Biechttopic

Dat heb ik je al een paar keer verteld, maar ik heb eerlijk gezegd niet zo heel veel zin in een discussie per PM, want daar is waar het meestal wel op uitdraait. Ik heb daar de energie niet voor.

Biechtje, je schiet zo enorm in de verdediging dat je niet eens leest wat er gezegd wordt.

Als je de waarheid alleen per PM wilt, dan moet je het verhaal misschien niet in een Biechttopic zetten.

June, dat besef ik me. Maar het is niet dat ik alleen de waarheid per PM wil, maar dr gaan nu waarschijnlijk dingen gezegd worden waarvan ik vind dat niet iedereen die hoeft te weten. En dat wil ik liever via pm horen..

Artemis, ik lees het wel en ik laat het ook wel op me inwerken, maar dat heeft even tijd nodig. En ja, dan is m'n eerste reactie feller dan ik misschien had gewild..

Zusje, bedankt voor je reactie!

Als je denkt dat iedereen je herkent, snap ik niet waarom je het dan biecht.

Dat had ik van te voren ook niet gedacht dat, eigenlijk in mijn ogen, zóveel mensen me zouden herkennen.
En daarom deed ik het via het biechtaccount..

Wat zou jou gelukkig maken dan, dat je zelf in de hand hebt?

Zus schreef:Wat zou jou gelukkig maken dan, dat je zelf in de hand hebt?

Ik heb nu zo geen idee, en dat is eigenlijk best erg. Ik zou niet weten wat ik zelf kan doen om me gelukkig te maken.

Ik PM je er nog even over als je dat goed vind, ik ben wel benieuwd over wat voor dingen jij 't dan hebt

Is goed hoor maar ik ga zo naar bed dus zal je morgen wel antwoorden dan ofzo, goed?

Nog 2,5 weken en dan stop ik met de pil!

Spannend biechtje!

Leuk zeg Biechtje!

En Biechtje die mij een PM heeft gestuurd. Heb je er iets aan?

Getver, ik voel me laatste tijd zo rot.

Ik ben er al mee bezig maar nu heb ik vanmiddag een high tea met de vrouwen van de vrienden van mijn vriend.
En juist als ik me rot voel, heb ik totaal geen eetlust. Ik Zit er dus echt over in dat ik daar ben en geen hap door mijn keel krijg.
En dan zit ik daar maar wat te zitten, plus dat het vreemd is en ik daardoor juist de aandacht op mezelf vestig. En daar raak ik weer van in paniek.

Ik durf dus gewoon niet zo goed, maar ja afbellen vind ik ook wel wat stom want ik vind het normaal gesproken altijd zo gezellig..

Gewoon niet te veel zeggen en rustig luisteren naar het geklets van de anderen, dan vestig je de aandacht ook niet op jezelf. En stellen ze dan wel vragen, dan kun je toch eerlijk zeggen dat je niet zo goed in je vel zit?

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik ben zwanger. Ik heb vanmorgen getest, en nog binnen een minuut twee duidelijke roze lijnen. Dit terwijl ik nog niet eens overtijd ben (en nee, heb geen vroege zwangerschapstest gehaald). Ik had al zo'n vermoeden omdat ik al een week lang last heb van kramp en steken in mijn buik maar er verder geen bloedverlies was of is. Toch schrok ik heel erg...
Nou is mijn situatie niet stabiel: woon op een studentenkamer, heb geen inkomen, moet studie nog afronden en daarbij heb ik ook geen stabiele relatie en allerbelangrijkste, heb ik geen kinderwens. Wel heb ik de 'vader' meteen ingelicht en die is meteen naar mij toe gekomen voor emotionele ondersteuning en hij was natuurlijk ook erg geschrokken. Nog wel even over gehad, maar het is voor ons allebei duidelijk dat het kindje niet gewenst is. Abortus is dus de enige optie.
Ik zie enorm op tegen de abortus, mijn beste vriendin is net de medische molen in gegaan omdat ze juist zwanger wil worden, die kan ik dus niet echt meevragen. En de 'vader' gaat nu net aankomende week op vakantie. Hij heeft wel aangeboden zijn vakantie te annuleren maar dat vind ik ook weer een beetje overdreven en zonde geld.
Maar ik vraag me dus af of het normaal is zoveel buikpijn te hebben bij een prille zwangerschap?

Biechtje schreef:*

Heftig Biechtje! Ik wil je veel sterkte toewensen. Ik zou het aanbod van de 'vader' wel aanvaarden, je hebt iemand nodig die je nu ondersteunt en bij je vriendin kan je (begrijpelijk) nu ook niet terecht.
Ik heb al wel vaker gehoord van vrouwen dat ze buikpijn hebben tijdens het begin van de zwangerschap, dus volgens mij is het wel normaal.

