Re: Moeder zijn als bijkomstigheid.

Artemis za 1 jun 2013 - 6:49

Maar als je er niet altijd bent is het dus ook geen volledige werkweek Laughing

Als ik er niet ben zullen ze het echt zelf moeten uitzoeken en dat gaat prima.

Je bent toch niet alleenstaand ook?

Ik snap overigens wel wat je zegt hoor, echt presteren zit er niet in in het moederschap, en targets haal je ook niet en dankbaar is het óók al niet, want waardering kun je nog wel ren jaar of 20 op je buik schrijven, en het tempo ligt tergend laag. En als je gewend bent om snel te werken en te presteren is dat lastig.
Maar als jij je daar prettig bij voelt is dat prima.

Dat lees ik alleen niet: ik lees een hysterische dosis perfectionisme. Je wilt thuisblijfmoeder zijn, maar dan wel een geweldige, en huisvrouw, maar dan wel een hele goede. En een perfecte dochter, en als je werkt moet dat ook een uitdagende baan zijn en moet je het daar ook fantastisch in doen. Dat gaat dus niet. De rest van ons mensen moddert ook maar wat aan en dat is meer dan voldoende, het gaat er namelijk vooral om dat je het een beetje leuk hebt ondertussen, niet dat je perfect bent.

Perfecte mensen zijn stom en irritant. Ik ken er ook geen gelukkig.
En als jij blij wordt van koekjes bakken en stofzuigen en snotneuzen,dan is dat prima en meer dan voldoende. Niemand vindt dat je meer moet doen dan dat, en al vinden ze dat wel, dan boeit dat niet.

Charles za 1 jun 2013 - 6:51

Ik moet in augustus weer aan de bak. Dan loopt mijn contract af. Hang elke keer de flinke meid uit bij de arbo. Ik wil eigenlijk ook niet te lang in die ziektewet hangen.

Charles za 1 jun 2013 - 6:54

Dat zie je helemaal goed Artemis, zo steek ik inderdaad in elkaar. Ben ik zelf ook net pas achter, stom genoeg.

Ik baal van vrouwen, weten jullie dat? Waarom doet iedereen alsof alles altijd perfect gaat? Ik gelóófde dat! En werd daardoor onzeker en ontevreden over mezelf. En over mijn relatie. We zouden best wat solidairder onder elkaar mogen zijn en elkaar een hart onder de riem steken door te erkennen dat we zelf niet perfect zijn en dat niet alles perfect loopt en we vaak aanrommelen. Artemis, bij deze dank...fijn te horen hahaha.

