Biechttopic

Ik zou dan weer niet een hulpverlener willen die mijn halve schoonfamilie behandelt eigenlijk.

Ik vermoed dat de woorden van Artemis je recht op de gevoelige plek raken en pijn doen, maar ben het wel met haar eens.

Ik heb daar juist geen moeite mee, want ik weet dat zo iemand zwijgplicht heeft. Het probleem wat daar ligt heeft ook totaal niets te maken met mijn probleem, dus ik zie daar niet echt een verband tussen. Het is voor mij juist een prettig idee dat ik weet dat die persoon kennelijk goed werk verricht, omdat iedereen er zo tevreden over is. Bovendien weet mijn schoonfamilie niet dat ik deze man heb benaderd, alleen mijn vriend weet dat.

Oh en juist die opmerking deed mij geen zeer. Snap dat je zo denkt, want het klinkt ook raar.

Even een korte reactie op de zorgverzekering. Als je boven de 18 bent moet je volgens mij gewoon je eigen zorgverzekering hebben. Ik heb toevallig dezelfde zorgverzekering die jij noemt en de naam heeft niets te maken met dat het dan via ouders gaat, die kun je gewoon zelfstandig afsluiten/overzetten.

Lissa schreef:

Snoopy schreef:Wat vervelend dat je je zo voelt Lissa. Het is lastig maar ik zou niet bij de eerst tegenslag (eerste sinds je besloot contact op te nemen met een therapeut) er mee stoppen. Misschien dat je de therapeut kan terugmailen dat je de clientenstop jammer vind en wat de verwachting is wanneer er weer plek is, of dat hij iemand kan aanraden. Het mailtje was misschien wat bot, maar het komt weleens voor dat iemand die de mail beantwoord even chagerijnig was of zo?

Hoe oud ben je? Het feit dat je bij je vader op de zorgverzekering staat klinkt apart. Er zullen vast constructies zijn dat dat kan als volwassene, maar financieen en vooral inzicht in declaraties horen dan lijkt mij niet gedeeld te zijn. Misschien eens bellen met de zorgverzekering? Leg uit dat je een gezamenlijke verzekering met je vader hebt, maar dat je graag wil dat sommige dingen prive blijven. Zij hebben vast een oplossing.
Dit maakt dan je opties voor een andere therapeut makkelijker.

Ik ben 21. De reden dat ik bij mijn vader sta, is omdat ik een CZ jongerenverzekering heb. Ik weet verder ook gewoon echt niet hoe het allemaal werkt, ik weet alleen dat ik al eens eerder gevraagd had of het niet gewoon apart kon, maar dat was minder voordelig. Ik kan het nog wel eens vragen hoe dat werkt, maar mijn vader vindt het op dit moment niet nodig omdat ik nog thuis woon. En als mijn vader iets vindt, dan vindt hij dat en dan moet je daar niet tegenin gaan want die discussie win je toch nooit.

Een andere oplossing is om mijn vader gewoon te vertellen dat ik hulp nodig heb, maar dat zie ik gewoon echt niet zitten.

Vanavond ga ik deze therapeut terug mailen, samen met mijn vriend, inderdaad voor advies voor een andere therapeut. Mijn vriend is cliënt bij hem (en ongeveer heel de rest van mijn schoonfamilie). De reden dat ik voor deze therapeut koos was dus ook een weloverwogen keuze. Ik heb al een ervaring met een psycholoog (die docent is op school en tevens mijn stagebegeleider was) die me op mijn stage heeft benaderd en behandeld alsof ik een cliënt van hem was. Daar was ik totaal niet over te spreken, hij zette me voor het blok, probeerde me via gemene zijweggetjes informatie te ontfrutselen en bleef herhalen dat hij zo'n goede psycholoog was en blablabla. Daarom kost het me veel moeite om een psycholoog of therapeut te vinden die ik kan vertrouwen, en daarom vind ik het belangrijk dat mensen die persoon aanraden. Omdat ik van deze therapeut echt veel positieve dingen had gehoord stond ik hier wel voor open. Ik wil dus niet zomaar naar een random psycholoog/therapeut omdat ik dan niet weet wat ik kan verwachten en dan heb ik straks weer zo'n opdringerige, betweterige eikel voor me.

Daarom ben ik dus extreem kieskeurig. Denk ik.

