Biechttopic

Als je dit nog niet gedaan hebt: Praat met die jongen! Misschien heeft ie het zelf wel niet in de gaten. Er kan ook een medische oorzaak zijn. Ik zou echt not amused zijn als ik niet lekker zou ruiken en mijn vriend me dat pas na een jaar (!) zou vertellen! Natuurlijk is zo'n gesprek niet gemakkelijk, maar ik denk dat je het beter echt wel bespreekbaar kan maken. Misschien komen jullie samen tot een oplossing.

SoGood schreef:Als je dit nog niet gedaan hebt: Praat met die jongen! Misschien heeft ie het zelf wel niet in de gaten. Er kan ook een medische oorzaak zijn. Ik zou echt not amused zijn als ik niet lekker zou ruiken en mijn vriend me dat pas na een jaar (!) zou vertellen! Natuurlijk is zo'n gesprek niet gemakkelijk, maar ik denk dat je het beter echt wel bespreekbaar kan maken. Misschien komen jullie samen tot een oplossing.

Dat vind ik erg moeilijk en zielig voor hem. Zijn ouders of vrienden ruiken het misschien niet en straks confronteer ik hem ermee en ben ik de enige. Het voelt zo zeikerig en onaardig

Ik vind jullie reacties wel fijn, bedankt

Het is ook moeilijk, dat begrijp ik heel goed. Maar ik vind het zieliger dat jij hem zo rond laat lopen en iedereen zijn geur opmerkt zonder dat hij het zelf in de gaten heeft. En ik wil je niet ongerust maken, maar het kan niet geheel ongevaarlijk zijn als je altijd een nare geur bij je draagt, zeker als je zegt dat hij 2 x per dag doucht.

Caro schreef:

Biechtje schreef:Even via dit topic.
Ik biecht op dat ik zit te wachten tot het 2 uur word. Dan gaat de lijn van het amk weer open, en zal ik een melding plaatsen. Ik heb er een onwijs zenuwachtig gevoel bij, ik hoop dat we het allemaal bij het verkeerde eind hebben, maar gezien een kind van nog geen 2 geen eigen stem heeft, moeten we wat doen.
Het is triest, ik had nooit gedacht eens nog in zo'n positie te komen, maar in dit geval geld; Beter safe than sorry.

Het is twee uur geweest, is het gelukt? Sterkte!!

Ja, ik word komende week terug gebeld om te horen hoe het verder zal gaan. Afwachten dus.

@Biechtje meniet fris ruikende vriend: ik zou het ook tegen hem zeggen. Geef aan dat jij het lastig vindt om te zeggen! Misschien weet ie het wel, maar denkt ie dat jij het niet merkt (hij doucht misschien ook niet voor niets 2x per dag!)
Is dit al vanaf het begin? En hoe ruikt zijn huis?
Ik ben weleens bij mensen thuis geweest waar het heel muf rook en toen ik wegging, roken mijn kleren daar ook naar! Niet fijn!

Ik ben steeds zo bang dat ik in paniek raak. Dat ik een paniekaanval krijg en niet meer weet ik wat ik doe.
Dit is me nog nooit overkomen maar het lijkt me zo erg. Het wordt bijna een obsessie. Ik denk er dagelijks aan.

Ik heb er het meeste last van als ik ergens op visite moet gaan, bijvoorbeeld een verjaardag. Dat denk ik er de hele tijd aan, en dan ben ik bang dat ik er last van krijg. Ik moet er vaak van kokhalzen van de spanning. En daar schaam ik me zo voor. Mijn vriend weet het wel en mijn familie maar verder niemand.
Als ik dan op visite zit en ik moet kokhalzen, dan voel ik me vreselijk. Ik probeer het te verbergen maar daarom wordt de drang alleen maar groter.

Ik ga vanavond met mijn vriend uiteten maar ben zo bang dat ik het dan ook krijg, angst en kokhalzen en dat ik helemaal niet kan eten. Mijn vriend zal dat niet leuk vinden, hij weet dat ik er niet veel aan kan doen maar vind het dan wel zonde als we uiteten gaan en dat vind ik ook!

Ik word er ook zo moe van, het kost me zoveel energie om hier zoveel mee bezig te zijn.

Heb je een idee waar het vandaan komt Biechtje? Heb je al eens een echte paniekaanval gehad?