Gast za 1 jun 2013 - 6:55

- De taak van huisvrouw is inmiddels in feite gedegradeerd tot
inferieur. Opvoeden, hoeden en beschermen van kroost was gereduceerd tot
bijkomstigheid. Ervaar jij dit zelf zo? En ervaar jij dat de
maatschappij dit uitdraagt?
Ja, ik ervaar dit in zekere zin wel zo. In mijn ogen is er meer erkenning/waardering voor moeders die werken én een kind hebben, dan voor moeders die alleen voor hun kinderen zorgen. Ook vanuit de overheid vind ik dat ouderschap wordt neergezet als een bijkomstigheid. Ik vind het zwangerschapsverlof véél te weinig en het ouderschapsverlof vind ik ook maar een matige maatregel. Ook wordt er veel bezuinigd, waardoor het voor veel gezinnen niet meer mogelijk is dat de moeder thuis blijft bij de kinderen. Ik vind de taak van huisvrouw/moeder enorm belangrijk en waardevol. Kijkend naar mijn eigen situatie is dat mijn vriend behoorlijk carriere aan het maken is. Dat kan alleen maar omdat ik zo weinig werk en veel taken rondom het huis en opvoeding op me kan nemen. In die zin faciliteer ik zijn carrière en daar zijn we allebei gelukkig mee.
- Ben jij een werkende mama of een thuisblijfmama?
Werkende mama.
- Hoe ervaar jij dit?
Ik werk gelukkig maar heel weinig. Ik heb een leuke baan en vind mijn werk daarom een leuke afwisseling. Ik zou echter voor geen goud meer uren willen werken en vind het heel belangrijk om veel bij mijn dochter te zijn en het hier thuis goed te reilen en zeilen. Omdat ik maar zo weinig werk, ervaar ik de combinatie werk-privé niet als druk. Ook heb ik goede oppas voor mijn dochter. Wanneer zij naar een kdv zou moeten, zou ik overwegen om nog minder te gaan werken of te stoppen met werken.
- Indien jij werkt: wat zijn hiertoe jouw beweegredenen? Financieel? Persoonlijke voorkeur? Mijn voornaamste reden op dit moment om te werken is omdat ik een leuke baan heb die ik graag uitvoer. Ik vind het leuk om even wat anders te doen en andere mensen te zien en te spreken. Daarnaast heeft het ook financiële beweegreden.
- Indien jij thuisblijfmama bent: wat is hiervoor de reden?
- Voelen jullie je anders bekeken door de maatschappij sinds jij mama bent?
Het ouderschap heeft me verrijkt en ik denk dat sommige mensen me hierdoor serieuser nemen. Heb soms het gevoel dat ik meer mee tel.
- Welke opvoeding kreeg jij van huis uit mee op dit vlak?
Mijn ouders vinden het fijn dat ik een studie heb afgerond en een baan heb. Ze begrijpen waarom ik werk, maar zouden het ook begrijpen als ik zou stoppen met werken. Mijn moeder is altijd bij ons thuis geweest en vindt het ook belangrijk dat ik veel tijd en aandacht besteed aan mijn gezin. Mijn ouders zouden niet blij zijn wanneer ik zou besluiten fulltime te gaan werken.

Artemis za 1 jun 2013 - 6:55

Charles schreef:Dat zie je helemaal goed Artemis, zo steek ik inderdaad in elkaar. Ben ik zelf ook net pas achter, stom genoeg.

Ik baal van vrouwen, weten jullie dat? Waarom doet iedereen alsof alles altijd perfect gaat? Ik gelóófde dat! En werd daardoor onzeker en ontevreden over mezelf. En over mijn relatie. We zouden best wat solidairder onder elkaar mogen zijn en elkaar een hart onder de riem steken door te erkennen dat we zelf niet perfect zijn en dat niet alles perfect loopt en we vaak aanrommelen. Artemis, bij deze dank...fijn te horen hahaha.

Wie doet dat dan? Ik ken geen vrouwen die alles perfect lijken te doen. Echt, kom eens een weekje bij mij meedraaien...

Artemis za 1 jun 2013 - 6:58

Maar als ik het goed begrijp wil en kun je nu niet werken, maar om dat te compenseren moet iedereen wel beseffen dat moederschap géén bijkomstigheid is en dat het heus niet inferieur is? Want als je dan niet werkt ,dan doe je iig iets belangrijks?

Jeetje, meid ik zou je bijna knuffelen, wat maak jij het jezelf moeilijk. Je hoeft niets belangrijks te doen, ademen is vrij nodig, de rest is optioneel. hug

studiebol za 1 jun 2013 - 6:58

- De taak van huisvrouw is inmiddels in feite gedegradeerd tot inferieur. Opvoeden, hoeden en beschermen van kroost was gereduceerd tot bijkomstigheid. Ervaar jij dit zelf zo? En ervaar jij dat de maatschappij dit uitdraagt?
Ik ervaar het niet zo maar ben ook heel eerlijk dat ik me hier niet zo mee bezighoud en over nadenk.
- Ben jij een werkende mama of een thuisblijfmama?
Ik werk 3 dagen in de week (24 uur)
- Hoe ervaar jij dit?
Fijn, ik vind het prettig om die drie dagen te werken even belangrijk zijn voor andere mensen dan voor mijn kinderen.
Maar aan de andere kant vind ik het ook heel druk een werkdag iedereen in de ochtend op tijd overal krijgen en dan smiddags weer twee vermoeide meiden ophalen, eten koken, eten, in bad en naar bed. Jemig dat vind ik echt wel druk hoor!
- Indien jij werkt: wat zijn hiertoe jouw beweegredenen? Financieel? Persoonlijke voorkeur?
Ik vind het gewoon heel erg fijn om die drie dagen te werken en ik merk dat ik het fijn vind om finacieel wat in te brengen in huis.
- Indien jij thuisblijfmama bent: wat is hiervoor de reden?
- Voelen jullie je anders bekeken door de maatschappij sinds jij mama bent?
Nee, maar ik let hier ook niet op.
- Welke opvoeding kreeg jij van huis uit mee op dit vlak?