Een CZ jongerenverzekering kan je ook zelf hebben. Waarschijnlijk hebben jullie al heel lang dezelfde verzekering? T/m 18 jaar val je onder de gezins verzekering van je ouders. Waarschijnlijk is het daarna automatisch omgezet naar een jongerenverzekering. Het is alleen raar dat dit nog steeds bij je vader staat. Neem contact op met CZ en vraag uitleg. https://mijn.cz.nl/Contact hier kun je bij voorbeeld ook chatten (kan nog tot 18:30 uur).
Overigens is het feit dat je 21 bent een goede om bij je vader er uit te stappen. Vanaf 21 ben je financieel onafhankelijk van je ouders. Desnoods zeg je tegen je vader dat het van de verzekering moet.
Maar nogmaals neem contact op met CZ, want ik denk dat het zo geregeld is dat jij jouw correspondentie krijgt zonder dat je uit de verzekering stapt!

nijntje4 schreef:Even een korte reactie op de zorgverzekering. Als je boven de 18 bent moet je volgens mij gewoon je eigen zorgverzekering hebben. Ik heb toevallig dezelfde zorgverzekering die jij noemt en de naam heeft niets te maken met dat het dan via ouders gaat, die kun je gewoon zelfstandig afsluiten/overzetten.

Klopt,

Ik heb de mijne pas een paar maanden na mijn 18e verjaardag op mijn eigen naam laten zetten. Ik moest toen het bedrag van die maanden nog weer vanaf mijn rekening betalen, terwijl mijn vader dat bedrag toen terug gestort kreeg. Erg omslachtig, en waarom dat precies was weet ik niet eens meer, maar kwam er wel op neer dat het was omdat je vanaf je 18e zelf verantwoording (en dus niet je ouders) er voor draagt dat je een zorgverzekering hebt.
(Het kan wel zo zijn dat de verzekering op jou naam staat, maar het bedrag van de rekening van je ouders gaat, dat is het geval bij mijn broertje die 18 is)

En daarnaast, ga ik nu iets zeggen wat misschien hard binnen kan komen, maar als je echt hulp wilt, zul je ook moeten proberen om uit de slachtoffer rol te kruipen. De wereld of die ene psycholoog is niet tegen je, er zijn andere wegen en als je echt hulp wilt, zul je die moeten zoeken. Er is niet alleen maar die ene oplossing in de vorm van die ene psycholoog. (Eigenlijk ben ik het dus gewoon helemaal eens met artemis)

En ik heb alle begrip voor je, je verhaal is superheftig, en je hebt denk ik echt hulp nodig.

Maar met je huidige manier van ernaar kijken en je opstellen hou je de situatie zelf in stand, hoe pijnlijk dat ook klinkt. Je hebt niet in de hand wat je overkomt, dat is oneerlijk en onrechtvaardig, maar je hebt zelf wel in de hand hoe je ermee omgaat.

Lissa, mijn man en ik zijn samen verzekerd bij menzis, onder collectiviteit van iets van mij. Ik kan niet zien waar hij zorgkosten heeft gemaakt, alleen het totaal en het saldo van het eigen risico kan ik zien. Dat is omdat het privacy gevoelige info is. Volgens mij zijn die regels overal hetzelfde. Jouw vader kan dan dus niet zien dat jij hulp hebt gekregen tenzij de nota's naar hem gaan.

Pompoen schreef:Lissa, mijn man en ik zijn samen verzekerd bij menzis, onder collectiviteit van iets van mij. Ik kan niet zien waar hij zorgkosten heeft gemaakt, alleen het totaal en het saldo van het eigen risico kan ik zien. Dat is omdat het privacy gevoelige info is. Volgens mij zijn die regels overal hetzelfde. Jouw vader kan dan dus niet zien dat jij hulp hebt gekregen tenzij de nota's naar hem gaan.

Afgelopen jaren waren mijn man en ik bij dezelfde verzekering op mijn mans naam ivm collectiviteit maar hij kreeg wel alles te zien van mij.

