Moeder worden/zijn zonder moeder

Na lang nadenken toch een topic geopend hierover omdat ik de laatste weken veel bezig ben met het feit dat mijn moeder er niet meer is.

Ruim 8 jaar geleden is mijn moeder overleden (het was haar eigen beslissing overigens) en sinds ik zwanger ben heb ik het er weer moeilijker mee. De laatste weken al helemaal. Niks van dit alles kan ik met haar delen, het zwanger willen worden, de positieve test, de zwangerschap, de bevalling straks en de tijd daarna. Ik vind het zo erg dat ik haar niet kan vragen hoe zij dit alles heeft ervaren. Mijn vader heeft mij wel wat dingen verteld, maar het is zo anders om het te horen van iemand die het allemaal (lichamelijk) zelf heeft ervaren. Mijn moeder was een ontzettend lieve, zorgzame vrouw en ik weet zeker dat zij erg geïnteresseerd zou zijn in mij tijdens de zwangerschap. Mijn vader is daarin wat afstandelijker en hierdoor mis ik mijn moeder alleen maar meer.

Ik vroeg me af of er hier meiden zijn die zwanger zijn en ook hun moeder moeten missen, of moeder zijn zonder moeder en hoe zij met zulke gevoelens omgaan. Het is niet zo dat ik er continu mee bezig ben, maar soms steekt het gewoon enorm.

Niet helemaal hetzelfde, want mijn moeder leeft nog, maar is ziek en bedlegerig. Ze is nu zo zwak dat ik me afvraag wat ze bewust meemaakt...
Het gevoel van missen ken ik dus ook, samen winkelen, een steun zijn voor je, vragen beantwoorden, en zoals er voor me zijn en bij de kleine kunnen kijken.

Echt tips heb ik niet voor je. Kan het de ene dag beter handelen dan de ander.
Ik denk dat als je die gevoelens hebt, je niks anders kunt doen dan je er aan overgeven, want het is pok gewoon Klote, verdrietig en niet leuk!

Sterkte meis

Even een knuffel! Ik heb mijn moeder nog wel maar mijn vader niet meer.. En vooral nu we een jongetje krijgen vind ik dat soms wel moeilijk. Want wat was hij trots geweest op zn kleinzoon .

@ Lejow: Dat moet ook erg moeilijk voor je zijn dat je moeder zo ziek is, zeker gezien je situatie. Ik vind je in ieder geval erg sterk! Moet me inderdaad overgeven aan die gevoelens, alleen ze kunnen zo heftig zijn dankzij de hormonen. Het is ook weer een fase waar ik doorheen moet, net als het trouwen zonder aanwezigheid van mijn moeder een paar maanden geleden.

@ Clapperdie: Thanks! Wat erg dat je je vader bent verloren. Kan me goed voorstellen dat het moeilijk moet zijn, vooral nu je een jongetje krijgt. Hij zal ook vast heel trots zijn geweest!

Net zoals jouw moeder ontzettend trots geweest zou zijn op jou en jullie kleintje!

Maar het blijft moeilijk inderdaad bij dit soort gelegenheden. Moet ook zeggen dat toen ik te horen kreeg dat mijn vader was overleden mijn 1e gedachte was: nu krijgen mijn eigen kinderen nooit een opa.. (ik was toen bijna 12).. En aan die opmerking moet ik nu vaak terugdenken. Waarom dacht ik dat in op die leeftijd?

Clap, misschien omdat je zelf fijne herinneringen hebt aan je opa?

Earane, ja de hormonen maken het er niet beter op...

Lejow: Ja geen idee. Ik heb idd leuke opa's gehad maar op dat moment verbaasde het me al dat ik dat dacht maar nu komt die herinnering steeds weer terug. Maar het verhaal van Earane lijkt me lastiger omdat moeder/dochter toch anders is.

Jouw verhaal is ook heel moeilijk, je mama is er nog wel maar ook weer niet.

@ Clapperdie: Wat Lejow zegt misschien, omdat je zelf een fijne opa hebt (gehad)? Of omdat je toen al wist dat je vader een leuke opa zou zijn? Zelf heb ik mij nooit kunnen voorstellen dat mijn moeder ooit oma zou zijn en oud zou worden. Onbewust een voorgevoel misschien.
Heb je wel een schoonvader die een leuke opa voor de kleine kan zijn straks?

Ja mijn moeder heeft een nieuwe vriend die echt een super opa gaat worden voor de kleine. Ook mijn schoonvader is helemaal in de wolken en heeft het al over alle voetbalwedstrijden die ze gaan bezoeken haha.

Heeft jouw vader een nieuwe relatie?