Mijn ouders hebben altijd allebei gewerkt, ze hadden de taken verdeeld en zorgen samen voor ons terwijl ze ook allebei werkte. Ze hebben altijd aangegeven het belangrijk te vinden dat we goed onze best deden op school, wilde we dat niet, ook prima maar we gingen dan niet op hun kosten thuis hangen dan moesten we maar aan het werk. Zijn ze gewoon heel duidelijk ingeweest en ergens ook wel terecht. Aantal jaren geleden wilde ik nog een post hbo opleiding doen, deze heeft mijn vader betaalt omdat hij het belangrijk vind dat ik me kan ontwikkelen.
Ze vinden het goed dat ik ben blijven werken maar snappen ook heel goed dat ik nu absoluut niet meer dan 3 dagen wil werken.

Luce za 1 jun 2013 - 7:00

Ik ken een vrouw die 7 kinderen heeft, tijdens de komst van haar kinderen 2 universitaire studies heeft afgerond en nu een goedlopende praktijk heeft. En waar je nog eend niet aan kan zien dat ze überhaupt kinderen heeft gekregen, 4 keer per week sport etc. En hoe stom ook en hoe onrealistisch dat beeld waarschijnlijk ook is (ze zal vast veel dingen hebben waar ze niet in uitblinkt..), ik ben er wel jaloers op. De perfectionistische ik in ieder geval. Ik krijg het ' nu al ' niet voor elkaar allemaal.

Charles za 1 jun 2013 - 7:01

Artemis schreef:
Charles schreef:Dat zie je helemaal goed Artemis, zo steek ik inderdaad in elkaar. Ben ik zelf ook net pas achter, stom genoeg.

Ik baal van vrouwen, weten jullie dat? Waarom doet iedereen alsof alles altijd perfect gaat? Ik gelóófde dat! En werd daardoor onzeker en ontevreden over mezelf. En over mijn relatie. We zouden best wat solidairder onder elkaar mogen zijn en elkaar een hart onder de riem steken door te erkennen dat we zelf niet perfect zijn en dat niet alles perfect loopt en we vaak aanrommelen. Artemis, bij deze dank...fijn te horen hahaha.
Wie doet dat dan? Ik ken geen vrouwen die alles perfect lijken te doen. Echt, kom eens een weekje bij mij meedraaien...

Ik heb van die buurvrouwen en vage 'vriendinnen' die dit soort gesprekken voeren:

- 'kreeg ik vanmorgen wéér ontbijt op bed van mijn schatje....ik heb gezegd dat hij té goed voor me zorgt, zo vaak is echt niet nodig'.
- 'zo, van 8 tot 12 het hele huis gepoetst en vanmiddag cursus geven...lekker dagje, héérlijk lekker bezig zijn'
- 'sinds ik een baby heb is alles gewoon veel relaxter...ik word gedwongen tot rust want de kleine slaapt zo veel'
- 'serieus, doe mij maar 5 kids, ik vind het allemaal zoooo heerlijk'

enz...zonder overdrijven!

Luce za 1 jun 2013 - 7:02

Echt? Zulke uitspraken hoor ik hier nooit. Juist het tegenovergestelde

studiebol za 1 jun 2013 - 7:03

Artemis schreef:
Charles schreef:Dat zie je helemaal goed Artemis, zo steek ik inderdaad in elkaar. Ben ik zelf ook net pas achter, stom genoeg.

Ik baal van vrouwen, weten jullie dat? Waarom doet iedereen alsof alles altijd perfect gaat? Ik gelóófde dat! En werd daardoor onzeker en ontevreden over mezelf. En over mijn relatie. We zouden best wat solidairder onder elkaar mogen zijn en elkaar een hart onder de riem steken door te erkennen dat we zelf niet perfect zijn en dat niet alles perfect loopt en we vaak aanrommelen. Artemis, bij deze dank...fijn te horen hahaha.
Wie doet dat dan? Ik ken geen vrouwen die alles perfect lijken te doen. Echt, kom eens een weekje bij mij meedraaien...