Ik wil graag even opbiechten dat ik me momenteel echt enorm verdrietig voel door mijn kinderwens.
Door omstandigheden (om het vaag te houden) ligt die kinderwens al heel gevoelig. Juist op het moment dat ik er mentaal echt klaar voor was is partner zijn baan verloren en konden wij dus niet zoals gepland voor een kindje beginnen. Inmiddels is hij al een half jaar thuis en naast het feit dat we steeds meer in onzekerheid zitten over zijn werkloosheid en de financiën, ben ik vooral enorm gefrustreerd en verdrietig omdat we nu niet verder kunnen. We zijn het langste samen van iedereen in onze vrienden- en kenniskring, hadden alles eigenlijk goed voor elkaar, kinderwens heeft ook wat meer 'haast' vanwege de omstandigheden en vooral zijn we echt enorm toe aan de volgende stap en dan dit Voor mijn gevoel staan wij nu stil, terwijl alles en iedereen om me heen juist nu enorm in de babyboom zit! Familie gaat steeds meer hinten op trouwen en kinderen bij ons, beste vrienden hebben onverwacht een kindje gekregen vorig jaar, oud klasgenoten krijgen massaal kinderen, we wonen echt in zo'n babyboom-buurtje en mijn FB explodeert van alle kinderfoto's en andere kinder-gerelateerde-posts. Ik kan zo slecht nog aan een ander uitleggen wat ik voel, mijn beste vriendin staat af en toe voor me klaar maar is zelf dus net mama en gesprekken gaan vooral over kinderen e.d. Vind ik vaak niet eens zo erg, maar pfff... ik vind dat toch wel enorm moeilijk af en toe en word er verdrietig van, stil staan terwijl partner en ik zo onwijs graag zouden willen...

Maar waarom zou jullie financiële situatie persé een no go zijn voor een kindje? Een kind kost geld, natuurlijk, maar daarin kun je zelf ook best sturen natuurlijk. Marktplaats staat vol met kinderwagens, maxicosi's, etc. Rompertjes van de Hema zijn mooi, maar die van Zeeman volstaan ook prima.

Ik kan me persoonlijk niet zo goed voorstellen dat een verslechterde financiële situatie een eventueel kindje in de weg zou staan. Dan zouden volgens mij duizenden stellen in Nederland niet aan kinderen linnen beginnen.

Eens met Lady. Het kindje wordt echt wel groot. Ja, je kan hem of haar niet alle luxe bieden die je zou willen maar wat Lady zegt, met marktplaats kom je een heel eind. En je zegt dat je in een echte babyboom wijk woont. Daar is vast ook wel wat te regelen!

Maar nu spreken jullie alleen over kleding en dingen als de maxi cosi.. Ja die zou je nog goedkoop kunnen aanschaffen, maar denk bijvoorbeeld eens aan luiers, of voeding? Stel je wilt geen BV geven, of het lukt niet, ben je toch behoorlijk wat geld kwijt aan voeding iedere maand, en luiers zijn ook niet goedkoop.
Voor mij persoonlijk zou een slechte financiële situatie zeker wel een reden zijn om mijn kinderwens opzij te zetten.

Wij halen de voeding bij het kruidvat en de luiers bij de Lidl of in de aanbieding. Je kan het zo duur maken als je zelf wilt.

Het eerste jaar kosten ze wat dat betreft het meest. Na een jaar krijgen ze geen flesvoeding meer, doen ze langer met kleding, eten ze met de pot mee enz.

ekjir@M schreef:Wij halen de voeding bij het kruidvat en de luiers bij de Lidl of in de aanbieding. Je kan het zo duur maken als je zelf wilt.

Het eerste jaar kosten ze wat dat betreft het meest. Na een jaar krijgen ze geen flesvoeding meer, doen ze langer met kleding, eten ze met de pot mee enz.

Ja maar het feit blijft wel dat je wel die extra kosten bovenop je huidige vaste lasten krijgt, en als de situatie al niet goed is financieel en je net rond kan komen, dan is het dus al snel te duur.

Mijn vriend is werkloos, maar het is voor ons geen reden om het zwanger worden te ontwijken. Op werkgebied is momenteel echt niets zeker. Met het inkomen wat we nu hebben zouden we met wat passen en meten prima een kindje kunnen onderhouden. Het wordt alleen lastig als mijn vriend straks geen recht op ww meer heeft en ik teveel verdien voor bijstand. Maar wie dan zorgt, wie dan leeft. Mijn ouders hebben het met minder gedaan met twee kids

Ik denk dus wel dat het zou kunnen, maar ik kan natuurlijk niet in de portemonnee van anderen kijken. Maar soms is het niet erg om af te wijken van het ideale plaatje, zolang je je kindje maar een veilige, vertrouwde en liefdevolle basis kunt bieden. Wachten tt mijn vriend een baan heeft had in onze ogen weinig zin, stel dat hij na een halfjaarcontract weer op straat zou komen te staan dan zou hij misschien halverwege een zwangerschap wederom zonder werk zitten. Vastigheid qua werk heeft momenteel bijna niemand.

