor mijn gevoel alles nu maar half. Mijn huis ziet er niet uit, schoolwerk kost me veel tijd, het stage lopen vraagt veel geregel en alle andere zaken als afspraken, zaken regelen en stomme dingen als een kledingstuk retourneren blijven liggen. Het is dat ik het doe voor mijn toekomst maar echt leuk is het niet.

- Indien jij werkt: wat zijn hiertoe jouw beweegredenen? Financieel? Persoonlijke voorkeur?
Omdat ik mijn werkervaring op moet doen voor school. Hier voor had ik geen opleiding en was werken niet nodig. Ik was graag thuis bij mijn kinderen en ik heb daar erg van genoten. Ik ben er ook trots op!

- Indien jij thuisblijfmama bent: wat is hiervoor de reden?

- Voelen jullie je anders bekeken door de maatschappij sinds jij mama bent? Nee

- Welke opvoeding kreeg jij van huis uit mee op dit vlak?
Geen eigenlijk, mij is meegegeven om te doen waar je gelukkig van wordt.

Ik heb het al eerder tegen je gezegd en ik denk dat het helemaal niet onverstandig is om voorlopig thuis te zijn. Je hebt het niet makkelijk en dan heb je er ook nog 2. Dit zijn tropen jaren en ze kosten je een flinke dosis energie. Dat werken komt echt wel weer. Je wordt niet meteen dom na een paar jaar thuis zitten.

Punk'd za 1 jun 2013 - 9:45

Luce schreef:Lieve Charles, je moet doen wat nu goed voor je voelt. Waar jij nú beter bij voelt. Hoe de toekomst is zie je dan wel weer.

Hier ben ik het echt helemaal mee eens.

Jouw verhaal klinkt precies als dat van een collega van mij. Altijd opgevoed met het zonnetje moeten zijn, hoge cijfers, presteren etc. Zij heeft ook een burn-out gehad, thuis gezeten. Heeft nu een kind en werk lekker 24 uur als telefoon medewerkster (terwijl ze universitair is opgeleid). Het is volgens haar heerlijk om je werk niet mee naar huis te nemen en om 17:00 uur op je fiets naar huis te kunnen stappen. Geen werkdruk maar toch wat sociale contacten/werksfeer en wat extra inkomen. Voor haar was het ook echt 'loskomen' van wat er van haar verwacht werd. Weetje Charles, het is JOUW leven, jij richt het in samen met je man en kinderen. Je omgeving (vrienden en familie) hebben daar in de kern niets mee te maken. Jammer van die studieschuld of eerdere opleidingen. Die hebben jou ook gemaakt zoals je bent. Wie weet doe je er in de toekomst wat mee, en anders niet. Ik hoop echt zo dat jij jouw weg kunt vinden zoals JIJ het wilt en niet omdat andere mensen dat van jou verwachten. Moeder zijn als bijkomstigheid. - Pagina 3 699888

Moeder zijn als bijkomstigheid. - Pagina 3 699888

Fiwen za 1 jun 2013 - 10:26

Ik ben in het laatste halve jaar van mijn hbo opleiding gestopt... Ik trok het niet meer, was helemaal op, liep continu op mijn tenen en mijn gezin leed er gigantisch onder. Hoe moeilijk ik het er ook mee heb gehad (en nu nog steeds wel hoor), het iade beste keuze die ik de afgelopen jaren heb gemaakt.
Mijn ouders vonden het vreselijk dat ik stopte, vooral mijn vader, maar ze zien hoe gelukkig ik (en mijn gezin) nu zijn en zien nu ook in dan gelukkig zijn veel belangrijker is dan dat diploma. Ik werk nu in de kraamzorg dus wel in de sector waar mijn hart ligt maar met veel minder werkdruk, minder verantwoordelijkheid en als ik 's middags om 4 uur bij mijn kraamgezin de deur dicht trek en in mijn auto stap ben ik er 100% voor mijn kind en dat is zo'n heerlijk gevoel. Daar kan geen diploma en goed betaalde baan tegenop hoor.

Meid, doe wat je hart je ingeeft. Je hebt de afgelopen tijd genoeg voor je kiezen gekregen. Denk lekker aan wat voor jou en je gezin goed is. Als jullie het er samen over eens zijn dan doet wat de rest van de wereld er van vind (inclusief je ouders) er niet toe. En ik weet hoe moeilijk het is, ik ben hetzelfde opgevoed als jij. Maar je geluk is zo veel belangrijker!

Gast za 1 jun 2013 - 10:51

Ik denk dat vrouwen het zich soms onnodig ontzettend moelijk maken. Dat we dingen niet voor onszelf doen maar omdat we bang zijn voor wat anderen wel niet van ons denken. Ik snap dat niet zo goed. Wat maakt het nou uit wat anderen van jouw keuzes en invullingen denken als jij er gelukkig van wordt? Mensen hebben nou eenmaal altijd een oordeel, welke keuze je ook maakt. Dan kun je maar beter iets kiezen waar je zelf achter staat, toch?