Dit vraag ik me ook af en heb ik wel eens vaker gelezen.

Hier is het echt niet perfect, als ik naar links kijk zie ik een tafel met heel veel spullen erop moet ik eigenlijk opruimen, heb ik geen zin in dus ik doe het niet. Ik zit op de bank en waarom? Omdat ik vind dat ik best ff lekker mag zitten na een drukke dag.

Charles za 1 jun 2013 - 7:04

Artemis schreef:Maar als ik het goed begrijp wil en kun je nu niet werken, maar om dat te compenseren moet iedereen wel beseffen dat moederschap géén bijkomstigheid is en dat het heus niet inferieur is? Want als je dan niet werkt ,dan doe je iig iets belangrijks?

Jeetje, meid ik zou je bijna knuffelen, wat maak jij het jezelf moeilijk. Je hoeft niets belangrijks te doen, ademen is vrij nodig, de rest is optioneel.

Euh ja...precies dit Yes

.

Twellie za 1 jun 2013 - 7:04

Whahahaha, die eerste.

Nummer drie heb ik ook wel eens gezegd maar toen ze in de peuterpubertijd kwam, zei ik hele andere dingen.

Bloempjuh23 za 1 jun 2013 - 7:13

Heel erg herkenbaar.. Ik lig daar nu al nachten van wakker. Ik heb zo'n soort zelfde opvoeding als jij gehad. Ik heb een master en een super leuke baan met doorgroei mogelijkheden. Maar.. En dan de maar.. Straks 3 kleine baby's tegelijk en al 2 kleintjes lopen. En vooral mijn vader hamert maar door dat ik toch zeker wel blijf werken:'Je wil toch zeker geen gat op je cv' doodmoe wordt ik ervan. Mijn man heeft ook een goede baan en ik zou niet perse hoeven te werken. Maar elke weer dat dilemma.. Ik snap zo goed je gevoel erbij. Mijn moeder heeft ook zo'n leuke dooddoener: 'Als je nu elke dag even lekker de krant leest maakt dat je hoofd lekker leeg' kom ik vast straks aan toe met 5 kinderen.. Sorry alles achter elkaar getypt op mijn telefoon.

Artemis za 1 jun 2013 - 7:17

Lol, waar woon jij?

Mijn week:
2 auto's die kapot gingen, stress, toestanden, avondvierdaagse doen met de kinderen en omdat ik niet wist waar ik aan begon begeleidde ik de halve school. Dat kwam neer op elke dag om 5 uur in de auto en dan moest het eten dus al op zijn. Maar hé, ik moest ook werken. Wat dus de hele week neerkwam op met koppijn van het slaapgebrek op mijn werk rondlopen, haasten naar huis, snel eten koken, eten, er achter komen dat de schoolshirts per ongeluk nog kletsnat waren (droogden niet zo snel als ik dacht), oververhit aankomen daar, complete chaos.
En dan naar huis en te lang blijven zitten en om 5,30 weer opstaan.

Gisteren om 2200 thuiskomen met 1 ziek en 1 moe kind, vanmorgen om 5.30 naast mijn bed, naar mijn werk, waar ik er kennelijk zo beroerd uitzag dat een client me koffie aanbood, vol medeleven Laughing

En tussendoor hebben er gisteren de sleutel van een nieuw huis gekregen en daar heb ik ook nog geklust gisteren en vanmiddag.
Dan vergeet ik tussendoor 100x mijn sleutels ( stond gisteren voor een dichte deur, man weg, ik kon er niet in) of gaat er iets anders (meestal vrij cruciaal) mis.
Mijn huis was vanmiddag een tyfuszooi, de was loopt achter en ik heb mijn vriendinnen deze maand 1x gezien.

