"Jong" moeder zijn

Ik ben op mijn 24e moeder geworden, ben nu 25 jaar. In mijn omgeving is dat relatief jong en ik merk soms ook wel dat mensen er van opkijken. Althans...dat idee heb ik dan. Er zijn eigenlijk nog nooit opmerkingen in mijn gezicht gemaakt, maar wel heb ik het idee meer betutteld te worden, zoals bv bij het cb. Ik heb het idee of ben bang minder serieus genomen te worden en dat stoort me.
Herkennen jullie dit?

Ik vind je geen jonge moeder als je nu dus 25 bent. Ik denk dan eerder aan 18/19 jarige meiden. Helaas krijg ik er nu ook al mee te maken.. Ik ben nu 23 , als ons meisje er is ben ik bijna 24. Mensen vragen me vaak of het wel gepland is .. Nu kan het best zo zijn dat mensen inderdaad niet weten dat we al mee bezig waren, maar dat lijkt me niet, aangezien ik altijd erg open ben geweest over moeder willen worden. Ik kreeg laatst ook de opmerking; 'Ja je ziet er ook zo jong uit, vandaar!' Uh dat valt ook wel mee. Maargoed prima, ik zal straks trots achter de kinderwagen lopen en me niet zoveel proberen aan te trekken van al die opmerkingen en betutteling.

Julia schreef:Ik ben op mijn 24e moeder geworden, ben nu 25 jaar. In mijn omgeving is dat relatief jong en ik merk soms ook wel dat mensen er van opkijken. Althans...dat idee heb ik dan. Er zijn eigenlijk nog nooit opmerkingen in mijn gezicht gemaakt, maar wel heb ik het idee meer betutteld te worden, zoals bv bij het cb. Ik heb het idee of ben bang minder serieus genomen te worden en dat stoort me.
Herkennen jullie dit?

Ik heb niet het idee dat ik minder serieus word genomen nee. Ik ben intussen 26, toen de eerste geboren werd was ik net 24 geworden, maar had ik dat idee ook niet.

Zou het niet zo kunnen zijn dat je zelf wat onzeker bent en dat dat gevoel meer tussen je oren zit? Dus dat je bij voorbaad al bang bent dat anderen je niet serieus zullen nemen, en vervolgens al snel dit gevoel bevestigd ziet? Ik sta zelf de laatste jaren een stuk steviger in mijn schoenen en ik merk dat ik daardoor ook het idee heb dat anderen mij serieuzer nemen. Maar misschien hebben anderen me altijd wel serieus genomen en had ik dat zelf niet in de gaten omdat ik daar bij voorbaat al niet vanuit ging.

Klinkt vast vaag, maar misschien begrijp je wel wat ik bedoel

Minneke, ik snap wat je bedoelt. Het zou idd zo kunnen zijn dat ik er al enigzins voor op mijn hoede ben om te jong te worden bevonden en daardoor sneller dingen zo opvat. Ik ben zelf totaal niet onzeker over mijn moeder zijn of iets en neem mezelf ook serieus en heb wel het idee dat ik zelfverzekerd overkom. Maar toch, als de arts van het cb dingen zegt waarvan ik denk:,, Uh oke, dat weet toch iedereen", dan heb ik idd wel eens het idee dat ze dat zegt omdat ze dan misschien denkt dat ik wel erg jong ben ofzo. Ik moet er idd meer schijt aan hebben. Ik wil gewoon graag serieus genomen worden

Julia schreef:Minneke, ik snap wat je bedoelt. Het zou idd zo kunnen zijn dat ik er al enigzins voor op mijn hoede ben om te jong te worden bevonden en daardoor sneller dingen zo opvat. Ik ben zelf totaal niet onzeker over mijn moeder zijn of iets en neem mezelf ook serieus en heb wel het idee dat ik zelfverzekerd overkom. Maar toch, als de arts van het cb dingen zegt waarvan ik denk:,, Uh oke, dat weet toch iedereen", dan heb ik idd wel eens het idee dat ze dat zegt omdat ze dan misschien denkt dat ik wel erg jong ben ofzo. Ik moet er idd meer schijt aan hebben. Ik wil gewoon graag serieus genomen worden

