Re: Biechttopic

TukTuk vr 26 apr 2013 - 21:41

Lennox schreef:Maar toch bedankt voor je info

Graag gedaan hoor smile

Kon uit je berichtje niet opmaken of je het wel of niet wist, omdat er stond "als ik teveel verdien". Het was voor ons ook een enorme tegenvaller toen bleek dat zelfs mijn studielening als inkomen werd gezien. Het stomme is, dat wanneer ik me op een ander adres zou inschrijven, hij wel recht zou hebben op bijstand.

Gast vr 26 apr 2013 - 21:43

Ja, dat laatste zitten we dan ook te overwegen, dat m'n vriend een kamer zoekt en we dus tijdelijk even Los van elkaar gaan wonen. Niet wenselijk, maar het geeft wel wat financiële ruimte.

Maargoed, hopelijk heeft hij voor die tijd een baan, er zijn een aantal uitzendbureaus in elk geval heel druk voor hem bezig.

Biechtje vr 26 apr 2013 - 22:10

Biecht je met kinderwens weer; bedankt voor jullie reacties. Ik zie vooral veel reageren met `waarom niet?` Onze financiële situatie is momenteel nog ok, er is spaargeld. Maar de WW is voorbij, we leven nu deels op spaargeld want ik verdien lang niet genoeg en over 1 of 2 maand wordt de bijstand aangevraagd. We redden het wel n tijdje met bijstand en overgebleven spaargeld, maar dan toch zwanger worden vind ik teveel risico. Ben ik daar dan te voorzichtig in? We houden rekening met niet alleen extra kosten maar ook n hoger risico op complicaties (erfelijke ziekte). Ik wil daarin n stabiele financiële situatie. Overigens beginnen we direct voor n kindje als partner weer werk heeft, ik ga inderdaad niet meer op vaste contracten zitten wachten. Besef dat dat ook maar schijnveiligheid biedt tegenwoordig. Blijft de vraag hoe ik nu dat gerammel onder controle houdt. Zou het graag willen `parkeren` maar lukt niet en word er echt verdrietig van.

bolus26 vr 26 apr 2013 - 23:21

ik denk dat ik ook zou wachten tot ik meer zekerheid zou hebben hoor biechtje want je kunt het natuurlijk zo goedkoop mogenlijk houden, het kost gewoon wel geld. Ik vind het echt heel verstandig maar snap dat je het moeilijk vind.

kan je er goed met je man/vriend over praten of met een vriendin?

Paper Crown vr 26 apr 2013 - 23:40

Nu is mijn situatie niet vergelijkbaar, onze baby is eigenlijk met d gouden paplepel in de mond geboren maaaaaar.. Een kind is sowieso een kostenpost. Als je denkt dat 't wel meevalt kan ik eigenlijk alleen maar zeggen: het valt niet mee.. Omdat er samen met een kind een hele hoop kosten bijkomen. Stél he.. Je komt net wel/niet rond.. Als jouw kind krampjes heeft mag je dus wel infacol of een ander medicijn ophoesten. Als jouw weekgeld voor boodschappen €50,- is dan zijn luiers a (11,50 per pak opeens best veel, stel je borstvoeding mislukt (zoals bij mij) mag je ook voeding kopen. Om maar te zwijgen over gas:water:licht wat omhoog gaat. Met 1 pakje en 3 rompertjes ben je er niet. Ik lees wel eens: luiers koop ik in de aanbieding.. De aanbiedingen die ik zie zijn altijd 3 pakken pampers voor €35,- bijv. Je moet dan wel 't geld hebben om
de voorraad bij te vullen. Er zijn zelfs mensen die hun kind iets langer in de
luier laten zitten omdat ze maar beperkt aantal luiers per dag kunnen gebruiken. Wat dacht je van educatief speelgoed? Je wil toch niet alleen maar elke dag met je baby op de bank zitten omdat er geen geld is? Een kind leg je niet in 't gras zodat 't zichzelf groot graast, je hebt het hier over een mensje. En met een kind is alleen liefde echt niet genoeg. Ik denk dat als je kind er pas is je een reeel beeld krijgt van de kosten. Ik dacht serieus: waarom zeikt iedereen nou om luiers en voeding? Valt toch best mee? Tot Julian er was. Nu heb ik respect voor iedereen met weinig inkomsten die een baby hebben.