Maar eerlijk gezegd vond ik het wel een prima week. Ik ben kapot, het huis is nog niet supernetjes, maar als ik de rommelige kamers achter me dichttrek zie ik het niet Laughing

En ik had de bedden van de kinderen eigenlijk al vorige week moeten verschonen (en dan was ik nóg laat geweest) maar iedereen is blij en gezond en het komt wel goed.

Ook met natte shirts, kapotte auto's, ruzie op het werk en een chaos in mijn huis hoor. smile

Kom rustig een keer een weekje langs smile

Coco za 1 jun 2013 - 7:20

- Ben jij een werkende mama of een thuisblijfmama? Thuisblijfmama
- Hoe ervaar jij dit? Enerzijds rustig doordat we geen stress of geregel hebben met opvang/oppas, maar soms ook zo vreselijk chaotisch. Leven in de puinzooi die ze constant maken, het gezeur en gezeik maakt mij soms helemaal knetter. Weinig aanspraak en veel kindertaal. Maar gelukkig hebben we tegenwoordig whatsapp waardoor ik ook gewoon tussen de kindertaal door volwassen hesprekken kan voeren, ondanks dat het geschreventaal is, is dat toch best een verrijking voor mij.
Ik vind vooral het afgelopen jaar erg vermoeiend door hun geruzie. Voor mijn gevoel zou ik met 1 kindje tegelijk echt een luizenleventje hebben als thuisblijfmama. Maar je krijgt er ook ontzettend veel voor terug. Ik vind het heel fijn dat ik ze zelf kan brengen en halen bij de psz, dat ik elke stap die ze hebben gemaakt heb mee kunnen maken. En om altijd samen te kunnen eten etc.

- Indien jij werkt: wat zijn hiertoe jouw beweegredenen? Financieel? Persoonlijke voorkeur? N.v.t.

- Indien jij thuisblijfmama bent: wat is hiervoor de reden? De intentie was eigenlijk om mijn studie af te maken maar dat was onmogelijk met deze slaaptroubles waardoor ik pas na 3 jaar weer verder mag met deze studie. Ik vond het fijn om thuis te zijn en mijn man ook waardoor ik ook niet op zoek naar werk ben gegaan. Onze beide moeders waren ook thuisblijfmama's tot minstens dat we 14 waren wat we zelf als fijn hebben ervaren. In mijn hele familie is er ook nooit een kind naar het kdv oid geweest. Ik weet eigenlijk ook niet beter. Ook financien spelen mee. Twee kinderen naar kdv zou mijn hele inkomen opeten omdat we alles zelf zouden moeten betalen + daar bovenop zou nog aflosding studieschuld (en die is erg hoog) komen waardoor we er eigenlijk alleen maar op achteruit zouden gaan. En ik voel er ook niet veel voor om voor een baas te werken en wil niet te overhaast zelf iets opstarten. En natuurlijk om mijn pareltjes te zien groeien en shinen.
-Voelen jullie je anders bekeken door de maatschappij sinds jij mama bent? Nee. Dat is mij (nog) niet opgevallen.

Luce za 1 jun 2013 - 7:24

Gelukkig Artemis, zo verloopt mijn gemiddelde week ook. Je wil ook niet zien wat voor bende het nu is. De bedden van de kinderen heb ik toevallig net verschoond maar wij slapen volgens mij al 4 wkn onder dezelfde. Elke avond zeggen we tegen elkaar ' morgenochtend toch even doen' en dan gebeurt het weer niet, want die is wakker er die moet haasten en die moet dit en dat...

Lejow za 1 jun 2013 - 7:58

Beetje dooddoenerig misschien, maar wil je gewoon een hele dikke knuffel geven!!
En zorg maar eens dat je eerst zelf weer een beetje op pootjes komt meis hug

Pompoen za 1 jun 2013 - 7:59

Antibes schreef:
Artemis schreef:Als volwassen vrouw ga je je toch ook niet meer druk maken over of je ouders wel akkoord gaan met je keuzes?

Ik kan me best voorstellen dat het je dwars zit. Maar het lijkt me dat je dat dan wel moet kunnen relativeren.