Mijn vriend heeft ook angst voor paniekaanvallen, heeft al een paar keer zo'n aanval gehad, hij gaat nu naar een haptonoom ervoor. Hij weet waar het vandaan komt. De haptonoom haalt die spanningen en angsten uit zijn lichaam weg. Zijn lichaam is helemaal verkrampt, dit wordt erger als hij denkt een paniekaanval te krijgen. Hij krijgt ook ademhalingsoefeningen en ontspanningsoefeningen, die kan hij toepassen wanneer hij zich angstig voelt of wanneer hij een aanval voelt aankomen.

Ben ik onredelijk? Dinsdag is mijn zus jarig, ze wordt dan 30. Die dag is mijn vrije dag. Mijn zus heeft 's middags vrij genomen om samen wat leuks te doen met onze ouders en haar partner. Gisteren belde de moeder van mijn vriend of ik mee wil rijden naar een afspraak in het ziekenhuis, ze kan door omstandigheden niet alleen. Maar die afspraak is dus dinsdag. Nou... Liever niet nee! Ik heb gezegd dat als ze echt niemand anders kan vinden ik wel mee ga. Uit schuldgevoel. Maar nu kan ze dus niemand anders vinden. Ze vroeg of ik het toch niet erg vindt.. Nou ik heb gezegd dat ik er wel van baal ja. Nu gaat ze het proberen te verzetten maar waarschijnlijk zal ik gewoon mee moeten. Maar eigenlijk gaat het toch nergens over. Ze plant voor mijn gevoel die afspraak en gaat er dan maar klakkeloos vanuit dat ik mee kan. Ze heeft nog een dochter, een zoon en een man, maar die werken. Dan vraag ik me af of zij niet een dagje vrij kunnen nemen. Ik heb mijn vriend er nog niet over gesproken.

Nee je bent niet onredelijk. Je hebt namelijk al een andere afspraak staan. Sterker nog ik zou als ik jou zus was not amused zijn als mijn zusje om die reden niet mee zou gaan. Zij heeft er ook vrij voor genomen. Het klinkt niet alsof het iets heel ernstigs is en er zijn nog meer mensen die mee kunnen.

Waarom gaat je schoonmoeder niet met het OV? Of gaat dit niet lukken ivm met een behandeling ofzo?

Nee, er moet iemand mee. Ze kan niet met het OV.

Ik vind je totaal niet onredelijk. Gewoon zeggen dat je al andere plannen hebt en zij er niet zomaar, zonder te overleggen, vanuit mag gaan dat jij meegaat. Dan neemt je vriend desnoods maar een vrije dag.

Parisienne schreef:Ik vind je totaal niet onredelijk. Gewoon zeggen dat je al andere plannen hebt en zij er niet zomaar, zonder te overleggen, vanuit mag gaan dat jij meegaat. Dan neemt je vriend desnoods maar een vrije dag.

Dat vind ik eigenlijk ook.

Nee, ik zou dat ook niet zomaar doen. En hoe lang wist ze al dat ze die afspraak had? Of was dat pas sinds pas? Ik vind het wel erg kortdag om het te melden. Zeker als je afhankelijk bent van andere.
Kan ze anders geen taxi nemen? Zal sowieso goedkoper zijn dan wanneer iemand een dag vrij moet nemen.

Ik weet niet goed wat ik moet doen, ik werk nog maar net bij deze werkgever, het is een erg groot bedrijf overigens. Nu heb ik een jongeren kennen via een andere afdeling, we kunnen gezellig kletsen, er is echt een enorme spanning. Ik dacht dat hij eind 20 zou zijn, maar hij is 35. Ik ben zelf 25. Ik weet niet goed wat ik ermee moet, ook ivm qua leeftijdsverschil en het feit dat ik nog maar net bij deze werkgever begonnen ben en geen naam wil krijgen. Mijn baas kent die jongen ook omdat ze in het verleden veel hebben samengewerkt. Ook twijfel ik ivm het leeftijdsverschil, ik had altijd voor ogen iemand die niet meer dan 5 jaar ouder, wat zal ik nu doen.. Doorgaan met daten en kijken hoe het afloopt? Eigenlijk ben ik vooral heel benieuwd naar relaties waar er ook een groot leeftijdsverschil in zit en waar je dan tegenaan loopt

Ik ben 28, vriend is vorige week 36 geworden. Verschillen zitten hem vooral in carrierefase. Hij is al 13 jaar aan het werk en daarin meer gesetteld. Ik kom pas net kijken met mijn 3 jaar en moet mezelf nog erg bewijzen. Nu is dat voor ons misschien wel het duidelijkste verschil omdat we daar vrij veel mee bezig zijn. Verder wat sentimentdingetjes, tv-series of films die uitkwamen terwijl hij 16 was en ik nog op de basisschool zat.
Maar ik loop niet direct tegen problemen aan door het leeftijdsverschil. Zowel in zijn als mijn vriendenkring beginnen mensen zich te settelen en babies te maken, die levensfases zit eigenlijk weinig verschil in.