Lady4 schreef:Maar waarom zou jullie financiële situatie persé een no go zijn voor een kindje? Een kind kost geld, natuurlijk, maar daarin kun je zelf ook best sturen natuurlijk. Marktplaats staat vol met kinderwagens, maxicosi's, etc. Rompertjes van de Hema zijn mooi, maar die van Zeeman volstaan ook prima.

Ik kan me persoonlijk niet zo goed voorstellen dat een verslechterde financiële situatie een eventueel kindje in de weg zou staan. Dan zouden volgens mij duizenden stellen in Nederland niet aan kinderen linnen beginnen.

Eh, wat naïef. Als jij opeens een flink deel van je inkomen moet inleveren kan dat zomaar betekenen dat je niet meer rondkomt op lange termijn. Niet voor iedereen is dat een kwestie van iets zuiniger aandoen en dan komt het wel goed, sommige mensen raken er echt hun huis van kwijt of weten niet hoe ze moeten eten.

En kinderen zijn ontzettend duur, ook als je het goedkoop houdt. Mijn jongste lag twee maanden in het ziekenhuis, dus elke dag op en neer, om totaal zo'n 3,5 uur autorijden vaak.vterwijl ik dn man beiden onze baan kwijtraakten. Dat konden we eigenlijk niet betalen, en we hebben het echt zo goedkoop mogelijk gehouden. Als mijn ouders ons toen niet geholpen hadden met af en toe een mand boodschappen hadden we echt een probleem gehad.

En voedingen luiers zijn ook bij de kruidvat gewoon extra kosten. Een kind wordt niet 'vanzelf wel groot', als ik kijk wat een extra kosten je hebt aan clubjes, zwemles, nieuwe fiets (gewoon van marktplaats, maar ook dat kot geld) nieuwe schoenen enzovoorts...

Dat is gewoon duur, mijn zoon presteert het om soms wekelijks een broek te verslijten,en ookal koop je ze bij de zeeman, het kost wel geld. Schoenen hetzelfde, ik koop inmiddels alleen goedkope schoenen, want of ze nu duur zijn of niet, na een week of 6 zitten er gaten in de neuzen en moet hij nieuwe, zwemles kost ongeveer 120,- per kwartaal, ruim een jaar lang, bso kost ons 200,- per maand, om van alle extra dingen als feestjes van vriendjes en kinderfeestjes ( de vorige kostte me 120,- en dan heb ik echt niet iets spectaculairs gedaan), en Sinterklaas, verjaardag en andere zaken.

Als baby is het wel te doen, tweedehandsspullen en borstvoeding, mar je kunt zoveel extra onvoorziene kosten krijgen, en als je superknap zit met een baby heb je ook minder mogelijkheden om je financiële situatie weer op peil te brengen,sparen is lastiger en meer werken ook, en ze zijn echt zó 4 en ouder en dan wordt het stukken duurder.

Mijn oudste is bijna 4, maar ik ben dus echt wel benieuwd of het dan zoveel duurder wordt. Qua opvang wordt het hier in ieder geval stukken goedkoper. Qua kleding en voeding is het hier ook al stukken goedkoper dan toen hij echt klein was. Maar ik kan me voorstellen dat zwemles enzo er wel in hakt.

Ontopic: het ligt er een beetje aan wat je financiele situatie dan echt is inderdaad. Als het een 'ik kom net rond' situatie wordt, zou ik nog niet aan kinderen beginnen. Als het een 'we moeten een stuk zuiniger leven, maar we redden het wel' situatie is, dan kan ik me voorstellen dat je niet gaat wachten.

Wat Lennox ook zegt niets is zeker op werkgebied. Wij hadden vorig jaar beide een vast contract en hebben beide in januari ontslag gekregen. En daar zit je dan met 2 kinderen...

Luce schreef:Mijn oudste is bijna 4, maar ik ben dus echt wel benieuwd of het dan zoveel duurder wordt. Qua opvang wordt het hier in ieder geval stukken goedkoper. Qua kleding en voeding is het hier ook al stukken goedkoper dan toen hij echt klein was. Maar ik kan me voorstellen dat zwemles enzo er wel in hakt.