Het kan me niet erg boeien wat mijn ouders vinden, maar mij is ook met de paplepel ingegoten dat het de bedoeling was dat we gingen studeren en werken. Mijn moeder heeft dit óók met de paplepel ingegoten gekregen, in onze familie (en dan vooral van die kant) moest je studeren en was het de bedoeling dat je als vrouw jezelf kon redden en ik heb gezien wat dat gedaan heeft. Mijn moeder is mijn hele jeugd zo'n beetje meer overspannen thuis geweest dan dat ze werkte, omdat het haar allemaal te veel was. Toen ik ging trouwen en mijn mans naam aan besloot te nemen riep ze: "mijn feministische moederhart bloed!".
Mijn tante vroeg waarom ik dat in vredesnaam deed, waarop ik zei: "Ik hoef niet mijn meisjesnaam aan te houden om te bewijzen dat ik een zelfstandige vrouw ben.". Ik heb van te voren ook erg lang zitten dubben of ik mijn mans naam wel wilde aannemen, gewoon omdat ik het gevoel had dat dat niet zo hoorde, je hoort je meisjesnaam te houden in de omgeving waar ik in ben opgegroeid, als bewijs dat je een zelfstandige vrouw bent dus.

Maar bovenstaande dingen illustreren wel hoezeer je zoiets mee krijgt in je opvoeding, zonder dat je nog direct verantwoording af legt aan je ouders zit het in je systeem. Dat maakt dat je enorm in een tweestrijd terecht kunt komen tussen je normen en waarden waar je mee opgevoed bent en je gevoel en dat is een gevecht waar geen winnaar uit komt, dat is het akelige, want je bent hoe dan ook schuldig aan het verloochenen van iets, van ofwel je gevoel, wat je hart je ingeeft, ofwel je achtergrond, je normen en waarden en je 'cultuur'. Je bent allebei!

Ik probeer sinds ik dit inzicht heb vooral om een gelukkige vrouw te zijn. Mijn normen en waarden probeer ik voorzichtig een beetje om te buigen naar een voor mij beter werkbare situatie. Ik heb het niet persé over werken of thuisblijven als moeder, wij kunnen het financieel gewoon niet bolwerken als ik niet tzt weer aan het werk ga. Ik heb het over keuzes die bemoeilijkt worden door die tweestrijd. Zo had ik heel sterk het gevoel te moeten studeren en dan in ieder geval een studie waarmee ik een fatsoenlijke boterham zou verdienen. Ik heb altijd alles op alles gezet om naar de universiteit te gaan, was ik ook bijna heen gegaan, alleen was ik er doodongelukkig onder. Ik ben veel te praktisch lerend en het vwo kon ik alleen qua intelligentie aan (maar er is wel wat meer voor nodig dan alleen dat). Ik heb uiteindelijk na twee keer de verkeerde keuze gemaakt te hebben gekozen voor de kunstacademie. Mijn familie snapt daar nog steeds niets van maar het deed mij goed...

Charles, nu richt ik me even aan jou. Mijn moeder heeft mijn hele jeugd geprobeerd te voldoen aan de norm en aan het werk te gaan. Ze was altijd moe, labiel, huilerig, wij (mijn zusje en ik) waren gauw te veel voor haar en er waren altijd ruzies en spanningen in huis. Ik denk dat ze heel wat rust zou hebben gehad als ze niet had hoeven werken, financieel was het volgens mij niet eens echt nodig, het was echt puur uit normbesef dat ze dat steeds maar bleef proberen. Uiteindelijk was er een ernstige ziekte voor nodig om haar een excuus te geven niet meer te 'hoeven' werken.
Ik heb onder andere hierdoor (maar ook door het karakter van mijn moeder en het karakter van mijn vader en mijn eigen 'moeilijkheidsgraad') een behoorlijk moeizame jeugd gehad. Niet per definitie diep ongelukkig, maar wel moeilijk met veel spanningen, ik was dan ook altijd van huis. Ik smeekte mijn ouders of ik op de buitenschoolse opvang mocht blijven als mijn moeder thuis zat en als ik wel thuis was speelde ik buiten of bij buurkinderen. Ik wil dit niet voor mijn eigen kinderen, ik wil niet een moeder zijn die ongelukkig is omdat ze aan de normen probeert te voldoen. Ik heb gezien hoe belangrijk je eigen geluk kan zijn voor het geluk van je kinderen. Dus probeer alsjeblieft in reine te komen met jezelf en te kiezen waarvan je het meest gelukkig word! Dat is zo verschrikkelijk belangrijk!!