Ik heb een prioriteiten Iijst:
- gezin (dat gaat om 'ons')
- werk (dat draait om 'mij')
- huishouden ('ons')

De eerste staat absoluut op een. Dat klinkt misschien niet logisch voor iemand die veel werkt (4 volle dagn) maar wat mij betreft draait het niet om het aantal uren dat je ergens insteekt. Ik kijk naar ons als gezin en of iedereen er wel bij vaart. Als ik nodig ben dan regel ik mijn werk rond mijn gezin en niet andersom. Het huishouden volgt op gepaste afstand. Ik heb me er allang bij neergelegd dat niet alles perfect kan zijn. Als ik de keuze heb tussen een uur tijd met de kinderen of een schone keuken dan kies ik zonder meer voor de kinderen.

Al met al voel ik doorgaans best gezegend. Op mijn werk zijn ze blij met me, mijn kinderen zijn stapelgek op me en ontwikkelen zich als een malle. Mijn huishouden is er een van Jan Steen en dat is dan maar zo. Wat mijn omgeving er van vindt dat ik zoveel werk zal me eerlijk gezegd aan mijn reet roesten. Als mijn man/kinderen er moeite mee zouden hebben zou dat me des te meer boeien.

Susan za 1 jun 2013 - 10:56

Ik probeer ook steeds meer onderscheid te maken tussen 'wat verwachten anderen?' en 'wat wil ik zelf?' en me af te vragen waarom ik die dingen dan wil, en een antwoord te vinden op de vraag wie ik eigenlijk wil zijn. Dan heb ik ook iets concreets om naartoe te werken. Want soms wil ik dingen zonder erbij stil te staan waarom eigenlijk, en voor wie.

Mamsie za 1 jun 2013 - 11:03

Wat andere van me verwachten heb ik 10 jaar geleden al over mijn schouder gegooid door zwanger te worden. angel

Wat is het een heerlijk gevoel om te doen wat je zelf wilt. Dat gun ik iedereen. Dus laat los wat andere er van denken.

Gast za 1 jun 2013 - 11:04

Mamsie schreef:Wat andere van me verwachten heb ik 10 jaar geleden al over mijn schouder gegooid door zwanger te worden.
Wat is het een heerlijk gevoel om te doen wat je zelf wilt. Dat gun ik iedereen. Dus laat los wat andere er van denken.

Dat laatste daar sluit ik me volledig bij aan. Scheelt bergen energie en frustratie!

Lot za 1 jun 2013 - 11:09

Interessant topic. Ik heb nog geen kinderen dus ik heb nog geen keuze gemaakt (thuisblijfmoeder/werken) maar ik weet zeker dat ik het hier ook moeilijk mee ga krijgen. Ik herken het perfectionisme waar je het over hebt heel erg bij mezelf, ik wil alles goed doen en ook zeker een goed verhaal hebben voor de buitenwereld. Dit heeft bij mij nu ook tot overspannen zijn geleid. Ik leg de lat nu al zo hoog, terwijl ik nog geen kinderen heb, dan komen er nog meer dingen bij die ik goed wil doen en die ik moet zien te combineren. Over het stukje werken/thuisblijf moeder, dit is voor mij nooit een vraag geweest: ik zou kinderen krijgen en gaan werken! Maar nu ik merk dat ik nu al tegen de lamp loop, kan ik me best voorstellen dat ik níet ga werken, of in ieder geval niet persé 3 tot 4 dagen zoals ik altijd dacht. Want waarom zou ik dat doen? Omdat dat goed staat, omdat je dan nuttig bent etc. Maar zeker zo'n klein hummeltje, daar wil je toch niet mee gaan sjouwen en ik vind het ook voordelen hebben: thuisblijfmoeder. Ondanks dat ik zo stellig was in het combineren van moederschap en een baan (alsof het me er ook met de paplepel is in gegoten) kwam ik ineens tot het besef dat mijn moeder ook thuisblijf moeder is geweest, WAAROM leek mij dit dan perse NIET een optie? Ik snap het echt niet, mijn moeder zegt ook altijd dat ze vroeger elke dag wel een leuke activiteit met ons deed, ik vind ook dat ik een leuke jeugd heb gehad, dat is toch ook dankbaar en nuttig?

Mijn keuze gaat dus ook afhangen van mijn gesteldheid, ben ik in staat het te combineren dan wil ik dat graag doen (mijn ideaalbeeld), zorgt mijn baan er voor dat ik slechter functioneer thuis, en het dus niet aan kan, ga ik het niet doen (of in ieder geval zo min mogelijk uren maken). Nu heb ik wel het geluk dat mijn vriend waarschijnlijk genoeg gaat verdienen later dus dan zou dat ook kunnen.

Wat ik nog wil zeggen tegen Charles, deze beslissing kun je zeker NIET maken in jouw toestand, waarschijnlijk ervaar je nu zowel het moederschap als een baan zwaarder dan wanneer je geen psychische klachten zou hebben. Neem hier de tijd voor en ga je zelf niet pushen een keuze te maken! Je zit nu in de ziektewet en dat is helemaal juist, als het beter gaat merk je het vanzelf wel en ga je ook weer meer naar je toe trekken, en dan kun je pas weer keuzes gaan maken!