Ontopic: het ligt er een beetje aan wat je financiele situatie dan echt is inderdaad. Als het een 'ik kom net rond' situatie wordt, zou ik nog niet aan kinderen beginnen. Als het een 'we moeten een stuk zuiniger leven, maar we redden het wel' situatie is, dan kan ik me voorstellen dat je niet gaat wachten.

In dat laatste geval snap ik het ook ja.

Maar ik vond het wel duurder worden, kleding kost voor een baby bijna niets, en ze hebben minder nodig. En ze hebben zelf nog geen mening.
Dus ik snap niet waarom je het voor een baby duurder vindt? Plus dat je dan nog best regelmatig kleding krijgt als kadootje. En qua voeding , ik gaf borstvoeding, dus dan is met de pot mee eten duurder, maar ik kon met twee kleuters ook opeens maken dat ik rekening met de boodschappen moest houden, ze eten echt niet meer ongemerkt mee zoals bij een 2 jarige. Ik met nu toch echt wel 4 stukken vlees hebben ipv 2 en dat ze dan een stukje mee eten, (zo ging dat toen ze klein waren) er gaat hier thuis bijna een brood per dag door, plus meer fruit, groenten en dingen als liga en ranja.
Sinterklaas en verjaardagskados worden opeens relevanter dus het maakt opeens iets uit wat je geeft, sommige dingen als fietsen hebben ze gewoon nodig en kosten veel geld, en ze groeien er ook zo weer uit, sportclubjes zijn duur, en de kleding die ervoor nodig is ook en zwemles dus ook.
Dochter had in 4 weken tijd 4 feestjes, dat is toch weer 4x een kadootje van tussen de 5- 7 euro, ( je kunt je wel voornemen om voor 3,- iets te kopen maar dat doe je uiteindelijk toch niet omdat je je kind ook niet voor lul wilt laten staan en er ook rustig kinderen met kado's van 20 komen), plus de extra dingen die ze nodig hebben voor school, die je extra moet kopen voor Pasen, koninginnedag en dat soort dingen.
Gisteren een dagje op school: bloemenslinger had ik gekregen, hoedje moest ik kopen, t shirt moest ik kopen, op de dag zelf hebben ze beiden 4.- gehad om activiteiten te ondernemen (want die kosten gewoon geld, ookal is het een verplichte schooldag) en moest ik zelf ook nog betalen voor de koffie enzo.
Dan komt het schoolreisje eraan, kost ook weer extra, naast het schoolgeld, er gaat eens een beker of tas stuk, jas gaat stuk, ze zijn zelf jarig, enzovoorts....

Natuurlijk kun je daarin sturen, ik doe geen gekke dingen, koop goedkope kleding, kadootjea in de uitverkoop, feestjes niet te gek, maar toch is het duur.

Lennox schreef:Mijn vriend is werkloos, maar het is voor ons geen reden om het zwanger worden te ontwijken. Op werkgebied is momenteel echt niets zeker. Met het inkomen wat we nu hebben zouden we met wat passen en meten prima een kindje kunnen onderhouden. Het wordt alleen lastig als mijn vriend straks geen recht op ww meer heeft en ik teveel verdien voor bijstand. Maar wie dan zorgt, wie dan leeft. Mijn ouders hebben het met minder gedaan met twee kids

Ik denk dus wel dat het zou kunnen, maar ik kan natuurlijk niet in de portemonnee van anderen kijken. Maar soms is het niet erg om af te wijken van het ideale plaatje, zolang je je kindje maar een veilige, vertrouwde en liefdevolle basis kunt bieden. Wachten tt mijn vriend een baan heeft had in onze ogen weinig zin, stel dat hij na een halfjaarcontract weer op straat zou komen te staan dan zou hij misschien halverwege een zwangerschap wederom zonder werk zitten. Vastigheid qua werk heeft momenteel bijna niemand.

Als je samenwoont, is de kans dat je vriend recht heeft op bijstand echt minimaal, zodra jouw inkomen boven de 1200 euro uitkomt, heeft hij al geen recht er meer op. En stel jij verdient 1100 euro, dan krijgt hij 100 euro bijstand. Zitten helaas in dezelfde situatie, mijn studiefinanciering (Ook al is dat alleen nog een volledige lening en geen prestatiebeurs meer) wordt mee geteld als inkomen, plus wat ik dan nog verdien met mijn bijbaantje.

Weet ik, AngelNyn.

Lennox schreef:Weet ik, AngelNyn.

Ok

Maar toch bedankt voor je info