Edit: Oh en het is echt zo makkelijk niet, ik vecht dagelijks met mijzelf want ik heb van mijn moeder een flinke dosis perfectionisme meegekregen... Herkenbaar?

Printje za 1 jun 2013 - 8:06

Allereerst een dikke knuffel voor hoe je je voelt. hug

- De taak van huisvrouw is inmiddels in feite gedegradeerd tot inferieur. Opvoeden, hoeden en beschermen van kroost was gereduceerd tot bijkomstigheid. Ervaar jij dit zelf zo? En ervaar jij dat de maatschappij dit uitdraagt?
Ik ervaar het zelf niet zo, wel het feit dat het 'normaal' is dat ook vrouwen gewoon werken maar ik zie het opvoeden absoluut niet als een bijkomstigheid. Ik denk dat de maatschappij van tegenwoordig het voor 'gemiddelde' gezinnen onmogelijk maakt voor de vrouw om uberhaupt thuis te blijven.

- Ben jij een werkende mama of een thuisblijfmama?
Ik werk drie dagen
- Hoe ervaar jij dit?
Ik vind dit normaal heerlijk, maar nu de drukke laatste weken school zijn begonnen word ik soms knettergek en kan ik het allemaal niet meer overzien. Normaal lukt het allemaal prima en vind ik het qua drukte enorm meevallen en heb ik het goed op de rit maar deze weken......... ik leef op mijn to-do lists

- Indien jij werkt: wat zijn hiertoe jouw beweegredenen? Financieel? Persoonlijke voorkeur?
Ik ben geen thuisblijftype voor fulltime, ik zou helemaal gek worden en tegen de muren omhoog lopen. Daarnaast hebben we het financieel gewoon nodig en heb ik niet voor niets 4 jaar gestudeerd. Ik wil naast mama ook nog iets anders zijn.

- Voelen jullie je anders bekeken door de maatschappij sinds jij mama bent?
Nee niet echt.
- Welke opvoeding kreeg jij van huis uit mee op dit vlak?
Genieten van het leven maar geen geflauwekul de hele tijd. Samen het fijn hebben is beter dan alleen maar werken werken werken. Ik ben nooit gedwongen om te gaan studeren oid.

Susan za 1 jun 2013 - 8:18

Wat verstonden ze dan onder geflauwekul?

Caroow za 1 jun 2013 - 8:21

- De taak van huisvrouw is inmiddels in feite gedegradeerd tot inferieur. Opvoeden, hoeden en beschermen van kroost was gereduceerd tot bijkomstigheid. Ervaar jij dit zelf zo? En ervaar jij dat de maatschappij dit uitdraagt?
Ik leef denk ik in een hele andere omgeving. Ik ervaar dit niet zo, ik ken eigenlijk voornamelijk moeders die part-time werken zonder carriere maar gewoon een baantje.

- Ben jij een werkende mama of een thuisblijfmama?
Ik werk 20 uur in 5 dagen.

- Hoe ervaar jij dit?
Hier kan ik niet zo veel zinnigs over zeggen, ik ben net een week aan het werk. Wel vind ik het wel heel fijn om weer wat meer onder de mensen te zijn.

- Indien jij werkt: wat zijn hiertoe jouw beweegredenen? Financieel? Persoonlijke voorkeur?
We zouden wel rondkomen zonder mijn loon, maar het wordt wel karig dan. Maar als mijn vriend het dubbele had verdient had ik nog steeds willen werken, ik vind mijn werk erg leuk.

- Voelen jullie je anders bekeken door de maatschappij sinds jij mama bent?
Daar kan ik denk ik nog niet echt over oordelen.

