Biechttopic

Ik zou ook geen handtekening zetten, maar eerst goed uitzoeken waar ze die precies voor nodig heeft. Ik heb nog nooit gehoord dat kinderen een handtekening moesten zetten zodat een ouder in de schuldsanering kon.

Ze zal mij wel weer willen gebruiken dan.

Ja ze zegt het echt en blijft me lastig vallen met berichtjes met dat ze zonder mijn handtekening niks kunnen. Ze krijgt echt geen handtekening van me wil er niks mee te maken hebben !!

Ik zou niet tekenen.
Jij hebt er niets mee te maken. Jouw moeder gaat het traject in, en niet jij.
Een handtekening van je kinderen is daar absoluut niet voor nodig.

Niet tekenen.
Maar heb ik dit laatst ook al niet eens een keer gelezen?

Ze hebben voor schuldsanering niets nodig van jou,absoluut niet. Kinderen hoeven hun ouders nooit ergens toestemming voor te geven, en als ze blijft bellen zeggen dat degene dienen zaak in behandeling heeft maar moet bellen.

Ik biecht op dat ik ontzettend wantrouwend ben geworden sinds een vriendin van mij, geheimen van mij zo ongeveer in de telegraaf heeft gezet. Nu dus geen vriendin meer. Eigenlijk baal ik er ontzettend van, want door haar zijn andere vriendschappen ook naar de kloten gegaan, doordat er over mij gekletst werd achter mijn rug om. Natuurlijk zou ik het allemaal recht kunnen gaan zetten, omdat het allemaal op gelul is gebaseerd, maar ik heb helemaal geen zin om er energie in te steken. Toch zijn er nu mensen die dingen over mij denken die gewoon niet waar zijn. Aaahh ik word gek van mijzelf en weet niet hoe ik hier mee om moet gaan?
Energie steken in de vriendschappen die kapot zijn gegaan door geroddel achter mijn rug om en dus de vriendschappen proberen te herstellen?
Of ze allemaal lekker in hun sop laten gaar koken, ze links laten liggen en erboven staan?

Hoe simpel het ook klinkt, des te lastiger het is: Laat ze gewoon links liggen! Zij verdienen het niet om jou als vriendin te hebben... Een vriendschap moet van twee kanten komen en op deze manier is dat niet het geval. Als zij de intentie hebben het te herstellen, komt het wel.

-knip-

Biechtje schreef:Ze zal mij wel weer willen gebruiken dan.

Ja ze zegt het echt en blijft me lastig vallen met berichtjes met dat ze zonder mijn handtekening niks kunnen. Ze krijgt echt geen handtekening van me wil er niks mee te maken hebben !!

Het zou ook kunnen gaan om een akkoordverklaring ivm onderbewindstelling. Als iemand via de rechtbank onder bewind wordt gesteld vragen ze aan directe familieleden hun mening daarover. Dit neemt de rechter dan mee in zijn besluit. In dat geval zou het dus niet betekenen dat ze je wil gebruiken of dat jij hier negatieve gevolgen van zal ondervinden, maar dan is het puur omdat de rechtbank wil weten wat de familieleden ervan vinden. Ik weet het natuurlijk niet hoor, maar dit is misschien wel een optie.

Isa_073 schreef:

Biechtje schreef:Ze zal mij wel weer willen gebruiken dan.

Ja ze zegt het echt en blijft me lastig vallen met berichtjes met dat ze zonder mijn handtekening niks kunnen. Ze krijgt echt geen handtekening van me wil er niks mee te maken hebben !!

Het zou ook kunnen gaan om een akkoordverklaring ivm onderbewindstelling. Als iemand via de rechtbank onder bewind wordt gesteld vragen ze aan directe familieleden hun mening daarover. Dit neemt de rechter dan mee in zijn besluit. In dat geval zou het dus niet betekenen dat ze je wil gebruiken of dat jij hier negatieve gevolgen van zal ondervinden, maar dan is het puur omdat de rechtbank wil weten wat de familieleden ervan vinden. Ik weet het natuurlijk niet hoor, maar dit is misschien wel een optie.

Dat klopt, heb er in mijn werk ook mee te maken. Toevallig vandaag nog, een nieuwe aanmelding voor bewindvoering waarbij inderdaad ook gevraagd wordt om een handtekening van de kinderen en of de ouders van de client. Het is niet zo dat de kinderen daardoor ook het traject in gaan, heeft idd te maken met de rechtbank. En daar kun je als kind gewoon bij zijn en eventueel je verhaal doen om uit te leggen waarom je wil dat die gene hulp krijgt.


En trouwens volgens mij is het niet zo dat als jij geen handtekening wil zetten dat alles niet door kan gaan. Als ik jou was zou ik aan je moeder de gegevens van de bewindvoerder of curator vragen en met diegene contact opnemen. Dan kun je navragen of het klopt wat je moeder zegt, en als jij aangeeft geen handtekening te willen zetten dan is het heus niet zo dat daardoor de zitting niet door kan gaan. Je kunt bij de curator toch aangeven dat je zwart op wit wil hebben dat jij geen financiële hulp zal geven. Maar het zou wel fijn zijn als je moeder iig hulp krijgt toch?