@ Lejow: Wat ik nog wilde zeggen. Ik kan me goed voorstellen hoe het moet zijn om wel een moeder te hebben, maar toch ook weer niet. De 2 jaar voor mijn moeder overleed was ze psychisch ziek en voelde het al alsof ik geen moeder meer had. Totaal andere situatie natuurlijk, maar toch is je verhaal herkenbaar.

@ Clapperdie: Oh ja, dat kan natuurlijk ook, dat je moeder een nieuwe relatie heeft! Ik dacht er niet aan omdat mijn vader sinds mijn moeder is overleden niet weer een relatie heeft gehad. Ik denk dat hij het te moeilijk vindt, maar hij staat er wel voor open. Zou het wel leuk vinden als hij een vrouw ontmoet (al zal het ook erg raar zijn) want hij is nu al wel lang alleen. Mijn schoonmoeder zal op zich wel een leuke oma zijn, denk ik, alleen erg opdringerig en bemoeizuchtig, dus daar zie ik wel tegenop.

Wel super dat de vriend van je moeder en schoonvader zulke leuke opa's zullen gaan zijn! Dat maakt weer een hoop goed. Al lijkt het me ook moeilijk omdat je dan ziet wat je nu mist m.b.t. je vader.

Ook ik heb geen moeder meer. Nu al 6 jaar niet meer. Ik vondt het al zo verschrikkelijk naar dat ze de zwangersschap van mijn zus niet heeft meegemaakt en nu ik zelf zwanger ben is het nog erger.

Ik mis het inderdaad dat ik haar niks kan vragen, niks kan delen met haar.
Vindt het moeilijk om mee om te gaan.

Het zal er ook aan liggen welke band je hebt met je moeder (ouders). Ik zou het vreselijk vinden als ik mijn moeder nu al zou verliezen. Ze de enige ouder die ik nog heb en ik haar leven moet eigenlijk nog beginnen.

Het is misschien raar, maar een van de redenen om kinderen te krijgen is om mijn moeder dat mee te laten maken.

@ Shygirl: Wat erg dat je ook je moeder moet missen. Dan moet het trouwen ook erg dubbel zijn geweest, of niet? Ik herken het wel wat je zegt van je zus. Toen mijn broer kinderen kreeg was het ook zo raar dat mijn moeder er niet bij kon zijn en nu voelt het inderdaad nog erger.

TGR schreef:Het zal er ook aan liggen welke band je hebt met je moeder (ouders). Ik zou het vreselijk vinden als ik mijn moeder nu al zou verliezen. Ze de enige ouder die ik nog heb en ik haar leven moet eigenlijk nog beginnen.

Het is misschien raar, maar een van de redenen om kinderen te krijgen is om mijn moeder dat mee te laten maken.

Het maakt inderdaad veel uit welke band je hebt met je ouders. Ik vind het trouwens niet raar dat je kinderen zou willen krijgen om je moeder dat mee te laten maken. Het is zelfs herkenbaar, want ik had het zelf ook m.b.t. mijn vader. Dat in ieder geval 1 ouder zou meemaken dat ik ooit kinderen krijg.

Earane schreef:

TGR schreef:Het zal er ook aan liggen welke band je hebt met je moeder (ouders). Ik zou het vreselijk vinden als ik mijn moeder nu al zou verliezen. Ze de enige ouder die ik nog heb en ik haar leven moet eigenlijk nog beginnen.

Het is misschien raar, maar een van de redenen om kinderen te krijgen is om mijn moeder dat mee te laten maken.

Het maakt inderdaad veel uit welke band je hebt met je ouders. Ik vind het trouwens niet raar dat je kinderen zou willen krijgen om je moeder dat mee te laten maken. Het is zelfs herkenbaar, want ik had het zelf ook m.b.t. mijn vader. Dat in ieder geval 1 ouder zou meemaken dat ik ooit kinderen krijg.

Moeilijk allemaal. Ik hoop dat de band met je vader goed is en dat hij ontzettend met je meeleeft!

Moeilijk is dat hè.. Mijn moeder is niet overleden, maar ik heb geen contact meer met haar dus een moeder heb ik eigenlijk ook niet. Ik mis dat best wel vaak, een moeder die er voor je is op die manier. Ik denk dat ik na de bevalling ook weer ga hebben, maar helaas.

TGR schreef:Het zal er ook aan liggen welke band je hebt met je moeder (ouders). Ik zou het vreselijk vinden als ik mijn moeder nu al zou verliezen. Ze de enige ouder die ik nog heb en ik haar leven moet eigenlijk nog beginnen.

Het is misschien raar, maar een van de redenen om kinderen te krijgen is om mijn moeder dat mee te laten maken.

Mijn moeder is bijna 3 jaar geleden overleden, daarom wilde ik zo snel mogelijk een kleintje en dit jaar nog trouwen zodat mijn vader het nog mee kan maken.
Niet dat mijn vader nu iets heeft waardoor hij zou kunnen overlijden maar toen mijn moeder ziek werd is ze 10 weken later al gestorven.