- Welke opvoeding kreeg jij van huis uit mee op dit vlak?
Mijn moeder vindt het vooral belangrijk dat je plezier hebt in de dingen die je doet, een gelukkig leven is belangrijker dan een hoog inkomen. Mijn schoonmoeder vindt eigenlijk dat moeders thuis horen, maar vindt mijn manier ook prima. Wel werken, maar korte dagen, kind weinig naar het kdv en ze vindt het ook heel belangrijk dat zoon borstvoeding krijgt en dat ik daar de tijd voor neem.

Gast za 1 jun 2013 - 8:21

Charles schreef:
Artemis schreef:
Charles schreef:Dat zie je helemaal goed Artemis, zo steek ik inderdaad in elkaar. Ben ik zelf ook net pas achter, stom genoeg.

Ik baal van vrouwen, weten jullie dat? Waarom doet iedereen alsof alles altijd perfect gaat? Ik gelóófde dat! En werd daardoor onzeker en ontevreden over mezelf. En over mijn relatie. We zouden best wat solidairder onder elkaar mogen zijn en elkaar een hart onder de riem steken door te erkennen dat we zelf niet perfect zijn en dat niet alles perfect loopt en we vaak aanrommelen. Artemis, bij deze dank...fijn te horen hahaha.
Wie doet dat dan? Ik ken geen vrouwen die alles perfect lijken te doen. Echt, kom eens een weekje bij mij meedraaien...

Ik heb van die buurvrouwen en vage 'vriendinnen' die dit soort gesprekken voeren:

- 'kreeg ik vanmorgen wéér ontbijt op bed van mijn schatje....ik heb gezegd dat hij té goed voor me zorgt, zo vaak is echt niet nodig'.
- 'zo, van 8 tot 12 het hele huis gepoetst en vanmiddag cursus geven...lekker dagje, héérlijk lekker bezig zijn'
- 'sinds ik een baby heb is alles gewoon veel relaxter...ik word gedwongen tot rust want de kleine slaapt zo veel'
- 'serieus, doe mij maar 5 kids, ik vind het allemaal zoooo heerlijk'

enz...zonder overdrijven!

Totaal offtopic, sorry alvast. Maar dat heb ik wel eens met meiden die hier over hun relaties praten. Gaan ze dansen in de regen, fietst hij 10km om cholola voor haar te halen, hebben elke dag seks, en brengt ze naakt een serenade begeleid op de gitaar. (Bij wijze van) dan voel ik me wel eens jaloers, want wij hebben nog nooit gedanst in de regen of die andere dingen.

Susan za 1 jun 2013 - 8:23

Ik ben thuis, maar ik werk wel. Het aantal uren varieert, soms staat het op een erg laag pitje en soms ben ik een tijdje redelijk productief. Aan de ene kant vind ik het heel fijn dat ik het zo kan combineren en vind ik het ook leuk dat ik met schrijven geld kan verdienen, want dat heb ik altijd al graag gewild, aan de andere kant voelt het soms als onecht, alsof ik niet echt werk omdat ik niet naar een kantoor ga, geen collega's heb, geen vaste uren en geen vast contract. Het voelt ook vaak alsof het door de rest niet serieus wordt genomen en niet als werk wordt gezien. Ik vind mezelf als moeder/huisvrouw ook vaak tekortschieten. Ik zou graag zo'n moeder zijn die uren zit te knutselen, zelf koekjes en brood bakt, zo iemand die alle kamers een goede beurt geeft en de matrassen uitklopt en weet ik wat, en 's avonds altijd heerlijke maaltijden op tafel zet. Ik zou ook meer leuke dingen willen ondernemen maar ik zie vaak teveel beren op de weg en daar baal ik dan weer van. Ik ben ook te vaak gewoon moe. Ik voel me dus ook op alle vlakken tekort schieten.

Susan za 1 jun 2013 - 8:25

Carrie schreef:Totaal offtopic, sorry alvast. Maar dat heb ik wel eens met meiden die hier over hun relaties praten. Gaan ze dansen in de regen, fiets hij 10km om cholola voor haar te halen, hebben elke dag seks, en brengt ze naakt een serenade begeleid op de gitaar. (Bij wijze van) dan voel ik me wel eens jaloers, want wij hebben nog nooit gedanst in de regen of die andere dingen.

Herkenbaar, dat heb ik ook wel bij die topics.

Gesponsorde inhoud