Ik biecht op dat ik best wel jaloers ben op de financieele situatie van mn vriend.
We wonen samen en hij heeft meer te besteden dan ik, we delen de kosten wel naar rato maar ik heb meer uitgaven momenteel (rijles, lening nog lopen bij ouders).
Hij heeft een hoop spaargeld (zo'n €40.000) en ik sta iedere maand nog €1000 rood (dit is nog uit de tijd dat ik alleen woonde). Zo'n verschil is het dus. We hebben er wel eens onenigheid over, zo wilde hij aankomend weekend met zn ouders uit eten, maar we zijn net een weekend weg geweest dus vaak uit eten, dus ik vind het onzin want dan moet het van de spaarrekening. Hij kan dan niet goed begrijpen waarom ik het onzin vind en ik denk op mijn beurt dan "dan betaal je toch lekker van je duizenden euro's eigen spaargeld'. Ook zegt hij wel eens dat hij zoveel geld overhoud, bijvoorbeeld gisteren 'ik heb gelukkig nog €4000 op mn lopende rekening'. Ik kan daar echt verdrietig van worden omdat ik zelf nooit genoeg geld heb.

Ik weet niet wat ik met dit verhaal wil, misschien tips hoe we er over kunnen praten ofzo?

Sorry hoor, maar ik vind het echt stom van je vriend. Waarom houden jullie het zo gescheiden van elkaar?

Ik vind dat als je samen een leven hebt, je ook samen voor dat leven zorgt. En dat hij er meer aan over (wil) houd(en), prima, maar ik vind dit een oneerlijke situatie. Maar sowieso delen wij gewoon alles qua salaris & spaargeld, al verdien ik ook véél minder, dan mijn vriend.

Hier is het andersom, mijn vriend die de schulden heeft en ik die -relatief gezien- financieel redelijk op rozen zit. Wij verdelen alles naar rato, wat voor ons inhoudt dat we de vaste lasten dusdanig verdelen dat we ieder een realistisch bedrag aan het eind van de rekeningen over houdt om leuke dingen van te doen. Zijn schulden zijn zijn ding, daar bemoei ik me niet mee, maar ik geef hem wel de gelegenheid om die schulden af te betalen, door zélf gewoon wat rekeningen meer te betalen.

Wat jouw vriend doet vind ik niet fair, vooral eigenlijk zijn houding tegenover jou niet, net of hij het er nog even in wil wrijven. En als hij 4000 euro over heeft op z'n lopende rekening, en 40.000 op de spaarrekening dan lijkt mij 1000 euro voor hem een klein bedrag om te missen zodat je samen weer met een schone lei kan beginnen. Dat zou ik, als ik het had, wel voor m'n vriend doen. Al was het maar door jou een paar rekeningen uit handen te nemen.

Ik vind dat echt heel apart. Dat je sommige geldzaken gescheiden houdt oke, maar ik vind dit wel een beetje extreem.

Eens met Lennox. Bij ons is het ook niet eerlijk verdeeld, man heeft veel minder te besteden. Althans veel minder inkomen, inmiddels is er sprake van 'ons' geld, ook al hebben we beide aparte spaar en lopende rekeningen.
Maar toen we nog korter samen waren betaalde ik eigenlijk ook altijd alles, ook in het begin van ons samenwonen. Man had nou eenmaal weinig te besteden, gelukkig geen schulden maar hij had ook geen vaste baan dus in bepaalde periodes had hij geld en in andere weer niet. Tja, daarom betaalde ik dus meer.

Ik snap op zich best dat jouw vriend niet al het geld op een hoop wil gooien (weet ook niet hoelang jullie samenwonen), maar dan zal hij zich ook aan jouw uitgavemogelijkheden moeten aanpassen vind ik. Ik krijg nu juist de indruk dat hij jou zelfs een beetje aan het inwrijven is dat jij niks hebt en hij wel. Ik zou het ook tegen hem zeggen, dat als hij uit eten wil met jou en zijn ouders dat hij dan maar voor jou moet betalen want dat jij hier geen geld voor hebt. L

Ik heb er persoonlijk idd geen geld voor maar we sparen ook samen, op die rekening staat wel geld en dan wil hij het geld daar vanaf halen. Dat is een beetje het issue. Ik vind het zonde om aan spaargeld te zitten voor een onnodig etentje, hij vind dat dat makkelijk kan.

Voor mij betekent ons spaargeld veel: een huisje kopen later, geld om te trouwen. Hij denkt daar niet aan, hij zegt zelf altijd dat hij niet zo ver vooruit kijkt. Dat is ook iets wat ik moeilijk vind.

Ik vind je vriend niet zo aardig, in ieder geval zijn houding niet. Ik zou me kapot schamen om tegen mijn partner te zeggen dat ik 4000 euro op mn lopende rekening heb terwijl ik weet dat de ander rood staat. Voelt toch onnodig de ogen uitsteken.