Ik vind letterlijk financieen en van de hoofdredenen om wel of niet voor een kindje te gaan is.

Gast za 27 apr 2013 - 0:06

Nouja, over educatief speelgoed kun je een leuke discussie voeren; wij laten de kinderen op mijn werk eens per jaar een week lang met alléén maar kosteloos materiaal spelen. Niks speelgoed. Moet je eens kijken hoe ze spelen, veel meer geconcentreerd en veel meer fantasierijk. Dá's pas educatief Wink

Luce za 27 apr 2013 - 0:17

Klopt, dat vinden mijn kinders ook het leukst smile

Maar ik snap het wel (wat pc zegt)

Gast za 27 apr 2013 - 0:43

Lennox schreef:Nouja, over educatief speelgoed kun je een leuke discussie voeren; wij laten de kinderen op mijn werk eens per jaar een week lang met alléén maar kosteloos materiaal spelen. Niks speelgoed. Moet je eens kijken hoe ze spelen, veel meer geconcentreerd en veel meer fantasierijk. Dá's pas educatief

Ja, leuk is dat hè?

Parel za 27 apr 2013 - 1:39

Lennox schreef:Nouja, over educatief speelgoed kun je een leuke discussie voeren; wij laten de kinderen op mijn werk eens per jaar een week lang met alléén maar kosteloos materiaal spelen. Niks speelgoed. Moet je eens kijken hoe ze spelen, veel meer geconcentreerd en veel meer fantasierijk. Dá's pas educatief

Een week is leuk, maar als je eenmaal een kindje hebt wil je die ook heus wel verwennen, toch? En wat denk je van verjaardagen, Sinterklaas, Kerst? Een kleine baby leert ook helemaal niks van een lege fles met pasta erin, dan is bijv. een babygym wel zo leuk.

Ik kan best toegeven dat ik die kosten redelijk heb onderschat.
Overigens is deze reactie niet compleet op jou gericht hoor, en hoef ook geen discussie op gang te brengen, maar ik vind mensen die nadenken over hun financiele situatie en de kinderwens nog even in de ijskast willen zetten (zoals biechtje) echt heel goed te begrijpen sinds dat wij L. hebben.

Lady4 za 27 apr 2013 - 3:48

Misschien denk ik er te licht over maar naïef zou ik mezelf niet willen noemen. Ik heb wat meer de instelling 'Wie dan leeft, wie dan zorgt' en denk er daardoor misschien wat makkelijker over. Ik heb sinds een half jaar ook een peuter in huis en de extra kosten vallen me tot nu toe best wel mee.

Biechtje za 27 apr 2013 - 4:39

Ik zit tegen een paniekaanval aan en ik heb even niemand om mee te praten. Wellicht dat jullie mij een paar bemoedigende woorden kunnen toespreken?

De tijd dat ik geld als water kon uitgeven ligt 'ver' achter mij. Soms heb ik het gewoon ronduit krap. Tot nu heb ik dat altijd goed kunnen redden. Ik ben niet veeleisend. Geef mij een boterham en een slok drinken en ik ben tevreden.

De laatste tijd gaat het één na het andere stuk in en om het huis. Ik vervang alleen het hoognodige. Ik maak lijstjes van wat de vaste lasten zijn en wat ik kan uitgeven en toch mis ik controle. En ik word er gek van.

De afgelopen week heb ik meer uitgegeven dan ik normaal zou doen. Dat komt weleens voor, zou ik zo zeggen, maar ik kan er dus niet mee omgaan. Ik adem geld, lijkt het wel. Vooral omdat er nog geld vragende dagen aankomen. Een vriendin en vriend boden beiden aan om dan maar voor mij te betalen, maar dat kan ik niet aannemen. Wie feest wil vieren zal dat zelf betalen. Daar ben ik dus van huis uit mee opgegroeid. Maar ik begin nu achter te lopen met de vaste lasten, exacte bedragen heb ik in het hoofd en we praten over 75 euro. Waaaah, waarom maak ik het mezelf zo moeilijk?

nijntje4 za 27 apr 2013 - 5:00

Ik ken je gevoel wat geld betreft. Bij mij was het zover dat ik al helemaal in paniek was bij het idee dat ik niks meer kon betalen. Maar als ik dan realistisch naar mijn rekening ging kijken dan viel het wel mee, en dan bedoel ik dat ik rustig op een rij zet wat er nog binnenkomt en wat er nog uit moet en wat er nog mogelijk is.