Daten op het werk zou ik me daarentegen niet zo snel aan wagen denk ik. Lijkt me best moeilijk iemand elke dag te zien terwijl je wel professioneel moet blijven. Mocht zo iets toch gebeuren, zou ik het heel voorzichtig aanpakken denk ik en rustig aan doen.

Verschil van 10 jaar zou voor mij geen probleem zijn, niet op jullie leeftijden.

Op het werk kom ik hem overigens niet tegen, hij zit in een heel ander gedeelte dan ik. Maar er wordt wel heel veel geroddeld in het bedrijf waar ik werk, ik werk er nog maar net..Ook nu als we afspreken, we moeten eigenlijk voorzichtig zijn wanneer we afspreken omdat we natuurlijk bekenden tegenkomen en ik hem vooral nu beter wil leren kennen zonder dat er al allerlei roddels gaande zijn..

Ik heb een beetje een rotgevoel t.a.v. mijn schoonmoeder. Mijn vriend en ik zijn nu al bijna 4 jaar samen en eigenlijk al vanaf het begin heb ik gewoon niet zo heel veel met haar. Hij heeft nog 2 broers die allebei een partner hebben. Mijn vriend overigens ook niet, vroeger hadden ze vaak ruzie en hij was erg blij toen hij de deur uit kon omdat hij zjin moeder dan alleen nog maar in het weekend hoefde te zien. Mijn schoonvader is een schat overigens.

Maar wat het dus is met haar, ze is echt verschrikkelijk aanwezig altijd. Als ik een verhaal vertel over een familielid die is overleden aan kanker komt zij ook met een verhaal over een vage kennis die is overleden aan die ziekte. Altijd is er wel weer een of ander verhaal te vertellen waar we dan allemaal naar moeten luisteren. Maar als ik vervolgens dan eens iets vertel laat ze je gewoon niet uitpraten. Je wordt minimaal 4 keer onderbroken bijv. Als ze dan vraagt goh hoe gaat het op je werk, en ik begin te vertellen is ze na drie zinnen afgeleid en kijkt ze je al niet meer aan en kan je net zo goed tegen een plant gaan praten. Eigenlijk ontzettend onbeschoft. Komt er ook nog eens bij dat mijn ene schoonzus en zwager 3 kinderen hebben, die kleinkinderen zijn echt alles voor haar. Mn andere schoonzus is nu ook zwanger dus die staat ook in het middelpunt van de belangstelling. Als mijn vriend en ik er dan zijn vertoond ze dus bovenstaand gedrag, alleen maar praten over kleinkind a b c en toekomstige kleinkind d, maar het feit dat wij soms ook wel eens iets beleven is ondergeschikt. Los daarvan zal ze bijv ook nooit eens op de koffie komen of mij eens bellen voor de gezelligheid. Ik moet altijd contact met haar opnemen. Dit terwijl de andere schoonzussen (waarvan er eentje ook min 1,5 uur rijden weg woont) wel interessant zijn ofzo. Degene die nu zwanger is wordt nu ineens bestookt met van alles en nogwat en dat was daarvoor ook minder.

Zelf kom ik uit een familie waar je echt belangstelling voor elkaar hebt en ben ook opgevoed met het idee dat je oprecht interesse moet hebben voor mensen, niet doen alsof. Ik kan me er dus gigantisch aan storen als ik er ben en ik voor mijn gevoel gewoon amper interesse krijg. Ik heb dit ook besproken met mijn vriend, die is het er volledig mee eens en zegt het ook te kennen van vroeger, alleen hij vind het ook ontzettend lastig. Want ja het zijn wel zijn ouders.

En iets waar ik me gewoon echt over gepaseerd voelde was een aantal meubels die zij wegdeden. Hoewel vriend en ik klein wonen hadden wij daar ook best wat van kunnen gebruiken. Ons is niets gevraagd, alles ging naar zwangere schoonzus en zwager want ja die hebben net een nieuw huis gekocht en ja die kunnen het goed gebruiken met de kleine straks (dus ja wij zitten buiten dan nog maar even langer op onze keukenstoelen). Als dat soort kleine dingetjes.

Of zij zich er van bewust is weet ik niet, ze is gewoon (als zeg ik het zelf) een klein beetje wereldvreemd. Nooit gewerkt, altijd in een klein dorpje gewoond en mijn schoonvader geholpen als huisvrouw. Niets mis mee, maar mogelijk is ze daardoor ineens zo geobsedeed door kleinkinderen, volgens mijn vriend is dat iets wat ze begrijpt en in haar eigen straatje past. Terwijl onze banen en levens daarin minder passen.