O, ik begrijp je heel goed hoor. Maar ik denk niet dat dat iets met je leeftijd te maken heeft dat je van die standaardadviezen krijgt. Dat zijn gewoon dingen die ze iedereen vertellen waarschijnlijk. En soms zijn dat inderdaad dingen waarvan je denkt; joh... Maar ga er dan maar gewoon vanuit dat ze dingen móeten meedelen, en dat het niks met jóu te maken heeft

Ik heb het idee af en toe wel minder serieus genomen te worden, minder dan eerst trouwens. Toen ik zwanger was van de eerste kreeg ik dat vooral wel bij mijn familie, en dat was met de beste bedoelingen maar t voelde wel vervelend. Heb daar nooit echt wakker van gelegen verder. Ik was ook jong (19) en het was niet gepland dus ik vind dat achteraf helemaal niet raar. Bij mijn tweede zwangerschapsgym kwamen ze er pas tijdens een van de laatste sessies achter dat ik toen pas 21 was (bij mn tweede kind dus) en dat had niemand verwacht, en ik hoor vaak ook dat ik veel volwassener overkom dan ik ben. Ik denk ook niet dat mensen mij op 23 zullen schatten als ze mij met de kinderen zien lopen. Maar soms komt het dus wel voor dat ik denk "Hmmm, zeg je dit nou omdat ik jong ben??"

Ik denk trouwens ook niet dat adviezen krijgen ed met de leeftijd te maken heeft. Daar word je volgens mij mee doodgegooid ook als je 40 bent en je eerste kind krijgt.

Hahha kom ik aan met mijn 3 kids op mijn 23ste. Ja ik blikken wel maarja dat snap ik ook wel. Ik heb me er nooit heel druk om gemaakt maar soms ging t te ver en deed ik wel mijn zegje. Bij het CB waren ze in het begin wel extra zorgelijk maar ach beter zo dan helemaal niet.

Soms herken ik het wel. Ik ben op mijn 22e moeder geworden. Mijn zwangerschap was ongepland (maar meer dan welkom!) en die vraag hebben we dan ook heel vaak gekregen. Ik ben naar mijn mening ook vrij jong moeder geworden en heb ook het idee dat er soms raar naar je gekeken wordt. Nu doet het me niet zoveel meer!

Hier in de wijk wonen heel veel rijke gezinnen, waarvan veel een nanny hebben. Ik heb altijd het idee dat veel mensen mij vaak zien als een nanny, als ik bijvoorbeeld boodschappen doe met N. Ik heb drie keer de vraag gehad: "Wat een leuk meisje! Voor welk gezin werk je?" Twee keer door een nanny, één keer door een oma. Dat vond ik dan wel erg jammer..

Hier in mijn woonplaats loopt zelfs een project voor tienermoeders.
Ze noemen het coolmom's en het loopt tot 23 jaar.
Ik vraag me een beetje af waar de grens tienermoeder eindigd.

Ik heb een nicht die op haar 20 ste trouwde en direct jong moeder wilde worden. Ze kreeg ook vaak opmerkingen dat ze te jong zou zijn maar trok zich er niks van aan. Straks als ze 40 is is haar oudste dochter al 20.

Ik zou me er niks van aantrekken. Maar dat is lastig he!
ach zolang jij maar weet dat je een goede moeder bent.

Hier op het CB zijn ze nooit extra bezorgd geweest omdat ik jong was. Dat vind ik nou eigenlijk wel raar, omdat jonge ouders een grote voorspeller kan zijn van kindermishandeling. Ze moeten toch minstens extra begeleiding aanbieden in het begin vind ik. Misschien zijn ze zo getraind dat ze wel zagen dat het bij ons allemaal goed ging, maar toch.

Dat van die nanny herken ik wel ja. Zeker omdat er hier ook veel au pairs zijn. De meeste moeders in deze wijk zijn oud. Zeker in het begin op school vonden sommige het maar niks.

Mamsie schreef:Dat van die nanny herken ik wel ja. Zeker omdat er hier ook veel au pairs zijn. De meeste moeders in deze wijk zijn oud. Zeker in het begin op school vonden sommige het maar niks.

Ik ben ook 'bang' dat ik straks een van de jongsten ben op het schoolplein. De gemiddeld leeftijd om kinderen te krijgen ligt hier denk ik rond de 30 jaar.

ik herken het wel ik lijk veel jonger dan ik ben en dan willen mensen die me niet goed kennen me betellen van kun je dat wel aan een kind zal ik je helpen dat irriteert me soms want ik kan het prima aan.