Ik weet niet hoe krap jij zit natuurlijk. Maar het is echt niet erg om hulp aan te nemen. Ik leen ook niet graag geld maar ik neem het dan wel aan in de vorm van dat vrienden mijn drankjes willen betalen of andere kleine dingen die ongemerkt ook aantikken.

Biechtje za 27 apr 2013 - 5:09

Ik kan het momenteel niet objectief bekijken. Het is dus dat verdomde gevoel dat zegt; Als je nu de teugels laat vieren, voor even, hoe sta je er volgende maand dan voor? Als ik het rationeel bekijk, dan heb ik zoiets van; Wat zeur je! Waar praten we over? 75 euro! Hooguit 150 euro over een week? Valt dat niet in te halen? Zo niet, dan pluk je de kledingkast maar leeg en ga je op de vrijmarkt staan.

Maar wat jij zegt, Nijntje, het gaat niet om het moment van wel of geen geld hebben, maar over hoe sta ik er over een maand voor? Hoe is het over twee maanden? Blegh rottige rotgeld. En ik heb het nog niet eens slecht. Ik heb het alleen niet meer zo goed als ik het had. That's it. Stom toch?

Paper Crown za 27 apr 2013 - 5:11

Waarom is geld zo belangrijk voor je biechtje?

Biechtje za 27 apr 2013 - 5:17

Goede vraag PC.

Geld is toch wel status, als ik het eerlijk bekijk. Als ik geen geld heb, dan verlies ik aan status. Als ik de pinpas kan trekken, dan laat ik zien dat ik het niet slecht heb, dat ik geld heb.

Ik zei gisteren tegen een vriend "Als je daar en daar bent, kom dan even aan. Ik zorg wel voor een hapje en een drankje". Hij: "Moeten we niet even wat meenemen? Je hoeft niet alles te betalen." En dan zeg ik met mijn domme kop, omdat ik denk dat aan status verlies als ik iets aanneem: "Nee joh dat red ik prima". Ik red het helemaal niet prima, maar ik doe net alsof ik het red. Pure status. Meegekregen van die ouders van mij. Mijn vader zal ook nooit openlijk bekennen dat het allemaal niet meer zo royaal is als het tot voor kort was. Maar hoe kom ik er vanaf?

Luce za 27 apr 2013 - 5:22

Denk je ook over anderen? Als zij zeggen geen geld te hebben, zijn zij in jouw ogen dan ook minder waard? Koppel dat terug naar jezelf.

Biechtje za 27 apr 2013 - 5:27

En dat is het nu juist. Want als een ander geen geld heeft, dan ben ik allang blij dat er een voedselbank is. Als een ander geen geld heeft, dan ben ik gul genoeg om te zorgen dat zij het goed hebben. Ik denk met geen slecht woord over mensen die geen geld hebben. Maar als ik geen geld heb, dan breekt de hel los.

Door de vraag van PC ben ik gaan nadenken over waar het vandaan komt dat ik zo denk. En ik weet het antwoord al. Mijn vader heeft slechts één keer vol lof over mij gesproken, maar één keer gezegd dat hij trots op mij was en met mij pochte en dat was toen ik een eigen huis had en een splinternieuwe auto onder de kont had. Want dat was toch wel wat, die dochter van hem. Goed geboerd en dat op haar 22e, terwijl hij de luiers niet eens kon betalen voor onze kontjes. Sindsdien heb ik het gevoel dat ik dat moet hooghouden. Maar dat van toen ik 22 was is er allang niet meer. En ik kan het niet loslaten, omdat hij niet trots op mij is als ik niet heb wat ik toen had.