Dat jullie het zo geregeld hebben en jij krap zit is vervelend, maar zo is het nou eenmaal. Maar die gezamelijke rekening, waar is die voor? Voor later, voor vakantie samen, voor als 'gezamelijke' dingen stuk gaan oid? Ik vind dat je beiden moet staan achter een uitgave van een gezamelijke spaarrekening. Als hij van dat geld uit eten wil met zijn ouders en jij niet, dan gebeurd het dus niet. En anders wil jij morgen van de gezamelijke rekening shoppen, naar de kapper, bloemen voor je moeder kopen en je roodstand opzeggen

Dat hij niet zover vooruit kijkt vind ik een beetje gek in het licht van zijn spaarrekening, hij weet dat een doodshemd geen zakken heeft?

Ik zou nog maar eens goed nadenken over jullie relatie. Hoelang wonen jullie al samen? Ik vind zijn geldgedrag erg vreemd naar jouw toe. Ik kan me voorstellen dat je in het begin van een relatie nog niet alles wilt delen maar ik vind het in het geval van dit soort etentjes eigenlijk wel logisch dat hij het dan betaald. Hij heeft er dan toch ook een avond plezier van/het naar zijn zin en zo groot zijn die bedragen voor hem dan niet.

Ik vind vooral je laatste opmerking over niet zo ver vooruitkijken niet prettig overkomen. Daar zou ik zelf erg veel moeite mee hebben.

Hoe kijkt hij tegen jouw financiële situatie aan? Praten jullie daar weleens over? Je kan toch gewoon zeggen tegen hem hoe het op jou overkomt dat hij zo over zijn geld praat?

Ik snap het probleem niet helemaal, geloof ik. Verwacht je van hem dat hij je uit zichzelf helpt bij jouw financiële situatie? Zonder dat je daar over hoeft te praten?

En begrijp ik het goed dat jij nu rood staat maar ook geld stort op de gezamenlijke rekening?

Als ik het financieel moeilijker heb dan trek ik echt wel aan de bel. Mijn vriend wil namelijk ook niet dat ik in de knoei kom met mijn geld omdat hij het beste met mij voor heeft. Hij zal als eerste klaar staan om me te helpen, of door mijn uitgaven eens onder de loep te nemen om te zorgen dat ik niet weer in die situatie kom of door voor mij te betalen als we samen iets leuks willen doen.

Oh en dat hij niet zo ver over de toekomst nadenkt lijkt mij een heel ander punt. Hij heeft immers genoeg geld om een trouwerij te betalen of een andere grote uitgave te doen. Als hij vandaag besluit dat hij morgen wil trouwen dan kan dat toch gewoon vanuit zijn situatie? Dat zegt toch helemaal niets over dat hij wel of niet met je wil trouwen, kinderen krijgen, etc? Het komt op mij over alsof er niks aan de hand is behalve de communicatie tussen jullie 2 en jij nu dingen in gaat vullen voor hem die nergens op gebaseerd hoeven te zijn. Kortom: praat, leg je zorgen uit en dan kan hij die zorgen eventueel wegnemen.

Ik kan me je frustratie helemaal voorstellen. Ik heb het ook gehad, kon er ook echt boos om worden. Alleen was het bij mij zo dat mijn ex riep dat hij nooit geld had, altijd geld te kort had en niet kon sparen. Maar ondertussen wel een enorm bedrag op zijn rekening en nieuwe dingen kopen. Ik heb in die periode ook echt bijna niets voor mezelf kunnen kopen wat enorm frustreerde. Toen we uit elkaar gingen ben ik ook heel makkelijk geweest met spullen met het idee van ik kan er nu toch niets mee veel plezier er mee. Was dan ook erg boos toen ik hoorde dat hij het geld van de aanrijding die ik met zijn auto had gemaakt nog niet had over gemaakt naar de verzekering en hij doodleuk opbelde of ik nog even 70 euro extra kon betalen want dat was er nog bij gekomen. Het ging me gewoon meer over de manier waarop.
Ik snap je dus volledig, en het is voor mij ook zeker een punt waar ik op af kan knappen in een volgende relatie.

Biecht weg

he bah, dat is inderdaad heeel genant en niet iets wat je vader wil lezen. Pfff ik zou ook echt niet weten wat te doen..heb je niet iemand wie je erover in vertrouwen kan nemen. Je vriend, als je die hebt of iemand die je vader niet kent en dus ook een beetje van een afstand erover kan praten met jou?
Misschien is het beter om even het te laten 'bezinken' en aan te geven pas contact te willen als jij daar aan toe bent. Ook al is het een hele tijd...het is nogal wat wat je nu hebt gelezen. Maar kan me ook voorstellen dat je moeder iets aan je gaat merken. Jeetje he...ik denk dat het wel goed is dat je er iig over praat met iemand en niet alleen mee gaat rondlopen.