Ik hoef geen advies ofzo voor de rest hoor, ik kan er boven staan en voel me voor de rest echt wel welkom in mijn schoonfamilie. Alleen mijn schoonmoeder gedraagt zich soms echt als een schoonloeder...

dat lucht lekker op zeg!

Mijn vriend is ook 10 jaar ouder, maar daar zou ik mij echt niet druk om kunnen maken. Af en toe verneem ik wel een generatie kloof maar voor de rest merk ik er niks van. Ik zou als ik jou was daar niet te druk om maken.

Wat vervelend van de muffe vriend. 2x per dag douchen is ook echt heel slecht voor je huid! Misschien doucht hij te vaak? En zeker als hij zich ook 2x per dag wast met zeep, dat is nog slechter.

Ik zou het gesprek aan gaan, over dat soort dingen moet je toch kunnen praten? Als ik stink zegt mijn vriend het ook gewoon (na het sporten ofzo) en ik zou het echt heel vervelend vinden als mijn vriend al een jaar vindt dat ik stink maar niks zegt. En idd misschien ligt het aan de wasmachine, een vriendin van mij had dat ook! Paar keer een kookwas met azijn en dat scheelt al héél veel.

@Biechtje met schoonmoeder en zkh; ik vind je wel een beetje onredelijk. Zij vraagt of je kunt en jij zegt dan 'alleen als je niemand anders kunt vinden'. Zij kan niemand anders vinden en komt bij je terug, zo raar vind ik dat niet. Dan kun je ervan balen, haar de schuld geven dat ze het in je schoenen schuift en 600 andere opties verzinnen, maar eerlijker had geweest als je gewoon 'nee' had gezegd. Ik vind het nu niet eerlijk om af te zeggen, maar ik snap het wel. Ik zou haar ook asap afzeggen, je zus gaat voor en stond eerder, maar ik zou er wel begrip voor hebben dat ze wrs not amused is.

Biechtje schreef:Ik heb een beetje een rotgevoel t.a.v. mijn schoonmoeder. Mijn vriend en ik zijn nu al bijna 4 jaar samen en eigenlijk al vanaf het begin heb ik gewoon niet zo heel veel met haar. Hij heeft nog 2 broers die allebei een partner hebben. Mijn vriend overigens ook niet, vroeger hadden ze vaak ruzie en hij was erg blij toen hij de deur uit kon omdat hij zjin moeder dan alleen nog maar in het weekend hoefde te zien. Mijn schoonvader is een schat overigens.

Maar wat het dus is met haar, ze is echt verschrikkelijk aanwezig altijd. Als ik een verhaal vertel over een familielid die is overleden aan kanker komt zij ook met een verhaal over een vage kennis die is overleden aan die ziekte. Altijd is er wel weer een of ander verhaal te vertellen waar we dan allemaal naar moeten luisteren. Maar als ik vervolgens dan eens iets vertel laat ze je gewoon niet uitpraten. Je wordt minimaal 4 keer onderbroken bijv. Als ze dan vraagt goh hoe gaat het op je werk, en ik begin te vertellen is ze na drie zinnen afgeleid en kijkt ze je al niet meer aan en kan je net zo goed tegen een plant gaan praten. Eigenlijk ontzettend onbeschoft. Komt er ook nog eens bij dat mijn ene schoonzus en zwager 3 kinderen hebben, die kleinkinderen zijn echt alles voor haar. Mn andere schoonzus is nu ook zwanger dus die staat ook in het middelpunt van de belangstelling. Als mijn vriend en ik er dan zijn vertoond ze dus bovenstaand gedrag, alleen maar praten over kleinkind a b c en toekomstige kleinkind d, maar het feit dat wij soms ook wel eens iets beleven is ondergeschikt. Los daarvan zal ze bijv ook nooit eens op de koffie komen of mij eens bellen voor de gezelligheid. Ik moet altijd contact met haar opnemen. Dit terwijl de andere schoonzussen (waarvan er eentje ook min 1,5 uur rijden weg woont) wel interessant zijn ofzo. Degene die nu zwanger is wordt nu ineens bestookt met van alles en nogwat en dat was daarvoor ook minder.

Zelf kom ik uit een familie waar je echt belangstelling voor elkaar hebt en ben ook opgevoed met het idee dat je oprecht interesse moet hebben voor mensen, niet doen alsof. Ik kan me er dus gigantisch aan storen als ik er ben en ik voor mijn gevoel gewoon amper interesse krijg. Ik heb dit ook besproken met mijn vriend, die is het er volledig mee eens en zegt het ook te kennen van vroeger, alleen hij vind het ook ontzettend lastig. Want ja het zijn wel zijn ouders.