Gast za 27 apr 2013 - 6:07

Lady4 schreef:Misschien denk ik er te licht over maar naïef zou ik mezelf niet willen noemen. Ik heb wat meer de instelling 'Wie dan leeft, wie dan zorgt' en denk er daardoor misschien wat makkelijker over. Ik heb sinds een half jaar ook een peuter in huis en de extra kosten vallen me tot nu toe best wel mee.

Een peuter valt ook wel mee ja. Dan zijn kleren nog niet zo duur, ze eten niet zoveel en aan kado's ben je ook minder kwijt.

En educatief en natuurlijk speelgoed, ja, tof, leg maar uit aan je kind van 6 dat ze geen step mag, zoals de rest van d'r klas, en dat ze geen knikkers mag, ookal is dat sinds 2 weken opeens weer helemaal in. Ik geef geen dure en grote kado's, maar vanaf een jaar of 5 hebben ze zelf ook een mening. Dochter was laatst jarig, en ik heb echt geen gekke dingen gedaan, ze heeft een radiootje gekregen, een stel oorbellen en een pen die ze graag wou, maar dan ben je alsnog 60,- kwijt, dan nog een feestje, weer 120,-, trakteren op school, zelfgemaakt, maar toch ook weer een tientje extra, trakteren op de BSO, ook weer zelfgemaakt, maar ook weer een 10tje. Boodschappen voor de visite, en zelfgebakken taarten, ook weer zo'n 100,- extra. (Ok, ik heb dan ook niet opgelet ofzo).
Dus al met al heeft die verjaardag me zo 300,- gekost in totaal.
En dan heb ik echt niets extreems gedaan.

studiebol za 27 apr 2013 - 6:10

Lady4 schreef:Misschien denk ik er te licht over maar naïef zou ik mezelf niet willen noemen. Ik heb wat meer de instelling 'Wie dan leeft, wie dan zorgt' en denk er daardoor misschien wat makkelijker over. Ik heb sinds een half jaar ook een peuter in huis en de extra kosten vallen me tot nu toe best wel mee.

Maar wat als je een tweeling krijg? Ik koop over het algemeen echt geen dure kleding, maar een broekje van 10 euro is hier dan dus 20 euro. Een shirtje van 7 euro is hier dan toch 14 euro. Luiers, hupsakee twee keer zo snel zijn ze op. Gewoon de kruidvat maar wel 13.90 per pak Borstvoeding is niet gelukt, dus aan de voeding van de kruidvat, 6,50 per pak 2 per week weer 13 euro.

Alles moet je dubbel hebben, je hebt het niet in de hand of je een tweeling krijgt of niet, maar eerlijk is eerlijk ik ben blij dat wij een beetje financiele ruimte hadden, anders zou het best flink bezuiningen worden. DUs ik kan me heel goed voorstellen dat iemand goed nadenkt over de financien voor je aan kinderen begint.

Luce za 27 apr 2013 - 6:30

Ik herken dat wel hoor, biechtje. Mijn vader is ook zo. Niet zo extreem als de jouwe, maar status is ook zijn ding. Heb jarenlang het gevoel gehad dat ik daar aan moest voldoen (wat niet lukte, op geen enkel vlak.)Gelukkig heb ik een man die helemaal niks om geld en status geeft en juist om het niet materiële geeft. Dat heeft mij wel heel erg geholpen.

Coco za 27 apr 2013 - 6:30

studiebol schreef: Maar wat als je een tweeling krijg? Alles moet je dubbel hebben, je hebt het niet in de hand of je een tweeling krijgt of niet, maar eerlijk is eerlijk ik ben blij dat wij een beetje financiele ruimte hadden, anders zou het best flink bezuiningen worden. DUs ik kan me heel goed voorstellen dat iemand goed nadenkt over de financien voor je aan kinderen begint.

Helemaal mee eens. Wij hebben niet eens bijzondere dingen en ook geen complete kamertjes gekocht, maar waren toch behoorlijk wat kwijt aan de basisdingen. Ik ben echt heel blij dat wij na alle vaste lasten, boodschappen etc niet nog maar 100 euro overhadden, want dan hadden we dat niet gered.