Wat naar biechtje. Vooral omdat het niet gewenst is. Kan je iemand anders in vertrouwen nemen die met je mee kan?

Wat moet dat een schok voor je geweest zijn. Ik kan het me levendig voorstellen, ik heb jaren geleden in dezelfde situatie gezeten. Was 19 jaar en woonde net op mezelf, en was net begonnen met mijn studie. Het was voor mij direct duidelijk dat ik het kind niet kon houden, hoe moeilijk ook. Neem een goede vriendin in vertrouwen en vraag haar of ze meegaat naar de kliniek. Ik vond dat persoonlijk heel prettig en hoefde de 'vader' er niet zo nodig bij te hebben. Ik vond het fijner om dit met een andere vrouw te delen, een goede vriendin. Doe even lekker rustig aan de komende tijd en praat over je beslissing met mensen die je vertrouwd. Ik wens je heel veel sterkte en volg vooral je gevoel!

Dank jullie wel voor de lieve woorden, doet me goed.

Ik vind het vooral heel moeilijk om vriendinnen mee te vragen omdat dit zou betekenen dat ze een vrije dag moeten nemen voor mijn probleem. Natuurlijk weet ik wel dat een vriendin dat met liefde zou doen, dat zou ik zelf ook zonder twijfelen voor hun doen, maar toch voel ik me bezwaard. Wil het ook gewoon niet aan iedereen vertellen, voelt toch wel erg prive. Heb nog wel een andere goede vriendin wie ik wel in vertrouwen zou kunnen en willen nemen, maar die woont ook nog eens niet naast de deur. Ik denk eigenlijk dat ik er voornamelijk iets aan heb om er over te kunnen praten met iemand, er hoeft van mij niet zo nodig iemand mee naar de kliniek. Als ik erna pijn heb wil ik toch alleen maar in bed liggen en niemand om me heen.

Het stomme is, mijn zus heeft een aantal jaren geleden ook een abortus gehad. Dus op zich zou het heel fijn zijn om het met haar daarover te hebben. Maar vorige week heb ik net ruzie met haar gehad over mijn 'relatie', zij vindt dat de man ik kwestie niet genoeg om mij geeft en dat ik beter verdien. Ik snap wel dat ze haar kleine zusje wil beschermen maar ik geloof niet dat ik op dit moment nog meer kritiek van haar aankan.

Ik vind het in elk geval fijn dat ik hier mijn verhaal kwijt kan.

Wat schrikken Biechtje! Ik heb ongeveer in hetzelfde schuitje gezeten als jij als het voor jou heel duidelijk is dat je een abortus wil, dan moet je daar voor gaan. Je moet hier in heel duidelijk je eigen gevoel volgen. Ik zou echt iemand mee nemen naar de kliniek, kun je je ouders of een andere vriendin hierover inlichten? Dit is te heftig om het alleen te doen. Heel veel sterkte

Wat schrikken biechtje. Zo te lezen heb je al goed nagedacht over wat je wilt en als ik jouw overwegingen zo lees, klinkt dit als een verstandige keuze. Probeer wel iemand in vertrouwen te nemen, iemand die ook met je mee kan. Een abortus is immers best een heftige ingreep, ook al sta je er nog zo achter.

Sterkte in elk geval.

Als ik jouw zus was, dan zou ik toch écht héél graag hebben dat je het me vertelt. Zo'n stomme ruzie, wat stelt dat voor wanneer je wordt geconfronteerd met dit soort problemen? Dat je zus hetzelfde mee heeft gemaakt kan je denk ik echt helpen, in ieder geval om even met haar te praten. En als ik een goede vriendin van je was, dan zou ik ook héél graag hebben dat je me belt, daarvoor ben je toch vriendinnen?

Natuurlijk hoef je het niet aan iedereen te vertellen, maar één of twee goede vrienden in vertrouwen nemen, dat zou ik je wel aanraden. Ik heb destijds geprobeerd er heel makkelijk over te doen, maar voor je eigen verwerking is het écht beter om er gewoon rustig bij stil te staan, jezelf rust te gunnen en je hart te luchten/erover te praten.

Nogmaals: sterkte!

Jeetje, wat heftig. Ik zou het mijn zus ook vertellen en haar meevragen. Het onderwerp van je ruzie staat hier los van, dus een goede reden om weer 'op goede voet' met elkaar te komen.

Wat goed dat je er zo bij stil staat dat je die vriendin niet kunt vragen (omdat ze juist in een traject zit im zwanger te worden). Knap dat je juist in zo'n moeilijke tijd aan anderen denkt, ook aan de vakantie van je vriend bijvoorbeeld. Misschien zijn die twee dan niet de beste keuze inderdaad, maar ik ben het met de andere meiden eens: vraag hulp ergens...

Idd wel hulp vragen. Persoonlijk zou ik denk ik voor de abortuspil kiezen als dit nog mogelijk is. Sterkte ermee.