Ik was 22 toen miijn zoon geboregn werd, heb ook wel blikken gehad, en ik zie er ook nog eens erg jong uit. In het begin vond ik het wel vervelend maar nu helemaal niet meer. Ik ben ook de jongste moeder op het schoolplein, maar ik zit er echt niet mee.

Ik was 25 toen ik mijn zoontje kreeg. Een hele normale leeftijd in mijn ogen, maar toch vragen mensen altijd heel verbaasd hoe oud ik dan ben als ze horen dat ik een kind heb. Het is niet dat ik niet serieus genomen wordt, maar meer dat mensen het niet verwachten. In mijn omgeving is de gemiddelde leeftijd dat vrouwen een kind krijgen volgens mij ook wel een stuk hoger dan hier op het forum.

Ik was 27 toen ik zwanger werd, zelfs toen kreeg ik nog van iemand te horen dat ze dat te jong vond. Ze was zelf 37 en zwanger van de tweede.

Ik denk dat er geen ideale leeftijd is, je bent of te jong of te oud in andermans ogen. Ik vraag mij ook altijd af wat het de mensen aangaat, helemaal niks toch?!
Mensen willen gewoon graag iets hebben om over te oordelen, dat is het.

Ik was 27 toen ik beviel van Tygo en ik ben toch een van de jongste moeders uit Tygo zijn klas.

Ik herken het niet echt. Tijdens mijn zwangerschap zag je sommige wel eens kijken, maar dat was meer door mensen die mij niet kenden. Ik heb wel eens gehoord "ik zou er op die leeftijd nog niet aan moeten denken", maar dat was ook de enige opmerking en die kon ik mij ook goed voorstellen . Er is er één geweest die vond dat ik te jong was, maar van diegene trek ik mij weinig aan

Nu mijn zoontje geboren is, merk ik totaal niet meer dat mensen meer kijken. Ze kijken dan meer naar hem...hahaha...Het enige wat ik nog steeds wel te horen krijg is, dat ze er nog niet aan zouden moeten denken of dat ze het knap vinden dat ik het zo doe. Alleen dat vind ik alleen maar positief, niemand behandeld mij verder anders dan als ik ouder geweest zou zijn (ja oke, je hebt altijd wel iemand, maar over het algemeen niet).
Bij het cb doen ze ook niet extra betuttelend.

Is het niet dat je dat idee hebt, omdat je zelf denkt dat mensen dat zouden vinden? (Heb ik wel eens een dag gehad tijdens mijn zwangerschap en dan had ik die dag ook het idee dat iedereen op zo'n manier naar mij keek)

Wel meer mensen herkennen het wel enigszins dus..Het is ook niet heel erg ofzo, maar ik hou er gewoon niet altijd van dat mensen zitten te kijken om die reden. Maarja, net wat jullie al zeiden, dat zit soms misschien ook wel deels in mijn hoofd. Je weet het toch niet.
Ik heb ook het idee 1 v.d jongste moeders te zijn die haar kind naar het kdv brengt. Niet dat ik me er voor schaam ofzo hoor, ik vind het juist erg fijn om een jongere moeder te zijn. Fijn om jullie reacties te lezen, kon ik weer even relativeren

ik was 20 toen ik onze dochter kreeg en ik herken het dan ook heel erg. iedereen is verbaasd als ze horen dat ik een dochter van bijna 1 heb. Tegenwoordig kan ik het redelijk goed naast me neerleggen, maar af en toe denk ik nog wel eens; hè, waarom moet de nadruk toch altijd op mijn leeftijd gelegd worden. Het cb heeft inmiddels wel door dat we het prima redden, maar er is een tijd geweest waarin ik bij ieder bezoek te horen kreeg dat ik best een keer vaker op controle mocht komen, omdat het best zwaar was om jong moeder te zijn. Aan dat soort betuttelend gedrag kan ik me wel storen.

Oh en ik krijg ook regelmatig de vraag of mijn dochter mijn oppaskindje is

Haha dan ben je wel het jongste moeder geworden toch VC Ligt eraan hoe je het leest.

Hier tot nu toe nog geen rare dingen, alleen vrijwel van iedereen de vraag of het gepland was, ben benieuwd hoe het straks gaat als ik met de kleine loop, zie er volgens mij niet jonger of ouder dan dat ik ben (23).