Biechtje za 27 apr 2013 - 6:48

Luce schreef:Ik herken dat wel hoor, biechtje. Mijn vader is ook zo. Niet zo extreem als de jouwe, maar status is ook zijn ding. Heb jarenlang het gevoel gehad dat ik daar aan moest voldoen (wat niet lukte, op geen enkel vlak.)Gelukkig heb ik een man die helemaal niks om geld en status geeft en juist om het niet materiële geeft. Dat heeft mij wel heel erg geholpen.

Mijn vader heeft een verschrikkelijke jeugd gehad, dus dat hij geld ziet als status, dat snap ik nog. Want ik maak nog wekelijks mee hoe zijn broers, zussen en ouders (mijn vader heeft het geluk dat ze allemaal nog leven) hem in de grond stampen. Daar waar hij is gekomen dat heeft hij zelf bewerkstelligt (En wij, als gezin, zijn trots op hem). Hij ziet het alleen niet. Maar hij ziet ook niet hoe hij mij verdriet doet door te doen wat hij doet. Ik ben er allang over uit dat geld niet per definitie status is (maar het voelt zo en ik kan het niet loslaten). Maar hij ziet het wel zo en laat het mij op die manier ook beleven. Want mijn vader is mijn held en mijn vader ziet mij alleen als goed als ik goed doe (goed boer). Ik laat hem hetzelfde doen als zijn familie met hem doet, maar ik kan het geen stop geven.

Het frustrerende is dat ik het zie gebeuren en het voor hem niet kan stoppen, maar het ook voor mezelf niet kan stoppen.

Luce za 27 apr 2013 - 7:02

Zou je niet met een professional willen praten? Ik denk namelijk wel dat je het kan stoppen, alleen is dat heel moeilijk als je er zelf in staat. Een buitenstaander kan je uit de situatie halen en het van een afstandje laten bekijken. Je mag me ook wel pm'en trouwens als je er verder over wilt praten. Het is voor mij heel herkenbaar..

Biechtje za 27 apr 2013 - 7:14

Ik praat met professionals maar telkens als ik er over praat dan word ik zooooooo boos (en dus laat ik het liever). En dat verdient mijn vader al helemaal niet. Mijn vader heeft een aantal jaren geleden zijn excuses aangeboden voor het feit dat hij weinig echte emoties heeft of kent. Hij heeft mij zelfs uitgelegd waarom. Laatst was er weer een stormvloed aan commentaar en dan kan ik hem, gelukkig, gewoon opbellen en zeggen dat ik dat niet leuk vind (maar alleen als zijn vrouw het in begrijpelijke taal vertaald). Rationeel gezien heb ik niets in dit lichaam dat moet vasthouden aan 'het trots maken', maar ik kan het niet loslaten. Hij is alleen openlijk trots op mij als ik laat zien wat ik kan (met name geld en status). En als ik hem vraag of hij van mij houdt zoals ik ben, met wat ik heb, dan zegt hij 'ja'. Ik heb het idee dat ik iets van hem vraag wat hij nooit zal kunnen waarmaken. Kan ik niet gewoon berusten in het feit dat hij van mijn houdt, mij het allerbeste gunt en dat de communicatielijn gewoon open is? Waarom verlang ik zoveel meer?

Grappig hoe het begon over geld en het eindigt in issues met mijn vader. PC heeft toch een strakke vraag geplant. Biechttopic - Pagina 27 561177

Luce za 27 apr 2013 - 8:58

Misschien is het iets om te realiseren dat je vader ook zijn best doet, maar dat hij niet meer kan geven dan hij kan. Hij kan waarschijnlijk niet meer geven dan hij doet, hij weet niet hoe. Die gedachte heeft mij veel berusting gegeven en doen accepteren hoe de situatie is

Jouw vader is opgegroeid in een situatie, een systeem. Dat heeft hem gemaakt tot wat hij is en hoe hij op jou reageert. Waarschijnlijk kan hij niet meer dan dit, hoe graag jij dat ook zou willen..

Gesponsorde inhoud