Maar ik mis mijn moeder ook, ik kan niks aan haar vragen en mijn vader die weet gewoon veel niet meer. En nu M. er is is het gemis wel groter, ook omdat ik met mijn schoonmoeder geen goede band heb. Met mijn schoonmoeder valt niet te praten. Gelukkig heb ik wel een collega, die net zo oud is en die ook net oma geworden is, met haar kan ik wel fijn praten erover.

Jolicious schreef: Moeilijk is dat hè.. Mijn moeder is niet overleden, maar ik heb geen contact meer met haar dus een moeder heb ik eigenlijk ook niet. Ik mis dat best wel vaak, een moeder die er voor je is op die manier. Ik denk dat ik na de bevalling ook weer ga hebben, maar helaas.

Heb je geen schoonmoeder waar je zulke dingen mee kunt delen?

Ik heb een hele lieve schoonmoeder gelukkig, maar dat voelt niet hetzelfde als een eigen moeder merk ik. Was het maar zo

TGR schreef:

Earane schreef:

TGR schreef:Het zal er ook aan liggen welke band je hebt met je moeder (ouders). Ik zou het vreselijk vinden als ik mijn moeder nu al zou verliezen. Ze de enige ouder die ik nog heb en ik haar leven moet eigenlijk nog beginnen.

Het is misschien raar, maar een van de redenen om kinderen te krijgen is om mijn moeder dat mee te laten maken.

Het maakt inderdaad veel uit welke band je hebt met je ouders. Ik vind het trouwens niet raar dat je kinderen zou willen krijgen om je moeder dat mee te laten maken. Het is zelfs herkenbaar, want ik had het zelf ook m.b.t. mijn vader. Dat in ieder geval 1 ouder zou meemaken dat ik ooit kinderen krijg.

Moeilijk allemaal. Ik hoop dat de band met je vader goed is en dat hij ontzettend met je meeleeft!

De band met mijn vader is gelukkig goed. Op zijn manier laat hij zien dat hij meeleeft en trots is en dat is heel fijn. Ik hoop voor jou dat je moeder er gewoon bij zal zijn tegen de tijd dat jij kinderen krijgt.

Jolicious schreef: Moeilijk is dat hè.. Mijn moeder is niet overleden, maar ik heb geen contact meer met haar dus een moeder heb ik eigenlijk ook niet. Ik mis dat best wel vaak, een moeder die er voor je is op die manier. Ik denk dat ik na de bevalling ook weer ga hebben, maar helaas.

Wat rot dat je je moeder ook moet missen! Het is inderdaad moeilijk en het krijgen van een kind is sowieso al een hele bijzondere gebeurtenis. Wel fijn dat je een lieve schoonmoeder hebt, al is dat natuurlijk heel anders. Het lijkt me trouwens nog moeilijker om te weten dat je een moeder hebt, maar daar op de een of andere manier niks aan hebt (en bijv. geen contact mee hebt) dan een moeder die overleden is. Ik weet dat ze er niet is en niet meer kan zijn, heb geen hoop dat ze er ooit weer is. Al is het misschien niet te vergelijken, maar 't is een gevoel.

@ Happydobby: Jij je moeder ook al verloren en nog zo kort geleden! Fijn dat je vader in ieder geval nu heeft kunnen meemaken dat je moeder bent geworden. Ik vind het ook zo'n fijn idee dat mijn vader dat ook mee zal maken.

Earane schreef:@ Shygirl: Wat erg dat je ook je moeder moet missen. Dan moet het trouwen ook erg dubbel zijn geweest, of niet? Ik herken het wel wat je zegt van je zus. Toen mijn broer kinderen kreeg was het ook zo raar dat mijn moeder er niet bij kon zijn en nu voelt het inderdaad nog erger.

Ja dat was het inderdaad, we wilden trouwen voordat uk geboren wordt voor mij was er maar 1 geschikte datum en dat was afgelopen vrijdag, de verjaardag van mijn moeder.
Ook werd er iets gezegd over haar toen we gingen trouwen en ik zat alweer te huilen.

En inderdaad toen mijn nichtje groter werd ik balen dat mama dat niet meemaakt en nu gebeurt het mijzelf en denk ik jeetje wat is dat zonde! Ze zou zo'n trotse oma geweest zijn.

Mijn moeder is 29 december 2010 overleden aan longkanker , toen was mijn zoontje 2 jaar en mijn dochtertje 2 maanden.

Ze is toen nog bij de bevalling geweest , sterker nog alleen mijn moeder was erbij !



TGR dat is niet gek , M.iek is ook "gekomen" hoe zeg je dat politiek correct ? in de hoop dat mijn moeder dr nog zal zien , en dat is gelukt goddank