En iets waar ik me gewoon echt over gepaseerd voelde was een aantal meubels die zij wegdeden. Hoewel vriend en ik klein wonen hadden wij daar ook best wat van kunnen gebruiken. Ons is niets gevraagd, alles ging naar zwangere schoonzus en zwager want ja die hebben net een nieuw huis gekocht en ja die kunnen het goed gebruiken met de kleine straks (dus ja wij zitten buiten dan nog maar even langer op onze keukenstoelen). Als dat soort kleine dingetjes.

Of zij zich er van bewust is weet ik niet, ze is gewoon (als zeg ik het zelf) een klein beetje wereldvreemd. Nooit gewerkt, altijd in een klein dorpje gewoond en mijn schoonvader geholpen als huisvrouw. Niets mis mee, maar mogelijk is ze daardoor ineens zo geobsedeed door kleinkinderen, volgens mijn vriend is dat iets wat ze begrijpt en in haar eigen straatje past. Terwijl onze banen en levens daarin minder passen.

Ik hoef geen advies ofzo voor de rest hoor, ik kan er boven staan en voel me voor de rest echt wel welkom in mijn schoonfamilie. Alleen mijn schoonmoeder gedraagt zich soms echt als een schoonloeder...

dat lucht lekker op zeg!

Ik snap dat dat heel frustrerend is! Een kennis van mij doet hetzelfde (door iemand heen praten, altijd zelf met een verhaal komen als iemand wat vertelt) en ik vind dat soms heel erg irritant! Ik heb het gevoel dat zij adhd of add heeft, omdat ze altijd zó snel is afgeleid! Als ik een verhaal vertel en zij me onderbreekt, ga ik daarna gewoon weer verder met mijn verhaal, want ik wil het gewoon kwijt dan.
Ook dat alleen maar praten over kinderen vind ik heel vervelend. Sommige dingen zijn best leuk om te horen, maar als dat het enige onderwerp is en je hebt zelf geen kinderen, is het heel fijn om eens een ander onderwerp aan te kunnen snijden!
Misschien kun je het eens subtiel aangeven aan je zwagers en schoonzussen dat je een ander onderwerp ook wel een keer leuk vindt?

Ik heb geen tot zeer zeer weinig contact met mijn moeder.
Ik wil dat ook echt niet en meer dan af en toe vragen hoe het is vind ik genoeg het is ook weer niet dat ik haar voorbij loop.

Mijn moeder heeft heel erg veel schulden en zit nu goed in de shit wat allemaal haar eigen schuld is.

Nu wil ze in de schuldsanering omdat dit haar laatste redmiddel is. Ik geloof dat haar schulden dan worden kwijt gescholden en ze elke maand een soort van traktement krijgt.

Nu is ze mij een beetje aan het lastig vallen met dat ik voor iets moet tekenen om toestemming te geven. Ze zegt dat dit zo belangrijk voor hun is en ik mijn handtekening moet zetten en het anders niet door kan gaan. Mijn zusje heeft zonder pardon getekend maar die woont daar ook en vind het allemaal goed.

Nu kan het zijn dat ik haar daarmee help maar ik WIL mijn handtekening gewoon niet zetten onder haar financiele zaken. Ik wil er niks mee te maken hebben met dat gezeik!! Ik heb nogal wat geld gespaard samen met mijn partner zeker 20 000 euro en ik ben bang dat daar zo aanspraak op gemaakt kan worden of iets in die richting. Ik wil dit dus echt niet en er niks mee te maken hebben. Ze is mijn moeder niet mijn dochter en ze moet dit maar zonder mij doen. Echter blijft ze me maar lastig vallen.

Ik vind dit zo moeilijk allemaal. Mijn man zegt we moeten nu al afstand gaan tekenen gewoon dan heb je er helemaal niks meer mee te maken maar dat vind ik ook weer zo moeilijk !!

Heeft er iemand tips voor mij? Weet er iemand iets van af wat ze met mijn handtekening allemaal kunnen?

Ik wil er gewoon niks mee te maken hebben het liefst zie ik mijn moeder nooit meer maar dat vind ik moeilijk.

(sorry voor het onlogische verhaal maar ben zo boos/verdrietig)

Ik geloof niet dat er ook maar iets is waarbij je als kind voor je ouder hoeft te tekenen in zo`n situatie. Ik zou absoluut geen handtekening zetten.