Purpleflower za 1 jun 2013 - 14:35

Ik werk 10 uur verdeeld over 2 dagen.
Zou niet anders willen. Meer werken kan altijd nog.

Genieten van onze dochter en wil zoveel mogelijk bjj haar zijn!
Ze zijn zo kort klein/jong. Wil de opvoeding/verzorging niet fulltime aan een opvang over laten.

Ik zou nooit onze dochter 4 of 5 dagen naar de opvang willen brengen.

Mijn moeder zegt altijd:
Het zijn net puppys, alles wat je ze nu leert, alle liefde en tijd die je er instopt, krijg je hun hele leven terug.

Gast za 1 jun 2013 - 19:27

Net alsof je je kind fulltime laat opvoeden door het KDV als je je kind daar 4 dagen heenbrengt laughcry

. Dat lijkt me behoorlijk overdreven.

Ik ben het wel met je moeder eens dat je er zoveel mogelijk liefde in moet stoppen. Maar daarin zit echt 0, 0 verschil tussen thuisblijfmoeders en werkende moeders.

Lejow za 1 jun 2013 - 20:27

Minneke schreef:Net alsof je je kind fulltime laat opvoeden door het KDV als je je kind daar 4 dagen heenbrengt . Dat lijkt me behoorlijk overdreven.

Ik ben het wel met je moeder eens dat je er zoveel mogelijk liefde in moet stoppen. Maar daarin zit echt 0, 0 verschil tussen thuisblijfmoeders en werkende moeders.

+1 en daarbij, ik wil ook graag zoveel mogelijk bij mijn dochter zijn, maar wil toch ook graag dat ze een dak boven haar hoofd, en te eten heeft. En als ik niet werk, wordt dat knaaaaaaaaaaap lastig.

Pien za 1 jun 2013 - 20:40

Purpleflower schreef:Ik werk 10 uur verdeeld over 2 dagen.
Zou niet anders willen. Meer werken kan altijd nog.

Genieten van onze dochter en wil zoveel mogelijk bjj haar zijn!
Ze zijn zo kort klein/jong. Wil de opvoeding/verzorging niet fulltime aan een opvang over laten.

Ik zou nooit onze dochter 4 of 5 dagen naar de opvang willen brengen.

Mijn moeder zegt altijd:
Het zijn net puppys, alles wat je ze nu leert, alle liefde en tijd die je er instopt, krijg je hun hele leven terug.

Hoppa, dat steekt er even lekker in!! Besef je je wel dat niet iedereen in de luxe positie zit en maar 10 uur per week kan werken?

Manderijn za 1 jun 2013 - 20:55

Ik werk gemiddeld 21 uur per week.
Ik 'moet' dat enigszins om ons leven wat makkelijker te maken, en ik wil het zelf omdat ik een te leuke baan heb.

Ik ben van mening dat het ook prima kan, werk en kinderen combineren, het staat of valt denk ik wel met een juiste opvang.

Mijn puppy's ontvangen 5 dagen in de week de liefde en aandacht van een van ons (als ouders) en de andere 2 dagen zitten ze deels op school, en vangt mijn schoonmoeder ze op. Die verwent ze vreselijk met aandacht en liefde. Ik denk dus ook niet dat mijn kinderen te kort krijgen omdat ik werk.
Maar je eigen gevoel erbij moet goed zijn he.
De vraag over hoe ik dit van thuis uit mee heb gekregen weet ik eigenlijk niet te beantwoorden. Volgens mij hebben zij ons als kinderen nooit een bepaalde kant op geduwd.

Oh en wat betreft die moeder die zegt dat kinderen net als puppy's zijn; mijn moeder was er altijd voor ons. Is pas begonnen met werken toen de jongste klaar was op de basisschool. Echt de moeder met de pot thee en koekjes dus. Altijd thuis voor de kinderen, met aandacht en met liefde. Helaas is de opkomst van wat ze er nu van terug krijgt ongeveer 63%. Wat mij betreft niet veel, dus die vlieger gaat niet altijd op.

Laurientje za 1 jun 2013 - 20:57

Pien schreef:
Purpleflower schreef:Ik werk 10 uur verdeeld over 2 dagen.
Zou niet anders willen. Meer werken kan altijd nog.

Genieten van onze dochter en wil zoveel mogelijk bjj haar zijn!
Ze zijn zo kort klein/jong. Wil de opvoeding/verzorging niet fulltime aan een opvang over laten.

Ik zou nooit onze dochter 4 of 5 dagen naar de opvang willen brengen.

Mijn moeder zegt altijd:
Het zijn net puppys, alles wat je ze nu leert, alle liefde en tijd die je er instopt, krijg je hun hele leven terug.

Hoppa, dat steekt er even lekker in!! Besef je je wel dat niet iedereen in de luxe positie zit en maar 10 uur per week kan werken?

Ze spreekt toch voor zich zelf? Dat mag dan toch ook gewoon?

Gesponsorde inhoud